Κι αυτό έκλεισε. Στη θέση του άνοιξε το "60 seconds to Napoli".

Έχει κλείσει. Στη θέση του άνοιξε το "Max’s Beef Noodles".

Χτεσινή επίσκεψη στο αγαπημένο σουμάκι, στη νέα τοποθεσία. Το μαγαζί γεμάτο για Δευτέρα και μάλιστα 2 μέρες μετά το άνοιγμα, που σημαίνει ότι μάλλον έχει ήδη το κοινό του. Το μενού (όπως και τα πρόσωπα) είναι ίδιο με το προηγούμενο μαγαζί στην Ακριτών, οπότε όποιος έχει ξαναπάει ξέρει ακριβώς τι να περιμένει. Οι τιμές όμως έχουν τσιμπήσει 15% πάνω σε όλα τα πιάτα (ίσως αναμενόμενο, δες κατάλογο). Μου έκανε εντύπωση ότι στα πιάτα ημέρας, πέρα από τα κλασικά, κατσικομακαρονάδα κλπ., είχε και αρκετά θαλασσινά/ψαρικά (δε δοκίμασα). Ευχάριστα εξωτερικά τραπέζια στο φαρδύ πεζοδρόμιο της Ολύμπου, προτείνεται για urban κρεατοφαγία. Θα ξαναπάω.

Στη θέση αυτή άνοιξε το "Λάδι+Λεμόνι", ψητοπωλείο με τραπέζια πάνω στην πλ. Ανδρούτσου. Οι ιδιοκτήτες έχουν επίσης τα "Oven" και "Regatta Skybar" και συμμετέχουν και στο "Μέντα".

Πολλές επισκέψεις τα τελευταία χρόνια. Λαΐκό καφενείο χωριού, με εξαιρετικό vfm αν παίξεις με μπίρα ή τσίπουρο με random μεζέδες (τιμή 2025: 3,5 ευρώ μπίρα 500ml με ατομικό πιάτο). Είναι η φτηνή εναλλακτική στα καφενεία της Πρέβεζας. Το vfm πάει περίπατο αν παραγγείλεις ποικιλίες κρεατικών (τις χρεώνει ακριβά και δε φέρνει τους μεζέδες).
Χαλαρό κλίμα το χειμώνα με το τζάκι εσωτερικά, το καλοκαίρι ζορίζει λόγω κουνουπιών.

Δοκιμάστηκαν πιτόγυρα με χοιρινό και κοτόπουλο. Μικρά, ακριβά, αλμυρά, με προκάτ πατάτες, πίτες κι αλοιφές. Μακριά...

Αλλαγή ιδιοκτησίας. Άνοιξε πριν από 3 μέρες ως μεζεδοπωλείο "Ολέα".

oldschool ψητοπωλείο, βγαλμένο από άλλη δεκαετία. Έχω τις αμφιβολίες μου σχετικά με το πόσο τηρούνται οι υγειονομικοί κανόνες. Το σουβλάκι κοτόπουλο είναι πολύ τρυφερό κι έχει πολλούς οπαδούς, όλα τα υπόλοιπα θα έλεγα κάτω του μετρίου.
Είναι ευρέως γνωστό ως "Τάκα-τάκα".

Έχει ξανανοίξει υπο νέα ιδιοκτησία κι ονομασία: "En Meze".

Άνοιξε Απρίλιο 2024 (η νέα ιδιοκτησία).
Ο παλιός ιδιοκτήτης (Στάθης), άνοιξε το Αμόρελι

Δυστυχώς έκλεισε: έχει πανό που λέει ότι η επιχείρηση μετακομίζει στα Γιάννενα.

Το μαγαζί είναι καλτ. Βαριά τοπική κουζίνα, μεγάλες μερίδες φουλ στο λίπος, ρουστίκ διακόσμηση, γερμανίδα γιαγιά στο σέρβις και λάβαρα Hannover 96 στις γωνίες. Ο κόσμος όλων των ηλικιών, φιλικός, με διάθεση να πιάσει κουβέντα, παρά τη σχετική φασαρία. Το τεράστιο κότσι με ξινολάχανο και βραστές πατάτες (φωτογραφία) δεν έλεγε πολλά, αλλά καλό vfm στα 19,90 ευρώ (+5,90 η μπίρα).
Οι πολύ θετικές κριτικές στο Google μάλλον σχετίζονται με την ιστορικότητα και την καλτίλα ή με τις παιδικές αναμνήσεις των ντόπιων, παρά με το φαγητό.

Sushi all-you-can-eat, αλλά από τα καλύτερα του είδους.
Λειτουργεί ως εξής: με 32,80 ευρώ/άτομο σου φέρνουν ένα τάμπλετ, στο οποίο επιλέγεις sushi (maki, sashimi, nigiri κλπ) καθώς και σαλάτες, ορεκτικά (edamame, spring rolls κλπ) τα οποία ετοιμάζονται live στην ανοιχτή κουζίνα και σερβίρονται στο τραπέζι. Κάθε 10 λεπτά μπορείς να στείλεις νέα παραγγελία με max 10 ή 16 πιατάκια (εξαρτάται από το πόσο χρόνο έχεις στη διάθεσή σου. Εμείς που πήγαμε μετά τις 21:00 είχαμε 16). Έχει και μικρό μπουφέ με γλυκά, τα ποτά χρεώνονται έξτρα.
Σημασία έχει ότι το φαγητό ήταν καλό και φρέσκο, όχι όπως τα deep-fried, ετοιματζίδικα που πετυχαίνω συνήθως στα all-you-can-eat με τους ιμάντες και τα χρωματιστά πλαστικά πιατάκια.
Φάγαμε δίχως αύριο (στην 3η παραγγελία κλατάραμε...) και περάσαμε καλά.
Θα ξαναπήγαινα.

Συνοικιακή μπιραρία που δεν την πιάνει εύκολα το μάτι. Ο χώρος μετριοκακός (μυρωδιά ποτισμένης μπίρας στα σανίδια), το chili con carne επίσης κακό (απ' ότι μας είπαν, ο μάγειρας είχε μόλις σχολάσει και το μόνο που μπορούσαν να μας προσφέρουν ήταν chili con carne ή πίτσα...), αλλά εξαιρετική ποικιλία σε μπίρες, με πάρα πολλές ετικέτες απ'όλα τα κρατίδια της Γερμανίας και κάποιες εξωτερικού. Ο σερβιτόρος μεγάλος γνώστης του αντικειμένου, μας έκανε προτάσεις με βάση τα γούστα μας. Τιμές πολύ νορμάλ. Θα ξαναπήγαινα ευχαρίστως μόνο για μπιρογνωσία.

Ποιοτικό μαγαζί στην πόλη της Λευκάδας. Ωραίος χώρος εσωτερικά κι εξωτερικά, εξυπηρετικό σέρβις από νεαρά παιδιά και προσεγμένο φαγητό.
Πήραμε 1 φέτα πανέ, 1 σαλάτα "Μαζί", 2 κυρίως (χοιρινή σταβλίσια και σολομό, δες φωτογραφίες), ένα γαλακτομπούρεκο (αποδομημένο) κι από ποτά μόνο νερό. Τιμές νησιώτικές: 80 ευρώ για 2 άτομα, αλλά μας άρεσαν όλα και περάσαμε καλά. Θα ξαναπάω.

Στη θέση του άνοιξε το Maestro (ψητοπωλείο + μαγειρευτά)

Δεν το έχω επισκεφθεί, αλλά το έχω στη λίστα μου καιρό. Μου το έχει προτείνει άτομο με βαθιά γνώση κι εμπειρία στην ψαροφαγία. Θέλει κράτηση.

Δεν έχει delivery. Δουλεύει take away και με τα λιγοστά άβολα τραπεζάκια. Θεωρώ ότι μαγειρικά και ψηστικά είναι κάπως καλύτερο από τον ανταγωνιστή Τσουμελέκα (ο οποίος όμως έχει και delivery).

Έκλεισε Νοέμβριο 2023 και ξανανοίγει την επόμενη εβδομάδα υπό νέα ιδιοκτησία (η οποία σχετίζεται με το cafe-bar Prevere στην παραλία). Ο παλιός ιδιοκτήτης (Στάθης) ανοίγει προσεχώς νέο εστιατόριο στην οδό Εθν. Αντιστάσεως (δίπλα στο Chillbox).

Πίτσα mix di salumi πλούσια σε υλικά με ψωμένιο, ελληνικού τύπου ζυμάρι. Δοκιμάσαμε επίσης σαλάτα και ριζόττο funghi με μανιτάρια και λάδι τρούφας. Γενικά OK το γευστικό αποτέλεσμα, τίποτα το εξαιρετικό. Τιμές νορμάλ στο φαγητό, πολύ ακριβά τα ποτά (πχ 5,5 ευρώ οι κοινές μισόλιτρες μπίρες του σουπερμάρκετ). Δεν θα είχα πρόβλημα να ξαναπάω, αλλά δεν θα το επιδιώξω.

Είναι new entry στην πόλη και γίνεται χαμός, ακόμη και τις καθημερινές.

Ο εστιατορικός χάρτης της Πρέβεζας περιλαμβάνει 2-3 καλούτσικες ψαροταβέρνες, 2-3 ψευτοκυριλέ εστιατόρια με κοπές και risotti κι όλα τα υπόλοιπα μαγαζιά της σειράς που εμπίπτουν στην κατηγορία της νεοελληνικής ταβέρνας των '90s (μπιφτεκάκια, τζατζίκι και τηγανιές με ύποπτες σάλτσες).

Όλα; Όχι όλα. Βρήκα επιτέλους ένα μαγαζί του γούστου μου: δημιουργική κουζίνα (μικρός κατάλογος που ανανεώνεται κι αναρτάται στο facebook), εκλεκτές πρώτες ύλες, χαλαρή ατμόσφαιρα και νορμάλ τιμές. Σαφώς έχει δρόμο ακόμη για να φτάσει τα αντίστοιχα αγαπημένα μου μαγαζιά της Θεσσαλονίκης (Νάμα, Μαιτρ και Μαργαρίτα στην παλιά διεύθυνση, Σέμπρικο και Νέα Φωλιά στα πρώτα τους χρόνια, προτού το χίπστερ γίνει μέηνστρημ), αλλά είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Ελπίζω να πάει καλά και να βρει μιμητές.

Λίγο με χάλασε μόνο το κλίμα κατάνυξης που επικρατούσε, με ζευγαράκια, κεράκια και χαλαρωτική instrumental μουσική, δηλαδή δύσκολα θα πήγαινα με την παρεά μου για να πιούμε και ν' αράξουμε κάνα τρίωρο.

Σούπερ κυριλέ steakhouse, σε τεράστιο ανακαινισμένο κτίριο πάνω στο ποτάμι. Χώρος, σέρβις κλπ. σε πολύ ανεβασμένο επίπεδο. Κάθε μερίδα κρέατος περιλαμβάνει απεριόριστες επαναλήψεις σε τηγανητές πατάτες και 3 χειροποίητες σως του μαγαζιού: μπάρμπεκιου, τσιμιτσούρι και το εντελώς άκυρο horseradish, aka αγριοράπανο. Απεριόριστες επαναλήψεις ισχύουν και σε όλα τα έξτρα συνοδευτικά του καταλόγου. Συμβαίνει κι εδώ το εξής εκνευριστικό: δε σε ρωτάνε πόσο ψημμένο θέλεις το κρέας σου, αλλά σου το φέρνουν εντελώς rare και μαζί μία καυτή πέτρα για να το ψήσεις μόνος σου όπως το θέλεις.

Πήρα το αργεντίνικο φιλέτο των 300γρ. που ήταν εξαιρετικό, όπως και ότι δοκίμασα από τα συνοδευτικά (το καλύτερο ήταν το καλαμπόκι). Το μόνο που δε μου άρεσε ήταν το γλυκό: πήρα Kaiserschmarrn, το οποίο δεν ήταν καραμελωμένο, δεν είχε σταφίδες, δεν είχε αρκετή μους μήλου και γενικά ήταν άνευρο και πολύ υποδεέστερο από αυτά που βρίσκεις στη Βαυαρία.

Τιμές φευγάτες ακόμη και για τους ντόπιους (δες ανεβασμένο κατάλογο, τα περισσότερα steaks γύρω στο πενηντάρικο). Μαζί με συνοδευτικό, γλυκό και αρκετή μπίρα μας βγήκε περί τα 100 ευρώ το άτομο.

Δευτέρα 22:30 το βράδυ στη Φρανκφούρτη και κάθε λεπτό που περνάει κάνει την αναζήτηση φαγητού δυσκολότερη. Αποφύγαμε το κακόφημο Hauptbahnhof και ποντάραμε στα τούρκικα της Konstablerwache που κλείνουν στις 00:00.

Τα υπόλοιπα μαγαζιά της περιοχής έχουν μεταλλαχθεί σε κάποιου είδους φτηνές απομιμήσεις του Salt Bae: στη βιτρίνα ψυγεία με ντεμέκ παλαιωμένα μοσχάρια κρεμασμένα σε τσιγκέλια κι από πίσω σουτζουκάκια και ντολμάδες. Προτιμήσαμε το Anatolia γιατί μας φάνηκε πιο ορίτζιναλ.

Καλωσόρισμα με μια σαλάτα ezme (ψιλοκομμένα κρεμμύδια, αγγούρια και ντομάτες κι από πάνω σουμάκ και λεμόνι, αδιάφορη) και πίτες (μεγαλύτερες από τις δικές μας σουβλακόπιτες, αλλά πιο στεγνές και άνοστες). Παραγγείλαμε μια μικρή ποικιλία κρύων ορεκτικών (με διάφορες αλοιφές, ντολμαδάκια, λευκό τυρί και φασόλια γίγαντες, θύμιζαν κονσέρβα ΖΑΝΑΕ), μια μερίδα ισκεντέρ κεμπάπ (μοσχαρίσιος γύρος, σάλτσα ντομάτας, γιαούρτι κι από κάτω ψιλοκομμένη πίτα που ρουφούσε τα υγρά του κρέατος / νόστιμο και μεγάλη μερίδα) και μία Άδανα γιαουρτλού κεμπάπ (απλά ΟΚ, όχι ιδιαίτερα καυτερό). Πολύ καλή εξυπηρέτηση, χώρος ψιλο-κιτς, μουσική τούρκικα λαϊκα σε χαμηλή ένταση.

Για τα παραπάνω (δυο κυρίως από 17 εύρω κι 9 τα ορεκτικά) συν 2 βαρελίσιες Warsteiner δώσαμε 50κάτι ευρώ, αλλά σκάσαμε. Μέτρια εμπειρία, την επόμενη αλλού.

@ταβερνοαλάνι @dokimastis: ευχαριστώ! σας εμπιστεύομαι με κλειστά τα μάτια, έγινε η κράτηση.

@Γαργαντούας: κι εγώ την ίδια άποψη έχω για το Γιαλό. Προσωπικά, θα επέλεγα γλυκάνισο ή Ατλαντίς, αλλά η θάλασσα έχει ιδιαίτερη τουριστική αξία για τους Γερμανούς συναδέλφους.

Καλημέρα, τα φώτα σας παρακαλώ. Ψάχνω μαγαζί ανατολική Θεσσαλονίκη για να κλείσω επαγγελματικό τραπέζι 25 ατόμων (Έλληνες και Γερμανοί). Συνήθως πάμε στο Γιαλό, αλλά έλεγα φέτος να μην πάμε πάλι στα ίδια, οπότε ψάχνουμε τον αντι-Γιαλό: ωραία τοποθεσία κοντά στη θάλασσα, για θαλασσινά, αλλά όχι πολύ ακριβό (πχ. Μαύρη Θάλασσα είναι εκτός). Έχετε κάτι να προτείνετε;

Αλλαγή στο ιδιοκτησιακό: ο ένας εκ των αδερφών (Χριστόφορος) αποχώρησε και άνοιξε το Christoforos Street Food στην οδό Μπιζανίου. Ο Μιχάλης Τσούτσης παραμένει.

Ακούγεται καλό για μια στο τόσο, αλλά το αποτέλεσμα ήταν κατώτερο των προσδοκιών μου. Τα tacos σολομού ήταν ουσιαστικά τάκος με μια κακή σολομο-μαγιονέζα και λίγο μαρούλι. Στο Chicken wrap ήταν μπαγιάτικο και ξερό το κοτόπουλο. Πατάτες τηγ οι κλασικές προτηγανισμένες που μισή ωρα μετά δεν τρώγονται.
Δε νομίζω να του δώσω δεύτερη ευκαιρία.

Αγαπημένο μαγαζί, αλλά χρόνο με το χρόνο οι μερίδες μικραίνουν κι οι τιμές ανεβαίνουν. Μερίδα πανσέτα σούβλας στα 9 ευρώ για 3 κομμάτια με ελάχιστο κρέας και πολύ κόκαλο (χωρίς συνοδευτικά). Μάλλον θα απέχω για μερικούς μήνες.

Φέτος δεν άνοιξε. Ο ιδιοκτήτης έχει και το εστιατόριο Ambassador by the sea στη μαρίνα του Ακτίου (μαρίνα "Κλεοπάτρα"), μάλλον αποφάσισε να ρίξει εκεί το βάρος του.

Τελη Ιουνίου άνοιξε στη θέση αυτή το "Maré", ψαρο-φαστφουνταδικο (Wraps και tacos σολομού, burgers χταποδιού και μπακαλιάρου κλπ)

Έχει γίνει beach bar-restaurant "noa" και σερβίρει κανονικά φαγητό

Φέτος κλειστά! Νεκροταφείο και βλέπουμε...

@fisher ναι, καλά θυμάσαι, αυτό ήταν. Τέλη 90's, αρχές 00's.

https://www.gastronomos.gr/magazi/to-chubbies-stin-preveza-mas-vazei-ta-gyalia-kai-epipleon-to-street-food-se-vazaki/153721/

Το Νοέμβριο μετακόμισε σε νέα διεύθυνση, στην παραλία (θα γίνει νέα καταχώριση).

Έκλεισε. Προσεχώς πιτσαρία, αλλά δεν έχουν αρχίσει ακόμη εργασίες.

Πρόσφατη επίσκεψη, μετά από χρόνια. Κοντοσούβλια: το πρόβειο πολύ καλό, το χοιρινό καλό, το κοτόπουλο άγευστο, παρά τις μαρινάδες. Ισχύουν τα σχόλια για μικρές μερίδες και τουριστικοποίηση. Μόνο εδώ έχω βρει το εμφιαλώμενο τσίπουρο "Κατώγι Αβέρωφ" που μου άρεσε πολύ. Την επόμενη φορά θα δοκιμάσουμε το γειτονικό "Αρχοντικό"

@βιβλιοφάγος

Παρόλο που είμαι τακτικός στα Γιάννενα, δεν έχω ανακαλύψει ακόμη το μαγαζί που θα με ξετρελάνει και θα επιδιώξω να ξαναπάω. Αυτά στα οποία έχω κάτσει τις περισσότερες φορές και θεωρώ, ας πούμε, αξιοπρεπή είναι τα εξής:

• balsamico για μεσημεριανό μεζεδοτσιμπολόγημα, με ωραίο εξωτερικό τραπεζάκι (αν και θα βρέχει το σ/κ), ωραίο κλίμα, αλλά το φαγητό δε συναρπάζει
• Σείριος, ασφαλής επιλογή για κάτι πιο εστιατορικό
• Πάρκο Ναυτικού Ομίλου, το μενού του οποίου έχει αλλάξει προσφάτως χαρακτήρα (προς το λαϊκότερο, με αρκετά ψητά της ώρας), αλλά παραμένει καλή επιλογή, ειδικά αν έχετε μαζί και παιδιά (παιδική χαρά, πάπιες, λίμνη κλπ.)
• και τέλος, οι Βλάχοι και το διπλανό Σ'αναμμένα κάρβουνα, για κρεατοφαγία δίχως αύριο.

Έχω ακούσει καλά λόγια και για τη Φρόντζου Πολιτεία, αλλά δεν έχουν ωριμάσει ακόμη οι συνθήκες.

Χωρίς να γνωρίζουμε τα περί μεσημβρινής παύσης που αναφέρονται παρακάτω, το επισκεφτήκαμε κι εμείς στις 13:25 και ζητήσαμε το μενού του brunch. Η σερβιτόρα προβληματίστηκε εμφανώς, ζήτησε τη βοήθεια της κουζίνας, πήρε το ΟΚ κι όλα εξελίχτηκαν ομαλά. Εξαιρετικό φαγητό (shakshuka, breakfast hot-dog και το καλύτερο απ' όλα η χωριάτικη γαλατόπιτα με παγωτό κανέλα και μήλο), άριστο σέρβις, καλές τιμές: μας άρεσε πολύ και θα ξαναπάμε.

@Nikolas
τσέκαρε και τη Salumeria στην Παντανάσσης, είναι εστιατόριο τύπου Μαιτρ & Μαργαρίτα, αν σε ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Έχω ανεβάσει τον κατάλογο.