Υπάρχουν κάποια πιάτα που για μένα είναι επιπέδου εστιατορίου Michellin αλλά πέρα από την εστιατορικη παρουσίαση έχουν εξαιρετική πρώτη ύλη και τα πιάτα είναι πολύ νόστιμα
Πάρα πολύ μεγάλη και αξιόλογη λίστα κρασιών, ωραία και τα επιδόρπια (αντιστοίχου επιπέδου με του φαγητού)
Δυστυχως το σέρβις υστερεί (τα νεαρά παιδιά ξέχασαν ψωμι, νερό, τασάκι και ήταν ανενημέρωτοι για τα κρασιά)
Ο μάνατζερ ειναι τοπ επαγγελματιας και τρέχει να καλύψει κάθε κενό κλπ αλλά δυστυχως δεν μπορεί να ειναι παντού
Τιμές περίπου 70-80 το ατομο χωρίς υπερβολές σε ποτό και φαγητά
Θα ξαναπηγαινα άνετα παντως

Ιούνιος '23.

Τελευταία μέρα στο νησί, είπαμε να δοκιμάσουμε την "Μαραθιά", καθώς είχαμε ακούσει αρκετά καλά λόγια. Μαθαίνεις, άλλωστε, για ψάρια ωρίμα(ν)σης, όσο να πεις κάτι σου κάνει. Bizarre ή όχι, εξάπτει το ενδιαφέρον. Βρήκαμε (κι εδώ, «oh, holy late June!») χωρίς κράτηση, που σε Ιούλιο-Αύγουστο-Σεπτέμβρη είναι απαραίτητη.

Το μαγαζί βρίσκεται στην παραλία του Αγ. Φωκά, πέριξ της Χώρας, σε μία περιοχή που ακόμα και σε περίοδο ισχνής τουριστικής κίνησης, έχει αρκετό κόσμο (συγκρητικά) και που γενικώς δεν επιλέγαμε για τις ημερήσιες εξορμήσεις, προτιμώντας την αγριάδα της Έξω Μεριάς (#eftychis). Ο χώρος μετρημένος σε έκταση και ύφος, στέκει σεβάσμια, σχεδόν πάνω, στην παραλία. Η κουζίνα βρίσκεται απέναντι απ' τον δρόμο.

Κατάλογος μικρός. Προφανής και αναμενόμενη έμφαση στα ψάρια/θαλασσινά, αλλά έχει και 1-2 κρεατικά στα κυρίως.
Δοκιμάσαμε (θα τα αναφέρω με τη διόλου, μάλλον, τυχαία σειρά - ανά 2 - που ήρθαν στο τραπέζι):

oo| Marathia Cargo #2: Πλατώ με κοπές αλλαντικών ψαριού (cold cuts)
Τέσσερις αποδόσεις (2 φαγγρί, 2 τόνος): Από τις πιο ήπιες του φαγγριού (ζαμπόν) προς τις εντονότερες του τόνου (παστουρμάς).
Πολυεπίπεδες και νόστιμες γεύσεις, σε όλη την γκάμα. Ο πειραματισμός της ωρίμασης σχετικά περιορισμένος εδώ λόγω της κρύας κοπής, που όμως δεν στερούσε απ' τη (νέα) γευστική εξερεύνηση.
Το πλατώ σχετικά μικρό σε μέγεθος (2-3 κοπές ανά είδος).

oo| Καρπάτσιο ημίπαστης γαρίδας:
Μαγιονέζα γαρίδας, λαδολέμονο, παγωτό φράουλα, πίκλες φράουλας και πορτοκαλιού.
Φανταστικός γευστικός συνδυασμός. Ένα όξινο καρπάτσιο, που τελικά δεν ήταν όξινο. Ισορροπούσε εξαιρετικά μεταξύ των εντάσεων που έδινε, απ' την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή.

xx| Τραγανή σαλάτα:
Παντζάρι, αγγούρι, φινόκιο, φύλλα σαλάτας.
Αρκετά πλούσια και απλή (νόστιμη, βέβαια...), χωρίς όμως να ξεχωρίζει.

xx| Μαγιάτικο ωρίμασης 45°C,
με καρδιά μαρουλιού, αποξηραμένα δαμάσκηνα, πράσα σε άζυμο φάκελο άνθρακα από σελινόριζα:
Τα πράσα εξέρχονται με τη βοήθεια του προσωπικού από τον φάκελο, όταν έρθουν στο τραπέζι. Οι υδρατμοί τα έχουν μελώσει και είναι εξαιρετικά. Το μαγιάτικο είναι ζουμερό και πεντανόστιμο, με πόντους απ' την ωρίμανση. Φοβεροί συνδυασμοί των μονάδων κι εδώ.

Για γλυκό πήραμε την πορτοκαλόπιτα (με μία μακριά περιγραφή κι εδώ). Έξω απ' τις κοινές αναπαραστάσεις μίας πορτοκαλόπιτας, με την παραδοσιακή όμως γεύση να είναι εκεί με όλο της το είναι, και να αναδύεται πολλαπλασιασμένη. Πάρα πολύ καλό.

Το προσωπικό ευγενικό και κατατοπιστικό. Βοήθησε πολύ στο να ξεδιπλωθεί η εμπειρία της Μαραθιάς.

Με τέσσερα - πολύ καλά - signature και regular κοκτέιλς, βγήκε στα 85€/άτομο.

Εντύπωση: Μπορούμε να πούμε πως δοκιμάστηκε κάτι που, όσο να πεις, προσφέρει κάτι αρκετά έξω απ' τα συνηθισμένα (με την θετική έννοια του όρου "συνηθισμένα"). Ενώ σε έβαζε στην διαδικασία να εξερευνήση, παράλληλα ήταν και πολύ καλό γευστικά. Προσωπικά, μου άρεσε πολύ το μαγιάτικο και το καρπάτσιο (το καλύτερο που έχω φάει ποτέ), ενώ για το πλατώ έχω την ένσταση της αρκετά περιορισμένης ποσότητας. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για κάτι ιδιαίτερο, που αβίαστα καταφέρνει να ξεχωρίσει και προτείνεται αν είστε σε αναζήτηση των γευστικών πολλαπλασιασμών.

Chef είναι ο Μιχάλης Μάρθας και manager ο Θεσσαλονικιός Ευριπίδης Αποστολίδης (γνωστός από την πολυετή παρουσία του στην Σπονδή)