Προφίλ του χρήστη tsimp

Σχετικά με το post του Ουαλού για το σουβλάκι σε περίοδο νηστείας (topic Ζερβού στην Πολίχνη), σκεφτόμουν κι εγώ κάτι ανάλογο και μπορώ να πω -μιας και ψιλοαναγκαστικά στρεφόμουν εκεί λόγω ευκολίας τις τελευταίες ημέρες- ότι τη Μ. Εβδομάδα έφαγα «καλύτερο»* και «περισσότερο ανά πιτόγυρο» κρέας απότι τον υπόλοπο χρόνο, από μαγαζιά που παίρνω χρόνια και υπάρχει μία σταθερότητα στην απόδοση.
*Το "καλύτερο" αναφέρεται όχι σε αλλαγή ποιότητας, αλλά στον τρόπο μεταχείρισης.
Ίσως ότι οι ρυθμοί είναι διαφορετικοί και δίνεται περισσότερος χρόνος στα υλικά και στους ανθρώπους, ίσως το 'ας φύγει τώρα που μπήκε', ίσως το ότι ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμμένος με ροδοπέταλα.

Ναι, έχει και κόφτη.
Για την ώρα ετοιμάζει καμιά 5-6 σάντουϊτς, με διαφορετικές γεμίσεις και ψωμιά. Το brioche με μορταδέλα μου άρεσε αρκετά. Τιμές στα 5-7€.

Για να καθίσεις, πέρα απ' τα περιμετρικά stand και το στριμωχτό μέσα, θα βγάλει σε κάποια φάση και 3-4 τραπεζάκια.

Ωράριο λειτουργίας (για την ώρα):
Τρ-Πα 10:00-18:00, Σά-Κυ 12:00-20:00, Δε κλειστά

Παραμένει σε πολύ καλό ταβερνειακό επίπεδο.
Το συκώτι και τα σουτζουκάκια είναι ονειρικά. Κάθε φορά βλέπω σε αυτά τον λόγο για να επιστρέψω.
Στα παραπάνω αξίζει να επιμετρηθεί και η λατρευτική σπονδή στο ρυζάκι-αρακάς-καρότο νοσοκομείου που έρχεται μαζί.

Επιβεβαιώνω την παραπάνω παρατήρηση περί τρόπου σύνθεσης της τοστιάς, και να σημειωθεί πως στη συγκεκριμένη εκδοχή "κλειστού" τύπου οι πατάτες τοποθετούνται στο εσωτερικό και όχι πάνω ή στο πλάι.

Όχι και τόσο καλή εμπειρία σε delivery από πλατφόρμα, Απρίλιος '25.
Δυστυχώς, η παραγγελία ήρθε κρύα, οπότε όλα είναι ειδωμένα και μέσα απ' αυτό το πρίσμα.
Τα μπιφτέκια ήταν κάπως αδύναμα, και αρκετά πιο κάτω στο αλάτι τους.
Το brioche -ακόμα και στο διπλό smashed ή το κοτόπολο- αυτή τη φορά μου φάνηκε να καταλαμβάνει περισσότερο ζωτικό χώρο. Δεν ξέρω αν άλλαξε κάτι, αλλά στην δοκιμή πριν ενάμιση χρόνο υπήρχε μία ισορροπία που τώρα δεν βρήκα.
Οι τιμές ανεβασμένες σημαντικά -όπως και παντού πλέον.
Σίγουρα μπορεί να ήταν μία περίπτωση που κάποια πράγματα δεν πήγαν και πολύ καλά.
Θα δοκιμάσω ξανά σε επόμενη φάση για να καταλάβω αν συνεχίζουμε μαζί ή όχι.

Γλυκύτατο καφενείο στην Αγία Παρασκευή, στο οποίο καθίσαμε επανειλημμένως για φαγητό και ματς, Μάρτιος-Απρίλιος '25.

Στην κουζίνα όλα περνούν από τα χέρια της Λίτσας, που ετοιμάζει φαγητά για να βγουν είτε ως μεζές είτε ως κυρίως. Από τα δεύτερα, καλό θα ήταν να μη χάσετε το χταπόδι με ελιές.

Με το ούζο φέρνει 3-4 πιάτα μεζέ, τα οποία ξαναγεμίζουν τακτικά και αναλόγως τις αναγομώσεις σε αλκόολ.

Στα κυρίως προστίθενται και διαφόρων λογής κρεατικά (παϊδάκια, προφανώς). Ψήνει στα κάρβουνα, ενώ έχει και σούβλες (καλές).

Από ούζα και δη Πλωμαρίου, βρήκαμε του Βαρβαγιάννη.

Ευχάριστο και φιλικό περιβάλλον, νόστιμα φαγητά, εάν βρεθείτε στην περιοχή αξίζει την επίσκεψή του.

Αποτελεί τη μόνη λύση για κάτι στο χέρι στην Σκάλα Καλλονής όλον τον χρόνο. Το άλλο ψητοπωλείο του χωριού πλέον δεν λειτουργεί τους μη θερινούς μήνες.

Πήραμε/καθίσαμε Απρίλιο '25. Γύρος χοιρινός καλός (το πιτόγυρο στα 3,5€), πανσέτα κακή (μπορεί να έτυχε το κομμάτι, καθώς έβγαζε άσχημη μυρωδιά και γεύση), μπιφτέκι συμπαθητικό, κεμπάπ οκ.
Πίτα όχι απ' τις καλύτερες αλλά μεταχειρισμένη σωστά.

Προσωπικό φιλικό.
Έχει δικό του delivery, ενώ είναι και σε αποκεντρωμένη πλατφόρμα.

Καθίσαμε βράδυ Σαββάτου, Μάρτιο '25.

Μας είχαν προϊδεάσει πως κατάλογος δεν υπάρχει και πως ο κυρ Γιάννης συνηθίζει να φέρνει μοναχός του ανάλογα με την απάντηση που θα πάρει στην ερώτηση "κρέας ή ψάρι;".
Κατάλογος δεν εμφανίστηκε ιντίντ, αλλά λόγω μέρας και ώρας παραγγελία λήφθηκε κανονικά.

Πήγαμε με την θάλασσα, απ' την οποία φάγαμε μία καταπληκτικά ψημμένη παλαμίδα και ένα ολόφρεσκο καλαμάρι στο τηγάνι.
Στα από γύρω (κολοκυθάκι τηγανιτό, βραστά λαχανικά) μια χαρά. Σκουμπρί καπνιστό με το ούζο, πολύ καλό.

Σέρβις παρά το γεμάτο με κόσμο μαγαζί, σβέλτο και βοηθητικό. Τιμές καλές.

Απλά πράγματα, πολύ νοστιμιά. Να είναι στα υπόψη εάν βρεθείτε στο νησί.

Καθίσαμε Μάρτιο-Απρίλιο '25. Καφενείο-μεζεδοπωλείο-ταβέρνα, ανοιχτό από νωρίς έως αργά, εσωτερικά σύγχρονο, με 5-6 εξωτερικά τραπεζάκια.

Δουλεύει κρεατικά (ή μόνο αυτά πετύχαμε). Βγάζει μεζέδες με το ούζο (2-3 πιατάκια), ενώ το μεσημέρι έχει και μαγειρευτά.
Όσα πήραμε ήταν σε πολύ καλό επίπεδο. Ξεχώρισε το ανάμικτο (μοσχάρι, χοιρινό, πρόβειο) κεμπάπ.
Κάθε Πέμπτη έχει spare ribs bbq glazed (πολύ καλά), και κάθε Παρασκευή live.
Τιμές προς τα κάτω. Ο κόσμος το προτιμά.

Περάσματα Μάρτιο-Απρίλιο '25. Διαθέτει ποικιλία στα ψωμιά. Τα περισσότερα τυροπιτοειδή είναι τα γνωστά της σειράς που θα βρεις σχεδόν παντού. Στα έξτρα, έχει και μπιφτεκόπιτα, που όμως δεν ήταν καλή.

Οι πίτες είναι δικές τους. Η πρασσόπιτα πολλή νόστιμη, βγάζει την γλύκα που της πρέπει. Επίσης, το σάντουϊτς (ζαμπόν, τυρί, μαγιονέζα, φιλαδέλφεια, ντομάτα) αρκετά τίμιο.

Γυρίζοντας στην από 'δω πλευρά της πόλης ώρα απογευματινή Μάρτιο '25, πετύχαμε τον μάστορα να ανοίγει, το γύρο να γυρίζει και εμάς να καταλαμβάνουμε το ένα (και μοναδικό) τραπεζάκι που έβγαλε έξω. Ο εσωτερικός χώρος παλιακός και ημι-αδιάφορος, νοτισμένος από τις μυρωδιές και τα πάθη του παρελθόντος.

Παρόλο που στην εξωτερική πινακίδα του καταστήματος αναφέρονται ρητώς κοντοσούβλι και κοκορέτσι, όπως μας ενημέρωσε "αυτά δεν μπαίνουν πλέον ούτε στις καλές εποχές". Οπότε μείναμε με την όρεξη.

Απ' αυτά που πήραμε:
Γύρος δικός του, καλός, λεπτοκομμένος και λιπαρός
Μπιφτέκι (μισό χοιρινό, μισό μοσχάρι), οκ
Πρόβεια παϊδάκια (8€/200 γρ.) του νησιού, συμπαθητικά
Πατάτα προκάτ, πίτα δυστυχώς όχι καλή

Οι αλοιφές -πλην τυροκαυτερής- diy, εντελώς πειραγμένες. Δηλαδή η πάπρικα δεν είναι η κλασσική πάπρικα αλλά μίγμα κέτσαπ, κίτρινου τυριού και σκόνης, η ουγγαρέζα δεν είναι ουγγαρέζα αλλά μαγιονέζα με ζαμπόν και κασέρι κοκ.

Περατζάδα καθημερινής και στάση για πακέτο κυρίως, με 2-3 τραπέζια να γεμίζουν, όσο ήμασταν εκεί.

Back to back στάση για ενίσχυση της ποντιακής φιλοσοφίας περί κόκκινης σάλτσας στο αιγαλεώτικο πιτόγυρο, Μάρτης '25.

Γύρος χοιρινός και μοσχαρίσιο doner σε κεντρομόλο παράλληλη κίνηση. Το κοτόπουλο αντικαταστάθηκε πριν 2-3 χρόνια. Κατά τις 3μμ υπολογίζεται να είναι έτοιμα.

Ο γύρος ήταν καλός, το doner κάπως αδύναμο (όχι αδιάφορο, αλλά προσδοκούσα να σκάσουνε περισσότερες γεύσεις).
Η πίτα παραμένει καλή, η πατάτα αυλακωτή προκάτ οκ.

Τσατσιμπέλι, προφανώς. Γευστικό και διαφορετικό απ' την σάλτσα του κοντινού σε απόσταση και προσέγγιση Μακεδόνα, κάποια τσακ πιο "τραχύ" θα έλεγα. Μόνη ένσταση ότι προστέθηκε κρύο στο ζεστό τυλιχτό.

Στα 3€ έκαστο. Για τους λάτρεις του αποβιομηχανοποιημένου πιτόγυρου, αξίζει επίσκεψης.

Επιτόπια επίσκεψη Μάρτιο '25. Ημιπαλιακής αισθητικής περιβάλλον/άνθρωποι/γύροι σε γειτονιά που δε φαίνεται να έχει ανέβει (ακόμη) στη μηχανή της βραχυχρόνιας μίσθωσης και των avocado toast.

Τα τυλιχτά (με γύρο χοιρινό και κοτόπουλο, που οπτικά και γευστικά φαίνονται χειροποίητοι) πάρα πολύ καλά. Η κόκκινη σάλτσα -ελαφρώς γλυκίζουσα- τα σπρώχνει προς έναν ισορροπημένο γευστικό μαξιμαλισμό. Η πίτα πολύ καλή και λαδωμένη όσο πρέπει.

Στα 3,30€ έκαστο, τα βλέπουμε αυτά εμείς οι βόρειοι (γεύσεις, τιμές) και πνιγόμαστε στην πατάτα.

Mallικό περιβάλλον, για το οποίο αν δεν είστε στο mindset της επίσκεψης ή δεν βρεθείτε πεινασμένες πέριξ του οάκα, δεν αξίζει να τραβηχτείτε.

Απλώς να σημειωθει το double smashed, που βρέθηκε να είναι αρκετά καλό. Το brioche bun ευχάριστο, ο κιμάς γευστικός. Τιμές αναμενόμενα τσιμπημένες, αλλά know your audience.

Το επισκεφθήκαμε το περασμένο Σάββατο (Μάρτιος '25).
Εξωτερικά τραπέζια πάνω στο πλατειάκι, με ηλιόλουστο καιρό, ήταν ό,τι έπρεπε για σύναξη και τέλεση λατρευτικών τελευτουργειών επ'αφορμής της Τελευταίας Βόλτας.
Λογική και ύφος σύχρονου μεζεδοπωλείου, με κατάλογο που κινείται σε ασφαλή μονοπάτια. Σε αυτή την κατεύθυνση δεν κρύβονται εκπλήξεις (θετικές ή αρνητικές).
Όσα πήραμε, σε γενικές γραμμές, ήταν εντάξει -θα έπαιρνε λίγο πειραματισμό, ώστε να ξεφεύγουν απ' τις αναμενόμενες αποδόσεις.
Το χύμο τσίπουρο που πήραμε δεν πολυ-άρεσε.
Οι τιμές λογικές, η εξυπηρέτηση ευγενική.

Το προτείνανε για fast food στο κέντρο του Ηρακλείου (Μάρτιος '25).
Δεν έχει να καθίσεις, μόνο για χέρι επιτόπου ή σε πακέτο.
Οι πίτες στα 4,5€, τα ψωμάκια στα 5€.
Δοκιμάστηκε το φιλέτο κότα που ήταν πραγματικά μεγάλο, (για το μέγεθος-ποσότητα είναι καλό combo). Γευστικά οκ.
Το μπιφτέκι νόστιμο, αλλά με πόντους μείον στον παράγοντα μεγέθους (μπαίνει ένα τεμάχιο που το κάνει το τυλιχτό κάπως φτωχό).
Οι πατάτες προκάτ στρογγυλοφαρδιές οκ, η πίτα καλή.
Σε γενικές γραμμές άρεσε και θα ξαναέπαιρνα.

Ψιλο-μονόδρομος η συγκεκριμένη περιοχή για φαγητό στα γρήγορα, ώστε να μην μπλέξεις με την κίνηση και την δυσκολία ανεύρεσης parking του κέντρου.

Οι σούβλες που αναφέρονται γυρίζανε, αλλά δυστυχώς είχανε δρόμο μπροστά τους (12 το μεσημέρι).

Γύρος γευστικός, καρυκευμένος τόσο όσο, ένα τσικ αλμυρός. Απ'όλα σε πίτα στα 5,20€ (δεν έχω καθόλου εικόνα τι θεωρείται νορμάλ τιμή στο Ηράκλειο, αλλά το μέγεθος, αν και σχετικά μεγάλο, δεν το δικαιολογεί).

Μάρτιος '25.
Πρασσόπιτα γερή και αρκετά νόστιμη εσωτερικά, το φύλλο τραγανό/εύθρυπτο του οποίου δεν είμαι φαν (και ελαφρώς πιο λαδωμένο απόσο θα 'θελε).
Πίτα με λαχανικά (μελιτζάνα, ελιά, κολοκύθι κ.α.) οκ.
Πεϊνιρλί με συμπαθητική ζύμη αλλά αδιάφορο και φτωχό στα υλικά του.

Σχετικά με τ' άστρα του fnl, αρχικά μου έκανε εντύπωση που η Θεσσαλονίκη δεν έχει κανένα στις κατηγορίες 3* και 4*, αλλά βλέποντας στη συνέχεια τα αντίστοιχα της Αθήνας, που επίσης δεν έχει τεσσάρι, και κυρίως ποια φιγουράρουν στα τρία αστέρια, μου φαίνεται λογικό.
Υπάρχει πουθενά κάποια επεξήγηση των κατηγοριών;

Ανήμερα της Τυρινής, στερνή σπονδή στο επερχόμενο σαρανταήμερο αμπστανσιόν.
Τα κρεατικά ήταν, για μια ακόμη φορά, σε καλό επίπεδο (γύρος, σουτζουκάκι, συκώτι).
Στα απογύρω πατάτες καλές, πατζάρι ωραίο, για τους κολοκυθοκεφτέδες δυστυχώς ισχύει ό,τι αναφέρεται πιο κάτω.
Αν και δεν προτιμώ τις επισκέψεις όπου τελείται λαϊκό προσκύνημα (κυρίως λόγω της βαβούρας), η ποσότητα του κόσμου -γεμάτο και με αναμονή- δεν έδειξε να επηρεάζει, ούτε την ποιότητα ούτε τους χρόνους.
Τιμές νορμάλ, παραμένει εντός του περιοδικού ραντάρ.

Άνοιξε

Επιστροφή για λησμονοθεραπευτική επανάληψη, Φλεβάρης '25. Εδώ βρίσκετε τη στριφτή μπουγάτσα, την επονομαζόμενη "θρακιώτικη". Διαθέτει τις κλασσικές: Κιμά, τυρί, σπανάκι, κρέμα.
Ελλιπώς βουτυρωμένη -ή και καθόλου, σε σημείο που οριακά τοποθετείται στην κατηγορία. Εσωτερικά γευστικά ήταν οκ.

Ενημερωτικά, δεν σερβίρει καφέ (έπειτα από μία παρεξήγηση που συνέβη το καλοκαίρι και μας αναλύθηκε ενδελεχώς).

Σαββατιάτικη επίσκεψη, Φλεβάρης '25.

Πήραμε πολλά. Όλα σε καλό έως αρκετά καλό επίπεδο. Στις δυνατές συμμετοχές το rib eye, οι κιμάδες (και το μπιφτέκι και το κεμπάπ), τα εκτός καταλόγου πρόβεια παϊδάκια.

Οι αλοιφές -στοιχηματίζω δικές τους- πάρα πολύ καλές, ειδικά η πάπρικα.

Σε γενικές γραμμές, βλέπεις να δίνεται πολλή προσοχή σε "λεπτομέρειες", όπως οι αλοιφές, οι πατάτες, το πικλαρισμένο κρεμμύδι που συνόδευε τα πιάτα. Ο μικρός κατάλογος, με μεγάλη γεύση, έχει το νόημά του.

Λίγες παρέες στο μαγαζί, κλίμα χαλαρό. Όλοι ευγενικοί και φιλικοί.

Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τις λογικότατες τιμές και τον εκτός έδρας προαυλισμό, ήδη βάζουν σκέψεις επιστροφής.

Καθίσαμε Παρασκευή απόγευμα, Φλεβάρη του '25.

Ο χώρος του νέου Tifanny's είναι προσεγμένος, με "καθαρή" και σύγχρονη εικόνα. Μου άρεσε πολύ το πάτωμα (κόλλημα νο.1), και γενικά δείχνει μια καλή προσπάθεια. Παρόλα αυτά, το σύμπτωμα της χίπστερ διολίσθησης κι εδώ είναι εμφανώς αναπόδραστο, έχοντας δημιουργήσει μία αισθητική μονοτονία στον χώρο, μέσω της επανάληψης παρόμοιων κάδρων, ψαγμένων banner και ευφάνταστων t-shirt σε κάθε γωνιά (ομολογουμένως όλα τους είναι όμορφα), μήπως και δεν καταλάβουμε ότι το μαγαζί πλέον αράζει και με 30άρηδες.

*Κόλλημα νο.2: Στη νέα έκδοση του καταλόγου θα βρεί κανείς caps τονισμένα και μία και δύο και τρεις φορές —ελάχιστο πιθανώς, αλλά περισσότερο δείχνει απροσεξία παρά ότι ξέφυγε.

Στα του φαγητού.
Μελιτζάνα ψητή, Πατάτες κομπλέ, Κεμπάπ προβατίνας με την απόδοση να θυμίζει περισσότερο σουτζουκάκια λόγω μεγέθους και κυμίνου, Αρνί τσιγαριαστό, Γαμοπίλαφο με το κρέας χωριστά, Μπιφτέκι βουτύρου, Κοκορέτσι.
Φαγητό δίχως εκπλήξεις, σε γενικές γραμμές ήταν όλα οκ γευστικά, δεν ενθουσίασε κάτι από όσα πήραμε ούτε κι απογοήτευσε (το κοκορέτσι, ίσως, μόνο, που μεταξύ άλλων ήρθε περιχυμένο με ελαιόλαδο (?)).

Ωραίος ο κατάλογος με τα κρασιά, και για μας που τώρα γνωρίζουμε.

Οι τιμές, όπως σημειώνεται, υψηλές για το φαγητό (και κάποια ευρώ πάνω σε σχέση με τον ανηρτημένο από 16/5/24 κατάλογο). Δεν αποκλείω να επιστρέψω κάποια στιγμή (για την κάβα σίγουρα, καθώς και για νέες δοκιμές), αλλά δεν μπαίνει στις άμεσες προτεραιότητες.

Ορισμένες πληροφορίες για την κεντρική καρτέλα:
Το όνομα "Πατερόνησο" προέρχεται από την ομώνυμη νησίδα που βρίσκεται μπροστά στο λιμάνι, μαζί με τις νησίδες Παπαποντικάδικο και Άγιος Παντελεήμων.
Το κτήριο που στεγάζεται είναι δωρεά το Στέφανου Ν. Πατέρα προς τον Δήμο Οινουσσών (1984).

Εμείς βρεθήκαμε εκεί τέλη Γενάρη-αρχές Φλεβάρη ’25.

Είναι η μοναδική ταβέρνα του νησιού που μένει ανοιχτή όλη μέρα (έως τις 10μμ.) αυτή την εποχή του χρόνου. Άλλες επιλογές για φαγητό τώρα είναι το Πατερόνησο (Μυγιάς) για κανένα μαγειρευτό το μεσημέρι, κι ο Ναυτικός Όμιλος για pizza, burger και παρεμφερή από το απόγευμα. Ο Γλάρος στο τέλος του παραλιακού δρόμου ήταν ανοιχτός, αλλά δεν έχει για την ώρα δοκιμαστεί.

Εδώ θα βρείτε διάφορα της ώρας, ορισμένα εκ των οποίων γίνονται και σε πίτα, κι από κανένα μαγειρευτό.
Οι τιμές νορμάλ.

Οι άνθρωποι που το τρέχουν ευγενικοί, οι θαμώνες φιλικοί.
Θα ήθελα να το επισκεφτώ και σε περίοδο με κάποια κίνηση στο νησί, που η γκάμα των επιλογών φαντάζομαι θα μεγαλώνει και τα φαγητά θα καλοκαιριάζουν.

Λειτουργεί και σαν καφέ από το πρωί.

Τυπικό εντευκτήριο ΝΟ. Από φαγητό θα βρείτε ό,τι περιγράφουν οι λέξεις-κλειδιά. Τον επισκεφθήκαμε Ιανουάριο '25.
Το κλασσικό burger ήταν αδιάφορο, με country όμως πατάτες που κάπως σώζαν το σύνολο. Το burger με σνίτσελ κοτόπουλο κάπως καλύτερο.
Η πίτσα κακή, θύμιζε ετοιματζίδικη κατεψυγμένη (και πρέπει να ήταν). Είχε 2-3 παραλλαγές.
Ωραίος χώρος εξωτερικά, με μπαλκόνι που βλέπει το λιμάνι, θα αξίζει να καθίσεις για καφέ ή ποτό.

Ιδιοκτήτρια: Ντουσλατζή Μ. Ευαγγελία

Μεζεδοπωλείο που το τρέχει μόνο του το ζευγάρι των ιδιοκτητών, για αυτό και το περιορισμένο ωράριο. Παλαιότερα, που το στο κόλπο ήταν και άλλο μέλος της οικογένειας, κρατούσε μέχρι το βράδυ.

Το επισκεφθήκαμε Φλεβάρη '25. Όλα ξεκινούν με την ερώτηση "κρέας ή ψάρι" και ο αριθμός των ατόμων συνοπολογίζεται στην ποσότητα. Δεν υπάρχει κατάλογος, ό,τι μαγειρεύτηκε/ετοιμάστηκε εκείνη τη μέρα. Διαλέξαμε κρέας. Ήρθαν 3 ορεκτικτά (αγγουροντομάτα, φέτα λαδορίγανη, πατάτα βραστή) και 4 κρεατικά (τηγανιά χοιρινή, κοτόπουλο με πιπεριές, μοσχάρι κοκκινιστό, κεφτεδάκια). Σε σχέση με την επιλογή "ψάρι", μόνο η αγγουροντομάτα παρέμενε κοινή.

Όλα ήταν πολύ καλά. Ωραία στα λάδια και τις σάλτσες τους, και σπιτική γεύση παντού.

Για τα ποτά, σημειώνεται πως θα βρείτε και το "Αγιονέρι" του Τσιλιλή, ένα απ' τα πιο ωραία εμφιαλωμένα τσίπουρα εκεί έξω.

Περιβάλλον όμορφο, κουτουκοειδές, με 10 τραπέζια συνολικά. Ξεκινά να γεμίζει ήδη απ' τις 12μιση που ανοίγει, οπότε πιθανώς να θελήσει μία μέριμνα για να βρεις στα σίγουρα.

Οι ιδιοκτήτες ευγενικοί, σε ένα συνεχές τρέξιμο ετοιμασιών και service.

Με ένα 200αράκι, βγήκε στα 43€. Ευχάριστο, θα πήγαινα ξανά με χαρά.

Μάλλον τότε σε επόμενη επίσκεψη θα πρέπει να το πάρουμε κι εμείς, γιατί από τέλη Νοέμβρη δεν τους βρίσκουμε.

Το επισκεφθήκαμε μεσημέρι Σαββάτου, Ιανουάριο του '25, με κράτηση που, εκ των συνθηκών, ήταν απαραίτητη, καθώς ο λαός είχε ξεχυθεί στις πλατείες να απολαύσει τον καταπραϋντικό ήλιο που επικρατούσε.

Η επίσκεψη είχε τον χαρακτήρα δοκιμής διαφόρων αποσταγμάτων, λόγω της ποικιλίας που διαθέτει, και πράγματι ενδείκνυται (η συντριπτική πλειοψηφία τους είναι στα 9-11€).

Με τους μεζέδες πήγαμε στα τυφλά και στην πλειονότητά τους ήταν συμπαθητικοί, χωρίς όμως να ξεχωρίσει σημαντικά κάτι. Η παράδοση είναι παρούσα σχεδόν στους περισσότερους, δωσμένη με "προσεγμένο" ύφος που δεν είναι απαραίτητα δημιουργικό, αλλά ούτε και αναγκαία περιττό. Άρεσαν το αυγό τουρσί, το σκουμπρί με μαύρο ταραμά (@mrlolen, είχε και κρεμμύδι, η ύβρις συμμαζεύτηκε), τα τσιγαριαστά χόρτα.

Σχετικά με τις τιμές, όπως τα λέτε, τσιμπημένες λόγω μεγέθους πιάτων, με ένα να πιθανό χόρτασμα να κινείται στη σφαίρα του πενηντάρικου. Το καλό είναι ότι υπάρχει δυνατότητα να το παίξει η κάθε παρέα όπως θέλει σε ποσότητες, οπότε και ο λογαριασμός θα παρουσιάσει και την ανάλογη (απο)κλιμάκωση.

Τα παιδιά στο σέρβις φάνηκαν ενημερωμένα στο να προτείνουν και να αντιπροτείνουν, πάντα με ευγένεια. Η έντονη λόγω ημέρας κίνηση, έφερε κάποιες αρρυθμίες που όμως δεν ήταν σημαντικές, και όλα εξελίχθηκαν ομαλά.

Να σημειωθεί πως μέσα όπου καθίσαμε ήταν λίγο πιεστικά τα πράγματα με τόσο κόσμο, το έξω ήταν πραγματικά ζηλευτό και σίγουρα θα τραβήξει πολύ κόσμο εξαιτίας της άπλας που διαθέτει.

Σε γενικές γραμμές άρεσε και θα ήθελα να ξαναπάω για το συνδυαστικό της υπόθεσης (μεζέδων, ήλιου, χρονικώς άχρονης τσιπουροποσίας).

Στην περιοχή είχα να βρεθώ χρόνια (για την ακρίβεια, η τελευταία φορά ήταν για επίσκεψη στο Νάμα, λίγο πριν κλείσει), και πράγματι μιλάμε για εντελώς άλλη εικόνα. Έχει όμορφα στοιχεία και θέλω να ελπίζω πως δε θα μετατραπεί σε περαστικό κόμβο ψηφιακών νομάδων και καταναλωτικών μονάδων, αλλά θα συνεχίσει να έχει τα στοιχεία γειτονιάς με ζωή, ένταση αλλά και διασκέδασης με σεβασμό.

Βρισκόμενος στην περιοχή μια Κυριακή βράδυ, είπα -αν όχι τώρα, πότε;- να το επισκεφθώ (Ιανουάριος '25). Οι διαθέσεις είχαν κάπως ένα μαξιμαλιστικό υπόβαθρο, παρά το βραδινό της ώρας.

Club με γύρο (χοιρινό), αρκετά καλό σαν φιλοσοφία, και χορταστικό. Πίτα (καλή, λαδωμένη), σως φέτας και πιπεριές = συνδυασμός που δεν χάνει σε τέτοιες περιπτώσεις. Ο γύρος ψιλο-φλάτ όμως, μπορούσε και καλύτερα.
Το κεμπάπ μπήκε στο πρόγραμμα λόγω απουσίας άλλου κιμά την ώρα εκείνη, και δεν μπορώ να πω πως άφησε τις πλέον θετικές εντυπώσεις (ήταν και υπέρ το δέον αλμυρό, με τα αναμενόμενα αποτελέσματα).

Συνολικά, άνευ ιδιαίτερων συγκινήσεων pit stop, αλλά οι διαθέσεις (δηλαδή μια ανθυγιεινή ανάγκη για ποσότητα) μπορώ να πω πως ικανοποιήθηκαν. Αν έμενα στην περιοχή πιθανώς να έπαιρνα από καμία φορά.

ΥΓ: Ο αυτόματος καταθέτης μετρητών κατά την πληρωμή (βλ. συνημμένη φωτό), είναι, άραγε, μια εικόνα από ένα ζοφερό μέλλον όπου το συνήθειο "ένα χέρι για όλες τις δουλειές" δε θα έχει πλέον θέση;

@Άλφι:

Σχετικά με το καφενείο+μεζέδες που αναζητάς, κι εγώ το ΖΑΪΡ 79 ερχόμουν να προτείνω (+ ότι ο Διογένης, συμφωνώ, αποτελεί μια καλή επιλογή -ειδικά για κέντρο).
Αν θες πιο λαϊκή κατάσταση, το Φάληρο στην Αρχαιολογικού Μουσείου είναι μια επιλογή που αξίζει να κοιτάξετε.
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Πασχάλης στην Κατσιμίδη.
Τέλος, το Κονάκι στην Μπότσαρη μπορεί να σε ικανοποιήσει, κυρίως όσον αφορά την τηλεοπτική αναμετάδοση, ανάλογα πάντα και τη χρωματική παλέτα της ποδοσφαιροφιλίας.

Πέρασμα για δοκιμή για τους ίδιους λόγους που περιγράφουν και οι συνάδελφοι πιο κάτω, Ιανουάριο '25.

Ήταν απόγευμα, μετά τις 6, και τα περισσότερα ήταν στα τελειώματα. Πήρα τον τελευταίο γύρο χοιρινό και ένα μπιφτέκι. Αμφότερα σε πίτα.

Ο πρώτος ήταν πολύ (αν μπορούσα, θα το έκανα bold) στεγνός. Λόγω υφής δεν έλεγε πραγματικά τίποτα καθώς είχαν εξαφανιστεί οι γεύσεις, αλλά ομολογουμένως το δείγμα δεν ήταν αντιπροσωπευτικό.

Το μπιφτέκι καλύτερο, όχι κάτι αξιομνημόνευτο.

Το μεγάλο ντισαβαντάζ, όμως, των καταναλωθέντων τυλιχτών ήταν η αλάδωτη πίτα. Κακή, ξερή, έριχνε τα πάντα πέντε επίπεδα κάτω. Η πατάτα προκάτ, οκ. Οι αλοιφές (τζατζίκι, ουγγαρέζα) τυποποιημένες, συμπαθητικές.

Μαζί, στα 7,50€ (τιμές σχεδόν ξεχασμένες). Ο κύριος, μάλλον ιδιοκτήτης (;), συμπαθέστατος.
Θα σταματήσω κάποια στιγμή ξανά για δοκιμή του γύρου κοτόπουλου που μνημονεύεται πιο κάτω -σίγουρα, αν δεν αλλάξει κάτι δραστικά στον τρόπο μεταχείρισης της πίτας, σε ψωμάκι.

Πέρασμα για δοκιμή του γύρου, Γενάρης '25.
Τον πέτυχα κι εγώ χοντροκομμένο, και ξεροψημμένο. Μάλιστα, ο χρόνος αναμονής ήταν τέτοιος που αρχικώς απόρρησα προς τι η αργοπορία ετοιμασίας, χωρίς ιδιαίτερα μάλιστα άλλες παραγγελίες, αλλά από,τι φάνηκε όλα είχαν τον λόγο τους. (Σε περίπτωση κοσμοσυρροής ωστόσο, δεν ξέρω πώς θα εξελιχθεί αυτό, είτε ως ουρά είτε ως διαφοροποίηση στην απόδοση.)
Ήταν αρκετά γευστικός, και ζουμερός (ταυτόχρονα με το ξεροψημμένος, που είναι μεγάλο ατού). Λιπαρός στο σύνολο, τοποθετώντας τόν overall στην κατηγορία του αλανιάρη γύρου.
Δυστυχώς, δεν βρήκα το ψωμάκι που εκθειάζεται, αλλά και η πίτα ήταν μια χαρά.
Δεν ξεχυλίζει από πατάτες (λεπτές, πρέπει χεράτες), γεγονός που δίνει μια ισορροπία.
Στα 4,60€, με την αλοιφή να προσθέτει +0,30€.
Για κάτι στα γρήγορα θα μπορούσα να το επιλέξω ξανά.

Πρωινό πέρασμα για αλμυρή δοκιμή, Γενάρης '25.
(Επ' ευκαιρίας πρώτου ποστ για το νέο έτος: Καλή χρονιά σε όλες και όλους!)

Σπανακοτυρόπιτα με κλασσικό χωριάτικο φύλλο, μια χαρά και με πλούσια γέμιση (Στα υπόλοιπα ομοειδή είχε τυρί και πράσσο)
Το τυροπιτάκι σε στυλ ζυμένιο μπουρεκάκι, δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο
Πεϊνιρλί σε ζύμη πρέτσελ, μόνο με κασέρι, απλό, αλλά νόστιμη και ιδιαίτερη προσέγγιση
Σαντουϊτσάκι πολύσπορο με μορταδέλα, μια χαρά
(Δυστυχώς, εκ των υστέρων, συνειδητοποίσα πως μού βάλαν ένα ίδιο από λάθος, ενώ ζητήθηκε με σαλάμι μπύρας, δεν πειράζει, επανάληψη μητήρ...)

Στα ψωμιά, που κατά καιρούς βρίσκω σε σπίτια και δοκιμάζω, παραμένουν πολύ δυνατοί.

Λαϊκό καφενείο/μεζεδοπωλείο, το οποίο πριν κάποιον καιρό εισήλθε στα τοπικά ραντάρ.
Οι θαμώνες, κυρίως περίοικοι της γειτονιάς κι άνθρωποι του μόχθου, ντύνουν ζεστά το σχετικά 'κρύο' περιβάλλον, σε διάφορες ώρες και φάσεις της μέρας, για καφέ, μπύρα ή φαγητό.
Οι τηλεοράσεις, όπως θα το περίμενε κανείς, προσεγγίζουν την οριακή τιμή του απείρου.
Το φαγητό - πιο κοντά σε λογική μεζεδοπωλείου καθώς ετοιμάζει και μερίδες και πιατέλες - βρίσκεται σε πολύ καλό επίπεδο, κρέας & ψάρι. Τα πρώτα αξιόλογα. Απ' τα δεύτερα, έχουμε βρει και διάφορα φρέσκα που παίζουν κατά καιρούς, όπως φαγκρί, κουτσομούρες, μπακαλιάρο.
Τα απογύρω, ομοίως, νόστιμα και προσεγμένα.
Το χύμα τσίπουρο (άνευ) οκ, όχι κάτι ιδιαίτερο, χωρίς δυσάρεστες εκπλήξεις.
Τιμές λογικές προς χαμηλές.
Άρεσε, τόσο για το φαγητό όσο το περιβάλλον του.

Μας το προτείνανε και το επισκεφθήκαμε, Δεκ. '24.
Παλιακή γεύση, που εξ όψεως δε σου γεμίζει το μάτι.
Γύρος τυποποιημένος, αλλά αρκετά πάνω από τον μ.ο. Βγάζει μία χειροποίητη εσάνς, αν και δεν πιστεύω πως είναι.
Η πίτα περνάει από την φριτέζα, σε ταξιδεύει.
Στα 3,5€, αλοιφής συμπεριλαμβανομένης (έχει και μαγιονέζα!).
Μετρίου μεγέθους, σίγουρα απαιτείται και δεύτερο σε περίπτωση πείνας, αλλά και το ένα κάνει τη δουλειά του. Τιμότατο.

Είπαμε να δοκιμάσουμε κάτι από εδώ για αλλαγή του "τσιμπάμε κάτι στα γρήγορα" (Δεκ. '24):
Σάντουϊτς με γύρο χοιρινό και μπιφτέκι, αμφότερα σε πίτα.
Το πρώτο ήταν μέτριο προς το κακό, το δεύτερο απλώς κακό και με κάπως δυσάρεστη γεύση.
Τα από γύρω βρέθηκαν στην καλύτερη αδιάφορα, δηλαδή οι αλοιφές, η πίτα, και οι πατάτες.
Ίσως να ήταν μια κακή ημέρα, ίσως να έφταιγε ότι ήταν σε ώρα κοντά στο κλείσιμο, δεν ξέρω.
Κόστισε το καθένα 4,20€, με την αλοιφή να συμπεριλαμβάνεται.

@ταβερνοαλάνι: Κάτι παραπάνω από κατανοητοί οι λόγοι. Ούτως ή άλλως το πρότεινα για να λειτουργήσει βοηθητικά, όχι για να βάλει extra μπελάδες στο κεφάλι.

Αν κάτι αξίζει να μείνει απ' αυτή τη μικρή γωνιά του internet είναι ότι το φαγητό ενώνει, δε χωρίζει.

@dokimastis: Έχεις απόλυτο δίκιο, η πληροφορία πλέον βρίσκεται παντού εκεί έξω.
Ο λόγος που το ρίχνω στο τραπέζι είναι γιατί όπως βλέπω ένα σχόλιο συνταβερνοχωρίτη/συνταβερνοχωρίτισσας για μία εμπειρία και πέφτω με τα μούτρα στα του φαγητού, έτσι μεταφέρομαι ταυτόχρονα εκεί παραδίπλα, σε μία στοά του Σαντιάγο, στην πλατεία του Ανήλιου ή σ ένα σουκ του Μαρακές. Αυτές οι μικρές στιγμές απόδρασης, όχι ότι μειώνονται από την μεσολάβηση της Google μεταξύ ενός Piroski και ενός πιροσκί, εφόσον χρειάζεται, αλλά που βγαίνουν πολλαπλασιασμένες από την αμεσότητα της μεταφοράς.

Χαιρετώ την παρέα!

Με αφορμή το λατινοαμερικάνικο ποστ του Piroski, θα ήθελα να προτείνω -εφόσον, φυσικά, είναι κάτι που γίνεται εύκολα- να υπάρχει η δυνατότητα στις πληροφορίες του καταστήματος εξωτερικού, πέρα απ' την πόλη, να υπάρχει και το πεδίο της χώρας είτε ολογράφως (π.χ. France) είτε ως κωδικός (π.χ. FR).
Αν δε γίνεται να μπει στη θέση του Νομός, όπου εμφανίζεται [εξωτερικό], τότε θα μπορούσε -καταχρηστικά- να προστίθεται στο τέλος της Διεύθυνσης, μόνο για τα καταστήματα φυσικά εκτός Ελλάδος.

Πιστεύω θα ήταν αρκετά βοηθητικό για όσους και όσες δεν γνωρίζουν κατά πού πέφτει το San Pedro de Atacama.

Μιας και βρέθηκα στην περιοχή, είπα να μην αφήσω την ευκαιρία να πάει χαμένη (Δεκ. '24).

Είχα να πάρω δύο+ χρόνια, αν και κάθε φορά που περνώ το σκέφτομαι για την συνοικιακή φροντίδα με την οποία περικλείεται το γυράδικο της γειτονιάς.

Γυράκος αξιοπρεπής αρκετά πάνω από τον μ.ο., πίτα πολύ καλή, στα θετικά το τζατζίκι που είναι με άνιθο, καθώς και η ύπαρξη μαγιονέζας.

Πλέον, στα 4,5€ (αλοιφής συμπεριλαμβανομένης ).

Πολύ λάθος timing στην επίσκεψη, καθώς οι ώρες λειτουργίας πλέον είναι ~07:00-16:00 και ~19:00-21:00. Οπότε στις 9παρά το βράδυ, τα πράγματα ήταν αρκετά περιορισμένα.

Λίγο όμως που ήδη είχε ανοίξει κουβέντα με τον ιδιοκτήτη, λίγο που το κρύο σήκωνε την σουπίτσα του, πήραμε ένα πιάτο πατσά.
Δυστυχώς, ήταν στα τελειώματα και κρύος, οπότε ζεστάθηκε στα μικροκύματα, που ομολογουμένως ρίχνει το σύνολο. Ανάμικτος (πόδι και κοιλιά), με το σκορδοστούμπι να προστίθεται -έπειτα από ερώτηση- κατά το σερβίρισμα, κι όχι απ' τον πελάτη. Γευστικά οκ, όχι κάτι που θα θυμάσαι. Κόστος μερίδας στα 6€.
Σε άλλη ώρα, ο τζιγιροσαρμάς θα μπορούσε, πιστεύω, να πει πολλά.

Πατσατζίδικο/σουπερί, που απότι φανηκε (και μας είπαν) πρέπει να τιμούν οι ντόπιοι για κάτι ζεστό και καταπραϋντικό.
Επίσκεψη Δεκέμβρη '24. Εκείνη την ώρα (απογευματοβραδινή) είχε μοσχαρόσουπα, κοτόσουπα, πατσά (πόδι, κοιλιά, κεφάλι).
Δοκιμάστηκε ο τελευταίος, ανάμικτος 3-way. Δεν κόπηκε εκείνη τη στιγμή. Αρκετά καλός, νόστιμο ζουμί. Στα 7€.

Επιτέλους επίσκεψη, Δεκέμβριος '24.
Πολύ καλό πεϊνιρλί με παστουρμά. Πλούσια, βουτυράτη γεύση.
Η μικρή έκδοση των 40 εκατοστών συνεχίζει να είναι αρκετά χορταστική, στα 3,5€. (Η μεγάλη είναι στα 52 εκ.)
Τα παιδιά που ετοίμαζαν, ψήναν, εξυπηρετούσαν πολύ ευγενικά.
Αξίζει δοκιμή.

Μιας και προέκυψε ένα κενό διάστημα κάποιας ώρα στο κέντρο, είπα να περάσω για δοκιμή.

Στην γευστική εντύπωση συμφωνώ με τον Piroski.
Ενώ όλα ήταν σωστά τοποθετημένα (πίτα αρκετά καλή, τα απογύρω/κόκκινη σάλτσα μια χαρά) και εκκρεμούσε το κρέας να το απογειώσει για να αναφωνήσεις χαλάλι τα 4€ για τρεισίμιση μπουκιές, τελικά ήταν κάπως άνευρα τα πράγματα.
Σουβλάκι χοιρινό αδιάφορο/οκ, μπιφτέκι μοσχαρίσιο αδιάφορο/οκ.

(Η πρόταση μπορούμε να πούμε ότι βρίσκεται στο επίπεδο της υγιεινούς διατροφής: 1. Πληρώνεις δύο, τρως λιγότερο. 2. Μειωμένη πρόσληψη υδατανθράκων. Και είσαι fit ως συμπρωτευουσιάνος.)

Νοέμβρης '24, περαστικός όπως ήμουν, πήρα ένα lakror με κιμά και μία ζύμη (σαν πιροσκί) με γαλοπούλα/κασέρι.

Το πρώτο, να πω, είναι πως δεν ενδείκνυται για on-the-go δοκιμή, καθώς διάγει μέσα στην ευθραυστότητα του φύλλου, κινδυνεύοντας να σου μείνει στο χέρι σε κάθε δαγκωματιά ή εν μέσω προσπαθειών αποκάλυψης. Η γέμιση ήταν πάρα πολύ νόστιμη, το φύλλο καλό. Ικανοποιητικού μεγέθους και τιμής.
Το σαν-πιροσκί - αυτό σαφώς για τον δρόμο - ήταν γεμάτο, νόστιμο, αλλά όχι κάτι ιδιαίτερο.

Την ώρα εκείνη, ~10:00, είχε αρκετή ποικιλία, η οποία άνοιξε την όρεξη και για επόμενο πέρασμα επαύξησης της γνωριμίας με την αλβανική κουζίνα.

Σε νέα επίσκεψη, δύο χρόνια μετά, ευτυχώς εξέλειπε το τσιγάρο. Γεγονός που ήρε δεύτερες σκέψεις που υπήρχαν σχετικά με την επιστροφή στο μαγαζί.

Το μέσα εξακολουθεί να είναι φοβερά παράτερο (με τις ανοιχτές, πελώριες τηλεοράσεις αυτή τη φορά να δείχνουν -χωρίς ήχο- ειδήσεις). Απ' την άλλη, μία curing αίσθηση ζεστασιάς που προσφέρει ο ήλιος όπως μπαίνει τις κρύες τούτες μέρες απ' την τζαμαρία. Δύο λύκοι.

Στα του φαγητού:
Παϊδάκια αρνίσια οκ,
Ριζότο μανιταριών αρκετά καλό, με το λάδι τρούφας να μην σκεπάζει τα πάντα,
Μοσχαρίσια μπριζόλα όχι κάτι ιδιαίτερο αλλά αρκετά ζουμερή ακόμη και στο well ψήσιμο, που την ανέβαζε,
Χοιρινή tomahawk όχι κάτι ιδιαίτερο και στεγνή,
Μελιτζανομπουρεκάκι με τυριά (χειροποίητο δικό τους) καλό,
Κολοκυθάκια τηγανιτά λίγα και όχι καλά, δηλαδή αρκετά κακά,
Μπουγιουρντί οκ.
Κουβέρ αναφέρεται ρητώς εντός του καταλόγου ότι δεν προσφέρεται και ότι το ψωμί δεν χρεώνεται. Το νερό, βέβαια, έρχεται εμφιαλωμένο, άνευ ερωτήσεως.
Στην επόμενη προδιαγεγραμμένη επίσκεψη, μιας και η ομήγυρη το τιμά το μαγαζί, θα πάω για το μπιφτέκι και τo rib eye black Angus Ουρουγουάης.

Οι τιμές καλές (20€/άτομο, με λίγο ποτό).
Ένα θέμα με το service που καραδοκεί ωσάν αρπακτικό για να μαζέψει τα, όχι-πάντα, άδεια πιάτα (μάλλον πολιτική του μαγαζιού), δημιούργησε κάποιες αβολίλες, αλλά σε γενικές γραμμές καλά.

Στην πρόσφατη επίσκεψη, Νοεμβρίου '24, μετά από αρκετό καιρό, έμειναν μέτριες εντυπώσεις.
Όχι ότι δεν βρέθηκε νοστιμιά στα πιάτα που δοκιμάσαμε. Αλλά σαν κάποια απ' αυτά να υπολείπονταν συνδυαστικής και δημιουργικής προσπάθειας των επιμέρους υλικών.

Έτσι, άλλα ήταν νόστιμα (ρεβυθάδα με γαρίδες και ταραμά / κατσικομακαρονάδα) μα χωρίς θετικές εκπλήξεις, κι άλλα διεκπεραιτωτικά του fine-dine φαντασιακού που δεν ανταπεξήλθαν στις προσδοκίες (λαχανοντολμάς με μαύρο χοίρο, ξινόχοντρο και τζατζίκι / λαχματζούν με παστουρμά θαλάσσης). Ένα ήταν πραγματικά ασύνδετο και αδιάφορο (μαγιάτικο στη σχάρα με σφουγγάτο και τζατζίκι), κι ένα που μας άρεσε πολύ (θρακιώτικο "σαραγλί"). Απ' τα γλυκά (τάρτα με πραλίνα φουντουκιού / καμμένο cheesecake), το δεύτερο ήταν καλύτερο χωρίς όμως να ξεχωρίζει.

Με δύο φιάλες και δύο ποτήρια κρασί, το γεύμα 4 ατόμων κόστισε ~180€, ήτοι 45€/άτομο (χωρίς ποτό, το γεύμα στα 25€/άτομο). Το σέρβις ευγενικό, φιλικό και άμεσο.

Στο τέλος κεράσανε λικέρ μαστίχας και λιμοντσέλο.

Συνολικά, όχι και τόσο καλή μέρα, απ' τις οποίες φυσικά μπορούν να έχουν όλοι και να υπάρξουν παντού, με τα αμιγώς comfort πιάτα να γράφουν καλύτερες διαδρομές σε σχέση με τα πιο δημιουργικά.

Κάποιες στάσεις το προηγούμενο διάστημα (Ιούλιος-Νοέμβρης '24):

Μπιφτέκι αρκετά καλό κι αφράτο, πανσέτα συμπαθητική, σουβλάκι χοιρινό γευστικά οκ, αλλά ισχνού μεγέθους. Διαθέτει ακόμη: Λουκάνικο ρηγανάτο, λουκάνικο βραστό.
Το ψωμάκι του σάντσουϊτς αφράτο (αλλά όχι αφρός), πατιέται ελαφρώς πριν γεμίσει. Η πατάτα της φωτογραφίας, καυτή και πολυαλατισμένη, μια χαρά.
Στα απογύρω: Φραπές με νεράκι, όχι καλός (σίγουρα δεν ήταν νεσκαφέ)

Για το μπιφτέκι της, θα ξανασταματούσα.

Παραδόξως, δοκίμαζα για πρώτη φορά τις προάλλες.
Αξιόλογο φύλλο, το οποίο ίσως να ήθελα λίγο πιο χοντρό για να αγγίξει το ιδανικό. Η γέμιση νόστιμη και σχετικά αρκετή σε ποσοτητα (σπανάκι-τυρί, τυρί).
Επίσης, συμπαθητικά και τα μικρά πιτάκια (τυρί, λουκάνικο), σε πολύ καλή ζύμη -ελαφρώς κράντσι εξωτερικά, φλάφι εσωτερικά.
Προς την άνοιξη θα κατηφορίσω σίγουρα προς τα 'κει, σε ώρα και μέρα κατάλληλη, με την λαχτάρα της κρεμμυδόπιτας.

Παραγγελία μέσω πλατφόρμας, Νοέμβρη '24.
Πήραμε 2 club γύρο χοιρινό, στα 15€.
Βιομηχανοποιημένος ο γύρος μεν, αλανιάρης, ζουμερός και σε μεγάλα κομμάτια δε. Μία καλή εκδοχή του μ/ο, θα μπορούσε να πει κανείς.
Η πίτα κακή (τουλάχιστον αυτή του club), πατάτα προκάτ και σχεδόν κρύα που είχε σχεδόν απολέσει την όποια ευχάριστη στιγμή της.

Όχι, όχι, δεν υπονόησα κάποια προκατάληψη, απλώς μου έκανε εντύπωση η διπλή αναφορά στη συγκεκριμένη χώρα προέλευσης, και σκέφτηκα μήπως έχουν κάτι το εξωτικό τα αμνοερίφια εκεί :ρ

Με αυτό "...οι τυχόν εισαγωγές αρνιού νομίζω γίνονται στη συντριπτική τους πλειονότητα από Νέα Ζηλανδία." απαντάς στο ερώτημα μου, καθώς είναι κάτι που δεν γνώριζα (όχι η εισαγωγή γενικά, αλλά ο βαθμός που προέρχονται από ΝΖ).

@Θου-Βου: Υπάρχει κάποιο thing με τα παϊδάκια Νέας Ζηλανδίας, ή απλώς τυχαίνει να είναι βασική πηγή εισαγωγής κρέατος στη χώρα άρα και η υπόθεση είναι το επικρατέστερο σενάριο αντί ντόπιου αρνιού;

Δεν είχα παντελώς καμιά ιδέα για το συγκεκριμένο μαγαζί.
Πήγα πρώτη φορά με αφορμή κοινωνικό γεγονός (Νοέμβρης '24), για το οποίο είχε γίνει κράτηση.

Ο χώρος λούζεται με vibes old school επαρχίας (όχι του χωριού ή της κωμόπολής, αλλά της κάπως μεγάλης επαρχιακής πόλης, κάπου σε ένα 13ο χλμ έξω απ' αυτήν) -και πολύ καλώς κάνει. Το σε επανάληψη match Super League στην tv και η με ενδιαφέρον παρακολούθησή του από μέρος των πελατών, ενίσχυσε την αίσθηση ότι στο τέλος ο λογαριασμός θα έρθει σε δραχμές.

[Για την ιστορία καταγράφω ότι:
Μπιφτέκι οκ, τζιγεροσαρμάς καλός, λουκάνικο νόστιμο, πανσέτα οκ, μπριζόλα συμπαθητική. Πατάτες & κολοκυθάκια οκ (η σκορδαλιά αρκετά καλή), σαλάτες αδιάφορες, ψωμί ζεστό και καλό (όχι ο απαράδεκτος αφρός δηλαδή), τυροκαυτερή καλή.]

Σέρβις ταχύτατο (με το μισό μαγαζί γεμάτο), θέλει λίγο προσπάθεια μέχρι να γίνει η επικοινωνία, αλλά όλα καλά.

Η αίσθηση που άφησε συνολικά είναι: ΟΚ φαγητό, σε θηριώδεις μερίδες, και σε τιμές που καμιά φορά ξεχνάς ότι υπάρχουν. Όλο αυτό, σε συνδυασμό με το περιβάλλον που χτυπά κάτω απ' την ζώνη στον κόσμο των αναμνήσεων και των εμπειριών, σε κάνει να σκέφτεσαι να ξαναπάς, παρά τις όποιες αστοχίες (εμείς δε ζήσαμε κάτι συγκλονιστικό) και το όχι-απίστευτο-φαγητό.

Εκλεκτός μεζές για όσους και όσες χθες είχαν την τύχη και τη χαρά να επιλέξουν το Κοντραμπάντο για τη βραδινή τους έξοδο.
...
https://www.lifo.gr/now/greece/thessaloniki-astynomikos-erixe-dakrygono-mesa-se-estiatorio-me-pelates

Όχι και τόσο γρήγορο-τσιπουράκι.

Οκτώβρης '24, απογευματινή ώρα, στην αλλαγή των μεσημεριανών.

Καποια σαλατικά ως παραγγελία, κάποιοι μεζέδες συνοδεία του τσίπουρου.

Πολύ όμορφα όλα. Όχι κάτι ουάου, αλλά αξιοπρεπέστατα. Παϊδάκι πρόβειο συμπαθές.

Άρεσε η τσιπουρο-φάση, με μεζέδες να έρχονται μαζί της κάθε πηγαινοερχόμενης φιάλης.

Λαϊκή κατάσταση.

Η κατηγορία εμπίπτει σε αυτή του "Μεζεδοπωλείου". Βγάζει πιατάκια απ' το μενού (3€ έκαστος), ανάλογα τη διαθεσιμότητα. Υπάρχει και η δυνατότητα ατομικού μεζέ, με ποικιλία ορισμένων εξ αυτών, στα 4€. Δυστυχώς, ήμασταν φαγωμένοι και δεν τους δοκιμάσαμε κάτι. Ο καφές (φραπές & εσπρέσσο) καλός.

Δοκιμή Οκτώβρης '24.

Από τις αλμυρές, ενώ ήμουν έτοιμος για την σπανακοτυρόπιτα, εκείνη τη στιγμή ενημέρωσε ότι βγαίναν κιμάς και πρασοτυρόπιτα. Παραδόθηκα.

Ο κιμάς γευστικός, με πράσο που του έδινε points. Χωρίς έντονες σάλτσες.
Στην πρασοτυρόπιτα απ' την άλλη, το πράσο κάπως δεν έβγαζε όλη την γλύκα του (ίσως να ήθελε περισσότερο μαγείρεμα πριν μπει στην πίτα).
Το φύλλο τους πολύ καλό, εύθρυπτο και τραγανό. Οι εσωτερικές στρώσεις σωστά ψημμένες κι αυτές.

Η γαλατόπιτα -γενικά- ωραία. Διαφορετικός τύπος, μιας και λόγω του πορτοκαλιού το εσωτερικό περισσότερο έφερνε σε κρέμα, παρά σε γαλατένια γέμιση. Μου άρεσε που βάζει άχνη και κανέλα.

Συμπαθές πιτάδικο, λόγω περιοχής θα παραμείνει στο γευστικό radar.

Νέα επίσκεψη, έναν χρόνο μετά (Οκτώβρης '24).

Το σχόλιο γίνεται περισσότερο για να υπογραμμίσει μία ανάκαμψη των εντυπώσεων. Σχολιασμός στις λεζάντες των επίκαιρων φωτογραφιών.

Καθημερινά έχει ένα με δύο μαγειρευτά. Επιπρόσθετα, ετοιμάζει και τυλιχτά (γύρο χοιρινό, σουβλάκια).

Οι τιμές αμετάβλητες απ' το καλοκαίρι του '23, νορμάλ στα ~20-25€/άτομο για (αρκετό) φαγητό κι αναλόγως το ποτό.

Σε επίσκεψη αναμονής, δοκιμάστηκαν διάφορα, όπως pizza και φοκάτσια. Τα πάντα ζεσταίνονται σε θερμοσυσκευή, πριν παραδοθούν. Για δεδομένα αεροδρομίου, ήταν οκ, και σε αναμενόμενα υψηλές τιμές (6-7€).

(Fyi, σε περίπτωση που βρεθείτε, κάντε ένα καλό και *μην* πάρετε rustichella -ζύμη πίτσας με καπνιστή provola και μπέικον που λόγω μεγέθους δείχνει vfm για τα 7,80€ που κοστίζει- γιατί το αλλαντικό είναι αβυσσαλέα κακό.)

Το ωράριο λειτουργίας είναι: Από Δευτέρα έως Σάββατο 12:30-16:00, Κυριακές & αργίες κλειστό

Δεν καταφέραμε να πάμε ακόμη, αλλά φτάσανε στα αφτιά μας πολύ καλά λόγια.

Στάση για κάτι σε πρωινό, Οκτώβρης '24.
Μπουγάτσα με τυρί οκ, η κρέμα καλή, στα 3€ αμφότερες. Κιμάς και σπανάκι βγαίνουν μόνο τις Κυριακές.
Ο φραπές ο σωστός (Νεσκαφέ ©).
Περιβάλλον πολύβουο, αλλά δίνει ευχάριστα τον αχμό της πόλης.

Old school γυράδικο, απέναντι απ' την κεντρική πλατεία, που ομολογώ πρώτη φορά παρατηρήσαμε.
Αδύναμοι να προβάλουμε οποιαδήποτε αντίσταση στο κάλεσμά του, καθίσαμε (Οκτώβριος '24).

Είναι self service, που ισοδυναμεί με μια τελετουργικής φύσεως αναμονή και παραγγελία απ' το παράθυρο. Η ουρά ανανεώνεται τακτικά.

Έχει μόνο γύρο χοιρινό, σουβλάκι χοιρινό και μπιφτέκι, που περισσότερο μοιάζει με ευμεγέθες σουτζουκάκι (βλ. φωτό).

Οι πίτες τηγανίζονται ελαφρώς, σωζοντάς τες απ' την πλήξη, κρατώντας τες παράλληλα αφράτες. Πατάτα προκάτ, λεπτή, καλούτσικη.

Το σουβλάκι όχι του στυλ μου, λίγο σφιχτό και στεγνό, αν και νόστιμο δεν είχε καθόλου λιπάκι να το ανεβάσει.
Το μπιφτέκι ήταν καρυκευμένο με κύμινο, ήταν αφράτο, χωρίς όμως να ξεχωρίζει.
Ο γύρος χοντροκομμένος σε μασίφ κρεάτινα κομμάτια, έβγαζε μια χειροποίητη αίσθηση -που μάλλον είναι. Αρκετά ευχάριστος.

"Απόλα" με τζατζίκι, κρεμμύδι, ντομάτα, πατάτα, ενώ συμπληρωματικά διαθέτει κέτσαπ, μουστάρδα και σως (μουστάρδας).

Συνολικά, τίμια εκδοχή τυλιχτού, θα ξανακαθόμουν με χαρά να απολαύσω τον γύρο του.

Σήμερα, μετά από καιρό, βρέθηκα πρωί στο κέντρο και επιδώθηκα σε μία περιπατητική διαδρομή δοκιμαστικών αναζητήσεων.
Στάση -πρώτη- στην Κυρά Σόφη. Έμελλε, όμως, να είναι κι η τελευταία, γιατί ο νους λειτούργησε ασυγκράτητα.
Πήρα πίτες με πράσσο/τυρί και πιπεριές, και γαλατόπιτα.
Ήταν όλες πλούσιες και γευστικές.
Ξεχώρισε, φυσικά, η γαλατόπιτα, που όμοιά της έχω να απολαύσω χρόνια (και μόνο από συγκεκριμένο μαγαζί).
Το φύλλο κάπως κρατσανιστό, κάπως λαδερό αλλά όχι σε σημείο να ενοχλεί, νομίζω τους ταιριάζει -ειδικά με αυτή την ποσότητα των γεμίσεων.
Άρεσε και θα είναι στα υπόψη, στα του κέντρου.

Όπως τα λένε οι συνάδελφοι πιο κάτω, για το συνοικιακό περιβάλλον του μαγαζιού.

Ο γύρος, εμφανώς και γευστικά, δεν ανήκει στα θηρία της μετριότητας, όντας κάποια κλικ πιο γιήνος και ανθρώπινος. Αξιοπρεπής, του έλειπε όμως η σπιρτάδα.
Το κεφτεδάκι είναι ο μόνος απ' τους τρεις κιμάδες -που συμπεριλαμβάνει και μπιφτέκι και σουτζουκάκι- που δεν είναι κατεψυγμένο προϊόν. Προτιμήθηκε, ήταν οκ, χωρίς πολλά μπαχαρικά.
Το χοιρινό σουβλάκι αρκετά καλό.
Πίτα καλή.
Εξυπηρέτηση φιλική και ευχάριστη.

Ένα μεγάλο "ευτυχώς" που γυράδικα όπως αυτό συνεχίζουν απέναντι στην άχρωμη και άοσμη αυτοματοποίηση.

Το καλοκαίρι άνοιξε ξανά, υπό νέα διεύθυνση (Τσανέ Ελένη).

Το επισκεφθήκαμε απόγευμα-βράδυ Σαββάτου, Σεπτέμβρη '24, χωρίς να είναι απαραίτητη κάποια κράτηση

Seasonal menu, απ' το οποίο, δυστυχώς, είχανε τελειώσει ορισμένα (ενδιαφέροντα) πιάτα.

Πήραμε:
Σαλάτα "κασσανδρινή" (εκδοχή χωριάτικης με κρίταμα), οκ, λίγο ασύνδετα κάποια ζαρζαβατικά που ενώ δεν τα είδαμε στον κατάλογο, τα βρήκαμε στο πιάτο.
Κολοκυθάκια τηγανιτά καταπληκτικά σε υφή και γεύση.
Σεβίτσε ξιφία καλό, ισορροπημένο.
Μπακαλιάρος φιλέτο, γύρω στα 600g, τρυφερός και ζουμερός, πολύ καλό ψήσιμο.
Χταπόδι ψητό συμπαθητικό, ο πουρές μελιτζάνας μου φάνηκε κάπως too much, ενώ το φινόκιο δεν έβγαζε και πολύ νόημα.

Σέρβις ευγενικό, βοηθητικό. Κάποιες αρρυθμίες μεταξύ καταλόγου και πιάτων, που οκ, μπορεί και να συμβούν.

Σε γενικές γραμμές, μείναμε ευχαριστημένοι με τις γεύσεις και, βάσει των υπόλοιπων σχολίων και των εδώ επισκέψεων, το μαγαζί ενδείκνυται για σοβαρή ψαροφαγία.

Με μία φιάλη λευκό Κτήμα Βογιατζή, το κόστος στα ~140€.

(*) Φάουλ υπήρξε με το ψωμί του καταλόγου, που, ενώ η ενημέρωση πως δεν είναι το "δικό τους" όπως αναφερόταν ψωμί, ήρθε εκ των υστέρων - δηλαδή αφότου είχε ήδη σερβιριστεί και μετά από δική μας σχετική ερώτηση, μας διαβεβαίωναν πως είναι κάτι άλλο από το random πολύσπορο ψωμί του τοστ γνωστής αλυσίδας που είχαμε μπροστά μας. Που, γενικά, καλύτερα να μην έβγαινε ποτέ ψωμί, αν ήταν να βγει αυτό (συνοδεία εφτά ελιών Ολύνθου, οι οποίες ήταν καλές, στα 2€/άτομο). Αστοχία της κουζίνας, του σέρβις ή κάτι ενδιάμεσο; Δείγμα ενός "σας περνάμε για ηλίθιους" αλαζονικού ύφους; Κάτι άλλο; Προσωπικά, ελπίζω το πρώτο. Όπως και να έχει, κρίμα γιατί υποσκιάστηκε -λόγω διαχείρισης και όχι καθεαυτού του ψωμιού - το σύνολο.)

Επίσκεψη για φαγητό μετά από σχεδόν 2 χρόνια, Σεπτέμβρης '24.

Πήραμε:
Πράσινη σαλάτα με φρούτα και μπλε τυρί, οκ, δροσερό starter
Τηγανιτό κοτόπουλο, το οποίο ήταν τραγανό έξω και ζουμερό μέσα, με τα παρελκόμενά του (sauce και πίκλα αγγούρι) εξαιρετικό
Cacio e pepe (+guanciale) πάρα πολύ καλή
Παπαρδέλες ραγού μοσχαράκι, νόστιμο και μελωμένο
Σπαλομπριζόλα άνευ κοκκάλου, πολύ καλή με σωστό το ζητηθέν της ψήσιμο. Η προαιρετική συνοδευτική σάλτσα, κατ' εμέ, αχρείαστη (γευστικά ήταν πολύ έντονο το δενδρολίβανο).
Ντοματόρυζο στον ξυλόφουρνο, ίσως ο πιο αδύμαμος παίκτης της ενδεκάδας. Η ντομάτα περιέργως δεν πρωταγωνιστούσε όσο της έπρεπε, ενώ δημιουργικά το σεβίτσε γαρίδας κάπως δεν έβρισκε τον ρόλο του.

Η chilly mango margherita άρεσε. Στα συν κι η ερώτηση για το νερό: βρύσης ή εμφιαλωμένο.

Συνολικά: Επιβεβαίωση πως οι γεύσεις του osten είναι απ' αυτές που ταιριάζουν πολύ στα γούστα μου, το περιβάλλον όσο πρέπει σοβαρό μίνιμαλ και όχι απλώς κενός χώρος (και νόημα). Απ' τα αγαπημένα της πόλης για φαγητό (καφές to gο αρκετά καλός, επίσης). Το service ευγενικό και σβέλτο, οι τιμές προς υψηλές.

Το επισκεφθήκαμε Σεπτέμβρη '24.
Πρώτη φορά (για μένα) στο μαγαζί, και από,τι κατάλαβα δουλεύει (μόνο;) ψάρι/θαλασσινά.
Καλαμάρι τηγάνι, αν και κατεψυγμένο, τρυφερό και νόστιμο (το πήραμε μάλιστα δις), γαρίδες καλές, μελιτζανοσαλάτα τούρμπο. Συνολικά, ό,τι πήραμε ήταν ευχάριστο και άνω του μ.ο.
Ήπιαμε τσίπουρο χύμα, ευκολόπιοτο.
Στο τέλος ήρθε γλυκάκι κερασμένο. Με αρκετούτσικο φαΐ και ποτό, ~20€/άτομο.
Λαϊκά όμορφη κατάσταση, θα μπορούσα να ξαναπάω.

Η caesars αρκετά καλή και σωστό βράσιμο στο μακαρόνι, αλλά οι τιμές τσιμπημένες (8,9€ και 9,2€, αντίστοιχα), που οι ποσότητες δεν τις δικαιολογούσαν.

Κλειστό κι αυτό.

Συνοικιακό μεζεδοπωλείο, με νότες παλιακής και πιο σύγχρονης αισθητικής, χωμένο στα δαιδαλώδη στενάκια της Ανάληψης, που είναι ό,τι πρέπει για να καθίσεις χωρίς παρεμβολές και να απολαύσεις φαΐ/κουβέντα.

Το τρέχει μητέρα-κόρη, με το μαγείρεμα να είναι περισσότερο της πρώτης και ο συντονισμός της δεύτερης, κι από Σεπτέμβρη '24 έχουν έρθει και 2 νέα άτομα προσωπικό (κυρίως σέρβις).

Τον τελευταίο χρόνο την έχουμε επισκεφτεί αρκετές φορές και έχουν δοκιμαστεί διάφορα. Υπογραμμίζω έντονα τη φασολάδα με παστουρμά που είναι φοβερή, την ποικιλία των δικών τους τουρσιών (όπως λάχανο, πιπεριές απλές και γεμιστές, ντομάτα) και τα ντολμαδάκια.

Δουλεύει εξίσου κρέατα και ψαρικά/θαλασσινά, σε τηγάνι και σχάρα.
- Απ' τα κρεατικά: Τα σουτζουκάκια καλά, και οι σεφταλιές συμπαθητικές. Κάποιες φορές έχει παϊδάκια (ατάκτως, θέλει συνεννόηση για να τα πετύχεις), καθώς επίσης και πρόβειο κεμπάπ (το θεσσαλικό). Στην τελευταία επίσκεψη μας έβγαλε αρνί (καλό) και κοκορέτσι, απ' την προηγούμενη μέρα (points added). Καθημερινά διαθέτει πατσά ανάμικτο, που είναι οκ.
- Στα της θαλάσσης: Αξίζει να πετύχεις παραλαβή φρέσκο ψαράκι και να το βάλει στη σχάρα. Έχουμε βρει μουσμούλια και λυθρίνια. Τέλειος μεζές, με τσιπουράκι. Δουλεύει και κάποια κατεψυγμένα, όπως καλαμαράκι ροδέλα και μύδια.

Μαγειρευτά βγάζει ό,τι μπήκε στις κατσαρόλες/ό,τι προλάβεις (1-2 τη φορά).
Οι αλοιφές (τζατζίκι, λευκός ταραμάς, τυροκαυτερή) είναι δικές τους, ενώ έχει και κάποιες του εμπορίου.

Όπως έχει πει και το αλάνι, μετά από κάλεσμα σε συνεννόηση μπορεί να ετοιμάσει πιάτα από Αλβανία. Ορισμένα εξ αυτών έχουν εκφράσει την επιθυμία πως θα ήθελαν να τα βγάλουν -σταδιακά- και στο μαγαζί.

Από ποτά, σχεδόν πάντα δική τους γράπα. Αρωματική και ευκολόπιοτη, με τα επόμενα πρωινά να είναι πάντα καθαρά.

Στις επισκέψεις μας, το έχουμε βρει από γεμάτο με παρέες που βγάζουν όργανα και μερακλώνουν, έως να είμαστε οι μοναδικοί θαμώνες. Όλες τις φορές όλα μια χαρά, το περιβάλλον φιλικά/οικογενειακά ζεστό.
Το προηγούμενο διάστημα (μάλλον έως αρχές καλοκαιριού '24), συνήθως τα Σάββατα, διοργάνωνε ρεμπέτικα/μουσικές βραδιές, που αναρτούσε εκ των προτέρων στα ΜΚΔ. Από φέτος μας είπε ότι σκέφτεται να/θα αλλάξει τη μέρα/τακτικότητα αυτών.
Η αυλίτσα πίσω λειτουργεί και ως καπνιστήριο, διαθέτοντας θερμαντικά μέσα και προσφέροντας μία κάποια ιδιωτικότητα.
Στα των τιμών, κάποιες είναι προς τα πάνω κάποιες προς τα κάτω, με τον μ.ο. να είναι λογικός.

Συνολικά, μας αρέσει για τη συνέπεια στην συνοικιακή του απόδοση, το κλίμα και τις γεύσεις, που φτιάχνουν χαρακτήρα για να επιστρέφεις.

Νεανικό καφέ-μπαρ που σερβίρει και φαγητό.
Βρίσκεται σε ωραίο στενάκι, στις παρυφές της παλιά πόλης.

Έχει burger, σαλάτες και διάφορα σαντουϊτσάκια, καθώς και κάποια λίγα κυρίως πιάτα (στα 10-12€).
Διεκπεραιωτικά οκ ό,τι δοκιμάσαμε, κάλυψε ικανοποιητικά την πείνα, σίγουρα θα το ξαναπροτιμούσα έναντι των KFC και Μακ που μένουν έως πιο αργά ανοιχτά εκεί γύρω και αναγκαστικά καταλήξαμε την πρώτη μέρα, αλλά έως εκεί.

(Μιας και οι πληροφορίες για το Κλουζ είναι μηδαμινές -κι εδώ αλλά και γενικά, να πω ότι λίγο πιο κάτω στον ίδιο δρόμο έχει ένα συμπαθέστατο taproom, που αξίζει για δοκιμή διαφόρων μπυρών, κυρίως τοπικών.)

Μας το προτείνανε ως ένα απ' τα τρία μαγαζιά στην Deva που αξίζει να φας έξω. Καθίσαμε Σεπτέμβριο '24.

Χώρος συμπαθητικός, με μπαλκόνι ημίκλειστο για τους καπνιστές, και δύο-τρεις τηλεοράσεις να δείχνουν ματς. Μουσική αδιάφορη λίστα πρόσφατων pop επιτυχιών που στην αρχή κλωτσάει, αλλά εύκολα συνηθίζεται.

Στον κατάλογο θα βρεις σχεδόν τα πάντα.
Ενδιαφέρον φάνηκε να έχουν οι κοπές και κάποια εξ Αργεντινής κρέατα.
Safe μονοπάτια με burger και ζυμαρικά, τα οποία ήταν μια χαρά.

Σε γενικές γραμμές, οι γεύσεις ήταν συμπαθητικές, οι μερίδες προς μεγάλες, οι τιμές καλές (για Ελλάδα).

Σίγουρα θα θέλαμε κάτι πιο λαϊκό (σε περιβάλλον και γεύσεις) από αυτό, αλλά δεν έφτασε ο χρόνος για να ψάξουμε/βρούμε κάτι.

(Για την ιστορία, τα άλλα δύο που προτάθηκαν είναι πιτσαρία και steakάδικο.)

Σεπτέμβρης '24, περαστική δοκιμή γύρου. Ήταν λεπτοκομμένος, και σε σημεία ξεροψημμένος. Χωρίς χαρακτήρα, ακριβώς επί του του διεκπεραιωτικού μ.ο. που θα βρεις παντού σχεδόν στην πόλη. Πίτα οκ, πατάτα προκάτ (συμπαθητική γιατί είχε μόλις βγει). Στα 4,70€, με αλοιφή. Θα ξεχαστεί σύντομα. Ίσως δοκίμαζα κάποια στιγμή κάτι απ' τους κιμάδες.

Σε πρόσφατη επίσκεψη (Σεπτέμβρης '24) δοκιμάστηκαν μεταξύ άλλων κάποιοι νέοι κιμάδες:
- Κεμπάπι: Αρκετά καλό και τρυφερό.
- Μοσχαρίσιο μπιφτέκι με τρούφα: Μικρό καλάθι γιατί η τρούφα απλώνεται όπου πάει, εδώ όμως επικρατούσε ισορροπία και απλώς συνόδευε τη νόστιμη γεύση του κιμά
- Kobeba ή kibbeh (https://feelgoodfoodie.net/recipe/kibbeh-balls/), ελληνιστί «κουμπέπα» αναφέρθηκε, υπάρχει και κυπριακή εκδοχή «κούπες»: Πρόκειται για τηγανιτές μπουκίτσες κιμά με έντονη καρύκευση (γαρύφαλλο, κανέλα) και καρύδι, μέσα σε πλιγούρι. Είχε ενδιαφέρον.

Καλή εντύπωση συνολικά, ξανά.

Επίσκεψη, Σεπτέμβρης '24.

Όμορφος χώρος, που από,τι φάνηκε τον προτιμούν αρκετοί για (βραδινή) έξοδο.

Κρεατικά ως επί το πλείστον, αν και θα βρείτε μερικά θαλασσινά, κυρίως λόγω των νηστειών που επικρατούν στην περιοχή. Όσα πήραμε ήταν τίμια (κεφτεδάκι σχάρας, χοιρινό μπριζολάκι, συκώτι), μόνο η πανσέτα δεν έλεγε και πολλά.

Τα ορεκτικά μια χαρά, σε ικανές ποσότητες.

Γλυκάκι στο τέλος κερασμένο. Νερό εμφιαλωμένο χωρίς να ερωτηθούμε.

Τιμές καλές. Με αρκετό για δύο άτομα φαγητό, στα 49€. Απόδειξη και τιμολόγιο κανονικά.
Άρεσε και θα επέστρεφα με χαρά.

Επίσκεψη μετά από καλά λόγια, απώτατα Αυγούστου '24.

Βρίσκεται στην είσοδο του χωριού, χωμένο κάτω από δέντρα. Έχει ωραία δροσιά, αν και, όπως μας είπαν, υπήρξανε και μέρες που θερμοκρασιακά δεν ήταν ανεκτά ούτε εκεί.
Ο εσωτερικός χώρος είναι ζεστός -πρέπει να είδα και ένα τζάκι- θα είναι ωραία εκεί και με κρύο.

Ωράριο λειτουργίας:
Δευτέρα/Τρίτη κλειστά, Τετάρτη-Παρασκευή ανοιχτά από τις 17:00, ΣΚ ανοιχτά και μεσημέρι

(Ενημερωτικά: Λόγω μέρους και μεγέθους, διάφορες δεξιώσεις λαμβάνουν χώρα εκεί, οπότε καλό θα ήταν να προηγηθεί ένα τηλέφωνο.)

Ο κατάλογος μεγάλος (που μαθαίνεις να τον φοβάσαι, γενικά), με 4-5 πιάτα ημέρας. Πήραμε κυρίως απ' τα δεύτερα.
Αυτά που δοκιμάσαμε βγάζανε νοστιμιά και φροντίδα. Οι μερίδες προς το μεγάλες.

Στο τέλος ήρθε παγωτό με χαλβά σιμιγδαλένιο. Το νερό εμφιαλωμένο, άνευ ερωτήσεως. Με δύο μπύρες 38€.

Ιδιοκτήτης και μάγειρας είναι ο κύριος Γιώργος. Φιλικός και συμπαθέστατος, περνούσε απ' τα τραπέζια, πιάνοντας κουβέντες για το φαγητό, τα μικρά και τα μεγάλα. Όπως μας είπε, στις αρχές του καλοκαιριού σκεφτόταν να το δώσει, αλλά κατέληξε στο να το κρατήσει. Πριν φύγουμε, μας έφερε μια σακούλα αχλάδια από ένα κτήμα που έχει πιο δίπλα (από ένα άλλο προέρχονται και τα μυρωδικά/βότανα των φαγητών).

Άρεσε -κυρίως ως σύνολο- και θα επέστρεφα με χαρά.

Έχει προστεθεί και το κεμπαπάκι Φλώρινας, που σε σάντουϊτς είναι στα 3€ (δηλαδή επιπλέον 0,5 ευρώ σε σχέση με τα υπόλοιπα). Καλό και τρυφερό.

@dokimastis: Σχεδόν εξωπραγματικός αριθμός, πλέον. Συγκρινόμενος δε, ως ποσοστό αύξησης, με το αναντίστοιχο ενός κατώτατου μισθού για το ίδιο χρονικό διάστημα, είναι για γέλια και για κλάματα.

Dive in στο Prasso-universe μετά από χρόνια αποχής, αλλά ας όψεται μια ξενιτεμένη λιγούρα.

Για την ιστορική καταγραφή, ο γύρος σε πίτα πλέον κοστίζει (♪ drum roll ♪) 4,9€, άνευ αλοιφής. _Ποιος θα έλεγε ότι κάποια στιγμή θα δίναμε ένα τάληρο για πιτόγυρο;_

Μιας και έχει περάσει μεγάλο διάστημα απ' την προηγούμενη δοκιμή, ας καταθέσω τον οβολό μου:

- Γύρος χοιρινό σε πίτα:
Κρεάτινος μαξιμαλισμός. Ανθυγιεινός και τεράστιος.
Λάδια να τρέχουν, κομμάτια να πέφτουν, ένας χαμός που ακόμη κι έτσι όμως έβρισκε τρόπο να στέκει οργανωμένος. Είναι φοβερό που καμιά βλέπεις πολύ μικρότερα τυλιχτά να αδυνατούν να κρατηθούν ενωμένα και εδώ να μένει λαμπάδα.
Η μεγάλη έκπληξη ήρθε απ' τις πατάτες, χεράτης και παλιοταβερνιάρικης αισθητικής, που απο-πλαστικοποίησαν σημαντικά την για χρόνια εμπεδωμένη προκάτ εικόνα.
Ο γύρος πολύ μέτριος, αλλά σα σύνολο τον πέρασε τον πήχη (που περισσότερο είναι στην ένδειξη "ανιαρό γυράκι", παρά "κακό γυράκι").
Παραμένει δύσκολη πίστα, που ζητά τον καλύτερο εαυτό σου.

- Γύρος κοτόπουλο σε τορτίγια:
Σε blind taste ο γύρος δύσκολα θα περνούσε για κάτι το βρώσιμο. Επικίνδυνα άγευστος.
Όσον αφορά το μέγεθος, το τύλιγμα σε τορτίγια επιφέρει ακόμα μεγαλύτερες ποσότητες, τόσο που για 5,7€ που έκανε μπορεί να είναι και vfm. Αυτή η μόδα με τα ζυγίσματα ίσως εδώ να είχε ουσιαστικό νόημα για να δούμε τί γίνεται. Απ' τις λίγες φορές που τρως-τρως και δεν τελειώνει. Από ποιότητα, πάντως, 2ο ημι-υπόγειο.

Εν κατακλείδι: Η μεγάλη εικόνα δεν πολυ-άλλαξε, αν και σημειακά υπήρξαν θετικές μετατοπίσεις. Ραντεβού σε καμιά 5ετία.

Σήμερα η παραγγελία έσκασε σε χάρτινο σακουλάκι 15 Grill (βλ. φωτό) :Ρ

Δοκιμή μπουγάτσας με τυρί. Χειμαρρώδης γέμιση, που πρέπει να έχει και κάτι σε γιαούρτι ώστε να εξηγηθεί η ρευστότητα, όξινη αρκετά. Το φύλλο αδιάφορο στην καλύτερη, σε σημεία δεν είχει ψηθεί επαρκώς με αποτέλεσμα να έχει τη γεύση της ωμής ζύμης.

Οι τιμές για μερίδα 200γρ.: Κρέμα & τυρί στα 2,2€, κιμάς* στα 2,5€.
(*Κάτι πήρε το αφτί μου ότι πρέπει να βγαίνει μόνο Σάββατο ή μόνο ΣΚ.)

Τα πιτάκια με το σπανάκι οκ.

Ο κύριος που περιγράφεται και πιο κάτω (μάλλον ο ίδιος) συνεχίζει να υπάρχει. Αγενή δε θα τον χαρακτήριζα, αλλά σίγουρα στραβωμένο, που βέβαια όσο αυτό δεν μεταφράζεται σε κακή συμπεριφορά μπορεί να είναι και οκ.

Όπως τα λέει ο @Piroski τα πράγματα. Πειραιώτις πειραιωτήτων!
Ένα ψυχογράφημα ράθυμης διεκπεραίωσης μέσ' την περιβολή του φευγαλέα απρόσωπου λιμανιού.
Ένα σημείο συνάντησης του στομαχιού με το ανοίκεια οικείο.
Μία διδακτορική διατριβή στο τμήμα λαογραφίας και παράδοσης.

Μπορεί ο γύρος χοιρινό να ήταν κακά κακός, χωρίς καθόλου γεύση και με υφή λες και είχε κακοξεπαγώσει, αλλά μικρή σημασία έχει.
Ενδεχομένως να απολαύσαμε περισσότερο τον γύρο κοτόπουλο που ήταν καλούτσικος και σε μεγάλα κομμάτια, την πίτα που ήταν σωστή και μεγαλύτερη απότι συνήθως, το συμπαθές προκάτ της πατάτας και τα ζαρζαβατικά που τα συνόδευαν πλούσια, αλλά αυτά λίγο θα απασχολήσουν τον ιστορικό του μέλλοντος.

Ενδιαφέρον είχε η διαφορά στις φουρνιές τυλιχτών που πήραμε, πετυχαίνοντας πάνω στην αλλαγή τη βάρδιας. Η πρώτη, που ήρθε με ισχνή ποσότητα κρέατος (σε σημείο να αναρωτιέσαι αν ξέχασε να βάλει), ενώ η δεύτερη -από άλλον μάστορα- που έσκασε αρκετά γεμάτη. Κι για αυτό πιθανώς να αξίζει να αφιερωθεί ένα ολόκληρο κεφάλαιο.

Άνοιξε πριν από ένα διβδόμαδο. Γλυκήτατο, σε στενάκι και κοντά σε ένα από τα ελεύθερα parking της πόλης, μαζεύει ντόπιες και περαστικούς -νεολαία κυρίως, αλλά και μη.
Δυστυχώς, όταν καθίσαμε η κουζίνα είχε κλείσει, οπότε πήραμε μόνο αλκοόλ.
Μία απ' τις φορές που περάσαμε, είχε στηθεί όμορφη αυτοσχέδια ρεμπετοκατάσταση.
Σε ερώτηση σχετικά με την προέλευση του ονόματος-γλωσσοδέτη, μας ενημέρωσαν πως είναι δικό τους και προέρχεται από ζεύξη των λέξεων "εσπέρα" και "μέθη".

Καθίσαμε ψιλοαναγκαστικά μιας και ήταν το μόνο στο οποίο βρήκαμε (περασμένη ώρα, μεγάλη παρέα) στην περιοχή, Αύγουστο '24. "Ψιλοαναγκαστικά" γιατί, αν και όμορφο σημείο, η greek taverna αναπαράσταση συμπληρωνόταν από την παρουσία τροβαδούρου οργανοπαίχτη, να τραγουδά σύγχρονες βαμβακαρειάδες για Φραγκοσυριανές και λαμπυρίζοντα ματόκλαδα, διαχέοντας μια (τουριστική) εσάνσ μετριότητας.

Ο κατάλογος -λόγω θέσης- αναμενόμενα μεγάλος, ένα κάπως απωθητικό μιξ ψαροκρεατικών με κάποια εξτραδάκια κυρίως μαγειρευτά. Ρίσκο τα αρνίσια παϊδάκια, που όμως υποδέχθηκα με χαρά. Δυστυχώς, δεν ήταν καλά. Γευστικά το αποτελέσμα ήταν τέτοιο που συνηγορεί στο ότι μάλλον δεν ψήθηκαν στα κάρβουνο. Γενικά, τα της ώρας έδειχναν κάπως κουρασμένα. Απ' την άλλη, στα μαγειρευτά (μουσακάς, σουτζουτζούκακια, γίγαντες) η ομήγυρη έδειξε να ικανοποιείται. Χαμηλοϋψηλές πτήσεις για τα ορεκτικά, πέρα από την σκορδαλιά (με ψωμί!) που ήταν εξαιρετική.

Το σέρβις ευγενικό. Το νερό εμφιαλωμένο, χωρίς ερώτηση. Στο τέλος ήρθε καρπούζι και παγωτό (συσκευασμένο, τύπου cornetto). Τιμές: ≤20€/άτομο

Το επισκεφθήκαμε Αύγουστο '24. Τραπέζι, δυστυχώς, είχε μόνο μέσα -αλλά τουλάχιστον βρήκαμε για εκείνη την ώρα- γεγονός που απομάκρυνε κάπως το curing αεράκι, αλλά οι ανεμιστήρες κάνανε δουλειά, και δεν ήταν κακά.

Καθώς καταλήξαμε παρέα με διψήφιο αριθμό ατόμων, πήραμε διάφορα. Δεν μπορώ να πω πως κάτι έκανε τα πλήθη να αλαλάζουν, ούτε όμως κάτι πως τα δυσαρέστησε. Στα του φαγητού, σε γενικές γραμμές καλά. Το σέρβις φιλικό κι ευγενικό. Τιμές καλές. Κάτι για το τέλος, δεν ήρθε. Συνολικά, πρόσημο θετικό.

Επίσκεψη, Αύγουστο '24 - σε σημείο που η πείνα χτύπησε την πόρτα σε χρόνο/χώρο εκτός υπολογισμού.
Βρήκαμε ταβερνοειδούς προσέγγισης ορεκτικά (βλ. φλογέρες, τυροπιτάκια) και καφενειακής απόδοσης κυρίως πιάτα (όπως μοσχαράκι, χοιρινό, σουτζουκάκια κ.λπ.). Σε γενικές γραμμές, οι γεύσεις οκ. Δε θα ενθουσιάσει, αλλά είναι -και βάσει τιμών- αξιοπρεπές. Στο τέλος, μας κέρασαν μια γύρα μπύρες, κίνηση αν μη τι άλλο εκτιμητέα.

Take away, Αύγουστο '24.
Δοκιμή γύρου χοιρινού και κοτόπουλου. Αρκετά λαδεροί, σε περίπτωση που δεν είστε fan, γεγονός που έβγαζε μια πρόστυχη, old school νοστιμιά τυλιχτού. Η πατάτα προκάτ, αλλά όχι κακή. Στα 3,7€, με αλοιφή. Αρκετά καλό.

Στάση για φαγητό, Αύγουστο '24.

Επιβεβαίωση των όσων αναφέρει ο φίλος @Δημήτρης Σ. Πολυ ευχάριστα τυλιχτά, σε νόστιμους συνδυασμούς (βλ. Εικόνες). Τα δύο απαραίτητα, αν πεινάτε αρκετά. Στα 3,6€ το κάθε ένα.
Προσοχή: Στο "απ'όλα" δεν συμπεριλαμβάνονται οι πατάτες.

Το επισκεφθήκαμε Αύγουστο '24. Καθίσαμε βράδυ, επί του πεζοδρομίου, καθώς τα υπόλοιπα στην εσωτερική αυλή ή στην μπροστά όψη ήταν γεμάτα ή σε κράτηση.

Από όσα δοκιμάσαμε, τα ορεκτικά ήταν που άφησαν ευχάριστες εντυπώσεις, και πιο συγκεκριμένα η μαϊντανοσαλάτα, η καπαροσαλάτα, οι ντοματοκεφτέδες (τα δύο πρώτα τα δοκίμαζα για πρώτη φορά). Τα υπόλοιπα ήτανε από μια χαρά έως οκ.

Τα κυρίως απ' την άλλη ήταν κάπως αδιάφορα, ίσως εξαιτίας των -κατ'εμέ- περίεργων συνδυασμών τους (π.χ. κάπου αχνοφαίνεται μια 'ασύνδετη' κανέλα). Θα άξιζε να είχε δοθεί εδώ μεγαλύτερη προσοχή.

Τα παιδιά στο σέρβις πολύ ευγενικά και σε μόνιμο τροχάδι, κατανοητός ο οποίος ασυγχρονισμός.

Γλυκό δεν ήρθε, πιθανώς όμως όχι λόγω απουσίας του, αλλά λόγω κακής συνεννόησης με το προσωπικό κατά τον τελετουργικό συγχρονισμό της πληρωμής.

Για γεύμα αρκετών ατόμων και με ποτό, το κόστος ανήλθε στα ~23€/άτομο.

Παραγγελία μέσω πλατφόρμας, Αύγουστο '24.

Δοκιμάστηκε τυλιχτό με κεμπάπ "λέιλεμ λέι". Ο κιμάς, σε υφή/γεύση, ήταν πιο κοντά στο σουτζουκάκι παρά στο -ζητούμενο ανάμικτο, πρόστυχο- κεμπάπ. Επίσης, το "απ'όλα" (γιαούρτι, σάλτσα ντομάτας, πατάτες μαρούλι) έτεινε περισσότερο προς ελληνική εκδοχή, παρά ανατολίτικη (κυρίως όσον αφορά τα μυρωδικά). Η πίτα που αναφέρεται, αραβική (θένκφουλι).

Δεν ήταν κακό, ωστόσο δεν μπόρεσε να συστηθεί ως το διαφορετικό που θέλει να είναι. Ίσως σε επόμενη δοκιμή, που όμως, πιστεύω, θα αργήσει να έρθει.

Δυστυχώς την ώρα που περάσαμε όλα είχαν τελειώσει (τα σαντουϊτσάκια, κυρίως, που όπως μας είπαν έως τη 1μμ έχουν εξαφανιστεί), παρά μόνο κάτι τελευταία ψωμιά και γλυκά.

Κάθε μέρα της εβδομάδας βγάζουν 6-7 διαφορετικούς τύπους ψωμιού.
Δοκιμάσαμε το ολικής με προζύμι που ήταν πολύ καλό. Απ' τα γλυκά άρεσε το γερμανικό cheesecake, ελαφρύ και φλάφι, που αν σας αρέσουν τα κάπως άγλυκα, είναι ταμάμ.

Σύντομα θα ανοίξουν υποκατάστημα στον πεζόδρομο, όπου θα κάνουν και καφέδες.

Παραγγελία μέσω πλατφόρμας, Αύγουστο '24. Ο ιδιοκτήτης-γνωστός από λαοφιλείς λογαριασμούς στα social media, ομολογώ έχει προκαλέσει αρκετούς μεταμεσονύκτους γουρργουρισμούς κατά την κοινή πρακτική του βραδινού scrolling.

Δοκιμάσαμε double cheese και buttermilk chicken.
Το smashed burger (απαραίτητο κι εδώ τουλάχιστον το διπλό) οκ, δεν ήταν όμως κάτι το ιδιαίτερο, ενώ το τηγανιτό κοτόπουλο, αν και καλό ως κότα (ινώδες, χοντρό κομάτι, ζουμερό απ' το τηγάνισμα), δεν ξεχώριζε στην κατηγορία buttermilk. Το ψωμάκι brioche περισσότερο έπαιρνε, παρά έδινε στο αποτέλεσμα (π.χ. ένα potato bun θα ταίριαζε, πιστεύω, καλύτερα). Αμφότερα ήταν χορταστικά.

Από συνοδευτικά, οι κανονικές πατάτες ήταν κακό προκάτ, οι γλυκοπατάτες στην καλύτερη αδιάφορες. Εδώ θα ήθελε λίγο περισσότερη προχοχή, ειδικά τη στιγμή που φαίνεται να υπάρχει διάθεση για κάτι περισσότερο από συμβατικό μπεργκεράδικο.

Μετακινείσαι με τον χάρτη στην περιοχή που θες και στη συνέχεια: "Φίλτρα" -> "Έχει σχόλια ή εικόνες".

Αν δεν κάνω λάθος, οι δύο (;) κυρίες που το έχουν είναι Σαλονικιές.

Πριν χρόνια που είχαμε βρεθεί στο νησί, εκεί είχαμε κάνει τις πιο ωραίες βραδιές. Απόμερα απ' τον χαμό της Χώρας αλλά και του νησιού (τότε!... ή και τώρα;), μια ησυχία που γινόταν μέθεξη.

Ετεροχρονισμένα (σε μέγιστο βαθμό), αλλά είναι απ' τα μαγαζιά που θα επέστρεφα για εκείνο το διαχρονικό συναίσθημα νιότης των περασμένων.

Στη θέση του άνοιξε εστιαστόριο με την ονομασία "Ηλιάνα".

Βρισκόμενοι στην περιοχή και για κάτι στο χέρι, σταθήκαμε να πάρουμε δύο σαντουϊτσάκια.
Οι τέσσερις συνδυασμοί (βλ. φωτό καταλόγου_31.07.24) μίνιμαλ, αλλά με ποτένσιαλ.
Δοκιμάσαμε τον μαύρο χοίρο και την γαρίδα.
Το πρώτο ήταν πολύ κάτω στο αλάτι (χοίρος+μελιτζάνα), γεγονός που, τελικά, στερούσε από γεύση. Σε σημείο που, προσωπικά, μου φάνηκε αδιάφορο.
Η γαρίδα απ' την άλλη πιο συμπαθητική. Αλλά και πάλι, δεν μπορώ να πω πως μας ξετρέλανε.
Το ψωμί naan ήταν οκ.
Μεταξύ 6-8€ όλα τους, που για κάτι διαφορετικό και με τα συγκεκριμένα υλικά, δεν είναι τρελή τιμή, αλλά το αποτέλεσμα μπορούσε πολύ καλύτερα.
Τα παιδιά που μας εξυπηρέτησαν, για ακόμη μια φορά, ευγενέστατα.

Το επισκεφθήκαμε μετά από καιρό που ήταν στο πρόγραμμα, Ιούλη '24. Απογευματινή ώρα χωρίς κράτηση, αν και μας επικοινωνήθηκε ότι θα είχαμε το τραπέζι έως τις 9μμ λόγω άλλης κράτησης (υπέρ-αρκετή ώρα, ~2,5h).

Πήραμε:
Ταραμάς λευκός καλός
Σαλάτα κολοκύθι αγγούρι μυζήθρα ντοματίνι δροσερή, αν και ελαφρώς άνευρη και με το ντοματίνι αχρείααστο
Ντοματοκεφτέδες και κολοκυθοκεφτέδες: Όχι καλοί οι πρώτοι, συμπαθητικοί οι δεύτεροι
Σεβίτσε φαγκρί με τσιπς πατάτας και μάνγκο καλό_minus, γιατί του έλειπε η σπιρτάδα
Λιγκουίνι με γαρίδες: Εξαιρετικό βράσιμο στα ζυμαρικά, γευστικό το σαλτσοειδές της υπόθεσης, οι γαρίδες μπορούσαν πολύ καλύτερα (ακόμα και να μην υπάρχουν)
Κουτσομούρες τηγάνι (250γρ. ή 5 τμχ.) τρυφερές, αρκετά καλές

Στο τέλος ήρθε καρπούζι και τσιζκέικ με λάιμ και δυόσμο.
Το προσωπικό όπως έχει ειπωθεί πολυπληθές, συντονισμένο, ευγενικό, βοηθητικό.
Το νερό ήρθε εμφιαλωμένο, χωρίς ερώτηση.

Το κόστος, με ένα ποτήρι Βιβλία Χώρα και 2 Νήσους lager, 93€. Συνολικά, φάγαμε καλά, χωρίς να ενθουσιαστούμε. Λόγω ποικιλίας και των γεύσεων που άρεσαν, θα μπορούσα να επιστρέψω.