Η Παλιά Αθήνα

Πολυ ωραίο μαγαζί. Ο χώρος ιδιαίτερος και προσεγμένος. Αρκετό προσωπικό πολυ εξυπηρετικό. Πολυ μεγάλη ποικιλία κρασιών και φαγητό πολυ καλό. Ενώ ο κατάλογος σε γενικές γραμμές είναι αρκετά κοινότυπος, ξεχωρίζει για τις μοσχαρίσιες κοπες. Πήραμε σαλάτα χόρτα καλή, σαλάτα μπουρατα πολυ καλη, τυράκι με τρουφα καλό, σουτζουκάκια πολυ καλά, μοσχαρίσιο φιλέτο και rib eye εξαιρετικά. Σίγουρα από τα καλύτερα μαγαζί της πόλης για μοσχαρίσιες κοπες!

Πολύ ωραίο κρεατοφαγικό εστιατόριο που βρίσκεις τις κλασσικές κρεατικές μερίδες (σουτζουκάκια, πανσέτες κλπ..) αλλά και καλύτερες κοπές για μπριζόλες.

Δοκιμάστηκαν:
- Αρνίσια παιδάκια: Απίστευτα νόστιμα και τρυφερά. Το παραγγείλαμε και δευτερη φορά γιατί μας άρεσε πολύ.
- Σουτζουκάκια πολύ ωραία
- Σπαλομπριζόλα ωραία κομμένη και ψημμένη
- Ribeuy black Angues prime USA (42E η μερίδα) πάρα πολύ νόστιμη και καλά ψημμένη. Ήταν η αποκορύφωση. Επίλεξα να μην βάλουν λάδι τρούφας μετά από σχόλια άλλων ταβερνοχωρίτων.
- Λαδοτύρι, πατάτες, τυροκαφτερή όλα πολύ καλά.

Άνετα ξαναπάμε αρκεί να κάνουμε κράτηση νωρίς

Πρώτη επίσκεψη την Παρασκευή 10/11 για τη νέα σεζόν, από τις πολλές που θα ακολουθήσουν. Σταθερά κατά τη γνώμη μου η κορυφαία κρεατοφαγική ταβέρνα στη βόρεια Ελλάδα, που αποδυκνείει πως με κορυφαία πρώτη ύλη και σωστό ψήσιμο σε κάρβουνο, δεν χρειάζονται πράγματα τύπου πουρές φασκόμηλου ζανζιβαρης, καραμελωμένος σε ηφαιστιακές πέτρες ανατολικής Ιαπωνίας.
Πέρα από τα κλασικά αγαπημένα, είχε αυτή φορά πικάντικα λουκάνικα Ιβηρικού χοιρινού, ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ, καθώς και wagyu Ιαπωνίας Α5, επίσης εξαιρετικό με άπειρο ενδομυϊκό λίπος που έδινε μία άκρως βουτυρένα υφή και γεύση.
Απο κρασί μας έχουν μυήσει στα Ιταλικά, και αυτή τη φορα μας προτάθηκε και δοκιμάστηκε το Heletto. Λίγο πιο ελαφρύ από τα Αμαρόνε που πίνουμε συνήθως, με λιγότερο "σώμα ", αλλά πραγματικά εξαιρετικό.

Πρόσφατη πρώτη επίσκεψη για χειμώνα.

Στην Θεσσαλονίκη στην Παλιά Αθήνα έχει καλό κρέας, καλό κρασί …. τα έχουμε πει πολλάκις.
Φωτό συνημμένα.

Πάνω που λέω τα έχω πιει όλα, ειδικά τα Ελληνικά, ο Μανώλης (ιδιοκτήτης) σου βγάζει ένα καινούργιο κρασί που με κάνει να ξεχάσω παλιές αγάπες και να ονειρεύομαι καινούργιες.

Erporao Reserva 2013 εκ Πορτογαλίας, Aragonez, Trincadeira, Syrah, Touriga Franca, Cabernet Sauvignon και Alicante Bouschet.
Έξι ποικιλίες άψογα συνδυασμένες.

Το μόνο παράπονο είναι ότι δεν έχει ανθρακούχο Ελληνικό νερό σε μεγάλο μπουκάλι.
Έχει Pelegrino …. που δεν είναι Ξινό νερό.

Τελευταία επίσκεψη πριν κλείσει για καλοκαίρι.

Δεν θα μιλήσω για το φαγητό πέραν ότι πλέον για τα σουτζουκάκια μαλώνουμε …. βάλε 4 …. πολλά είναι βάζω 2 …. έχει πολύ δουλειά δεν προλαβαίνω…. πάλι νηστικοί θα μείνουμε ….. 4 και δεν ακούω τίποτα…..

Στην Θεσσαλονίκη στην Παλιά Αθήνα έχει καλό κρέας, καλές παρέες και καλό κρασί.

Περί οίνου λοιπόν το ανάγνωσμα,

Ο Εντμόν Αμπού, ένας μάλλον μισέλληνας (υπάρχουν και τέτοιοι) το 1857 έγραψε το «Βασιλέα των ορέων» ή Γαλλιστί το Le Roi de Montagne.

Πηγή wikipedia

Συνοπτικά,
Ο Χατζησταύρος και ο μικρός στρατός που διατηρεί στην Αττική απάγουν πλούσια Αγγλίδα και την κόρη της, καθώς και πτωχό Γερμανό βοτανολόγο για να ζητήσουν λύτρα για την απελευθέρωσή τους. Αυτή είναι η δουλειά τους, και η δουλειά τους πάει καλά. Ο Χατζησταύρος, ο οποίος έχει κερδίσει επαξίως τον τίτλο του «Βασιλιά των ορέων», έχει συγκεντρώσει σημαντικά κεφάλαια στην Αγγλία, στον οίκο συγγενούς της κυρίας Σίμσονς την οποία έχει απαγάγει. Πρώτης τάξεως υλικό για κωμωδία παρεξηγήσεων.

Πρώτης τάξεως υλικό για τη σαρκαστική πένα του Εντμόντ Αμπού ο οποίος μέσα από την αφήγηση της αιχμαλωσίας τους και της απελευθέρωσής τους φτιάχνει την προσωπογραφία της Ελλάδας. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της; Είναι μια χώρα η οποία υποτίθεται έχει εξαφανίσει τη ληστεία από την επικράτειά της, όπου όμως η χωροφυλακή συνεργάζεται με τους ληστές οι οποίοι υποτίθεται δεν υπάρχουν. Είναι μια χώρα όπου οι ληστές είναι λαοφιλείς. Είναι μια χώρα όπου ο αρχιληστής όχι μόνον αποδεικνύεται επιτυχημένος επιχειρηματίας, αλλά στο τέλος καταφέρνει να γίνει και διεκδικητής της θέσης του υπουργού Δικαιοσύνης.» (Από τον πρόλογο του Τάκη Θεοδωρόπουλου)

…. επίκαιρο σε σχέση με τα πολιτικά δρώμενα της χώρας μας την τελευταία δεκαετία.

Στα χρόνια μας το κτήμα Παπαργυρίου στο Κιάτο εμφιαλώνει το Le Roi de Montagne Cuvee.

Η οικογένεια Παπαργυρίου, οινοποιοί 2ης πλέον γενιάς με μεταπτυχιακές σπουδές στο Ινστιτούτο Αμπέλου Geisenheim της Γερμανίας.

Τους απήγαγε η σύγχρονη Ελλάδα και μας χαρίζουν το Le Roi de Montagne, Cabernet Sauvignon, Touriga National και Μαυροδάφνη.

Το καλύτερο Ελληνικό κρασί που ήπια μέχρι σήμερα.

Μάλιστα αναπάντεχα, και δεν περίμενα να πιώ κρασί τέτοιου επιπέδου στην Ελλάδα.

… και με ιστορία από πίσω του.

Ευχαριστούμε τον Le Roi des Vin στην Παλιά Αθήνα που μας δίνει την ευκαιρία να πίνουμε τέτοια κρασιά.

Παράκληση : Παραγγείλτε και ρετσίνα, κάθε χρόνο τα βαρέλια είναι λιγότερα.

Πρώτη επίσκεψη στο μαγαζί που ήθελα να πάω καιρό. Οι τιμές έχουν ανέβει περίπου 10% από τέλος του 22 που είδα τον κατάλογο.
Ωραίο, ζεστό προσεγμένο μαγαζί ως ατμόσφαιρα. Το καλοκαίρι με τη ζέστη δεν ξέρω πόσο ευχάριστο θα ναι, αλλά για χειμώνα είναι ιδανικό.
Εξαιρετικό σέρβις, ευγενικό κ φιλικό. Από φαΐ, τα οικονομικά πιάτα ήταν μια χαρά νόστιμα κ ποιοτικά. Απο κοπες πήραμε το Rib Eye black angus και ηταν κατώτερο των προσδοκιών, κυρίως σε γεύση. Και σε ψήσιμο, τα ακριανα μέρη είχα φτάσει σε medium απο medium rare αλλα αυτο δεν ειναι κάτι φοβερό. Το λάδι τρούφας αδύναμο, προσέθετε λιπαρότητα που οφειλε να έχει το κρέας από μόνο του όταν κάνει 30€.
Στο κομμάτι κρασί όμως εξαιρετικό. Εξυπηρετικοι με γνώση, οινική κουλτούρα και σπάνια καβα και στα ξένα κρασιά.
Σίγουρα θα ξαναπάω.

Πράγματι ένα ενδιαφέρον μίγμα σοβαρού εστιατορίου και ταβέρνας. Κατά συνέπεια λίγο περίεργη αισθητική, χωρίς να είναι κακό αυτό. Στο σέρβις πολύ εξυπηρετικοί, με διάθεση επεξηγήσεων, προτάσεων και με μάσκες, που σε πολλά ''καλά'' μαγαζιά αγνοούνται. Δοκιμάστηκε σαλάτα ημέρας μπουράτα (πολύ καλή αλλα μικρή, περισσότερο με ορεκτικό έμοιαζε, μανιτάρια σχάρας (καλά), σουτζουκάκια (επίσης καλά), ribeye (πάρα πολύ καλό, σωστό κρέας, ψήσιμο όσο πρέπει, πολύ καλό συνοδευτικό, λίγο παραπάνω λίπος στο κρέας όμως), και χοιρινή (μια χαρά, το συνοδευτικό με την φιλαδέλφια κάπως περίεργο). Κερασμένο γλυκάκι χαλβάς (δεν είναι του γούστου μου) και σοκολατόπιτα-πορτοκαλόπιτα (πολύ καλά). Τιμές κάπως τσιμπημένες σε κάποια πιάτα που οι μερίδες είναι λίγο μικρές, σε άλλα οκ. Γενικά πολύ καλές εντυπώσεις, συστήνεται και απο μένα, είναι φανερή η υψηλή ποιότητα.

Το καλύτερο rib eye της πόλης. Τα λαϊκά κρέατα εξαιρετικά. Έχω σχολιάσει και άλλες φορές, απλά το ξανακάνω για να τονίσω μερικά απλά πράγματα. Μερίδα πανσέτα, ίσως η καλύτερη της πόλης, 7.5 ευρώ. Δίπλα στο ΓΡΝ (προκατ γυράδικο) - 9.20. Pluma Iberico 20 ευρώ η μερίδα 350γρ, πάνω κάτω 60 ευρώ το κιλό. Το καλύτερο χοιρινό σχάρας που μπορείς να φας οπουδήποτε. Μέση τιμή γύρου 8.5-9.5 ευρώ τα 250-300 γραμμαρια. Δηλαδή χονδρικά 30 ευρώ το κιλό. Αναλογιστείτε λίγο το κόστος της πρώτης ύλης για το ένα και για το άλλο, όπως και το περιθώριο κέρδους. Οι τιμές του μαγαζιού είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ. Τόσο στα prime όσο και στα απλά κρέατα. Η ποιότητα σταθερά κορυφαία.

@tsimp επιβεβαιώνω για την ρετσίνα, υπάρχει χύμα-εξαιρετική. Πριν πολλά πολλά χρόνια αυτό ήταν το αντικείμενο της Παλιάς Αθήνας, η πώληση χύμα κρασιού.

@Ουαλός: Πιστεύω πως αξίζει. Ο κατάλογός του, ενώ περιέχει κοπές, δεν είναι βασισμένος σε αυτές. Αρκετός κόσμος τριγύρω επέλεγε το κοκορέτσι, τα σουτζουκάκια που δοκίμασα ήταν εξαιρετικά, ενώ στον κατάλογο θα βρεις μοσχαράκι κοκκινιστό, οσομπούκο, παϊδάκια, τα οποία προμοτάρει αρκετά και ο μαγαζάτωρ (κρεατικά πιάτα που έχουν και αρκετά καλές τιμές). Επίσης, τα ορεκτικά του, αν και δεν είναι τα κλασσικά (π.χ. κολοκυθάκια τηγανιτά), καλύπτουν μία κάποια γκάμα που προσωπικά δε με αφήνει παραπονεμένο. Αν ισχύει και αυτό του @Piroski για την ρετσίνα, τότε το πακέτο είναι ολοκληρωμένο.

@Ουαλος φυσικά αξίζει και να δοκιμάσεις την χύμα ρετσίνα που την φτιάχνουν οι ίδιοι.

Χρόνια τώρα θέλω να το το επισκεφτώ, αλλά τα σχόλια τα πρόσφατα κάπως με αποθαρρύνουν, καθώς είμαι της κλασικής ταβέρνας (σουβλάκι, μπριζόλα, σουτζουκάκι κλπ.) και όχι ιδιαίτερα των νεωτερισμών. Αξίζει να πάω για τα κλασικά πιάτα και κρασί χύμα, ή θα ξυνίσει ο ιδιοκτήτης και εγώ θα απογοητευτώ;

Επιτέλους πρώτη επίσκεψη, Ιανουάριος 2023.

Δοκιμάστηκαν:
- Χόρτα εποχής (αντίδια): Σωστά βρασμένα που κρατούσαν στο στόμα. Γευστικότατα.
- Βραστά λαχανικά (επιλέξαμε την μικρή ποικιλία, που δεν περιείχε το σύνολο αυτών που είναι μπρόκολο, κουνουπίδι, παντζάρι, λαχανίδα, χόρτα --δεν μας αποσαφηνίστηκε ποια θα έρθουν): Ήρθαν τελικά χόρτα (θα μπορούσε να είχε μπει κάτι άλλο, καθώς χόρτα είχαμε πάρει ξεχωριστά), μπρόκολο και λαχανίδα. Όλα τα λεφτά η λαχανίδα, εξαιρετική.
- Μοσχαρίσια γλώσσα: Σερβιρισμένη με λαδολέμενο, πολύ νόστιμη.
- Rib Eye Black Angus Αμερικής: Πολύ νόστιμο και ιδιαίτερα τρυφερό. Ομολογώ πως όταν ερωτηθήκαμε για το περίφημο, όπως φαίνεται από τα posts εδω, λάδι τρούφας, απαντήσαμε καταφατικά, αλλά, κρίνοντας από το πώς ήρθε, θα έπρεπε να έχουμε πει όχι ή τουλάχιστον να έχουμε ζητήσει πολύ λιγότερο. Ο συνδυασμός είναι αρκετά καλός, όμως κουράζει όταν αυτό είναι στο σύνολο της κοπής. Ως συνοδευτικό είχε πουρέ/μπεσαμέλ (μάλλον μελιτζάνας), στην οποία όμως υπερίσχυε, στα όρια του ενοχλητικού, η γεύση της κάψας (αυτής όταν ψήνεις μελιτζάνα στη χόβολη). Εδώ πιστεύω θα χρειαζόταν κάτι πιο ουδέτερο, π.χ. πουρέ σελινόριζα, plain μπεσαμέλ μελιτζάνας ή κάτι παρεμφερές ώστε να ξεχωρίζει μόνο ο πρωταγωνιστής του πιάτου.
Σχετικά με το ψήσιμο: Η γενική προσωπική επιλογή στις κοπές είναι το rare ή ένα τσακ πιο πάνω από αυτό. Ο μαγαζάτωρ πρότεινε να το φέρει medium rare (καθώς κατά τα λεγόμενα του "έτσι το δουλεύουμε κυρίως", διευκρινίζοντας ότι θα έρθει "πραγματικά medium rare", όταν είδε κάποιες δεύτερες σκέψεις στα μάτια μας) και, μιας και δεν το έχουμε ξαναφάει, το πήραμε έτσι. Σε γενικές γραμμές ήρθε ομολογουμένως σωστά ψημμένο, βάσει επιλογής. Το μόνο αρνητικό ήταν πως οι άκρες του κομματιού (λόγω πάχους) ψήθηκαν αρκετά περισσότερο, οπότε εκεί μιλάμε για medium well, αν όχι για well done. Φυσικά, δεν είναι ευθύνη του μαγαζιού αυτή, καθώς σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο (και εν τέλει ο λόγος που -κατ' εμέ- θα πρέπει να το παίρνεις πάντοτε rare).
- Σουτζουκάκια: Μπαμπάτσικα και αφράτα. Με πάπρικα (αλοιφή), κρεμμύδι και μπούκοβο. Πάρα πολύ καλά και γευστικά. Να σημειωθεί ότι λόγω της φήμης του μαγαζιού σε άλλα πιάτα (κυρίως κοπές) τα σουτζουκάκια δε θα τα επέλεγα καθώς θα έδινα προτεραιότητα σε άλλα, αλλά, όσοι/ες νιώθετε πάνω κάτω το ίδιο, θα πρότεινα να το ξεπεράσετε και να τα παραγγείλετε. Δε θα χάσετε ;)
Πήραμε και φρέσκες πατάτες τηγανιτές, με κασέρι (οκ).

Συνοδευτικά ήπιαμε ξινόμαυρο (Γη και Ουρανός, 2020), που ταίριαζε ομολογουμένως πολύ με τις γεύσεις.

Το κόστος του τραπεζιού στα 103€. Οι τιμές λογικές και καλές στο σύνολο του καταλόγου (αν συνυπολογιστεί η οικονομική ανάλυση του Thanasis, τότε πολύ καλές).

Το προσωπικό ευγενικό και βοηθητικό.

Overall: Αρκετά ευχάριστη εμπειρία σε ένα περιβάλλον που συνδυάζει τόσο χαρακτηριστικά/γεύσεις αξιολογότατης ταβέρνας όσο και πιο premium κοπές. Οι επιλογές των κρασιών διευρύνουν σε σημαντικό βαθμό το εύρος και το βάθος των προσλαμβανουσών. Θα ξαναδοκιμαστεί το δίχως άλλο.

Τρίτη επίσκεψη τον τελευταίο χρόνο, με κράτηση 4-5 μέρες πριν.

Την πρώτη φορά είχα βρει ατέλειες στο σέρβις, αυτή τη φορά το βρήκα εξαιρετικό.

Το φαγητό σούπερ.
Σαρμαδάκια (5 στη μερίδα) μια χαρά, πεκορίνο με τρούφα τέλειο, χόρτα πολύ καλά, rib eye black angus εξαιρετικό, μοσχαρίσια σπαλομπριζόλα εξαιρετική.

Κέρασαν γλυκό αλλά αγοράσαμε και τιραμισού το οποίο ήταν το μόνο που δεν κράτησε το επίπεδο.

Μαζί με μια φιάλη κρασί των 35, το σύνολο ήρθε στα 105 ευρώ.

Οι τιμές έχουν ανέβει ένα τσικ σε σχέση με παλιότερα (ενδεικτικά το καρπάτσιο από 20 σε 22) αλλά χαλάλι.

Θα συνεχίσω να πηγαίνω.

Δυσκολο να κλεισεις τραπεζι, αλλα αυτο γινεται γιατι το μαγαζι προσφερει πολυ ποιοτικα κρεατα, το περιβαλλον συμπαθητικο, σε μεταφερει σε αλλη εποχη, τα κρεατα ολα γευστικοτατα, τα τυρια καταπληκτικα, ακομα και το χυμα κρασι πολυ ανωτερο απο τα συνηθισμενα εμφιαλωμενα.
Θα ξαναπαω αρκει να κλεισω τραπεζι καμια βδομαδα πιο πριν.

Συμφωνώ με Κοιλιόδουλος για το θέμα λάδι τρούφας
Εγώ παντως του λέω κάθετα όχι κ το δέχεται

Το μαγαζί εξαιρετικό σε αυτό που προσφέρει . Τιμές καλές, όμως μικρές μερίδες στα ορεκτικά. Το μόνο αρνητικό ήταν η παθιασμένη εμμονή του ιδιοκτήτη (μάλλον) να μας σερβίρει τη μπιστέκα με λάδι τρούφας. Του εξέφρασα την επιθυμία μας να βάλουμε τουλάχιστον στη μισή το λάδι τρούφας ώστε να συγκρίνουμε το με και το χωρίς, καθώς θέλαμε να γευτούμε και το κρέας γι αυτό που είναι. Τελικά, με τα πολλά δέχτηκαν την επιθυμία μας. Ωστόσο, δεν κατάλαβα τον λόγο που το σερβίρουν έτσι. Τι άλλη ανάγκη έχει ένα καλό βόειο κρέας πέρα από αλατάκι;

Πάντως θα ξαναπήγαινα άνετα και για το μοσχάρι του και τα παϊδάκια και το καλό κρασί του και για την ατμόσφαιρα. Και βεβαίως , όχι το λάδι τρούφας.

Το ξαναεπισκεφτήκαμε ξανά μετά απο 2 χρόνια (επιτέλους). Εξαιρετικό όπως πάντα. Τα κρέατα, το ψήσιμο, τα κρασιά, όλα κορυφή. Από μοσχαρίσεις κοπές έκοψε τα πολλά και διάφορα και πλέον δουλεύει μόνο Rib Eye και Μπιστέκα (T Bone).

Οι τιμές του μπορεί να φαίνονται τσιμπημένες, αλλά είναι πολύ καλές για αυτό που δίνουν. 27 ευρώ τα 350 γρ. Rib Eye Ουρουγουάης. Αλλού, τόσο ή ακριβότερο, βρίσκεις το Ελληνικό που είναι γενικά σημαντικά πιο φτηνό. 38Ε 350γρ, prime grade Rib Eye Aμερικής. Ξέρω πως σε κρεοπωλείο αυτό το βρίσκεις 100Ε και άνω. Συγκριτικά σκεφτείται ότι το Οψοποιών Μαγγανείαι που έχει Choice Grade Αμερικάνικο (σημαντικά φτηνότερο) το δίνει 90 ευρώ το κιλό. Τέλος Wagyu Rib Eye Αμερικής στα 50Ε τα 350 γρ.(πάλι Prime Grade). Το δεύτερο φτηνότερο το έχω δει στην Canteen που είναι 75Ε η μερίδα και ΔΕΝ είναι prime grade. Πραγματικά το περιθώριο κέρδους που έχει σε αυτές τις τιμές για τέτοια προϊόντα είναι πολύ μικρό. Και στα πιο λαΪκά του κρέατα τα πάντα είναι εξαιρετικά. Για μένα η κορυφαία ταβέρνα της Θεσσαλονίκης).

Στα (κάπως) αρνητικά, με την Μπιστέκα (T-Bone) δεν τρελαθήκαμε (ήταν βέβαια πολύ καλή) καθώς δεν τη δουλεύει με ξηρή ωρίμανση (προσωπική του επιλογή/προτίμηση), κάτι το οποίο γενικά προτιμάμε. Νομίζω συνολικά έχει το καλύτερο Rib Eye στη Βόρεια Ελλάδα. Για κοπές γενικότερα όμως εξακολουθώ να προτιμώ το Βεργιώτικο στι Βέροια. Ο σεφ που το δουλεύει επειδή είναι και χασάπης, πάντα ξέρει τι να πάρει, και παρόλο που είναι ελληνικά τα μοσχάρια, πάντα διαλέγει τις καλύτερες κοπές. Το διάφραγμά του είναι άπιαστο. Συν του ότι ωριμάζει ο ίδιο τις μπριζόλες (σπαλομπριζόλες και T Bone) και είναι άπαιχτες αν σας αρέσει η γεύση της ωρίμανσης.

Ο ναός του θεού Διόνυσου άνοιξε.

Και ο αρχιερέας του είναι παρόν !

Ξανάνοιξε στις 10/3 θα το επισκεφτώ σύντομα

Οι τελευταίες πληροφορίες είναι ότι είναι ο Μανώλης είναι καλά παρόλη την ταλαιπωρία.
Την αγάπη όλων την ένιωσε και την εκτιμάει πολύ.

Θα ανοίξει σύντομα, μέσα στον Μάρτη και θα ηγείται ο γιος του.
Ο Μανώλης θα είναι παρόν αλλά με ελεγχόμενους ρυθμούς για αρχή.

Ευχαριστώ. Καλά να είναι ο άνθρωπος, αυτό έχει σημασία, και θα ξανατιμηθει όταν ανοίξει.

Απ' όσα γνωρίζω ο Μανώλης ξεπέρασε τον κίνδυνο, αλλά ταλαιπωρήθηκε πολύ και ακόμα παλεύει να αναρρώσει. Δε νομίζω ότι φέτος θα μπορέσει να ξανανοίξει δεδομένου ότι πάντα τέλος Μαΐου έκλεινε. Μακάρι να είναι γερός και από κει και πέρα το μαγαζί θα βρει το βηματισμό του.

Ξέρει κανείς αν είναι όλα καλά; Έχει ξεπεράσει το τρίμηνο που είναι κλειστό...

Fisher ο μέγιστος Μανώλης είχε κορονοιο τώρα είναι καλύτερα
Του ευχόμαστε καλή ανάρρωση και σύντομα ξανά ανοικτός

Έχουμε κάποια πληροφορία για το μαγαζί;
Στο Facebook του μαγαζιού έχει μια ανακοίνωση Νοεμβρίου ότι κλείνει λόγω κρουσμάτων. Στο google βγάζει temporary closed και δεν σήκωσαν τηλέφωνο σε μια προσπάθεια που έκανα σήμερα.

Δεν υπαρχει λόγος να ξαναπαω. Θα ξεκινήσω από τα θετικά. Πολύ καλό ψήσιμο στην σπαλομπριζολα (ζητήθηκε rare και ήρθε rare) και τα παϊδάκια και σε καλή τιμή. 17 και 11 ευρώ αντίστοιχα. Και εδώ τελειώνουν τα θετικά.

Λαδοτυρι Μυτιλήνης: κυριολεκτικά μια φλούδα λαδοτυρι.
Παντζαρια: κυριολεκτικά 1,5 βολβός παντζαριου χωρίς λάδι/ξύδι/αλάτι.
Καθόλου αλάτι πιπέρι (ούτε φακελάκια) ή λαδοξυδο στο τραπέζι και αδιαφορία όταν ζητήθηκαν διότι πραγματικά η σαλάτα δεν τρωγόταν.
Το ένα κυρίως ήρθε με διαφορά 30 λεπτών από το άλλο. Ο καθένας έφαγε μόνος του.
Κρασί χύμα σε ποτήρι καφενείου. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να πιει σε κανονικό κολωνατο ποτήρι μόνο αυτός που έχει πάρει "ετικέτα".
Κοπές μόνο άνω του ενάμιση κιλού το κάθε κομμάτι. Ουσιαστικά αποκλείουν κάποιον που θέλει να φάει κοπή μόνος από το να το κάνει, καθώς τα κομμάτια είναι μεγάλα.
Ύφος ιδιοκτήτη λες και είναι σε εστιατόριο μοριακής στο Μπιλμπάο.
Τέλος, το χειρότερο. Πήραμε πράγματα που κόστιζαν 48 ευρώ. Η απόδειξη που ήρθε έγραφε 85 φορτωμένη με πράγματα που δεν πήραμε. Σε γυράδικο να πας τέτοιο λάθος δεν θα γίνει ποτέ. Πόσο μάλλον στην φοβερή αυτή ταβέρνα. Θεωρώ ότι δεν έγινε κατά λάθος και φάνηκε από την αντίδραση του. Ήταν πολύ φυσιολογικό. Καμία έκπληξη, σαν να σκεφτόταν "οκ αν πει κάτι θα το αλλάξουμε".

Για όλα αυτά Χ και μάλιστα κεφαλαίο και για κανένα λόγο ξανά. Από τις λίγες φορές που τα σχόλια στον ταβερνοχώρο δεν αντικατοπτρίζουν ούτε στο ελάχιστο την εμπειρία που έλαβα στο κατάστημα.

Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός για ένα από τα πιο αγαπημένα μου εστιατόρια. Στην Ιταλία θα λεγόταν Trattoria, στην Γαλλία Bistrot, και στην Ελλάδα λέγεται ταβέρνα.

Παλιά όταν ρωτούσαν κάποιον για το ποιόν κάποιου μπορεί να απαντούσε έχω πιει κρασί μαζί του, δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο, αποδοχή, οικειότητα και φιλία. Έχουμε πιεί λοιπόν κρασί με τον ιδιοκτήτη εξ' ου και η έλλειψη αντικειμενικότητας.

Η παλιά Αθήνα είναι μια ταβέρνα που απευθύνεται μεν σε όλους αλλά προσφέρει ποιότητα που λίγοι μπορούν να εκτιμήσουν συνολικά λόγω μεγάλης εξειδίκευσης στο θέμα του οίνου.

Το φαγητό είναι απλό και εξαιρετικό. Θα έλεγα ότι αν την επισκεφθείς αξίζει να δοκιμάσεις, σουτζουκάκια, tagliata rib eye, συκώτι, πατάτες τηγανητές, ρωσική, βραστή σαλάτα, carpaccio.

Η διαφορά όμως αυτής της ταβέρνας από όλες τις άλλες είναι ο Οίνος.
Ο ιδιοκτήτης φτιάχνει την δικιά του ρετσίνα σε δρύινα βαρέλια όπως οι παλιές καλές ταβέρνες.
Η λίστα κρασιών του καταστήματος δεν συγκρίνεται με καμιά άλλη τουλάχιστον από την Λάρισα και πάνω. Κρασιά για όλα τα βαλάντια από όλα τα μέρη του κόσμου.

Προτείνεται ανεπιφύλακτα και σφόδρα.

Δοκιμή πρώτη φορά, με κράτηση.

Ο χώρος μέσα ζεστός και οικογενειακός. Ο κύριος που μας πήρε παραγγελία εξαιρετικός!

Ο κατάλογος όχι πολύ μεγάλος.
Πολλά πιάτα και κρασιά λείπουν από τους καταλόγους που δίνονται στους πελάτες, οπότε πρέπει να είσαι υποψιασμένος να το συζητήσεις. Για παράδειγμα, το καρπατσιο και το ταρταρ μοσχου πρέπει να το ζητήσεις από την τηλεφωνική κράτηση ακόμα.

Πήραμε λαδοτυρι (ωραίο), μανιτάρια ψητά (καλά αλλά μικρή μερίδα), πατάτες τηγανητές (εξοχες), κοπανιστη (χειροποίητη με μπόλικη πιπεριά Φλωρίνης, πολύ καλή), σουτζουκάκια (ωραία αλλά μόνο 4. Για 7 ευρώ το σήκωνε και ένα 5ο) και χοιρινή τομαχοκ (εξαιρετική).

Μαζί με φιάλη κρασί ("Μοσχόπολις 18" - στα 28 ευρώ) λογαριασμός 69 ευρώ.

Στο τελος κερασμενο Καζάν Ντιπι και πορτοκαλόπιτα.

Το σέρβις σηκώνει βελτίωση (δεν υπήρχαν μαχαιροπίρουνα στο τραπέζι, το κρασί ξεχάστηκε και έπρεπε να το υπενθυμίσουμε αφότου ήρθαν τα τρία πρώτα πιάτα).

Θα ξαναπάω σίγουρα.

Ωραίο περιβάλλον αστικής upgraded ταβέρνας.
Δυνατή η μελιτζάνα ψητή,οι αλοιφές και το λαδοτυρι. Αδύναμο το χοιρομερι τους σε φέτες, πολύ καλά σουτζουκάκια και μπριζόλα τομαχοκ. Αρωματική ρετσίνα, θα την ήθελα λίγο πιο κρύα.
Θα ξαναπάμε με χαρά.