Εικόνες (87)
Εμφάνιση όλων των εικόνων
Χοιρινό κεμπάπ σούβλας (καλό για δεδομένα Θεσσαλονίκης, παρά τις κακές και κακοτηγανισμένες προκάτ πατάτες. Σαφώς πολύ καλύτερη εικόνα από το πρόβειο)
Πατάτες τηγανιτές (φρέσκες αλλά μέτριες)
Μοσχαρίσια ταλιάτα (flank steak. Κακή)
Κοτολέτα καπνιστής μελιτζάνας (όχι του γούστου μου. Τη βρήκα αδιάφορη)
Ντοματοσαλάτα (συμπαθητική, αλλά πανάκριβη χωρίς λόγο)
Fritz Kola (μάπα τελείως. Γεύση ανθρακικό με καραμελόχρωμα. Για κάποιο λόγο δεν είχαν κανονική coca cola)
Πρόβειο μπριζολάκι (για μπούτι πολύ καλό, ιδιαίτερα στα πιο χοντρά κομμάτια που είχαν λίγο παραπάνω λιπάκι)
Πατάτες φρέσκες (μια χαρά) και σαρδέλες παντρεμένες (φρέσκες αλλά τυπικές, δηλαδή οκ).
Μπουγιουρντί με φέτα, μοτσαρέλα, καπνιστή γκούντα, ντομάτα, πιπεριά (καλό, θύμισε πιο πολύ πίτσα παρά μπουγιουρντί)
Αραντσίνι (τυροκροκέτες με καπνιστό τυρί και ριζότο στο κουρκούτι - καλές, διαφορετικές)
Λουκάνικο (πρόβειο - χοιρινό. Πολύ καλό) και καπνιστή χοιρινή μπριζόλα από κοιλιά (καλή. Ελαφρύ κάπνισμα όπως το προτιμώ, χωρίς κακή γουρουνίλα)
Πρόβεια παϊδάκια (πολύ καλά. Υπάρχει μεγάλη διακύμανση αλλά όταν είναι καλά είναι τα καλύτερα της πόλης)
Rib Eye Wagyu Αμερικής. Παλιά photo για το αρχείο. Δεν ξέρω αν το προσφέρουν πλέον (Πολύ καλό. Σαφώς κατώτερο από καλό Wagyu Αυστραλίας και Ιαπωνίας)
Σπαλομπριζόλα Kobe (καταπληκτική)
Μπιφτέκι Kobe (Περίεργο, πολύ γλυκό. Εμένα μου άρεσε αλλά στην παρέα οχι)
Chuck Eye Long Wagyu Ιαπωνίας Α5 (LONG και όχι το πιο γνωστό Roll. Μέτριο και σκληρό, αλλά πολύ οικονομικό)
Σπαλομπριζόλα Kobe (πάνω), Chuck Eye Long Wagyu Ιαπωνίας Α5 (στη μέση δεξιά), Rib eye wagyu Αυστραλίας (αριστερά), striploin Αυστραλίας (κάτω δεξιά)
Ελληνικές σπαλομπριζόλες μακράς ωρίμανσης (Πολύ καλή πάχυνση για grass fed. Πιο έντονη και beefy γεύση από τα grain fed εισαγωγής.)
Ελληνικό Rib Eye ωρίμανσης (Πολύ μέτριο. Τραγική η τιμή στα 40 ευρώ, όταν σε αυτή την τιμή σε άλλο κατάστημα τρως American prime, όπου το κόστος της πρώτης ύλης είναι 6-7 φορές πάνω και πολύ νοστιμότερο)
Ελληνική Σπαλομπριζόλα μακράς ωρίμανσης (Καλή. Πολύ beefy texture.)
Amarone Caterina Zardini (πολύ καλό)
Rib eye kobe άψητο (αριστερά), Σπαλομπριζόλα wagyu Ιαπωνίας Α5 (δεξιά)
Τυραμισού λεμόνι (πολύ καλό. Άψογο για μετά τα κρέατα)
Χαλβάς (οκ), σοκολατόπιτα (οκ) και τυραμισού (πολύ καλό)
Kobe Rib eye (what kind of sorcery is this?) και Σπαλομπριζολα wagyu Ιαπωνίας Α5 (φανταστική)
Πατατοσαλάτα (εξαιρετική)
Κακές εντυπώσεις αλλά θα ξαναδοκιμάσω τα υπόλοιπα κρεατικά λόγο της καλής φήμης του μεζεδοπωλείου που έχει η ίδια ιδιοκτησία. Το πρόβειο ούτως ή άλλως δεν είναι για να βγάζεις συμπεράσματα, καθώς στο 90% των περιπτώσεων είναι άθλιο.
-Ντοματοσαλάτα συμπαθητική αλλά σε καμία περίπτωση για 15 ευρώ.
-Κοτολέτα μελιτζάνας, ενώ φαινόταν εντυπωσιακή την βρήκα αδιάφορη. Μια καλή μελιτζανοσαλάτα με την καψαλισμένη μελιτζάνα στο κάρβουνο και σκόρδο έχει πιο έντονη/ιδιαίτερη γεύση.
-Burger καλό. Θεωρώ πως για την ποσότητα/ποιότητα τα αξιζε τα 15 ευρώ. Σίγουρα πολύ περισσότερο από την ντοματοσαλάτα.
-Μοσχαρίσια ταλιάτα η χειρότερη κοπή που έχω φάει σε θεωρητικά εξειδικευμένο εστιατόριο. Μάλλον ελληνικό μοσχάρι χωρίς καθόλου ενδομυϊκό λίπος, παραψημένο ενώ ζητήθηκε rare, με γεύση και υφή σαν μοσχάρι κατσαρόλας της γιαγιάς. Ενώ εκτιμώ ότι ψήνουν σε κάρβουνο, κάτι που σχεδόν κανείς δεν το κάνει στις κοπές, θέλει έξτρα τέχνη/εμπειρία για να πετύχει.
Ενδεχομένως να αξίζει για πίτσες και burgers. Προσωπικά δεν θα ξαναπάω.
Θεωρητικό μέρος/σχεδιασμός έρευνας: Καθώς η ομάδα ψητής προβατίνας δεν είναι και το πιο έμπιστο μέρος, προσπάθησα να το επιβεβαιώσω με έμμεσο τρόπο. Ο ιδιοκτήτης δεν ανέφερε τίποτα, αλλά είπε πως προμηθεύεται τα κρέατα από το κρεοπωλείο Δεσκάτη στην Περαία. Σύμφωνα με αυτό το παλαιότερο δημοσίευμα το μόνο κρεοπωλείο στην Θεσσαλονίκη που έχει Καλαρρύτικο πρόβατο είναι όντως αυτό (κρεοπωλείο Δρούγκας Αριστείδης, Βέμπο Σοφίας 11Α Περαία Θεσ/νίκης - Κρέατα Δεσκάτης). Everything Checks out.
Πρακτικό μέρος: Θα ξεκινήσω με τα αρνητικά. Δυστυχώς δεν έχει κάρβουνο αλλά 2 μικρές ταλαπωρημένες ψησταριές αερίου. Επίσης είναι πάνω στο δρόμο και όχι κοντά στη Θάλλασα. Τέλος υπάρχει μια δυσάρεστη μυρωδιά από την αποχέτευση, που φυσικά είναι πρόβλημα της περιοχής και δεν έχει καμία ευθύνη ο μαγαζάτορας. Στα θετικά, το πρόβατο, αν και αμφιβάλω αν ήταν όντως καλαρρύτικο (δεν μου θύμιζε τόσο την γεύση και την υφή από αυτό που έτρωγα στoυς actual Καλαρρύτες) ήταν πολύ καλό. Δυστυχώς δεν είχε παϊδάκια την συγκεκριμένη μέρα, αλλά μπριζολάκι. Το μπριζολάκι γίνεται από μπούτι, το οποίο γενικά είναι το πιο άνοστο και άλιπο μέρος του ζώου, αλλά τηρουμένων των αναλογιών (συνυπολογίζοντας και ψήσιμο σε αέριο), ήταν πολύ καλό. Κατά τα άλλα ήταν ένα τυπικό μεζεδοπωλείο με σχετικά καλές γεύσεις και ποιότητα χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια διαφοροποίσης (λεπτομέριες στις photos). Από μουσική έπαιζε χαριτωμένα late 80s/90s ελληνικά trash (Μπίγαλης, Τουρνάς, Δάκης, Αλέξια κτλ.), που κανονικά θα με ενοχλούσαν, αλλά στην συγκεκριμένη φάση (αργό καλοκαιρινό μεσημέρι καθημερινής), αναδύθηκε ο inner cultας μου και γούσταρα. Οι τιμές φυσιολογικές. Το πρόβατο λίγο τσιμπημένο στα 34Ε το κιλό, αλλά νομίζω σε μια εποχή που ο γύρος του Πρασσά χρεώνεται στα 30+ ευρώ το κιλό, τα αξίζει.
Εξαγωγή Συμπερασμάτων: Μου άρεσε πολύ λόγο της παρουσίας αξιόλογου προβάτου. Σίγουρα θα το ξανα επισκευθώ για να δοκιμάσω παϊδάκια. Υπάρχει η πιθανότητα να μεροληπτώ λόγο της αδυναμίας μου στο συγκεκριμένο κρέας, αλλά την δεδομένη στιγμή το προτείνω και ελπίζω να πάει καλά.
Γενικά η κατάσταση είναι ολίγον τι hit or miss.. Πχ. Έχω πετύχει την ψητή γραβιέρα να είναι καταπληκτική, αλλά και απλά ΟΚ. Τα παϊδάκια άλλες φορές λιώνουν, άλλες φορές είναι μόνο νεφραμιές και ειναι μέτρια κτλ. Μεγάλο μείον ότι ψήνουν στην πλάκα και όχι στο κάρβουνο.
Παρ' όλα αυτά, όταν είναι καλό, είναι πολύ καλό. Από τα καλύτερα μαγαζιά ανατολικά για εξειδικευμένη κρεατοφαγία καλής ποιότητας, ειδικά σε αρνί - ζυγούρι. Τα γλυκάδια του , αν και παίζει μπόλικο κρασί στο τηγάνι, είναι εξαιρετικά χωρίς καθόλου στυφάδα/πικρίλα. Το αρνίσιο σουβλάκι ένα μικρό, λιπαρό αριστούργημα (καμία σχέση με τα ξενέρωτα από μπούτι που μας ταΐζουν συνήθως). Τα παϊδάκια ζυγούρι στην σωστή μέρα από τα καλύτερα της πόλης. Μοσχαρίσιο σουβλάκι πολύ καλό και όχι τίγκα στις ίνες όπως τα περισσότερα none premium μοσχάρια της πόλης. Το lolipop βαρύ και ιδιαίτερο. Τις πατάτες τις παίρνει από έναν κλασικό πλανόδιο της Τούμπας που έχει πραγματικά καταπληκτική (και πανάκριβη) πατάτα. Το περιβάλλον λαϊκό στα όρια του λούμπεν.
Γενικά πρόκειται για ένα ιδιαίτερο μαγαζί, με διακύμανση στο φαγητό, αλλά αν θες να φας καλό και ιδιαίτερο κρεατάκι αξίζει φουλ.
-Πρώτες ύλες: Καλές. Σαφώς πάνω από τον μέσο όρο.
-Τιμές: Καλές για την εποχή, την περιοχή και για αυτό που προσφέρει.
-Υλοποίηση: Κακή. Το σουβλάκι ενώ είχε το απαραίτητο λιπάκι και φαινόταν να είναι από λαιμό (the best kind), κατέληξε στεγνό, λόγω του ψησίματος στο αέριο + ότι ήταν προψημένο/ζεσταμένο. Το μοσχάρι, καθώς είναι κλασικό ελληνικό μοσχάρι που κανονικά προορίζεται για γαλακτοπαραγωγή, ήταν έντονα μαριναρισμένο για να πάρει γεύση και να μαλακώσει και κάπου τους ξέφυγε το αλάτι, με αποτέλεσμα να είναι λύσσα. Πάντως ήταν σίγουρα πάνω από το μέσο όρο generic μοσχαριού σε ψητοπωλεία/ταβέρνες της πόλης, που είναι τίγκα στις ίνες. Το κεμπάπ ζουμερό και καλά ψημένο, αλλά ήταν κακό και σαν πρώτη ύλη. Οι πατάτες παπαριασμένες. Η πίτα, αν και νόστιμη, πολύ στεγνή και ένιωθες το ζυμάρι. Η τυροκαύτερη καλή, έβγαζε μια ευχάριστη προβατίλα (if its your thing). Το γιαούρτι με μουστάρδα κακό, πάρα πολύ υγρό.
Συνολικά, αν το κρίνεις σαν μέσο σουβλατζίδικο είναι καλό. Αν το κρίνεις σαν εξεζητημένο ψητοπωλείο είναι απλά ΟΚ. Θα ξαναπάρω αλλα μέσω ντιλίβερι. Αν είμαι στην περιοχή θα προτιμήσω να κάνω μερικά βήματα και να πάω στις βέργες ώστε να φάω κάτι πολύ καλύτερο.
- Όλες οι συνταγές μοιάζουν μεταξύ τους και γευστικά πάνε προς το γλυκοπικάντικο. Οι πίτες τους, σαν βάση είναι αδιάφορες αλλά αποκτούν ενδιαφέρον αν τις πάρεις ενισχυμένες. Εμένα λίγο περισσότερο από όλα μου άρεσε το Korma με αρνί, και από πίτες το naan με αρνίσιο κιμά. Πάντως όλα τα πιάτα είναι νόστιμα αν σου άρεσει αυτό το γλυκοπικάντικο. You can'
- Το ινδικο τυρί paneer είναι εντελώς άγευστο και αδιάφορο. Έκαστος στο είδος του. Στα τυριά αν μη τι άλλο στην Ελλάδα είμαστε κορυφαίοι.
- Μου έκανε εντύπωση η προσφορά μοσχαρίσιου κρέατος, που από όσο ξέρω στην Ινδία δεν το τρώνε επειδή θεωρούν την αγελάδα ιερό ζώο. Μπορεί κάτι να χάνω.
- Τιμές ακριβές καθώς τα περισσότερα πιάτα έχουν ελάχιστο κρέας (~100 γραμμάρια), και κανέναν υδατάνθρακα να τα συνοδεύει. Γευστικά και μόνο θα ήθελα την επιλογή να βάλω έξτρα κρέας με έξτρα χρέωση.
Συνολικά έχει νόστιμα πιάτα και το προτείνω.
Στα του μαγαζιού: Τα χοιρινά ήταν καλά. Άνω του μέσου όρου αλλά χωρις τρελες συγκινήσεις. Μοσχάρι και πρόβατο στον μέσο όρο ψητοπωλείων της πόλης. Δηλαδή προς το κακό. Θα ξαναπάρω γιατί νομίζω πως υπάρχει διάθεση.
Απρίλης '
Τα ορεκτικά μέτρια αλλά τρώγονταν. Τα κρέατα χάλι. Για όλα 80 ευρώ. Super Value for money. Μετά τις πρώτες μπουκιές των κρεάτων σε κανέναν δεν άρεσε τίποτα. Αρχίζει να με λούζει κρύος ιδρώτας και να αντηχούν τα λόγια του σερβιτόρου (πολλά πήρατε). Λέω την γα****με, θα μας πουν τίποτα φλώρους. Αναλαμβάνω δράση και τρώω όλο το αρνί (και το μισό κιλό), τα 7 από τα 10 μπιφτέκια και τις 2 από τις 4 πανσέτες (+τη μερίδα του λέοντος των ορεκτικών), και δεν μπορώ να αναπνέυσω από το σκάσιμο. Όχι όμως το ηδονικό σκάσιμο που είσαι μετά "
Ποτέ ξανά.
Πήρα ένα Butter Chicken και ένα Paneer Cheese Chilli Naan. Το κοτόπουλο καλό και τρυφερό χωρίς χόνδρους, η συνταγή μου άρεσε αρκετά, αν και γλύκιζε λίγο παραπάνω για τα γούστα μου. Η πίτα αδιάφορη. Ζητήθηκε πολύ καυτερό, καθώς και μου αρέσουν και τα αντέχω, και λίγο φοβήθηκα καθώς έχω ακούσει διάφορες "
Συνολικά θετικό πρόσημο. Θα γίνουν επαναλήψεις για τα υπόλοιπα πιάτα.
Το stak burger, με μπιφτέκι 50-50 μοσχάρι πρόβατο ήταν αρκετά νόστιμο, χωρίς όμως να ενθουσιάσει, και θεωρώ πως στα 7μιση ευρώ χωρίς πατάτες και σε αρκετά μικρό μέγεθος, ήταν αρκετά ακριβό.
Συμπερασματικά, ΣΟΒΑΡΟ πρόβατο δεν θα φας, αλλά λόγω σπανιότητας του συγκεκριμένου εδέσματος στην Θεσσαλονίκη το καθιστά αξιόλογο για μια επίσκεψη. Θα ξαναπάω
Στον Μίμη έφαγα αμέτρητες φορές την περίοδο 2005-2010 καθώς σαν φοιτητές συχνάζαμε στην περιοχή. Ακόμα και με τα τότε γούστα μου φαινόταν μετριότατο, αλλά εδώ που τα λέμε για καλύτερο γύρο έπρεπε να πας μέχρι το Φίνο στην Εγνατία ή το Κατσαμάκα στην Άθωνος. Παρ' όλη την μετριότητα θεωρώ τον Μίμη μία αυθεντική μορφή της πόλης, απομεινάρι μιας άλλης Θεσσαλονίκης, οπότε περίπου μια φορά τον χρόνο αν βρεθω στην περιοχή παίρνω ένα γυράκι τιμής ένεκεν.
Είχα δοκιμάσει πριν κάτι χρόνια στο μαγαζί του κέντρου και δεν μου αρέσε. Μάρτιο του '
25η Μαρτίου 2024, ο Ελενίδης απέναντι ξέμεινε από τρίγωνα, οπότε είπαμε να δώσουμε μια ευκαιρία στον Κωνσταντινίδη. Μπαίνω μέσα και υπάρχει ένας κακομοίρης (πολύ καλός) στο πιάνο να παίζει ελαφρολαϊκά, δημιουργώντας μια αισθητική επαρχιακής μπουάτ που μαζεύει χουντοθείους. Η διακόσμηση και οι υπάληλλοι με τους δίκους στο χέρι παρέπεμπαν σε μια έκδοση των Βερσαλιών του θεσσαλικού κάμπου. Ήδη είχα τάση για εμετό, αλλά είπα να πάρω τα τρίγωνα που μας καρφώθηκε να φάμε.
Δεν έχω λόγια. Ελάχιστες στρώσεις από μεγάλα κομμάτια φύλλου που παρέπεμπαν σε κουρού τριτοτέταρτου μπουγατσατζίδικου, χωρίς καν να είναι επαρκώς σιροπιασμένα. Το απόγειο όμως ήταν η κρέμα πατισερί. Μιλάμε για μια μάζα που θύμισε ένα υβρίδιο μεταξύ βουτυρόκρεμας, μαρέγγας και σαντιγύ. ΑΠΑΙΣΙΟ. Όλα αυτά στα 24.
- Το φύλλο του είναι χειροποίητο, ζυμώνεται καθημερινά, τόσο τραγανό όσο πρέπει, με μπόλικο βούτυρο.
- Η μπουγάτσα με τυρί είναι η μοναδική του, που για μένα δεν είναι η κορυφαία. Χρησιμοποιούν καλής ποιότητας φέτα ΜΕΒΓΑΛ, αλλά την αναμιγνύουν με τελεμέ (ένα πιο μαλακό τυρί που μοιάζει με φέτα), για πιο ρευστή υφή. Προσωπικά προτιμώ την ατόφια φέτα.
- Η μπουγάτσα με κιμά είναι ανάμεικτη χοιρινό - μοσχάρι, κάτι που κάνει τη διαφορά καθώς ο 100% μοσχαρίσιος generic κιμάς είναι άνοστος και είναι καλύτερος για burger. Για μένα αδιαπραγμάτευτα η καλύτερη της πόλης (από όπου έχω δοκιμάσει).
- Η μπουγάτσα σοκολάτας τους γίνεται με την ανάμειξη της κρέμας που μπαίνει στην μπουγάτσα κρέμα, μαζί με σοκολάτα ζαχαροπλαστικής, και είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ. Οπουδήποτε αλλού δοκίμασα κάτι τέτοιο δεν μου άρεσε καθόλου.
- Η μπουγάτσα κρέμα του, ιδιαίτερα όταν είναι ζεστή, για μένα είναι ασυναγώνιστη. Έχει τρομερή "
- Ακόμα και μετά από 4 μερίδες λειτουργώ κανονικά. Σε άλλες περιπτώσεις, αν η ποιότητα είναι κακή, πέφτω σε κώμα.
- Τιμές εξαιρετικές για την εποχή και την ποιότητα. Μερίδες 160 γρ. Η μπουγάτσα κιμάς 2.
Τα μόνα αρνητικά για μένα είναι, πρώτον ότι γίνεται λαϊκό προσκύνημα, με αποτέλεσμα να περιμένεις μεγάλες ουρές, και τις πιο σπάνιες μπουγάτσες, όπως σοκολάτα ή σπανάκι να μην τις βρεις καν (ΣΚ ιδιαίτερα). Δεύτερον, έχει βάλει και ντιλίβερι μέσω efood, αλλά οι τιμές εκεί είναι εξωφρενικές (μερίδες στα 200γρ. 3.
Θα γίνουν επαναλήψεις, αλλά as it is μου φάνηκε σαν μια εξαιρετική και αρκούντως ποιοτική επιλογή για delivery σε σάντουιτς.
~Πιπεριές Φλωρίνης - Καλές
~Χόρτα - Πολύ καλά. Από τις λίγες φορές σε εστιατόρια που δεν έρχονται σαν χυλός.
~Μπουράτα - Καλή
~Τυροκαυτερή - Πολύ καλή. Ένιωθες τη φέτα.
~Μελιτζανοσαλάτα - ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ με άπειρο σκόρδο.
~Περέκ με κατσικίσιο τυρί - Πολύ καλό και ελαφρύ χωρίς να θες να τα βγάλεις από την τηγανίλα.
~Μπουγιουρντί - ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ. Το κίτρινο τυρί που είχε από πάνω ήταν από άλλο πλανήτη.
~Πατάτες - Πολύ καλές
~Κρασί Allegrini Amarone - Εξαιρετικό, αλλά έχουμε πιει καλύτερα Ιταλικά σε πολύ χαμηλότερη τιμή.
~Πρόβεια Παϊδάκια - Καλά, ΑΛΛΑ έχω φάει πολύ καλύτερο πρόβειο σε Δυτική Μακεδονία και Ήπειρο. Θα πω πως ακόμα και στις Βέργες, αν τα πετύχεις σε καλή μέρα, τα παϊδάκια τους είναι καλύτερα. Χάσαν αρκετά και από το ψήσιμο στο αέριο αντί κάρβουνου. Το μεγάλο συν πως ήταν όντως παϊδάκια ΟΛΑ, γιατί 9 στις 10 φορές μαζί με τα παϊδάκια σου βάζουν και νεφραμιές και άλλες κοντινές υποδιαίστερες κοπές.
~Πάβλοβα - Πολύ καλή, παρ' όλο που δεν μου αρέσει σαν γλυκό.
~Σοκολάτα με πιπέρι και παγωτό μόκα - Εξαιρετική. Το καλύτερο από τα γλυκά.
~Προφιτερόλ - Κακό για τα γούστα μου. Πολύ γλυκό, πολύ γαλακτερό, πολύ αραιωμένο, και τα φουντούκια απο πάνω για μένα άκυρα.
~Παλαιωμένο τσίπουρο Τυρνάβου - Καλό, αλλά επειδή γενικά πίνω από ελάχιστο εώς καθόλου αλκοόλ δεν μπόρεσα να το εκτιμήσω όπως θα έπρεπε.
Συμπερασματικά πρόκειται για εστιατόριο με απλή κουζίνα και εξαιρετική πρώτη ύλη χωρίς φανφάρες, όπως μου αρέσει. Το πρόβειο το περίμενα καλύτερο και δεν ανταποκρίθηκε στο έπακρο, αλλά συνολικά το εστιατόριο θεωρώ πως αξίζει την πολύ καλή φήμη του. Πληρώσαμε με το φιλοδώρημα 150Ε το άτομο (4 άτομα), αλλά ανέβηκε πολύ το κόστος λόγο του ακριβού κρασιού (200 Ε). Διαφορετικά θα δίναμε στα ~90 ευρώ το άτομο, που νομίζω πως είναι fair, για αυτή την ποιότητα και αυτό το σέρβις, παρ'
Περιβάλλον τρέντυ με 2ης διαλογής σκυλάδικα. Το φαγητό είναι οκ προς το καλό σε νορμάλ τιμές. Θα μπορούσα να ξαναπάω.
Γενικά όμως είναι αποδεκτή επιλογή για delivery, και σε σχετικά καλές τιμές για χειροποίητη.
Ταυτόχρονα έχει τους περισσότερους και πιο κουλούς συνδυασμούς μπουγάτσας που έχω δει ποτέ. Παραδειγματικά έχει μπουγάτσα με καπνιστό σκουμπρί και κρεμμύδι, με χαβιάρι και ροκφόρ, με χαλούμι και προσούτο κτλ. Έχει ατελείωτους συνδυασμούς και κάθε μέρα ποιοι είναι available είναι άγνωστο. Η τιμολόγηση στις περιεργες μπουγάτσες δεν έχει καμία λογική. ΠΧ. Κοτόπουλο με κρέμα γάλακτος και πιπεριές στα 2.
Από τις πιο περίεργες το έχω πάει safe και δεν έχω πάρει πολλές για να έχω ολοκληρωμένη άποψη. Στις κλασικές μπουγάτσες όμως η γεύση είναι προς το μέτριο και κάθονται και αρκετά βαριά.
~Πρόβειο παϊδάκι - Για δεδομένα Θεσσαλονίκης μπορεί να θεωρηθεί καλό. Σίγουρα πάνω από το μέσο όρο. Η τίμη στα 29 ευρώ το κιλό. Το μισό κιλό που παρήγγειλα δεν φαινόταν να είναι πάνω από 350-400 γρ.
~Χειροποίητη τυροκαυτερή - καλούτσικη.
~Πάπρικα εμπορίου - οκ
~Πατάτες - Προτηγανισμένες αλλά καλοτηγανισμένες οπότε ΟΚ
~Λοιπά κρέατα (σουβλάκι, πανσέτα, μπιφτεκάκι) - στην ευρύτερη σφαίρα του μέσου όρου
Συνολικά ικανοποιητικό το αποτέλεσμα, χωρίς όμως τρελές συγκινήσεις, και καθώς για να το βρω ερχόμενος από ανατολικά περνούσα στενά απο βουνά λαγκάδια (gps μέσω Νεάπολης), + την κατάσταση με το fly over, δεν νομίζω να ξαναπάω εύκολα. Αν είσαι στη γειτονιά όμως νομίζω αξίζει.
Πέρα από αυτό, συμφωνώ με το πνεύμα του ποστ, και έχω ρίξει άπειρο κράξιμο σε μαγαζιά αυτού του ύφους, συχνά όμως, όχι δικαίως. Στην τελική σε μεγάλο βαθμό φταίει και η δικιά μου ανεπάρκεια να κρίνω τέτοιου είδους μαγειρική, καθώς δεν έχω ιδέα, με αποτέλεσμα 9 στις 10 φορές οι γεύσεις να μου φαίνονται ασύνδετες. Άλλοι άνθρωποι που είναι μυημένοι σε αυτή την κουζίνα έχουν πολύ καλύτερα κριτήρια από εμένα. Προσωπικά, καθώς ανήκω στα μεσαία στρώμματα εισοδηματικά, τα ρίσκα που θα πάρω για να δοκιμάσω τέτοια κουζίνα είναι λίγα, επομένως δύσκολα θα μπορέσω να "
Όπως κορυφαίο είναι ένα μοιρολόι του Πετρολούκα Χαλκιά (που απο μουσικολογικής άποψης δεν είναι καθόλου απλό, αλλά σίγουρα είναι άκρως λαϊκό), κορυφαίο είναι και ένα πολυτροπικό έργο του Igor Stravinsky. Για να εκτιμήσεις σε πολλαπλά επίπεδα και τα 2, χρειάζεται αντίστοιχη "
Αφήνοντας αυτό στην άκρη όμως, καθώς είμαι μια ζωή βλάχος και κρεατοφάγος, και ξοδεύω το μισό μου εισόδημα στην κρεατοφαγία, θεωρώ πως έχω πολύ καλό κριτήριο στα κρέατα. Όταν λοιπόν σε ένα γκουρμέ εστιατόριο μου φέρουν ένα πιάτο που μοιάζει με το μωρό από το Eraserhead, και έχει μια περιγραφή τύπου "
Δηλώνει στον γυρό χειροποίητος. 100% χειροποίητος δεν είναι σίγουρα, αλλά πολύ πιθανόνον να είναι ημιχειροποίητος (δικό τους μαρινάρισμα-μπαχάρωμα).
Το μαγαζί έχει πίτσες, μακαρονάδες και 2 burger τα οποία είναι πολύ καλά δεδομένων των συνθηκών (χαμηλές τιμές, και ουσιαστικά μιλάμε για cafe/bar). Οι τιμές τόσο στο φαϊ όσο και στα ποτά/ροφήματα είναι πολύ καλές. Παίζει και κέρασμα πίτσας αρκετά συχνά αν κάνεις κατανάλωση ή/και σε ξέρει. Ο Ιδιοκτήτης ήταν και μέχρι πρότινος ο ιδρυτής - κύριος μέτοχος του Ραλετάντο (τόσο στην παλιά όσο και στη νέα διεύθυνση).
To περιβάλλον είναι ένα κλασικό σκοτεινό μπαρ που παίζει κυρίως ροκ 60ς-80ς, επιτρέπεται το κάπνισμα και συνολικά δημιουργεί μια ατμόσφαιρα σαν να '
ΚΡΕΑΣ (πλην γύρου):
S Tier:
- ΠΑΛΙΑ ΑΘΗΝΑ (σταθερά, δεν χρειάζονται σχόλια)
Α Tier:
- ΒΕΡΓΕΣ ΛΑΓΕΣ (παρ' όλη την αντιπάθεια και τις ενστάσεις και την διακύμανση, όταν είναι καλό είναι ΠΟΛΥ καλό)
- ΟΨΟΠΟΙΩΝ ΜΑΓΓΑΝΕΙΑΙ
- L' ALBERO DE LA VITA (Τα 2 τελευταία χάνουν το S Tier, λόγω του ψησίματος σε αέριο αντί για κάρβουνο, το ότι ενώ έχουν καλές κοπές δεν φέρνουν τις κορυφαίες, και επειδή σε γλυκά σαλάτες κτλ. βαράνε στην τιμή χωρίς το αποτέλεσμα να ανταποκρίνεται).
B Tier:
- ΣΟΥΜΑΚΙ (ενώ θεωρώ το πρόβατό του σαν πρώτη ύλη μέτριο, και είμαι κάθετος προς αυτό, έχει γενικά πολύ καλή και προσεγμένη κουζίνα).
- ΜΕΔΟΥΛΙ (σε κάθε επίσκεψη οι εντυπώσεις μου είναι και λίγο χειρότερες, αλλά θεωρώ πως είναι από τις καλύτερες επιλογές της πόλης για ΣΑΝΤΟΥΙΤΣ. Όχι τεμάχια - μερίδες).
- ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ (απλά λαϊκά πράγματα, αλλα φτιαγμένα με μεράκι από πολύ καλούς και τίμιους ανθρώπους)
-Θα μπορούσα να προσθέσω καμιά δεκαριά ακόμα εδώ αλλά αυτά μου έκαναν εντύπωση το '
ΓΥΡΟΣ:
S Tier:
- ΕΞΠΡΕΣ (σταθερά, δεν χρειάζονται σχόλια)
A Tier:
- ΖΑΜΠΕΤΟΓΛΟΥ (Εξαιρετικά τα πάντα και χειροποίητα. Χάνει από το ψήσιμο στο αέριο)
- ΠΑΝΟΣ (Spicy χειροποίητος γύρος, κάρβουνο στα υπόλοιπα)
B Tier:
- ΚΩΣΤΑΣ (Σταθερή αξία, καλός ημιχειροποίητος γύρος)
- ΤΣΟΜΠΑΝΟΣ (δεν είναι κάτι φοβερό, αλλά είναι ο καλύτερος ανατολικά σε "
- JUNIOR (Λαϊκός, φτηνός, πάνω από το μέσο όρο)
ΜΠΟΥΓΑΤΣΑ
S tier:
- ΔΗΜΟΣ (Σταθερά, δεν χρειάζονται σχόλια)
- ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ (Φουλ ποιότητα, ασυναγώνιστη μπουγάτσα τυρί)
A Tier:
- BOUGATSART (Δυνατό entry)
- ΜΠΑΝΤΗΣ (ιστορικό μαγαζί, ενδιαφέρουσα μπουγάτσα κιμά με κόκκινη σάλτσα)
Β Tier:
- Μπουγατσάδικο (καθαρή χειροποίητη μπουγάτσα, ευχάριστη έκπληξη)
- Πολλά ακόμα θα μπορούσαν να προστεθούν εδώ αλλά αυτό για το 2023
ΨΑΡΙ
S tier:
- MΑΥΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ (σταθερά, χωρίς σχόλια)
A Tier:
- ΜΟΥΡΓΑ (το αγαπημένο μου από τα πιο "
- ΗΛΙΟΠΕΤΡΑ (παρ'
Δεν συνεχίζω γιατί σπάνια τρώω ψάρι έξω
ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΑ
S Tier:
- Γ. ΕΛΕΝΙΔΗΣ
Δεν βάζω κανέναν άλλο καθώς υπάρχει πληθώρα ζαχαροπλαστείων που ειδικεύονται σε διαφορετικά πράγματα, αλλά κατά τη γνώμη μου μόνο αυτό αγγίζει αυτιστικά επίπεδα προσήλωσης στην τελειότητα της παρασκευής των λιγοστών τους προϊόντων.
Απωθημένο που δεν έχει δοκιμαστεί: SALONICA RESTAURANT (Είμαι σίγουρος ότι θα πάει high A ή και S Tier όταν το δοκιμάσω).
Μιλάμε καθαρά για υποκειμενικά κριτήρια αλλά οι 3 αγαπημένες μου εμένα είναι:
1) Δήμος στην Τριανδρία. Λίγο πιο λαϊκή μπουγάτσα με αρκετό λαδάκι και οχι τόσο τραγανό φύλλο, αλλά καλής ποιότητας. Τρομερος κιμάς τρομερή μπουγάτσα σοκολάτα. Καλύτερα η επίσκεψη πριν τις 10 γιατί γίνεται λαϊκό προσκύνημα.
2) Βασιλείου στην Κάτω Τούμπα. Πολύ τραγανό φύλλο, οριακά σαν χωριάτικη πίτα με πλούσια κρέμα καταπληκτικό τυρί. Προσωπικά προτιμώ το φύλλο λίγο πιο μαλακό αλλα είναι φουλ ποιοτική μπουγάτσα (και από τις πιο ακριβές της πόλης).
3) Bougatsart στη Δελφών. Ποιοτικό φύλλο και καλή γέμιση, με μόνη μου ένσταση την υπερβολικά γλυκιά κρέμα.
Πάντως σαν άνθρωπος που τρώει εκεί από 2003 περίπου, το πιο απίστευτο πράγμα είναι πως όχι μόνο έχει διατηρήσει το επίπεδο, αλλά έχει γίνει και καλύτερο. Και αν όχι καλύτερο, σίγουρα πιο σταθερό, με τις αστοχίες να συμβαίνουν πολύ πιο σπάνια
Πάντως ενώ φαινόταν περιεργάρα, ποτέ δεν μας είχε δώσει την εντύπωση πως μπορεί να είναι επικίνδυνος. Τι να πεις.
Τώρα αν είναι να κάνω και μια Χ κριτική, ο χρόνος ετοιμασίας είναι πολύ αργός. Ο ψήστης, ετοιμάζει τα κρέατα, βγαίνει έξω να τα ψήσει στο κάρβουνο, γυρνάει και ετοιμάζει τα σάντουιτς με οριακά αυτιστική ευλάβεια (ψιλοκόβει τα κρέατα προσεκτικά, βάζει μπαχαρικά, μαϊντανούς κτλ.). Δηλαδή για 4-5 σάντουιτς η αναμονή 20 λεπτά με μισή ώρα. Προσωπικά δεν με ενοχλεί καθόλου, αλλά αναρωτιέμαι αν θα μπορέσει να διατηρήσει αυτή την ποιότητα και περιποίηση στις ετοιμασίες αν έχει κόσμο (και τις 2 φορές που δοκίμασα είμασταν μόνοι στο μαγαζί). Και αν όντως το κάνει, πόσο θα χρειαστεί να περιμένεις.
Όσο αφορά τις τιμές, με τη δεδομένη υψηλή ποιότητα σε όλα (κρέατα, λαχανικά, σάλτσες κτλ.), θεωρώ πως είναι πολύ καλές, παρότι κάποια πράγματα μπορεί να φαίνονται τσιμπημένα (70 λεπτά χρέωση για αλοιφή στο σάντουιτς). Το μόνο που μου κάνει εντύπωση είναι το μεγάλο jump στην τιμή από το τεμάχιο στο σάντουιτς σε κάποια προϊόντα, το οποίο είναι και inconsistent. ΠΧ. στο κοτόπουλο, 3.
Το μαγαζί είναι εξαιρετικό. Προσωπικά το θεωρώ την καλύτερη επιλογή για ποιοτικό σάντουιτς στην πόλη (εκτός γύρου που δεν έχει) την δεδομένη στιγμή (Δεκέμβριος 2023). Συστήνεται ανεπιφύλακτα.
Συμπαθέστατος ο κύριος στο ταμείο. Θα ξαναπάρω.
Πρόκειται για μαγαζί που έχει πολύ κόσμο, κατά τη γνώμη του λόγω της βαριάς φανέλας που κουβαλάει. Μπάλα όμως δεν παίζει.
Λέω πλέον γιατί τίποτα δεν μπορεί να πλησιάσει στον εμβληματικό Ρωμιό. Ο Λούης (με όλα του τα στραβά) που το είχε όμως, δυστυχώς μας άφησε εδώ και χρόνια.
Γεμίζει και θέλει κράτηση. Στα αρνητικά ότι τα βράδια η περιοχή είναι ζόρικη για εύρεση πάρκινγκ.
Αφιέρωμα στην lifo. Ανάμεσα στα άλλα λέει: "
Πέρα από την πλάκα έκαναν και debunk σε κάποια πράγματα που είχα πει. Είχα υποθέσει πως ο γύρος γίνεται από μπριζόλα λαιμού, λόγω των αισθητά χαμηλότερων ποσοστών λίπους, αλλά ξεκαθαρίζει το άρθρο πως γίνεται από πανσέτα (πλέον μου φαίνεται λογικό, καθώς η πανσέτα είναι απλά πιο νόστιμη. Ακόμη είχα πει πως το μπιφτέκι τους μου φαίνεται να έχει χοιρινό κιμά, στο άρθρο λένε πως είναι 100% μοσχάρι (για αυτό δεν είμαι 100% πεπεισμένος.
Πέρα από τα κλασικά αγαπημένα, είχε αυτή φορά πικάντικα λουκάνικα Ιβηρικού χοιρινού, ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ, καθώς και wagyu Ιαπωνίας Α5, επίσης εξαιρετικό με άπειρο ενδομυϊκό λίπος που έδινε μία άκρως βουτυρένα υφή και γεύση.
Απο κρασί μας έχουν μυήσει στα Ιταλικά, και αυτή τη φορα μας προτάθηκε και δοκιμάστηκε το Heletto. Λίγο πιο ελαφρύ από τα Αμαρόνε που πίνουμε συνήθως, με λιγότερο "
ΥΓ. Ούτε εγώ είμαι μεταλλάς.
Υ.
Και σαν άνθρωπος που ξοδεύει τουλάχιστον το 50% των απολαβών του στο φαγητό, ο Ταβερνοχώρος είναι το ΜΟΝΟ μέρος που μπορεί να με επηρεάσει στο αν θα κάτσω/παραγγείλω από κάπου, καθώς είμαστε και σε μια εποχή που σε trip advisor/google/eFood κτλ, τα 4 αστέρια δίνονται απλόχερα και σε μέρη που είναι από αδιαφορά ως αισχρά. Νομίζω πάντως πως ο περισσότερος κόσμος εδώ μέσα ξέρει και μπορεί άνετα να κάνει ένα φιλτράρισμα από τα σχόλια, βλέποντας το γενικό πνεύμα, ώστε να βγάλει μία όσο το δυνατόν καλύτερη εικόνα για το κάθε μέρος, αναλογικά με τα δικά του γούστα. Δύσκολα ένα πληρωμένο ή γενικά biased σχόλιο θα είναι βαρόμετρο.
Αν μπορούσατε να αναστήσετε ΕΝΑ μαγαζί λαμβάνοντας υπόψιν όλες τις συνιστώσες (φαγητό, περιβάλλον, ιδιοκτήτες, αναμνήσεις, νοσταλγία κτλ.), ποιο θα ήταν αυτό?
Για μένα ξεκάθαρα η καντίνα Μαύρος στην Σταυρούπολη.
Κατά τα άλλα, σε πρόβεια πιάτα όπου η πρώτη ύλη δεν παίζει τόσο ρόλο το μαγαζί ανταποκρίνεται μια χαρά. Η γιαουρτλού με πρόβειο κεμπάπ, το πρόβειο λουκάνικο και το πρόβειο μπιφτέκι είναι δυνατά. Επίσης αυτή τη φορά δοκιμάστηκε και κοντοσούβλι αρνί, όπου πάλι το ίδιο το κρέας ήταν μέτριο, αλλά το ψήσιμο και το μαρινάρισμα το μετέτρεψαν σε ένα πολύ ωραίο πιάτο.
Ανεξάρτητα από την κριτική μου στα παϊδάκια, το μαγαζί είναι πολύ καλό και προτείνεται.