Φέτος δεν άνοιξε. Ο ιδιοκτήτης έχει και το εστιατόριο Ambassador by the sea στη μαρίνα του Ακτίου (μαρίνα "Κλεοπάτρα"), μάλλον αποφάσισε να ρίξει εκεί το βάρος του.

Ίσως το πιο όμορφο εστιατόριο της πόλης! Πανέμορφη,προσεγμένη αυλή με αρκετή δροσιά, προερχομενη από ανεμιστήρες, ίσως την πιο ζεστή βραδιά του καλοκαιριού. Η εξυπηρέτηση άψογη. Στα του φαγητού, δοκιμάσαμε μόνο ζυμαρικά, καρμπονάρα και πένες με κοτόπουλο, τα βρήκαμε αρκετά νόστιμα, θα μπορούσε να ήταν λίγο μεγαλύτερη η μερίδα. Το καλωσόρισμα, ψωμάκια με ντιπακια ελιάς, παντζαριου, γιαουρτιού ωραιότατα κυρίως αυτό του παντζαριου. Τιμές λίγο τσιμπημενες αλλά όχι υπερβολικές.

Επαναληπτική επίσκεψη 1 χρόνο μετά κι η γενική μου εντύπωση είναι η ίδια. Το φαγητό παραμένει μέτριο, ο χώρος και το σέρβις σε υψηλά επίπεδα κι οι τιμές τσίμπησαν προς τα πάνω, όπως παντού άλλωστε. Μάλλον διαβάζουν ταβερνοχώρο, καθώς και ποτήρια Weissbier βρέθηκαν κι οι συνοδευτικές πατάτες της σπαλομπριζόλας βελτιώθηκαν.

Το risotto milanese με σαφράν, γαρίδες και μύδια άρεσε μεν στην παρέα (δε δοκίμασα) αλλά μικρή η μερίδα, στα αρνητικά κι η σαλάτα Ambassador 10 που δεν άρεσε σε κανέναν. Η σπαλομπριζόλα είναι μια χαρά, αλλά όπως ξαναείπα, έχουμε φάει και καλύτερες.

Συγκριτικά, θεωρώ πιο vfm το Celest, παρόλο που σα χώρος μου αρέσει περισσότερο το Ambassador.

Επίσκεψη το περασμένο Σάββατο. Ένα από τα λίγα "καλά" εστιατόρια της πόλης, από ανθρώπους με εμπειρία στο χώρο της εστίασης που προσπαθούν εμφανώς να ανεβάσουν τον πήχη. Πόσο καλά το καταφέρνουν όμως;

ΧΩΡΟΣ: πολύ ωραίος, στην αυλή ενός ανακαινισμένου διώροφου νεοκλασικού, ελάχιστα μακριά από την πολύβουη παραλία

ΣΕΡΒΙΣ: πολύ ευγενικό κι εξυπηρετικό, με πολλούς σερβιτόρους να γεμίζουν τα ποτήρια που αδειάζουν.

ΚΡΑΣΙ: αρκετά μεγάλη κάρτα ελληνικών κρασιών για όλα τα βαλάντια, αλλά δεν είμαι ο κατάλληλος για να κρίνω

ΦΑΓΗΤΟ: ατομικό ψωμί με 3 ντιπ για καλωσόρισμα (μους μελιτζάνας, μους παντζάρι και γιαούρτι με εστραγκόν και λάιμ), τα δύο κακά, το μους μελιτζάνας μέτριο. Κούφια προσπάθεια εντυπωσιασμού. Ορεκτικά τάκος με κοτόπουλο και τσίλι-γουακαμόλε (απλά ΟΚ) και φέτα ψητή με μέλι και καρύδι (ΟΚ, αν και πολύ μέλι). Στα κυρίως, πένες με κοτόπουλο καλές και χοιρινή σπαλομπριζόλα 1000γρ με ελαφριά σως τζακ ντάνιελς, όντως τεράστια (αν και το 1000γρ μου φαίνεται υπερβολή), αλλά έχω φάει πολύ καλύτερες. Δεν είχαμε χώρο για επιδόρπιο, κερασμένο λικέρ μαστίχα με το λογαριασμό. Σε γενικές γραμμές, το φαγητό δε μας εντυπωσίασε.

ΤΙΜΕΣ: νορμάλ προς καλές θα έλεγα. Για τα παραπάνω, συν μια φιάλη Weissbier κι ένα μεταλλικό νερό, δώσαμε 50 ευρώ (2 άτομα).

ΦΑΟΥΛ 1: δεν υπήρχε ποτήρι για Weissbier (500ml), αντ’ αυτού μου έφεραν διαφημιστικό ποτήρι ΜΑΜΟΣ των 300ml. Όποιος έχει πιει μπίρα στη ζωή του, καταλαβαίνει πόσο λάθος είναι αυτό. Τους ζήτησα να μου το αλλάξουν, «συγγνώμη, δεν έχουμε», μου απάντησαν.

ΦΑΟΥΛ 2: το συνοδευτικό για τη σπαλομπριζόλα του κιλού, ήταν άθλιες προτηγανισμένες country πατάτες, τύπου LIDL, σε ξεχωριστό πιάτο. Ακόμη και το τίποτα θα ήταν καλύτερο.

Συμπέρασμα: δεν θα ξαναπήγαινα, εκτός αν η περίσταση απαιτούσε κάτι πιο επίσημο.