Ο Σώτος

Όπως πολύ σωστά αναφέρει ο koiliodoulos, τα σουβλατζίδικα στις Σέρρες, πλέον είναι είδος προς εξαφάνηση. Ο Σώτος, ο Βλάχος κ όλα τα συναφή της περιοχής έχουν γίνει ταβερνάκια. Η ποιότητα αισθητά πιο χαμηλή και είναι κρίμα γιατί παλιά είχαμε όντως πολύ καλό σουβλάκι και μπιφτεκάκι στην λαδόκολα.
Μόνο για να αράξεις βραδάκυ να δεις περατζάδα είναι πλέον κ όχι κάτι παραπάνω.

Τα σουβλατζίδικα του κεντρικού πεζόδρομου παραπλεύρως της πλατείας ελευθερίας (Κουντουριώτου), δεν είναι πλέον σουβλατζίδικα... Όλα ξεκίνησαν, μετά την ανακαίνιση του ΒΛΑΧΟΥ. Όταν πέθανε ο πατέρας των σημερινών ιδιοκτητών και ιδρυτής, όλα άλλαξαν. Τα παιδιά ξεκίνησαν μια φιλότιμη προσπάθεια, αλλά αναπτύσσοντας τα τραπεζοκαθίσματα, άρχισαν σιγά σιγά να χαμηλώνουν, άθελα τους πιστεύω την ποιότητα. Είναι αξιοσημείωτο, το γεγονός, ότι όσο το μαγαζί παρέμενε επι πατρός ακόμα μερακλίδικο και παραδοσιακό, υπήρχαν ώρες της ημέρας που του τελείωνε το σουβλάκι.
Αυτή ήταν αρχή του τέλους για ένα μαγαζί με όνομα, που συμπαρέσυρε μαζί του κι άλλους ιδιοκτήτες, και χάσανε την ταυτότητά τους και μεταλλάχθηκαν σε ταβέρνες.
Ακολούθησε το ΚΑΘ'ΟΔΟΝ, μεταγενέστερο βέβαια μαγαζί με καλά μαστοράκια στην παραγωγή.. η δικία του συμβολή στο ξήλωμα του "πουλόβερ", ήταν να αυξήσει την ποικιλία των κρεάτων, κι εκεί που όλα τα παραδοσιακά σερραϊκα σουβλατζίδικα σερβίρανε σουβλάκι και σουτζουκάκι (μπιφτεκάκι), ξαφνικά άρχισαν να εμφανίζονται, πανσέτες, λουκάνικα, παϊδάκια κτλ κτλ.
Όσα μαγαζία ακολούθησαν στην περιοχή, κάνανε ακριβώς το ίδιο. Ακόμα και ο ΣΩΤΟΣ, που δικαίως αυτοχαρακτηριζόταν το "το πιο δυνατο σουβλάκι της πόλης", εγκαταλείπει το παλιό του μαγαζάκι, μεγαλώνει το εύρος των τραπεζοκαθισμάτων του στο νέο πεζόδρομο και γίνεται κι αυτός μια bistro greek tavern. Δεν μπορώ να χαρακτηρίζω αθέμιτο κάτι τέτοιο ή λάθος, αλλά πρέπει κι οι ίδιοι να καταλάβουν, ότι είναι πλέον ταβερνάκια... Τα αυθεντικά σουβλατζίδικα πωλούσαν -σουβλάκι, σουτζουκάκι, καυτερή πιπερία, ντομάτα κρεμμύδι, φέτα- και ορισμένοι βάζανε νερό στο κρασί τους και τηγάνιζαν και καμία πατάτα. Ανοίγανε στις 7 το πρωί και προσφέρανε πρωινό σουβλάκι σε όποιον το επιθυμούσε... από εμάς τους πιτσιρικάδες, που κάναμε κοπάνα την πρώτη ώρα από το λύκειο, μέχρι τους οικοδόμους, που θέλανε κάτι δυνατό για πρωινό (για να μην νομίζετε, ότι πάω πολύ πίσω, μιλάω για το 2000-2001). Μέχρι τις 16.00-17.00 το απόγευμα κλείνανε.. Δεν ήταν ταβέρνες να ανοίγουν και το βράδυ ήταν !!!ΣΟΥΒΛΑΤΖΙΔΙΚΑ!!!
Σήμερα παραμένουν σ'αυτό το στυλ τα εναπομείναντα μαγαζάκια της πεζοδρομημένης οδού Καραολή, Ο ΝΤΟΚΑΣ, Η ΑΡΤΑΚΗ, Ο ΣΩΤΗΡΗΣ καθώς και πολλά συνοικιακά, που επειδή κάποιο μπορεί να μου ξεφεύγει, δεν τα αναφέρω.

Πολύ ενδιαφέρουσα η πλήρως λάθος άποψη σας....
Κρατάει ένα επίπεδο καλύτερο από τον βλάχο, αλλά πάλι αν θες Σερραικό Σουβλάκι, πάτε στην στοα μέσα να δείτε γεύση...αν βρειτε να καθήσετε...ο Σωτος ειναι καλος μονο για περατζάδα μαζι με τον βλαχο.
Αλλα ως σερραίος, τον έχω κόψει από καιρό...

Πράγματι αν θες σουβλάκι κλπ. εδώ πρέπει να καθίσεις. Αυτές τις μικρές πιπεριές ο Σώτος τις λέει "κεμπάπια".

για μένα το καλύτερο σε αυτού του τύπου μαγαζιά στη πόλη.
πολύ δυνατή πανσέτα. ενώ κάτι πιπεριές μικρές που έχει το καλοκαίρι δεν παίζονται. τον συστήνω ανεπιφύλακτα.