Το Τρεχαντήρι

Στον πεζόδρομο της Σκάλας βλέπαμε για μερικές μέρες ότι αυτό το ταβερνάκι ήταν συνεχώς γεμάτο. Αποφασίσαμε να το επισκεφθούμε την τελευταία μέρα των διακοπών μας. Πήραμε 2 φαγκριά (περίπου 1 κιλό μαζί). Επίσης, κολοκυθοκεφτέδες και χταποδοκεφτέδες (πολύ καλοί), μαρίδα τηγανητή (καλή), χόρτα βραστά (καλά), πατάτες τηγ. (πολύ καλές πήραμε και 2η μερίδα). Όμως η απογοήτευση ήταν το ψάρι. Ο ψήστης κατά την άποψή μας δεν ήξερε πως να ψήσει ένα τέτοιο ψάρι. Δεν ήταν ωμό αλλά σου έδινε την αίσθηση ότι ήταν σαν βρασμένο και όχι ψημένο. Το σίγουρο όμως είναι πως το ψάρι δεν είχε καθαριστεί σωστά. Στο πρώτο που φάγαμε βρήκαμε τουλάχιστον 10 λέπια ενώ στο δεύτερο πάνω από τριάντα. Στην πράξη σε κάθε μπουκιά βγάζαμε και λέπι. Αυτό είναι ανεπίτρεπτο, πόσο μάλλον για ψάρια που καθαρίζονται τόσο εύκολα. Στην επισήμανσή μας στους 2 σερβιτόρους για το τι συμβαίνει μας απάντησαν με κυνικό ύφος ότι αυτό συμβαίνει μερικές φορές με τα ψάρια… Δηλαδή νόμιζαν ότι πρώτη φορά τρώμε ψάρι; Γενικά συνειδητοποιήσαμε ότι ξέρουν πως το μαγαζί τους είναι περατζάδα και επειδή είναι γεμάτοι πάντα δεν τους νοιάζει ο Έλληνας. Λυπάμαι!