Παραλία

υγ.μικρή επιφύλαξη για το όνομα της ταβέρνας.ήταν η μοναδική πάνω στο λιμανάκι απο όπου παίρνεις το καραβάκι της επιστροφής για σφακιά,παλαιόχωρα κλπ.

Μετά την ηρωική απόφαση να διασχίσουμε το φαράγγι της σαμαριάς διάρκειας έξι τουλάχιστον ωρών για τους απαίδευτους, καταλήγεις σε ενα παραθαλάσσιο χωριουδάκι με κάποιες ταβέρνες(Αγία Ρουμέλη).Με τη λιγούρα έκδηλη, θα είμασταν ευτυχισμένοι ακόμα και με μία ντοματοσαλάτα απο ωραίες κρητικές ντομάτες.
πήγαμε σαν χαζοτουρίστες στην ταβέρνα που ήταν πιο κοντά στη θάλασσα.
πατάτες τηγανιτές στο χέρι χειρότερες και απο το πιο τελειωμένο γυράδικο απο τα άθλια λάδια-δεν μασιώντουσαν,καλιτσούνια μέτρια,κολοκυθοανθούς γεμιστούς με λαδάκι βαλβολίνη κ έτση.ψωμί μπαγιάτικο,χωριάτικη μάπα-το τυρί βέβαια ήταν μια χαρά (θέλει προσπάθεια στην Κρήτη για να το καταφέρεις αυτό),εξαιρετική όμως μπύρα πράσινη εμφιαλωμένη.
επίσης απο αλλα τραπέζια που είδα έπαιζαν και κατεψυγμένες πίτσες,γύρος,μπέργκερ κλπ.
Απο τιμές ελάχιστα τσιμπημένες αλλά ούτως η άλλως κ ευτυχώς κάναμε μικρή παραγγελία.
ακριβώς δίπλα λειτουργεί και σαν καφέ που σερβίρει και καφέ εξπρέσσο όπως μας είπαν.(εσπρέσσο φρέντο με κανελλα!!).
ας όψεται το φαράγγι που δεν μπορούσαμε να κουνήσουμε τα πόδια μας.τουριστάδικο αισχίστου είδους.ελπίζω οι υπόλοιπες ταβέρνες να σέβονται τον εαυτό τους και τους πεζοπόρους περισσότερο.είναι αμαρτία μετά απο τέτοιο κουραστικό φαράγγι.