Μιχάλης

Φοβερές πίτες. Δεν χρειάζεται να πω πολλά. Αξίζει και πρέπει να πάτε να δοκιμάσετε.

Μόνο καλές εντυπώσεις μπορεί να έχει κάποιος άν φάει στον Μιχάλη! Πρώτα απο όλα η ευγένεια του και το πώς θέλει να προσέχει τον κόσμο (σπανίζει ο επαγγελματισμός γενικά στο νησί) και έπειτα οι πίτες του!Δοκιμάστε τα πάντα...πραγματικά όσο ωραία ειναι η τυρόπιτα άλλο τόσο και η κοτόπιτα και οι υπόλοιπες....και ειλικρινά αν και τηγανιτή δεν είναι καθόλου βαρια.

Πλέον η επίσκεψη στο νησί είναι συνυφασμένη με αντίστοιχη επίσκεψη στον Μιχάλη. Για την τοποθεσία και τη φάση τα έχουμε γράψει ότι αξίζει. Αναφορικά με το φαγητό, φέτος μπορώ να πω ότι ήταν η καλύτερη φορά από όλες. Πήρα την κλασική τυρόπιτα κια μία με κρέμα. Αμφότερες καταπληκτικές. Είπα να «ρισκάρω» να δοκιμάσω και μια κρεμμυδόπιτα. Καθόλου βαριά, με τυράκι μέσα. Εγκρίνεται. Το φύλλο σε όλες τις πίτες ήταν απρόσμενα λεπτό, τραγανό και καθόλου λαδερό. Μέχρι και ο γιος μου ξετρελάθηκε που γενικά με τις πίτες δεν τα πάει καλά.

Θα δώσω έξτρα πόντους στον Μιχάλη που φέρνει νερό (μισό λιτρο/άτομο) χωρίς να το χρεώσει έξτρα, σε αντίθεση με όλες τις ταβέρνες στο νησί. Το value for money ανεβαίνει ακόμα περισσότερο αν συνυπολογίσετε ότι η σκοπελίτικη τυρόπιτα στα εστιατόρια/ταβέρνες/καφετέριες του νησιού κοστίζει από 5€ και πάνω. Μπόνους ότι φέτος ο Μιχάλης ήταν χαλαρός και ομιλητικός όπως όταν είχα πρωτοπάει. Τέλος, να σημειώσω ότι αν και μας έφερε τις πίτες σε νορμάλ χρόνο, απολογήθηκε για την αργοπορία επειδή είχε να ετοιμάσει πριν απο εμάς μεγάλη παραγγελία. Ευγενέστατη και η κυρία Αγγελική από τα χέρια της οποίας ετοιμάζονται όλα. Απόδειξη κανονικά.

Συμπερασματικά, να πάτε οπωσδήποτε και ιδανικά όχι σε ώρα αιχμής ώστε αφενός μεν να βρείτε τραπεζάκι να καθίσετε (3 έχει έξω όλα κι όλα) και αφετέρου να μην περιμένετε μιας και οι πίτες ψήνονται αμέσως μετά την παραγγελία.

σκοπελιτικες πιτες απ' τα χερια της κυρ' Αγγελικης*

5 επιλογες: τυρι (φετα απο Λαρισα), κοτα, κρεμμυδι, κρεμα, τυρι-ντοματα-πρασινη πιπερια (την αναφερει ως Θεανω απ' το ονομα γειτονισσας που ζητησε τα 2 επιπλεον υλικα στην τυροπιτα).
πας πρωι, διαλεγεις πιτα, ακους τους ηχους της προετοιμασιας της, αργοτερα το καυτο λαδι που την κανακευει και περιμενεις..

σχεδον ολες οι πιτες, οι 4 απο τις 5, με φανηκαν καλες χωρις να ξεχωριζει ιδιαιτερα καποια.
η κρεμα ηταν ενα σκαλι πιο κατω, αρκετα ρευστη η γεμιση και της λειπει ενας τονος γλυκυτητας.
η κοτοπιτα και η κρεμμυδοπιτα εχουν μεσα τραχανα καθως και μερικες τσιμπιες τυρι δωθε κειθε. ο τραχανας αφηνει μια ταιριαστη χυλωμενη υφη.
αν παω να ξεχωρισω καποια απο αυτες δεν θα μπορεσω, ηταν σταθερα νοστιμες, η καθεμια με την εκτελεση της. οκ, ισως την κοτοπιτα λογω σπανιοτητας της γεμισης.

η Αγγελικη ειναι ηρεμη και προθυμη, το μαγαζι σε ενα μικρο συμπαθητικο σοκακι με ελαχιστη κυκλοφορια και οχι στην πολυβουη περαντζαδα. μεσα εχει ενα ποτπουρι διακοσμησεων, καδρα, κιλιμια με παταρι κ.α.

αν θυμαμαι καλα η τιμη ειναι 4€/πιτα. αρκετα τσιμπημενη.
τα υπολοιπα μαγαζια που ειδα να 'χουν σκοπελοπιτα δεν φτανουν τον συνδυασμο σημειου-υφους του συγκεκριμενου οποτε, ναι, θα ξαναπηγαινα.

*τον γιο της Μιχαλη δεν τον πετυχαμε, παει μαλλον αργοτερα

Σε ένα δρομάκι της χώρας μακριά από τις καφετέριες της παραλίας. Η καλύτερη τυρόπιτα Σκοπέλου με διαφορά. Έχει μόνο 4-5 τραπεζάκια οπότε χρειάζεται και τύχη όταν έχει κόσμο αλλιώς τα παίρνεις πακέτο. Η γλυκιά του πίτα (με κρέμα) εξίσου άψογη. Την πίτα με κρέας δεν τη δοκιμάσαμε. Θα πρέπει όμως να σημειώσουμε πως τη δεύτερη φορά χαλαστήκαμε ελαφρώς από το γεγονός ότι η τυρόπιτα είχε εξωτερικά μικρά μαυραδάκια (ένδειξη επαναχρησιμοποιημένου λαδιού;). Εντούτοις, συνίσταται ως την καλύτερη στο νησί.

Από φέτος πρόσθεσε και κρεμμυδόπιτα, επίσης χαρακτηριστικό έδεσμα του νησιού.

Το μόνο μαγαζί που έχω επισκεφτεί όσες φορές και το νησί (3). Μου το είχε προτείνει ο κολλητός μου που είχε πάει πριν αρκετά χρόνια στη Σκόπελο. Δεν είναι ό,τι πιο εύκολο για να το βρεις. Από τους λουκουμάδες «Αμβροσία» στην παραλία ανεβαίνετε το στενό και όταν τελειώσει ο δρόμος στρίβετε δεξιά. Υπάρχει και πινακίδα. Στο βάθος είναι ο Μιχάλης. Ουσιαστικά είναι ένα ισόγειο σπιτιού μέσα στα πανέμορφα στενά της Σκοπέλου και έξω έχει 3-4 τραπεζάκια. Κάνει μόνο σκοπελίτικες πίτες τις οποίες φτιάχνει σε πραγματικό χρόνο: δίνετε παραγγελία και μετά ακούτε το μηχάνημα να ανοίγει το φύλλο για να ακολουθήσει το τηγάνισμα.

Με σειρά προτεραιότητας προτείνω τυρόπιτα (κλασικό παραδοσιακό έδεσμα του νησιού), γλυκιά/κρέμα (όπως η μπουγάτσα), ζαμπόν-τυρί (μοιάζει με πίτσα καθώς έχει μέσα ντομάτα και πιπεριά) και κοτόπιτα (βαριά). Παλιότερα είχε και ρυζόγαλο που ήταν κι αυτό σπιτικό.

Δυστυχώς το 2012 που έφαγα έπεσε αρκετά η ποιότητα και ελαττώθηκε και η ποσότητα. Έχοντας φάει και στις καλές εποχές του Μιχάλη, έχω να πω ότι πλέον τα 4€ για μια πίτα είναι μάλλον πολλά. Παρόλα αυτά το προτείνω επειδή η όλη φάση είναι απολύτως γραφική και αγνή/σπιτική και θέλω να πιστεύω ότι θα ξαναβρεί τα «πατήματά» του μιας και ο ίδιος έδειχνε λίγο χαμένος σε σχέση με παλιότερα που ήταν πιο φιλικός και ομιλητικός.

Γενικό tip: φάτε σκοπελίτικη πίτα μόνο όταν πεινάτε αρκετά καθώς είναι αρκετά βαριά μιας και τηγανίζεται σε λάδι. Κι αν περισσέψει, τρώγεται μια χαρά και την επομένη.