Μόνο που είδα το όνομα στο νεκροταφείο, μου ήρθαν τόσες αναμνήσεις... Πήγαινα τακτικά, νομίζω γύρω στο '90. Ξεκίνησε σα μπαρ μεξικάνικο, με ροκ μουσική και λιιίγα πιάτα, και σιγά-σιγά εξελίχτηκε σε μεξικάνικο εστιατόριο με φουλ πιάτα. Ένα δείγμα, για μένα, του πώς χτίστηκε η ελληνική κοινωνία της αφθονίας: με μια-δυο μεξικάνικες μπύρες αρχικά (corona, sol, dos-equis XX...) και στο τέλος πιο πολύ μεξικάνικο εστιατόριο παρά μπαρ (πολλά πιάτα, συνταγές, ποικιλία). Πολύ ωραίος μεξικάνικος διάκοσμος... Δε θα το ξεχάσω ποτέ!