[Χωρίς Όνομα] [έχει κλείσει]

Μετά από παρουσίαση του μαγαζιού σε άρθρο για κρυφά στέκια της Θεσσαλονίκης το μαγαζί έκλεισε. Ίσως μερικά πράγματα πρέπει να μένουν κρυφά στις μέρες μας.

οφείλω να ομολογήσω πολύ όμορφο το τοπίο,η θέση και η ησυχία
που σου προσφέρει μία εξόρμηση σε τούτη την ψαροταβέρνα/παράγκα του Αξιού.Απο φαγητά όμως όχι πολλά πράγματα,τουλ όχι όπως τα περίμενα.Σαλάτες λαχανίδα καλη,μαρούλι.Αλοιφές ταραμάς,χτυπητή τυποποιημένες και μελιτζανοσαλάτα,σκορδαλιά, δικές του καλές.Πατατούλα τηγανιτή εξαιρετική,ίσως το καλύτερο πιάτο του.Κυρίως πήραμε σουπιά τηγάνι,γαρίδες τηγάνι και γλώσσες τηγάνι.Είχε και κουτσουμούρα τηγανιτή που δεν ζητήσαμε.Μας βγήκε με τσίπουρο για ποτό περίπου 25 το άτομο(ανευ απόδειξης).Αν είναι να ξεκινήσω απο θεσ/νικη για εκεί,προτιμώ να στρίψω στον αριστερά χωματόδρομο..

Ταβερνοαλάνι σωστά τον έκοψες τον ιδιοκτήτη (Σωτήρης) είναι αλάνι σωστό. Μέσα σε όλα και στα εναλλακτικά (θέατρο, μουσική κτλ) αλλά και παιδί της πιάτσας. Κόβει το μάτι του και ανάλογος με το πώς σε ζυγίζει σε συμπεριφέρεται. Κατά καιρούς σε αυτό το μαγαζάκι έχουν φάει διάφοροι διάσημοι από τον David Byrne των Talking Heads μέχρι την Ελευθερία Αρβανιτάκη (ο Μύλος παλιά έστελνε πολύ κόσμο εκεί για φαί). Το φαγητό είναι τυπικό ψαροταβέρνας. Στα υπέρ για όσους έχουν πιάσει την γνωριμία ότι μπορεί τον χειμώνα να ανοίξει το μαγαζί μόνο για πάρτι σου. Έχουμε κάνει εξαιρετικά γλέντια Ι.Χ με την παρέα μου. Το κακό βέβαια είναι ότι πρέπει να γυρίσεις πίσω στην Θεσσαλονίκη μετά από την τσιπουροκατάνιξη. Οι τιμές είναι όντως τσιμπημένες και την τελευταία φορά που πήγαμε (καθαρά Δευτέρα) στραβώσαμε γιατί νιώσαμε να μας τον πιάνει από λίγο έως πολύ……. Αλλά από την άλλη πάνω κάτω τα ίδια πληρώνεις και σε διάφορες δήθεν καλές ταβέρνες (και χωρίς απόδειξη)χωρίς να έχεις στην παρέα σου τον Σωτήρη, τις ιστορίες του και τα γενναιόδωρα κεράσματα (άλλο πράγμα ο λογαριασμός και άλλο τα κεράσματα στην παρέα που πίνουμε και τραγουδάμε). Στο φινάλε μερικά γούστα σπάνια πρέπει να πληρώνονται. Χαλάλι ρε Σωτήρη.