Το είχα σταμπάρει εδώ και καιρό το ανακαινισμένο νεοκλασσικό στον πεζόδρομο, αλλά πήγαμε πρώτη φορά σήμερα. Καθίσαμε έξω όπου είχε αρκετό ήλιο, προστατευμένοι από ομπρέλα. (Μέσα το περιβάλλον μας άρεσε πάρα πολύ, αλλά και έξω είναι ένας συμπαθητικός ήσυχος πεζόδρομος με παλιά σπίτια.)
Μοιραστήκαμε, κατά πρότασή τους (!) ένα πρώτο κι ένα κυρίως. Το πρώτο ήταν μαγιάτικο μαριναρισμένο με ραπανάκι και φράουλα, το δεύτερο κατσικάκι με φάβα και μια πολύ ωραία σύνθετη σάλτσα. Υπέροχα και τα δύο. Καταλήξαμε να φάμε κι επιδόρπιο, παρότι συνήθως το αποφεύγουμε, επίσης πάρα πολύ ωραία - ένα βασισμένο στον μούστο και το άλλο, σορμπέ αμύγδαλο (μμμμμμ) με κρέμα τριαντάφυλλο. Με δυο ποτήρια κρασί (ένα λευκό που δε γνώριζα, Ροδίτη Μακεδονίας, μας ενθουσίασε) και τα κερασμένα ψωμί-ταραμοσαλάτα-ελιές πληρώσαμε από 40 ευρώ. Για αυτή την ποιότητα φαγητού δεν το βρήκαμε υπερβολή. Στην Αθήνα έχω πληρώσει ανάλογες τιμές για πολύ πιο μέτρια γεύματα.
Μοιραστήκαμε, κατά πρότασή τους (!) ένα πρώτο κι ένα κυρίως. Το πρώτο ήταν μαγιάτικο μαριναρισμένο με ραπανάκι και φράουλα, το δεύτερο κατσικάκι με φάβα και μια πολύ ωραία σύνθετη σάλτσα. Υπέροχα και τα δύο. Καταλήξαμε να φάμε κι επιδόρπιο, παρότι συνήθως το αποφεύγουμε, επίσης πάρα πολύ ωραία - ένα βασισμένο στον μούστο και το άλλο, σορμπέ αμύγδαλο (μμμμμμ) με κρέμα τριαντάφυλλο. Με δυο ποτήρια κρασί (ένα λευκό που δε γνώριζα, Ροδίτη Μακεδονίας, μας ενθουσίασε) και τα κερασμένα ψωμί-ταραμοσαλάτα-ελιές πληρώσαμε από 40 ευρώ. Για αυτή την ποιότητα φαγητού δεν το βρήκαμε υπερβολή. Στην Αθήνα έχω πληρώσει ανάλογες τιμές για πολύ πιο μέτρια γεύματα.