Η Παναγιά

Στα του φαγητού δυστυχώς πήγαμε αργά το βράδυ οπότε είχε ότι περίσσεψε. Ευγενική η κύρια Αντωνία, τη ρωτήσαμε αν μπορούμε να καθίσουμε για ένα τσίπουρο και αν έχει κάτι να φάμε. Μας έφερε κάποια κομμάτια μοσχαριού ψητά, μια σαλάτα και μοσχαράκι κοκκινιστό με πατάτες τηγανιτές και ρύζι. Το μοσχάρι ήταν νόστιμο αλλά το αλάτι υπερβολικό. Η σαλάτα μια χαρά και το κοκκινιστό νόστιμο με πολύ καλές πατάτες και μια χαρά ρύζι. Το τσίπουρο ήταν κακό και το ψωμί είχε δυστυχώς γεύση χλωρίνης, μαλλον η κυρία Αντωνία καθάριζε κάτι πριν. Παρ' όλα αυτά προσωπικά δε με πείραξε σε ένα τέτοιου στυλ μαγαζί, ειδικά σε αυτές τις ηλικίες αυτά θεωρώ πως μπορούν να συμβούν. Συμπερασματικά είναι ένα πολύ ευχάριστο λαϊκό καφενείο με 3 τραπεζάκια έξω. Είναι σα να πηγαίνεις σε κάποιο χωριό και να σου έχει μαγειρέψει μια γιαγιά κάποιου φίλου σου. Δεν είναι για όλους σίγουρα και το φαι ποικίλει τόσο πολύ που μπορεί ενδεχομένως να φας από μέτρια μέχρι τέλεια, αλλά θα το πρότεινα και θα ξαναπάω αν ξαναβρεθώ στο νησί κυρίως για το κλίμα. Από τιμές μας βγήκε 14€ το άτομο. Φαίνονται πολλά για καφενείο, αλλά όλη η Σέριφος είναι ακριβή γενικότερα πλέον και δεν παίζει κάτι πιο φτηνό στο νησί

10 χρόνια μετά την επίσκεψη του ταβερνοαλανιού δεν έχει αλλάξει κάτι. Εμφανισιακά είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα χωρίς την παραμικρή αλλαγή. Σήκωσα το κινητό να βγάλω μια φωτό του χώρου και δεν είχε κανένα απολύτως νόημα, ακόμα και τα καρπούζια ήταν στην ίδια ακριβώς θέση