Στρατής [έχει κλείσει]

Πήγαινα τακτικά στον Στρατή από τις αρχές της δεκαετίας του πενήντα μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του εξήντα. Δεν θυμάμαι ποτέ να πήγα χωρίς να φάω γύρο - και συχνά πολλούς γύρους. Είναι μια γεύση που δεν θα ξεχάσω ποτέ και φοβάμαι πως θα πεθάνω (κάποτε) με την επιθυμία του γύρου του Στρατή στο μυαλό μου. Ο Στρατής είχε ανταγωνισμό στον γύρο από την Κληματαριά (Αγ. Σοφίας μεταξύ Μητροπόλεως και Τσιμισκή εκεί που σήμερα έχει ένα φαρμακείο). Για τους λάτρες του γύρου όμως, υπήρχε κάτι σαν Αρης-ΠΑΟΚ. Ησουν με τον έναν και δεν άντεχες τον άλλον. Προσωπικά δεν μ'αρεζε της Κληματαριάς. Παλιά θυμάμαι δύο Στρατήδες, δίπλα-δίπλα - τα δυο παιδιά του αρχικού Στρατή που χωρίσαν τα τσανάκια τους. Αν θυμάμαι καλά αυτός που επέζησε ήταν ο Κοσμάς Παρίσης (μπορεί να ήταν και ο Χ Παρίσης (όπου Χ κάτι που δεν μπορώ να ανασύρω από την μνήμη μου)) που είχε το μισό στην γωνία με την Καρόλου Ντήλ. Το "Κοσμάς και Χ Παρίσης" νομίζω πως το θυμάμαι αλλά ίσως και να είναι γνώση και όχι μνήμη.

Σύμφωνα με πληροφορίες που διασταύρωσα, ο Στρατής υπήρχε εκεί από τα μέσα της δεκ.του 1930.Προσωπικά το είχα επισκεφτεί σε εξόδους με τους γονείς μου και αργότερα στις αρχές του 90 ως φοιτητάμπουρας για φαγητό κοντινό με το σπιτικό.Θυμάμαι ακόμα τους υπέροχους λαχανοντολμάδες αυγολέμονο,τους επαγγελματίες ευγενέστατους υπερήλικες σερβιτόρους και την ξύλινη επένδυση στους τοίχους.Στον πρώτο όροφο της ίδιας, όχι ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής οικοδομής του μεσοπολέμου, υπήρχε και το πολύ ωραίο καφέ μπάρ "Εν πλώ" με είσοδο επι της Καρόλου Ντηλ.Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί έκλεισε ήταν πάντα γεμάτο...Ο Στρατής λίγο πριν κλείσει(μάλλον το 1994) είχε μεταμορφωθεί-ανεπιτυχώς-σε μπυραρία.Λίγο μετά στα 1995-96 στον ίδιο χώρο έγινε το τρέντυ καφέ "Τριμπέκα".Στο ισόγειο της νέας-επίσης ανέμπνευστης οικοδομής-κρίμα γιατί σε παραλιακό γωνιακό οικόπεδο ένας γάτος Αρχιτέκτονας μπορεί να χτίσει αριστουργήματα, ξαναδημιουργήθηκε το τρέντυ καφέ "Τριμπέκα".

Για το χατήρι του παρελθόντος: Ο Στρατής δεν ήταν ταβέρνα αλλά εστιατόριο, τουλάχιστον έτσι το θυμάμαι ως παιδί, στα χρόνια του 70. Η πελατεία του ήταν ο αστικός πυρήνας της περιοχής, που τώρα έχει σχεδόν εξαφανιστεί.Τα σουτζουκάκια του ήταν ονομαστά τότε και τα θυμάμαι ακόμη. Ίσως κοντράριζε το Ρογκότη. Θυμάμαι ακόμη μακαρονάδες και κοτόσουπες. Απλά πράγματα και χορταστικά.