Πληροφορίες
Εμφάνιση όλων των εικόνων
Μέλος από 13/05/2020
Περισσότερα στοιχεία προσεχώς :-)
Εικόνες (483)
Εμφάνιση όλων των εικόνων
Ενδεικτικό μεγέθους τυλιχτού
Ενδεικτικό συσκευασίας take away (με σκόπιμη τσάκιση, για τους υδρατμούς)
Παστράμι, μουστάρδα, πίκλα (εξαιρετικό)
Εσωτερικά (Ιούλιος 2024)
Πίτα με κάποιο τοπικό τυρί (αρκετά καλό φύλλο, νόστιμη συνολικά, η μους φασολιού αδιάφορη)
Σουτζουκάκια από ρεβύθια, με σάλτσα από ντοματίνια (καλό)
Ρεγγοσαλάτα με μαυρομάτικα και δική τους μαγιονέζα (καλό, για την μέση)
Φάβα (οκ)
Αρνάκι κοκκινιστό με μακαρόνια (ζητήθηκαν αντί πατατών, καλό και χορταστικό)
Σουτζουκάκια (όψη νοσοκομειακή, γεύση καλή)
Φασολάκια (νόστιμα)
Τηγανιά κοτόπουλο (μέτρια)
Καλαμάρι τηγανητό (καλό)
Χωριάτικη (μια χαρά)
Μουσακάς (πολύ καλός)
Μπιφτέκι (αρκετά καλό)
Γαρίδες τηγανιτές (4 στο σύνολο, μέτριες)
Χταπόδι ψητό (καλό, αλλά μικρή μερίδα)
Χόρτα (μια χαρά)
Καλαμάρι ψητό (καλό)
Μπριζόλα χοιρινή (συμβατικά οκ)
Ιμάμ (νόστιμο)
Αστακός τηγανιτός (προτάθηκε μέσα από συζητήσεις, καλός αλλά δεν ενθουσίασε)
Πατάτες (καλές, σωστό τηγάνισμα)
Σαλιγκάρια στιφάδο (όχι-μεγάλος-φαν του στιφάδο, συνολικά οκ)
Κολοκυθάκια (οκ, αλλά λίγα), ντάκος (μια χαρά)
Εξωτερικά, Ιούλιος 2024
Τυρόπιτα (καλή)
Κοτόπιτα (καλή και ζουμερή, με πιπεριές που έδιναν έξτρα νοστιμιά)
Σπανάκι-τυρί (καλή)
Η "
Ψαριανή τυρόπιτα, η fluffy εκδοχή, με πιο "
Σχόλια (360)
Εμφάνιση όλων των εικόνων
Το σέρβις λίγο στα χαμένα, αλλά η αγάπη πάντα βρίσκει τον δρόμο.
Μπουγάτσα τυρί αρκετά καλή.
Κιμάς, με κρεμμυδάκι διακριτό, καλά καρυκευμένος, νόστιμος.
Κρέμα συμβατική.
Το φύλλο οκ, λίγο βουτυρωμένο, ωστόσο όχι κακό.
Στριφτή -έμοιαζε με μπουγάτσα- με σπανάκι, μια χαρά.
Όαση στον κατακλυσμένο από αλυσίδες συμβατικών πρωινάδικων Πειραιά, αν έχεις (αλλά και όχι μόνο...) το πλοιαράκι των δύσκολων ωρών.
Δοκιμή shawarma μοσχάρι και κοτόπουλο. Ευχάριστα αμφότερα, όπως έχει ειπωθεί, άνευ συγκινήσεων και οικονομικώς τσιμπημένα.
Μία διάσταση που αξίζει να φωτιστεί είναι ότι ήταν αρκετά ελαφριά, μιας και τα δύο σάντουϊτς κάλυψαν την (μεγάλη) πείνα, χωρίς όμως να δημιουργήσουν κατάσταση αλληλένδετης στομαχικής-θερμοκρασιακής (δεδομένων των συνθηκών...) δυσφορίας.
Θα μπορούσα κάποια στιγμή να ξαναπάρω (ειδικά το μοσχάρι, αλλά και νέα δοκιμή φαλάφελ ή κεμπάπ), αλλά δεν είναι κάτι που θα επιδιώξω σύντομα.
Μοντέρνος, μεγάλος, ανοιχτός χώρος, στον οποίο κυριαρχεί το ξύλο. Βρισκόμενο στην βιομηχανικά τουριστική περιοχή των Αμμολόφων, βγάζει μια αίσθηση ότι έφτασε πολύ κοντά σε μια κιτς αισθητική αποτύπωση απ' την οποία όμως ξέφυγε, και συνολικά καταλήγει να έχει θετικό πρόσημο.
Όσον αφορά το φαγητό, πήραμε safe μονοπάτια:
Από τα main: Μικρά ψάρια και θαλασσινά. Γαύρος καλός, σαρδέλα ψητή μια χαρά, μύδια αχνιστά σε πολύ νόστιμο ζουμί, ριζότο με γαρίδες αδιάφορο.
Από ορεκτικά: Κολοκυθάκια, πατάτες τηγανιτές, αγγουροντομάτα. Χωρίς εκπλήξεις.
Στο τέλος ήρθε κορμός.
Για τα παραπάνω, μαζί με δύο μεγάλα τσίπουρα (νόστιμο), σύνολο 75€.
Συνολικά: Η συγκεκριμένη περιοχή δεν αποτελεί πρώτη επιλογή καλοκαιρινής απόδρασης (λόγω πολυκοσμίας) και ως εκ τούτου δεν το βλέπω να επιστρέφω σύντομα. Ωστόσο, τόσο λόγω τιμών όσο και λόγω ότι απ' τα γύρω τραπέζια, πήρα μάτι να παίζεται μπάλα με σοβαρά ψάρια, θα μπορούσε να υπάρξει νέα επίσκεψη, βρισκόμενοι υπό ιδανικότερες συνθήκες στην περιοχή.
Ο χώρος, μέσα κι έξω, μεγαλύτερος. Πλέον, το μαγαζί το τρέχει η κόρη της (κουζίνα) κι ο γαμπρός της. Η ίδια ασχολείται κυρίως με τα μαγειρευτά. Κάθε μέρα έχει και από δύο, συμπληρωματικά του καταλόγου που κατ' ουσία έχει μείνει ίδιος με το προηγούμενο μαγαζί.
Δοκιμάσαμε διάφορα σε πολλαπλές επισκέψεις, Ιούλιο '
Να πω την αλήθεια, φοβήθηκα την "
Μια χαρά.
Ανοίγει στις 9π.
Δοκιμάσαμε τις πίτες που έχει. Τυρόπιτα, σπανακοτυρόπιτα και κοτόπιτα. Μια χαρά και οι τρεις, με ωραίο, σπιτικό φύλλο, χορταστικές. Θα τις βρείτε μετά τις 10π.
Είναι κατεψυγμένες και ψήνονται εκείνη τη στιγμή. Δεν είναι τυποποιημένες, αλλά δεν πρέπει να φτιάχνονται εκεί. Η εικόνα που δόθηκε είναι ότι μάλλον έρχονται από παρασκευαστήριο της Χίου.
Η τιμή τους είναι στα 4€, αρκετά υψηλή. Βέβαια, αποτελεί την μόνη επιλογή -μαζί με τον φούρνο- για κάτι γρήγορο το πρωί, πέρα από κάτι συσκευασμένα σάντουϊτς που θα βρείτε στα 2-3 καφέ του κεντρικού δρόμου του νησιού.
Καφές (φρέντο εσπρέσσο) καλός. Δεν θα καθόμουν για πρωινό, αλλά τις πίτες σίγουρα θα τις ξαναέπαιρνα.
Η ποικιλία τώρα - 9παρά γαρ...
Η μία ήταν το "
Δυστυχώς, αμφότερες άφησαν κακές εντυπώσεις. Η μεν πρώτη, αν και ψημένη στον φούρνο, ήταν υπερβολικά λαδερή, ενώ η δεύτερη πρέπει σίγουρα να ήταν 1-2 ημερών. Το πιο περιεργο, όμως, και στις δύο περιπτώσεις ήταν η παντελής απουσία τυριού, τουλάχιστον σε αντιληπτά επίπεδα γεύσης και όρασης. Δύσκολα και σπάνια αφήνω φαγητό, αυτή ήταν μια απ' αυτές τις φορές. Κόστισε 4€ η κάθε μία.
Τα τριφτοκούλουρα που δοκιμάστηκαν επίσης, ήταν οκ.
Κάποιες φορές, όπως μάθαμε, βγάζει και αμυγδαλωτά για γάμους, που, αν είστε τυχερές και τα βρείτε, οι πληροφορίες λένε πως αξίζουν.
Αξίζει να σημειωθεί πως, ενώ τα μαγαζιά και τα μεζεδοπωλεία του παραλιακού μετώπου γεμίζουν από τις εγχώριες, και μη, αφίξεις του τουρισμού, εδώ τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα (χαλαροτεροι ρυθμοί, λιγότερη κίνηση, πιο άνετο -πέρα, φυσικά, από όμορφο- περιβάλλον).
Ξεχώρισαν τα σουτζουκάκια από ρεβύθια, με σάλτσα από ντοματινια και αφρό πατάτας, καθώς και η πίτα με κάποιο τοπικό τυρί που δε συγκράτησα (πολύ καλή η ζύμη).
Τέλος εποχής για το γλυκό, παλιακής αισθητικής ταβερνάκι της κυρά Γαρυφαλλιάς, που αγαπήσαμε.
Η κυρά Μαρουσσώ δουλεύει τον φούρνο μοναχή της, τώρα λόγω καλοκαιριού έχει και ένα παιδί να την βοηθάει. Στο εσωτερικό παταράκι ζυμώνει και πλάθει, κάτω ψήνει και εξυπηρετεί. Είναι φιλική και θα πιάσει σίγουρα την κουβέντα.
Βγάζει κυρίως ψωμί (εκτός Κυριακής), καθώς μόνο από εκεί προμηθεύετε κόσμος απ' το νησί. Θα βρείτε, επίσης, τριφτοκούλουρα (σαν μασίφ τσουρεκάκια), παξιμάδια, πίτες, μπουγάτσα κρέμα.
Πήρα τυρόπιτα, που συστήκε ως "
Οι τιμές τσιμπημένες. Για τα δύο είδη, 8€. Γενικά, η ακριτικότητα του μέρους και οι συχνές δυσκολίες στην πρόσβαση, σου βάζουν έναν παράγοντα κατανόησης του κόστους, ως ένα βαθμό.
Στη φιλοσοφία του Αλέκου και της Θεοπίστης. Old-school, μικρός χώρος, κυριολεκτικά μισό σταντ για να το φας στα όρθια. Παλιότερα δούλευε και άλλα κρέατα, πλέον μόνο σουβλάκι -για το οποίο είναι και γνωστός.
Το σάντουϊτς σε αφράτο ψωμάκι (όχι όμως αφρός). Το σουβλάκι κάπως κάτω στο αλάτι, αλλά καλό. Απόλα με κρεμμύδι, ντομάτα, τζατζίκι, μουστάρδα, κέτσαπ, πατατάκι. Μια ομορφιά. Θα το βρείτε ανοιχτό μαξ έως τις 3μμ.
Από εχθές προσπαθούσα να θυμηθώ πώς λέγαν το καφενεδάκι με την όμορφη θέα και ευτυχώς το ανέφερε η Γιαντράνκα. Βέβαια, την απολαμβάνεις στο βάθος, γιατί μπρος σου έχει κάτι σπίτια. Είναι όμορφα, στα εξωτερικά τραπεζάκια, κάτω απ' το δέντρο. Στα του μεζέ μας είχε κάνει μία ποικιλία στο πόδι, γιατί από,
Το μενού ήταν μεσ' την καλοκαιρινή διάθεση (και αρκετά διαφορετικό απ' την προηγούμενη επίσκεψη), σε διάφορους πειραγμέμους συνδυασμούς.
Χερίσια μακαρόνια με κατσικάκι πολύ καλά, ντοματοκεφτέδες μια χαρά, περίεργα ενδιαφέρον το τζατζίκι με φυστικοβούτυρο της περιοχής.
Το καλωσόρισμα με ελαιόλαδο και ψωμί παραμένει, ενώ στο τέλος ήρθε λικέρ μαστίχα, που αν και μόνος, η ποσότητα ήταν αυτή που αναλογούσε στα 2-3 άτομα.
Πολύ καλό το επίπεδο, ξανά. Οι ποσότητες χορταστικές και οι τιμές σε λογικότατα επίπεδα.
Σε κάνει να θες να επιστρέφεις.
Η κυρία, ευγενέστατη, αφού διευκρίνισε πως δεν έχουν δικό τους delivery και ότι αυτό πραγματοποιείται μέσω των δύο μεγαλύτερων αλυσίδων διανομής, ξεκίνησε, χωρίς αφορμή ερώτησης, να λέει ότι όλα τους τα είδη είναι χειροποίητα -εικάζω ίσως καταλαβαίνοντας μία μικρή απογοήτευση στον τόνο της φωνής, εξαιτίας της αποφυγής χρήσης των εν λόγω εφαρμογών. Μου φάνηκε αρκετά γλυκό.
(Για την ιστορία, η κόκκινη αλυσίδα, έχει καπέλο +1,
Απ' τα είδη δοκιμάστηκαν: Γύρος, μπιφτέκι και πανσέτα.
-Ο γύρος δεν μου έβγαλε το χειροποίητο στοιχείο τόσο (αν και δεν αμφιβάλλω ότι μπορεί και να είναι). Αρκετά λαδερός, πράγμα όχι απαραίτητα κακό, αλλά θα συμφωνήσω πως αν μιλάμε για τέτοια επίπεδα "
-Το μπιφτέκι πολύ καλό. Αρκετά πιο λεπτό απ' τους συνηθισμένους ψωμώδεις κιμάδες, χωρίς πολλά μπαχαρικά.
-Η πανσέτα μπήκε σε ψωμάκι-αφρό, με αποτέλεσμα να χάνεται στο σύνολο. Αφού πατήθηκε στην τοστιέρα σε δεύτερη φάση, ήταν αρκετά καλύτερα τα πράγματα. Γευστικά δεν ήταν αδιάφορη, δεν ξεχώριζε κιόλας.
Η πίτα καλή.
Overall, θα επέστρεφα σίγουρα για το μπιφτέκι, καθώς και για να βρεθώ στο μαγαζί για επιτόπια δοκιμή. Ο κύριος λόγος, όμως, επιστροφής είναι το combo προσέγγισης και μεταχείρισης, αισθητικής πάντα φύσεως, του συμπαθέστατου τυλιχτού.
Δε θα πρωτοτυπίσω, λέγοντας ότι η μπουγάτσα κιμάς είναι απ' τις καλύτερες που έχω φάει. Πλούσια και ισορροπημένη.
Το τυρί άρεσε, επίσης, πάρα πολύ. Ο κρεμώδης χαρακτήρας της γέμισης, προσωπικά, είναι του γούστου μου. Και εδώ, πλούσια, χωρίς οξύτητες.
Το δέσιμο όλων γίνεται με το φύλλο, που είναι καταπληκτικό. Χωρίς πικρίλες, σωστά βουτυρωμένο, ιδανικού πάχους. Η μερίδα ικανοποιητικότατη (στα 2,
Μακάρι να είχα περισσότερες ευκαιρίες να παίρνω πιο συχνά.
Ο γύρος πολύ καλός, το μπιφτεκάκι εξαίρετο (δεν παρατηρήθηκε κάποια αστοχία στα αλάτια). Πατάτες σπιτικές καταπληκτικές, η πίτα όπως πρέπει, οι αλοιφές οκ (στα +0,
Συνολικά, ναι, ανάσα δροσιάς, πολυεπίπεδη.
Το επισκεφθήκαμε Ιούνη '
Καλή ποσότητα μερίδας στα 10 ή 11€, ήρθε συνοδεία προκάτ, αδιάφορων πατατών.
Τιμές, γενικά [και ειδικά για το μέρος], καλες. Στο τέλος έφερε παγωτό με κέικ.
Εκτιμήθηκε το γεγονός ότι μας ρώτησαν για το νερό και δεν επιβλήθηκε -κι εδώ- το εμφιαλωμένο.
Θα ξαναπήγαινα με χαρά, σίγουρα για τα παϊδάκια, αλλά και για πληρέστερη δοκιμή.
Ο πρόβειος γύρος ήταν νόστιμος -και φυσικά μυρωδάτος. Αν κρίνω από την τακτικότητα που θα τον βρεις, το batch που βγαίνει, το texture και τη σύσταση των κομματιών, και σίγουρα τη γεύση, πρέπει να είναι χειροποίητος.
Ο γύρος κοτόπουλο οκ+, εντονότερα καρυκευμένος απότι θα βρεις γενικά στην πόλη, ήταν όμως ισορροπημένος ελαφρώς πρόστυχος.
Η πίτα πολύ καλή, όπως πρέπει λαδερή.
Τα δύο τυλιχτά, στα 8,
Όσον αφορά το γευστικό κομμάτι, μείναμε ευχαριστημένοι, ίσως και λίγο περισσότερο, λόγω των χαμηλών προσδοκιών που υπήρχαν. Το μαγαζί, όπως και πολλά άλλα, ταχυφαγία ή μη, που έχουν ανοίξει (και, ορισμένα, κλείσει) στην Καλαμπάκα την μετά-CoViD εποχή, απευθύνονται κυρίως - αν όχι εξ ολοκλήρου - σε τουρίστες, με τη λαμπυρίζουσα αισθητική τους και τις τιμές τους.
Θα έπαιρνα ξανά ευχαρίστως κάποια στιγμή τον πρόβειο, ο οποίος κάτι έχει να πει και αξίζει μια περιαστική δοκιμή. Ως σύνολο, όμως, θα έλεγα πως δεν απευθύνεται στην τακτικότητα και τη χαρά που περιβάλλει μια επίσκεψη σε γυράδικο.
Περαστικός όπως ήμουν, είδα να πραγματοποιούνται εργασίες εντός, που σημαίνει ότι κινείται το πράμα.
Δοκιμάσαμε διάφορα απ' τα οποία τα περισσότερα ήταν αξιοπρεπή.
Απ' τα ορεκτικά, ξεχώρισε ο λευκός ταραμάς (που ήταν στα πιάτα ημέρας). Ο τσιπουρομεζές ήρθε με καροτάκι, καβουροσαλάτα, κολοκυθάκια, κουτσομουράκια και απροσδιόριστο κρακεράκι με χταπόδι. Γευστικά ήταν οκ, και για ένα άτομο η ποικιλία/ποσότητα στέκεται μια χαρά. Στο τέλος ήρθε και γλυκό (σαραγλί).
Συνολικά άφησε ευχάριστη εντύπωση και όντας στη γειτονιά, θα τιμηθεί ξανά.
Λόγω θερμοκρασιών, οι πατάτες έμειναν απέξω. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να γεμίσει -μάλλον με μεγαλύτερη ποσότητα απότι συνήθως- κάθε σπιθαμή ψωμιού με κρέας, πέρα ως πέρα.
Που, όμως, γευστικά ήταν κάπως άνευρο και αδιάφορο.
Με αλοιφή, κόστισε 3,
Δυστυχώς, το βρήκα κλειστό (πρέπει να έχει κάποιους μήνες έτσι), ενώ ορισμένες ηλεκτρικές συσκευές ήταν ξηλωμένες. Κατά πως φαίνεται, νεκροταφείο.
Έχει μικρή ποικιλία κρεατικών, καθώς δουλεύει μόνο σουτζουκάκι, μοσχαρίσιο λουκάνικο, σουβλάκι κοτόπουλο. Διαθέτει, επίσης, πατάτες, διάφορα ορεκτικά, αλοιφές και σαλάτες.
Τα μεγέθη, βέβαια, διαφοροποιούνται σημαντικά από την (παλιακώς '
Το περιβάλλον παλιακό, καθώς δε νομίζω να έχουν αλλάξει και πολλά απ' το '
Δουλεύει μόνο σουτζουκάκι. Σε/με ψωμάκι, μουστάρδα-κέτσαπ, αλατορίγανη, μπούκοβο. Όχι πατάτες, ούτε αλοιφές. Σαλάτα δε ζητήσαμε, αλλά δεν το κόβω να έχει.
Μίνι σαντουϊτσάκι, με πρωταγωνιστή το σουτζουκάκι, που είναι πάρα πολύ καλό, με γεμάτη γεύση. Χρειάζονται αρκετά για να χορτάσει κανείς/καμία, αλλά λόγω μεγέθους ενδείκνυται για περιπτώσεις που το μέγεθος της πείνας είναι απροσδιόριστα μικρότερο. Έρχεται στα 1,
(Κι ενώ φεύγαμε για λίγο παραπάνω, ώστε να δοκιμαστεί και κάτι με μεγαλύτερη ποικιλία, συνειδητοποιούσαμε πως ήταν μεγάλη η χαρά μας που συνεχίζουν να υπάρχουν μαγαζιά όπως αυτό.)
Είναι ίδιας ιδιοκτησίας με τον Μπάρμπα Γιάννη και το *χωρίς όνομα* ψητοπωλείο της γωνία Φρουρίου & Σμύρνης (ιδιοκτήτης ο γιος του Μπάρμπα Γιάννης, ο Παναγιώτης Μαργαρίτης). Αισθητικά πρόκεται για πιο κυριλέ ταβέρνα, κάτι που περνά και σε ορισμένα πιάτα, κυρίως ορεκτικά.
Πήραμε ορισμένα ορεκτικά, καθώς και κάποια κρεατικά.
Στα πρώτα οι πτήσεις ήταν ιδιαίτερα χαμηλές. Περιέργως αδιάφορα -όχι κακά- τα κολοκυθάκια, που μου έκανε εντύπωση ως γεγονός, παρά το ποτένσιαλ.
Στα δεύτερα κάπως (έως πολύ) καλύτερα και ιδιαίτερα στο σουτζουκάκι, στο οποίο ειδικεύονται (βλ. Εικόνες).
Δεδομένου ότι θα επέστρεφα μόνο για τα κρέατα, θα επέλεγα να πάω σε ένα άλλο εκ των δύο της οικογένειας, που το περιβάλλον είναι πιο λαϊκό.
Όντως ήταν αρκετά καλό. Ζουμερό κι επαρκώς καρυκευμένο, που κόβεται σε λωρίδες πριν γεμίσει.
Συμπληρωματικά, δοκιμάστηκε και ο γύρος. Ήρθε ξεροψημένος και αλανιάρικος, καλός κι αυτός.
Και τα δύο μπήκαν σε αφράτο ψωμάκι (μίνι καρβελάκι, όπως βλέπω σαν της Λεμονιάς).
Θα ξανάπαιρνα με χαρά.
Μεταξύ άλλων (κυρίως ατομικά πιτάκια, που ήσαν μια χαρά), δεν κρατήθηκα να μην δοκιμάσω και τοστ, που ήταν ήδη ψημένο και βρισκόταν στον θερμοθάλαμο μαζί με τα υπόλοιπα.
Από γεύση οκ, όπως είναι ένα τοστ γαλοπούλα-κασέρι-ντομάτα που έχει μείνει κάποια ώρα άφαγο.
Άξιζε όμως για τις θύμησες των πανιασμένων σπιτικών τοστ με την κολλημένη χαρτοπετσέτα, αυστηρώς καταναλωθέντα εντός εκδρομικών, σχολικών λεωφορείων.
Σίγουρα μία τολμηρή κίνηση. Για αυτό κι από μένα είναι ναι.
Άνοιξε το 1938 από τον Salvatore “Sally” Consiglio με τη βοήθεια της μητέρας του, Filomena Consiglio, αδερφής του Frank Pepe.
O Frank Pepe, μετανάστης απ' την Ιταλία, άνοιξε την δική του ομώνυμη πιτσαρία, η οποία βρίσκεται κι αυτή επί της οδού Wooster st., το 1925. Ήταν αυτός που εισήγαγε πρώτος τον όρο "
Από το 1925 έως το 1937, ο Sally, μαζί με τον αδερφό του Tony, δούλευαν στην πιτσαρία του θείου τους Φρανκ.
Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που οι δύο αυτές πιτσαρίες θεωρούνται -και είναι, όπως παρατηρήσαμε- ιδιαίτερα κοντινές και στα υπόλοιπα.
Καθίσαμε εκεί βράδυ Σαββάτου (Μάιο '
Πήραμε την original με mozzarela, tomato sauce και pepperoni. Στην μεγάλη έκδοση. Καλή, απλή, ξεροψημμένη. Η βάση, κι εδώ, ήταν ένα απ' τα ατού της γεύσης.
Επίσης, δοκιμάσαμε την clam pie. Στο μικρό μέγεθος. Ελλείψει σάλτσας ήταν ελαφρώς στεγνή, αν και γευστική. Πιστεύω μία pink sauce με tomato και λευκή θα ταίριαζε ιδανικά.
Ο χώρος ήταν μικρότερος των υπολοίπων πιτσαριών του New Haven, με τα ίδια όμως γλυκήτατα booths. Στο βάθος του μαγαζιού, ο μεγάλος τουβλόχτυστος φούρνος "
Πλέον, έχοντας προσθεθεί και η Sally'
Modern > Frank Peppe >
Από τα ψωμιά δοκιμάστηκαν: Cacio e peppe, Za'
Στο γέμισμα προσφέρεται ευεληξία επιλογών. Οι συνδυασμοί ήταν νόστιμοι και ιδιαίτερα πλούσιοι (lox & schmear, schmear, okonomiyaki).
Οι τιμές του είναι ελαφρώς τσιμπημένες, αλλά αξίζουν για περιοδικές επισκέψεις. Προτείνεται.
Μεγάλος κατάλογος, όπου σημειώνονται, μεταξύ άλλων, τα best sellers. Έχει και πρωινά (07:
Όσα πήραμε ήταν από πολύ καλά ως εξαιρετικά. Ξεχώρισαν τα wet Μemphis style ribs, όπου wet νοείται μια αδιανόητη σάλτσα bbq. (Και όσοι έχουν δει House of Cards θα ικανοποιηθούν δίπλα.)
Σα σύνολο, οι γεύσεις, το περιβάλλον, οι πελάτες έρχονται βγαλμένα απ' τα πιο υγρά όνειρα της γιάνκικης γαστρονομικής παράδοσης. Προτείνεται.
Στο lunch εδώ η μπάλα παίζεται σε σύστημα "
Το προσωπικό ήταν ευγενέστατο, το περιβάλλον ιδιαίτερο (όπως λέμε '
Δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο γευστικά, αλλά συνολικά είναι μια ομορφιά.
Και η Δόξα στην Απόστολου Παύλου, που είναι απ' τις προσωπικά αγαπημένες ταβέρνες της πόλης.
Ο Θόδωρος που προτείνεται είναι σχετικά δύσκολη πίστα και απέχει κάπως απ' την έννοια ταβερνάκι, ωστόσο από όλες τις απόψεις είναι μια ομορφιά.
Έφερε στο μυαλό τις ξεθωριασμένες πινακίδες των τευχών του Λούκυ Λουκ, έξω από εγκαταλελειμένες πόλεις: "
Βρεθήκαμε εκεί Μάιο '
Δυστυχώς, όμως, ήταν κλειστό. Και μείναμε με την όρεξη. (Ευτυχώς, τόσο εξωτερικά όσο και λόγω google, φαίνεται πως λειτουργεί ακόμη -έστω κι αν ήταν κλειστό σε ώρα που "
Είναι σχετικά μακριά απ' τον highway Ι-55, ωστόσο μία εναλλακτική διαδρομή ή έστω παράκαμψη αξίζει να εξεταστεί αν κινείστε από εκεί. Έχουν αρκετή ομορφιά τα μέρη, τόσο φυσική όσο και πολιτισμική.
Περιττό να πω πως μπήκε στους σκοπούς της ζωής να ξαναβρεθώ κάποια στιγμή σε αυτό το μέρος, ώστε να δοκιμάσω αυτό το υπέροχο burger που έπλασε η φαντασία (με λίγη βοήθεια απ' τις εικόνες που τριγυρνούν στο διαδίκτυο).
Το ψωμί ήταν αρκετά καλό -βασική διαφορά απ' τα υπόλοιπα po' boys, που στην καλύτερη είχαν μέτριο ψωμί-, ενώ το περιεχόμενο ήταν χυμώδες και γευστικό.
Είναι τουριστικό, χωρίς όμως να το παρακάνει (οκ, η περιγραφή "
Επικρατεί κοσμοσυρροή (πιστεύω λόγω εποχής και δρώμενων τόσο), αλλά με τον συνδυασμό μεγάλης σάλας και "
Παρά το όνομα που φαίνεται να έχει και τον πόλο έλξης που αποτελεί για την περιοχή/πόλη (σημαντικά τουριστικός, αλλά όχι μόνο), προσωπικά, δεν ενθουσιάστηκα. Ποιότητα έχει, αλλά υστερούσε στις εκτελέσεις που ήταν σχετικά χλιαρές. Ο καφές (κλασσικός black) ήταν αρκετά κακός, ίσως να έτυχε. Τιμές ελαφρώς τσιμπημένες. Σε γενικές γραμμές μπορεί να έχει και ενδιαφέρον (τα ψωμιά φάνηκε να έχουν), ωστόσο ο δείκτης τιμής/προσφερόμενου είδους είναι χαμηλός και θα συνιστούσα πιο southern-vibes μέρη.
Βρεθήκαμε/καθίσαμε εκεί από σπόντα. Μακρύς κατάλογος με bourbons, μεγάλο μέρος του οποίου δεν ήταν όμως διαθέσιμο για λόγο που τα αγγλικά μου δεν επέτρεψαν να καταλάβω απόλυτα στο πρώτο άκουσμα.
Για τη μέση: Chicken wings (οκ), truffle fries (μέτριες), crab cake με αγιολί (συμπαθητικό). Εκτός απ' το τελευταίο, τα ορεκτικά τους φαίνεται να κινούνται σε πολύ αναμενόμενα safe μονοπάτια.
Κυρίως: Cut of the day (New York strip steak aka κόντρα φιλέτο) πολύ μέτριο. Στο ψήσιμό του ήρθε όπως ζητήθηκε.
Τα ποτά -bourbon και κοκτέιλς- μια χαρά. Το προσωπικό ευγενικό.
Στα του φαγητού χαμηλές πτήσεις, παρά τις αρχικές, λόγω ύφους, προσδοκίες για κάτι διαφορετικό ή/και αναβαθμισμένο.
Συνολικά, όχι το τσάι μου, και γενικά δε θα πρότεινα την συγκεκριμένη περιοχή για έξοδο.
Όμορφος χώρος με αυλή και μπαλκόνι. Αξίζει τα μέγιστα να απολαύσεις μία παγωμένη μπύρα στα εξωτερικά τραπέζια, ενώ φυσά ένα χλιαρό αεράκι, όσο εσύ περιμένεις το φαγητό να έρθει. Σε μία τομή του χρόνου που ζει (σ)
Μεγάλος κατάλογος, του οποίου η έκταση ίσως και να μπερδεύει. Το τηγάνι, φυσικά, είχε την τιμητική του. Πήγαμε συντηρητικά, εν είδει τσιμπολογήματος, και πήραμε: Fried shrimp po' boy, οι γαρίδες ήταν πολύ καλές, το ψωμάκι όμως δυστυχώς συμβατικό, και το αποτέλεσμα κάπως στεγνό. Οι πατάτες που το συνόδευαν καλές. Fried green tomatoes, επίσης, πολύ καλές.
Το ευχαριστηθήκαμε, κι όχι αποκλειστικά λόγω του φαγητού. Ενδιαφέρον, τέλος, φάνηκε να έχουν και 1-2 ακόμη εστιατόρια/diner που είδαμε αργότερα εκεί γύρω.
Μεγάλη ποικιλία, καθώς διέθετε κιμά, τυρί, κρέμα, σπανάκι, κασέρι, κοτόπουλο.
Δοκιμάστηκαν σπανάκι, τυρί και κιμάς. Οι γεμίσεις οκ, σε καλές ποσότητες. Το φύλλο μέτριου πάχους, πλαδαρό, ελάχιστα έως καθόλου τραγανό. Αν και δεν είναι πάντα αποτρεπτικός παράγοντας, ήταν αρκετά άγευστο, ρίχνοντας το συνολικό αποτέλεσμα.
Ευτυχώς το μενού του soft opening έχει επιτέλους αλλάξει.
Όσα δοκιμάσαμε ήταν καλά, εκτός από από τις σουπιές με τον τραχανά, που ήταν δυο επίπεδα κάτω απ' τα υπόλοιπα.
Αρκετά καλό το πιάτο με την αγκινάρα, τα αλμυρικια, το αβοκάντο και το αχλάδι τουρσί, που λόγω υλικών ήρθε με κυδώνια αντί για σκουμπρί (λίγο ανεβασμένο στο αλάτι, αλλά προσωπικά δεν με χάλασε). Γευστικότατο το μπάμπα γκανούς και καλό το burger προβατίνας (μυρωδάτο ομολογουμένως, μια χαρά) με εξαιρετικό bun και insides.
Σε γενικές γραμμές, το ευχαριστηθήκαμε για ακόμη μια φορά.
Αν βγουν απ' την εξίσωση οι τιμές, για τις οποίες έχουν ειπωθεί όλα νομίζω, ο υιοθετούμενος γευστικά μαξιμαλισμός σε ένα new age περιβάλλον αποτελεί, όπως εύστοχα σημειώνει η Γιατράνκα, ένα διαρκές κάλεσμα στην έκπληξη (θετική, ουδέτερη, αδιάφορη, αρνητική), που είναι κι αυτό μία πρόταση για γύρω απ' το τραπέζι.
Τα κεμπάπια του δεν είναι απλώς Φλώρινας, αλλά έρχονται κι απ' την Φλώρινα, όπως μας ενημέρωσε ο φιλικός ιδιοκτήτης. Αν και κατεψυγμένα, μην αποθαρρυνθείτε, είναι ζουμερά και τρυφερά.
Επίσης, οι χειροποίητες τυροκροκέτες, που τις είδα πρώτη φορά, είχαν ωραία υφή και ήταν γευστικές.
Και έμαθα τι είναι (ή μάλλον, περισσότερο μπερδεύτηκα για το τί είναι) το μεσκλάν.
Σε όλα του, μια χαρά (ξανά).
Η αλήθεια είναι ότι, καθώς δεν έχει την κίνηση εκείνη για να υποστηρίξει πολλές και διαφορετικές επιλογές κομματιού στον θερμοθάλαμο (που ενίοτε δε θερμαίνεται και ερωτάσαι αν επιθυμείς το κομμάτι ζεσταθεί στον φούρνο), αν είσαι περαστική είναι ρουλέτα αν θα τύχει κομμάτι που μόλις βγήκε ή που έχει κάποια ώρα. Βέβαια, απ' την άλλη, αυτό βγαίνει σε καλό, γιατί το κόστος δεν συμπιέζεται εις βάρος της ποιότητας για ανταγωνιστική κάλυψη μαζικής ζήτησης.
Φρεσκοψημμένη, λοιπόν, που καταναλώθηκε άμεσα.
Λεπτή, αφράτη και καθόλου λαστιχωτή, με δόσεις bubble crust στο στεφάνι, που δείχνει ότι γίνεται καλή δουλειά με τα ζυμάρια.
Τα toppings της σπέσιαλ τα κλασσικά, οκ.
Δεν πρέπει να υπάρχουν διαφορετικά μεγέθη, η μεγάλη πίτσα είναι στα 10€.
Ευχάριστο το γεγονός ότι δείχνει να έχει πιάσει.
Δεν είναι πίτσα για να θυμάσαι, αλλά είναι αξιοπρεπής και σε οκ τιμή.
Δοκιμάστηκαν πίτες, που όπως αναφέρουν είναι δικές τους, και δεν έχω λόγο να μην τους πιστέψω.
Η πίτα με κολοκύθι και πιπεριά μια χαρά.
Η κρεατόπιτα (ως τέτοια αναφέρεται, αλλά πρόκειται για κιμαδόπιτα) οκ, αλλά λίγο πιο στεγνή από,
Η τυρόπιτα ήταν πολύ καλή —το τυρί γευστικά ξεχώριζε σημαντικά.
Το φύλλο όλων ήταν τραγανό, αλλά όχι εύθρυπτο. Στα λάδια τόσο όσο. Με αρκετές διαστρωματώσεις, που συνολικά τις ανέβαζε. Πολύ καλό.
Μου άρεσε η σαφώς πιο λαϊκή ατμόσφαιρα του μίγματος των θαμώνων, που διαφέρει σημαντικά από το αμιγώς φοιτητικό κοινό των υπολοίπων.
(Άνοιγμα παρένθεσης: Σε πρόσφατη -σπάνια για μεσημεριανή ώρα- επίσκεψη σε αυτή την περιοχή του κέντρου, συναντήθηκα με κάποια από τα μαγειρεία των φοιτητικών χρόνων (Αγ. Δημητρίου, προξενείο, αρχή Κασσάνδρου). Μάλιστα, όντας ανοικτά και με καλο καιρό που είχε ως αποτέλεσμα τα εξωτερικά τραπεζάκια να γεμίζουν και να αδειάζουν εν ριπή οφθαλμού, παρατήρησα (και ένα δάκρυ κύλησε..) ότι οι συνήθειες των πολλών δεν άλλαξαν --και μάλλον δεν πρόκεται να αλλάξουν. Κοτομπουκιές ή gordon blue με πατάτες τηγανιτές, ή και ενίοτε φούρνου, στα τρία απ' τα τέσσερα τραπέζια, μόνοι, ζευγαράκια ή παρέες (έως και) των 3, να απολαμβάνουν τον εθιστικό αυτό συνδυασμό.)
Κοντοσούβλι κοτόπουλο πολύ καλό, γευστικό και ζουμερό.
Γύρος χοιρινός ευχάριστος και χοντροκομμένος.
Από τις επιλογές για γέμισμα, επιλέχθηκε το "
Άρεσε το τζατζίκι που είχε άνιθο. Το κρεμμύδι καλό. Η ντομάτα λεπτοκομμένη.
Μιας και δεν βρίσκομαι ποτέ στην περιοχή για το διά ζώσης, θα υπάρχει στο νου για τις εντός ορίων ζώνης του delivery πείνες.
Τον θεωρώ αξιοπρεπέστατη επιλογή, όχι απλώς για το σθενάζον από καλά γυράδικα κέντρο, αλλά και για την πόλη.
Αφορμή για να περάσω τώρα από εδώ και να γράψω, είναι ότι χθες, εν έτει 2024 και με τις τιμές εκεί που είναι, πήρα λουκάνικο σε πίτα με αλοιφή 2,
Σκόπια: Μείναμε για λίγες ώρες, οπότε δοκιμάζαμε ό,
- Pekara: Diman
- Bar: Balet (το βρήκαμε να ξενυχτάει μεσοβδόμαδα, είχε ροκενρόλ και χορό)
Παίρνουν ευρώ (αφού στρογγυλέψουν προς τα πάνω), κάρτες ντεμί.
Βελιγράδι:
- Pekara: Andjelko (για burek), Kircansky
- Ethnic (στο χέρι, σε περίπτωση που λαχταρίσετε μεξικάνικο): Tortilla Casa
- Kafana*: SFRJ (τουριστικό, αλλά συμπαθέστατες γεύσεις σε κάποια πιάτα)
- Bar: Sinnerman (κάνει live), April (*και* cocktails)
- Live: BAM Club
Κάρτες ντεμί, χρειάζεται συνάλλαγμα.
*Δυστυχώς, δε βρήκαμε κάπου σέρβικο φαγητό χωρίς να είναι τουριστικό. Aka ένα κουτούκι να το ευχαριστηθείς. @Meraklis_Thess: Αν βρεις αυτές τις σημειώσεις, βάλε τίποτα να το έχουμε υπόψη;)
Ημι-τουριστικό εστιατόριο (ίσως και χωρίς το "
(Παρένθεση: Όλως τυχαίως, την ίδια μέρα - δηλαδή 24/03 - ήταν και η επέτειος έναρξης των βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία, οπότε πετύχαμε τραπέζι υπερήλικων ντόπιων με στρατιωτικές ενδυμασίες να "
Παρά την όλη αισθητική και το vibe, προσωπικά δεν μου έβγαλε επιτήδευση περισσότερη από αυτή που είχαν οι συνδηλώσεις του ντεκόρ. Ίσως να ήταν η μουσική (από post-punk έως alternative rock), ίσως το μη προσποιητό και φιλικό προσωπικό, ίσως η χαλαρή προσέλευση κόσμου. Έβγαζε ένα coziness.
Μεγαλούτσικος κατάλογος.
Όλα όσα πήραμε από άνω του μετρίου έως καλά, με εξαίρεση το biftek u ulju (μοσχάρι μαγειρεμένο και σερβιρισμένο σε λάδι (πολύ κακό) και βαλσάμικο).
Ξεχώρισαν: biftek, baked beans, meat the SFRJ way. Επίσης, οι εξαιρετικοί διαφορετικοί τύποι ψωμιού (μαύρο, πολύσπορο, καλαμποκίσιο).
Στα ποτά, rakija plum κι εδώ. Μια χαρά (κι εδώ).
Φάγαμε χορτάσαμε, ήπιαμε, βγήκε ~23€/άτομο. Οι τιμές για το ελληνικό πορτοφόλι αποδεκτές, για Σερβία ανεβασμένες.
Σε γενικές γραμμές άρεσε αρκετά. Θα μπορούσα να ξαναπάω και θα το πρότεινα για δοκιμή.
Λειτουργεί ως brunch-άδικο 9πμ με 4πμ και με lunch/dinner 5μμ με 10μμ.
Αν είστε λάτρεις του αβοκάντο τοστ και των αυγών ποσέ ή ψηφιακοί νομάδες, τότε αυτό είναι το μέρος σας.
Γευστικά, το English kimchi breakfast που πήρα δεν είχε καμία απολύτως γευστική ουσία. Σαν η διαδικασία του να τρως kimchi με αυγά να είναι σημαντικότερη από τα ίδια τα αυγά.
Δεν έβαλα χάσταγκ hipster για να μην το ναρκοθετήσω στις αναζητήσεις, αλλά πιστεύω ταιριάζει.
Βρίσκεται κοντά στο κάστρο, οπότε μιλάμε για περιοχή με αρκετή κίνηση. Το περιβάλλον είναι αυτό της "
Αν και ήμασταν αρκετά άτομα και το μαγαζί γεμάτο εξωτερικά, τραπέζι βρήκαμε αμέσως.
Μενού αναμενόμενα μεγάλο.
Όσα πήραμε οκ, χωρίς συγκινήσεις, αλλά και δίχως παραφωνίες. Ξεχώρισε το μπιφτέκι και το σουτζουκάκι, που ήταν γευστικά.
Στα ποτά: Αν και αντι-φαν των βρασιών που δεν προέρχονται από σταφύλι, η rakija δαμάσκηνου μου άρεσε (μετά τη 2η :
Συνολικά, βγήκε ~22€/άτομο. Το προ-12ετίας σχόλιο του peinasmenos για τις τιμές θα μπορούσε να γραφτεί και για τώρα. Για τιπ, όπως και αλλού, μόνο μετρητά.
Στα θετικά, ότι βρίσκεται κοντά σε σημείο που θα είστε για (μεγάλη) βόλτα και πιθανώς θα πεινάσετε, οπότε και προσφέρει την εν λόγω ευκολία με οκ, χωρίς εκπλήξεις, φαγητό.
Overall, δεν είχε κάτι το κακό, αλλά δεν ξεχώρισε και πουθενά. Αν δεν είναι του απολύτου στυλ σας, καλύτερα να ψαχτείτε αλλού.
Εδώ φάγαμε το πιο καλό burek με κιμά του ταξιδιού. Αν και ελαφρώς πιο λαδερό απ' τα υπόλοιπα, είχε αρκετά τραγανό, βουτυράτο φύλλο και νόστιμη γέμιση. Εξίσου καλό και το burek με τυρί.
Προτείνεται.
Φούρνος με burek, πιτοειδή και διάφορες ζύμες.
Safe επιλογή, αλλά χρόνου δοθέντος θα ήθελα να δοκιμάσω/ψαχτώ και με άλλα στην περιοχή.
Πίτσα με αλλαντικά οκ+, φαντάζομαι στην ώρα της θα είναι καλύτερη. Είχε και νηστίσιμη.
Τα ατομικά πεϊνιρλί διεκπεραιωτικά, με καλή, όμως, (κάπως γλυκίζουσα) ζύμη.
Σαντουϊτσάκι ατομικό (με φέτα, αγγούρι, ντομάτα) οκ.
Μπουγάτσα μισή-μισή: Τυρί κάπως φλατ, χωρίς βάθος και ένταση, απ' την άλλη ο κιμάς οκ, είχε νοστιμιά. Το φύλλο λεπτό και αρκετά '
Σπανακοτυρόπιτα με χοντρούτσικο φύλλο και γέμιση συμπαθητική, που έπαιρνε - αναλογικά - να είναι πιο πλούσια, ενώ η παρουσία πράσσου της έδινε. Δεν ξεχώρισε όσο θα μπορούσε.
Ομολογώ πως δεν είναι τόσο το φαγητό (παρόλο που σημειακά «είναι και παραείναι»), όσο η φιγούρα του κύριου Θόδωρου. Ευγενικός και εξυπηρετικός, όλο μες στην '
Μεζές '
Με το που πιάσαν οι πρώτες στάλες βροχής, ήρθε και γίδα βραστή. Απαλύνουσα και πραΰνουσα.
Κάποιες ώρες μετά, ο λογαριασμός συνοδεύτηκε με λίγο καθαρισμένο μήλο.
Το τσίπουρο έντονο, αλλά καλό. Έφερε τον γλυκύ.
Μία ομορφιά:)
Της ώρας: Μπιφτέκι γεμιστό αρκετά καλό (έχει κύμινο, ενημερωτικά) και μπριζολακια λαιμού μια χαρά. Έπασχαν λίγο στα συνοδευτικά τους, θα μπορούσε να υπάρχει καμία πατατούλα τηγανιτή ή φούρνου, κανένα ρυζάκι κ.
Μαγειρευτό: Αγριογούρουνο κοκκινιστό στη γάστρα με πατάτες τηγανιτες. Αρκετά νόστιμη κρασάτη η σάλτσα και το κρέας σχετικά τρυφερό.
Σούμα από όλες τις επίσκεψης:
- Γεύμα για δύο άτομα, πολύ φαί (ήτοι 3-4 μερίδες, 3-4 ορεκτικά) και λίγο ποτό, να υπολογίζετε περί τα 50-60€.
- Προσωπικά το θεωρώ το καλύτερο (μεταξύ αρκετών και καλών) απ' τα ταβερνάκια που δοκιμάστηκαν στην Ορεστιάδα.
- Άξιο μνείας το γλυκάκι που φέρνουν στο τέλος, μπορεί να διαφέρει απ' την προηγούμενη φορά, αλλά είναι κάθε φορά πολύ ταιριαστό.
- Προσωπικό / ιδιοκτήτης φιλικοί, πάντα κερνούσαν κάτι στο τέλος από,
- Θα το ξαναεπισκέπτομαι με χαρά.
Μπερεκέτι σε κυπριακή μια χαρά, σε ποσότητα μεγαλύτερη από,
Στα νεά: Γύρος χοιρινός οκ, τσαχπίνικα ανθυγιεινός χωρίς ωστό να ξεχωρίζει. Ο γύρος κοτόπουλο έβγαζε αρκετό λάδι, σε σημείο ενοχλητικό, ενώ - περιέργως - γευστικά παρέμενε πολύ χαμηλά.
Η πίτα του σε ενδιάμεσο επίπεδο, not great not terrible.
Overall, για τον προφανή λόγο, θα συνεχίσω να το έχω στο νου μου.
Θυμόμουν μόνο πιο απλά πιάτα, ως συνοδεία του τσίπουρου που έρεε - και συνεχίζει να ρέει - άφθονο.
Τώρα συναντήσαμε και έναν μικρό μεν, τίμιο δε κατάλογο.
Δοκιμάσαμε διάφορα, αλλά ξεχώρισαν (και άρεσαν) τα τσιγαριαστά χόρτα με πέστροφα και η σαλάτα σπανακόπιτα (απ' τις πιο καλές αυτής της κατηγορίας που έχω δοκιμάσει).
Συνολικά, θετικό το πρόσιμο της επίσκεψης (με τις ευχάριστες εκπλήξεις), για την οποία κρατούσα μικρό καλάθι. Διατηρεί το ύφος που περιγράφεται και σε παλαιότερα posts, που είναι πολύ οκ αν κάτι τέτοιο ψάχνεις, αλλά προσωπικά δύσκολα το επιλέγω για φαΐ και ποτό πλέον.
Ζητήθηκαν μισές μερίδες μπουγάτσας, ώστε να δοκιμαστούν οι αλμυρές του. Δόθηκαν με ευχαρίστηση (έχω συναντήσει να μην το εφαρμόζουν).
Τυρί στεγνό και κάπως αδιάφορο, σπανάκι καλό, κιμάς αρκετά γευστικός, ζαμπόν-κασέρι ένοχα απολαυστικό.
Το φύλλο πυκνό, χοντρό και τραγανό, πιο πολύ προς το πιτοειδές, αλλά δεν ενόχλησε.
Στα υπόλοιπα, διαθέτει μεγάλη ποικιλία σε πίτες και ζύμες, μικρές ή μεγάλες.
Το περιβάλλον φιλικό. Οι μπάρμπες που πίνουν πρωινό καφεδάκι είναι plus. Θα μπορούσα να ξαναπεράσω για πρωινό καφέ και τσίμπημα.
Δοκιμάστηκε μπιφτέκι (γευστικό και ανάλαφρο), σε κυπριακή πίτα (σωστά ψημένη και αφράτη). Το γερμανικό burger κλασσικά καλό.
Αρκετά ευχαριστημένος για αυτό που προσφέρει, στην τιμή που το προσφέρει, ακόμη μια φορά.
Δοκιμάσαμε πίτες με φασόλι (συμπαθητική, ολίγον τι καυτερή, ήθελε μία σπιρτάδα ακόμη) και λουκάνικο (οκ, αν και πίστευα θα ήταν κάτι πιο ιδιαίτερο, τελικά ήταν βραστό). Εκείνη την ώρα δεν βρήκαμε χατσαπούρι. Ζυμώνουν και ψήνουν συνεχώς, με τα προϊόντα να βγαίνουν σε μικρά batches και να μένουν ζεστά. Ένα πέρασμα για δοκιμή των υπολοίπων θα το έκανα ευχαρίστως.
Καιρού επιτρέποντος, καθίσαμε σε ένα από τα 6-7 μικρά εξωτερικά τραπέζια, που όμως δεν είναι αν είστε περισσότερα από τρία-τέσσερα άτομα.
Σχετικά μικρός κατάλογος με καφενειακά πιάτα και new age (λόγω περιοχής άρα και κόσμου) ματιά/αισθητική. Χωρίς ωστόσο να εκτρέπεται από τις κλασσικές αποδόσεις.
Τα περισσότερα εξ όσων δοκιμάστηκαν ήταν μια χαρά. Μέγεθος τυπικού μεζέ.
Το τσίπουρο δυνατό και καλό.
Τιμές οκ, προσωπικό εξυπηρετικό και φιλικό.
Μας άρεσε.
Βράδυ Σαββάτου, Φλεβάρης '
Το ιδιαίτερο εδώ είναι πως το "
Το (πολύ καλό) ψωμάκι ψήνεται στα κάρβουνα, σε στυλ μπορώ να πω πως μου θύμισε αυτό του Μαύρου στη Θεσσαλονίκη.
Πανσέτα και λουκάνικο αποδεκτά. Ήθελα και το κεμπάπ, αλλά δεν συναντηθήκαμε.
Το μονό τεμάχιο (κόστους 5€) είναι λίγο για να γεμίσει ικανοποιητικά το ψωμί, με αποτέλεσμα πολλές μπουκιές να μην το συμπεριλαμβάνουν. Ωστόσο, λόγω ζαμπονοκάσερου δεν ήταν ενοχλητικό. Το διπλό (κόστους 6,
Overall, πληροί τις προϋποθέσεις συμπαθητικής επιλογής σε βρώμικο, θα μπορούσα να ξαναπάρω.
Μικρός κατάλογος. Δοκιμάσαμε: μαυρομάτικα (καλά και δροσερά), πατάτες σωτέ (οκ), τηγανιά μανιταριών (νόστιμα με ωραίο μαγείρεμα τα μανιτάρια, δυστυχώς με αρκετή ρίγανη που τα έριχνε κάπως), τυροκαυτερή (πολύ καλή και όπως πρέπει καυτερή), χοιρινά μπριζολάκια (μια χαρά), φιλετάκια κοτόπουλου (απλώς με κάρυ και ελαφρώς στεγνά), λουκάνικο (καλό).
Όλες οι μερίδες προς το μικρό μέγεθος, οπότε αν θέλετε να χορτάσετε θα χρειαστούν refills.
Γενικά, ευχάριστο περιβάλλον, φιλικό το προσωπικό, το φαγητό δεν ενθουσιάζει αλλά δεν απογοητεύει. Αν θέλετε να αποφύγετε πολύβουες καταστάσεις, είναι μια συμπαθητική εναλλακτική.
Περίεργο που δεν δουλεύει ψωμάκι (αν και σε σχετική ερώτηση άφησε να εννοηθεί πως έτυχε να μην έχει).
Το μπιφτέκι του αρκετά flat.
Αξίζει να σημειωθεί το ιδιαίτερα κακό assembling του τυλιχτού, όλα ατάκτως ερριμμένα στην σθενάζουσα πίτα, που δεν άφησε να φαγωθεί καν ολόκληρο.
Τα 4€ πολλά για πίτα.
Εν κατακλείδι, συγκριτικά (και όχι μόνο) η απέναντι κερδίζει κατά κράτος.
- Χωριάτικη, οκ (έλειπε το βάθος, παρότι κατσικίσιο το τυρί)
- Κιμάς, δυνατή γέμιση, αλλά κάπως λιπαρό - στο όριο - το σύνολο
- Γλυκιά κολοκύθα, καταπληκτική, άρεσε πολύ
Με χαρά θα τον επισκεφθώ ξανά για δοκιμή και άλλων συνδυασμών της Κυριακής.
Νέα ιδιοκτησία: Vasileva Elena
Πανσέτα και μπιφτέκι. Το πρώτο βασικό αλλά όχι κακό, το δεύτερο αδιάφορα οκ, με αρκετό κόλιανδρο (προσωπικά το βρήκα ενδιαφέρον, στην ομήγυρη δεν άρεσε). Το ψωμί καλούτσικο, αφράτο, ζαπατοειδές. Θετικό πρόσημο στο ζυμάρι, αλλά έως εκεί. Το συγκλονιστικά αδιανόητο η τιμή αυτού, ήτοι 4,
Διαθέτει μεταξύ άλλων και κατεψυγμένες πίτες, χειροποίητες, σε στρογγυλό, μετρίου μεγέθους, ταψάκι, με αρκετά νόστιμο φύλλο και πλούσια γέμιση, αν και κάπως τσιμπημένες σε τιμή (13€). Γκάμα: πρασοτυρόπιτα, σπανακοτυρόπιτα, τυρόπιτα, κοτόπιτα, κιμαδόπιτα.
Το όλο θέμα φαίνεται να ξεκινάει από τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίστηκε η ανάπλαση της Αγοράς. προϊόν της οποίας είναι και τα μαγαζιά που ήρθαν στο εγχείρημα. Καλογυαλισμένο/instagramable σημείο στήρας κατανάλωσης, απέχοντας παρασάγγας από τα στοιχεία που τη συνέθεσαν ως τόπο συνάθροισης και αγοροπωλησιών. Δεν λέω να έμενε παρατημένη και βρώμικη, αλλά ο τρόπος με τον οποίο ξανα-γενήθηκε περισσότερο εξυπηρέτησε μία αισθητική και λογική πολυκαταστήματος και λιγότερο, αν όχι καθόλου, την καθημερινότητα των κατοίκων.
Μία χαμένη ευκαιρία για την πόλη, ώστε να θυμίσει λίγο περισσότερο "