Γαλάνης

Τέλη Μάη '25 καθημερινή κατά τις 6. Είχα καμια ώρα να σκοτώσω, είπα να δοκιμάσω τη φάση. Δύο παρέες ακόμη στο κατάστημα στα εξωτερικά τραπέζια, μεσήλικες και άνω, τελειώνανε τα ψαρικά τους, από αυτές που χαίρεσαι να βλέπεις, με άπειρο μουχαμπέτι-φαγητό-πιοτό.
Ζήτησα ένα 200αρι δεκαράκι άνευ και άραξα μόνος μου. Λάθος μου, δεν βοηθάει το σημείο, το βλέμα περιορίζεται στα 20μέτρα max πλακωμένο από πολυκατοικίες, εκτός αν παιζει κανένας αγώνας οπότε κάτι χαζεύεις, οκ.
Ζήτησα ενα μεζέ "ότι βάζετε". Λάθος μου, ήρθε το εικονιζόμενο πιάτο με ενα τεμαχισμένο γογγύλι τουρσί λύσσα, 2-3 πιπεριές τηγανιτές κρύες, 3-4 γαύροι μαρινάτοι εμπορίου, μια σπατουλιά σως γιαουρτιού (?!?!) και κάτι κρύα ψαράκια τηγανισμένα, να μην τα ξεχωρίζεις τί είναι εκτός αν τα κάνεις τεστ DNA από όσο έμεινε. Το ψωμάκι φρέσκο και καλό, δεν αναπλήρωσε όμως το κενό.
Κατ' εμέ είναι μιας μορφής τεστ ο μεζές που έρχεται με τις εργοστασιακές ρυθμίσεις του καταστήματος, άρα χαμηλή βαθμολογία από εμένα. Δεν έμεινε κάτι για να μου πει ότι μπορεί να ξαναπήγαινα.

Πέρασμα τσικνοπέμπτη για το λαϊκό του πράγματος, είχε και ένα αμφιλεγόμενο λαϊβάκι. Χαλαρή φάση με ανθρώπους της γειτονιάς, που φαίνονται να είναι θαμώνες. Στο φαγητό καλούτσικα τα πράγματα, ήταν και η μέρα περίεργη βέβαια. Θα ξανά πάω άκυρη μέρα να δοκιμάσω και θαλασσινά.

Παλιό sports cafe που έκανε μισή ανακαίνιση και έγινε καφενείο. Για τους λάτρεις του είδους. Συνδυάζεται με ματσάκι ειδικά να υπάρχει όρεξη για καφενειακη ανάλυση των φάσεων. Ενίοτε ο λαος σχολιάζει και τα γνωστά ριαλιτυ.