Μαγαζί μαγικό και αγαπημένο. Χωμένο στα στενά των Εξαρχείων ξεπροβάλλει ένα στέκι που δεν είναι σαν όλα τα άλλα. Τελευταία επίσκεψη στις 8.7.2021. Ντοματίνια με παξιμάδια χαρουπιού: μυθικά με αρκούντως βρεγμένα τα παξιμάδια. Σαλάτα κινόα με αβοκάντο, λαχανικά και μους φέτας ταξιδιάρικη σαν τις τύπισσες που με χίπικα ρούχα τρώγανε στο διπλανό τραπέζι. Φιλέτο κοτόπουλο με: σχετικά αδιάφορο για το υψηλό επίπεδο του μαγαζιού, καλό αν κάνεις δίαιτα. Κλείσε τα μάτια και άφησε τη γεύση της μοσχαρίσιας ταλιάτας να σε πάει εκεί που λίγοι τόλμησαν. Το τιραμισού εθιστικό, δεν σε λιγώνει και αποτελεί τη βέλτιστη επίγευση. Ο κόσμος χιπστερικός με urban επιρροές και το προσωπικό προσηνές. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα!

Αγαπημένη περιοχή στην Αθήνα τα Εξάρχεια επίσκεψη 23/11 2 άτομα.
Το μαγαζί δεν είναι τυπικό της περιοχής έχει πιο ιντάστριαλ-μοντέρνο στυλ.

1 φάβα ρεβυθιών, πάρα πολύ καλή
1 σαλάτα ντοματίνια πολύ καλή
1 μπιφτέκι, καλό
2 ποτήρια κρασί από ένα πολύ καλό γαλλικό chardonnay
1 budweiser

συνολικά 35€ μου άρεσε πολύ η μουσική το περιβάλλον και το service.
Για να πω την αλήθεια το μπιφτέκι ήταν λίγο δύσπεπτο.
Προτείνεται για όποιον βρεθεί στην περιοχή.

Πήγαμε μια Κυριακή, για κακή μας τύχη είχε ζωντανή μουσική (μπουζούκι, φωνή)και παρότι ο χώρος (ουρμπανο-ιντάστριαλ στυλ) είναι μικρός με λίγα τραπέζια είχαν τη φαεινή ιδέα να έχουν μικρόφωνα. Μάλιστα. Καλή φωνή είχε η κυρία αλλά ειλικρινά η μουσική ήταν τόσο δυνατά, μας ζάλισαν στο ντρίγκι-ντρίγκι, δεν ευχαριστήθηκα το φαγητό, μου φάνηκε μέτριο ούτως ή άλλως, τέτοια φασαρία ούτε στα τουριστάδικα της Πλάκας. Κρέμα ρεβυθιών με ταχίνι, σουμάκ και πίτα μπαζλαμά (γουάτ; ουέρ;) μέτρια, κολοκυθόσουπα ημέρας αδιάφορη (αυτό πώς το κατάφεραν δεν ξέρω), αλλά τουλάχιστον τα πέτουρα με καβουρμά Sary, μυζήθρα και σάλτσα από φρέσκια ντομάτα ήταν μια χαρά. Εν κατακλείδι, και να μην πάτε δεν θα χάσετε κάτι, αν είναι να πάτε καλύτερα χωρίς μουσική.