Έκατσα Μάρτιο 2013. Ο χώρος εσωτερικά ευχάριστος, με ξύλινα μεγάλα τραπέζια και stands, μου θυμίζει κάτι μεταξύ ευρωπαϊκής μπυραρίας και αμερικάνικου εστιατορίου τύπου Ruby Tuesday/T.G.I. Friday's. Αν και διώροφο το κτίριο, το μαγαζί γεμίζει από αρκετούς νέους αλλά και από 40άρηδες. Το σέρβις ευγενικό και γρήγορο (έχει ειδικό κουμπί σε κάθε τραπέζι για να ειδοποιείς αυτόματα την σερβιτόρα). Ο κατάλογος φαγητών έχει καμιά 20αριά πιάτα, με σέρβικο προσανατολισμό. Ότι πήρα ήταν απλώς οκ, χωρίς ιδιαίτερα ευχάριστες ή δυσάρεστες εκπλήξεις. Οι μερίδες μπαμπάτσικες. Οι τιμές στο αλκοόλ τσιμπημένες όπως και στο φαγητό. Συμπερασματικά, δεν είναι μαγαζί που προσωπικά θα ξαναπήγαινα εύκολα από μόνος μου, κυρίως λόγω του φαγητού και των τιμών, αλλά από την άλλη αξίζει να πάει να δει κανείς έστω και μια φορά την φάση με τις κάνουλες.