Προφίλ του χρήστη Thanasis

Δοκιμάστηκε Απρίλη του '24. Πήρα σουβλάκι, μοσχαρίσιο φιλετάκι και κεμπάπ. Πολύ πρόλογος που με προδιαθέτησε αρνητικά. Παρ' όλα αυτά οι εντυπώσεις:

-Πρώτες ύλες: Καλές. Σαφώς πάνω από τον μέσο όρο.

-Τιμές: Καλές για την εποχή, την περιοχή και για αυτό που προσφέρει.

-Υλοποίηση: Κακή. Το σουβλάκι ενώ είχε το απαραίτητο λιπάκι και φαινόταν να είναι από λαιμό (the best kind), κατέληξε στεγνό, λόγω του ψησίματος στο αέριο + ότι ήταν προψημένο/ζεσταμένο. Το μοσχάρι, καθώς είναι κλασικό ελληνικό μοσχάρι που κανονικά προορίζεται για γαλακτοπαραγωγή, ήταν έντονα μαριναρισμένο για να πάρει γεύση και να μαλακώσει και κάπου τους ξέφυγε το αλάτι, με αποτέλεσμα να είναι λύσσα. Πάντως ήταν σίγουρα πάνω από το μέσο όρο generic μοσχαριού σε ψητοπωλεία/ταβέρνες της πόλης, που είναι τίγκα στις ίνες. Το κεμπάπ ζουμερό και καλά ψημένο, αλλά ήταν κακό και σαν πρώτη ύλη. Οι πατάτες παπαριασμένες. Η πίτα, αν και νόστιμη, πολύ στεγνή και ένιωθες το ζυμάρι. Η τυροκαύτερη καλή, έβγαζε μια ευχάριστη προβατίλα (if its your thing). Το γιαούρτι με μουστάρδα κακό, πάρα πολύ υγρό.

Συνολικά, αν το κρίνεις σαν μέσο σουβλατζίδικο είναι καλό. Αν το κρίνεις σαν εξεζητημένο ψητοπωλείο είναι απλά ΟΚ. Θα ξαναπάρω αλλα μέσω ντιλίβερι. Αν είμαι στην περιοχή θα προτιμήσω να κάνω μερικά βήματα και να πάω στις βέργες ώστε να φάω κάτι πολύ καλύτερο.

Δεν είμαι γενικά μεγάλος φαν του ψωμιού. Έχει τύχει όμως να φάω ζυμωτό ψωμί σε Ζαγοροχώρια και Πήλιο που ήταν μικρά αριστουργήματα. Δοκίμασα αυτό το περίφημο ψωμί sourdough, κανονικό και ολικής. Ήταν γενικά λαστιχωτό, με κόρα μέτριας τραγανότητας και τρύπες παντού. Δοκίμασα να κάνω και πρωινό με βιολογικό βούτυρο και βιολογική μαρμελάδα, που κατέληγαν στο πιάτο. Η γεύση του ίδιου του ψωμιού κάπως πιο γεμάτη από το ψωμί του συνοικιακού φούρνου αλλά όχι κάτι το τρελό. Δεν βλέπω κανένα λόγο να κοστίζει το συγκεκριμένο ψωμί πάνω από 6 ευρώ το κιλό και κατ' επέκταση δεν βρίσκω λόγο να ξαναπάρω. Για να συμφωνούν οι υπόλοιποι πως είναι εξαιρετικό, μάλλον θα είναι. Εγώ απλά αδυνατώ να το δω.

Δοκίμασα πλέον τα περισσότερα πιάτα. Παρατηρήσεις:

- Όλες οι συνταγές μοιάζουν μεταξύ τους και γευστικά πάνε προς το γλυκοπικάντικο. Οι πίτες τους, σαν βάση είναι αδιάφορες αλλά αποκτούν ενδιαφέρον αν τις πάρεις ενισχυμένες. Εμένα λίγο περισσότερο από όλα μου άρεσε το Korma με αρνί, και από πίτες το naan με αρνίσιο κιμά. Πάντως όλα τα πιάτα είναι νόστιμα αν σου άρεσει αυτό το γλυκοπικάντικο. You can't go wrong.

- Το ινδικο τυρί paneer είναι εντελώς άγευστο και αδιάφορο. Έκαστος στο είδος του. Στα τυριά αν μη τι άλλο στην Ελλάδα είμαστε κορυφαίοι.

- Μου έκανε εντύπωση η προσφορά μοσχαρίσιου κρέατος, που από όσο ξέρω στην Ινδία δεν το τρώνε επειδή θεωρούν την αγελάδα ιερό ζώο. Μπορεί κάτι να χάνω.

- Τιμές ακριβές καθώς τα περισσότερα πιάτα έχουν ελάχιστο κρέας (~100 γραμμάρια), και κανέναν υδατάνθρακα να τα συνοδεύει. Γευστικά και μόνο θα ήθελα την επιλογή να βάλω έξτρα κρέας με έξτρα χρέωση.

Συνολικά έχει νόστιμα πιάτα και το προτείνω.

Δοκιμάστηκε 2 φορές το 2024. Rant για τα... κρέατα Ελασσόνας. Δεν μπορώ να καταλάβω πως κρέατα από τη συγκεκριμένη περιοχή προσπαθούν να προωθηθούν σαν κάτι θετικό. Γνωρίζω πχ. πως μετά το 2010 μετά την τελευταία ανακαίνιση των μαγαζιών Prassas - Γυράδικο (που είναι ουσιαστικά από την ίδια ιδιοκτησία), άλλαξαν προμηθευτή και παίρναν κρέατα από μεγάλη κτηνοτροφική μονάδα της Ελασσόνας. Επειδή γνώρισα και τον ιδιοκτήτη, μου είχε πει πως για τον Prassa κρατούσαν τις καλύτερες και πιο ποιοτικές τους κοπές. Τις λίγο υποδεέστερες για τοπικά ψητοπωλεία και ταβέρνες. Τις χειρότερες για κρεοπωλεία λιανικής. Είδατε καμία φοβερή ποιότητα στα κρέατα των συγκεκριμένων μαγαζιών? (Όλα αυτά δεν γνωρίζω αν συνεχίζουν να ισχύουν το 2024.

Στα του μαγαζιού: Τα χοιρινά ήταν καλά. Άνω του μέσου όρου αλλά χωρις τρελες συγκινήσεις. Μοσχάρι και πρόβατο στον μέσο όρο ψητοπωλείων της πόλης. Δηλαδή προς το κακό. Θα ξαναπάρω γιατί νομίζω πως υπάρχει διάθεση.

Σήμερα πέρασα απ' έξω και ήταν ανοιχτό κανονικά.

Rat Pack, ωραία ιδέα. Είχα κάνει κάτι παρόμοιο με τα TIERs την πρωτοχρονιά. Όσο για το Dome. Ο Τέλης Μυστακίδης πέρα από αυτό, είχε προσπαθήσει να αγοράσει το λιμάνι. Είχε προσπαθήσει να αγοράσει τον ΠΑΟΚ. Γενικά προσπαθεί να αυξήσει την επιρροή του (ή όποιον εξυπηρετεί αν πιστέψουμε τις φήμες, πάντα with a grain of salt βέβαια) στην περιοχή.

Έχω φάει αρκετές φορές. Οι παλαιότερες μέτριες εντυπώσεις κινούνταν μόνιμα και με σταθερή πορεία προς τα έγκατα της Μόρντορ και το Μπαράντ Ντουρ.

Απρίλης '24, μετά από βόλτα Περαία καθίσαμε 2 ενήλικες και 2 παιδιά. Πήραμε 1 πατάτες (θηριώδης ποσότητα), 1 τηγανιτά κολοκυθάκια (θηριώδης ποσότητα), 1 ποικιλία αλοιφών (μελιτζανοσαλάτα, τζατζίκι, τυροκαυτερή, ρώσικη - θυριώδης ποσότητα), 2 μερίδες μπιφτεκάκια (τα λένε σουτζουκάκια Ανέστης), 1μιση μερίδα αρνί σχάρας (μισό κιλό), μία μερίδα πανσέτες και 2 κόκα κόλες. Ο σερβιτόρος λέει είναι πάρα πολλά. Σιγά, το 'χουμε απαντάω.

Τα ορεκτικά μέτρια αλλά τρώγονταν. Τα κρέατα χάλι. Για όλα 80 ευρώ. Super Value for money. Μετά τις πρώτες μπουκιές των κρεάτων σε κανέναν δεν άρεσε τίποτα. Αρχίζει να με λούζει κρύος ιδρώτας και να αντηχούν τα λόγια του σερβιτόρου (πολλά πήρατε). Λέω την γα****με, θα μας πουν τίποτα φλώρους. Αναλαμβάνω δράση και τρώω όλο το αρνί (και το μισό κιλό), τα 7 από τα 10 μπιφτέκια και τις 2 από τις 4 πανσέτες (+τη μερίδα του λέοντος των ορεκτικών), και δεν μπορώ να αναπνέυσω από το σκάσιμο. Όχι όμως το ηδονικό σκάσιμο που είσαι μετά "i am not even sorry". Το σκάσιμο που σε κάνει να αναλογίζεσαι που πάει αυτός ο κόσμος. Αν ο Μαρξισμός είναι τελικά ουτοπία. Να ζει κανείς ή να μη ζει κτλ.

Ποτέ ξανά.

Δοκιμάστηκε Απρίλη του '24 μετά τα θετικά σχόλια. Δεν έχω την παραμικρή ιδέα από Ινδική κουζίνα πέρα απο διάφορα Tikka Masala που έχω δοκιμάσει δεξιά και αριστερά.

Πήρα ένα Butter Chicken και ένα Paneer Cheese Chilli Naan. Το κοτόπουλο καλό και τρυφερό χωρίς χόνδρους, η συνταγή μου άρεσε αρκετά, αν και γλύκιζε λίγο παραπάνω για τα γούστα μου. Η πίτα αδιάφορη. Ζητήθηκε πολύ καυτερό, καθώς και μου αρέσουν και τα αντέχω, και λίγο φοβήθηκα καθώς έχω ακούσει διάφορες "ιστορίες τρόμου" για τα καυτερά των Ινδών. Μπα. Το κάψιμο δεν ήταν ούτε στο 50% από τα σάντουιτς του Μαύρου. Και μιλάω για τα normal σάντουιτς. Όχι τα δυνατά όταν έκανες το λάθος να του πεις: "Μαύρε, δεν καίγομαι τελευταία".

Συνολικά θετικό πρόσημο. Θα γίνουν επαναλήψεις για τα υπόλοιπα πιάτα.

Δοκιμάστηκε Μάρτιο του '24. Πήραμε μισό κιλό παϊδάκια και ένα Stak Burger. Αρχικά στα παϊδάκια μόνο ένα κομμάτι ήταν actual παϊδάκι, και τα υπόλοιπα νεφραμιές (σε αναλογία με το μοσχάρι, οι σπαλομπριζόλες και οι tomahawk είναι τα σημεία που θεωρούνται τα παϊδάκια στο πρόβατο, ενώ το μέρος της t bone είναι οι νεφραμιές, που θεωρούνται, και είναι, κατώτερη κοπή, αλλά είναι κοινώς αποδεκτό να πωλείται επίσης σαν παϊδάκι). Ήταν από κλασικό μεγάλο ζώο με διατροφή από τροφές και οχι pure grass fed, με λίγο λίπος, το οποίο αντί να έχει την σωστή spicy γεύση, ήταν άνοστο και σόλα. Ακόμα και έτσι για δεδομένα Θεσσαλονίκης ήταν αποδεκτό. Το μισό κιλό στα 13.5 ευρώ μαζί με πατάτες, πίτα (κακή), σαλάτα και 2 σοσάκια, θεωρώ πως είναι πολύ καλά με τα τωρινά δεδομένα.

Το stak burger, με μπιφτέκι 50-50 μοσχάρι πρόβατο ήταν αρκετά νόστιμο, χωρίς όμως να ενθουσιάσει, και θεωρώ πως στα 7μιση ευρώ χωρίς πατάτες και σε αρκετά μικρό μέγεθος, ήταν αρκετά ακριβό.

Συμπερασματικά, ΣΟΒΑΡΟ πρόβατο δεν θα φας, αλλά λόγω σπανιότητας του συγκεκριμένου εδέσματος στην Θεσσαλονίκη το καθιστά αξιόλογο για μια επίσκεψη. Θα ξαναπάω

Το γεγονός ότι το συγκεκριμένο μαγαζί έχει πάρει βραβείο γκουρμέ (ότι και αν είναι αυτό) για τον γύρο του, δείχνει πως είτε οι βραβεύσεις αυτές γίνονται με άλλα κριτήρια, είτε πως αυτοί που τα δίνουν δεν έχουν ιδέα από κρέας. Το ίδιο ισχύει και για το μαγαζί της καλαμαριάς.

Επίσης σπαμοσχόλιο.

Στον Μίμη έφαγα αμέτρητες φορές την περίοδο 2005-2010 καθώς σαν φοιτητές συχνάζαμε στην περιοχή. Ακόμα και με τα τότε γούστα μου φαινόταν μετριότατο, αλλά εδώ που τα λέμε για καλύτερο γύρο έπρεπε να πας μέχρι το Φίνο στην Εγνατία ή το Κατσαμάκα στην Άθωνος. Παρ' όλη την μετριότητα θεωρώ τον Μίμη μία αυθεντική μορφή της πόλης, απομεινάρι μιας άλλης Θεσσαλονίκης, οπότε περίπου μια φορά τον χρόνο αν βρεθω στην περιοχή παίρνω ένα γυράκι τιμής ένεκεν.

Αυτή η αλυσίδα, όπως και η "καντίνα ντερλικατέσεν" (που βαρέθηκα να γράψω κριτική), είναι δημιουργήματα της παλιάς αλυσίδας "ντερλικατέσεν", που αντί να πεθάνει, όταν την σκοτώνεις δημιουργεί σαν την Λερναία Ύδρα αχρείαστα spin offs.

Είχα δοκιμάσει πριν κάτι χρόνια στο μαγαζί του κέντρου και δεν μου αρέσε. Μάρτιο του '24 μου έβγαλε η πλατφόρμα τυχερή πεινιάτα σε αυτό το μαγαζί και λέω why not? Τα ίδια συμπεράσματα. Στεγνό μέτριο σουβλάκι, που όμως είναι το καλύτερο κρεατικό τους. Πανσέτες χωρίς λίπος με μυρωδιά κακής γουρουνίλας και κακό ψήσιμο που έδινε την αίσθηση βραστού. Μπιφτέκι, κρεάτινο μεν, με κακη μυρωδιά ΚΑΚΗΣ μοσχαρίλας δε (see a pattern here?). Κεφτεδάκι αδιάφορο. Μόνο το σουβλάκι χαλούμι έλεγε κάτι. Προφανώς δεν θα ξαναπάρω.

Μέχρι τώρα είχα μία εμπειρία με τον Κωνσταντινίδη. Είχα ακούσει ότι έχει εκπληκτικό προφιτερόλ, και είχα πάει και είχα πάρει μια γλυτσερή καφέ μάζα έναντι ενός αμύθητου ποσού (που δεν θυμάμαι) και δεν ξαναπάτησα.

25η Μαρτίου 2024, ο Ελενίδης απέναντι ξέμεινε από τρίγωνα, οπότε είπαμε να δώσουμε μια ευκαιρία στον Κωνσταντινίδη. Μπαίνω μέσα και υπάρχει ένας κακομοίρης (πολύ καλός) στο πιάνο να παίζει ελαφρολαϊκά, δημιουργώντας μια αισθητική επαρχιακής μπουάτ που μαζεύει χουντοθείους. Η διακόσμηση και οι υπάληλλοι με τους δίκους στο χέρι παρέπεμπαν σε μια έκδοση των Βερσαλιών του θεσσαλικού κάμπου. Ήδη είχα τάση για εμετό, αλλά είπα να πάρω τα τρίγωνα που μας καρφώθηκε να φάμε.

Δεν έχω λόγια. Ελάχιστες στρώσεις από μεγάλα κομμάτια φύλλου που παρέπεμπαν σε κουρού τριτοτέταρτου μπουγατσατζίδικου, χωρίς καν να είναι επαρκώς σιροπιασμένα. Το απόγειο όμως ήταν η κρέμα πατισερί. Μιλάμε για μια μάζα που θύμισε ένα υβρίδιο μεταξύ βουτυρόκρεμας, μαρέγγας και σαντιγύ. ΑΠΑΙΣΙΟ. Όλα αυτά στα 24.8 το κιλό (2.5 ευρώ πάνω από τον Ελενίδη). Μετά τις πρώτες μπουκιές έφυγαν ευθεία στον κάδο, and i was not even sorry. Εκνευρίστηκα.

Σημείωση: Στη φωτογραφία που χαρακτηρίζω την σάλτσα τρούφας ως κακή και λέω πως την άλλαξε, μάλλον είναι σάλτσα ταρταρ που μου έβαλε κατά λάθος. Γενικά η περίπτωση να πετύχει την παραγγελία στο σάντουιτς όπως ακριβώς τη ζήτησες είναι γύρω στο 50%.

Έχω φάει αμέτρητες φορές τα τελευταία 30 χρόνια με τελευταία φορά Μάρτιο του 2024. Παρ' όλες τις υψηλές τιμές το θεωρούσα το κορυφαίο κοτόπουλο της πόλης και τα έδινα με χαρά. Τελευταία δεν με ενθουσιάζει. Δεν ξέρω αν φταίει το μαγαζί, ή τα μεταβαλλόμενα γούστα μου, που πλέον τοποθετώ το κοτόπουλο στον πάτο της τροφικής αλυσίδας από πλάσματα που πλέον δεν ζουν και ψήνονται με σκοπό την βρώση, αλλά δεν με βλέπω να ξαναπαίρνω σύντομα.

@Stefos έχω φάει αμέτρητες φορές από τον Φυλλαδορο. Παλαιότερα με ενθουσίαζε. Πλέον μου φαίνεται πολύ στεγνό το φύλλο του και κάπως ανευρη η γέμιση. Δεν ξέρω αν άλλαξε η μπουγάτσα του ή τα γούστα μου. Πάντως σίγουρα είναι πολύ ελαφριά μπουγάτσα.

Γενικά τρώω πολύ μπουγάτσα. Ειδικά τον τελευταίο μήνα με έπιασε ένα τεράστιο μπουγάτσα frenzy, και πήρα σβάρνα πολλά γνωστά και άγνωστα μπουγατσατζίδικα παντός τύπου, ανατολικά κυρίως. Το πόρισμα συνολικά είναι ένα. Ο Δήμος είναι απλά το καλύτερο μπουγατσατζίδικο από το κέντρο και ανατολικά, καθώς και από πολλά φημισμένα δυτικά (δεν γνωρίζω τι άλλα διαμάντια μπορεί να κρύβουν τα έγκατα των δυτικών συνοικιών).

- Το φύλλο του είναι χειροποίητο, ζυμώνεται καθημερινά, τόσο τραγανό όσο πρέπει, με μπόλικο βούτυρο.
- Η μπουγάτσα με τυρί είναι η μοναδική του, που για μένα δεν είναι η κορυφαία. Χρησιμοποιούν καλής ποιότητας φέτα ΜΕΒΓΑΛ, αλλά την αναμιγνύουν με τελεμέ (ένα πιο μαλακό τυρί που μοιάζει με φέτα), για πιο ρευστή υφή. Προσωπικά προτιμώ την ατόφια φέτα.
- Η μπουγάτσα με κιμά είναι ανάμεικτη χοιρινό - μοσχάρι, κάτι που κάνει τη διαφορά καθώς ο 100% μοσχαρίσιος generic κιμάς είναι άνοστος και είναι καλύτερος για burger. Για μένα αδιαπραγμάτευτα η καλύτερη της πόλης (από όπου έχω δοκιμάσει).
- Η μπουγάτσα σοκολάτας τους γίνεται με την ανάμειξη της κρέμας που μπαίνει στην μπουγάτσα κρέμα, μαζί με σοκολάτα ζαχαροπλαστικής, και είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ. Οπουδήποτε αλλού δοκίμασα κάτι τέτοιο δεν μου άρεσε καθόλου.
- Η μπουγάτσα κρέμα του, ιδιαίτερα όταν είναι ζεστή, για μένα είναι ασυναγώνιστη. Έχει τρομερή "δεμένη" υφή, και είναι τόσο - όσο γλυκιά.
- Ακόμα και μετά από 4 μερίδες λειτουργώ κανονικά. Σε άλλες περιπτώσεις, αν η ποιότητα είναι κακή, πέφτω σε κώμα.
- Τιμές εξαιρετικές για την εποχή και την ποιότητα. Μερίδες 160 γρ. Η μπουγάτσα κιμάς 2.5Ε, όλες οι υπόλοιπες 2.2. Έχει και άψητες ολόκληρες στα 10 ευρώ για να τις κάνεις σπίτι (δεν πετυχαίνουν τόσο βέβαια).

Τα μόνα αρνητικά για μένα είναι, πρώτον ότι γίνεται λαϊκό προσκύνημα, με αποτέλεσμα να περιμένεις μεγάλες ουρές, και τις πιο σπάνιες μπουγάτσες, όπως σοκολάτα ή σπανάκι να μην τις βρεις καν (ΣΚ ιδιαίτερα). Δεύτερον, έχει βάλει και ντιλίβερι μέσω efood, αλλά οι τιμές εκεί είναι εξωφρενικές (μερίδες στα 200γρ. 3.5Ε ο κιμάς. 3.2Ε η σοκολάτα. 3Ε όλες οι υπόλοιπες + το κόστος του delivery). Φαίνεται πως δεν έχουν διάθεση να χαρίσουν ούτε ένα cent στο efood που παίρνει κάπου στο 15% (εδώ που τα λέμε, με τόση κίνηση που έχουν, λογικό είναι).

Koutzaman, αν σου αρέσει το πρόβειο το ψητοπωλείο Γκιζερίσματα, όπως και ένα καφενείο στο χωριό Ασπροκλησιά έχουν (η τουλάχιστον είχαν μέχρι πριν 3 χρόνια) τα καλύτερα παϊδάκια του νομού, και έχω φάει παντού.

Δοκιμάστηκε Μάρτη 2024. Πολύ ωραία γραβιέρα σαγανάκι, ενδιαφέροντες κιμάδες (90ς ανάμεικτο μπιφτέκι και σουτζουκάκι με αρνί μοσχάρι) αλλά ανέλπιστα καλό παϊδάκι ζυγούρι. Δυστυχώς δεν ψήνει σε κάρβουνο αλλά ήταν πραγματικά αρκετά καλό, με μπόλικο βούτυρο στο ψήσιμο που του έδινε μια ευχάριστη γλυκάδα και λιπαρότητα. Μας είπε πως το αρνί-ζυγούρι και το μοσχάρι το προμηθεύεται από Πομάκο στην Ξάνθη. Προτείνεται ανεπιφύλακτα.

Πήρα πάλι μετά από μήνες και αυτή τη φορά νομίζω πως θα πω και εγώ ότι μάλλον πλέον δεν αξίζει. Ναι έχει φύλλο πρώτης ποιότητας (αν και εγώ δεν το προτιμώ τόσο χοντρό), ναι στην μπουγάτσα τυρί έχει κομμάτια κανονικής φέτας χωρίς μυζήθρα και υποπροϊόντα, αλλά αυτή τη φορά είχα παράπονα. Στην μπουγάτσα τυρί το φύλλο ήταν σαν τηγανιτό και η κρέμα σβωλιασμένη και όλα αυτά ενώ έχεις την ακριβότερη μπουγάτσα σε όλη την ανατολική Θεσσαλονίκη, και για άλλη μία φορά υπήρχε ταμπέλα "το POS δεν λειτουργεί". Όταν λίγο πιο πάνω ο Δήμος σε κερδίζει κατά κράτος σε γεύση με μπουγάτσα στα 2.2, ή ο Δημήτρης δίπλα είναι στο 90% στα 2 ευρώ δεν υπάρχει λόγος να τον ξαναπροτιμήσω. Άλλωστε για αυτό 9 το πρωί Κυριακή δεν είχε δώσει ούτε μία μερίδα, ενώ τέτοια ώρα ο Δήμος εχει δώσει καμιά δεκαριά πλάκες.

Σοκολατάκια αισθητά, αλλά όχι πολύ, καλύτερα από τα κλασικά που βρίσκεις στο σούπερ μάρκετ. Ίσα ίσα, σε κάποια, η υπερβολική ζάχαρη, με την έντονη βουτυρίλα και γαλατίλα καταλήγει το αποτέλεσμα να θυμίζει λάκτα. Συμπερασματικά it gets the job done σαν μια καλή σοκολάτα, αλλά βιομηχανική, που σε καμία περίπτωση δεν θυμίζει μια πραγματικά καλή χειροποίητη. Οι πραλίνες τους σε μορφή αλείμματος επίσης πολύ γλυκιές και βιομηχανικές. Δεν είναι για 40+ ευρώ το κιλό.

Είχα φάει άπειρες φορές κάπου στο 2007-2008 που δούλευα σε μια μουσική σχολή κοντά και ενώ μου άρεσε για κάποιο ανεξήγητο λόγο σταμάτησα. Ξαναδοκίμασα Φλεβάρη του 24. Πανσετούλες αλά μαμά Τερέζα. Πολύ λεπτές, πολύ λιπαρές, πολύ αλμυρές και γενικά κολασμένες (για σάντουιτς). Κοντοσούβλι ανώτερο από τα εξειδικευμένα σουβλάδικα που έχουμε ανατολικά. Σουτζουκάκια υπερπρόστυχα με έναν σκασμό σκόρδο και μπαχαρικά (όπως μου αρέσουν). Μπιφτέκι κρεάτινο, αλλά plain χωρίς πολλά πολλά. Δεν το προτιμώ έτσι αλλά θεωρώ πως είναι καλή εναλλακτική για όποιον θέλει κάτι σε κιμά χωρίς πολλά μπαχάρια.

Θα γίνουν επαναλήψεις, αλλά as it is μου φάνηκε σαν μια εξαιρετική και αρκούντως ποιοτική επιλογή για delivery σε σάντουιτς.

Έχω δοκιμάσει 7-8 φορές με συχνότητα 1 φορά το χρόνο και τελευταία Φλεβάρη του 24. Δυστυχώς οι εντυπώσεις πάντα οι ίδιες και όχι καλές. Απίστευτα λαδερά τα σάντουιτς, κάτι που αν θα συνοδεύονταν με πρόστυχο κρεατάκι θα το θεωρούσα θετικό. Αντίθετα όμως ότι και αν έχω φάει (γύρος, πανσέτα, σουβλάκι) μου φάνηκε άνευρο και μέτριο (στην καλύτερη) ποιοτικά. Απλά μου αρέσει πάρα πολύ το κλίμα και η φάση του μαγαζιού, οπότε προσπαθώ με το ζόρι να μου αρέσει. Λογικά θα ξαναπάρω του χρόνου.

Κάτι ακόμα. Το παιδί στο πιάνο (πολύ καλός), έπαιζε από τις 9μιση που πήγαμε μέχρι τις 12 που φύγαμε χωρίς ούτε 5 λεπτά διάλειμμα. Μιλάμε για κανονικό ΤΣΑΠΙΣΜΑ. Ελπίζω να παίρνει καλό μεροκάματο.

Δοκιμάστηκε εν τέλη Φλεβάρη του '24. Είχαμε προ παραγγείλει 3μιση κιλά πρόβειο παϊδάκι και είπαμε τα υπόλοιπα να τα κανονίσει ο σεφ. Δοκιμάστηκαν:

~Πιπεριές Φλωρίνης - Καλές
~Χόρτα - Πολύ καλά. Από τις λίγες φορές σε εστιατόρια που δεν έρχονται σαν χυλός.
~Μπουράτα - Καλή
~Τυροκαυτερή - Πολύ καλή. Ένιωθες τη φέτα.
~Μελιτζανοσαλάτα - ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ με άπειρο σκόρδο.
~Περέκ με κατσικίσιο τυρί - Πολύ καλό και ελαφρύ χωρίς να θες να τα βγάλεις από την τηγανίλα.
~Μπουγιουρντί - ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ. Το κίτρινο τυρί που είχε από πάνω ήταν από άλλο πλανήτη.
~Πατάτες - Πολύ καλές
~Κρασί Allegrini Amarone - Εξαιρετικό, αλλά έχουμε πιει καλύτερα Ιταλικά σε πολύ χαμηλότερη τιμή.
~Πρόβεια Παϊδάκια - Καλά, ΑΛΛΑ έχω φάει πολύ καλύτερο πρόβειο σε Δυτική Μακεδονία και Ήπειρο. Θα πω πως ακόμα και στις Βέργες, αν τα πετύχεις σε καλή μέρα, τα παϊδάκια τους είναι καλύτερα. Χάσαν αρκετά και από το ψήσιμο στο αέριο αντί κάρβουνου. Το μεγάλο συν πως ήταν όντως παϊδάκια ΟΛΑ, γιατί 9 στις 10 φορές μαζί με τα παϊδάκια σου βάζουν και νεφραμιές και άλλες κοντινές υποδιαίστερες κοπές.
~Πάβλοβα - Πολύ καλή, παρ' όλο που δεν μου αρέσει σαν γλυκό.
~Σοκολάτα με πιπέρι και παγωτό μόκα - Εξαιρετική. Το καλύτερο από τα γλυκά.
~Προφιτερόλ - Κακό για τα γούστα μου. Πολύ γλυκό, πολύ γαλακτερό, πολύ αραιωμένο, και τα φουντούκια απο πάνω για μένα άκυρα.
~Παλαιωμένο τσίπουρο Τυρνάβου - Καλό, αλλά επειδή γενικά πίνω από ελάχιστο εώς καθόλου αλκοόλ δεν μπόρεσα να το εκτιμήσω όπως θα έπρεπε.

Συμπερασματικά πρόκειται για εστιατόριο με απλή κουζίνα και εξαιρετική πρώτη ύλη χωρίς φανφάρες, όπως μου αρέσει. Το πρόβειο το περίμενα καλύτερο και δεν ανταποκρίθηκε στο έπακρο, αλλά συνολικά το εστιατόριο θεωρώ πως αξίζει την πολύ καλή φήμη του. Πληρώσαμε με το φιλοδώρημα 150Ε το άτομο (4 άτομα), αλλά ανέβηκε πολύ το κόστος λόγο του ακριβού κρασιού (200 Ε). Διαφορετικά θα δίναμε στα ~90 ευρώ το άτομο, που νομίζω πως είναι fair, για αυτή την ποιότητα και αυτό το σέρβις, παρ'ολο που κοιτώντας τον κατάλογο παθαίνεις εγκεφαλικό (μελιτζανοσαλάτα 17 ευρώ κτλ.). Πολύ καλή εντύπωση το κέρασμα 3 γλυκών + το παλαιωμένο τσίπουρο.

Έχω πάρει πολλές φορές, μέσα σε 3 διαφορετικές δεκαετίες από όταν ακόμα ήμουν μαθητής στο Κρατικό Ωδείο απέναντι. Οι εντυπώσεις ανέκαθεν οι ίδιες. Παρ' ότι "χειροποίητη" έχει ένα από τα χειρότερα φύλλα που έχω φάει, μέσα στην κακή λαδίλα και με μία τηγανιτή υφή, όπως πολύ εύστοχα επισημαίνει και ο Piroski από κάτω. Η γέμισή του σε όλες τις μπουγάτσες επίσης αδιάφορη. Κάθεται και σαν τούβλο στο στομάχι αν φας πολλές.

Το έχω επισκεφθεί πολλές φορές την τελευταία διετία. Αυτό που ξεχωρίζω είναι τα αλείμματά του (βούτυρα ξηρών καρπών, πραλίνες) που για μένα είναι τα καλύτερα της πόλης με διαφορά, σε εξωφρενικές όμως τιμές. Πχ. το φυστικοβούτυρο που είναι το φτηνότερο άλειμμα βγαίνει στα 14 + ευρώ το κιλό ενώ στον ανταγωνισμό κοστίζει από 5 έως 8. Μιλάμε για τρελές διαφορές. Οι πραλινες του βγαίνουν στα 35 περίπου ευρώ το κιλό, αλλά είναι όντως εξαιρετικές. Ξέρω από μέσα πως στην αρχή χρησιμοποιούσε τους ίδιους καρπους για φάγωμα και σε αλειμματα. Αργότερα άρχισε να χρησιμοποιεί χαμηλότερης ποιότητας καρπούς για τα αλείμματα, αλλά πάλι πολύ πάνω από τον ανταγωνισμό. Αξίζει μεν, αλλά με αστερίσκο για το αν όντως αξίζει να πληρώνεις τοσο.

Δεν ξέρω αν βγαίνω λίγο off topic, αλλά ακούω συχνά δεξιά και αριστερά για το Μοδιάνο που έχει χάσει τον λαϊκό του χαρακτήρα. Αν δεν κάνω λάθος (και πιθανόν να κάνω, οπότε συγχωρέστε με), ιστορικά το Μοδιάνο δεν θεωρούνταν η πιο "ακριβή" - αστική αγορά, σε αντίθεση με το Καπάνι που θεωρούνταν η φτηνή- "λαϊκή"?

Έχω πάρει αρκετές φορές την περίοδο 2022-2024. Μου αρέσει πολύ το φύλλο τους. Πολλές στρώσεις από λεπτά φυλλαράκια, μέτριας τραγανότητας, όπως το προτιμώ. Γέμιση πιο ουδέτερη σε κρέμα και τυρί, αλλά σε γενικές γραμμές καλή. Ο κιμάς τους μου φαίνεται άνοστος. Το θεωρώ το καλύτερο μπουγατσατζίδικο της Καλαμαριάς.

Δοκιμάστηκε μέσω παραγγελίας Φλεβάρη 2024. Κλασική ελληνικότατη 90ς pizza, αλλά σε καλές τιμές και με σχετικά καλής ποιότητας υλικά. Σίγουρα δεν τρελάθηκα αλλά είναι 100% τίμια. Θα μπορούσα να ξαναπάρω αλλά δεν θα το επιδίωκα κιόλας.

Το επισκέφτηκα Φλεβάρη 2024. Τα κλασικά κεμπαπάκια που ξέρουμε. Έχουν μέσα και αρνί, αλλά μάλλον αμφιβόλου ποιότητας κρίνοντας από την επίγευση που αφήνουν. Πανσέτες λεπτοκομμένες, σχετικά ζουμερές, αλμυρές και νόστιμες. Πατάτες φρέσκες με κεφαλοτύρι καλούτσικες. Αλοιφές δικές τους ισχυρίζονται. Τυροκαυτερή αρκετά πηχτή και τυρένια. Μου άρεσε. Πάπρικα αδιάφορη.

Περιβάλλον τρέντυ με 2ης διαλογής σκυλάδικα. Το φαγητό είναι οκ προς το καλό σε νορμάλ τιμές. Θα μπορούσα να ξαναπάω.

Έχω πάρει κάποιες φορές μέσω delivery και πακέτο. Ενώ τα κρέατα ποιοτικά κινούνται στα πλαίσια του μέσου όρου, και είναι όντως στεγνά, οι χαμηλές τιμές, οι καλές αλοιφές (κάποιες δικές τους), το ψήσιμο στο κάρβουνο, η ευγένεια των παιδιών που το δουλεύουν, οι φρέσκες πατατες και η απουσία δυσάρεστης λαδίλας, για μένα το καθιστούν άξιο στήριξης.

Έχω φάει πολλές φορές, ιδιαίτερα ως παιδί και έφηβος. Έχει χειροποίητες μπουγάτσες σε εξαιρετικές τιμές. Η γέμιση του σε όλες (ιδιαίτερα κρέμα και κιμά, τυρί όχι τόσο), μου αρέσει πολύ, ενώ για το φύλλο του δεν τρελαίνομαι. Πλέον παίρνω σπάνια, καθώς όταν βρίσκομαι στην περιοχή συνήθως καταλήγω στο Βασιλείου, που όντως έχει χυδαίες τιμές, αλλά πιστεύω πως η μπουγάτσα του ποιοτικά είναι άνετα μέσα στο τοπ 3 της πόλης.

Έχω δοκιμάσει πολλές φορές μέσω παραγγελίας τον τελευταίο χρόνο. Η κρέμα καλούτσικη, το τυρί προς το καλό, ο κιμάς έχει την κλασική γλυκίζουσα υφή που δεν μου αρέσει (και συνήθως δεν έχει και το καλύτερο κρέας όταν ακολουθείται αυτή η κατεύθυνση). Πάντως στο τεστ των τριών μερίδων αποτυγχάνει γιατί κάθονται σαν τούβλο (για μένα οι 3 μερίδες είναι το τεστ για την ποιότητα των λαδιών/βουτύρων/φύλλου. Όταν η μπουγάτσα είναι καλή είμαι μια χαρά).

Γενικά όμως είναι αποδεκτή επιλογή για delivery, και σε σχετικά καλές τιμές για χειροποίητη.

Έχω πάρει πολλές φορές τον τελευταίο χρόνο, πάντα μέσω παραγγελίας. Δεν έχω γράψει κριτική γιατί πραγματικά δεν ξέρω τι να γράψω, με μπερδεύει. Αρχικά να πω πως οι τιμές στις κλασικές μπουγάτσες είναι εξαιρετικές. 2 ευρώ η μερίδα που είναι μεγάλη, και στις 3 άλλη μία δώρο.

Ταυτόχρονα έχει τους περισσότερους και πιο κουλούς συνδυασμούς μπουγάτσας που έχω δει ποτέ. Παραδειγματικά έχει μπουγάτσα με καπνιστό σκουμπρί και κρεμμύδι, με χαβιάρι και ροκφόρ, με χαλούμι και προσούτο κτλ. Έχει ατελείωτους συνδυασμούς και κάθε μέρα ποιοι είναι available είναι άγνωστο. Η τιμολόγηση στις περιεργες μπουγάτσες δεν έχει καμία λογική. ΠΧ. Κοτόπουλο με κρέμα γάλακτος και πιπεριές στα 2.4. Κοτόπουλο με Φιλαδέλφια και πιπεριές στα 9 ευρώ !!.

Από τις πιο περίεργες το έχω πάει safe και δεν έχω πάρει πολλές για να έχω ολοκληρωμένη άποψη. Στις κλασικές μπουγάτσες όμως η γεύση είναι προς το μέτριο και κάθονται και αρκετά βαριά.

Δοκιμή Ιανουάριος 2024. Λούμπεν μαγαζί με τα καλά και τα κακά του (πολύ ευγενικά τα παιδιά στο σέρβις, αλλά κακόγουστη 90ς αισθητική, σκυλάδικα και κάπνισμα σε κλειστό χώρο).

~Πρόβειο παϊδάκι - Για δεδομένα Θεσσαλονίκης μπορεί να θεωρηθεί καλό. Σίγουρα πάνω από το μέσο όρο. Η τίμη στα 29 ευρώ το κιλό. Το μισό κιλό που παρήγγειλα δεν φαινόταν να είναι πάνω από 350-400 γρ.
~Χειροποίητη τυροκαυτερή - καλούτσικη.
~Πάπρικα εμπορίου - οκ
~Πατάτες - Προτηγανισμένες αλλά καλοτηγανισμένες οπότε ΟΚ
~Λοιπά κρέατα (σουβλάκι, πανσέτα, μπιφτεκάκι) - στην ευρύτερη σφαίρα του μέσου όρου

Συνολικά ικανοποιητικό το αποτέλεσμα, χωρίς όμως τρελές συγκινήσεις, και καθώς για να το βρω ερχόμενος από ανατολικά περνούσα στενά απο βουνά λαγκάδια (gps μέσω Νεάπολης), + την κατάσταση με το fly over, δεν νομίζω να ξαναπάω εύκολα. Αν είσαι στη γειτονιά όμως νομίζω αξίζει.

@Jimador Ο μόνος μου αστερίσκος είναι σχετικά με τις κοπές, που δεν είναι υψηλή μαγειρική. Είναι το πιο απλό πιάτο που υπάρχει. Ψητό κρέας με αλάτι. Απλά ξεφεύγουν σε τιμές διότι πολύ απλά και το κόστος της πρώτης ύλης είναι παρανοϊκά ακριβό.

Πέρα από αυτό, συμφωνώ με το πνεύμα του ποστ, και έχω ρίξει άπειρο κράξιμο σε μαγαζιά αυτού του ύφους, συχνά όμως, όχι δικαίως. Στην τελική σε μεγάλο βαθμό φταίει και η δικιά μου ανεπάρκεια να κρίνω τέτοιου είδους μαγειρική, καθώς δεν έχω ιδέα, με αποτέλεσμα 9 στις 10 φορές οι γεύσεις να μου φαίνονται ασύνδετες. Άλλοι άνθρωποι που είναι μυημένοι σε αυτή την κουζίνα έχουν πολύ καλύτερα κριτήρια από εμένα. Προσωπικά, καθώς ανήκω στα μεσαία στρώμματα εισοδηματικά, τα ρίσκα που θα πάρω για να δοκιμάσω τέτοια κουζίνα είναι λίγα, επομένως δύσκολα θα μπορέσω να "μυηθώ".

Όπως κορυφαίο είναι ένα μοιρολόι του Πετρολούκα Χαλκιά (που απο μουσικολογικής άποψης δεν είναι καθόλου απλό, αλλά σίγουρα είναι άκρως λαϊκό), κορυφαίο είναι και ένα πολυτροπικό έργο του Igor Stravinsky. Για να εκτιμήσεις σε πολλαπλά επίπεδα και τα 2, χρειάζεται αντίστοιχη "εκπαίδευση".

Αφήνοντας αυτό στην άκρη όμως, καθώς είμαι μια ζωή βλάχος και κρεατοφάγος, και ξοδεύω το μισό μου εισόδημα στην κρεατοφαγία, θεωρώ πως έχω πολύ καλό κριτήριο στα κρέατα. Όταν λοιπόν σε ένα γκουρμέ εστιατόριο μου φέρουν ένα πιάτο που μοιάζει με το μωρό από το Eraserhead, και έχει μια περιγραφή τύπου "φουά γκρα πτεροδάκτυλου ελευθέρας πτήσης, με φιλέτο προβατίνας μαριναρισμένο σε φραγκοστάφυλα χαμένης Ατλαντίδας", και η προβατίνα μέσα στον όλο χαμό είναι μέτρια ή και κακή (που θα το καταλάβω), αρχίζω και βγάζω καπνούς από τα αυτιά (και αυτό δυστυχώς συμβαίνει συχνά). Υπάρχει το γκουρμέ που είναι όντως υψηλή μαγειρική, υπάρχει και το "γκουρμέ" που είναι απλά δήθεν. Εγώ είμαι ανίκανος να ξεχωρίσω το ένα από το άλλο (με εξαίρεση την πρώτη ύλη στο κρέας).

Συμπαθέστατο συνοικιακό γυράκι. Πολύ τίμια και η πανσέτα. Ωραίο κρεμμύδι (κόκκινο και εύγεστο).
Δηλώνει στον γυρό χειροποίητος. 100% χειροποίητος δεν είναι σίγουρα, αλλά πολύ πιθανόνον να είναι ημιχειροποίητος (δικό τους μαρινάρισμα-μπαχάρωμα).

Καθώς ο ιδιοκτήτης είναι drummer και μουσικόφιλος, αλλά παράλληλα πρόκειται και για sports cafe (πέρα από μπυραρία - πιτσαρία), το όνομα έχει διττή σημασία και αναφέρεται τόσο στον George Martin (παραγωγό - ενορχηστρωτή των Beatles), όσο και στον George Best (ποδοσφαιριστή της Manchester United που επίσης αποκαλούνταν 5th Beatle, λόγω του ότι ζούσε σαν ροκ σταρ, παρ' ότι αθλητής).

Το μαγαζί έχει πίτσες, μακαρονάδες και 2 burger τα οποία είναι πολύ καλά δεδομένων των συνθηκών (χαμηλές τιμές, και ουσιαστικά μιλάμε για cafe/bar). Οι τιμές τόσο στο φαϊ όσο και στα ποτά/ροφήματα είναι πολύ καλές. Παίζει και κέρασμα πίτσας αρκετά συχνά αν κάνεις κατανάλωση ή/και σε ξέρει. Ο Ιδιοκτήτης ήταν και μέχρι πρότινος ο ιδρυτής - κύριος μέτοχος του Ραλετάντο (τόσο στην παλιά όσο και στη νέα διεύθυνση).

To περιβάλλον είναι ένα κλασικό σκοτεινό μπαρ που παίζει κυρίως ροκ 60ς-80ς, επιτρέπεται το κάπνισμα και συνολικά δημιουργεί μια ατμόσφαιρα σαν να 'σαι σε τραγούδι του Tom Waits. Μου αρέσει.

Και για το φιλοσοφικό του θέματος, τα βραβεία γενικότερα δεν λένε και τίποτα. Το Rocky είχε πάρει το όσκαρ πάνω απο τον Ταξιτζή, ο John Mclaughlin ή ακόμα και οι Led Zeppelin έχουν 1 grammy σε αντίθεση από καλλιτέχνες τύπου Drake που τα παίρνουν με το τσουβάλι κτλ.

@Varethika ton prologo, αν μιλάς για μένα δεν μιλούσα για χρηματισμό, αλλά για γνωριμίες κτλ. Όπως είπα δεν ξέρω, δεν με νοιάζει, και επειδή άκουσα πράγματα από εστιάτορες, μπορεί να τίθεται και ζήτημα εμπάθειας ως ένα βαθμό. Η ταβέρνα πάντως δεν είναι κάτι φοβερό. Αν θες τη γνώμη μου, παίζει μεγάλο ρόλο η προώθηση του "τοπικού ", αλλά και απο ελληνικές κοπές έχω φάει πολύ καλύτερες αλλού.

Πολλά έχουν ακουστεί για τον χρυσό σκούφο του Ανδρέα στους εστιατορικούς κύκλους. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες γιατί δεν ξέρω και τι ισχύει στην τελική (και δεν με νοιάζει). Είναι μια decent επαρχιακή χασαποταβέρνα, αλλά στα κρέατά του δεν υπάρχει τίποτα premium. Just sayin'.

Χρόνια πολλά και καλή χρονιά σε όλους. Θα κάνω μια ανασκόπηση του 2023 για τα αγαπημένα μαγαζιά της πόλης και όποιος θέλει μπορεί να συμμετέχει, με όποιον τρόπο θέλει.

ΚΡΕΑΣ (πλην γύρου):

S Tier:
- ΠΑΛΙΑ ΑΘΗΝΑ (σταθερά, δεν χρειάζονται σχόλια)

Α Tier:
- ΒΕΡΓΕΣ ΛΑΓΕΣ (παρ' όλη την αντιπάθεια και τις ενστάσεις και την διακύμανση, όταν είναι καλό είναι ΠΟΛΥ καλό)
- ΟΨΟΠΟΙΩΝ ΜΑΓΓΑΝΕΙΑΙ
- L' ALBERO DE LA VITA (Τα 2 τελευταία χάνουν το S Tier, λόγω του ψησίματος σε αέριο αντί για κάρβουνο, το ότι ενώ έχουν καλές κοπές δεν φέρνουν τις κορυφαίες, και επειδή σε γλυκά σαλάτες κτλ. βαράνε στην τιμή χωρίς το αποτέλεσμα να ανταποκρίνεται).

B Tier:
- ΣΟΥΜΑΚΙ (ενώ θεωρώ το πρόβατό του σαν πρώτη ύλη μέτριο, και είμαι κάθετος προς αυτό, έχει γενικά πολύ καλή και προσεγμένη κουζίνα).
- ΜΕΔΟΥΛΙ (σε κάθε επίσκεψη οι εντυπώσεις μου είναι και λίγο χειρότερες, αλλά θεωρώ πως είναι από τις καλύτερες επιλογές της πόλης για ΣΑΝΤΟΥΙΤΣ. Όχι τεμάχια - μερίδες).
- ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ (απλά λαϊκά πράγματα, αλλα φτιαγμένα με μεράκι από πολύ καλούς και τίμιους ανθρώπους)
-Θα μπορούσα να προσθέσω καμιά δεκαριά ακόμα εδώ αλλά αυτά μου έκαναν εντύπωση το '23

ΓΥΡΟΣ:

S Tier:
- ΕΞΠΡΕΣ (σταθερά, δεν χρειάζονται σχόλια)

A Tier:
- ΖΑΜΠΕΤΟΓΛΟΥ (Εξαιρετικά τα πάντα και χειροποίητα. Χάνει από το ψήσιμο στο αέριο)
- ΠΑΝΟΣ (Spicy χειροποίητος γύρος, κάρβουνο στα υπόλοιπα)

B Tier:
- ΚΩΣΤΑΣ (Σταθερή αξία, καλός ημιχειροποίητος γύρος)
- ΤΣΟΜΠΑΝΟΣ (δεν είναι κάτι φοβερό, αλλά είναι ο καλύτερος ανατολικά σε "σουβλίσιο" γύρο)
- JUNIOR (Λαϊκός, φτηνός, πάνω από το μέσο όρο)

ΜΠΟΥΓΑΤΣΑ

S tier:
- ΔΗΜΟΣ (Σταθερά, δεν χρειάζονται σχόλια)
- ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ (Φουλ ποιότητα, ασυναγώνιστη μπουγάτσα τυρί)

A Tier:
- BOUGATSART (Δυνατό entry)
- ΜΠΑΝΤΗΣ (ιστορικό μαγαζί, ενδιαφέρουσα μπουγάτσα κιμά με κόκκινη σάλτσα)

Β Tier:
- Μπουγατσάδικο (καθαρή χειροποίητη μπουγάτσα, ευχάριστη έκπληξη)
- Πολλά ακόμα θα μπορούσαν να προστεθούν εδώ αλλά αυτό για το 2023

ΨΑΡΙ

S tier:
- MΑΥΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ (σταθερά, χωρίς σχόλια)

A Tier:
- ΜΟΥΡΓΑ (το αγαπημένο μου από τα πιο "δημιουργικά")
- ΗΛΙΟΠΕΤΡΑ (παρ'ολη την σχετικά αρνητική μου κριτική, είναι ποιοτικό και τα προβλήματα που έχω με αυτού του είδους την κουζίνα έχουν να κάνουν με τα δικά μου κόμπλεξ)

Δεν συνεχίζω γιατί σπάνια τρώω ψάρι έξω

ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΑ

S Tier:
- Γ. ΕΛΕΝΙΔΗΣ

Δεν βάζω κανέναν άλλο καθώς υπάρχει πληθώρα ζαχαροπλαστείων που ειδικεύονται σε διαφορετικά πράγματα, αλλά κατά τη γνώμη μου μόνο αυτό αγγίζει αυτιστικά επίπεδα προσήλωσης στην τελειότητα της παρασκευής των λιγοστών τους προϊόντων.

Απωθημένο που δεν έχει δοκιμαστεί: SALONICA RESTAURANT (Είμαι σίγουρος ότι θα πάει high A ή και S Tier όταν το δοκιμάσω).

Αν αυτό το σχόλιο φάνηκε εμπαθές στον φίλο Alexandro, που να διαβάσει κάποια από τα δικά μου :p . Στα του μαγαζιού ισχύει πως οι τιμές του είναι χυδαίες για μπουγάτσα, αλλά είναι πραγματικά ΠΟΛΥ καλός. Δεν τα μετανιώνω ποτέ αυτά που δίνω.

@Varethika ton prologo.

Μιλάμε καθαρά για υποκειμενικά κριτήρια αλλά οι 3 αγαπημένες μου εμένα είναι:
1) Δήμος στην Τριανδρία. Λίγο πιο λαϊκή μπουγάτσα με αρκετό λαδάκι και οχι τόσο τραγανό φύλλο, αλλά καλής ποιότητας. Τρομερος κιμάς τρομερή μπουγάτσα σοκολάτα. Καλύτερα η επίσκεψη πριν τις 10 γιατί γίνεται λαϊκό προσκύνημα.
2) Βασιλείου στην Κάτω Τούμπα. Πολύ τραγανό φύλλο, οριακά σαν χωριάτικη πίτα με πλούσια κρέμα καταπληκτικό τυρί. Προσωπικά προτιμώ το φύλλο λίγο πιο μαλακό αλλα είναι φουλ ποιοτική μπουγάτσα (και από τις πιο ακριβές της πόλης).
3) Bougatsart στη Δελφών. Ποιοτικό φύλλο και καλή γέμιση, με μόνη μου ένσταση την υπερβολικά γλυκιά κρέμα.

@Θου-Βου Well Said!!! Το μόνο που θα διορθώσω είναι πως κάποιες ξεχασμένες στιγμές στο χωροχρόνο είχε ντιλίβερι. Πχ. πριν καμιά 15ετια είχα παραγγείλει, και είχε κάνει κανα 2ωρο να φτάσει. Ο ίδιος ο Σάκης δεν το θυμόταν να φανταστείς.

Πάντως σαν άνθρωπος που τρώει εκεί από 2003 περίπου, το πιο απίστευτο πράγμα είναι πως όχι μόνο έχει διατηρήσει το επίπεδο, αλλά έχει γίνει και καλύτερο. Και αν όχι καλύτερο, σίγουρα πιο σταθερό, με τις αστοχίες να συμβαίνουν πολύ πιο σπάνια

Ισχύει. Γνωστή φυσιογνωμία της πόλης. Το αφήγημα για αυτόν ήταν πως προσποιούνταν ότι έχει ψυχολογικά προβλήματα ώστε να μην δουλεύει και να πίνει μπύρες με τα επιδόματα του Νορβηγικού κράτους. Τελικά φαίνεται πως τα ψυχολογικά προβλήματα ήταν αληθινά και καλό είναι να μην κρίνουμε χωρίς να ξέρουμε.

Πάντως ενώ φαινόταν περιεργάρα, ποτέ δεν μας είχε δώσει την εντύπωση πως μπορεί να είναι επικίνδυνος. Τι να πεις.

Ξαναδοκιμάστηκε μετά από μία 5ετία. Είναι μια πολύ καλή μπουγάτσα με εξαιρετικό φύλο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν την θεωρώ την καλύτερη της πόλης. Υπάρχουν σίγουρα 3-4 μπουγατσαντζίδικα ανατολικά που τα προτιμώ.

Τρίτη φορά τον τελευταίο χρόνο που δοκιμάζω. Είπα να μην σχολιάσω καθώς οι κακές εντυπώσεις θα ήταν απλά τυχαίο συμβάν. Σήμερα που περίμενα 35 λεπτά στην ουρά για να πάρω να φάω αυτήν την ΑΗΔΙΑ, η υπομονή μου εξαντλήθηκε. Οκ το φύλο είναι καλό. Η κρέμα είναι η χειρότερη που έχω φάει στη ζωή μου, γιατί πολύ απλα έχει ΚΟΨΕΙ στο βράσιμο. Τίγκα στους σβώλους με κακή γαλατίλα. Και τις 3 τελευταίες φορές το ίδιο. Όχι δεν έτυχε. Όχι δεν είναι υποκειμενική κρίση. Είναι (πλέον) ένα ΚΑΚΙΣΤΟ γαλακτομπούρεκο.

Έγινε δεύτερη δοκιμή, με καπνιστό μοσχάρι μπρίσκετ, καπνιστό χοιρινό λαιμό, καθώς και επαναληπτική δοκιμή σε πανσέτα και διάφραγμα. Παρ'ότι μέχρι να ετοιμαστούν και να τα πάρω να πάω σπίτι είχαν κρυώσει, και το ψωμί είχε παπαριάσει από την υγρασία, το αποτέλεσμα και πάλι εξαιρετικό. Το μπρίσκετ σαφώς ανώτερο από το καπνιστό χοιρινό που δεν με ενθουσίασε (ήταν βέβαια καλό, χωρίς καθόλου δυσάρεστη γουρουνίλα). Το διάφραγμα rare όπως ζητήθηκε, πάλι εξαιρετικό, και οι πανσέτα πολύ καλή επίσης. Οι χειροποίητες αλοιφές επίσης πολύ δυνατές. Σύντομα θα δοκιμαστεί και καπνιστό αρνί, το οποίο είχε τελειώσει.

Τώρα αν είναι να κάνω και μια Χ κριτική, ο χρόνος ετοιμασίας είναι πολύ αργός. Ο ψήστης, ετοιμάζει τα κρέατα, βγαίνει έξω να τα ψήσει στο κάρβουνο, γυρνάει και ετοιμάζει τα σάντουιτς με οριακά αυτιστική ευλάβεια (ψιλοκόβει τα κρέατα προσεκτικά, βάζει μπαχαρικά, μαϊντανούς κτλ.). Δηλαδή για 4-5 σάντουιτς η αναμονή 20 λεπτά με μισή ώρα. Προσωπικά δεν με ενοχλεί καθόλου, αλλά αναρωτιέμαι αν θα μπορέσει να διατηρήσει αυτή την ποιότητα και περιποίηση στις ετοιμασίες αν έχει κόσμο (και τις 2 φορές που δοκίμασα είμασταν μόνοι στο μαγαζί). Και αν όντως το κάνει, πόσο θα χρειαστεί να περιμένεις.

Όσο αφορά τις τιμές, με τη δεδομένη υψηλή ποιότητα σε όλα (κρέατα, λαχανικά, σάλτσες κτλ.), θεωρώ πως είναι πολύ καλές, παρότι κάποια πράγματα μπορεί να φαίνονται τσιμπημένα (70 λεπτά χρέωση για αλοιφή στο σάντουιτς). Το μόνο που μου κάνει εντύπωση είναι το μεγάλο jump στην τιμή από το τεμάχιο στο σάντουιτς σε κάποια προϊόντα, το οποίο είναι και inconsistent. ΠΧ. στο κοτόπουλο, 3.5 το τεμάχιο - 5 το σάντουιτς. Μια χαρά, το λες και μικρή αύξηση. Στα χοιρινά 2 το τεμάχιο - 4.5 το σάντουιτς. Υψηλή αλλά γενικά η αναμενόμενη και στα στάνταρ όλων των σουβλατζίδικων. Στα premium μοσχάρια και τα καπνιστά, 4 το τεμάχιο 7.5 το σάντουιτς. Η αύξηση κατά 3μιση ευρώ (χωρίς αλοιφή) φαίνεται πολύ μεγάλη και χωρίς να δικαιολογείται από κάπου ΕΚΤΟΣ, και αν στο σάντουιτς βάζει μεγαλύτερη ποσότητα. Δεν δοκίμασα τεμάχιο οπότε δεν ξέρω.

Το μαγαζί είναι εξαιρετικό. Προσωπικά το θεωρώ την καλύτερη επιλογή για ποιοτικό σάντουιτς στην πόλη (εκτός γύρου που δεν έχει) την δεδομένη στιγμή (Δεκέμβριος 2023). Συστήνεται ανεπιφύλακτα.

Ότι καλύτερο έχω φάει σε σάντουιτς τα τελευταία χρόνια. Δοκιμάστηκε διάφραγμα σε σάντουιτς με φοκάτσια και πραγματικά εντυπωσιάστηκα με το πόσο καλό ήταν για τα λεφτά του. Προφανώς δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό που θα φας σε εξειδικευμένο εστιατόριο και θα το πληρώσεις 100 ευρώ το κιλό αλλά για αυτό που ήταν, ήταν άριστο. Δοκιμάστηκε και διπλή πανσέτα με συνταγή μαύρου και ήταν επίσης πολύ καλή. Ακόμα και το μπούκοβο αρωματικό και αρκετά καυτερό. Μακάρι να πιάσει

Έχω πάρει αρκετές φορές, κυρίως σε περιπτώσεις που οι βέργες απέναντι δεν είχαν τραπέζι. Ενδιαφέροντα ονόματα, αδιάφορες γεύσεις. Με πολλά απο αυτά τα πιο εξεζητημένα προϊόντα (πορκέτα, ιταλικό σαλάμι κτλ.) έχω φτιάξει απείρως πιο νόστιμα πράγματα στο σπίτι.

Έχω πάει αρκετές φορές αλλά όλες πριν το 2020. Οι εντυπώσεις μου τότε ήταν πως η ποιότητα του κρέατος ήταν μέτρια, αλλά οι χαμηλές τιμές, σε συνάρτηση με το ψήσιμο στο κάρβουνο και το υπερλαϊκό κλίμα το καθιστούσαν σαν πολύ αξιόλογη επιλογή.

Δοκιμάστηκε μπακλαβάς και γαλακτομπούρεκο. Πολύ συμπαθητικό μπακλαβαδάκι, αλλά μόνο με καρύδι και όχι με φυστίκι Αιγίνης που γενικά το προτιμώ. Απαλό συρόπι, όχι πολύ ζάχαρη. Τώρα στο γαλακτομπούρεκο που είναι και το διαφημισμένο, φαίνεται πως έχουν πολύ καλές προθέσεις. Μύριζε ωραία, φαινόταν να έχουν χρησιμοποιήσει καλό βούτυρο και υλικά, αλλά βρήκα την κρέμα λίγο σβωλιασμένη, και το φύλλο λίγο μαλακό. Όπως είπα όμως οι προθέσεις είναι καλές και νομίζω πως το ψάχνουν λίγο και θα το βρουν. Δεν ήταν και πολύ γλυκό, όπως το προτιμώ, σε αντίθεση με γαλακτομπούρεκα στο στυλ του Γαλυφιανάκι όπου κάθε μπουκιά σε φέρνει πιο κοντά στις ενέσεις ινσουλίνης. Υποκειμενικό βεβαίως.

Συμπαθέστατος ο κύριος στο ταμείο. Θα ξαναπάρω.

Ίδια φάση πρέπει να είναι και το tagliata steak house. Στις πληροφορίες λέει ότι είναι στη Λαμπράκη στο ίδιο μέρος με το Salsa bar αλλά δεν υπάρχει.

Fun fact για τα Goodys μιας και αναφέρθηκαν. Ο γιος ενός των ιδρυτών τους είναι φίλος μου και μου είχε αναφέρει τον σουρεαλισμό της φάσης, όταν φοιτούσε στο ΠΑΜΑΚ, οργάνωση και διοίκηση επιχειρήσεων, πως τους περιέγραφαν πως ένα investment group είχε πάρει τα goodys από τον πατέρα του και τα υπόλοιπα ιδρυτικά μέλη, σαν ένα από τα πρώτα παραδείγματα hostile takeover εταιρείας που γίναν ποτέ στην Ελλάδα.

Δοκιμάστηκε Νοέμβριο του 23. Δυστυχώς οι εντυπώσεις κακές, ενώ μου άρεσε η 90λα που απέπνεε το μέρος. Ο γύρος, παρ'ότι πολύ λιπαρός, άνευρος στη γεύση, το σουβλάκι μύριζε κακή γουρουνίλα (επίσης πολύ λιπαρό αλλά όχι με καλό τρόπο), η πανσέτα παντελώς αδιάφορη. Το μπιφτέκι του είχε ενδιαφέρον καθώς θύμιζε ταβερνιάρικο μπιφτέκι των 90'ς. Πατάτες και αλοιφές προκάτ, κακές. Δεν νομίζω ούτε για ντιλίβερι ενώ μένω στην περιοχή. Είχα μεγάλες προσδοκίες.

Έχω φάει άπειρες φορές, εδώ, αλλά και σε όλα τα αντίστοιχα και συσχετιζόμενα (με κάποιο τρόπο) μαγαζιά (βάγγος, μπλε παράθυρα) μέσα σε μια διάρκεια 4ρων διαφορετικών δεκαετιών, καθώς αποτελούσαν στέκια των γονιών μου και της παρέας τους (μουσικοί). Όσο αφορά το συγκεκριμένο: Ο γύρος του ήταν πάντα μέτριος, ελαφρώς πάνω του μέσου όρου, και όσο πάει χειροτερεύει. Τα φημισμένα σουτζουκάκια του είναι αδιάφορα, και είναι φημισμένα κατά τη γνώμη μου λόγω της φήμης που είχαν τα αντίστοιχα του προκατόχου. Η πανσέτα ενίοτε αρκετά νόστιμη, κυρίως λόγω του έντονου μαριναρίσματος, και όχι της πρώτης ύλης. Τα υπόλοιπα κρέατα όχι άξια αναφοράς. Στα θετικά το αρκετά δυνατό μπούκοβο (πάλι κατά καιρούς). Το σέρβις αργό και αρκετά αδιάφορο, κυρίως τα βράδια. Επίσης βράδια καθημερινών κοντά στην ψησταριά έχουν σβησμένα φώτα και αναδύονται ύποπτες μυρωδιές (που εφόσον δεν επηρεάζει τα υπόλοιπα δεν με ενδιαφέρει, αλλά τα επηρεάζει).

Πρόκειται για μαγαζί που έχει πολύ κόσμο, κατά τη γνώμη του λόγω της βαριάς φανέλας που κουβαλάει. Μπάλα όμως δεν παίζει.

Καλά εδώ που τα λέμε για τους συνηθισμένους πελάτες της Μαύρης Θάλασσας, το 20ευρω είναι απλά τίποτα. Το μαγαζί το απεχθάνομαι, αλλά έχει τύχει να φάω, και πιστεύω ακράδαντα πως έχει το κορυφαίο ψάρι της πόλης (τουλάχιστον). Εννοείται πως πλέον ούτε σε ακτίνα 100 μέτρων.

Σαν τεστ της πρώτης ύλης δοκιμάστηκε ένα rib eye. Χωρίς marbling, κάκιστο ψήσιμο (παρ'ότι rare) που το έκανε να μοιάζει βραστό. Απαίσιο. Αργότερα δοκιμάστηκαν και οι χιπστεριές του στυλ ταραμάς αμφίβιας σουρικάτας και το κακό συναπάντημα (το να πω τους τίτλους των πιάτων ξεχωριστά είναι πιο κουραστικό και από το να λες του τίτλους post rock τραγουδιών, οπότε δεν μπαίνω στην διαδικασία). Γεύσεις πιο ασυνάρτητες και από το Inland Empire. Αν πιστεύει κόσμος πως τέτοια μαγαζιά είναι για διακρίσεις και michelin, σηκώνω τα χέρια ψηλά. All show, no substance. Αυτή είναι φυσικά η δική μου άποψη και μόνο.

@dallas , με μια επιφύλαξη επειδή έχω κάνα χρόνο να πάω, τα κουμπαράκια στην καμάρα έχουν καλή ποιότητα τόσο σε θαλασσινά όσο και σε κρεατικά, σε πιο κλασικές συνταγές.

Αν ένα μαγαζί έχει κλεισμένο τραπέζι για τις 9, πάω εγω στις 7 και εχει διαθέσιμο μόνο αυτό τραπέζι και μου πουν μπορείς να κάτσεις μέχρι τις 9 που είναι κλεισμένο, that's fair game. Οτιδήποτε άλλο είναι αντιλαϊκό.

@Θου-Βου, για χαβαλέ το ανέφερα. Ούτε ξέρω ούτε ούτε με νοιάζει αν το αντέγραψαν. Πάντως στο αφιέρωμα το επίμαχο σημείο στη lifo λένε πως το είπε ανώνυμη κυρία της περιοχής. :D. Αυτό μου φάνηκε πιο αστείο από όλα.

Πλέον το καλύτερο τοστάδικο/κρεπερί στην πόλη, με την μεγαλύτερη ποικιλία σε τυριά/αλαντικά/αλοιφές. Ενώ γενικά η ποιότητά του είναι καλή, δεν είναι και ιδιαίτερα σπάνιο να πετύχεις κάτι μπαγιάτικο. Αγαπημένο υλικό που δεν το βρίσκεις πουθενά αλλού, το σαλάμι αέρος Ταϋγέτου με μπαχαρικά.

Λέω πλέον γιατί τίποτα δεν μπορεί να πλησιάσει στον εμβληματικό Ρωμιό. Ο Λούης (με όλα του τα στραβά) που το είχε όμως, δυστυχώς μας άφησε εδώ και χρόνια.

Συνοικιακό ταβερνάκι που έχω επισκεφτεί αρκετές φορές την τελευταία 5ετία. Αξιοπρεπέστατο, και πάνω από τον μέσο όρο, τόσο στα ψαρικά όσο και στα κρεατικά. Προσοχή και στο τηγάνι τους όπου απουσιάζει οποιαδήποτε άσχημη λαδίλα. Κορυφαίο πιάτο τους για μένα το ξακουστό τους σουτζουκάκι. Προσωπικά από τα αγαπημένα μου στην Ανατολική Θεσσαλονίκη. Βέβαια το θέμα σουτζουκάκι υπόκειται σε τεράστια επίπεδα υποκειμενισμού, ανάλογα με το πως το προτιμάει ο καθένας (μπαχαρικά, αναλογία κρεάτων κτλ.)

Γεμίζει και θέλει κράτηση. Στα αρνητικά ότι τα βράδια η περιοχή είναι ζόρικη για εύρεση πάρκινγκ.

https://www.lifo.gr/tropos-zois/gefsi/gia-perifimo-mpifteki-toy-snack-express-grill-kanoyn-oyres-ap-oli-ti-thessaloniki

Αφιέρωμα στην lifo. Ανάμεσα στα άλλα λέει: "ευγενικός όταν δεν είχε δουλειά, στα όρια της αγένειας όταν το μαγαζί ήταν γεμάτο κόσμο και αισθανόταν πίεση. Είχε έναν περίεργο κώδικα ηθικής". Το 2018 είχα γράψει εδώ "Πολύ ευγενικός όταν ΔΕΝ είχε πολύ δουλειά, άπειρα αγενής όταν είχε. Γενικά με περίεργο κώδικα ηθικής". Θα τους κατηγορήσω για plagiarism :D:D.

Πέρα από την πλάκα έκαναν και debunk σε κάποια πράγματα που είχα πει. Είχα υποθέσει πως ο γύρος γίνεται από μπριζόλα λαιμού, λόγω των αισθητά χαμηλότερων ποσοστών λίπους, αλλά ξεκαθαρίζει το άρθρο πως γίνεται από πανσέτα (πλέον μου φαίνεται λογικό, καθώς η πανσέτα είναι απλά πιο νόστιμη. Ακόμη είχα πει πως το μπιφτέκι τους μου φαίνεται να έχει χοιρινό κιμά, στο άρθρο λένε πως είναι 100% μοσχάρι (για αυτό δεν είμαι 100% πεπεισμένος.Ίσως με μπερδεύουν τα μπαχαρικά τους).

Πρώτη επίσκεψη την Παρασκευή 10/11 για τη νέα σεζόν, από τις πολλές που θα ακολουθήσουν. Σταθερά κατά τη γνώμη μου η κορυφαία κρεατοφαγική ταβέρνα στη βόρεια Ελλάδα, που αποδυκνείει πως με κορυφαία πρώτη ύλη και σωστό ψήσιμο σε κάρβουνο, δεν χρειάζονται πράγματα τύπου πουρές φασκόμηλου ζανζιβαρης, καραμελωμένος σε ηφαιστιακές πέτρες ανατολικής Ιαπωνίας.
Πέρα από τα κλασικά αγαπημένα, είχε αυτή φορά πικάντικα λουκάνικα Ιβηρικού χοιρινού, ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ, καθώς και wagyu Ιαπωνίας Α5, επίσης εξαιρετικό με άπειρο ενδομυϊκό λίπος που έδινε μία άκρως βουτυρένα υφή και γεύση.
Απο κρασί μας έχουν μυήσει στα Ιταλικά, και αυτή τη φορα μας προτάθηκε και δοκιμάστηκε το Heletto. Λίγο πιο ελαφρύ από τα Αμαρόνε που πίνουμε συνήθως, με λιγότερο "σώμα ", αλλά πραγματικά εξαιρετικό.

@Αλάνι, χαίρομαι που απόλαυσες την κριτική:) Δεν είναι τόσο ότι δεν μου άρεσε. Πιο πολύ είναι ότι αυτό το συγκεκριμένο μαγειρικό concept που φοριέται αρκετά τα τελευταία χρόνια λίγο με έχει κουράσει. Όπως και οι δίσκοι των Theater μετά το 2000

ΥΓ. Ούτε εγώ είμαι μεταλλάς.

Δοκιμάστηκε επιτέλους. Δεν συμφωνώ με τις κριτικές. Στο στυλ της μούργας, με όλα τα θετικά και τα αρνητικά σε ένα τέτοιου είδους μαγαζί. Προσωπικά οι περισσότεροι συνδυασμοί μου φάνηκαν ασυνάρτητοι. Ίσως έχω αποκτήσει και κάποιου είδους εμπάθεια με τον σύγχρονο αυτό χιπστεροτρέντ με τις "φιούσιον" κουζίνες. Καθώς έτρωγα και προσαθούσα να πειστώ πως αυτό είναι υψηλή μαγειρική τέχνη, μου ερχόταν φλασιές από τον κλασικό progressiva φίλο σου στα φοιτητικά σου χρόνια που προσπαθούσε με λύσσα να σε πείσει πως οι Dream Theater είναι το νόημα της μουσικής. Δεν νομίζω να ξαναπάω.

Έχω φάει αμέτρητες φορές τα τελευταία ~8 χρόνια, τόσο στο χώρο, όσο και μέσω παραγγελίας. Οι σούβλες του μου φαίνονταν πάντα μέτριες προς κακές, με μόνη εξαίρεση την πανσέτα σούβλας, όπου το αρκετό λιπάκι σώζει την κατάσταση και γίνεται νόστιμη, ΑΝ είναι φρεσκοκομμένη. Ο λόγος που τραβιέμαι βέβαια είναι τα πρόβεια παϊδάκια, τα οποία δεν είναι καλά, αλλά είναι από τα καλύτερα που μπορείς να βρεις στην πόλη. Πριν 2 μέρες δοκίμασα και την χοιρινή σταβλίσια μπριζόλα (κοινώς tomahawk, ή πανσετομπριζόλα, ή χοιρινό καρέ. Ο καθένας την ονομάζει όπως του κατέβει) και ήταν κακή. Πατάτες φρέσκες αλλά κακές. Ενδιαφέρον (όχι ποιοτικό αλλά ενδιαφέρον) μπουγιουρντί/καφρίλα με κασέρια και πάπρικα μέσα. Με ενημέρωσαν πως τελευταία δεν έχουν πρόβατο και υπάρχει έλλειψη (κάτι που συμβαίνει γενικά από ότι φαίνεται), επομένως δεν βλέπω λόγο να ξαναπάω για αρκετό καιρό.

Όταν άνοιξε μου φάνηκε πολύ συμπαθητικό, τόσο το μαγαζί σαν χώρος, όσο και το προσωπικό. Δοκιμάσα μερικές φορές παϊδάκι ζυγούρι, και πρόβειο κεμπάπ, τα οποία δυστυχώς ήταν πάρα πολύ κακά. Δεν έχω δοκιμάσει τα χοιρινά του. Έχει delivery μέσω wolt.

Έχω πάρει πολλές φορές μέσω παραγγελίας. Στα τυπικά κρέατα είναι οκ αλλά τίποτα το ιδιαίτερο. Ο λόγος που έχω δώσει πολλές ευκαιρίες ήταν στην ελπίδα να φάω καλό πρόβειο. Η εντύπωση μου μετά από πολλές δοκιμές δεν έχει αλλάξει. Πολύ κακό πρόβειο δυστυχώς, σε ένα ακόμα μαγαζί της Θεσσαλονίκης.

Το μόνο μαγαζί απο αυτά που θέλω πολύ να πάω και δεν έχω πάει ακόμα, κυρίως επειδή έχω ακούσει ότι έχει απίστευτα πρόβεια παϊδάκια, τα οποία χρεώνει στα 75Ε το κιλό. Αυτά να τα δώσω, αλλά 18 ευρώ για μπουγιουρντί ή 19 ευρώ για αγγουροντομάτα ή 45 ευρώ για ένα κρασί Ουρανός και Γη δεν καταδέχομαι να δώσω, σόρυ. Τουλάχιστον όχι σε αυτή τη φάση.

Λοιπόν πρόβειο δεν έχει και με ενημέρωσε πως δύσκολα θα έχει στα κοντά εξηγώντας και τους λόγους (οι οποίοι είναι απόλυτα λογικοί). Δοκιμάστηκε bavette και διάφραγμα, τα οποία ήταν εξαιρετικές τιμές για κοπές (14.9Ε το κιλό το bavette, 11Ε το διάφραγμα). Για την τιμή τους ήταν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ. Μαλακά, ζουμερά, νόστιμα, και προ - κομμένα σε vacuum σακούλα. Φυσικά μιλάμε για Ελληνικό μοσχάρι, και όχι premium ράτσα, ειδικής εκτροφής, οπότε μην περιμένετε την "βουτυρίλα" ενός prime ζώου, αλλά όπως είπα για την τιμή τους εξαιρετικά.

Υ.Γ. Μιλάω για το κρεωπωλείο. Δεν δοκίμασα στο εστιατόριο.

Σημερα είδα τα σχόλια και έχω διαολιστεί. Θα δοκιμάσω το πρόβειο του όσο πιο σύντομα μπορέσω.

Προσωπικά έχω ερωτηθεί κάποιες φορές από εστιάτορες αν το Χ σχόλιο στον ταβερνοχώρο είναι δικό μου, και έχω φάει και bulling για ένα σχόλιο. Δεν αλλάζει τίποτα, εγώ πάντα θα γράφω την άποψή μου (η οποία κάποιες φορές είναι τραβηγμένη, είτε από υπέρμετρο ενθουσιαμό μετά από μία πολύ θετική πρώτη εμπειρία, ή από την ανάποδη αν είχα μία πολύ κακή. Ποτέ όμως από προσωπική σχέση).
Και σαν άνθρωπος που ξοδεύει τουλάχιστον το 50% των απολαβών του στο φαγητό, ο Ταβερνοχώρος είναι το ΜΟΝΟ μέρος που μπορεί να με επηρεάσει στο αν θα κάτσω/παραγγείλω από κάπου, καθώς είμαστε και σε μια εποχή που σε trip advisor/google/eFood κτλ, τα 4 αστέρια δίνονται απλόχερα και σε μέρη που είναι από αδιαφορά ως αισχρά. Νομίζω πάντως πως ο περισσότερος κόσμος εδώ μέσα ξέρει και μπορεί άνετα να κάνει ένα φιλτράρισμα από τα σχόλια, βλέποντας το γενικό πνεύμα, ώστε να βγάλει μία όσο το δυνατόν καλύτερη εικόνα για το κάθε μέρος, αναλογικά με τα δικά του γούστα. Δύσκολα ένα πληρωμένο ή γενικά biased σχόλιο θα είναι βαρόμετρο.

@Ivan, δεν εκφράστηκα σωστά. Δεν ξέρω από που το προμηθεύονται. Εννοούσα "τύπου θεσσαλικού κάμπου", καθώς έχει μια χαρακτηριστική γεύση, η οποία διαφέρει πολύ από το καλό πρόβατο της Δυτικής Μακεδονίας/Ηπείρου. Δεν εκπλήσομαι πάντως. Δεν έχω φάει πουθενά στη Χαλκιδική καλό πρόβατο, και έχω δοκιμάσει σε αρκετά μέρη κατά καιρούς.

Όντως ο Κουφός είχε πολύ φάση. Θυμάμαι ακόμα την πρώτη επίσκεψη που πάω, κάθομαι. Περιμένω. Περιμένω. Βλέπω μια μορφή πέρα στη γωνία να μου κάνει νόημα. Πάω. "Τι περιμένεις ρε φιλαράκι, κάνα σερβιτόρο? ΠΑΡΕ ΣΤΡΩΣΕ. Ρετσίνα, Μπρούσκο, Ημίγλυκο. Πάρε πιες." "Απο φαγητό?". Κοιτάει το ρολόι... "Τέτοια ώρα?? ΠΑΠΑΡΙΑ. Καλά κάτσε να δω τι μπορώ να σε κάνω". Και το φαγητό του για φούρνο ήταν πολύ καλό, αλλά πολύ βαρύ.

Μιας και τελειώνουν οι διακοπές σιγά σιγά, ας παίξουμε ένα παιχνίδι για να πνίξουμε τη θλίψη μας.

Αν μπορούσατε να αναστήσετε ΕΝΑ μαγαζί λαμβάνοντας υπόψιν όλες τις συνιστώσες (φαγητό, περιβάλλον, ιδιοκτήτες, αναμνήσεις, νοσταλγία κτλ.), ποιο θα ήταν αυτό?

Για μένα ξεκάθαρα η καντίνα Μαύρος στην Σταυρούπολη.

Είχα δοκιμάσει μερικές φορές όταν άνοιξε και δεν μου είχε αρέσει. Αποφάσισα να ξαναδώσω μια ευκαιρία. Τα ίδια και χειρότερα. Κάκιστα προκάτ μπιφτέκια (ακόμα και στα πιο premium πχ. Black Angus), και ένας σκασμός από υλικά και έντονες σως για λόγους εντυπωσιασμού. Συμπαθητικές οι αναφορές στο μουσικό και κινηματογραφικό Αμερικανικό Pop Culture, αλλά από γαστρονομία μηδέν.

Τέταρτη επίσκεψη για το 2023 και ο καημός μου παραμένει. Η απουσία καλού πρόβειου στην Θεσσαλονίκη. Τα ορεκτικά του, το μαγείρεμα/ψήσιμο, το μαρινάρισμα είναι όλα σούπερ. Τα πρόβεια παϊδάκια του όμως είναι κακά. Είναι το κλασικό "βιομηχανικό" πρόβατο του θεσσαλικού κάμπου, με το άγευστο λαστιχωτό λίπος και το αδιάφορο κρέας που κατακλύζει και τα γυράδικα που προσφέρουν παϊδάκια. Σε αυτή τη συνομοταξία ο Στέλιος στην Πολίχνη έχει σαφώς ανώτερα παϊδάκια (επίσης απο τη Λάρισα). Η γεύση αυτή δεν έχει καμία σχέση με το καλό ορεινό grass fed πρόβατο, με το μαλακό λίπος με την έντονη γεύση, και το ψαχνό να πλησιάζει γευστικά το μοσχάρι. Τα μόνα μαγαζιά που έχω βρει με πρόβειο σε αυτή την κατηγορία είναι οι Βέργες Λάγες (τα προμηθεύεται απο τα Γιάννενα - 3/10 φορές δεν θα είναι τόσο καλά) και τα Κουμπαράκια (από το Τσοτύλι Κοζάνης).

Κατά τα άλλα, σε πρόβεια πιάτα όπου η πρώτη ύλη δεν παίζει τόσο ρόλο το μαγαζί ανταποκρίνεται μια χαρά. Η γιαουρτλού με πρόβειο κεμπάπ, το πρόβειο λουκάνικο και το πρόβειο μπιφτέκι είναι δυνατά. Επίσης αυτή τη φορά δοκιμάστηκε και κοντοσούβλι αρνί, όπου πάλι το ίδιο το κρέας ήταν μέτριο, αλλά το ψήσιμο και το μαρινάρισμα το μετέτρεψαν σε ένα πολύ ωραίο πιάτο.

Ανεξάρτητα από την κριτική μου στα παϊδάκια, το μαγαζί είναι πολύ καλό και προτείνεται.

Δοκιμάστηκε Αύγουστο του 2023.

Αρχικά να πω πως η σχέση μου με την Ποντιακή κουζίνα είναι η ίδια και με την σχέση μου με την τραπ μουσική. Δηλαδή ανύπαρκτη. Επίσης δεν έχω ιδιαίτερη σχέση με τις πίτες γενικότερα (εξαιρουμένης της μπουγάτσας). Άρα δεν είμαι αρμόδιος για να κρίνω τα περέκ και τα λοιπά παραδοσιακά ποντιακά που δοκίμασα. Είναι γεύσεις που δεν μου ταιριάζουν και δεν μου άρεσαν.

Αυτό που μπορώ να κρίνω όμως είναι η ποιότητα στα κρεατικά. Στην γιαουρτλού που πήρα ως κυρίως πιάτο, το κεμπάπ θύμιζε αποτυχημένο γιουβαρλάκι σε εστιατόριο για νταλικέριδες 34ο χιλιόμετρο Άρτας - Γιάννενα. Συνοδεύοταν από προκάτ πίτα σουπερ μάρκετ που έκανε την στανταρ πίτα συνοικιακού γυράδικου να θυμίζει ζυμωτό ψωμί απο τα ζαγοροχώρια. Δεν μπορούσα να το χωνέψω με τίποτα για 24 ώρες και αυτό ήταν η καλή εκδοχή. Η κοπέλα μου βίωσε την κακή, όπου μερικές ώρες μετά τα έβγαλε όλα (είχε φάει λίγο από το κεμπάπ, και σαν κυρίως ποντιακά μακαρόνια με κιμά. Ο κιμάς δεν τρώγονταν). Δεν είχε κόσμο, και ενδέχεται μέρος των πολύ κακών εντυπώσεων να οφείλεται στο γεγονός πως ήταν περίοδος 15αυστου.

Τιμές οκ για το μέγεθος των μερίδων. Ειδικά αν κάνεις 2 μέρες να το χωνέψεις θα έλεγα τρελό value for money. Σέρβις γρήγορο και ευγενικό από τα παιδιά. Πανέμορφη αυλή με εξαιρετική θέα. Ούτε απ' έξω δεν θα ξανά περάσω.

Υ.Γ. Συμπληρωματικά να πω πως το κερασμένο γλυκό ήταν το χειρότερο ρεβανί που έχω φάει στη ζωή μου. Ήταν κυριολεκτικά σαν μπαγιάτικο ψωμί που ρίξαν λίγη ζάχαρη και σιρόπι.

Δοκιμάστηκε Αύγουστο του 2023. Είχαμε ακούσει καλά λόγια και επιβεβαίωθηκαν. Από ορεκτικά μελιτζάνα ψητή με σκόρδο, πολύ δυνατή, μπουγιουρντί καλό λόγω της τοπικής πρόβειας φέτας αλλά απλό, πατάτες χεράτες μια χαρά. Από κρεατικά μπιφτέκι γεμιστό (70% μοσχάρι, 30% χοιρινό) πολύ δυνατό, πανσέτες και κοτόπουλο μπούτι νόστιμα και ποιοτικά χωρίς όμως τρελές συγκινήσεις. Το highlight ήταν βεβαίως τα πρόβεια παϊδάκια που πάντα είναι και ο κύριος λόγος που να επισκεπτείς βουκωλικά βλαχοχώρια. Χωρίς να είναι τα καλύτερα που έχω φάει, ήταν παρ' όλα αυτά πολύ καλά, και αν θα είχα να κάνω nitpicking σε κάτι, είναι μόνο το πολύ χοντρό κόψιμο, κάτι που δυσκολεύει λίγο τη βρώση σε κάτι που εξ' ορισμού είναι σκληρό στο μάσημα. Δέος με έπιασε και στη θέα της πιατέλας ενός κιλού, που με έκανε να συνειδητοποίησω πως είτε ήταν αρκετά παραπάνω από κιλό, είτε συνήθως μας κλέβουν ασύστολα όταν παραγγέλνουμε αλλού αυτή την ποσότητα (μάλλον το δεύτερο). Τιμές πολύ καλές (28 ευρώ το κιλό στα παϊδάκια, αλλά με αυτή την ποιότητα + του ότι ήταν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ κιλό το θεωρώ μια χαρά), σέρβις γρήγορο και απο τελεσματικό. Το περιβάλλον εξαιρετικό στην όμορφη πλατεία με θέα και υψόμετρο 1200μ +.

Έχω φάει αρκετές φορές στην περίοδο 2014-2021. Πολύ ωραίος κρεάτινος γύρος. Θεωρούσα πως είναι χειροποίητος αλλά πληροφορήθηκα από ντόπιους πως τον προμηθεύεται από εργαστήριο. Αξίζει, αλλά σίγουρα προτιμώ την προστυχιά (πιο έντονη γεύση και χειροποίητος) του Γαλατσιάνου μερικά στενά πάνω. Το περιβάλλον εδώ βέβαια καλύτερο, με την συμβατική έννοια καθώς είσαι δίπλα στη θάλασσα.

Έχω φάει κάμποσες φορές την περίοδο 2014-2023. Πολύ καλός χειροποίητος, χωριάτικος, λαϊκός γύρος με περισσότερο μπαχαρικό από τους χειροποίητους της Θεσσαλονίκης. Δεν ξέρω αν θα τον χαρακτήριζα καλύτερο από γυράδικα στην πόλη τύπου Ζαμπέτογλου ή Πάνος με δικό τους γύρο, αλλά θα έλεγα ότι είναι πιο "πρόστυχος" με μεγαλύτερες γευστικές εντάσεις.

Συνολικά ο καλύτερος γύρος που έχω δοκιμάσει στη Χαλκιδική και άνετα θα τον έβαζα σε ένα τοπ 5 αν ήταν στην Θεσ/νίκη. Από άλλα κρεατικά έχω δοκιμάσει μόνο πανσέτα που είναι καλή, αλλά χωρίς τρελές συγκινήσεις. Αλοιφές δικές τους, αρκετά καλές. Μακριά από πατάτες που είναι προκάτ και κακές προκάτ. Αξίζει φουλ, τόσο για το φαγητό, όσο και για το καλτ περιβάλλον/ιδιοκτήτες.

@Ταβερνοαλάνι. Ναι, κάτι τέτοιο είχα στο μυαλό μου, δυνατότητα edit μέσα σε ένα σχετικά σύντομο χρονικό περιθώριο (5 λεπτά μάλλον είναι λίγο, αλλά πχ. 30 λεπτά είναι μια χαρά. Όχι να μπορείς να αλλάξεις το ποστ όποτε σου κατέβει. Στην τελική αν θες να προσθέσεις ή να αλλάξεις κάτι σε παλαιότερο σχόλιο επειδή πχ. άλλαξε η εντύπωσή σου για ένα μαγαζί (κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά), απλά κάνεις ένα καινούργιο σχόλιο.

Γενικά δεν είναι big deal, απλά καμιά φορά πατάω υποβολή και μετά διαβάζω το σχόλιο και τυφλώνομαι από κανένα ορθογραφικό ή τυπογραφικό, ή δεν μου αρέσει ιδιαίτερα η σύνταξη, ή έχω ξεχάσει κάτι. Στη συνέχεια παρατηρώ πως αρκετά τα διορθώνεις εσύ και σκέφτομαι ότι αυτό είναι μεγάλο μανίκι για σένα.

@Ταβερνοαλάνι, οκ ευχαριστώ για τις διευκρινίσεις. Ρωτούσα αν ήταν απλό να γίνει ώστε να γλιτώνεις εσύ από όλο αυτό τον νταλκά.

Υπάρχει δυνατότητα να προστεθεί κάποιου είδους edit? Συχνά κάνουμε ορθογραφικά λάθη ή ξεχνάμε να γράψουμε κάτι κτλ. Νομίζω ότι θα ελαττώσει και τη δουλειά του διαχειριστή.

Είχα να πάω από το Σεπτέμβρη του 2019. Μέχρι τότε τον είχα επισκεφτεί αρκετές φορές με ανάμεικτα συναισθήματα όσο αφορά το φαγητό και τις τιμές, αλλά πάντα μου άρεζε η φάση. Είπα να πάω ξανά λοιπόν Ιούλιο του 2023. Πλήρης απογοήτευση δυστυχώς. Πήγαμε 2 άτομα και είμασταν ολομόναχοι. Απόλυτη εγκατάληψη του χώρου, τα πάντα παρατειμένα και μέσα στη βρώμα. Οι τουαλέτες σε επίπεδο Σοβιετικού Σταθμού τρένου.

Πάμε στο φαγητό, όπου κλασικά, πήραμε burger και ribs. Παλαιότερα θεωρούσα πως ο Αυστραλός είχε το καλύτερο μπέργερ στην πόλη. Αργότερα νομίζω το χάλασε λίγο και προτιμούσα το Pax (το οποίο χάλασε και αυτό με τη σειρά του). Πλέον κάτω και από McDonalds για μένα. Παλαιότερα ήταν κλασικό μπέργκερ αμερικανικού τύπου μόνο με μοσχαρίσιο κιμά και λίγα μπαχαρικά. Πλέον το χοιρινό κρέας κυριαρχούσε, καθώς και ένας σκασμός απο μπαχαρικά που προσωπικά δεν μου ταίριαζαν καθόλου, και ήταν πολύ στεγνό. Τόσο πολύ εντύπωση μου έκανε που έψαξα να δω αν όντως άλλαξε το μπέργερ του, ή απλά τόσο λάθος θυμόμουν και τόσο διαφορετικά γούστα είχα. Όχι, επιβεβαίωσα πως το άλλαξε και παλιά όντως ήταν σκέτο μοσχάρι, ενώ τώρα ισχυρίζεται 3 διαφορετικά, κρέατα, μπαχαρικά και κάπνισμα του κιμά. Όπως και να χει για μπέργκερ συγκεκριμένα το μπιφτέκι αυτό δεν μου άρεσε ΚΑΘΟΛΟΥ, όπως και η συνολική συνταγή. Η τιμή του εξωφρενική. 15 ευρώ χωρίς πατάτες. Ισχυρίζεται βάρος πάνω απο 600 γραμμάρια, αλλά λίγο μας νοιάζει το συνολικό βάρος όταν το ίδιο το μπιφτέκι ζυγίζει κάτω απο 200 γραμμάρια.

Πάμε στα ribs. Παλαιότερα, θεωρούσα πως έχει τα καλύτερα ριμπς της πόλης. Το κρέας πάντα ήταν μέτριο, καθώς υπήρχε μια δυσάρεστη μυρωδιά γουρουνίλας, αλλά είχε το καλύτερο μαρινάρισμα και ψήσιμο στην πόλη. Ούτε πολύ γλυκό όπως είναι συνήθως, ούτε ξεραμένο το γλάσο. Αυτή τη φορά υπήρχε πάλι η γνωστή γουρουνίλα, αλλά συνοδεύονταν από στεγνωμένο κρέας και η γεύση στο μαρινάρισμα άνευρη. Όσο για την τιμή? 25 ευρώ για 600 γραμμάρια.

Πληροφοριακά στις αρχές του 2018, όταν πρωτο ξανάνοιξε, είχε combo 300 γραμμάρια ribs, double burger, πατάτες και απεριόριστο αναψυκτικό στα 12.5 ευρώ. Εννοείται πως αυτές οι τιμές δεν ήταν ρεαλιστικές και σε καμία περίπτωση σε περιμέναμε να τις διατηρήσει. Ακόμα και αργότερα όταν εκοψε το combo και έβαλε τα ribs στα 27.5 ευρώ το κιλό, μια χαρά ήταν (παρότι τα μπέργκερ είχαν αρχίσει να ξεφεύγουν σε τιμή.). Και 30 ευρώ το κιλό να τα είχε καλά θα ήταν αν περιλαμβάναν και πατάτες. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι λογικό για τα ίδια που έδινες τότε 12.5 ευρώ τώρα να πρέπει να δώσεις 40 (χωρίς δόση υπερβολής).

45 ευρώ λοιπόν ο λογαριασμός για ένα μπέργερ (χωρίς πατάτες) που ουσιαστικά είχε ένα μπιφτέκι ~180 γρ., τυριά και σχεδόν τίποτα άλλο, 600 γραμμάρια ριμπς (χωρίς πατάτες), μια μπύρα και μία coca cola, με την ποιότητα και τη γεύση να έχει πέσει 5 επίπεδα, σε ένα πολύ βρώμικο και παρατημένο χώρο. Χαλάλι τα 45 ευρώ και ο χώρος αν το φαϊ ήταν πραγματικά καλό. Αλλά δεν ήταν.

Σίγουρα δεν θα ξαναπάω σε αυτή την τοποθεσία. Είπε πως σκοπεύει να μετακομίσει. ίσως κάνω μια προσπάθεια πάλι τότε γιατί ιστορικά όταν ξαναξεκινάει, στις αρχές κάνει καλή δουλειά.

Έχω παραγγείλει αρκετές φορές. Αυθεντική αμερικάνικη trashίλα. Κρέας μέτριο. Πάνω από συνοικιακό γυράδικο ή Goodys, εμφανώς κάτω από σοβαρό burgerάδικο. Αρκετά προκάτ προϊόντα. Τεράστιες ποσότητες, καλές τιμές. Αν ζητήσεις κάτι έξτρα στο μπέργερ ή στις πατάτες θα στο τιγκάρουν και δεν θα το λυπηθούν. Το delivery πάντα έχει έρθει σφαίρα (πολύ γργηορότερα από τον εκτιμώμενο χρόνο) και χωρίς έξτρα χρέωση. Σαν εξεζητημένο burgerάδικο δεν μπορεί να πάρει πάνω από ένα 6.5/10. Σαν φαστ φουντ τύπου McDonald's παίρνει 10.

Γύρος σούβλας καλούτσικος. Κοντοσούβλια καλά. Τα σχαράτα (πανσέτες, σουβλάκια) πάνω από το μέσο όρο. Μερίδες και σάντουιτς μεγάλα. Η πανσέτα διπλή από τπ default. Τιμές για την δεδομένη στιγμή πολύ καλές. Δεν σου αλλάζει την ζωή με την ποιότητα, αλλά είναι ο ορισμός του ΤΙΜΙΟΥ μαγαζιού. Ντιλίβερι γρήγορο. Αν το βάλω σε συνάρτηση ποιότητα/ποσότητα/τιμή/εξυπηρέτηση το μαγαζί παίρνει εύκολα ένα 9/10.

Ακριβώς ίδια με το οψοποιών μαγγανείαι σε όλα. Ίδιο σερβίρισμα, ίδιο κρέας ΑΚΡΙΒΩΣ (αμερικάνικό choice grade, μάρκας ή Omaha ή IBP - δεν θυμάμαι, αλλά νομίζω Omaha). Καλό, αλλά ούτε καν κοντά στην κορυφή στο κομμάτι κοπές. Το περιβάλλον πιο κυριλέ από ότι θα ήθελα. Οι τιμές στις κοπές ΟΚ σε σχέση με την τιμή λιανικής, τα χοιρινά φτηνά αναλογικά με την ποιότητα, τα υπόλοιπα πανάκριβα. Ακόμα και στις τιμές ακριβώς σαν το Οψοποιών.

@tsimp Πριν χρόνια ένα καλοκαίρι όντως δούλευε σε ένα σούπερ μάρκετ στην Νικήτη. Μετά χάσαμε τα ίχνη του. Δεν χτυπούσε και το κινητό του, μάλλον άλλαξε νούμερο. Δεν νομίζω να συνέχισε στο χώρο πάντως. Δεν έκλεισε επειδή δεν πήγαινε καλά. Είχε σαφώς αισθητή πτώση τα τελευταία χρόνια -ανάλογη της κρίσης-, αλλά κυρίως το πρόβλημα είναι πως δεν άντεχε πλέον αυτά τα ωράρια.

Συμπληρωματικά να πω πως η Τζαντούγια δεν ήταν παρά μια αραιώμενη και πιο φτηνιάρικη εκδοχή μιας καλής χειροποίητης πραλίνας φουντουκιού. Καμία σχέση με την πραλίνα του Exereton που έχει 50+% καρπό και 40+% κανονική βέλγικη σοκολάτα, και μέλι (χωρίς ζάχαρη). Ξέρω ότι πρέπει να είναι πιο αραιό το μείγμα για να κάτσει στο προφιτερόλ, αλλά αυτό παρα-ήταν και η τιμή της σοκολάτας (όχι του προφιτερόλ συνολικά) πάει πάνω απο 40 ευρώ το κίλο, που είναι ανεκδιήγητο.

Στις κλασικές σοκολάτες είναι ένα κλασικό προφιτερόλ, αλλά με πολύ καλα σου. Στις χιπστερικές σοκολάτες είναι κάτι διαφορετικό που μπορεί να αρέσει μπορεί και όχι. Ανεξάρτητα πάντως από το προϊόν, η προσποιητή "γαλίζουσα" προφορά των υπαλλήλων (που προφανώς δεν φταίνε και πρόκειται για οδηγία) για μένα το βάζουν στην κατηγορία ενός μεγάλου Χ. Για μένα το καλύτερο προφιτερόλ που υπήρξε ποτέ στην πόλη ήταν του Μπλε στις αρχές στο μαγαζί της Εγνατίας. Πραγματική, πηχτή κουβερτούρα από 100% βέλγικη σοκολάτα. Οι τιμές πάντως είναι οκ δεδομένου ότι βγαίνει γύρω στα 19-20 ευρώ το κιλό. Όσο και στο Φρέτζιο που το προφιτερόλ του είναι απαράδεκτο.

Δεύτερο μαγαζί του Κατσέλη πίσω από τον σταθμό των τρένων, το οποίο είχα τιμήσει πολλάκις ως φοιτητής και κλασικά τις μεταμεσονύκτιες ώρες γινόταν λαϊκό προσκύνημα. Οι εντυπώσεις μου είναι οι ίδιες και με το άλλο μαγαζί. Πρόκειται για μπουγατσατζίδικο με δικό τους εργαστήριο, όπου η φιλοσοφία είναι ξεκάθαρα more is more. Χαμηλές τιμές και θηριώδεις ποσότητες με κακή ποιότητα, καθώς και με πληθώρα συνταγών τύπου 8 τυριά 5 αλλαντικά και γύρο (κάκιστης ποιότητας) που άνετα στέλνουν Σηβιρική τίγρη στο νοσκομείο για τριγλυκερίδια. Η μπουγάτσα κρέμα του έχει και φανατικούς υποστηρικτές, αλλά πρόκειται για ένα πιτοειδές κατασκεύσμα που ξεχυλίζει λάδια παρόμοιας ποιότητας με αυτά που χρησιμοποιούνται για την συντήρηση των τρακτέρ, και είναι τόσο γλυκιά που μπορεί να κάνει επαγγελματία μαραθωνοδρόμο να ανεβάσει σάκχαρο. Εγώ θα το πρότεινα μόνο σε φοιτητές μετά από ανεξέλεγκτη οινοποσία σε κρασάδικο της ροτόντας.

Υ.Γ. Θα διαφωνήσω με τον συνταβερνοχωρίτη Ragione, καθώς το απρόσωπο περιβάλλον με τίποτα δεν θυμίζει το σπιτικό κλίμα που είχε ο Ανδροκλής τις μεταμεσονύκτιες ώρες.

Πολύ καλό burger. Το κρέας δεν είναι του γούστου μου (τουλάχιστον στο default μπιφτέκι, όταν φτιάχνεις δικά σου burger φαίνεται να χρησιμοποιούν άλλο μπιφτέκι τύπου "smashed" με cheddar, αλλά δεν το δοκίμασα), αλλά οι συνταγές στα 2 που δοκίμασα ήταν πολύ πετυχημένες (smokey και ένα τρούφα και παρμεζάνα), με τα υλικά μέσα να είναι φρέσκα και φαινομενικά καλής ποιότητας. Οι πατάτες φρέσκες, καλοτηγανισμένες για φαστφουντάδικο, με αρκετή ποσότητα cheddar και bacon.

Το εχω επισκεφτεί 5-6 φορές τα τελευταια χρόνια επειδή με τρέχει η παρέα. Νομίζω ότι είναι ένα από τα μαγαζιά που γίνεται viral χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο. Από όλες τις φορές μόνο μία είχα δοκιμάσει κρεατικά και ήταν σκέτη απογοήτευση. Στη χθεσινή επίσκεψη κινήθηκαμε στα συνηθισμένα θαλασσινά. Οι γαρίδες χωρίς να είναι κάτι ιδιαίτερο ήταν καλές. Δεν μυρίζαν την κλασική σάπια θαλασσίλα και το μαγείρεμα καλό, τόσο στη γαριδομακαρονάδα, όσο και στο ...... τραχανότο (κάπου έλεος με αυτές τις χιπστεριές στα θαλασσινά τελευταία). Καλαμαράκια τηγανητά σκληρά και άνοστα. Σκουμπρί καπνιστό το κλασικό βιομηχανικό. Πατάτες φρέσκες μεν, μέτριες δε. Χόρτα βραστά ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ. Άνοστα και υπερβρασμένα με αποτέλεσμα να έχουν γίνει κάτι σαν χυλός. Γαύρος και σαρδέλες, εφάμιλες με αν πας σε random λαΪκή και τα πάρεις από random ψαρά. Από την πρώτη φορά δεν έβρισκα λόγο να ξαναπάω, αλλά πάντα τυχαίνει και ξαναπηγαίνω.

Βιάστηκα πολύ να σχολιάσω. Έγινε δεύτερη παραγγελία και οι εντυπώσεις πολύ διαφορετικές. Αυτά για την 90λια που είπα παραμένουν, αλλά αυτή τη φορά ο γύρος ήταν κρύος, με μία υφή και γεύση σαν κομματιασμένο κακό λουκάνικο που έχει κρυώσει και ξαναζεσταθεί. Κοινώς χάλια. Σοβαρές εντερικές διαταραχές και massive επισκέψεις στην τουαλέτα. Δεν θα ξαναπάρω.

Δοκίμασα πρώτη φορά μέσω παραγγελίας. Παρ΄όλο που είχα ακούσει καλά λόγια, λόγω της ύπαρξης του Τάκη για χρόνια στην περιοχή δεν είχε τύχει να το δοκιμάσω. Λοιπόν το πιτόγυρο ήταν νοσταλγικό. Η γεύση του γύρου ήταν η default γεύση που είχε ο γύρος την δεκαετία του '90 στη Θεσσαλονίκη (η οποία ήδη από τις αρχές του 2000 άρχισε να αλλάζει προς το χειρότερο), και το νοσταλγικό τριπ εμπλουτιζόταν από την ultra λαδερή πίτα που έσταζε από παντού. Εκτός από γύρο δοκίμασα και πανσέτα που ήταν καλή. Δεν μιλάμε για ποιότητα που θα σου αλλάξει την κοσμοθεωρία, αλλά αν σου αρέσει αυτό το concept, είναι ότι πρέπει. Προσωπικά γούσταρα και θα ξαναπάρω.