Μεσημεριανή στάση για βρώμικο. Μεγάλη καντίνα στην καρδιά του λιμανιού. Δοκιμάστηκαν πίτα σουβλάκι, ψωμάκι πανσετα, πιτα σουβλάκι κοτόπουλο. Η πανσετα ήταν ένα κλικ παρακάτω από τα άλλα. Σε καταστάσεις πείνας, θα ξαναπηγαινα.

Επίσκεψη βραδάκι. Μου το πρότειναν σαν το καλύτερο σουβλάκι της χώρας. Πρόκειται για μια υπερμεγέθη καντίνα που σερβίρει κυρίως σουβλάκια χοιρινά και κοτόπουλου. Στην παρασκευή εργάζονται τουλάχιστον 4 άτομα και μέτρησα τουλάχιστον 2 που σερβίρουν τα τραπεζάκια έξω σε στυλ λαδόκολλα. Προσπάθησα να παραβλέψω το τετριμμένο σλόγκαν «ομορφαίνει δεν παχαίνει».

Καταρχήν επικρατεί αποδιοργάνωση και χάος. Χτυπάνε συνεχώς τηλέφωνα και ταυτόχρονα οι σερβιτόροι ρίχνουν βροχή τις παραγγελίες εκ των οποίων όλες έχουν απίθανες παραλλαγές του τύπου «χωρίς αλάτι», «οι πίτες κομμένες στα 3» κτλ. Οι πακετάδες χαμένοι κι αυτοί να ζητάνε εξηγήσεις για τα διάφορα σοκκάκια. Όταν έφτασε η σειρά μου παρήγγειλα ένα χοιρινό σουβλάκι σε ψωμάκι. Ο τύπος (αφεντικό) που δίνω την παραγγελία δυστυχώς είναι αυτός που κατευθύνει τα πάντα και που απαντάει στα τηλέφωνα. Ξεκινάει να φτιάχνει το σάντουιτς, χτυπάει το τηλέφωνο, αφήνει το ψωμάκι στην άκρη και μιλάει για τουλάχιστον 10'. Αγανάκτησα τόσο που ήθελα να φύγω. Στο μεταξύ να μαζεύονται περισσότεροι, ντόπιοι και τουρίστες, να εξυπηρετούνται κι εγώ ακόμα να περιμένω να τελειώσει με τα τηλέφωνα και τις οδηγίες. Πήρα εξοργισμένος το σάντουιτς (2,8€) και έφυγα χωρίς να πω τίποτα γιατί θα μαλώναμε. Να σημειώσω ότι είναι ο μόνος που δεν έδωσε απόδειξη όσες μέρες ήμουν στο νησί. Μέχρι τα ζαχαροπλαστεία και τα περίπτερα έδιναν αποδείξεις για παγωτά του 1,5€. Ο συγκεκριμένος σε κανέναν. Το φαγητό ακόμα και καλό να ήταν, μετά από τέτοια εμπειρία δεν θα είχε νόημα η κριτική.