Το Στέκι του Νικόλα

Το Στέκι του Νικόλα δεν έχει πια φαγητό, μόνο μεζέ για το τσίπουρο. Ό,τι έγραψα για το φαγητό εδώ ισχύει τώρα για το διπλανό καφενείο Καράκας, αφού η ιδιοκτησία είναι ίδια και ουσιαστικά έχει μεταφερθεί η κουζίνα δίπλα.

Το Καρκινάγρι είναι η πιο τρού ικάριαν εμπειρία και σίγουρα αξίζει μία επίσκεψη η ευρύτερη περιοχή. Το τοπίο είναι πολύ ιδιαίτερο και τραβάει πολύ εξερεύνηση (από τον φάρο του Κάβο Πάππα μέχρι τις βάθρες του Καλού).

Το μαγαζί είναι ανοιχτό από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, και μαζεύει όλες τις ηλικίες. Αν πετύχετε γλέντι θα περάσετε τέλεια, οπότε τσεκάρετε τα social media τους αλλά συμβαίνουν και αυθόρμητα καμιά φορά. Το φαγητό δεν λέει πολλά, αλλά σίγουρα θα έχει φρέσκα μικρά ψαράκια. Από βίγκαν επιλογές έχει 3-4 ορεκτικά/σαλάτες αναλόγως την μέρα (ανά καιρούς έχω φάει σαλάτες εποχής, πιάζ, φάβα, βολβούς, πατάτες τηγανητές, μελιτζάνες και κολοκυθάκια τηγανητά, σουφικό, σαρμαδάκια). Το χύμα τσίπουρο δεν κατεβαίνει εύκολα και από μπουκαλάκι έχει μόνο Μπαμπατζίμ. Βέβαια εδώ η Ικαριώτισσα έχει την χαμηλότερη τιμή απ' όλο το νησί, και φυσικά αν θέλετε να κάνετε μπλέντ ιν με τους ντόπιους θα πιείτε άπειρες κούπες (μέτριο) πράμνειο κρασί. Για το χειμωνιάτικο Στέκι του Νικόλα, θα πω μόνο ότι ό,τι γίνεται στο Καρκινάγρι μένει στο Καρκινάγρι.