Εικόνες (1910)
Εμφάνιση όλων των εικόνων
Συνοδευτικές πατάτες για το κότσι
Χοιρινό σνίτσελ & συνοδευτικά
Martinigansl ("Χήνα του Αγίου Μαρτίνου", παραδοσιακό πιάτο που σερβίρεται την περίοδο της γιορτής του Αγίου Μαρτίνου στις 11/11)
Kalbsrahmbeuschel (ραγού από μοσχαρίσια εντόσθια και λαχανικά σε κρεμώδη σάλτσα)
Ψωμάκια, αρωματικό βούτυρο & αγουρέλαιο
Maronireis (γλυκό με κάστανο και κρέμα σαντιγί, σερβίρεται παραδοσιακά ως επιδόρπιο τις ημέρες γύρω από τη γιορτή του Αγίου Μαρτίνου)
Σνίτσελ κοτόπουλο a la creme (αξιοπρεπές το κρέας, η σως έτσι κι έτσι, τα συνοδευτικά capelleti συμπαθητικά)
Κοτόπουλο Americain burger (στην περιγραφή στον κατάλογο περιελάμβανε και sauce hollandaise, μάλλον όμως την ξέχασαν ή την έκρυψαν πολύ καλά, γιατί το σύνολο ήταν στεγνό. Φρέσκιες και οκ οι πατατούλες)
Σαλάτα "Δροσερή"-μισή μερίδα (μια χαρά ποσότητα για δύο άτομα. Το iceberg στη βάση πιάτου σερβίρεται ολόκληρο και ο πελάτης το τεμαχίζει με κοφτερό μαχαίρι)
Ουγγαρέζικη Dobos torta (με καραμέλα) & Αυστριακή Makova torta (με παπαρουνόσπορο)
Προτομή του Βασιλιά του Βαλς, Γιόχαν Στράους του Νεότερου, μπροστά από το καφέ
Υγ1: οι κολοκυθοκεφτέδες είναι πάντα μικροσκοπικοί και μισοκαμένοι.
Υγ2: έχω περιμένει κι εγώ κανένα μισάωρο για μερίδα γύρο, όταν έπεσαν πολλές παραγγελίες μαζεμένες από την πελατεία.
Κι έτσι, σε αυτή την ταβέρνα του Τραστέβερε, γεννήθηκε η πιο επιτυχημένη συνεργασία στην ιστορία του κινηματογράφου ανάμεσα στον σκηνοθέτη Σέρτζο Λεόνε και τον μουσικοσυνθέτη Έννιο Μορρικόνε με δημιουργήματά τους μερικά από τα εμβληματικότερα "
Λειτουργεί από το 2017 ως αναβίωση του παλαιότερου ομώνυμου εστιατορίου (και ξενοδοχείου) - ευρισκόμενου στη γωνία Neuer Markt & Donnergasse- το οποίο καταστράφηκε ολοσχερώς το 1945, από τους βομβαρδισμούς των Συμμάχων στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τιμώντας την παράδοση του διάσημου προγόνου του σερβίρει (και) την προπολεμική σπεσιαλιτέ: βιεννέζικο σνίτσελ τηγανισμένο σε λαρδί και γαρνιρισμένο με βραστό αυγό, αντσούγιες, κάππαρη, φέτες λεμονιού, εσαλότ και μαϊντανό.
Οι τιμές είναι τσιμπημένες αλλά το γευστικό αποτέλεσμα και το αρμονικό περιβάλλον(χώρος και μουσική) σε αποζημιώνει.
Η βραδιά καρμπονάρας (είχα πάει μια φορά) έχει το γούστο της ως διαδικασία.
https:
Σας ξαναθυμίζω τη σπαρταριστή σκηνή του δικαστηρίου με τον Αυλωνίτη και τον Παπαγιαννόπουλο να δίνουν ρεσιτάλ γέλιου: https:
Φαγητό: αποδεκτό/αξιοπρεπές και σε ικανοποιητικό μέγεθος οι μερίδες (παίζει και με κρεατικά και με θαλασσινά, εμείς δοκιμάσαμε τα πρώτα)
Τοποθεσία: πλάι στο κύμα.
Εξυπηρέτηση: καλή.
Τιμές: καλές.
Απ' το Κορδελιό στο Χαρμάνκιοϊ
που συνέβη το εξής:
https:
Με τη μυζήθρα πιπεριές/με τα βραστά σαλάτα/ξυδάτα τα λουκάνικα/με πιπεριές σφουγγάτα.
Με χόντρο τους ντολμάδες τους/ είχανε καμωμένους/ τους είχαν κάνει νόστιμους /καλά μαγειρεμένους.
https:
Στα αρνητικά η υπερβολικά ακριβή τιμή για το πολύ εύγευστο χύμα κόκκινο housewine (25 ευρώ το μισόλιτρο).
Στο μεσημεριανό γεύμα δοκίμασα το Kalbsrahmbeuschel, παραδοσιακό πιάτο με μοσχαρίσια εντόσθια (πνευμόνια, καρδιές, σπλήνα, γλώσσα) εμπλουτισμένο με ζωμό γκούλας και με κρέμα γάλακτος και συνοδευόμενο με Semmelknödel. Ήταν νόστιμο αλλά αυτό που έκλεψε την παράσταση ήταν το υπέροχο Kaiserschmarrn που φάγαμε ως επιδόρπιο - ίσως το καλύτερο από όσα έχω γευτεί στη Βιέννη.
Στο δείπνο οι επιλογές ήταν κλασσικές: Ορίτζιναλ βιεννέζικο σνίτσελ (μοσχάρι) με βραστές πατάτες και ανάμεικτη σαλάτα (η οποία είχε και ένα ελαφρύ δροσιστικό dressing με βασιλικό & ελαιόλαδο), και για επιδόρπιο ζεστό Apfelstrudel με κρέμα σαντιγί.
Σε χαμηλή ένταση, σαν "
Οι εκτελέσεις των πιάτων ηταν συμπαθητικές και οι ποσότητες επαρκείς. Οι τιμές στα πρώτα πιάτα κυμαίνονται από 9 - 12 ευρώ και στα δευτερα από 14 - 22. Οι pinse τιμώνται γύρω στα 10 ευρώ. Το ένα μπουκάλι λευκο κρασί που ήπια, αφού κατάφεραν να το ανοίξουν με την τριτη προσπάθεια (θρυμματιζοταν ο φελλός) δεν το χρέωσαν στον λογαριασμό. Λίγα σπιτικά γλυκά και ο προβλεπόμενος espresso για τη χώνεψη και το δείπνο έκλεισε με εύθυμη διάθεση και κερασμένα σφηνάκια. Οι σερβιτόροι ήταν γρήγοροι και εξυπηρετικοί, με την επιθυμητή-ιταλικού στυλ - λαικοτητα και τα περιορισμένα ιταλικά μου τους άρεσαν πολύ περισσότερο από την αγγαρεία που κατά βάθος κάνουν να συνεννοουνται με τους τουρίστες στα αγγλικά.
https:
Τα γλυκά ήταν φρέσκα και ικανοποιητικά σε γεύση. Η νεο-παραδοσιακή στραπατσάδα, εντός ψωμιού brioche, (πρωινό) ήταν μια χαρά, οι αλμυρές αυγόφετες διεκπεραιωτικές, τα pankakes με σιρόπι σφενδάμου σχεδόν κλασσικά.
Η διακόσμησή του μου αρέσει, έχει πολλά στοιχεία ρετρό και σπιτικής ατμόσφαιρας. Όσο για τις τουαλέτες , επιβάλλεται μια επίσκεψη, όχι για χρήση αλλά για χάζι.
Ζυγουρι επήρα τηγανια/με μπόλικο ζουμακι/και μέσα πατατουλα οφτη/και στην κορφή τυράκι.
Στη σχαρα το κοτοπουλο/μαστορικα ψημένο/με συντροφιά γλυκό πουρέ / και σως περιχυμενο.
Χορτοπιτακια για μεζέ /με ξυγαλο παρεα/και τη σαλάτα Παραστιες/που ναι κι αυτή ωραία.
Σαν πάντα το σφουγγατο του/εγώ το παραγγέλνω /τρώω και σκάω με το μισό /το άλλο στο σπίτι παιρνω.
Ρακή την πίνω άφθονη /τη φέρνει παγωμενη/και μέσα στο ποτήρι μου/περίσσευμα δε μένει!
Οι λουκουμάδες κερασμα/δίχως αυτούς δεν κάνει /μόλις ζητάς λογαριασμό /τους βάζει στο τηγάνι!
To παρακάτω link επιβεβαιώνει την άποψή σου:
https:
Σαλατα σαν του κύρη μου/με μπόλικη γλυστριδα/ βοσκοπιτα και ξυγαλο/μπαμπατσικη μερίδα.
Φάγαμε κι ήπιαμε καλα/ και πήραμε και σπίτι /για τέτοια μεζεδαδικα /φημίζεται η Κρήτη!
https:
https:
https:
Συμφέρει μακράν να πάρεις μερίδα.
Το εστιατόριο πήρε το όνομά του προς τιμήν του εξερευνητή του γαλλικού Βασιλικού Ναυτικού, υποναυάρχου Jean-François de Galaup, κόμη της Lapérouse, ο οποίος χάθηκε εξερευνώντας τα Νησιά του Σολομώντα στον Ειρηνικό Ωκεανό.
Το συγκεκριμένο βρίσκεται στο Heiligenstadt, ακριβώς δίπλα σε ένα από τα σπίτια στα οποία έμενε ο Μπετόβεν στην περιοχή.
Διαφημίζει την Sachertorte του ως "
Το ανεβατό καλιτσούνι είναι η αδυναμία μου.