Θα το χαρακτήριζα αρκετά κυριλέ κατάστημα, άπειροι σερβιτόροι, μουσική που περιείχε και ελληνικά τύπου Βανδή. Ωραίος χώρος με φοβερή θέα.

Στα του φαγητού, η κατάσταση είχε κανονιστεί φιξ στα 75 ευρώ/άτομο επ'ευκαιρίας επαγγελματικού δείπνου, με επιλογές στο 1ο πιάτο (καλαμάρι τηγανιτό ή κεφτέδες) και στο κυρίως (αρνί ή κοτόπουλο). Στα του ποτού παραγγείλαμε ούζο, μην τους αφήνετε να σας το φτιάξουν, γιατί βάζουν μισό δάχτυλο στο ποτήρι και το γεμίζουν μέχρι πάνω με νερό.

Από ορεκτικά άπειρές αλοιφές, από τζατζικοειδή πειραγμένα και μελιτζανοειδή και τυριά, μου κίνησε το ενδιαφέρον ένα πιάτο που στόλιζε το τραπέζι ήδη από όταν φτάσαμε, επισυνάπτω φωτό, γιατί μου θύμισε στο ημίφως το πιάτο με τα πλοκάμια από τον Σκαθαροζούμη. Τελικά ήταν ξερές πιπεριές που στεκόντουσαν όρθιες καθώς πατούσαν σε γιαούρτι κι έπαιζες ρώσικη ρουλέτα (από εντελώς άκαυτες μέχρι βεζούβιος). Στα ορεκτικά μας είχαν και άλλα τζουτζουμπρούτζου, πχ γεμιστά ρολάκια μελιτζάνας (που τα πουλάνε στα παζάρια αφυδατωμένα, Θεσσαλονίκη έφτιαχνε κάποτε μια Τουρκάλα που είχε μαγαζί κοντά στο Μαϊάμι), ισλί, φλογέρες κτλ. Το πρώτο πιάτο κλαιν, ενα καλαθάκι με ένα καλαμάρι σε λωρίδες παναρισμένο για τέσσερα άτομα, το κυρίως κυρίως αστεία ποσότητα κρέατος με ~50% λίπος. Ποσότητα και μορφολογικά σαν τη λεπτή πανσέτα του παντσετάδικου, κομμένη σε τετραγωνάκια. Ατομικές κρεμούλες μετά.

Αυτά. Enjoy.