Poster

Για μένα προσωπικώς το Poster είναι αυτή τη στιγμή στην κατηγορία του το πιο ενδιαφέρον μαγαζί στην πόλη, με την έννοια ότι η γαστρονομική του πρόταση είναι παντελώς εκτός πεπατημένης, αναρχική και τολμηρή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι -λόγω πληθωρικότητας- δεν μπορεί να υπάρξουν ορισμένες αστοχίες στις συνθέσεις. Είναι όμως αναμφίβολα (για μένα) ένα κεφάλαιο, ένα νέο παράδειγμα χωρίς μιμητή.
Προβληματική βρίσκω ωστόσο την κοστολόγηση πιάτων και αλκοόλ, καθώς όπως ήδη σχολιάστηκε οι τιμές (και η σχέση με το μέγεθος των πιάτων) είναι αρκετά υψηλότερες σε σχέση με καταστήματα της αυτής κατηγορίας, πράγμα αποτρεπτικό -για το μέσο θαμώνα- για συχνές επισκέψεις (ισχύει βέβαια ότι έχει μικρή χωρητικότητα ως μαγαζί, αλλά it is what it is).
Ο χώρος στο μπαρ με θέα την κουζίνα είναι ωραίος, δεν ισχύει απολύτως το ίδιο για τη μικρή σάλα όπου τα τραπεζάκια "βγάζουν" κάτι τσουρούτικο.
Πηγαίνω πάντα με χαρά και θα συνεχίσω, πιστεύω ότι το μαγαζί έχει να δώσει πολλά, αν μάλιστα οι τιμές συμβάδιζαν λιγάκι και με το ΑΕΠ θα ήταν όλα ρόδινα.

Επίσκεψη Ιούνιο του 2023

Είχα υψηλές προσδοκίες μια και ο σεφ έχει θητεία στο Catalyst στο Λονδίνο που είναι εξαιρετικό.
Δεν επαληθεύθηκαν.

Κατάλογος μικρός. Πιάτα φλύαρα με πολλά υλικά, μπερδεμένες γεύσεις.
Μπορεί να έχει και 20 υλικά σε ένα πιάτο. Έτρωγα κολοκυθάκι και νόμιζα ότι ήταν αβοκάντο αφού είχε γίνει τουρσί από τα όξινα στοιχεία.

Δεν ειναι κακές οι εκτελέσεις - είναι σε υψηλό επίπεδο, απλά είναι φλύαρα.

Δεν ενθουσιάστηκα με το κοτόπουλο σιράτσα όπως οι προλαλήσαντες.

Παραγγείλαμε 3 άτομα όλο τον κατάλογο και μετά πεινούσαμε.

Θέλει περισσότερα πιάτα.

Χώρος μάλλον αδιάφορος. Αυτό που περνάει για μοντέρνο είναι low budget black/grey decoration.

Σέρβις ευγενικό.

Τιμές σχετικά ακριβές.

Λίστα κρασιών με έμφαση τα φυσικά κρασιά των οποίων δεν δηλώνω φίλος καθώς σχεδόν όλα μου μυρίζουν άσχημα.

Ίσως ξαναπάω.

Χθεσινή, τρίτη, επίσκεψη.

Για κάποιον λόγο είχαμε την εντύπωση πως το μενού είχε ανανεωθει/μεγαλώσει από αυτό του Μαρτίου '23.

Τα μόνα διαφορετικά (έξτρα) ήταν το crudo γαρίδας, το οποίο ήταν αρκετά γευστικό, με σωστές οξύτητες, και η ποικιλία τυριών (5 στο σύνολο: γραβιέρα Κρήτης και Νάξου, μανούρι Γρεβενά, βολάκι Άνδρου και ένα ακόμη), που οκ, δεν την λες πιάτο.

Τα πιάτα έχουν φτάσει ένα συγκεκριμένο (καλό) επίπεδο και έχουν σταθερότητα. Ο ανανεωμένος κατάλογος δεν βρέθηκε ποτέ - ίσως και να μην υπήρξε ποτέ - αλλά πιστεύω πως τον χρειάζεται, ώστε να επαναληφθεί επίσκεψη.

Πρώτη φορά στο μπαρ αυτή τη φορά, έχει ενδιαφέρον που παρακολουθείς μέσα σε όλα και τις παρασκευές, αλλά σε περίπτωση κόσμου, μπορεί να γίνει αρκετά στριμωχτό.

Οι τιμές εκεί, στα 40-50€ ανά άτομο, το προσωπικό φιλικό και ευγενικό.

Ωραίο χιπστερ περιβαλλον, με μια μεγάλη open kitchen με μπαρα στην οποία μπορείς να κάτσεις και να φας βλέποντας να μαγειρεύουν. Καμμένο λάχανο δυνατό, καλαμάρι πολύ μικρή ποσότητα με πολύ ενδιαφέρουσα σάλτσα όμως, ταρταρ γαρίδας εξαιρετικό, φοκατσια με μελι-τσιλι ενδιαφέρουσα. Μεγάλη λίστα κρασιών προς τα ακριβά. 40 ευρώ το άτομο με ποτήρι κρασί και από 2-3 πιάτο από καθένας. Με μενου 10 πιάτων, καταφέραμε σε μια επίσκεψη να τα δοκιμάσουμε σχεδόν όλα. Αν δεν αλλάζει μενού συνέχεια δεν μπορώ να καταλάβω πως θα κρατήσει κόσμο αφού μεγάλη παρέα σε μια επίσκεψη τα παραγγέλνει όλα άνετα. Θα ξαναπάμε άλλη μια φορά για τα υπολοιπα και μετά με καινούριο μενού!

Πήγα δύο φορές, καμένο λάχανο θα συμφωνήσω κι εγώ, κάτι του λείπει, επίσης συμφωνώ, αδιάφορη.

Πήραμε και στις δύο φορές όλα τα υπόλοιπα τα οποία ήταν όλα πολύ ωραία και ενδιαφέροντα. Δεν το θεωρώ σίγουρα βέβαια fine dining, κάτι σε Ηλιόπετρα κλπ με πιο κυριλέ ατμόσφαιρα. Φτηνό δεν το λες αλλά τα λεφτά σου δεν τα κλαις σίγουρα, θα ξαναπάω με μεγάλο ενδιαφέρον όταν ανανεώσει το μενού.

Επίσκεψη Μ.Πεμπτη
Καμένο λάχανο..ωραίο αλλα κατί έλειπε,μια ένταση..κατι..Και θεωρώ υπερβολικα τα 8€
Μοσχαρίσια γλωσσα, δεν μου άρεσε προσωπικα, ουτε στη παρέα. Ισως να φταίει και οτι εγω προσωπικά έφαγα για πρωτη φορά.
Κοτοπουλο coffee Siracha..Πολύ νοστιμο το κοτόπουλο.Πολυ ωραίο τηγάνισμα..Αλλα ενα σκέτο κοτόπουλο. Προσωπικά ήθελα και κατι συνοδευτικο..11€ για ενα μικρο κομμάτι κοτόπουλο το θεωρώ και αυτο υπερβολικό
Θα δώσω δευτερη ευκαιρια φυσικα,αλλα προσωπικα θα ήθελα να διορθωσει τιμές και ποσότητες

Ενδιαφέρον άρθρο,
https://beater.gr/taste/vasilis-chamam-poster/

Καλώς ή κακώς όταν κάθεσαι σε μπαρ για να γευματίσεις δεν υπάρχει ούτε το real estate για να είσαι άνετος με τα πιάτα και το ποτήρι σου, ούτε η άνεση του χρόνου, αφού νιώθεις ότι είσαι σε ένα μέρος που τρως tapas και δεν το ζεις όπως θα το ζούσες σε ένα εστιατόριο όπου έχεις το τραπέζι σου στην γωνίτσα σου και δεν σε αγγίζει τίποτα, ενώ είσαι κυριολεκτικά ώμο με ώμο με τον διπλανό σου και προσπαθείς να γευματίσεις υπό γωνία για να μην αποξενώνεσαι εντελώς από τον άνθρωπο με τον οποίο βγήκες για φαγητό. Από τη στιγμή που αγνοήσεις όλο αυτό, προσωπικά η εικόνα του να είμαι κυριολεκτικά μέσα στην κουζίνα όπου δημιουργείται (το μεγαλύτερο μέρος) αυτού που τρώω με συνεπαίρνει κάθε φορά.

Στα του φαγητού, το μενού είναι αυτό που περιμέναμε. Ένα μείγμα ελληνικής και ανατολίτικης κουζίνας. Δοκιμάσαμε το καλαμάρι με την εζμέ σαλάτα, το καμένο λάχανο με ντουκα και λαδολέμονο, το κοτόπουλο με την signature coffee sriracha του chef και την φοκάτσια με μέλι, τσίλι και βούτυρο. Το καλαμάρι αν και προφανώς κρύωσε γρήγορα ήταν πολύ ωραία ψημένο και η εζμέ σαλάτα ήταν τοπ συνοδευτικό. Το καμένο λάχανο ήταν το highlight, εξαιρετικό. Το κοτόπουλο-τύπου σνίτσελ με sriracha ήταν τοπ. Ήπιαμε από ένα ποτήρι κρασί.

30 Ευρώ το άτομο συμμαζεμένα.

Θα ξαναεπισκεφτούμε μόλις αλλάξει το μενού.
Αυτά από μένα και το δήθεν σχόλιο μου για το Poster.

Με πρόλαβε ο tsimp και παρενέβη και έγραψε τα περισσότερα, στα οποία συμφωνώ, ειδικά στο θέμα των τιμών, που το θέτει πολύ καλά.

Μόνη διαφορά ότι σε εμάς το σέρβις ήταν ΠΟΛΥ αρχάριο και προβληματικό και άπειρο. Έπρεπε να έχουμε συνέχεια τον νου μας.

Τα πιάτα ήταν καλά, ειδικά το Κοτόπουλο με την coffee sriratcha. Έπιασα και λίγο κουβέντα με τον σεφ για αυτό, ενδιαφέρον είχε.

Από κρασιά μεγάλη λίστα, αλλά για λευκό ποτήρι είχε μόνον έναν Χατζηβαρύτη, ένα Δουλουφάκη και έναν Πατιστή (δεν είχα ιδέα, Πήλιο Αργαλαστή!). Ο Χατζηβαρύτης καλύτερος από το ξινόμαυρο blanc de noir του Πατιστή- το τελευταίο ήταν βαρύ και κάπως όξινο, μου χτυπούσε.

2 άτομα 46ε, μια χαρά. Ωραίο μαγαζί, μακάρι να έχει και καλή συνέχεια, κι όπως γράφω να στρογγυλέψει το σέρβις.

Επίσκεψη χθεσινή αργά το απόγευμα (τυχεροί χωρίς κράτηση, λόγω ώρας βρήκαμε 'κενό παράθυρο' σε μία κατατάλλα, όπως μας ενημέρωσαν, ημέρα που είχε το σύνολο του μαγαζιού κρατήσεις).

Ο χώρος ντιζαϊνάτος. Το bar μεγάλο -δεν καθισαμε, αλλά μου άρεσε πολύ. Παρά τα «κρύα» χρώματα και τις επιφάνειες, λόγω του μικρού του μεγέθους, ο χώρος είναι ζεστός.

Κατάλογος φαγητών, μικρός, αυτός του dokimastis (Μάρτιος '23) —μου άρεσε ο περιορισμός των 7 πιάτων, με την προϋπόθεση ότι η ανανέωση θα έρχεται ακόμα πιο συχνά απότι συνηθίζεται σε καταλόγους αυτής της προσέγγισης. Κρασιά όλων των ειδών, αρκετά (στην επιλογή 'ποτήρι' ίσως χρειαστεί να ανοίξει λίγο η γκάμα).

- VTEC coffee spiracha δυνατή σάλτσα και τηγ. κοτόπουλο πολύ καλό με ιδιαίτερα νόστιμο κουρκούτι.
- Ταρτάρ προβατίνας καλό, cured yolk θα τον προτιμούσα πιο υδαρή για να μπλεχτεί ιδανικότερα με το σύνολο, κράκερ (ξινού) τραχανά - εν είδει εναλλακτικής εκδοχής του πιάτου ως finger-food - χρήσιμο και γευστικά συμπληρωματικό.
- Φοκάτσια & καμμένο λάχανο αμφότερα γευστικά.
Φιλοσοφία και ποσότητες σαφώς προς εστιατορικές (παρά new-age μαγειρείου). Κομψές αποδόσεις, συνολικά. Οι τιμές δεν είναι φευγάτες, αλλά έπαιρνε για τις δεδομένες ποσότητες και πιο κάτω.

Τα παιδιά στο σέρβις άψογα, βοηθητικά & ευγενικά.

Μαγαζί εν τη γενέσει, το hype προφανές κι αναπόδραστο, ο κατάλογος διαμορφώνει και διαμορφώνεται, η ιδέα έχει ενδιαφέρον (θύμισε αρκετά Αθήνα στην προσέγγιση), η εξέλιξη είναι ένα διαρκές ζητούμενο. Πρώτη εντύπωση, θετική. Θα επιστρέψουμε σύντομα.