Έκατσα Μάιο 2013 για ένα μεζέ. Πρόκειται για καφενείο κλασικής καμμένης αισθητικής με μέσο όρο ηλικίας 50-60, που έχει και φαγητό (ψαρικά και κρεατικά). Το βράδυ εκείνο έπαιζε ζόρικα συρτά κλαρίνα, σερβιτόρα αλλοδαπή με δύσκολη επικοινωνία, τραπεζάκι έξω στο πεζοδρόμιο, πήραμε σαρδέλες και καλαμαράκια τηγανητά. Οκ η φάση, αλλά όχι τρέλα.