Προφίλ του χρήστη tsimpouklano

"Tυχαία" παραγγελία με την υποσημείωση "Τα κρέατα είναι του Φιλάκη", Ιούνιος '23. Δοκιμάστηκαν δύο σάντουϊτς (ένα κανονικό και ένα premium, όπως ανέφερε γνωστή σελίδα τροφοδιανομής). Το πρώτο ήταν σχετικά μικρό για τα δεδομένα της πόλης, μα για την τιμή του στέκεται (3,40€). Το σουτζουκάκι καλό, δεν ξετρελάθηκα όμως. Το δεύτερο, μεγαλύτερη πιτούλα και διπλό κρεατικό περιεχόμενο. Το φιλέτο στήθος κοτόπουλο αρκετά καλό, ζουμερό και μεστό, αλλά η διπλή ποσότητα ήταν κάπως έξτρα. Οι πατάτες εξαιρετικές.

Αφήνω για το τέλος την πίτα, η οποία, συμφωνώντας με προηγούμενα σχόλια, πρωταγωνιστεί και είναι εξαιρετική. Επιτέλους, μακριά από άγευστα και άνευρα προκάτ ζυμάρια. Αξίζει ένα μπράβο.

Τέλος, βλέποντας τις φωτογραφίες εδώ, θα δοκίμαζα δίχως δεύτερη σκέψη το sando, πράγμα που και θα κάνω με την πρώτη ευκαιρία.

@Κοιλιόδουλος1: Δε γνωρίζω από προσωπική δοκιμή, αλλά και φίλη διατείνεται/επιβεβαιώνει πως το burger του Mafioso είναι πολύ καλό.

Στάση για δοκιμή του έτερου γυράδικου της Κεραμωτής, Ιούνιος '23. Πιο clean-cut (από το Κουζινάκι, 50 μέτρα πιο κάτω), που προσωπικά δεν είναι της αισθητικής μου. Παρόλα αυτά, ορθώς λένε να μην κρίνεις από την εξωτερική εμφάνιση. Μεγάλη ποικιλία σε κρεατικά και αλοιφές. Δοκιμάστηκε γύρος χοιρινός. Καλός, τραγανός, αρκετά γευστικός, μαγιονέζα, ναι, μαγιονέζα, όχι μουσταρδομαγιονέζα, και, επιτέλους, ψωμάκι ψημένο κανονικά, όχι ένα πέρασμα απ' τα κάρβουνα, αλλά πατημένο στην τοστιέρα. Μας άρεσε αρκετά. Μέγεθος ικανοποιητικό.

Δοκιμή Ιούνιος '23. Βασικές επιλογές, σε γενικές γραμμές, που θα βρεις σχεδόν παντού. Απ' το σύνολο ξεχώρισαν τα "μπριός" όπως τα λένε, τα οποία είναι ζύμες ψημένες σε ψωμάκι α λα μπριός με κάποια γέμιση (κασέρι, γαλοπούλα/καπνιστό κασέρι, τυρί). Όχι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά απ' τις λίγες, αν όχι μοναδική, επιλογή γκάμας φούρνου στον Πρίνο.

Συμπληρωματική επανάληψη: Το φιλέτο κοτόπουλο με εξέπληξε ευχάριστα που ήταν αρκετά καλό (παχύ, ζουμερό και ινώδες κομμάτι στήθους). Το μπιφτέκι (κατεψ., δυστυχώς, αλλά υπήρχε περιορισμός λόγω ώρας στις επιλογές) ήταν οκ. Οι πίτες κάπως άνευρες, αλλά είναι κάτι που συναντιέται όλο και συχνότερα τελευταία.

Στάση προς αναζήτηση χεράτης, πρωινής τροφής, Μάιος '23. Μεγάλη ποικιλία, σε αλμυρά και γλυκά, τόσο τυποποιημένες όσο και χειροποίητες παρασκευές. Δοκιμάστηκαν πίτσα (φανταστική, πλούσια, γεμάτη γεύση) και το πεϊνιρλί (καλό και πλούσιο σε υλικό, πράγμα συνήθως σπάνιο, και, αν και φαγώθηκε ώρες μετά, διατήρησε την ελαστικότητά του). Θα έπαιρνα ξανά και ξανά την πίτσα.

Περαστική δοκιμή, Μάιος '23. Την ώρα εκείνη είχε μόνο μπουγάτσα (κρέμα, τυρί, κιμάς). Το τυρί αρκετά κρεμώδες (δεν με χάλασε), πλούσιο και γεύση οκ, ο κιμάς πιο σαλτσωειδής και με καρυκεύματα που δεν πολυάρεσαν. Το φύλλο παραήταν χονδρό για τα γούστα μου, και αρκετά λαδερό. Οι μερίδες αρκετά γενναίες. Καφές (φρέντο εσπρέσσο) + νερό στα 1,70€, οκ. Οι ιδιοκτήτες (μητέρα+γιος?) αρκετά ευγενικοί και εξυπηρετικοι. Ίσως δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία στο μέλλον, αλλά μάλλον όχι για τις μπουγατσες.

Επίσκεψη, Μάιος '23. Ομολογουμένως η κρέμα του είναι αρκετά καλή. Το τυρί, όπως και το σπανάκι, ήταν οκ, χωρίς, όμως, να ξεχωρίζουν. Η απουσία λαδίλας πολλή σημαντική. Διαθέτει και διάφορες ζύμες μικρές/πιτάκια που φαίνονται homemade και, πιθανώς, αξίζουν δοκιμή. Στα σοκολατούχα δεν υπήρχε ποικιλία. Θα ξαναέπαιρνα/δοκίμαζα ευχαρίστως.

Χθεσινή, τρίτη, επίσκεψη.

Για κάποιον λόγο είχαμε την εντύπωση πως το μενού είχε ανανεωθει/μεγαλώσει από αυτό του Μαρτίου '23.

Τα μόνα διαφορετικά (έξτρα) ήταν το crudo γαρίδας, το οποίο ήταν αρκετά γευστικό, με σωστές οξύτητες, και η ποικιλία τυριών (5 στο σύνολο: γραβιέρα Κρήτης και Νάξου, μανούρι Γρεβενά, βολάκι Άνδρου και ένα ακόμη), που οκ, δεν την λες πιάτο.

Τα πιάτα έχουν φτάσει ένα συγκεκριμένο (καλό) επίπεδο και έχουν σταθερότητα. Ο ανανεωμένος κατάλογος δεν βρέθηκε ποτέ - ίσως και να μην υπήρξε ποτέ - αλλά πιστεύω πως τον χρειάζεται, ώστε να επαναληφθεί επίσκεψη.

Πρώτη φορά στο μπαρ αυτή τη φορά, έχει ενδιαφέρον που παρακολουθείς μέσα σε όλα και τις παρασκευές, αλλά σε περίπτωση κόσμου, μπορεί να γίνει αρκετά στριμωχτό.

Οι τιμές εκεί, στα 40-50€ ανά άτομο, το προσωπικό φιλικό και ευγενικό.

Οι επισκέψεις στηρίζονται στο comfort που μπορεί να προσφέρει ένα γλυκό βράδυ καθημερινής στη Θεσσαλονίκη, όταν οι ρυθμοί του μαγαζιού και της πόλης θα έχουν πέσει, οι κλιματολογικές συνθήκες θα βρίσκονται στα ιδανικότερά τους μεγέθη και το κέντρο θα θυμίζει όντως πόλη.

Κεφτεδάκια, πατάτες τηγανιτές, τυροκαυτερή, μία ντομάτα και αν υπάρχει όρεξη για τους κολοκυθοκεφτέδες. Μια-δυο μπυρίτσες, λίγο κουβέντα και τσίμπημα, λίγο τσίμπημα και κουβέντα. Στο τέλος και 1-2 λουκουμάδες, για τη νίκη του συμβολικού.

Σα να επιστρέφεις σπίτι.

(Ποιοτικά το μαγαζί κινείται σε αποδεκτά επίπεδα, προσωπικά δεν το επιλέγω αποκλειστικά για το φαγητό, αλλά για όλα αυτά που φέρνουν οι επισκέψεις μαζί τους.)

Φαραωνικό γυράδικο (άλλο ένα στην παραδομένη στον τουρισμό Καλαμπάκα), κολλητά στο Chicken Time. Δε μπήκα λόγω αισθητικής που κατακρεουργεί την οντολογική υπόσταση του γυράδικου της επαρχίας. Στη νέον επιγραφή αναφέρει πως διαθέτει μεταξύ άλλων και lamb gyros, γεγονός που την επόμενη φορά ίσως κάμψει τις αμφιβολίες.

Βραδινή επίσκεψη, Μάιος '23, δύο ατόμων.

Για καλωσόρισμα ήρθε η ψαρόσουπα στο φλυτζάνι. Όχι κάτι ιδιαίτερο, αλλά αρκετά γευστική. Από ορεκτικό (ένα, γιατί κάτι γαρίδες με πεπόνι τελικά δεν υπήρχαν), πήραμε την καλοκαιρινή σαλάτα με γλυστρίδα, τηγανιτές μπάμιες και ξινότυρο Πιερίας, που είχε νόστιμα στοιχεία και είχε ενδιαφέρον.

Στα κυρίως (3): Το καλοκαιρινό καλαμάρι με σπαγγέτι κολοκυθιών, πιπεριές, ντομάτα και μπέικον ήταν οκ και προσωπικά δεν ενθουσιάστηκα. Τα τηγανιτά χτένια ήταν γευστικότατα• κατ' εμέ εντάσσονται περισσότερο σε ένα πιάτο δοκιμής για τη μέση παρά ατομικό, γιατί οι side γεύσεις του πιάτου (μους τραχανά, μους ταραμά, μαύρη τρούφα) είναι ιδιαίτερες και έντονες. Οι χυλοπίτες μπολονέζ (ραγού μόσχου) με κρόκο Κοζάνης και συνοδεία πεκορίνο Αμφιλοχίας ήταν πάρα πολύ καλές (κάπου εδώ θα χρησιμοποιήσω για πρώτη φορά τη λέξη umami, αν το λέω καλά, γιατί στην κάθε μπουκιά έψαχνες την επόμενη).

Οι μερίδες ήταν από μέτριες (καλαμάρι, χτένια) έως καλές (σαλάτα, χυλοπίτες). Τιμές κάπως τσιμπημένες (~40€/άτομο), αλλά οκ, κάπως αναμενόμενο για αυτό που είναι και (θέλει να) προσφέρει. Το προσωπικό ευγενέστατο και φιλικό.

Προτείνεται για δοκιμή, όπως και το διαφορετικής, βέβαια, προσέγγισης ντίσκο Ρωμέικο (που έχει τη δυνατότητα των πιο τακτικών επισκέψεων), αν βρεθείτε στο Λιτόχωρο.

Λαϊκή αισθητική σε σάλα με πολλαπλές τηλεοράσεις (εντός 6, εκτός 3). Τσίπουρο (πενηνταράκι) με μεζέ, στις κλασσικές αποδόσεις της πόλης (2€). Φαγητό τίμιο, φτιάχνεται εξ ολοκλήρου απ' τη συμπαθέστατη ιδιοκτήτρια. Θα βρείτε τα πάντα - κρέας, ψάρι, λαχανικά. Το τσίπουρο (άνευ) οκ. Η ατμόσφαιρα καφενειακού επιπέδου. Το τιμούμε σταθερά.

Περαστική δοκιμή, Μάιος '23.

Γύρος χοιρινός καλός, λεπτοκομμένος και crunchy. Μπιφτέκι γεμιστό οκ, δίχως όμως την προστυχιά χοληστερίνης, όπως θα έπρεπε. Εξαιρετικό ψωμάκι, ζαπατοειδές. Τιμές άλλης εποχής, με αλοιφή στα 3€/τεμάχιο. Μέγεθος καλό.

@Ragioniè:

Συμφωνώ αρκετά στο post περί απουσίας αξιόλογου hot dog στην πόλη, τέτοιου που θα το συζητήσεις.

Ήταν το Λουκανίσαμε, στην ίδια περιοχή, το κλείσιμο του οποίου ουδέποτε κατάλαβα από πού προήλθε, δεδομένου ότι είχε κίνηση και πιστούς οπαδούς, ιδιαίτερα τα ΣΚ. Ήταν η ποικιλία στα υλικά, τόσο σε λουκάνικο όσο και σε γαρνιτούρες, που το έκανε σταθερά και κυρίαρχα να ξεχωρίζει.

Στο σήμερα, αν κάπου πάει το μυαλό μου είναι το Μυρμήγκι στο Φάληρο, το οποίο κάτι λέει, αν και δε συγκρίνεται με την εμπειρία του Λουκανίσαμε. Έχει δυνατό ψωμάκι, αλλά δυστυχώς μικρή ποικιλία γαρνιτούρων, που άλλωστε είναι και το ατού αυτού του ειδους των μαγαζιών.

Δύο τρεις παραγγελίες κατά το παρελθόν και μια (1) τελευταία επίσκεψη, Μάιος 2023.

Η αλήθεια είναι ότι λόγω της γευστικής κυριαρχίας του Νησιού της Αφροδίτης το ανακάλυψα σχετικά αργά, ενώ οι εμπειρίες των παραγγελιών δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν μια διαρκή σύνδεση. Παρόλα αυτά, είπα να του δώσω μια, δια ζώσης αυτή τη φορά, ευκαιρία.

Το μαγαζί συνοικιακό στην ψυχή, η ιδιοκτήτρια λαϊκή και οι θαμώνες πιστοί οπαδοί μιας άκρως επιβλαβούς διατροφικής συνήθειας.

Το ψωμάκι όντως ψήνεται, ο γύρος λιχούδης (καλός) και, επιτέλους, ένα μαγαζί με σκέτη μαγιονέζα (ούτε "σως" ούτε μουσταρδομαγιονέζα). Μεγάλη ποικιλία στις αλοιφές. Δοκιμάστηκε, ακόμη, λουκάνικο, το οποίο ήταν οκ. Οι πατάτες προκάτ, αλλά αυτές της αισθητικής προσέγγισης των Goody's (λάικ).

Καταληκτικά, το 27st, στην μάλλον τελευταία του ευκαιρία να με κερδίσει, συνολικά, το έκανε και θα αποτελεί την σταθερή εναλλαγή μεταξύ του κυρίαρχου της Εθνικής Αντιστάσεως.

https://www.fnl-guide.com/gr/el/fnl-best-restaurants/fnl-bra-awards-2023/

Κάτι σαν τους αγώνες που δίναμε μικροί και μετάλλειο πέρναμε όλοι :Ρ

Πέρα από την πλάκα, μου άνοιξε την όρεξη.

Περαστική δοκιμή, Μάιος '23.

Κλασσικός φούρνος χωριού, με μία κάποια ποικιλία. Διαθέτει πιτοειδή/σφολιατοειδή, αλλά στην περίπτωση που σας ενδιαφέρει "κάτι για το χέρι", να επιλέξετε τα mini-sandwich που είναι ολόδικά τους και αρκετά νόστιμα.

Δεύτερη επίσκεψη, σχεδόν δυο χρόνια μετά την πρώτη, Μάιος '23.

Ο κατάλογος αυτός του AG (Απρίλιος '23). Γευστικά, όπως το θυμόμουν, γεμάτο. Δοκιμάσαμε ένα οκ σουδάκι με ταραμά wasabi (καλωσόρισμα), τα πολλαπλά επίπεδα γεύσης των ωμών γεμιστών, την εθιστική στάκα με τις πατάτες, τον ντάκο για τον οποίο έχω την ένσταση του παξιμαδιού σε μορφή χώματος που ρίχνει το συνολικό αποτέλεσμα, τα φασολάκια σχάρας που - οριακά - ήταν ένα πιάτο μόνο του με ξεχωριστό λαδολέμονο. Από τα κυρίως, σαλούβαρδος με baby πατάτες και ντοματίνια, σωστό ψήσιμο, ζουμερό, αρκετά γευστικό. Ήπιαμε από ένα ποτήρι λευκό Τάτση και ρακή. Στο τέλος ήρθε ένα αρκετά ταιριαστό για κλείσιμο σου με κρέμα λεμόνι. Μείναμε αρκετά ευχαριστημένοι, καθώς ως σύνολο ήρθε και ταίριαξε ιδανικά σε ένα μεσημεροαπόγευμα Κυριακής.

Στάση για δοκιμή, Μάιος '23. Μπιφτέκι οκ, έξτρα πόντοι για το μαστιχωτό και ζουμερό, μόλις είχε βγει. Το ψωμάκι μεστό, περασμένο από τα κάρβουνα για το σωστό/επιθυμητό καψάλισμα. Στα 3,00€.

Επίσκεψη μετά τα σχόλια περί μπιφτεκιού που ξεχωρίζει, Μάιος '23.

Παρά το σχετικό κρύο, καθίσαμε έξω, καθώς στο εσωτερικό στηνόταν live karaoke (σοβαρά), παρέας-θαμώνων (ηλικιών >50-60) από τα Νέα Μουδανιά.

Ξεκινήσαμε με βλήτα (σωστά βρασμένα), μελιτζάνες ψητές (νόστιμες οκ) και κατσικίσιο κορμό, ο οποίος είχε βαθιά γεύση. Στα κυρίως που έρχονταν, το αρνίσιο μπιφτέκι ήταν πάρα πολύ καλό, το ίδιο και τα χοιρινά φιλετίνια. Παύση για τσιπουροκατάνυξη και πολιτική κουβέντα• μία κουβέντα που αναπόφευκτα έκανε όσους καθόταν έξω ένα μεγάλο τραπέζι, και συνέχεια με πατάτες τηγανιτές, τυροκαυτερή (εξαιρετική!) και ποικιλία λουκάνικων, την οποία ζητήσαμε έτσι ώστε να δοκιμασθούν και οι 3 ποικιλίες: τυρολουκάνικο πολύ καλό, τζουμαγιάς και τζουμαγιάς με μπέικον (αμφότερα δυνατά). Κάπου εκεί, μεταξύ Αντώνη Ρέμου από μέσα και inside κομματικών πληροφοριών "από μέσα", ήρθε για κλείσιμο το μισό χοιρινό-μισό μοσχάρι μπιφτέκι. Χωρίς πολλά λόγια, ήταν ζουμερό, ήταν πεντανόστιμο, ήταν κάτι που θα σκέφτομαι για καιρό (βλ. φωτογραφία).

Στο τέλος, ήρθε κερασμένο γιαούρτι με βύσσινο.

Στα ποτά, ήπιαμε κυρίως τσίπουρο (πολύ καλό) και δευτερευόντως ρακή (λόγω της έντονης μαστίχας, προσωπικά δεν μου άρεσε). Τιμές, αν και δεν είδαμε ποτέ τιμοκατάλογο, ήταν οκ λογικές.

Οι άνθρωποι του μαγαζιού ήταν φιλικοί και εξυπηρετικοί. Συμπερασματικά, καφενειακές καταστάσεις όπως τους πρέπει, και το γεγονός ότι δίνεται έμφαση στο φαγητό, σε κάνει να θες να επιστρέψεις. Προτείνεται.

Επίσκεψη Μάιος '23. Δοκιμάστηκαν γύρος χοιρινός (νόστιμος, αλλά εκεί, στον ΜΟ) και χειροποίητο σουτζουκάκι (αρκετά καλό). Ιδιαίτερο το ψωμάκι του. Οι πατάτες χεράτες. Από γηγενείς πληροφορηθήκαμε πως είναι απ' τα αξιολογότερα του νησιού.

Σε συνέχεια του post του Barbarossa, όλη η εκδήλωση μπορεί να βρεθεί εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=LzOy-6WX-co

Επίσκεψη Μάιος '23.

Λόγω ώρας, ο κόσμος στο μαγαζί ήταν οκ, βρήκαμε να καθίσουμε χωρίς κράτηση, γενικά το κλίμα ευχάριστο δίχως την πίεση που μπορεί να παίζει - και για τους/τις πελάτες/ισσες και για τους/τις εργαζόμενους/ες - όταν γεμίζει.

Δοκιμάστηκαν:
- Ταρτάρ λαυράκι: Τρυφερό, ολόφρεσκο, ισορροπημένο. Από τις καλύτερες ωμές παρασκευές σε λαυράκι που έχω δοκιμάσει.
- Χωριάτικη: Έρχεται στην "ξεχωριστά υλικά" μορφή που ίσως έχετε δει να κυκλοφορεί στο internet. Το είδα σαν πρόταση και δεν με χάλασε, αν και τα αισθητικά συναισθήματα, οφείλω να ομολογήσω, ποικίλουν. Γευστικά, εξαιρετική ντομάτα. Το ρόδι, που το είδα και σε άλλες παρασκευές, με παραξενεύει, αλλά, οκ, δεν 'έπαιρνε' από το τελικό αποτέλεσμα. Αρκετά καλή.
- Πατάτες τηγανιτές (με τριμμένη φέτα): Δυνατές, χεράτες πατάτες. Η τριμμένη φέτα με το νόημά της.
- Τα ψάρια (ροφός φιλέτο και κουτσομουράκια), ολόφρεσκα και πολύ-πολύ γευστικά. Με λάδι-λεμόνι, αλάτι (ίσως στις κουτσομούρες να ήταν στο όριο) και that's it.
- Δοκιμάστηκε γλυκό κρέμα λεμόνι με λευκή σοκολάτα, μαρέγκα, μπισκότο και μαρμελάδα βατόμουρο. Ήταν καλό, έσπασε επιτυχώς την επίγευση του ψαριού, αλλά δεν ενθουσίασε. Όλα τα γλυκά είναι σε συνεργασία (aka τα έχει αναλάβει) με το ζαχαροπλαστείο ΕXERETON.

Το ψωμί - 3 διαφορετικές φόρμες - πολύ καλό. Σαν μόνο αρνητικό, η απουσία επιλογής του νερού βρύσης, έναντι του εμφιαλωμένου.
Μαζί με 2 (+2) ποτήρια λευκό THEMA, στα 50€/άτομο.

Το προσωπικό φιλικό, κατατοπιστικό και ευγενικό.

Σε γενικές γραμμές απολαύσαμε το γεύμα πολύ. Ξεχώρισε η εξαιρετική πρώτη ύλη και η απλή, στο πλαίσιο που αναδεικνύει, απόδοση. Σε παρόμοια ώρα, θα ξαναπάω με ευχαρίστηση.

Πέρασμα, Μάιος '23.

Μπουγατσατζίδικο με αρκετά μεγάλη γκάμα σφολιατοειδών/ζυμών. Δοκιμάστηκαν μπουγάτσα τυρί, σπανάκι και κιμάς. Οι δύο πρώτες καλούτσικες, πλούσια γέμιση. Ο κιμάς αρκετά ιδιαίτερος, καρυκευμένος πολύ πέρα από τα κλασσικά. Πρέπει να ήταν το κύμινο ή/και κουρκουμάς. Σίγουρα είχε ενδιαφέρον. Δυστυχώς, έβγαλε πολύ βούτυρο. Οι μερίδες, σε όλες τις περιπτώσεις, γενναίες.

Επίσκεψη Απρίλιος '23, έπειτα από σχετικές παραινέσεις.

Στην περιοχή του κάστρο, χωμένο ανάμεσα στις γραφικές διακλαδώσεις που διατρέχουν τα χαμηλά σπίτια της περιοχής, τον Βραδύπου θα τον βρεις τόσο στον κυρίως χώρο του όσο και στο πολύ όμορφο "απέναντι", με τα τραπέζια να ξεπηδούν στον εγκαταλελειμμένης αισθητικής ανοιχτό χώρο (προφανώς πρόκειται για παλιό σπίτι). Παρά το σχετικό κρύο καθώς έπεφτε ο ήλιος, επιλέχθηκε για προφανείς λόγους ο εξωτερικός.

Το menu εποχικό, κρατούσε από αρχές Απριλίου, όχι μικρό αλλά όχι και μεγάλο (ομολογώ πως δεν μου αρέσουν τα μεγάλα menu). Με ένα σχολαστικό πέρασμα, ήθελα τουλάχιστον τον μισό κατάλογο, με κύριο χαρακτηριστικό των πιατών να είναι οι απείρως ενδιαφέροντες συνδυασμοί τους. Στα ορεκτικά, επιλέχθηκε σαλάτα καμμένου λάχανου, με πλευρώτους μανιτάρια, πάρα πολύ καλό και αλμυρό cheesecake με κατσικίσιο τυρί που το βρήκα ένα τσακ πιο έντονο, αλλά ήταν ιδιαίτερα γευστικό. Κυρίως ο τραχανάς με σύγκλινο Μάνης και τριμμένη γραβιέρα. Τρομερά γευστικό, ισορροπημένο σα σύνολο, έντονο όπου έπρεπε, εξαιρετικό.

Το γεύμα συνοδεύτηκε από βιολογικό κρασί λευκό (πρόταση του παιδιού στο service, όπως και ο τραχανάς), το οποίο ήταν καλό. Το ψωμί, επίσης, που ήρθε μαζί με λαδάκι σαν starter, αρκετά γευστικό. Το σέρβις ευγενικό και φιλικό. Συνολικά, δυνατές γεύσεις, πολύ όμορφος χώρος που αξίζει την επίσκεψη αν βρεθείτε στην πόλη της Χίου.

Βραδινή επίσκεψη, Απρίλιος '23. Όμορφος χώρος που παλαιότερα λειτουργούσε ως το μοναδικό καφενείο των Ψαρών. Τώρα αποτελεί ένα από τα τρία off-season ανοιχτά καταστήματα του νησιού. Γεμάτα τα 4 εσωτερικά τραπέζια και Σασμός στην TV, όλα όπως έπρεπε. Δοκιμάστηκαν (μερίδες) σουβλάκι χοιρινό και κοτόπουλο, αμφότερα νόστιμα, ιδιαίτερα το κοτόπουλο, μπιφτέκι άψογο, πανσέτα ζουμερή πολύ καλή. Οι πατάτες προκάτ, αλλά φρεσκοτηγανισμένες. Από γύρω χωριάτικη, σαγανάκι μαστέλο και αλοιφές, όλα τίμια. Τιμές καλές.

Επίσκεψη Απρίλιος '23. Συμπαθητικό καφε(νείο)/ταβέρνα στο λιμάνι των Ψαρρών (+1000 για το όνομα). Με το τσίπουρο έβγαλε γαύρο μαρινάτο, λακέρδα, ελιές και ντομάτες. Τα ψαρικά δικά τους, γεύσεις σπιτικά καλές. Έχουμε ακούσει καλά λόγια για τα καλαμαράκια του, που δυστυχώς όμως χρονικά δεν έβγαινε να τα πάρουμε, κάτι που ελπίζω να αλλάξει σε επόμενη επίσκεψη. Ο καφές οκ.

Ένα από τα πολλά γυράδικα-πιτσαρίες που θα βρείτε στην πόλη της Χίου. Επίσκεψη, Απρίλιος '23. Υπό καταρρακτώδη βροχή και αέρα, προέκυψε ως η μόνη προσιτή/δυνατή επιλογή για φαγητό. Δοκιμάστηκαν σε τυλιχτά γύρος χοιρινός (νόστιμος) και μπιφτέκι (αρκετά καλό) *. Οι πατάτες προκάτ, αλλά σε γενικές γραμμές η εντύπωση είναι θετική. Αν υπήρχε χώρος, θα δοκιμαζόταν και η πίτσα, που έδειχνε λαχταριστή.

* Κάπου εκεί ανάμεσα, οφείλω να ομολογήσω πως η κέτσαπ, ή μάλλον καλύτερα ο συγκεκριμένος συνδυασμός κέτσαπ/μουστάρδα/τζατζίκι, έφερε στο μυαλό γευστικές αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας, κάτι που φυσικά δε συμβαίνει συχνά, οπότε και παρότι έγινε άθελα, τους ευχαριστώ πολύ για αυτό.

Και αφού η πρώτη τυχαία επίσκεψη για μπουγάτσα στην πόλη της Χίου δεν πήγε και πολύ καλά, το τυχαίο πέρασμα έξω από το ButterFly ήρθε να αλλάξει τα δεδομένα (λόγω ονόματος πιθανώς δε θα καθόμουν, αλλά η χειροποίητη παρασκευή μπουγάτσας που λάμβανε χώρα τη στιγμή εκείνη με έπεισε να μπω).

Αρκετές επιλογές (από μπουγάτσα): τυρί, σπανάκι, σπανάκι/τυρί, κιμάς, κρέμα, ζαμπόν/κασέρι. Επίσης, διαθέτει και άλλα σφολιατοειδή, όπως επίσης και ορισμένα σάντουϊτς.

Δοκιμάστηκαν οι σπανάκι/τυρί και κιμάς. Αμφότερες εξαιρετικές. Το σπανάκι είχε βαθιά γεύση, ενώ ο κιμάς ιδιαίτερα μα ιδανικά καρυκευμένος. Πραγματικά καλό φύλλο, crunchy, καθόλου βαρύ και δίχως εκείνη την πικρή επίγευση που έχει συνήθως όταν καίγονται τα βούτυρα.

Όπως και σε άλλα, όπως είδα τελικά, μαγαζιά, ο λουκουμάς έχει και εδώ την τιμητική του. Ο ευγενέστατος ιδιοκτήτης κέρασε για δοκιμή. Αφράτοι και νόστιμοι.

Αρκετά καλή προσπάθεια.

Τυχαίο πέρασμα, Απρίλιος '23.
Στο σύνολό του, τυποποιημένο πρωινάδικο, ανάλογης αισθητικής, με γκάμα αποκλειστικά προκάτ σφολιατών/μπουγατσών. Η μπουγάτσα τυρί που δοκιμάστηκε, ήταν διεκπεραιωτικά οκ. Κάνει και τους δικούς του λουκουμάδες, την ίσως μόνη χειροποίητη παρασκευή του καταστήματος (ίσως απαιτούνταν δοκιμή). Ο καφές (freddo espresso) αρκετά καλός.

Επίσκεψη Απρίλιος '23. Παλιακό, ωραίο γυράδικο με χειροποίητες παρασκευές. Δοκιμάστηκε γύρος χοιρινός απ' όλα (το αθηναϊκό "απ'όλα"), που επιβεβαίωσε γευστικά τις προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί. Μέγεθος διακριτικό αλλά όχι μικρό, που, αν πεινάτε, απαιτεί δεύτερο, μα στην περίπτωση της δοκιμής δε θα σε φουσκώσει. Αρκετά καλό.

Περαστική δοκιμή, Απρίλιος '23.

Τυποποιημένες γεύσεις, βασικό περιεχόμενο (όπως η συντρηπτική πλειοψηφία των δύο ελεύθερα επισκέψιμων ποδιών της Χαλκιδικής). Άραγε, υπάρχει κάτι το αξιοδοκίμαστο σε αυτά;

Επίσκεψη Απρίλιος '23.

Καφενείο της οικογένειας που το έχει (ζευγάρι+μητέρα ενός εκ των δύο), που το επισκέφτεται και αρκετός νέος κόσμος με τη σύμπραξη να γίνεται φυσικά. Το μέσα αδιάφορο - με τον απαιτούμενο αριθμό τηλεοράσεων περιμετρικά, το έξω σαφώς καλύτερο, πάνω στο δρόμο, που όμως δεν ενοχλεί. Συμβουλή, αν δε θέλεις να μυρίσει έως και μεδούλι σου τηγανίλα (κουζίνα ανοιχτή γαρ), κάθεσαι έξω.

Από ορεκτικά, δοκιμάστηκαν: Κεφαλοτύρι σαγανάκι (καλό), πατάτες τηγανιτές (φρέσκιες) και τυροκαυτερή δική τους (πάρα πολύ καλή). Πιάτο με μακαρονοσαλάτα και πατατοσαλάτα, συνοδεία δικής τους μαγιονέζας κατά τα λεγόμενα, που πράγματι ήταν εθιστικά νόστιμη. Πικάντικη οκ.

Τα τηγάνια είναι η σπεσιαλιτέ τους, όπως είχαμε ενημερωθεί - τόσο σε ψαρικά όσο και σε κρεατικά. Πήγαμε με τα θαλασσινά (κουτσομούρες, μπακαλιαράκια, γαρίδες στο τηγάνι). Τα ψάρια φρεσκότατα, άρτιο τηγάνισμα χωρίς λαδίλες.

Ήπιαμε χύμα τσίπουρο άνευ (φρουτώδες και ελαφρύ) και κρασί λευκό.

Στο τέλος ήρθε κερασμένος κορμός με κρέμα. Τιμές λογικές. Απόδειξη ήρθε κανονικά. Η εξυπηρέτηση ευγενική και άμεση.

Εύκολα θα πήγαινα ξανά, όταν βρεθώ στην πόλη.

@Γαργαντούας, για Καλαμπάκα έχω να προτείνω τα εξής:

Τσιπουράδικο:
- Ο Φορτούνης, όπως αναφέρει και το ταβερνοαλάνι (είναι πιο νεανικής προσέγγιση, ειδικά αν το επισκεφτείς από το απόγευμα και μετά).
- Για πιο true καφενειακές καταστάσεις, προτεινονται τα Χασαπάκια
- Καλό είναι και το Ταξίμι με περισσότερες επιλογές σε φαγητό.

Ταβέρνα:
- Διόνυσος κυρίως για κοντοσούβλια, να φάτε πρόβειο.
Στην περιοχή του Καστρακίου έχει κάποιες καλές:
- Ζιώγας
- Βαβίτσας
αμφότερες για βουκολικές καταστάσεις

Στο χέρι:
Δυστυχώς, η μεγάλη γκάμα των παλιών γυράδικων της πόλης έχει κλείσει. Παρόλα αυτά, αξία είναι:
- Ψηστήρι
- Διάβα

- Γλυκό:
Αρκετά τουριστικά, αλλά δε γίνεται να μην επισκεφθείς (άλλωστε τα παίρνεις στο χέρι):
- Ρόμπος για χαλβά Φαρσάλων
- Κυβέλεια για πουτίγκα (άρρωστη)

Αν χρειαστείς κάτι άλλο, εδώ είμαστε. Περιμένουμε εντυπώσεις. Να περάσετε όμορφα.

Αν και είχα ακούσει καλά λόγια ήδη από όταν βρισκόταν μόνο στην Αθήνα, η πρώτη επαφή έγινε στο τοπικό κατάστημα (Μάρτιος-Απρίλιος '23)

Λαχματζούν feyrouz, αρκετά νόστιμο. Σούπα μαχλούτα γευστική που έρχεται και σου γλυκαίνει το 'είναι'• κάπως βασική θα την χαρακτήριζα για αυτό το πεδίο γεύσεων (ίσως να οφείλεται ότι το κύμινο κάλυπτε -σχεδόν- τα πάντα), αξίζει σε κάθε περίπτωση τη δοκιμή• σερβίρεται σε ποτήρι προς πόση. Πεϊνιρλί με κόκκορα, εξαιρετικό.

Σε όλες τις περιπτώσεις, οι ζύμες ήταν αφράτες και λαχταριστές.

Το προσωπικό ευγενικό και με αρκετή διάθεση να εξηγήσει τα πάντα. Τιμές θα τις χαρακτήριζα οκ. Οι γεύσεις αρκετά καλές και γεμάτες (ευελπιστώ σε δοκιμή του συνόλου του καταλόγου εν ευθέτω χρόνο, που φαίνεται να έχει και πιο πειραματικά στοιχεία). Feyrouz, καλώς ήρθε στην πόλη μας.

Ελπίζω να δοκιμάσατε και τον οργασμό που λέγεται φαρσαλινός χαλβάς/σαπουνέ χαλβάς (ή έστω, σε περίπτωση νηστείας, να τον πήρατε μαζί σας για 2 ημέρες μετά).

Στάση για δοκιμή, Απρίλιος '23. Επιλέχθηκε σουτζουκάκι μεταξύ κοτόπουλου σουβλάκι (φαινόταν αρκετά γεναίο σε μέγεθος) και χωριάτικου λουκάνικου. Καρυκευμένο έντονα αλλά ισορροπημένα, ήταν αρκετά νόστιμο, με την επιβεβλημένη πάντα συνοδεία μπούκοβου. Ψωμί μπαγκετοειδές και αφράτο, πατάτα (προκάτ) καυτή και τραγανή. Στα 2,50€, πέρα από αξιοπρεπή γευστικά επιλογή, λόγω μεγέθους κατατάσσεται και στις vfm επιλογές.

Στην απόδειξη, η οποία κόπηκε κανονικά, εμφανίζεται το όνομα Αβραμίδου Γεσθημανή.

Μετά από καιρό που είχε μπει στο πρόγραμμα, επίσκεψη Απρίλιος '23.

Οι εντυπώσεις, με το φαγητό, το service, το κλίμα, πολύ θετικές.
Από ορεκτικά πήραμε πατάτες τηγανιτές, οι οποίες ήταν φρέσκες και μπαμπάτσικες, πάρα πολύ καλές, τυροκαυτερή τίμια και μακριά από αδιάφορες τυποποιήσεις, και μία ιδιαίτερα νόστιμη λαχανίδα.
Από κυρίως δοκιμάστηκαν:
- Μοσχαρίσια μάγουλα: Συνοδεία μανιταριών με σάλτσα. Όλα με το νόημά τους, πολύ γευστικές αποδόσεις και το κρέας ιδιαίτερα τρυφερό. Ε-ξαι-ρε-τι-κό πιάτο.
- Πρόβειο λουκάνικο: Νόστιμο, χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο. Για starter, καλό.
- Σκιουφιχτά με πρόβατο: Το πιάτο ημέρας. Χωρίς πολλά λόγια, πεντανόστιμο.

Ήπιαμε τα χύμα (λευκό λήμνου και ξυνόμαυρο), πολύ καλά αμφότερα.
Στο τέλος ήρθε γλυκό κερασμένο.

Overall: Τιμές καλές. Σέρβις βοηθητικό, φιλικό. Το vibe του μαγαζιού πραγματικά αυτό ενός βραδυφαγείου. Στα πολύ θετικά ότι ενώ ο χώρος είναι ημι-υπαίθριος, όλοι οι θαμώνες έβγαιναν έξω για τσιγάρο. Με χαρά θα ξαναπάμε.

Η Ιστικλάλ, ακόμη και πριν 9 χρόνια που την είχα επισκεφτεί, ήταν πανάκριβη.

Το γαστρονομικό πολύ ενδιαφέρον είναι στα μικρά μαγειρεία που βρίσκονται πέριξ αυτής, στα 3-4 στενά πιο πάνω και κατά μήκος της, όπου θα βρεις πάμφθηνο (2 άτομα δεν είχαμε δώσει περισσότερα από 7€ συνολικά) μαγειρευτό φαγητό. Πρόκειται για μαγαζιά στα όποια γευματίζουν οι εργαζόμενοι/ες της περιοχής, των πανάκριβων μαγαζιών/εστιατορίων.

Δυστυχώς, δεν έχω να προτείνω κάτι συγκεκριμένο, αλλά πιστεύω πως με μια βόλτα στην αναφερόμενη χωροταξία θα δείτε/καταλάβαιτε περί τίνος πρόκειται. Καλά να περάσετε!

Την είχα επισκεφθεί τα πρώτα φοιτητικά χρόνια στην πόλη, κάπου το 2009-2010.
Η αισθητική της συχνά επέστρεφε ως ένα από τα θραύσματα μιας εποχής που έχει, δυστυχώς, κάνει τον κύκλο της.
Περνώ από το μέρος σχεδόν καθημερινά και πάντοτε η ίδια σκέψη έρχεται στο νου: «Να κανονίσουμε να έρθουμε καμιά φορά».
Είχα πετύχει την αναγραφή περί πένθους. Ήθελα να πιστεύω πως θα επανέλθουν. Δύναμη στους οικείους. Κρίμα :(

Αρκετές παραγγελίες μέσα στα χρόνια, τελευταία Απρίλιος '23. Ο γύρος του ομολογουμένως είναι αρκετά καλός. Πολύ πάνω από τον μέσο όρος της πόλης, για αυτό και επιλέγεται το κατάστημα. Η πίτα, αφράτη, έχει ρουφήξει τα ζουμιά που την περιβάλλουν, λιγδιάρα πλέον στενάζει υπό το βάρος του περιεχομένου. Burger φιλέτο κοτόπουλου (actual φιλέτο), συνοδεία πατατών, καλούτσικο, μου φάνηκε κάπως κάτω στο αλάτι (#γούστα). Γύρος club τίμια/οικονομική επιλογή, αν πεινάτε λίγο περισσότερο, αλλά όχι τόσο ώστε να πάρετε δύο. Στα της πατάτας τώρα, οι προ 2ετίας παρατηρήσεις του πιο κάτω σχολίου εξακολουθούν να υφίστανται. Ο παλαιοταβερνιακός χαρακτήρας του, ωστόσο, ξύνει αρκετά έντονα τον κόσμο των αναμνήσεων και δεν αφήνει να δημιουργηθούν αρνητικές εντυπώσεις.

Το πιο εθιστικό λουκανοπιτάκι της πόλης. Καυτό, βουτυράτο, ένας πολυεπίπεδος οργασμός. Από πίτες ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ την σπανακόπιτα (χωρίς τυρί, σαφώς). Διακρίνεται σε όλες του τις πρασινάδες. Το φύλλο καλό. Για γλυκό, το κρουασάν á la Bacolaá. Ψωμένιο, που στην αρχή ξενίζει, αλλά προχωρώντας στις μπουκιές, κολλάς. Φούρνος θεία κοινωνία.

Επίσκεψη Μάρτιος '23.

Κάτσαμε από σπόντα, γιατί πηγαίναμε να πάρουμε πεϊνιρλί από το Asmalı Sokak. Κάνει ανακαίνιση, όμως (κύριος μας ενημέρωσε πως σε περίπου 5 ημέρες - από εχθές - θα ξανανοίξει).

King Food, στα 10 βήματα. Εξ όψεως δε σου γεμίζει το μάτι - μοιάζει συμβατικό - αλλά όσο περνάει η ώρα και αντιλαμβάνεσαι περί τίνος πρόκειται το εκτιμάς όλο και περισσότερο που έκατσες. Μοσχαρίσιος γύρος σε αράβικη. Χρόνια είχα να φάω πραγματικό doner. Πολύ νόστιμος και το τζατζίκι του εθιστικό. Ο μαϊντανός εξαιρετική προσθήκη. Λόγω χρόνου δεν δοκιμάστηκαν περισσότερα, αλλά ανυπομονώ πλέον για την επόμενη επίσκεψη στην πόλη.

Στάση για ανεφοδιασμό.

Μπουγάτσα τυρί γευστική, crunchy φύλλο χωρίς πικρίλα, πλούσια γέμιση απ' άκρη σ' άκρη, μερίδα καλή. Πρασσόπιτα, επίσης, δυνατή. Το φύλλο φέρνει σε σπιτικό, η γέμιση γλυκιά, όπως πρέπει. Θα είναι στα υπόψη.

Επίσκεψη Μάρτιος '23.

Από ορεκτικά δοκιμάστηκαν πατάτες τηγανητές, οι οποίες ήταν φρέσκες και χοντροκομμένες (συνοδεία κεφαλοτυριού, πολύ καλές), μελιτζάνα ψητή με σκόρδο και φέτα (μέτρια), καυτερή πιπεριά με λαδάκι (καλή), μανιτάρια στη σχάρα με λαδολέμονο (μέτρια).

Στα κυρίως, τηγανιά προβατίνα με πιπεριές και συνοδεία ρυζιού (η προβατινά ήταν νόστιμη, αλλά προσωπικά η απόδοση της τηγανιάς μάλλον δεν με τρελαίνει, το ρυζάκι πάρα πολύ επιτυχημένο), καλαμαράκια baby τηγανιτά (συμβατικά και εθιστικά), ψαρονέφρι με πουρέ σελινόριζα και σαλτσα πορτοκαλιού (το κρέας καλό, ο πουρές ok μπορούσε και καλύτερα).

Με δύο τσιπουράκια και ένα ξινό νερό, 61€. Ήρθε γλυκό κερασμένο (κουρκουμπίνια με παγωτό).
Το service ευγενικό.

Σε γενικές γραμμές, η εντύπωση είναι μέτρια-προς-θετική. Οι ιδέες φαίνεται να υπάρχουν, ίσως χρειάζεται να κάνουν ένα βήμα παραπέρα από τις συμβατικές αποδόσεις.

Κάποτε αυτή η φάση ήταν το δικό μας α' πληθυντικό. Περατζάδα, σε μία Ροτόντα γεμάτη ζωή, κόσμος απ' τα ταβάνια και αύρες που στρογγύλευαν τα πρόσωπα. Βεργίνα και χύμα ρετσίνα, μετρημένοι σε τίποτα, σκόρπιοι μεζέδες από 'δω κι από 'κει --αχ! αυτό το ρηγανάτο λουκάνικο. Ήρθαν και οι υπόλοιπες με πληροφορίες καταδικασμένες να συζητηθούν μεταξύ κάπνας και φάβας• "sorry no wifi, talk to each other and get drunk", πάλι εσύ εδώ; «Μία απ' τα ίδια» και προσκόλληση στη μεγάλη ποικιλία, γιατί η μακαρονοσαλάτα τα σπάει! Ο ήλιος λούζει, οι μνήμες υφαίνονται, λίγο ενεστώτας, λίγο παρατατικός, γιατί πάντα μας άρεσαν τα μπλεξίματα. Ωραίες στιγμές!

Επίσκεψη χθεσινή αργά το απόγευμα (τυχεροί χωρίς κράτηση, λόγω ώρας βρήκαμε 'κενό παράθυρο' σε μία κατατάλλα, όπως μας ενημέρωσαν, ημέρα που είχε το σύνολο του μαγαζιού κρατήσεις).

Ο χώρος ντιζαϊνάτος. Το bar μεγάλο -δεν καθισαμε, αλλά μου άρεσε πολύ. Παρά τα «κρύα» χρώματα και τις επιφάνειες, λόγω του μικρού του μεγέθους, ο χώρος είναι ζεστός.

Κατάλογος φαγητών, μικρός, αυτός του dokimastis (Μάρτιος '23) —μου άρεσε ο περιορισμός των 7 πιάτων, με την προϋπόθεση ότι η ανανέωση θα έρχεται ακόμα πιο συχνά απότι συνηθίζεται σε καταλόγους αυτής της προσέγγισης. Κρασιά όλων των ειδών, αρκετά (στην επιλογή 'ποτήρι' ίσως χρειαστεί να ανοίξει λίγο η γκάμα).

- VTEC coffee spiracha δυνατή σάλτσα και τηγ. κοτόπουλο πολύ καλό με ιδιαίτερα νόστιμο κουρκούτι.
- Ταρτάρ προβατίνας καλό, cured yolk θα τον προτιμούσα πιο υδαρή για να μπλεχτεί ιδανικότερα με το σύνολο, κράκερ (ξινού) τραχανά - εν είδει εναλλακτικής εκδοχής του πιάτου ως finger-food - χρήσιμο και γευστικά συμπληρωματικό.
- Φοκάτσια & καμμένο λάχανο αμφότερα γευστικά.
Φιλοσοφία και ποσότητες σαφώς προς εστιατορικές (παρά new-age μαγειρείου). Κομψές αποδόσεις, συνολικά. Οι τιμές δεν είναι φευγάτες, αλλά έπαιρνε για τις δεδομένες ποσότητες και πιο κάτω.

Τα παιδιά στο σέρβις άψογα, βοηθητικά & ευγενικά.

Μαγαζί εν τη γενέσει, το hype προφανές κι αναπόδραστο, ο κατάλογος διαμορφώνει και διαμορφώνεται, η ιδέα έχει ενδιαφέρον (θύμισε αρκετά Αθήνα στην προσέγγιση), η εξέλιξη είναι ένα διαρκές ζητούμενο. Πρώτη εντύπωση, θετική. Θα επιστρέψουμε σύντομα.

Αρκετές δοκιμές τον τελευταίο μήνα (Φεβρουάριος-Μάρτιος '23).

Ο γύρος χοιρινός είναι ευχάριστος, αλλά δεν ξεχωρίζει. Τον έβαλα σε τορτίγια (την οποία αναφέρουν κάπως διαφορετικά) και ήταν μια χαρά. Αξιοπρεπώς χορταστικό.
Burger classic είναι ένα καλό κλασσικό μπέργκερ. Από κιμάδες, μπιφτεκάκι και σουτζουκάκι αρκετά νόστιμα.
Απ' τα signature, το coco crunch. Τρομερό πανάρισμα στο φιλέτο κοτόπουλο, αλλά δυστυχώς έως εκεί. Οι μονάδες είχαν potential (τσιαπάτα καλή), αλλά το assembling του σάντουϊτς πήγε περίπατο, καθώς ήταν όλα αττάκτως ερριμένα. Ίσως ήταν η απόδοση της στιγμής, κάποια στιγμή θα το ξαναπάρω (φυσικά, λόγω της κότας) για την επιβεβαίωση.
Στα τεμάχια: Το μοσχαρίσιο σουβλάκι είναι εξαιρετικό. Ζουμερό και μαλακό. Επίσης καλό το μπούτι κοτόπουλο.
Και από σαλάτες: Power & Του Κήπου. Δεν ήταν πανιασμένες σε καμία από τις φορές που τις επιλέξαμε (συνολικά: 3), οπότε όλα καλά.
Πατάτες προκάτ, αλλά σωστές σε όλα τους, όλες τις φορές.

Σε γενικές γραμμές, μία αρκετά τίμια και καλή επιλογή στην περιοχή. Θα ξαναεπιλέγεται.

Σαββατιάτικη επίσκεψη με κράτηση εντός της ιδίας μέρας, Μάρτιος '23.

Έχοντας δοκιμάσει σχετικά πρόσφατα και το έτερο ιταλικό της περιοχής (Osteria dai Fioi) και μετά τα πολλά καλά σχόλια από διαφορετικές πλευρές, η επίσκεψη ήταν επιβεβλημένη.

Δοκιμάστηκαν:
- Λινγκουΐνι με σολομό και βότκα: Αρκετά κρεμώδης και μελωμένη σάλτσα, όπως αναφέρει και ο dokimastis. Πολύ νόστιμο.
- Παπαρδέλες με πέστο φυστικιού: Δεμένο ζυμαρικό/σάλτσα με γεύση που πλημμύριζε το στόμμα απ' άκρη σ' άκρη. Εκ παραδρομής δε ζητήθηκε η προσθήκη του guanciale, το οποίο θεωρώ πως θα το απογείωνε.
- Σπαγγέτι με αντζούγια, σταφίδα, κάππαρη & ψημμένη φρυγανιά: Κατ' εμέ το καλύτερο πιάτο. Βρέθηκε εκτάκτως στις επιλογές των νηστίσιμων (λογικά, λόγω Σαρακοστής). Διαφορετικές υφές και επίπεδα γεύσεων, δημιουργούσαν πολλαπλά πεδία απόλαυσης. Εξαιρετικό!

Για σαλάτα πήραμε τη ρόκα με ντοματίνια και μπαλίτσες μοτσαρέλας. Η ρόκα μου φάνηκε τυποποιημένη και εντελώς φλατ, ενώ η σως (με βάση, αν όχι μόνο, το βαλσάμικο) άνευρη. Δεν μου άρεσε ιδιαίτερα.

Ήπιαμε από ένα ποτήρι Nero d'Avola και Primitivo. Καλά κρασιά.

Με γλυκό στο τέλος (τιραμισού, σπιτικό, φρέσκο, πεναντόστιμο) και 2 εσπρεσσάκια για να κλείσει το γεύμα, στα 54€.

Τα παιδιά στο service εξαρετικά και ευγενέστατα. Το μαγαζί ήταν συνεχώς γεμάτο και ο κόσμος ανανεονόταν τακτικά. Η κράτηση απαραίτητη. Το περιβάλλον, συνολικά, καλό και αυτή η πρώτη επίσκεψη αρκετά ευχάριστη. Θα το ξαναεπισκεφθώ.

Περαστική δοκιμή, Μάρτιος '23.

Μπουγάτσα τυρί και κιμάς, το λαχείο. Οι γεμίσεις δεν ήταν κάτι το φοβερό, περισσότερο το φύλλο κέντριζε το ενδιαφέρον, που ήταν crunchy και (ευτυχώς) όχι πολύ λαδωμένο. Οι μερίδες γενναίες, σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Τα τυροπιτάκια του πρέπει να είναι σπιτικά, γιατί το φύλλο δε θύμισε την τυποποίηση που κυκλοφορεί λέφθερη και κατακλυστική. Ο καφές (freddo espresso) καλός. Σε επόμενο πέρασμα ίσως γίνει σταμάτημα για την pizza, που φαινόταν πολλά υποσχόμενη.

Επίσκεψη Μάρτιος '23.

Δοκιμάστηκαν:
- Τάκος γαρίδας: Τηγανιτή, πάνω σε κρέμα αβοκάντο και μαλακή πιτούλα. Πολύ καλή.
- Ταρταρ μοσχάρι: Συνοδευόταν από μαγιονέζα μαϊντανού. Καλό, ισορροπημένο.
- Mini burgers: Νόστιμο κρέας και αφράτα buns, αλλά όχι κάτι ιδιαίτερο.
- Κρεμμύδια γεμιστά (με μοσχάρι): Προσωπικά, το πιάτο που ξεχώρισε. Μελωμένο, με τα όλα του, μεσ' τη γλύκα.

Οι μερίδες του μικρές και ευπαρουσίαστες. Σε ορισμένα ορεκτικά θα χρειαστούν σίγουρα περισσότερα του ενός, αν είστε άνω των 2 ατόμων.

Σοβαρή προσπάθεια, επίσης, στα ποτά. Whiskey sour και bloody Mary πολύ-πολύ καλά.

Το service ευγενέστατο και πολύ βοηθητικό.
Την ώρα που πήγαμε έπαιζε ελαφριά house, που μπορώ να πω πως έδινε έναν τόνο. Καθίσαμε έξω και ήταν ευχάριστα, μέσα ίσως να μην ήταν τόσο.

Το γεύμα ήταν κερασμένο, αλλά ο λογαριασμός -συντηρητικά- πρέπει να κινείται περί τα 60-80€/άτομο.

Γενικά, μία αρκετά καλή προσπάθεια στο κέντρο που, έως τώρα, φαίνεται πως αγνοοούσα. Φαίνεται να το πάει ένα βήμα πιο πέρα γαστρονομικά, το menu δείχνει να αλλάζει, οπότε ενδείκνυται και για καλό φαΐ και για πειραματισμό.

Παραμένει εξαιρετικό στις γεύσεις που προσφέρει. Χθες για πρώτη φορά δοκιμάσαμε, μεταξύ άλλων, το λουκάνικο και ήταν ιδιαίτερα δυνατό στις εντάσεις του, αρκετά crunchy εξωτερικά, ζουμερό και χυμώδες εσωτερικά. Παρουσιάστηκε ως 80% χοιρινό και 20% πρόβειο και, γευστικά, ανταποκρινόταν. Τα πρόβεια κοψίδια θυμίζουν αρκετά τις γεύσεις που θα συναντήσεις σε κάποια βουκολική ταβέρνα της Θεσσαλίας --και αυτός είναι ένας πολύ καλό λόγος για να το επισκεφθεί κανείς. Δυστυχώς, όμως, οι -πλέον- αρκετά τσιμπημένες τιμές (για τις δεδομένες ποσότητες, κυρίως των μερίδων του), το απομακρύνουν από τη συγκροτητική σφαίρα της κατάνυξης και το μεταφέρουν στις πιο οικονομικές, χεράτες, επιλογές που προσφέρει, τουλάχιστον σε επίπεδο τακτικότητας.

Επίσκεψη (πρώτη) Μάρτιος '23.

Δοκιμάστηκαν λουκάνικο βραστό και σουτζουκάκι. Καλά και τα δύο. Όχι ότι ξεχώρισαν για κάτι, αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Μέγεθος καλούτσικο. Πατάτα προκάτ, εθιστική. Στα 3€ όλα, vfm όσο να πεις.

Τρίτη επίσκεψη, Φεβρουάριος '23, ενάμισο χρόνο μετά την πρώτη και 8-10 μήνες μετά τη δεύτερη.

Δοκιμάστηκαν:
- Λαχανίδα: Πολύ καλά ψημμένη και νόστιμη. Η κρέμα ταχίνι με τα καραμελωμένα φουντούκια προσέδιδαν αξιοσημείωτη ισορροπία εντάσεων με την μους ροκφόρ.
- Φασόλια φούρνου με δε-θυμάμαι-ψάρι: Το ψάρι καλό και ο συνδυασμός με μία αχνή σκορδαλιά του πιάτου πιο καλή, το φασόλι αδιάφορο.
- Ταλιατέλες με μαύρο χοίρο: Πολύ καλές και γευστικές.
- Μυλοκόπι φρικασέ: Εξαιρετικό φρικασέ, το μυλοκόπι στα γνωστά του πεντανόστιμα λημέρια.
- Μπακαλιάρος με λαχανικά: Μία ψαρόσουπα λιγότερο ηδαρής, με πατάτα, καρότο, σέλινο. Πολύ καλό.

Για τρίτη φορά, +Τροφή delivers well. Πολύ νόστιμο φαγητό, ιδιαίτεροι και γνωστοί γευστικοί συνδυασμοί αποδομένοι σωστά, μερίδες πλούσιες. Το service γρήγορο και ευγενικό. Στο τέλος ήρθε λικέρ μαστίχα που, αν με ρωτάτε, πλέον (το χωνευτικό ηδύποτο) το προτιμώ από γλυκό.

Επισήμως, φαρμακείο.

Παραγγελία Μάιος '22.

Δοκιμάστηκαν γύρος χοιρινός και κοτόπουλο. Ο μεν πρώτος κλασσικός τυποποιημένος, κάπως πιο "πικάντικος" λόγω μπαχαρικών από,τι συνηθίζεται. Ο δε δεύτερος ζουμερός μα αρκετά λιπαρός. Από τα τριγύρω, η αγγουρομαγιονέζα είχε ένα ενδιαφέρον λόγω καπνιστής επίγευσης, τη μουστάρδα από την άλλη, προσωπικά - δεν ξέρω αν έτυχε - θα την αποφεύγω (αρκετά όξινη που σημαίνει όχι καλής ποιότητας).

Μου είχαν κάνει εντύπωση οι πατάτες οι ταβερνίσιες, οι τεράστιες, οι προτηγανισμένες.

Λόγω του «βρωμιάρικου» γύρου κοτόπουλου, αυτής της γλυκιάς προαιώνιας ροπής προς τον θάνατο, θα τον ξαναέπαιρνα.

Δοκιμή Φεβρουάριος '23, μετά προ-παραγγελία συναδέλφων, διαφορετικά, λόγω περιοχής, θα πρότεινα (μήπως "απαιτούσα";) τον Φάνη.

Κύριο και σημαντικό: Διαθέτει την ουγγαρέζα την ελαφρώς καπνιστή που έρχεται και γίνεται ακόμα πιο εθιστική. Στα της ψησταριάς, το μπιφτέκι του αρκετά νόστιμο, το σουβλάκι χοιρινό σωστά ψημμένο και ζουμερό, το σουβλάκι κοτόπουλο κάπως στεγνό και φλατ. Πατάτες προκάτ (κυκλικές), αλλά αποδεκτές. Καλή εντύπωση, γενικά.

@dokimastis: Το είδα σε παρεμφερές post να αναφέρεται, αλλά δεν το συμπεριέλαβα καθώς δεν το έχω επισκεφθεί. Μετά κι απ' αυτό το σχόλιο-προτροπή, η δοκιμή επιβάλλεται. Thanks!

Επίσκεψη Φεβρουάριος '23.

Το καφενείο άδειο, 3-4 θαμώνες-φτωχοδιάβολοι της Κ. Τούμπας, εμείς 8 διαβάτες, ταγμένοι/ες στον σκοπό της δοκιμής.

Opening με τσιπουράκι και τα τριγύρω ψιλολόγια. Παστουρμάς θαλάσσης (καλός) και σαφριδάκια φρέσκα (πάρα πολύ καλά). Καθώς πληθαίναμε, ετερόκλητα, το γυρίσαμε στα κρεατικά. Μπιφτεκάκια (απίθανα), λουκάνικο χωριάτικο (πολύ καλό), κοτοτηγανιά (κατ' εμέ το πιο αδύναμο πιάτο, δεν μου πολυάρεσε κυρίως λόγω απόδοσης). Πίσω, μερικώς, στο ψάρι λόγω φρεσκότητας (sic), κι άλλα σαφρίδια. Από ορεκτικά, ποικιλία βραστών (πολύ καλό βράσιμο όλων και μία εξαιρετική λαχανίδα), φάβα (καλή) και μυζηθροπιτάκια με μέλι (όχι-το-τσάι-μου).

Ήπιαμε κρασί λευκό και τσίπουρο. Για το δεύτερο, στην αρχή ήρθε 50ml συνεταιρισμού Τυρνάβου, αλλά στη συνέχεια το παιχνίδι γύρισε σε χύμα, το οποίο ήταν πολύ-πολύ καλό (και χωρίς τις "γνωστές" συνέπειες).

Το service σβέλτο κι ευγενικό.

Στο τέλος ήρθε γλυκάκι κερασμένο, καζάν-ντιπί.
Οι τιμές καταλόγου είναι καλές. Με -αρκετό- ποτό (& tip), στα 15€/άτομο.

Σημείωση: Η οδός Ίμβρου με το παρόν, την Παλιά Αθήνα, τη Βλάστη, και ίσως ευρύτερα με τον Μεμά, συνθέτει μία αξιο-επισκέψιμη γευστικά περιοχή.

@Γιαντράνκα:
Συνηθίζεται στην Κέρκυρα η κόκκινη σάλτσα στον γύρο. Αν δεν κάνω λάθος πρόκειται για αυτή του παστιτσάδου. Άκρως εθιστική.

(Ξύπνησες γερές γευστικές μνήμες με τις φωτογραφίες από το Ninos)

Παραγγελία Φεβρουάριος '23.

Πρώτη δοκιμή από το συγκεκριμένο μαγαζί. Πήραμε κυρίως τεμάχια: Σουβλάκι κοτόπουλο, μπιφτέκι μοσχάρι, κεφτεδάκια, σουτζουκάκι, σουβλάκι χοιρινό. Πατάτες τηγανιτές και μία τορτίγια με μπιφτέκι.

Η ποιότητα δεν με ξετρέλανε, όλα κινούνταν λίγο πάνω ή λίγο κάτω του μετρίου. Και τα προϊόντα ήταν κάπως υπερ-κοστολογημένα για τις παρεχόμενος ποσότητες (π.χ. 2,50€ για ένα (1) εντελώς συμβατικό σουβλάκι κοτόπουλο συνοδευόμενο από δύο (2) φέτες ντομάτα, κρεμμύδι και μία (1) φέτα ψωμί). Προσωπικά, περίμενα κάτι αντίστοιχο του Ντερλικατέσσεν που, αν και εκεί δεν είναι αμάν, έχει ένα συγκεκριμένο ύφος που μπορεί να σε αφήσει ικανοποιημένο (έχω χρόνια να πάρω, αλλά έτσι το θυμάμαι).

Πιστεύω ότι το μαγαζί, στο επίπεδο γεύσης, πρέπει να δει λίγο πού θέλει να πάει. Σίγουρα λόγω ονόματος και τοποθεσίας δεν το έχει ανάγκη, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι έτσι δεν κερδίζει την προσοχή.

Στα θετικά η γρήγορη εξυπηρέτηση, η οποία παρά το γεγονός ότι σε γνωστή πλατφόρμα ο εκτιμώμενος χρόνος παράδοσης ήταν τα 45', ήρθε εντός εικοσαλέπτου.

Επίσκεψη Φεβρουάριος '23.

Σε όλα -πλην του γλυκού, καθώς δε δοκιμάστηκε- ό,τι είπε ο varethika ton prologo.
Πιο συγκεκριμένα, δοκιμάστηκαν:
- Σπανακόπιτα: Σφολιάτα εξωπραγματική, με τη γεύση του βουτύρου να πλημμυρίζει το στόμα (σε σημείο που η πολύ νόστιμη γέμιση να περνά σε β' ρόλο). Καμία σχέση με τις ανθυγιεινές απόπειρες των καμμένων βιτάμ που κατακρεουργούν το στομάχι --όντας παθών, εκτίμησα ιδιαίτερα τη συγκεκριμένη σπανακόπιτα.
- Μπαγκέτα με ζαμπόν και βούτυρο: Πεντανόστιμη μες στην απλότητά της. Τραγανή απέξω, μαλακή στο εσωτερικό. Ίσως σε κάποιον/α να φανεί λίγο αλμυρή, για τα γούστα μου ήταν ό,τι έπρεπε.
- Τετράγωνο με σολομό: Αρκετά υπόξινο ψωμάκι, με κρέμα τυρί, σολομό και μαρούλι. Δροσιστικό και ιδιαίτερα γευστικά (αν είστε φαν του συμπαθέστατου ψαριού θα μείνετε πολύ ικανοποιημένοι/ες, καθώς διαθέτει γεναίες ποσότητες).

Ο καφές - freddo espresso - αρκετά καλός.

Το προσωπικό εξυπηρετικό και ευγενέστατο.

Αν και εκ πρώτης όψεως οι τιμές δεν είναι επιπέδου τακτικού πρωινού, η ποιότητα από τη μία και από την άλλη τα μεγέθη (τα λες μεγάλα), δημιουργούν κάτι αξιοδοκίμαστο και εθιστικά επαναλαμβανόμενο. Πολλή καλή προσπάθεια.

Πολλές επισκέψεις από το 2011 και δώθε, συνήθως μεσημεριανές/απογευματινές ώρες. Τελευταία βραδινή μεταμεσονύκτια, Φεβρουάριος '23.

Σε μόνιμη βάση επιλέγεται ο γύρος χοιρινός, ο οποίος και βρίσκεται σε πολύ καλά επίπεδα. Μακριά από όξινες/αλμυρές (υπο)γεύσεις και ισορροπημένη λιπαρότητα, δομεί -μαζί με τα Άγραφα και την Βεργίνα- ένα υγιές κρεατοφαγικό τρίγωνο των Βερμούδων στην περιοχή των Εξαρχείων. Για κάποιο μεγάλο διάστημα -πρέπει να ήταν προ-CoViD-19- το μαγαζί σε όλες τις σποραδικές επισκέψεις ήταν κλειστό για άγνωστο λόγο. Με χαρά παρατηρώ ότι εδώ και περίπου 1 έτος έχει επανέλθει δυναμικά, συνεχίζοντας να ικανοποιεί τους εθισμούς μας.

Λόγω ώρας αυτή τη φορά, με τα καραβάνια από το An να συρρέουν προς Κάββουρα και άλλες όμορες χεράτες λύσεις φαγητού (π.χ. Apallou), οι επιλογές εμφανίστηκαν περιορισμένες. Δοκιμάστηκαν πανσέτα (καλή, χωρίς τους συνήθεις καψακαλισμούς των λιπαρών που μπορεί να συναντήσεις και πικρίζουν) και χοιρινό σουβλάκι, του οποίου γενικά δεν είμαι καν fan, αλλά ήταν αρκετά καλό. Και στις δύο περιπτώσεις, το «απ' όλα» ήρθε σε ένα άρρωστο combo τζατζικιού-κρεμμυδιού (ειδικά το τζατζίκι) που, παρά το περασμένο της ώρας, δεν επηρέασε στο ελάχιστο τις στομαχικές λειτουργίες.

Προτείνεται, μαζί με τα άλλα δύο γυράδικα της περιοχής, για σίγουρες και γευστικές επισκέψεις.

Σποραδικές επισκέψεις το '20, επιτέλους ξανά σήμερα.

Η αραβική με το κοτόπουλο ορθώς περιγράφεται ως εθιστική. Πλέον, στα 3€ (μια χαρά, ειδικά για το μέγεθός του).
Τα παιδιά όλες τις φορές άκρως συνεννοήσιμα και ευγενικά.
Τα μαγειρευτά του κάποια στιγμή πρέπει να τα δοκιμάσω. Σήμερα πήρα και ένα τηγανιτό πατατοπιτάκι (μέγεθος καλό), το οποίο ήταν αρκετά γευστικό --το κύμινο, εννοείται, all over. Και πικάντικο, σούπερ.

@ηδονογευσίας

Για pizza:
Poselli (πιο γνήσια ιταλική)
Πίτσα Μπύρα (η ελληνοποιημένη 'λεπτή' αλλά καλύτερη απ' τις περισσότερες)
Αν βρεθείς περιοχή της Ροτόντας, σύμφωνα με την πρόταση του ταβερνοαλανιού, δοκίμασε το πεϊνιρλί στον Αυτοκράτορα.

Για γύρο ποσότητας:
Για την καλτίλα Πρασσά, αν δεν έχεις φάει είναι εμπειρία. Αλλά μην περιμένεις ποιότητα.

Για γύρο ποιότητας:
Junior (εξακολουθεί να το κρατά ψηλά παρά το πέρασμα και στις πλατφόρμες τροφοδιανομής)
Μίμης στην Αγ. Δημητρίου

Για γύρο ποσότητα/ποιότητα:
Νησί της Αφροδίτης
Το Ψητοποιείον

(Ερώτηση προς διαχείριση: Το link στη λέξη για να βγάζει το μαγαζί το βάζω με τον συνδυασμό αγκύλη/παρένθεση ή αλλιώς;)

Σποραδικά περάσματα τα πρωινά από το καλοκαίρι '22 και μετά.

Τα περισσότερα που έχουν δοκιμαστεί κινούνται ένα τσακ πιο πάνω από τον μέσο όρο, ειδικά στα σφολιατοειδή, πάντα όμως στο φάσμα αυτού που δεν ξεφεύγει από τα συνηθισμένα ή/και δεν ξεχωρίζει. Διακρίνεται για την ποικιλία του για αυτό και επιλέγεται. (Την τελευταία φορά δοκίμασα ένα άγνωστο σκεύασμα σε ζύμη μπαμπάτσικη και ογκώδη, που στο εσωτερικό της είχε κοτομπουκιές και κίτρινο τυρί (αναφέρθηκε, νομίζω, και σάλτσα, αλλά δεν την εντόπισα). Truly άρρωστο.)

Στα των καφέδων, φραπέ, νες, (freddo) espresso (americano) ήταν ΟΚ. Τουλάχιστον, οι δύο πρώτοι δεν ήταν χαρμάνια "μ' έκαψες", ενώ οι τρεις τελευταίοι δεν ήταν καμμένοι ή με μεταλιζέ επίγευση.

Πέρα από την μπουγάτσα, που ακόμα δεν έχει δοκιμαστεί, διαθέτει γκάμα από 3-4 κρύα σαντουϊτσάκια σε διαφορετικά μεγέθη και συνδυασμούς (απλά σε υλικά, μη φανταστείτε), για τα οποία, όμως, αυτό που ξεχωρίζει είναι η γεναία και τονωτική ποσότητα μαγιονέζας που υπάρχει στο καθένα.

Το έχω επισκεφθεί 3-4 φορές, από Μάιο έως Οκτώβρη '22.
Η τοποθεσία με βγάζει εντελώς από το mood της πόλης εξ ου και η τακτικότητα.

Στο διάστημα αυτών των επισκέψεων έχουν δοκιμαστεί αρκετά. Έχω συγκρατήσει τις ομώνυμες μπουκιές "αρόδο", τις κοτοκροκέτες, το ριζότο με μελάνι σουπιάς και τον μπακαλιάρο.

Στα πολύ θετικά, αν είστε του τσίπουρου, ότι θα βρείτε το εμφιαλωμένο "Μετέωρο" από την Καλαμπάκα Τρικάλων. Μυρωδάτο και πολύ γευστικό απόσταγμα.

Το προσωπικό σε όλες τις επισκέψεις, παρά τον όποιο φόρτο εργασίας, ήταν ευγενέστατο.

Το φαγητό ως επί το πλείστον δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο. Σε συνδυασμό με την τοποθεσία (με την προϋπόθεση ότι κάθεσαι στα τραπεζάκια απέναντι, προς τη θάλασσα), όμως, ανεβαίνει και συνολικά πρόκειται για μία ευχάριστη εμπειρία. Προσωπικά, θα το ξαναπροτιμήσω για την οικειότητα και την "ασφάλεια" που πλέον (μού) βγάζει.

Σημείωση: Στην τελευταία επίσκεψη ενημερωθήκαμε πως ο κατάλογος αλλάζει για αυτό και αρκετά πιάτα απουσίαζαν. Έως τότε ίσχυε αυτός που έχει ανέβει από τον dokimastis. Ένα ακόμη λόγος για επίσκεψη, όταν πέσουν τα κρύα και γίνει υποφερτό το 'έξω'.

Πρώτη επίσκεψη Ιανουάριος 2023.

Επιβεβαιώνω τα σχόλια για τον γύρο. Λιπαρός, πρόστυχος, εθιστικός. Καθόλου βαρύς, ωστόσο. Κατέβηκε σαν ώριμος λωτός με την καρδιά να αποζητά κι άλλο μα το μυαλό να θέτει υγειονομικό φρένο.

Με σαλάτα, στα 4,40€. Ανεβαίνουν επικίνδυνα και οι τιμές, το μέλλον -γαστρονομικά και ολούθε- φαντάζει δυσοίωνο.

Βραδινή επίσκεψη Ιανουάριος 2023.

Δοκιμάστηκαν μπουκίτσες κοτόπουλο (ζουμερότατο) με κους-κους (πολύ γευστικό) και σαλάτα παντζάρι (ευχάριστη και δροσερή). Ήπιαμε whiskey sour, για το οποίο ερωτηθήκαμε για την επιλογή ασπραδιού αυγού ή υποκατάστατο, και spicy margarita. Αμφότερα πάρα πολύ καλά.

Παρά το ότι μένω σχετικά κοντά, το επισκέπτομαι για πρώτη φορά και ομολογώ πως επρόκειτο για μέγα λάθος. Όμορφο περιβάλλον, που προσωπικά δε θύμιζε καθόλου Θεσσαλονίκη, γεγονός που προσέδωσε extra χαλαρότητα και απόλαυση.

Το προσωπικό ευγενέστατο.
Τα καπνίζοντα άτομα βγαίναν έξω για το τσιγάρο τους, πράγμα που όσο περνάει ο καιρός το εκτιμώ πολύ περισσότερο.

LAIKA, καλώς ήρθαμε στον κόσμο σου.

Επίσκεψη Ιανουάριος 2023.

Προσωρινός κατάλογος, σύμφωνα με τα αναγραφόμενα.
Οι μακαρονάδες, όπως αναφερόταν, είναι τουλάχιστον για 2 άτομα (κάτι λιγότερο από 1 πακέτο μακαρόνια).

Δοκιμάστηκαν:c
- Spaghetti aglio olio με πικάντικο αλαντικό: Αρκετά καλή και creamy απόδοση με την παρμεζάνα κα το αλαντικό.
- Μπρουσκέτα με τηγανιτό προσούτο (άρρωστο), καραμελωμένα κρεμμύδια και αυγό: Εξαιρετική.
- Σαλάτα ρόκα με παρμεζάνα και ντοματίνια (η μοναδική του προσωρινού καταλόγου): Δροσερή κι ευχάριστη, χωρίς βαρύγδουπες συνδηλώσεις που -προσωπικά- τις βρίσκω περιττές.

Για ποτό επιλέχθηκαν επιλογές από τα ποτήρια (ένα ξηρό και ένα πιο φρουτώδες). Μια χαρά.

Υπήρχε, επίσης, η επιλογή της συνοδείας του ποτηριού κρασί με μεζέ (ανάλογα με τις ορέξεις του μάγειρα). Μας ήρθαν φασόλια κόκκινα με τυρί, πιάτο που φάνηκε κάπως αταίριαστο σαν συνδυασμός.

Δοκιμάστηκε, ακόμη, το ένα (πανακότα) από τα δύο γλυκά ημέρας (πανακότα ή τιραμισού).
Ανάλαφρη εκδοχή, ευχάριστο για κλείσιμο (ή μήπως όχι;). Γιατί για κλείσιμο ήρθε ποτό σοκολάτας, το οποίο δεν ήταν όσο κακό ακούγεται. Αντιθέτως, μάλιστα. Σίγουρα η κίνηση ήταν ευχάριστη.

Το προσωπικό πολύ φιλικό, κατατοπιστικό και ευχάριστο.

Σε γενικές γραμμές η επίσκεψη στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία.
Φάγαμε σε ένα περιβάλλον που ο χαρακτήρας που θέλει να έχει είναι αυτού που θα σε χορτάσει με descent γευστικές και γαστρονομικές απόπειρες. Υπάρχει χώρος για να πειραματιστείς, ακόμα και εντός αυτού του μικρού καταλόγου και σίγουρα θα ξαναεπιλεχθεί.

Σαββατιάτικη επίσκεψη, Ιανουάριος 2023.

Ευτυχώς δεν πετύχαμε μεγάλη ουρά --μάλλον έτυχε, γιατί 5' μετά γινόταν ο κακός χαμός.
Η ώρα ήταν περί τις 13:00 και είχαν τελειώσει τα κρουασάν (προς γέμιση).

Δοκιμάστηκαν:
- Μπαγκέτα με προσούτο crudo, παρμεζάνα και κρέμα φασκόμηλου: Καλό και ουδέτερο (προσωπικά δεν με τρελαίνουν αυτές οι γεύσεις).
- Μπαγκέτα με σολωμό, σπανάκι και blue cheese creme: Άψογο και με τις εντάσεις όσο έπρεπε.
- Κρουασάν με αμύγδαλο: Οργασμική γεύση, ανυπομονώ για δοκιμή του φυστικιού που προσωπικά προτιμώ έναντι του αμυγδάλου.

Οι μπαγκέτες, όπως γράφεται, είναι πολύ καλές και με texture που σε κάνει να ανυπομονείς για την επόμενη μπουκιά.

Οι καφέδες, επίσης, καλοί (americano, cappuccino).

Δυνατή προσθήκη στην κατηγορία "πρωινό σάντουϊτς" για την πόλη, ιδιαίτερα στο πλαίσιο αποφυγής σφολιατών/ζυμών που στη συντρηπτική πλειοψηφία τους είναι προκάτ. Οι τιμές τους δεν ενδείκνυνται για καθημερινή επιλογή, αλλά το κρουασανάκι, όποτε το πετύχεις, θα παραμένει μία γευστική ερωτοτροπία.

Τυχαία παραγγελία, Ιανουάριος 2023.

Δοκιμάστηκε πίτα με μπιφτέκι, απ'ολα με ουγγαρέζα.
Τα μπιφτεκάκια (x2) δεν ήταν άσχημα - φυσικά δεν ξεχώριζαν για κάτι. Να σημειωθεί πως δεν έμοιαζαν, λόγω μεγέθους περισσότερο, τυποποιημένα. Που κι αν είναι (το πιθανότερο), το αποτέλεσμα είναι αποδεκτό.
Οι αλοιφές (ουγγ, κέτσαπ, μουστάρδα) τιγκαρισμένες στο τυλιχτό --προσωπικά είναι του γούστου μου, αλλά σε πολλούς και πολλές ενδεχομένως να μην αρέσει.

Ενδεχομένως να μην φάω ποτέ ξανά γιατί δεν κυκλοφορώ στην περιοχή --άλλωστε σχετικά κοντά υπάρχει κι ο Φάνης στην Ευκαρπία. Παρόλα αυτά, επειδή ο γαστρονομικός τζόγος μας αρέσει, η ρουλέτα γύρισε και, αν και η μπίλια δεν έκατσε εκεί που θέλαμε, τουλάχιστον φύγαμε με τα λεφτά μας.

Πολλαπλές επισκέψεις μέσα στα χρόνια, η τελευταία Ιανουάριος 2023.

Δοκιμάστηκαν:
- Λαχανικά εποχής ψητά: Περιελάμβανε μπρόκολο, κουνουπίδι, καρότο και κόκκινη πιπεριά. Καλούτσικα, χωρίς όμως να ξεχωρίζουν.
- Τυροκροκέτες: Νοστιμότατες, αλλά θα σημειώσω κι εγώ την μαρμελάδα, η οποία γευστικά μου φάνηκε αταίριαστη. Τουλάχιστον ας ήταν στην άκρη του πιάτου και όχι πάνω σε κάθε κροκέτα. Σε γενικές γραμμές, ήταν ευχάριστες.
- Μπουρέκι με μπρόκολο και μετσοβόνε: Είχε ένα ενδιαφέρον (σαν κρέμα μπρόκολο ήταν το εσωτερικό), ήταν και νόστιμο.
- Ντολμαδάκια: Αρκετά καλά, με ιδιαίτερα καλή σως γιαούρτι/σκόρδο.

Από τα κυρίως πήγαμε safe στα:
- Χοιρινά μπριζολάκια με chips γλυκοπατάτας: Το κλασσικό τους πιάτο, πάντα νόστιμο και άρτια εκτελεσμένο.
- Φιλέτο μπούτι κοτόπουλο: Το έχουμε φάει αρκετές φορές, νοστιμότατο.

Στον κατάλογο --πρώτη φορά νομίζω-- είδα προβατίνα σιγομαγειρεμένη, αλλά λόγω παρέας δεν την πήραμε. Ελπίζω να την βρω την επόμενη φορά.

Στα θετικά ότι πλέον το κάπνισμα δεν γίνεται (μάλλον δεν επιτρέπεται) μέσα.

Overall: Πρόκεται για ένα descent μαγαζί, με πολύ καλά εκτελεσμένα πιάτα. Οι όποιες "παραφωνίες" θεωρώ εμπίπτουν στον παράγοντα γούστου, οπότε τις ξεχωρίζουμε και προχωράμε. Επιλέγει --και καλά κάνει, όταν θες να εδραιωθείς ως μία ασφαλής επιλογή που θα προσελκύει συνεχώς κόσμο, είτε νέο είτε που επιστρέφει-- να παίζει σε safe γευστικά μονοπάτια, με τις εντάσεις και τις εκπλήξεις να έχουν ένα ταβάνι. Θα είχε ενδιαφέρον, βέβαια, να υπάρξει και ένα τσακ περισσότερος πειραματισμός, γιατί τα παιδιά σίγουρα έχουν μεράκι.

@Ουαλός: Πιστεύω πως αξίζει. Ο κατάλογός του, ενώ περιέχει κοπές, δεν είναι βασισμένος σε αυτές. Αρκετός κόσμος τριγύρω επέλεγε το κοκορέτσι, τα σουτζουκάκια που δοκίμασα ήταν εξαιρετικά, ενώ στον κατάλογο θα βρεις μοσχαράκι κοκκινιστό, οσομπούκο, παϊδάκια, τα οποία προμοτάρει αρκετά και ο μαγαζάτωρ (κρεατικά πιάτα που έχουν και αρκετά καλές τιμές). Επίσης, τα ορεκτικά του, αν και δεν είναι τα κλασσικά (π.χ. κολοκυθάκια τηγανιτά), καλύπτουν μία κάποια γκάμα που προσωπικά δε με αφήνει παραπονεμένο. Αν ισχύει και αυτό του @Piroski για την ρετσίνα, τότε το πακέτο είναι ολοκληρωμένο.

Επιτέλους πρώτη επίσκεψη, Ιανουάριος 2023.

Δοκιμάστηκαν:
- Χόρτα εποχής (αντίδια): Σωστά βρασμένα που κρατούσαν στο στόμα. Γευστικότατα.
- Βραστά λαχανικά (επιλέξαμε την μικρή ποικιλία, που δεν περιείχε το σύνολο αυτών που είναι μπρόκολο, κουνουπίδι, παντζάρι, λαχανίδα, χόρτα --δεν μας αποσαφηνίστηκε ποια θα έρθουν): Ήρθαν τελικά χόρτα (θα μπορούσε να είχε μπει κάτι άλλο, καθώς χόρτα είχαμε πάρει ξεχωριστά), μπρόκολο και λαχανίδα. Όλα τα λεφτά η λαχανίδα, εξαιρετική.
- Μοσχαρίσια γλώσσα: Σερβιρισμένη με λαδολέμενο, πολύ νόστιμη.
- Rib Eye Black Angus Αμερικής: Πολύ νόστιμο και ιδιαίτερα τρυφερό. Ομολογώ πως όταν ερωτηθήκαμε για το περίφημο, όπως φαίνεται από τα posts εδω, λάδι τρούφας, απαντήσαμε καταφατικά, αλλά, κρίνοντας από το πώς ήρθε, θα έπρεπε να έχουμε πει όχι ή τουλάχιστον να έχουμε ζητήσει πολύ λιγότερο. Ο συνδυασμός είναι αρκετά καλός, όμως κουράζει όταν αυτό είναι στο σύνολο της κοπής. Ως συνοδευτικό είχε πουρέ/μπεσαμέλ (μάλλον μελιτζάνας), στην οποία όμως υπερίσχυε, στα όρια του ενοχλητικού, η γεύση της κάψας (αυτής όταν ψήνεις μελιτζάνα στη χόβολη). Εδώ πιστεύω θα χρειαζόταν κάτι πιο ουδέτερο, π.χ. πουρέ σελινόριζα, plain μπεσαμέλ μελιτζάνας ή κάτι παρεμφερές ώστε να ξεχωρίζει μόνο ο πρωταγωνιστής του πιάτου.
Σχετικά με το ψήσιμο: Η γενική προσωπική επιλογή στις κοπές είναι το rare ή ένα τσακ πιο πάνω από αυτό. Ο μαγαζάτωρ πρότεινε να το φέρει medium rare (καθώς κατά τα λεγόμενα του "έτσι το δουλεύουμε κυρίως", διευκρινίζοντας ότι θα έρθει "πραγματικά medium rare", όταν είδε κάποιες δεύτερες σκέψεις στα μάτια μας) και, μιας και δεν το έχουμε ξαναφάει, το πήραμε έτσι. Σε γενικές γραμμές ήρθε ομολογουμένως σωστά ψημμένο, βάσει επιλογής. Το μόνο αρνητικό ήταν πως οι άκρες του κομματιού (λόγω πάχους) ψήθηκαν αρκετά περισσότερο, οπότε εκεί μιλάμε για medium well, αν όχι για well done. Φυσικά, δεν είναι ευθύνη του μαγαζιού αυτή, καθώς σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο (και εν τέλει ο λόγος που -κατ' εμέ- θα πρέπει να το παίρνεις πάντοτε rare).
- Σουτζουκάκια: Μπαμπάτσικα και αφράτα. Με πάπρικα (αλοιφή), κρεμμύδι και μπούκοβο. Πάρα πολύ καλά και γευστικά. Να σημειωθεί ότι λόγω της φήμης του μαγαζιού σε άλλα πιάτα (κυρίως κοπές) τα σουτζουκάκια δε θα τα επέλεγα καθώς θα έδινα προτεραιότητα σε άλλα, αλλά, όσοι/ες νιώθετε πάνω κάτω το ίδιο, θα πρότεινα να το ξεπεράσετε και να τα παραγγείλετε. Δε θα χάσετε ;)
Πήραμε και φρέσκες πατάτες τηγανιτές, με κασέρι (οκ).

Συνοδευτικά ήπιαμε ξινόμαυρο (Γη και Ουρανός, 2020), που ταίριαζε ομολογουμένως πολύ με τις γεύσεις.

Το κόστος του τραπεζιού στα 103€. Οι τιμές λογικές και καλές στο σύνολο του καταλόγου (αν συνυπολογιστεί η οικονομική ανάλυση του Thanasis, τότε πολύ καλές).

Το προσωπικό ευγενικό και βοηθητικό.

Overall: Αρκετά ευχάριστη εμπειρία σε ένα περιβάλλον που συνδυάζει τόσο χαρακτηριστικά/γεύσεις αξιολογότατης ταβέρνας όσο και πιο premium κοπές. Οι επιλογές των κρασιών διευρύνουν σε σημαντικό βαθμό το εύρος και το βάθος των προσλαμβανουσών. Θα ξαναδοκιμαστεί το δίχως άλλο.

Επίσκεψη Ιανουάριος 2023, έπειτα από κράτηση*.
Όπως αναφέρουν και στη σελίδα τους στο Instagram, κρατήσεις γίνονται αποκλειστικά μέσω μηνύματος στη σελίδα.

Αποτελείται από δύο χώρους (Α. κάτω-ισόγειο-κύριος χώρος & Β. πάνω).
Ο κύριος χώρος καταλαμβάνεται σε μεγάλο μέρος του από το bar και την ανοιχτή κουζίνα. Όμορφη διαρρύθμιση, ψιλοτάβανο με τα μαρμάρινα τραπέζια σε στυλ παλαιό καφενείο και με τις αντίστοιχες καρέκλες. Το bar είναι ανοξείδωτο/πιο σύγχρονο (προσωπικά, στην αρχή με ξένισε, μετά που καθίσαμε και συνειδητοποίησα πόσο εύκολα καθαρίζεται, μου άρεσε) και από μέσα έχει booth για vinyl set --η μουσική ήταν από τα βινύλια, για κάποια ώρα τουλάχιστον-- το βράδυ τις μουσικές επιλογές επιμελείται dj.
Ο πάνω χώρος επικοινωνεί οπτικά με το ισόγειο. Έτσι μπόρεσα και είδα τις καρέκλες αλουμινίου που ήταν στα τραπέζια (no comment για τον μετα-μοντερνισμό της υπόθεσης).

Στα του φαγητού.
Δοκιμάστηκαν:
- Τυροκαυτερή: Ιδιαίτερα νόστιμη και ισορροπημένη. Από αυτές που δεν είναι όξινες, που προσωπικά μου αρέσουν πολύ.
- Σαλάτα λάχονο/μαρούλι/καρότο: Δροσερή, καλή, όχι όμως κάτι το ιδιαίτερο.
- Κολοκύθα οφτή με ξύγαλο (νομίζω): Πολύ νόστιμος συνδυασμός και αρκετά καλή καρύκευση της κολοκύθας (υπερίσχυε το κύμινο, που, όμως, περισσότερο τόνιζε παρά μονοπωλούσε το ενδιαφέρον).
- Χοιρινό πρασοσέλινο: Το κλασσικό. Σωστό σε όλα του. Μελωμένο και ακαταμάχητο.
- Πετεινός κρασάτος με τραχανά: Το πιάτο που προσωπικά μου άρεσε περισσότερο. Ο τραχανάς εξαιρετικός και όσο του πρέπει κόκκινος. Ο κόκκορας --κομμάτι με τα όλα του-- πολύ καλά μαγειρεμένος και σε γενικές γραμμές μαλακός. Γλείψαμε μέχρι τελευταίο κοκκαλάκι και πραγματικά δεν γινόταν αλλιώς.
Οι μερίδες σε όλες τις περιπτώσεις ήταν ικανοποιητικότατες.

Με το φαγητό έρχονται προζυμένια ατομικά ψωμάκια (πολύ νόστιμα, ειδικά στις βούτες στο πρασοσέλινο), ενώ η βασική επιλογή για νερό είναι αυτή της βρύσης (στα θετικά).

Επίσης, το μαγαζί διαθέτει μεγάλη γκάμα κρασιών.
Δοκιμάστηκε το orange του Σκλάβου και ένα κόκκινο αγιωργείτικο του οποίο το όνομα μου διαφεύγει. Αμφότερα πολύ πολύ καλά. Tο γεύμα έκλεισε με ένα ποτήρι ουΐσκι Hyde Dalamara Single Cask (λόγω της γλυκιάς γεύσης και του γεμάτου σώματος, ταίριαξε απόλυτα για κλείσιμο γεύματος).

Τα ανωτέρω μαζί με συνολικά τέσσερα ποτήρια κρασί στα 89€.
Γευστικά μείναμε πολύ ικανοποιημένοι. Το κόστος κάπως τσιμπημένο (ειδικά αυτό ορισμένων πιάτων), αλλά σε γενικές γραμμές άξιζε η επίσκεψη.

Το service άμεσο, ευγενικό και φιλικό.

Η εντύπωση.
Με αυτή την πρώτη επίσκεψη μου έβγαλε πως πρόκειται για ένα μαγαζί που δεν επιθυμεί τόσο να ξανα-ανακαλύψει/πειραματιστεί με τη μαγειρική, αλλά να την αποδώσει γευστικά πολλαπλασιασμένη. Εξ ου και το ύφος "μαγειρίου" (πολλά εισαγωγικά) που έχουν τα πιάτα, δωσμένα τόσο σε νέους όσο και σε πιο παραδοσιακούς συνδυασμούς, καθώς και η μεγάλη γκάμα επιλογών σε κρασί. Και στις δύο περιπτώσεις ο σκοπός φαίνεται να είναι ο εν λόγω γευστικός πολλαπλασιασμός που, στο βαθμό που μου αναλογεί να το κρίνω, φαίνεται να το πετυχαίνουν. Αξίζει μία επίσκεψη.

*Και εδώ, όπως και στο ΦΙΤΑ, κατά την κράτηση ορίστηκε το χρονικό διάστημα της επίσκεψης στις 2 ώρες. Σε αυτή την περίπτωση (του Pharaoh), υπεισέρχεται και ο παράγοντας της ιδιαίτερα αυξημένης κίνησης και πέρα από περίοδο εορτών, καθώς το μαγαζί δεν έχει κλείσει καν μήνα. Κατά την επίσκεψή μας, υπήρχε αρκετός κόσμος που έμπαινε απλώς για να δει αν μπορεί να γευματίσει (πράγμα που φυσικά δε γινόταν καθώς όλα ήταν κρατημένα). Ας ελπίσουμε και εδώ αυτό με το χρονικό όριο να μη διαρκέσει πολύ και γίνει κανονικός ...κανόνας.

Επίσκεψη Ιανουάριος 2023, έπειτα από κράτηση (την ίδια ημέρα).

Ωραίος, μεγάλος χώρος, με ανοιχτή κουζίνα και bar. Minimal αισθητική, χωρίς όμως να δημιουργεί κρύο περιβάλλον. Κόσμος σχετικά λίγος αρχικά, αλλά όσο περνούσε η ώρα το μαγαζί γέμιζε.

Δοκιμάστηκαν:
- Χόρτα εποχής: Βρασμένα τόσο-όσο, αρκετά καλά.
- Σεβίτσε μπάφας: Νόστιμο, που συνδύαζε έκρηξη γεύσεων σε κάθε μπουκιά με ισορροπημένη οξύτητα.
- Πατάτες τηγανιτές: Φρεσκότατες ροδέλες χαράς.
- Μυξινάρι Μεσολογγίου: Εξαιρετικά ψημμένο στη σχάρα και ζουμερό. Η κινόα πολύ καλή, παρόλο που δε δηλώνω μεγάλος fan της. Η κρέμα σελινόριζα, χωρίς να είναι κάτι ιδιαίτερο, καλή, διατηρούσε ρόλο εξισορροπητή στο πιάτο και συνεκτικό στοιχείο των γεύσεων.
- Σπαγγέτι με αυγοτάραχο: Στα όρια του εθιστικού, η κρέμα αυγοτάραχο μπλεκόνταν με καλλιτεχνική αρτιότητα σε κάθε (στα όρια του χορευτικού σχεδόν) αναδίπλωση των σπαγγέτι.
- Εκλέρ: ΤΟ εκλέρ. Δεν υπάρχουν πολλά να ειπωθούν για την κρέμα του. Ή υπάρχουν πάρα πολλά, που και πάλι δε θα καταφέρουν να προσεγγίσουν τη γεύση της. Απλώς, αν το βρείτε, μην χάσετε την ευκαιρία να το δοκιμάσετε.

Το γεύμα συνοδεύτηκε από 2 ποτήρια κρασί.
Συνολικά, διήρκησε κάτι λιγότερο από δύο ώρες* και κόστισε περί τα 70€.
Το προσωπικό ήταν ευγενέστατο.

Overall, η εμπειρία του ΦΙΤΑ διακρίθηκε για την ισορροπία της. Ακόμα και στις πιο σύνθετες γεύσεις, αυτή ήταν εκεί για να επαναφέρει το αίσθημα εξερεύνησης της πρώτης μπουκιάς (που στο σύνολό τους ήταν υπέροχες). Τιμές καλές θα έλεγα για το είδος, η ποιότητα σίγουρα ανταποκρινόταν σε όσα είχα κατά καιρούς ακούσει. Descent επιλογή για φαγητό.

*Σε περισσότερα από ένα μαγαζιά που καλέσαμε για κράτηση, ο προβλεπόμενος χρόνος παραμονής οριζόταν στις δύο ώρες. Σίγουρα υπέρ-αρκετός χρόνος, μιας και δεν είναι στυλ οινοποσίας μετά φαγητού, αλλά προσωπικά συνεχίζει να μου κάθεται άσχημα ότι θα πρέπει να σηκωθώ να φύγω μία ορισμένη ώρα. Ας ελπίσουμε ότι όλο αυτό συμβαίνει λόγω της ζήτησης που έχει προκύψει την περίοδο των γιορτών (π.χ. την ημέρα που το επισκεφθήκαμε άνοιξε 14:00 αντί για 17:00 που από,τι κατάλαβα είναι το κανονικό).

Επίσκεψη Ιανουάριος 2023, έπειτα από σύσταση στο νήμα των "προτάσεων ανά περιοχή".
Ημέρα Κυριακή (ανοικτό έως τις 18:00) έπειτα από κράτηση. Το μαγαζί γεμάτο μέσα/έξω.

Όπως γράφει και ο/η AG, η ατμόσφαιρα βγαλμένη από το κουτούκι που άραζε ο Λουκάς και ο Αντώνης από το Dolce Vita όταν είχαν ερωτικά σεκλέτια. Η ατμόσφαιρα οικεία και όμορφη, χωρίς επιτίδευση.

Στα του φαγητού:
Ο κατάλογος ήταν περιορισμένος λόγω εξάντλησης των περισσοτέρων (λόγω ημέρας και ώρας --15:00-- φαντάζομαι), οπότε παραγγείλαμε ό,τι είχε. Δοκιμάστηκαν:
- Σαλάτες: Λάχανο/καρότο, χωριάτικη, ντάκος. Όλα πάρα πολύ καλά και πλούσια σε γεύση.
- Ορεκτικά: Φέτα ψητή (πολύ καλή) και φασόλια σε πήλινο, κόκκινα με την ντοματούλα και τα μυρωδικά τους, εξαιρετικά.
- Πατάτες τηγανιτές με σάλτσα (κόκκινη, ελαφριά ντομάτας): Φρέσκες, τραγανές, άψογες.
- Κεφτεδάκια, συνοδεία πατατών: Ελαφριά και μυρωδάτα από τον δυόσμο (χωρίς να καλύπτει τον ζουμερό κιμά).
- Τας-κεμπάπ: Η σάλτσα απαράμιλλη. Πολύ καλό.
- Λουκάνικο: Μικρά λουκανικάκια, θύμιζαν πολύ τα τζουμαγιάς στην όψη (αλλά κοντά), μα στην γεύση ήταν πιο κοντά στα χωριάτικα. Μπουκίτσες χαράς.

Ήπιαμε μπύρα και κρασί ροζέ (όχι ιδιαίτερα καλό). Στο τέλος ήρθε και σιμιγδαλένιος χαλβάς με γλυκό του κουταλιού βύσσινο (καλό).
Συνολικά το γεύμα (7 άτομα) στα 80€. Τιμές ξεχασμένες σε άλλες εποχές. Και εμείς να αναπολούμε γαστρο-οικο-νομικά.

Οι άνθρωποι της ταβέρνας ευγενέστατοι και συμπαθέστατοι. Πολλά μπράβο που διατηρούν τέτοια ποιότητα και χαρακτήρα στο μαγαζί. Παρά τον κόσμο, με το χαμόγελο και την προθυμία, συνθήκη που σε έβγαζε από τη στενή λογική του μαγαζιού/ταβέρνας.

Επόμενη φορά θα επιχειρηθεί επίσκεψη εκτός ΣΚ, διήμερο που λογικά αυξάνει ο φόρτος εργασίας, ώστε να δοκιμαστούν και άλλα πράγματα (τολμώ να φανταστώ πως θα είναι εξαιρετικά όλα τους). Αν βρεθείτε στην Αθήνα και όλα τα παραπάνω σας φέρνουν όμορφες σκέψεις στο μυαλό, τότε αξίζει να το επισκεφτείτε.

@ταβερνοαλάνι

Σε ευχαριστώ πολύ για το κατατοπιστικό post προτάσεων.
Ορισμένα τα είχαμε ήδη κατά νου, οπότε ισχυροποιήθηκε η επιθυμία επίσκεψης, ενώ για τα υπόλοιπα θα παίξει μελέτη για επιλογή.

Σε κάθε περίπτωση, θα κατατεθούν εντυπώσεις!

Καλησπέρα, παιδιά, και καλή χρονιά!

Θα βρεθούμε για 3ημερο Αθήνα και θα ήθελα τις γαστρονομικές σας προτάσεις. Τόσο πιο fine dining όσο και συνοικιακά διαμαντάκια για κάτι-στο-χέρι/άραγμα-μεζέ.

Κάποια έχουν δοκιμαστεί, κάποια είναι στο πλάνο, αλλά θα μου άρεσε να έχω και τις προτάσεις σας.

Να είστε καλά!

Αρκετές επισκέψεις μέσα στα χρόνια, από το 2012 και μετά.
Τελευταία Ιανουάριος 2023.

Οι τελευταίες δοκιμές ομολογουμένως με είχαν απογοητεύσει. Η ποσότητα μικρή, χωρίς τη βουκολική γεύση που είχα μάθει/συνηθίσει, ενώ λόγω κόσμου αρκετές φορές ερχόντουσαν τεμάχια είτε όχι σωστά ψημένα είτε με κρύες πατάτες είτε με τρομερά λαδωμένες πίτες.

Αυτό ήρθε να αλλάξει, όμως, καθώς η τελευταία δοκιμή με εξέπληξε θετικά.

- Ο γύρος χοιρινός όπως τον θυμάμαι, χοντροκομμένος (σούβλα, γαρ...) και καρυκευμένος σωστά χωρίς να είναι λύσσα.
- Το κοντοσούβλι χοιρινό δεν μπορώ να ξέρω τί ακριβώς ήταν που το έκανε τόσο πεντανόστιμο, αλλά πολλά - πολλά μπράβο. Αν δεν είχα ήδη φάει τον γύρο, θα το ξαναέπαιρνα. Εξαιρετικό.

Τα μεγέθη παραμένουν σχετικά μικρά σε σχέση με το τί μπορεί να βρεις στην πόλη. Η γεύση και η ποιότητα (που θέλω να πιστεύω θα παραμείνουν σε αυτά τα επίπεδα) σε ανταμοίβουν --κάτι που σίγουρα δε συνέβαινε τα τελευταία χρόνια. Κατσαμάκα, welcome back.

Δεύτερη επίσκεψη, Δεκέμβριος 2022.

Δοκιμάστηκαν:
- Τρουφάκια τυριών: Το τυρί ήταν μόνο φέτα/λευκό, οπότε, αν και νόστιμο, κατέληγε κάπως "μπουχτιστικό".
- Κρεόλ κοτόπουλο: Το είχα δοκιμάσει και κατά την πρώτη επίσκεψη. Ζουμερές μπουκίτσες με ανάλαφρη σάλτσα. Συνοδεύεται από ρύζι. Εξαιρετικό.
- Σαλάτα υγείας: Πράσινη και δροσερή. Πολύ καλή.
- Σνίτσελ μανιτάρι: Μανιταράκια παναρισμένα. Πεναντόστιμο αποτέλεσμα. Μόνη ένσταση η σάλτσα που τα συνοδεύε κεντρικά στο πιάτο ότι, αν και σαν ιδέα είναι πολύ καλή (είναι επίσης μανιταριών), δεν είχε κάποια ιδιαίτερη ένταση, που προσωπικά πιστεύω θα ταίριαζε στην 'γενική' γεύση του μανιταριού.
- "Ζυρίχης" (φιλετάκια χοιρινά με σάλτσα, χριστουγεννιάτικο): Το πλήρες όνομα δεν το θυμάμαι. Ήρθαν χοιρινά φιλετάκια, με σάλτσα και ρύζι, δημιουργώντας ένα απαράμιλλο γευστικό αποτέλεσμα. Αν το βρείτε, δοκιμάστε τό.

Κρασί εκτός τακτικού καταλόγου (διέθετε καμιά 10αριά έξτρα), 2 ποτήρια.

Συνολικά στα 60€ (δύο άτομα).

Servive ευγενικό και γρήγορο.

Overall:
- Όμορφη αίσθηση το να υπάρχει μαγαζί σε πόλη της επαρχίας με γαστρονομικές αναζητήσεις. Και ακόμα πιο όμορφο, όταν αυτό στηρίζεται από τον κόσμο (αν και η επίσκεψη έγινε Τρίτη βράδυ, το μαγαζί ήταν κατά το ήμισυ γεμάτο).
- Πολύ καλές γεύσεις που δημιουργούν, μαζί με το περιβάλλον το μαγαζιού, μία αίσθηση οικεία που θες να ξαναζήσεις. Την επόμενη φορά θα επιχειρήσω πιο ιδιαίτερα πιάτα για να δούμε πώς τα πάει και εκεί.
- Αν βρεθείτε στην πόλη της Κατερίνης, συστήνω ανεπιφύλακτα μία επίσκεψη.

Επίσκεψη στη "νέα" Αγορά Μοδιάνο μέσα στην περίοδο των Χριστουγέννων. Ιδιαίτερα πολύς κόσμος, που επισκεπτόταν το ενδιαφέρον αρχιτεκτονικά εγχείρημα, συνομολογώντας ότι αποτελεί ένα κοινωνικό γεγονός για την πόλη της Θεσσαλονίκης.

Ας μου επιτραπεί ένα μικρό σχόλιο για την Αγορά Μοδιάνο καθεαυτή: Ο καλωπισμός δημόσιων χώρων, οι οποίοι, φύσει και θέσει, παραδίδονται με αποικιοκρατικούς όρους στην οικονομική συναλλαγή όχι μόνο άρουν τον δημόσιο χαρακτήρα του χώρου (καθώς αυτός, πλέον, συντίθεται υλικά και πολιτισμικά γύρω από την υπεραξία του εμπορεύματος), αλλά εκτρέπονται και από την κοινωνική διάσταση της έννοιας της αγοράς, που από πεδίο συνάντησης ανθρώπων και πολιτισμών μετατρέπεται σε προϊόν instagram-ικής αισθητικής. Δυστυχώς, η πόλη έχασε μία ακόμα ευκαιρία να ξαναγίνει πραγματική πόλη, όπου η διασκέδαση δε θα επιβάλλεται από την φύση του εμπορεύματος αλλά θα προκύπτει από την ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία.

Στα των δοκιμών.
Δοκιμάστηκαν τα dumplings του Ikigai:
- Ikigai με γαρίδα
- Wild Mushroom
- Spicy Chicken

Ήταν νόστιμα, χωρίς αμφιβολία, αλλά κάπως κάτι έλειπε από το να τα κάνει πραγματικά ενδιαφέροντα. Ίσως να ήταν οι άνευρες σάλτσες και σως που τα συνόδευαν ως toppings. Ίσως, πάλι, τα καρυκεύματα που δεν δίναν την σπιρτάδα που θα μπορούσε να έχουν (φυσικά, κάπως θα πρέπει να είναι πιο open στις γεύσεις του κοινού, οπότε κατανοητό ως επιλογή).

Κάποια στιγμή θα επιχειρηθεί εκ νέου, ώστε να δούμε μήπως άλλαξε κάτι.

Θετικότατη εντύπωση το ιδιαίτερα ευγενικό και βοηθητικό προσωπικό. Μπράβο στα παιδιά.

Ήταν μεγάλη στεναχώρια να περνάς και να το βλέπεις κλειστό.

Πλέον, που ξηλώθηκαν οι συσκευές και ο χώρος έγινε γιαπί, είναι δυσβάσταχτο.

Πολύ κρίμα. Και όχι μόνο για τις γεύσεις του.

Επίσκεψη Δεκέμβριος 2022.

Μας το συνέστησε φίλος από διπλανό χωριό.

Δοκιμάστηκαν (κρεατικά):
- Αρνί: Πολύ καλό.
- Πανσέτα σούβλας: Μελωμένη, μαλακή και γευστική. Με όσο έπρεπε λίπος. Εξαιρετική.
- Μπριζόλα σούβλας: Καλή, αλλά κάπως στεγνή.
- Λουκάνικο: Οι μαρτυρίες των περισσοτέρων ήταν πως ήταν αρκετά καλό. Δυστυχώς, δεν δοκίμασα.
- Κοκορέτσι: Νόστιμο, αλλά όχι top. Το απέξω δεν ήταν crunchy, ενώ η ποσότητα συκωτιού μονοπωλούσε και κούραζε σχετικά σύντομα. Ως μεζές στεκόταν αξιόμαχα.

Ορεκτικά:
- Σαλάτες: Χόρτα (αρκετά καλά), λάχανο/καρότο (τουρσοποιημένη όσο της έπρεπε)
- Πατάτες φρέσκες και τραγανές
- Κολοκυθάκια τηγανιτά: Εδώ εντοπίζεται το μόνο σφάλμα. Πήραμε 2 μερίδες και οι δύο ήρθαν με τα περισσότερα εξ αυτών να είναι καψαλισμένα (όχι καμμένα, αλλά η πικρή γεύση υπήρχε). Κακώς τα σέρβιραν.
- Αλοιφές (τζατζίκι - καλό, τυροκαυτερή - πολύ καλή)
- Πατάτες φούρνου: Νοστιμότατες
- Κασεροκροκέτες: Το γνωστό basic κατεψυγμένο πεντανόστιμο
- Κεφαλοτύρι σαγανάκι: Πολύ καλό

Με ποτά για 7 άτομα, που σκάσαμε, βγήκε στα 190€.

Overall:
Ταβέρνα χωριού με τα όλα της. Σχετικά με τη βρωμιά η οποία αναφέρεται σε προηγούμενα σχόλια στον εξωτερικό χώρο, δεν είδα κάτι. Βέβαια, το έξω δε λειτουργούσε και ο κόσμος καθόταν μέσα (χώρος στον οποίο από,τι φάνηκε επιτρεπόταν το κάπνισμα).

Στις γεύσεις στέκομαι στο αρνί και την πανσέτα. Αξίζουν να τα δοκιμάσετε.

Η επίσκεψη, ειδικά αν γίνει εν είδει εκδρομής, είναι πολύ καλή επιλογή. Αν πεινάσετε, αξίζει να φάτε στα "Εξοχικά".

Επίσκεψη Δεκέμβριος 2022.

Classy ταβέρνα, χωρίς επιτίδευση, με κύριο στοιχείο τις σούβλες. Μεγάλος χώρος που δύναται να υποστηρίξει κοινωνικές εκδηλώσες, όπως: α) έξοδο τοπικής ομάδας ποδοσφαίρου αγωνιζόμενη Α2 τοπικό για να συζητηθεί "το μέλλον του ιστορικού ποντιακού συλλόγου", β) πρώτη συνάντηση της αντιπολιτευόμενης δημοτικής παράταξης "για να μετρηθούμε", γ) κοπή πίτας συλλόγου γυναικών επαρχίας. Μας το συνέστησε ο ντόπιος πληθυσμός, όταν κάναμε τη σχετική ερώτηση.

Δοκιμάστηκαν (κρέατα)
- Αρνί σούβλας: Ζουμερό, με την πετσούλα μισό δάχτυλο χοληστερίνης να πλημμυρίζει καυτά τα αγγεία. Γαστρονομική δολοφονία ή βουκολικό κομψοτέχνημα; Εξαιρετικό, σε κάθε περίπτωση.
- Ζυγούρι στη σούβλα: Μαύρο, όπως του πρέπει, και μυρωδάτο, μαστιχωτά ινώδες και σκληρό, φοβερά γευστικό (τα αλάτια του σε αρμονική ισορροπία με την λιπαρότητα).
- Μοσχαρίσιος γύρος*: Η σπεσιαλιτέ της Πτολεμαΐδας. Ήρθε στη μορφή που θα τον φας και σε μαγαζιά τύπου Διαγώνιος/Διάβαση, με το κρεμμυδάκι του. Λαχταριστός και νόστιμος.
- Κοκορέτσι**: Χωρίς πολλά λόγια, εξαιρετική προσπάθεια. Το εντεράκι εντελώς crunchy, όπως πρέπει για σούβλα που γυρίζει για ώρες (χωρίς να χάσει τα υγρά του).
- Χόρτα: Πολύ καλά.

*Τον έχει μόνο κάθε Πέμπτη. Συνοδεύονταν και από έναν συνδυασμό πιτούλας/λαγάνας (side dish), ιδιαίτερα αφράτη.
**Κερασμένο

Οι δύο σούβλες (ζυγούρι, αρνί) συνοδεύονταν από πατάτες τηγανιτές (φρέσκες). Νόστιμες.

Το σέρβις ευγενικό, φιλικό και σβέλτο.
Στο τέλος βγήκε γλυκό, γαλακτομπούρεκο (κομμάτι) για κάθε συνδαιτυμόνα.

Όλα αυτά, μαζί με μισό κόκκινο και ένα ποτήρι τσίπουρο, στα 40€ συνολικά (2 άτομα).
Θα ξαναπροτιμηθεί για την ποιότητά του.

Πολλαπλές επισκέψεις μεταξύ Οκτωβρίου και Δεκεμβρίου 2022.

Η αγωνία που ακολουθεί την αναπάντεχη συνάντηση με τον μοσχαρίσιο γύρο.
Η εμπειρία: Γευστικός και μαστιχώδης, σε μεγάλα κομμάτια, να γεμίζει τις πτολεμαϊδιώτικες λαγάνες με σπουδή και σχολαστικότητα. Αναπόσπαστο κομμάτι η ξεδιάντροπη ουγγαρέζα, καπνιστή και δροσερή, "ντύνει" με περίτεχνο τρόπο την επιχείρηση του αγνώστου.

Ως συμπληρωματικό στοιχείο της όλης εμπειρίας, ο γύρος ο χοιρινός.
Εξαιρετική καρίκευση με μπαχαρικά που συμπληρώνουν, μα δεν καλύπτουν. Ζουμερός και αφράτος.

Οι πατάτες προκάτ, αλλά εδώ -σχεδόν- δεν έχουν καμία σημασία.
Εάν βρεθείτε στην Πτολεμαΐδα και ψάχνετε φαγητό, μην παραλείψετε να το δοκιμάσετε.

Επίσκεψη μετά από αρκετούς μήνες, Δεκέμβριος 2022.

Ο βασικός λόγος; Το μυλοκόπι. Εξαιρετικό και σκανδαλώδες, ένα πιάτο που θες, βρισκόμενος στην περιοχή, να σταματήσεις και να απολαύσεις --μόνο, ίσως, αυτό.

Δοκιμάστηκαν, επίσης:
- Γεμιστά (στην αποδομημένη τους διάσταση): Νόστιμα τα ίδια, η κρέμα - πρέπει να ήταν αυγολέμονου; δε θυμάμαι... - κάπως αδιάφορη, που έριχνε το τελικό αποτέλεσμα. FYI, η ποσότητα είναι αυτή του μεζέ
- Χυλοπίτες με κυδώνια και σύγκλινο: Νόστιμο, αλλά χωρίς ένα κάποιο ενδιαφέρον (αυτή τη σπιρτάδα που χαρακτηρίζουν τα πιάτα του "νάμα") και κάπως "μπουχτιστικό". Οι "δαντέλες" κολοκυθιού σπάγαν κάπως την μονοτονία, κάτι προσπαθούσαν να πουν
- Η σαλάτα εποχής ήταν δροσερή και ευχάριστη (δε θυμάμαι τί είχε).

Το σέρβις ευγενικό και σβέλτο.
Σταθερά καλές εντυπώσεις, με τα πάνω και τα κάτω τους, αλλά έτσι είναι οι δυνατές σχέσεις.

Δοκιμή Νοέμβριος 2022.

Αρκετές φορές, περνώντας από τα δίοδια των Μαλγάρων, θέλαμε να στρίψουμε στον παράδρομο του parking και να δοκιμάσουμε - επιτέλους - τις καντίνες. Θες για τα σημαινόμενα περιεχόμενα που φέρει μία καντίνα στην Εθνική Οδό και πώς συμπλέκει το παροδικό και το μόνιμο μέσα σε ένα σάντουϊτς, έναν καφέ; Θες γιατί πάντα μία επίσκεψη σε καντίνα είναι η επιχείρηση προς το άγνωστο, το ανεξερεύνητο; Ίσως επειδή απλά η διαδρομή ανοίγει την όρεξη; Μπορεί όλα και τίποτα, άλλωστε για τον καθένα και την καθεμία, το (γαστρονομικό) ταξίδι είναι κάτι εντελώς προσωπικό.

Σταματήσαμε από την πλευρά του παλιού δρόμου και όχι της Εθνικής. Έχει και τραπέζια να καθίσεις από αυτή την πλευρά. Οι καντίνες τρεις τον αριθμό. Πληροφορίες δεν υπήρχαν, οπότε, αφού πρώτα έχουμε συμφωνήσει πως με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μέσα στο επόμενο διάστημα θα δοκιμαστούν και οι τρεις, επιλέχθηκε η Δώρα.

Ποικιλία μεγάλη: Λουκάνικο ψητό και βραστό, πανσέτα, μπιφτέκι, σουβλάκι (δεν διευκιρνίστηκε τί σουβλάκι)

Δοκιμάστηκαν:
- Μπιφτέκι, για τους προφανείς λόγους. Δεν ήταν κακό, μα δεν ξεχώριζε. Ήπιο στα μπαχαρικά του (καλό), χωρίς όμως να διαθέτει ξεχωριστή γευστική σπιρτάδα. Ήταν αφρτάτο.
- Πανσέτα. Καλή, αλλά λίγο στεγνή (προφανώς είχε ώρα που ψήθηκε).
- Λουκάνικο ψητό. Εδώ έχουμε νικητή. Ζουμερό λουκάνικο, ζυμωμένο μεταξύ άλλων με τσιμένι, που του προσέδιδε ξεχωριστή γεύση, χωρίς να μονοπωλεί από τα υπόλοιπα. Εξαιρετικό!

Στα πολλά συν: Το ψωμάκι ψηνόταν πριν γεμίσει. Άλλη γεύση, εντελώς.
Οι πατάτες: Προτηγανισμένες, που όμως τηγανίζονταν σε μικρές ποσότητες, άρα η κάθε φουρνιά σε σάντουϊτς διέθετε ζεστές και τραγανές πατατούλες.

Τιμές: 2,30€ το σάντουϊτς, με το μέγεθος να είναι κανονικότατο. Πολύ καλή τιμή, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι ο γύρος έχει πάει τα 4ευρώ στην πόλη...

Το άτομο που μας εξυπηρέτησε ευγενικό και φιλικό.
Η καντίνα λειτουργεί σε 24ωρη βάση.

Αντί επιλόγου, βλέπουμε αυτό: https://www.youtube.com/watch?v=_GvJTTe2nac
Οverall: Θα ξανατιμηθεί χωρίς δεύτερη σκέψη.

Επίσκεψη Νοέμβριος 2022

Χώρος πέριξ της "λίμνης" Γκυτζής στο Κεφαλόβρυσο Τρικάλων. Μία ΟΚ τοποθεσία (ναι, προφανώς λίμνη δεν είναι), που επειδή βρίσκεται αρκετά κοντά στην πόλη των Τρικάλων και της Καλαμπάκας μπορεί να τραβήξει κόσμο με παιδιά/οικογένειες.

Επειδή έβρεχε καθίσαμε μέσα (δεν μπόρεσα να μη σκεφτώ πόσος χαμός θα επικρατεί όταν λειτουργεί και ο εξωτερικός χώρος και έχει κόσμο, καθώς μου φάνηκε αρκετά μεγάλη η έκτασή του). Παρόλα αυτά, το έξω του είναι αρκετά όμορφο.
Εσωτερικός χώρος μεγάλος που, ενώ όμως προσπαθεί να πει κάτι ως στυλ, παρα-είναι φορτωμένος με διαφορετικά, μη συνεκτικά, στοιχεία που βγάζουν μία κάπως παράτερη αίσθηση.

Μπαίνοντας, κάτι που είχε γίνει "εμφανές" και από το τηλεφώνημα για κράτηση, τόσο ο "μετρ" του μαγαζιού όσο και αρκετοί πελάτες κάπνιζαν, γεγονός που το θεωρώ μέγιστο φάουλ, ειδικά όταν μιλάμε για φαγητό (και μάλιστα που προσπαθεί να πει κάτι ως γαστρονομική εμπειρία και όχι απλώς ως ταβέρνα/κοινωνικό γεγονός).

Διαφορετικοί κατάλογοι για το φαγητό και το ποτό/καφέ. Από τον δεύτερο κατάλογο, που ήταν ένα συνονθύλευμα references και εικόνων από το La Casa De Papel, υπήρχε η δυνατότητα και για κάποια burgers και club sandwiches. Εμείς πήγαμε με το κανονικό μενού.

Δοκιμάστηκαν:
- Σαλάτα (ομώνυμη του μαγαζιού) πράσινη με βαλεριάνα, crunchy προσούτο, κρανμπεριζ (?), αφρό φέτας, μπισκότο (μάλλον ντάκου) και ντάκο: ΟΚ, ήταν γευστική, υπήρχε όμως αρκετή πληροφορία στο πιάτο δίχως κάποιον καθορισμένο σκοπό. Το μπισκότο (ντάκου;) ήταν ελάχιστο και χανότανε -ειδικά όταν μέσα στο πιάτο υπήρχε ένας πελώριος κανονικός ντάκος, ο αφρός φέτας δεν ήταν αφρός αλλά μους, τα κρανμπεριζ υπήρχαν ανεξηγήτως -μάλλον- σε περισσότερες από μία υφές, καθώς δεν μπορέσαμε ποτέ να ταυτοποιήσουμε τί ακριβώς ήταν τα ζελεδάκια που υπήρχαν στο πιάτο. Ήθελε κάτι να πει, χωρίς να το καταφέρνει.

- Μελιτζανομπουρεκάκια: Τυλιχτά χοιρινά κομμάτια κρέατος με μελιτζάνα, τυριά, βουτηγμένα σε μία θάλασσα μαρινάρας. Γευστικό πιάτο, δίχως, όμως, περισσότερη προσπάθεια. Ανεξήγητο το κομμάτι κρέατος στο εσωτερικό, ιδιαίτερα πρωταγωνιστική η σάλτσα ντομάτας και η μελιτζάνα σε ένα context που έχει χιλιοπαιχτεί.

- Λιβανέζικο κοτόπουλο με καπνιστή μαγιονέζα: Εντάσσεται στα ορεκτικά. Ζυμωμένος κιμάς κοτόπουλο με μπαχαρικά, περασμένο σε ξύλινο καλαμάκι. Μοιάζει με κεμπάπι. Νόστιμα, κυμινάτα, καλή τσαχπινιά αυτή της καπνιστής μαγιονέζας.

Και περνάμε στις κυρίως επιλογές, οι οποίες ήρθαν και άλλαξαν την άποψη.
- Ταλιάτα black angus: Rare ψήσιμο (πολύ καλό) ενός πολύ καλού κρέατος, ποσότητα αρκετά τίμια. Συνοδευόταν από πατάτες τσακιστές (νοστιμότατες και φεσκότατες) και λίγο βραστό μπρόκολο. Επί του κρέατος υπήρχε ένα όξινο dressing με κρεμμύδι και άλλα, το οποίο αν και γευστικό πολύ, θα το προτιμούσα σε ντιπάκι ώστε να υπάρχει η επιλογή του βουτήγματος και της δίχως αυτό κατανάλωσης.

- Κοντοσούβλι κοτόπουλο: Δυστυχώς ήρθε στα κλασσικά κοντοσούβλια που κρέμονται ανάποδα και αφαιρείς εσύ τα κομμάτια του κρέατος. Ζουμερά και τρυφερά κομματάκια, περιχυμένα με σάλτσα (μουστάρδας;), που όμως δεν μονοπωλούσε το ενδιαφέρον. Αρκετά καλό (με τον αστερισκο ότι θα μπορούσε και καλύτερα). Συνοδεία τσακιστών πατατών και εδώ.

Ήπιαμε κόκκινο κρασί (ήρθε σε ατομικα φυαλίδια, δυστυχώς από το ψυγείο).

Overall εντυπώσεις:
- Η κάπως "αυστηρή" κριτική σε ορισμένα πιάτα γίνεται γιατί το μαγαζί επιχειρεί να έχει έναν χαρακτήρα πέρα από τα συνηθισμένα. Σε γενικές γραμμές, δεν ήταν μία κακή εμπειρία, γευστικά μάλιστα τα πήγε πολύ καλά, θα ήθελα, όμως, να δω ουσιαστική προσπάθεια που δε θα τραβάει απλώς μία διαχωριστική γραμμή από τα εστιατόρια της σειράς, αλλά θα χαράζει τον δικό του γαστρονομικό δρόμο.
- Η tagliata, γιατί αυτό κρατώ από τα πιάτα, ήταν εξαιρετική.
- Το service ευγενικό και σβέλτο.

Στα αρνητικά το τσιγάρο (κυρίως η κανονικοποιημένη ανοχή του), καθώς και η ύπαρξη/λειτουργία τηλεόρασης (ευτυχώς χωρίς ήχο), η οποία και άνοιξε για να δει το καπνίζον κοινό τον αγώνα Qatar εναντίον Ecuador.

Ξανα-δοκιμή Οκτώβριος '22.

Η ίδια άρρωστη γεύση τόσων χρόνων, στο ίδιο ανθυγιεινό περιβάλλον. Αυτά, πάνω κάτω, όμως, είναι γνωστά. Ο λόγος που γράφω είναι άλλος. Όπως με χαρά παρατηρώ και προ 8ετίας έχει γραφτεί για το πεϊνιρλί του. Απλό, δίχως σάλτσα, ζίνγκα στο αλάτι. Απελευθερώνει την λαδίλα χωρίς ντροπή στο στόμα, που αναζητά υγρασία και παραδίδεται σε ένα ατέρμονο χορευτικό μεταξύ ρυπαρής γαστρονομίας και διαστροφικής απόλαυσης.

Πλέον, ακόμα και η πίτσα του, από πρωταγωνιστής, καταδικάζεται σε μόνιμο μεν, υποστηρικτικό ρόλο δε. Το πεϊνιρλί ήρθε να κηρύξει τη δική του αυτοκρατορική επανάσταση.

(Γενικές πληροφορίες τιμοκαταλόγου: Οι τιμές παραμένουν στο 1.5€ (πλέον ίδια τιμή με όλες τις πίτσες/κομμάτι της περιοχής της Ροτόντας και 0.50€ κάτω από την ομοϊδεάτισσα πίτσα του Σάκη).

Επίσκεψη Σεπτέμβριος '22.
Στην παλιά ΕΟ Θεσσαλονίκης Κοζάνης.

Δοκιμάστηκε γύρος χοιρινός.
Νόστιμος σε αφράτη πιτουλα.
Αλοιφή (τζατζίκη) τυποποιημένη.
Πατάτα προτηγανισμένη, αλλά τουλάχιστον φρεσκοτηγανισμένη (και κράντσυ).

Το μέγεθος καλό και η τιμή (με αλοιφή) στα 3€. Σίγουρα vfm.

Την επόμενη φορά θα δοκιμαστεί το μπιφτέκι του, το οποίο ψηνόταν εκείνη τη στιγμή και φαινόταν αρκετά δυνατό.

Επίσκεψη Οκτώβριος '22.

Το μέρος είναι πολύ όμορφο, μέσα στα πλατάνια, τον καθαρό αέρα και τα γάργαρα νερά.

Με το που καθίσαμε μας ενημέρωσε πως το χωριό δεν έχει ρεύμα (σύνηθες, λέει) και πως ως εκ τούτου ένα μέρος του καταλόγου δεν θα ήταν διαθέσιμο.

Από ορεκτικά:
- Σαλάτα πράσινη (οκ)
- Χωριάτικη (οκ)
- Μελιτζανοσαλάτα (αρκετά καλή)
- Αλοιφές (τζατζίκι, τυροκαυτερή τοποποιημένες, οκ)

Από κρεατικά δοκιμάστηκαν:
- Σουτζουκάκι βουβαλίσιο (πολύ καλό, αφράτο και χωρίς πολλά μπαχαρικά που θα αλλοίωναν την γεύση του κρέατος)
- Λουκάνικο βουβαλίσιο (νόστιμο αρκετά)
- Χοιρινό κοντοσούβλι (καλό αλλά χωρίς να ξεχωρίζει)
- Κοτόπουλο κοντοσούβλι (νόστιμο μα ήταν κάπως στεγνό)

Αν και δεν είχε ρεύμα, έφερνε πατάτες τηγανιτές ως συνοδευτικό στα κρέατα (φαντάζομαι για να μην είναι σκέτα). Καλύτερα θα ήταν, μιας και δεν μπορούσε να τις τηγανίσει όπως ήθελε, να μην το έκανε, καθώς δεν ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένες. Το ρυζάκι που είχε επίσης, θα ήταν αρκετό.

Οι τιμές ήταν ελαφρώς τσιμπημένες.
Με ποτά και χωρίς να σκάσουμε, το κόστος βγήκε περί τα 18€/άτομο.

Το service ήταν ευγενικό και εξυπηρετικό. Οι άνθρωποι λόγω τριημέρου με γιορτές και 28η Οκτωβρίου φαινόταν να τα έχουν παίξει από κούραση, οπότε +1. Κάποια στιγμή θα πρέπει να επιχειρηθεί εκ νέου επίσκεψη υπό πιο κανονικές συνθήκες (με ρεύμα και χωρίς να έχει προηγηθεί εξοντωτική κίνηση).

Νέα επίσκεψη προ ημερών για το μπιφτέκι.

Επιβεβαιώνω πως πρόκειται για έναν από τους καλύτερους κιμάδες ταχυφαγείου.

Ανέφερε πως κόσμος τον επισκέπτεται λόγω ταβερνοχώρου με την υποσημείωση «δεν διαφημίστηκα εγώ, από μόνοι τους το έγραψαν». Μία γλύκα.

Δοκιμή Σεπτέμβρης '22.

Δοκιμάστηκαν:
- Chicken nuggets: Το κοτόπουλο ζουμερό και ινώδες (άρα όχι ο κοινός "χαρτοπολτός" που κυκλοφορεί), τα nuggets ευμεγέθη και με ιδιαίτερα νόστιμο κουρκούτι, το οποίο ελαφρώς γλύκιζε (πρέπει να είχε και κανέλα).
- Corn dog: Της υπερβολής. Δεν ήταν κακό για αυτό ακριβώς που ήταν. Στα μείον ότι τις σως και τα παρελκόμενα τα είχε εξ'αρχής αποπάνω με αποτέλεσμα, όταν κρύωσε, να μην ιδιαίτερα ευχάριστο.

Σε γενικές γραμμές, αν και δεν ενθουσιάστηκα, θα ξανάπαιρνα για τα nuggets, αν βρεθώ στην περιοχή. Για παραγγελία, δύσκολα.

Ένα γενικότερο σχόλιο:
Δυστυχώς, αυτές οι μεταμοντέρνες προσπάθειες νέων καταστημάτων για να μπουν "νέα" προϊόντα στις διατροφικές συνήθειες της πόλης, όταν μάλιστα συνοδεύονται από υψηλές τιμές (συμφωνούμε ότι παντού έχουν ανέβει, αλλά έως ένα σημείο), βγάζουν περισσότερο τον χαρακτήρα της «αρπαχτής» παρά κάτι που ήρθε για να φτιάξει ένα καλό προϊόν fast-foodικής προσέγγισης, νόστιμο και vfm. Και ως εκ τούτου φαίνονται καταδικασμένες από την αρχή. Μακάρι κάτι να αλλάξει, λοιπόν.

Δοκιμή Σεπτέμβρης '22 (κυρίως για να ξεφύγουμε από τις γνωστές-άγνωστες παραγγελίες της Καλαμαριάς).

To προ τριετίας σχόλιο του Δειπνολάγνου με έσπρωξε στο να δοκιμάσω τον γύρο χοιρινό club.
Ήταν ΟΚ, χωρίς όμως να έχει το κάτι παραπάνω που ξετρελαίνει.

Δοκιμάστηκε και φιλέτο μπούτι σε πίτα. Το μέγεθος κάπως μικρό, σε σχέση με τα υπόλοιπα της περιοχής.
Όσον αφορά το κοτόπουλο, ήταν ζουμερό και αλανιάρικο.
Στις πολύ θετικές εντυπώσεις το ότι στην πίτα το "απόλα" είχε και μαρούλι, το οποίο συνεργάζεται με χαρακτηριστική κομψότητα με τον πρωταγωνιστή-κότα.

Οι πατάτες προκάτ, σχετικά αναμενόμενο βέβαια, και μάλιστα όχι ιδιαίτερα καλές.

Σε γενικές γραμμές, αξίζει η δοκιμή για σχηματισμό προσωπικής άποψης, αν και κάποια αντικειμενικά κριτήρια (μέγεθος, κακές πατάτες), θέλουν βούληση -πέρα από καλή διάθεση- για να αλλάξουν.

Αρκετές δοκιμές μέσα στα χρόνια.

Τίμιος γύρος, αν και δεν είναι κάτι το "ουάου".
Το μπιφτέκι του καλό, αφράτο και γευστικό.
Τελευταία ανακάλυψη: το φιλέτο μπούτι κοτόπουλο που είναι εκπληκτικά ζουμερό.
Οι πατάτες δικές του, στα μεγάλα συν του μαγαζιού.
Αξίζει η δοκιμή της μπαγκέτας. Ομολογουμένως τεράστια, θα χορτάσεις όσο κι αν θες γενικά να χορτάσεις.

Σε γενικές γραμμές:
Είναι ένα γυράδικο ένα (και δύο) κλικ πιο πάνω από όλα τα άλλα που λειτουργούν κυρίως delivery, οπότε κερδίζει πολλούς πόντους στον τομέα του.

Χαίρομαι πολύ που και άλλος κόσμος ανακάλυψε τον Φάνη.

Πρώτη επίσκεψη πριν 2 εβδομάδες.

Εκ πρώτης όψεως είναι ένα μαγαζί το οποίο αποφάσισε να μην συμπαρασυρθεί στην παραζάλη των πινακίδων που αναβοσβήνουν και των φωτάκια-νέον-παντού. Με χώρο να σταθμεύσεις για "ένα στα γρήγορα" απέξω, με το που δρασκελίσεις τα 2-3 σκαλάκια της εισόδου συναντάς τον ιδιοκτήτη, έναν συμπαθητικό και πρόσχαρο άνθρωπο.

Πρώτη εικόνα:
Όπως λέει και πιο κάτω ο Panos, ο γύρος ελάχιστος. Αρχικός φόβος να είναι από αυτούς που τους ψήνουν από πρωί, τους αφήνουν με κλειστή γυριέρα και όταν (αν) έρθει πελάτης, τότε τον ξαναζεσταίνουν. Οπότε πρώτη θετική έκπληξη το ότι ο γύρος γύριζε και γύριζε, ζεστός και αφράτος.

Δοκιμάστηκε γύρος χοιρινός, απ' όλα +τζατζίκι.
Χειροποίητος (το δίχως άλλο, δεν βγαίνουν τέτοιες γεύσεις από κατεψυγμένα/προκάτ σκευάσματα), γεμάτος γεύση, χοντροκομμένος.
Οι πατάτες προκάτ, οκ, δεν με ενόχλησε ιδιαίτερα μιας και αυτό που ήθελα το είχα πάρει.

Σε γενικές γραμμές:
Το πιο κάτω σχόλιο περιγράφει απόλυτα την εμπειρία.
Έχουμε ανάγκη αυτά τα μαγαζιά και κυρίως μας έχουν ανάγκη αυτά τα μαγαζιά. Γιατί το φαγητό δεν είναι μόνο το φαγητό.
Φεύγοντας, του ανέφερα πόσο πολύ μου άρεσε και ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα πρόσωπά μας.