Η Νέα Κληματαριά

Αγαπημένο μαγαζί από παλιά, το οποίο μεταφέρθηκε σε νέα τοποθεσία, δυστυχώς όμως μεταφέρθηκε μαζί με κάποιες από τις κακές συνήθειες που είχαν αναπτυχθεί τον τελευταίο καιρό και στην παλιά τοποθεσία.

Καθίσαμε πρόσφατα στο σαλόνι, όμορφος ο χώρος. Το μαγαζί είχε αρκετό κόσμο.

Ο φούρνος μικροκυμάτων εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ευρέως (στα φανερά, όχι κρυφά), αλλά αυτό είναι κάτι που ίσχυε από πάντα στην Κληματαριά.

Το κους κους, σήμα κατατεθέν του καταστήματος, έχει αλλάξει. Δεν είναι ίδιο με το παλιό κλασικό κους κους της Κληματαριάς. Δεν είναι κακό, αλλά δεν είναι εφάμιλλο αυτού που τρώγαμε λίγο καιρό πριν.

Δοκιμάσαμε σούβλες, αρνί, κατσίκι, κοκορέτσι και γύρο. Πήραμε γιαπράκια, παϊδάκια και τζιγεροσαρμά.

Αρνί και κατσίκι, δυστυχώς μέτρια. Άγευστα θα έλεγα. Ουδέτερα. Και έχοντας φάει πρόσφατα στο Σωτήρη στις Συκιές, οφείλω να ομολογήσω πως ο Σωτήρης κερδίζει στη μάχη της γεύσης στο χαλαρό...

Ο τζιγεροσαρμάς ήταν πολύ κακός, μαγειρεμένος τουλάχιστον μία με δύο μέρες πριν. Ζεσταμενος ξανά. Απογοήτευση.

Παϊδάκια αποδεκτά. Τίποτα ιδιαίτερο.

Τα γιαπράκια καλά, αλλά και πάλι υποδεέστερα αυτών που είχαμε συνηθίσει να τρώμε. Και το αυγολέμονο μαρτυρούσε πως και πάλι αυτό που τρώγαμε είχε φτιαχτεί 2 μέρες πριν...

Και τέλος, η μεγαλύτερη απογοήτευση. Ο γύρος. Και θα εξηγήσω. Είναι ξεκάθαρο, πως το κατάστημα, ήδη από την παλιά του τοποθεσία, είχε ξεκινήσει τελευταία την τακτική να σερβίρει δύο διαφορετικά είδη γύρου. Το ίδιο συνεχίζεται και τώρα.

Από τη μια έχουμε τον παλιό καλό γύρο της Κληματαριάς, χειροποίητος, κρεατένιος, τον έτρωγες και καταλάβαινες πως τρως κάτι διαφορετικό από αυτό που σερβίρουν τα σνακ μπαρ. Όταν ο ψήστης τον έκοβε, έσπαγε σε μικρά κομμάτια, ανεξάρτητα, γιατί ήταν χειροποίητος. Παραδόξως, αυτός ο γύρος, σερβίρεται τις πιο χαλαρές μέρες της εβδομάδας. Τον καταλαβαίνεις μόνο και με το μάτι όταν τον βλέπεις στη σούβλα.

Υπάρχει όμως και ο άλλος γύρος, ο ετοιματζιδικος. Μια άμορφη μάζα στην όψη, μοιάζει με ντονέρ όταν τον κόβουν, κάτι τεράστια ενιαία κομμάτια με μήκος 15 εκατοστά, τα οποία δε χωρίζουν με τίποτα. Ανάλογη και η γεύση του, μια άγευστη μάζα κρέατος, τιγκα στο μπαχαρικό. Αυτός ο γύρος βγαίνει τις μέρες που το κατάστημα έχει πολύ κίνηση.

Κάτι αντίστοιχο και με τις πατάτες φούρνου. Μικρές, νόστιμες, κομμένες στο χέρι τις ημέρες με λίγη κίνηση, μεγάλες, άγευστες, ακοπες τις ημέρες με πολύ κίνηση.

Οι τιμές παραμένουν υψηλές.

Κρίμα, γιατί το κατάστημα ήταν από τα αγαπημένα μου. Δε θα του δώσω άλλη ευκαιρία, τουλάχιστον όχι σύντομα.

Μετριότατο. Μόλις 4 στα 10.....