Sabor

Η niramis τα περιέγραψε έτσι ακριβώς όπως είναι. Το έχω επισκεφθεί πολλές φορές , είναι πολύ καλό vibe ( ειδικά αν καθίσετε κάτω) . Όλα τα μεζεδάκια είναι πολύ νόστιμα , αλλά να είστε διατιθεμενοι πλέον να δώσετε ένα £80ρι για να πείτε ότι φάγατε και ήπιατε ένα κρασάκι το άτομο. Πάνω έχουν και γουρουνόπουλα ολόκληρη και πλέον μπορείς να κανείς κράτηση. Οι κροκέτες τους είναι πολύ δυνατές οπως και οι ισπανικές τους ομελέτες.
Γενικά , αξίζει και το προτείνω.
Σέρβις πολύ ευγενικό και επαγγελματικό.

Το εστιατόριο βρίσκεται σ ένα στενό κατεβαίνοντας τη, γνωστή για τις υψηλές τιμές της, Ρίτζεντ Στριτ. Η κουζίνα είναι ανοιχτή, με τον πάγκο γύρω από τον οποίο γευματίζουν οι πελάτες να σημειώνονται οι παραγγελίες και να μοιράζεται με τους σεφ που ετοιμάζουν τα πιάτα. Το μαγαζί είναι ευρύχωρο, με την κουζίνα να εξυπηρετεί τον πάγκο (περίπου 25 κουβέρ) και το μπαρ (άλλα 15 περίπου, με finger food και πιο περιορισμένο μενού). Ο χώρος εσωτερικά είναι απλός, διακοσμημένος με ξύλο και σκούρο μάρμαρο, και τα μενού γραμμένα σε "ακριβές λαδόκολλες" και με μαρκαδόρους σε κρεμασμένους μαυροπίνακες. Δε δέχεται κρατήσεις, ούτε και πάνω από 4 άτομα της ίδιας "παρέας", κι εξ αυτού του λόγου πάντοτε σχηματίζονται ουρές απ'έξω, προκειμένου να εξασφαλίσουν μια θέση.

Το φαγητό έχει τη φιλοσοφία των ισπανικών τάπας, πράγμα που συνεπάγεται ότι οι ποσότητες είναι περιορισμένες κι η έμφαση δίνεται στην πρώτη ύλη, την παρουσίαση και την ανάδειξη αυτών των λίγων που επιλέχθηκαν προσεκτικά να αποτελούν το πιάτο. Το 2018 κέρδισε το πρώτο του αστέρι μισελέν, το οποίο διατηρεί έως και σήμερα. Τα πιάτα είναι εμπνευσμένα εξ ολοκλήρου από τις διάφορες τοπικές κουζίνες της Ισπανίας και το μενού τροποποιείται συχνά, με γενικότερη αίσθηση να επικρατεί αυτή της "επιτηδευμένης" κατ'εμέ απλότητας, συνδυάζοντας την χαλαρότητα που χαρακτηρίζει τα δικά μας τσιπουράδικα με την αναγκαία πολυτέλεια ενός αστεριού. (Το κοντινότερο που έχω ως εμπειρία εν Ελλάδι, είναι το ΜεΖέν του Βόλου, πολλά κλικ πιο κάτω φυσικά.)

Δοκίμασα τα περισσότερα πιάτα το διάστημα που έκανα ένα πέρασμα απ'την κουζίνα τους ως σεφ το '19 -διαφορετικά η τσέπη μου δε θα το σήκωνε, από 50λίρες/άτομο έαν δοκιμάσεις ένα πιάτο από κάθε κατηγορία, + αλκοόλ κι επιδόρπιο, με μερίδες μέτριες ποσοτικά, αλλά σίγουρα όχι απαγορευτικά ή απογοητευτικά. (Το τιμούν και σελέμπριτιζ, ιδίοις όμμασι εντόπισα Ταραντίνο και Τζέιμι Όλιβερ στον πάγκο, καθώς και το σεφ Τζούμα του Μαμαλούκα της Θεσσλονίκης.)

Συμπερασματικά θα έλεγα ότι, εάν είστε διατεθειμένοι να στηθείτε στην ουρά και να πληρώσετε αρκετά χρήματα για ένα πολύ προσεγμένο και καλοεκτελεσμένο μενού μεν, αρκετά περιορισμένο ποσοτικά δε, αξίζει η επίσκεψη για την εμειρία, την ατμόσφαιρα και το γευστικό αποτέλεσμα.