Προφίλ του χρήστη Thanasis

Τις 2 τελευταίες φορές που παράγγειλα ο γύρος δεν είχε απολύτως καμία σχέση με αυτόν που έφαγα στην αρχή. Και δεν μιλάω για το ψήσιμο κτλ., αλλά για το ίδιο το κρέας. Ήταν τόσο κακός που τον πέταξα.

Επίσης τεράστιο plus πως όλα πλην του γύρου ψήνονται σε κάρβουνα και όχι αέριο.

Απρίλης 2025, 2 πρώτες επισκέψεις στην καινούργια Πορφύρα (το παλιό ήταν αγαπημένο μαγαζί).
- Τεμάχια στο 1.7
- Σάντουιτς στα 3.5 (εκτός του γύρου που είναι στα 4.2)
- Μερίδα γύρος στα 8 ευρώ. Κάποια χαμηλότερα.
- Φρέσκες πατάτες, σε καλό επίπεδο για σουβλατζίδικο.
- Φρέσκο κόκκινο κρεμμύδι.
- Γύρος οχι χειροποίητος, αλλά κρεάτινος χωρίς έναν τόνο αλάτι. Δηλαδή καλός.
- Τα υπόλοιπα κρέατα χωρίς δάκρυα συγκίνησης, αλλά σαφώς πάνω από τον μέσο όρο γυράδικων.
- Αλοιφές εμπορίου αλλά προσεγμένες.
- Ωραίο δυνατό μπούκοβο.

Από τα λίγα μαγαζιά που σέβονται πλήρως τον καταναλωτή. Από τα καλύτερα σουβλατζίδικα ανατολικά στην αναλογία τιμή/ποσότητα/ποιότητα. Θα γίνουν πολλά επαναληπτικά τσεκαρίσματα, αλλά φαίνεται να συνεχίζει την καλή παράδοση που είχε και στην προηγούμενη τοποθεσία.

Δοκιμάστηκε Απρίλιο του 25. Μπορεί να φταίει ότι η δοκιμή έγινε αργά το βράδυ σε περίοδο νηστείας αλλά η εμπειρία ήταν πάρα μα πάρα πολύ κακή. Ο γύρος σούβλας μέτριος σε κρέας χωρίς καλό μαρινάρισμα με αποτέλεσμα να μην έχει καθόλου γευστικές εντάσεις. Τρώγονταν όμως. Ούτως ή άλλως σπάνια μου αρέσει ο γύρος σε οριζόντια σούβλα. Τα μπιφτέκια και τα σουτζουκάκια ήταν άθλια σε γεύση και στεγνά, ψημένα πριν ώρα. Οι κασεροκροκέτες από την άλλη μπαγιάτικες με μια κακή μυρωδιά. Ξαναλέω πως μπορεί να φταίνε οι συνθήκες παραγγελίας, αλλά πολύ δύσκολα θα ξαναπάρω.

Στην Παλιά Αθήνα και στο Βεργιώτικο τα κρασιά τα παίρναμε πολύ κοντά στην τιμή της λιανικής. Στο Βεργιώτικο ειδικά αν παίρναμε Θυμιόπουλο που είναι φίλος του αφεντικού κάποιες φορές τα παίρναμε και κάτω από την τιμή λιανικής. Κρατάω όμως μια επιφύλαξη καθώς παίζει να έπαιζε ψαλίδι καθώς κάναμε σταθερά πολύ μεγάλους λογαριασμούς. Όπως και να χει πάντως η Παλιά Αθήνα έχει καλές προτάσεις για κάθε price range.

Ο γύρος του Γιώτη είχε εδώ και 20 χρόνια μια γεύση σαν καμμένη πέτσα μπαγιάτικου ψαριού και ήταν κατεψυγμένος κάκιστης ποιότητας (σε Πρασσά και Γυράδικο, ότι και να 'ναι, είναι νωπός τουλάχιστον), αλλά σε τεράστιες ποσότητες. Για αυτό και τον απέφευγα.

Μάρτιο του 2025 είπα να πάρω πρώτη φορά μετά από 1 δεκαετία μήπως και άλλαξε κάτι. Η γεύση παραμένει ακριβώς η ίδια, η ποσότητα έχει μικρύνει σε αυτή ενός τυπικού γυράδικου και εκεί πραγματικά που σοκαρίστηκα είναι οι τιμές. Η μερίδα γύρος πήγε στα 10,5 ευρώ!!!!, και κυριολεκτικά για μια κουταλιά του γλυκού αλοιφή (η οποία μπήκε χυμένη πάνω στις πατάτες, ούτε καν στην άκρη και για κεσεδάκι ούτε λόγος)άλλο 1,5 ευρώ χρέωση, σύνολο 12!!!! Ούτε καν ντομάτα στην μερίδα εν τω μεταξύ. Το σάντουιτς με σαλάτα στα 5.40. Όλα αυτά για ποιότητα κάτω του χείριστου.

Το χειρότερο γυράδικο συνολικά σε όλη την Ανατολική Θεσσαλονίκη την δεδομένη στιγμή. Όχι απλά μακριά. Αλλάζεις και πεζοδρόμιο όταν περνάς απ' έξω.

Σάντουιτς στην κλασική ελληνική φιλοσοφία more is more. Ένας σκασμός sauce και υλικά. Στην πρώτη μπουκιά νόστιμο, στην τέταρτη μπουχτίζεις και στο τέλος σιχαίνεσαι. Δοκιμάστηκε πανσέτα, λουκάνικο και μπιφτέκι με τους προτεινόμενους συνδυασμούς. Η πανσέτα σαφώς καλύτερη από τα υπόλοιπα αλλά γενικά η πρώτη ύλη πολύ μέτρια. Άφηνε κακή υπόγευση γουρουνίλας/κρεατίλας και κάθισε περίεργα στο στομάχι. Απευθύνεται σε μεταεφηβικούς/φοιτητικούς γευστικούς κάλυκες. Αν έτρωγα κάτι τέτοιο το 2005 θα ενθουσιαζόμουν. Δύσκολα θα ξαναπάρω. Νομίζω αξίζει μόνο αν σου αρέσουν οι πολύ έντονες γεύσεις .

*Συμπληρωματικά να πω πως και στο feedback που παίρνω από πολλούς φίλους που έχουν μετακομίσει Αθήνα τα τελευταία χρόνια, οι απόψεις είναι διφορούμενες. Κάποιοι εμμένουν στο κλασικό "κάτω δεν ξέρουν να τρώνε", άλλοι δηλώνουν πως η Θεσσαλονίκη στο φαγητό είναι υπερεκτιμημένη και πως κάτω το φαγητό είναι καλύτερο. Στο σημείο αυτό να πω πως παρατηρώ, ότι αυτοί που έχουν την δεύτερη άποψη, είναι άνθρωποι με μεγαλύτερη οικονομική δυνατότητα.

Νομίζω ότι έχει να κάνει με το average level. Άκουγα από παλιά φίλους Αθηναίους να λένε εκεί πάνω είστε έτη φωτός μπροστά στο φαΐ, και ενώ η Αθήνα σαν μεγαλούπολη στο τοπ της, θα είναι πάντα πάνω από εμάς, στην Θεσσαλονίκη το random ψητοπωλείο, ταβερνα, ζαχαροπλαστείο είναι καλύτερο ή/και φθηνότερο από το αντίστοιχο της Αθήνας. Από προσωπική εμπειρία, ενώ οι διαφορές στα ψητοπωλεία έχουν αμβλυνθεί, στον τομέα ψαροταβέρνας και γλυκών είμαστε ΠΟΛΥ καλύτερα στο average level. Κάτω, το "μέτριο" σε αυτές τις κατηγορίες είναι απλά κακό.

Δοκιμάστηκε Μάρτη του 2025 προζυμένιο ψωμί sourdough. Χωρίς να ενθουσιαστώ, ήταν ένα καλό, γεμάτο ψωμί. Καμία σχέση με τον αφρό που έφαγα από το country. Πάντως κατά τη γνώμη μου για 7 ευρώ το κιλό ΔΕΝ είναι.

Τώρα από κρουασάν δοκιμάστηκαν με πράσινο φιστίκι, πραλίνα και μαύρη σοκολάτα. Η ζύμη σε όλα καλή, η γέμιση απλά οκ, εκτός από την πραλίνα που ήταν σε επίπεδο merenda. Χωρίς να δηλώνω ειδικός, νομίζω μου άρεσαν ενα κλικ περισσότερο από τα "high end" κρουασάν που έφαγα από senol και από το exereton.

Δυστυχώς ισχύει. Από τις 5 παραγγελίες που έχω κάνει (4 με γύρο) τις 2 ήρθε εντελώς κρύος και στεγνός επειδή είχε κοπεί πριν ώρα (και ήταν και μερίδα που το κάνει διπλά απαράδεκτο). Τη μία φορά που πήραμε άλλα ψητά (παϊδάκια, σταβλίσια μπριζόλα και πανσέτες) ήταν όλα κρύα και καμμένα (και μέτρια γενικά).Οι πίτες ΠΑΝΤΑ καμμένες. Είναι κρίμα να το χάνουν από τις λεπτομέρειες γιατί ο γύρος είναι πραγματικά καλός, και τις 2 φορές που ήρθε ζεστός και ζουμερός ήταν υπέροχος.

Πάρκαρα ακριβώς από έξω καθώς πήγαινα σε ένα ιδιαίτερο. Μου τράβηξε το ενδιαφέρον και ανέτρεξα επιτόπου στον Ταβερνοχώρο. Προφανώς επειδή ήταν απόγευμα δεν υπήρχαν έτοιμες μπουγάτσες, αλλά πήρα κατεψυγμένες για να ψήσω στο σπίτι (τυρί και κρέμα, στα 10 ευρώ έκαστη). Επιβεβαιώνω τα θετικά σχόλια. Ωραίο φύλλο και στις 2. Η γέμιση πιο ουδέτερη αλλά ευχάριστη. Αξίζει.

Δοκιμάστηκε Φλεβάρη του 25 μπουγάτσα κρέμα και κιμά. Πολύ ωραίο φύλλο και στις 2. Στην κρέμα η γέμιση τυπική αλλά μια χαρά. Ο κιμάς ήταν εντελώς πολτοποιημένος χωρίς ιδιαίτερη γεύση. Αξίζει αν είσαι στην περιοχή.

Η εξυπηρέτηση είναι τοπ. Το πανσετάκι λεπτό σαν μπέηκον αλά Μαμα Τερέζα/πανσετάδικο. Πατάτες αλοιφές προκάτ, η ποιότητα μέτρια αλλά ανάλογα με το ψήσιμο το σάντουιτς με πανσέτα μπορεί να είναι νόστιμο. Το σουβλάκι τυπικό. Η τόμαχοκ πολύ μέτρια και σίγουρα όχι για 16 ευρώ. Στα θετικά ότι δεν λυπούνται τις ποσότητες αν βάλεις κάτι με έξτρα χρέωση (πχ. κεφαλοτύρι). Θα ξανάπαιρνα πιο πολύ λόγω του ευγενικού και φιλότιμου προσωπικού παρά του φαγητού που γενικά είναι στον μέσο όρο.

Δοκιμάστηκε 3 φορές μέσω παραγγελίας Γενάρη- Φλεβάρη του 25. Ωραίο χειροποίητο τζατζίκι, πατάτες φρέσκες, οκ, άνω του μετρίου το χοιρινό κοντοσούβλι. Το πρόβειο ζόρικο σκληρό με κόκκαλο. Το κρέας στο βάθος ήταν προς το οκ αλλά σε αυτή την μορφή, χωρίς σωστό ψήσιμο και μαρινάρισμα δεν θα το ξανάπαιρνα. Τιμές ελαφρώς τσιμπημένες. Νομίζω ότι γίνεται μια προσπάθεια να έχουν καλύτερη ποιότητα στην πρώτη ύλη από τον μέσο όρο. Θα ξαναπάρω τα χοιρινά τους.

Δοκίμασα Φλεβάρη του '25 μέσω παραγγελίας. Στον κατάλογο στον γύρο έγραφε χειροποίητος. Παράγγειλα με χαμηλές προσδοκίες. Λοιπόν ο γύρος ήταν όντως χειροποίητος, με χοντροκομμένα κρεάτινα κομμάτια. Θα έλεγα ο καλύτερος γύρος που προσφέρει ντιλίβερι ανατολικά την δεδομένη στιγμή. Οι πατάτες φρέσκες. Μέτριες αλλά φρέσκιες.

Κρατάω μια επιφύλαξη, καθώς σε όσα γυράδικα έκανα θετική κριτική τελευταία, μετά από πολλές επαναλήψεις με απογοήτευσαν (πιο πρόσφατα το oYiros). Αλλά με αυτη την πρώτη δοκιμή τον προτείνω και θεωρώ ότι αξίζει στήριξη.

Έχω κάνει αρκετές δοκιμές μέσω ντιλίβερι. Τα συναισθήματα ανάμεικτα. Στις πίτσες νιώθεις ότι τα υλικά είναι καλά, υπάρχει αυτό το ευχάριστο "καρβούνιασμα" στη ζύμη από τον ξυλόφουρνο, αλλά το τελικό γευστικό αποτέλεσμα μου φαίνεται κάπως άνευρο και άγευστο. Ταυτόχρονα, παρ' όλο που οι πίτσες είναι μικρές σε μέγεθος και η ζύμη λεπτή σαν τσιγαρόχαρτο, ενίοτε κάθεται κάπως βαριά. Αντίθετα οι μακαρονάδες του μου άρεσαν αρκετά, αλλά κοστίζουν 11.5 ευρώ (αρχές 2025) + άλλο 1.5 ευρώ για λίγο τριμμένο τυρί και είναι κυριολεκτικά 3 μπουκιές. Έτσι και οι πίτσες που φτάνουν τα 13.5 για μικρό μέγεθος χωρίς πολλά πολλά. Αυτές είναι τιμές καλού Ιταλικού εστιατορίου και τις θεωρώ πολύ τσιμπημένες για συνοικιακή πιτσαρία που δουλεύει κυρίως ντιλίβερι. Όταν τα βάλεις όλα στο τσουβάλι, δεν νομίζω πως θα την πρότεινα, αλλά δεν σε ενδιαφέρει το κόστος αξίζει μια δοκιμή, κυρίως στις μακαρονάδες.

Δοκιμάστηκαν 3 κρουασάν, καθώς και η δική τους πραλίνα Ferrero. Η πραλίνα μάπα τελείως. 6μιση ευρώ για 200 γραμμάρια, για επίπεδο μερέντας Μασούτη. Μόνο ζάχαρη καταλάβαινες. Τα κρουασάν οκ. Καλή, αλλά όχι συγκλονιστική ζύμη, αλλά οι γεμίσεις από μέτριες (πράσινο φυστίκι) έως κακές (μαύρη σοκολάτα, bueno). Δύσκολα θα ξαναπάρω.

Δοκιμάστηκε Δεκέμβρη του 24.

-Σάντουιτς με καπνιστό μπρίσκετ. Το κρέας δεν θύμιζε ούτε καπνιστό, ούτε μοσχάρι. Για την ακρίβεια, μέσα στην όλη συνταγή, θύμιζε Σάντουιτς με τονοσαλάτα απο τα today's. Και έκανε κοντά 10 ευρώ...

- Μπέργκερ με πρόβειο μπιφτέκι. Ωραία συνταγή, ταίριαζε με το πρόβειο κρέας. Το μπιφτέκι μύριζε πρόβειο, αλλά δεν ήταν συμπαγές. Είχε μέσα τόνους ψωμιού, φρυγανιάς η γενικά άλλα πράγματα πέρα από κιμά. Πάντως μου άρεσε, χωρίς να τρελαθώ.

Διαφορετικό μαγαζί, θα μπορούσα να ξαναπάρω αλλά σίγουρα δεν θα το επιδίωκα. Άξιζει μια δοκιμή.

Ξανά επίσκεψη μετά από 2 χρόνια (είχαν προηγηθεί και άλλες 3 πιο παλιά). Πλέον δουλεύει κοπές εισαγωγής και όχι τις τοπικές όπως παλαιότερα. Αυτές μπορείς να τις βρεις και αλλού σε καλύτερες τιμές και πιο προσεγμένο ψήσιμο οπότε πάμε παρακάτω.
- Πατάτες κλασικά κλασμένες. Πέρα από την έκρηξη χοληστερίνης, οι ίδιες οι πατάτες είναι τρομερές. Τέλεια υφή σαν προτηγανισμένες, αλλά με γεύση καλής φρέσκιας.
- Τυροκαυτερή εξαιρετική. Μύριζε καλή πρόβεια φέτα με μασίφ υφή. Βέβαια δεν έκαιγε καθόλου αλλά οκ.
- Παντζάρι με μήλο κτλ. αδιάφορο
- Σαλάτα με παρμεζάνες προσούτα κτλ αδιάφορη εστιατοριακή.
- Μελιτζάνα άνοστη μάπα
- Ταλαγάνι το κλασικό. Αδιάφορο.
- Κλασικά ψητά (μπιφτέκι, σουβλάκι) αδιάφορα
- Καπνιστή πανσέτα μέτρια. Ούτε γευστικές εντάσεις, ούτε το κάπνισμα καταλαβαίνεις ιδιαίτερα. Μαλακή, ζουμερή αλλά σαν κλασική πανσέτα φούρνου.
- Πρόβεια παϊδάκια καλά. Σκληρά αλλά καλά. Ένα κλικ κάτω από Βέργες σε καλή μέρα. Σίγουρα όχι τοπ αλλά αξίζουν.
- Καπνιστό Μπρίσκερ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ. Το καλύτερο που έχω φάει στην Ελλάδα. Το κάπνισμα τόσο όσο, χωρίς περιττές σως και λοιπές μπούρδες. Ειδικά τα κομμάτια με έξτρα λιπάκι στην ράχη είναι κολασμένη αμαρτία.

Τιμές τσιμπημένες αλλά σε νορμάλ πλαίσια. Συνολικά πρόκειται για ένα άνισο μαγαζί, αλλά σε αυτά που είναι καλό, είναι πολύ καλό. Προτείνεται.

Το πιο consistent σουβλάδικο για παραγγελία. Μικρές ποσότητες για τις τιμές του, αλλά τα κρέατα του είναι ελαφρώς άνω του μετρίου, και σταθερά εκεί χωρίς δυσάρεστες εκπλήξεις. It gets the job done.

Καλές τιμές, καλές ποσότητες, μέτρια, βαριά κρέατα με πολύ αλάτι. Μια χαρά για αυτό που είναι.

Δοκίμασα αρκετές φορές μέσω παραγγελίας. Ο γύρος είναι εμφανώς πάνω από τον μέσο όρο Θεσσαλονίκης. Θυμίζει κάπως την default γεύση γύρου στα late 90's, όπου ήξερες πως δεν έτρωγες βιολογικούς μαύρους χοίρους, αλλά η γεύση θύμιζε actual χοιρινό κρέας και όχι αυτό το απροσδιόριστο πράγμα που λέμε, οκ γύρος. Νορμάλ τιμές, καλό κρεμμύδι, φρέσκες πατάτες (κακές αλλά πάνω από τον μέσο όρο γυράδικων). Κάθεται αρκετά βαρύς αν φας πάνω από ένα σάντουιτς (και όπως έλεγε ο αείμνηστος Μαύρος "αν το κρέας σου κάθεται βαρύς.... γ****ε τα), κάτι που υποδηλώνει πως δεν μιλάμε για τοπ ποιότητα, αλλά συνολικά είναι από τις καλύτερες επιλογές γύρου για ντιλίβερι. Αν θες να πας εκεί υπάρχουν καλύτερα.

Δοκιμάστηκε Δεκέμβριο του 24. Τίποτα απολύτως. Πολύ κάτω από τον μέσο όρο Θεσσαλονίκης, ακόμα και από άγνωστα συνοικιακά ζαχαροπλαστεία.

Και εγώ ρώτησα ξεκάθαρα επειδή στα υπόλοιπα οι τιμές ήταν εξωφρενικές (υπερκοστολογημένα θα ελεγα), αυτό μου φάνηκε πολύ φτηνό και απλά είπα what's the catch?
Κατά τα άλλα το κατάλαβα ότι αναφερόσουν στην γεύση.

@Ταβερνοαλάνι, τα wagyu A5 σε σπαλομπριζόλες, rib eye και φιλέτο πάνε λιανική (ανάλογα με την φάρμα κτλ.) από 150 έως και 300 ευρώ, οπότε τα 38 ευρώ για την μερίδα φαίνονται πραγματικά ΠΑΡΑ πολύ λίγα, εκτός και αν πρόκειται για πολύ μικρή μερίδα ή/και υποδιέστερη κοπή από τα παραπάνω. Από καθαρά φιλολογικό ενδιαφέρον ξέρεις ποσότητα και μέρος του ζώου?

Τελικά δοκίμασα μπακλαβά και σοπιέτ (γαλακτομπουρεκάκια). Το μόνο που με χάλασε λιγάκι ήταν ότι το σιρόπι ήταν ΠΟΛΥ γλυκό. Κατά τα άλλα μου φάνηκε πολύ καλό. Το φύλο και στα 2 έξτρα τραγανό και καλοφτιαγμένο. Ο μπαγλαβάς μύριζε έντονα φρέσκο βούτυρο. Σαφώς πολύ πάνω από τον μέσο όρο Θεσσαλονίκης.

Είναι όντως καλό. Παλαιότερα έμενε φίλος δίπλα και παίρναμε συχνά. Έχουν οικογενειακά και κρεοπωλείο, οπότε τα κρέατα δικά τους και όχι προκάτ. Εντύπωση μου έκανε που όταν ο γύρος έμενε προς τον τέλος δεν τον έδινε ακόμα και αν τον παρακαλούσα. Έλεγε αυτό το κομμάτι είναι μάπα δεν το δίνω. Σίγουρα δεν σου αλλάζει την ζωή απο γεύση και ποιότητα, αλλά σαφώς πάνω από τον μέσο όρο και σίγουρα αξίζει αν είσαι στην περιοχή.

@Rat Pack, αναφερόμουν στο γεγονός ότι παλαιότερα η Θεσσαλονίκη σε μεγάλο βαθμό όριζε το μουσικό ρεύμα της εποχής, ενώ μετά την κρίση είμαστε πιο στάσιμοι και οτιδήποτε, ας πούμε καινοτόμο, συμβαίνει σχεδόν αποκλειστικά στην Αθήνα. Όχι πως δεν βγαίνουν ακόμα καλοί μουσικοί εδώ (οι περισσότεροι που ανέφερες είναι φίλοι και γνωστοί μου και όντως εξαιρετικοί).

Ακόμα θυμάμαι όταν άνοιξε που οι πάντες μου εκθείαζαν την μοσχαρίσια μπριζόλα με ρόδι. Εν τέλη ήταν ακριβώς αυτό. Μια τυπική ελληνική μοσχαρίσια μπριζόλα με κάτι ρόδια από πάνω, ότι και σημαίνει για τον καθένα αυτό. Γενικά έχω ανάμεικτα συναισθήματα για τις γεύσεις του Σέμπρικο και όλα του τα spawns, αλλά σίγουρα αποτελεί ζωντανό κομμάτι της γαστροιστορίας της πόλης μας. Πάντως η όλη φάση (αν βάλεις και το πολιτικό της υπόθεσης) μου θυμίζει λίγο τους Pink Floyd σαν ξεκίνησαν και να τελείωσαν με το The Wall, πριν διαχυθούν στα δικά τους, χωρίς όμως να έχει προηγηθεί το animals, το dark side of the moon κτλ.

Το άρθρο αναφέρει πως είναι μια μόδα που εξήγαμε και κάτω, το οποίο αν ισχύει με χαροποιεί ιδιαιτέρως γιατί στο καλλιτεχνικό πλέον δεν υπάρχει τίποτα. Παλιά η Θεσσαλονίκη έβγαζε Σαββοπουλο και η Αθήνα ακολουθούσε. Μετά έβγαζε Παπάζογλου και η Αθήνα ακολουθούσε. Μετά έβγαζε Τρύπες και Σπαθιά και η Αθήνα ακολουθούσε. Μετά έβγαζε ακόμη και Ονιράμα και η Αθήνα ακολουθούσε. Απο την κρίση και μετά μόνο ακολουθούμε και δεν βγάζουμε τίποτα μέσα στην εσωστρέφεια που μας διακατέχει.

Ένα ποστ που δεν ξέρω τι νόημα έχει.

Μετά από αλλεπάλληλες δοκιμές, είναι, τη δεδομένη στιγμή, το αγαπημένο μου μαγαζί με σιροπιαστά ανατολικά. Έχει ελάχιστη ποικιλία με πολύ απλές εκτελέσεις και τίποτα εξεζητημένο αλλά είναι πάντα φρέσκα, με καλή ποιότητα στα υλικά. Αναλυτικά, το γαλακτομπούρεκο όχι πολύ γλυκό, με ωραίο φύλλο και κρέμα, αν και λιγάκι σβωλιασμένη στην υφή, με πολύ ωραία γεύση που νιώθεις το σιμιγδάλι. Το μπακλαβαδάκι, ελαφρύ τραγανό με πολύ ωραία αρώματα. Δυστυχώς μόνο με καρύδι. Η σοκολατόπιτα, αν και αρκετά σιροπιασμένη, με έντονη γεύση μαύρης σοκολάτας, να πικρίζει τόσο όσο. Τιμές κανονικές. 2 thumbs up από μένα.

Η Νέα Ζηλανδία είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας αρνιών/προβάτων στον πλανήτη και είναι όντως τα πιο άνοστα στον πλανήτη as well. Τώρα θεωρητικά τα Ελληνικά αμνοερίφια είναι από τα κορυφαία στον κόσμο, αλλά υπάρχει δραματική πτώση στην ποιότητα τα τελευταία χρόνια. Όσο αφορά τον Πρασσά/Γυράδικο (τουλάχιστον αν δεν έχει αλλάξει κάτι) συνεργάζονται με μεγάλη φάρμα στην Ελασσόνα, και θεωρητικά πάντα, τα κρέατά τους είναι νωπά και ελληνικά. Παρ όλα αυτά είναι κάκιστα. Ειδικά τα παϊδάκια, πρόβεια και αρνίσια, όσες φορές τα έχω δοκιμάσει ήταν για πέταμα.

Δοκιμή μέσω παραγγελίας Νοέμβριος 2024. Θα διαφωνήσω κάθετα και οριζόντια καθώς η εμπειρία μου ήταν πολύ κακή. Πήρα πεϊνιρλί με, υποτίθεται, μοσχαρίσιο κρέας, τυριά, πιπεριές, ντομάτες και μπαχαρικά. Ε λοιπόν δεν είχε ούτε πιπεριές, ούτε, ντομάτα, ούτε μπαχαρικά. Είχε ένα από τα πιο άνοστα μοσχάρια που έχω φάει, μαζί με ένα άνοστο τυρί. Το ζυμάρι, ελαφρύ, συμπαθητικό. Δοκιμάστηκε πίτσα με σουτζούκι. Το σουτζούκι καλό, πάνω σε μια μετριότατη πίτσα. Δοκιμάστηκε και κιουνεφέ. Καλό αλλά καμία σχέση με το καταπληκτικό κιουνεφέ που προσφέραν στο Massaya. Τρομερά χαμηλές πτήσεις. Πολύ πιθανόν να έτυχε, ή να έφταιγε το delivery με κάποιον τρόπο.

Ευχαριστώ @Nic

Περνάω από μπροστά 2 φορές την εβδομάδα γυρνώντας από τη δουλειά και ήθελα πολύ να το δοκιμάσω αλλά με έχουν αποτρέψει κάπως τα πιο πρόσφατα σχόλια. Ξέρουμε τουλάχιστον αν προσφέρει μπακλαβά με σαν φιστίκ? Επίσης δίπλα έχει και ένα μαγαζί που λέει ανατολίτικα σιροπιαστά Λαζαρίδης, το οποίο δεν έχει καθόλου σχόλια. Μήπως ξέρει κανείς αν αξίζει?

Αστυνομική βία, όλως τυχαίως, σε μαγαζί με σαφή αριστερό ιδεολογικό προσανατολισμό? Ας ανέβω σε ένα σύννεφο να πέσω. Κατά τα άλλα πολύ καλό μαγαζάκι που έχω επισκεφτεί 3-4 φορές. Δυστυχώς δεν πηγαίνω συχνά καθώς όταν είμαι στην περιοχή αρχίζω και ακούω τα μελωδικά βελάσματα από τα πρόβατα στις Βέργες να με καλούν.

Δεν τίθεται θέμα. Τα καλύτερα τρίγωνα στον πλανήτη. Άλλωστε είναι και δικό τους γλυκό. Κερδίζουν στα σημεία την άλλη επιχείρηση με την ίδια επωνυμία, παρ όλο που και εκείνα είναι καλά. Ο αυτισμός που έχει η συγκεκριμένη επιχείρηση στη λεπτομέρεια όσο αφορά την παρασκευή, καθώς και την επιλογή των πρώτων υλών είναι γνωστή. Προφιτερόλ και παγωτό επίσης απλά, λιτά και πολύ καλά. Τιμές πολύ καλές για αυτη την ποιότητα. Ειδικά όταν απέναντι είναι σημαντικά ακριβότερα και το γευστικό αποτέλεσμα θυμίζει lidl. Στο συγκεκριμένο υποκατάστημα θεωρώ ότι υπάρχει και η μεγαλύτερη συνέπεια στο πόσο φρέσκα είναι τα προϊόντα.

Πολύ καλό φύλλο στο γαλακτομπούρεκο. Θα μπορούσα να πω ίσως το καλύτερο της πόλης αλλά επιφυλάσσομαι καθώς έχω πάρει μόνο 3, 4 φορές. Τα υπόλοιπα σιροπιαστά αδιάφορα. Τιμές ελάχιστα τσιμπημένες αλλά αποδέκτες για την εποχή και την περιοχή.

Μια χαρά ελαφριά σιροπιαστά σε νορμάλ τιμές. Αρκετά καλό και ελαφρύ γαλακτομπούρεκο. Στα ίδια με επίπεδα χονδρικά με τον Μιχαηλίδη στην Τούμπα (τον οποίο ίσως προτιμώ λιγάκι για τον καλό μπακλαβά φιστίκι που έχει).

Σιροπιαστά εμφανώς πάνω από τον μέσο όρο σε πολύ λογικές, για την εποχή, τιμές. Δεν θα φύγουν δάκρυα συγκίνησης αλλά σίγουρα αξίζει. Διαφωνώ κάθετα με τα αρνητικά σχόλια για το γαλακτομπούρεκο. Το γεγονός ότι η κρέμα σχεδόν ποτέ δεν είναι σβωλιασμένη, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η ζάχαρη δεν είναι σε επίπεδα που μπορούν να σε κάνουν διαβητικό μόνο που το κοιτάς (όπως συνήθως), το καθιστούν κατά τη γνώμη μου αξιόλογο .

Μέτριος γύρος, αλλά μια ιδέα πάνω από τον κλασικό βιομηχανικό, με καλές τιμές και ντιλίβερι. Αξίζει μόνο για γύρο και μόνο για παραγγελία.

Από τους γύρους όπου έστω και για ένα κλικ ξεφεύγουν από τους κλασικούς βιομηχανικούς, πράγμα που από μόνο του το καθιστά αξιόλογη επιλογή για ντιλίβερι, καθώς τα καλύτερα γυράδικα ανατολικά δεν δίνουν αυτή την επιλογή. Ως εκεί.

Έχω πάρει αρκετές φορές την περίοδο 2019-2021 και ξαναπήρα το 2024. Οι συνθήκες υγιεινής είναι questionable, αλλά ο γύρος του, παρότι όχι χειροποίητος, δεν είναι ούτε προκάτ. Είναι νωπός απο κρεοπωλείο, και είναι αρκετά καλός. Ίσως ο καλύτερος της περιοχής, καθώς η καμμένη γωνιά σπανίως προσφέρει γύρο. Τα υπόλοιπα κρέατα επίσης decent και οι τιμές καλές. Αξίζει.

Είχα παραγγείλει κάποιες φορές στο παρελθόν, και τα υπόλοιπα κρέατα, πλην του γύρου που μου είχε φανεί κακός, μου φάνηκαν αποδεκτά (κάποιος μου είχε πει πως τα προμηθεύεται από την κρεαταγορά Σοχός, χωρίς όμως να το επιβεβαιώσω). Οκτώβριο του 24 είπα να ξαναδώσω μια ευκαιρία στον γύρο. Από τις χειρότερες εμπειρίες που είχα τελευταία. Πρήξιμο, αδύνατον να χωνευτεί, πονόκοιλος, και μετατροπή σε φορητό Άουσβιτς που προκαλεί γενοκτονία σε φίλους, συγγενείς και συναδέλφους. Ολικό Χ.

Τζάμπα χάρηκα. Κατάλαβα στην πλατεία Σκρα στην Καλαμαριά όπου δεν χρειάζεται να υπομένουμε την κόλαση του κέντρου.

Παρότι δεν προτείνω γενικά δημιουργικές κουζίνες θεωρώ πως και ο Τρυγητής στα Κωνσταντινουπολίτικα είναι πολύ καλή επιλογή, καθώς είναι στα όρια μεταξύ δημιουργικού και παραδοσιακού, έχει άπλα και πολύ εύκολο πάρκινγκ.

@koutzaman, θέλεις ελληνική κουζίνα με κρεατικά, σε περιβάλλον λίγο πιο επίσημο. Ξεκινώντας από το πιο επίσημο στο πιο λάικο (χωρίς όμως να καταλήγεις ποτέ σε καταστάσεις λούμπεν), προτείνω:
1) Παλιά Αθήνα (ε τι άλλο θα πρότεινα εγώ). Έχει κοπές κτλ. αλλά και όλα τα κλασικά αγαπημένα κρέατα και ορεκτικά σχάρας σε εξαιρετική ποιότητα και καλές τιμές (μόνο τα σπέσιαλ πιάτα ξεφεύγουν). Περιβάλλον μεταξύ ταβέρνας και εστιατορίου με την μεγαλύτερη ποικιλία κρασιών στην πόλη.
2) Τα Κουμπαράκια. Έχει θαλασσινά αλλά και τα κρέατά του κυμαίνονται σε πολύ καλά επίπεδα ποιοτικά με ΟΚ τιμές. Καλή ποικιλία κρασιών.
3) Κρόνος. Το περιβάλλον πλέον είναι ξεκάθαρα ταβέρνας, αλλά προσεγμένης με ενδιαφέρουσα διακόσμηση. Κρέατα σε άνω του μετρίου ποιότητα. Όμορφο περιβάλλον στην Βαφοπούλου.
4) Πήρε και βραδιάζει. Πλέον στα πλαίσια του "κουτουκιού", αλλά "εξημερωμένο". Decent στο φαγητό, ρετσινοκατάσταση και ρεμπέτικο για κάτι πιο παραδοσιακό/λαϊκό χωρίς όμως να τρομάξουν.

Ίσως και το Καφενείο στο Λευκό Πύργο να έκανε καλά τη δουλειά λόγο τοποθεσίας. Πιο πολύ από όλα σε αυτό που περιγράφεις όμως μου κάνει ο Κρόνος. Το Απειρωτάν που προτάθηκε πριν, θα το πρότεινα και εγώ ανεπιφύλακτα αν είμασταν στο 2018, αλλά πλέον έχει χαλάσει αρκετά το φαϊ του και η βαβούρα είναι ανυπόφορη. Λαδάδικα δεν προτείνω λόγο πολυκοσμίας, πάρκινγκ και τιμών.

Έχουμε παρατηρήσει με την παρέα πως σε μαγαζιά εστίασης "λαϊκών" προϊόντων, όταν υπάρχει συχνά "βαρύ" κλίμα (κάποιες φορές μιζέρια, ή βαρεμάρα, ή αγένεια κτλ.), το προϊόν συχνά είναι καλό ή και πολύ καλό (κουφός, εξπρές, ο παλιός Τάκης στην Τριανδρία, Βασιλείου, Θράκα και άλλα). Ο κανόνας επιβεβαιώνεται και εδώ. Υπάρχει διακύμανση, αλλά συνολικά είναι η πίτα με το καλύτερο φύλλο στην πόλη. Κάποιες φορές είναι βαρύ. Ιδιαίτερα στο παρελθόν. Πλέον το φαινόμενο αυτό είναι πολύ πιο σπάνιο. Η γέμιση είναι καλής ποιότητας, και τόσο όσο. Πολύ σπάνιο φαινόμενο να παίρνεις μια απλή κασερόπιτα και να νιώθεις αληθινό κασέρι μέσα. Εννοείται προτείνεται, παρ όλα τα αρνητικά.

Οκ, έτσι βγάζει και παρα βγάζει νόημα. Λογικό να φτάνει την Κρήτη και να έχει τέτοια διαφορά με την Χαλκιδική. Μη σου πω ότι μου φαίνεται και μικρή η διαφορά. Στις καλές εποχές παίζει μέρη σαν το Super Paradise να είχαν τον ίδιο τζίρο με ολόκληρο το δεύτερο πόδι (προφανώς υπερβάλω αλλά καταλαβαίνετε). Το 2.3% της Χαλκιδικής σε σχέση με το 26% για ολόκληρη την Κρήτη που είναι κράτος εν κράτη μου φαινόταν πολύ λογικό. Αλλά 26% για Κρήτη και 27% για Ρόδο δεν μπορούσα να το χωνέψω με τίποτα.

@Rat Pack, για να σου πω την αλήθεια εμένα πάντως δεν μου κάνει τόσο πολύ εντύπωση η διαφορά Χαλκιδικής με Ρόδο/Κρήτη. Αυτό που με σοκάρει πραγματικά είναι το πως η Ρόδος είναι τόσο κοντά στην Κρήτη σε νούμερο. Η Κρήτη είναι τεράστια και έχει όλον το χρόνο τουρισμό πολλών διαφορετικών ... Βαθμίδων. Κάτι δεν καταλαβαίνω σίγουρα. Κατά τα άλλα έχω να πάω στη Ρόδο πάνω από δεκαετία και δεν ξέρω τι συμβαίνει. ΤΟΤΕ όμως μέσα στην πόλη της Ρόδου μας γδέρναν και τρώγαμε σκουπίδια. Προφανώς πολλά θα έχουν αλλάξει, όπως και φαντάζομαι θα υπάρχει και πλουραλισμός επιλογών. Στη Χαλκιδική, νομίζω πως μεγάλο μέρος για αυτά τα νούμερα είναι ακριβώς το ότι υπάρχουν πολύ λιγότερα πεντάστερα, και μαζεύεται πολύ τουρισμός από Βαλκάνια σε μικρότερα ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια με πολύ χαμηλότερο κόστος (και με μεγάλο μέρος χωρίς να δηλώνεται). Τώρα με την νοοτροπία που υπάρχει στη Χαλκιδική, φοβάμαι πως αν γινόταν επενδύσεις με περισσότερα πεντάστερα, οι τιμές που ήδη έχουν ξεφύγει θα ξεφύγουν και άλλο.

Παντού υπάρχει στον τουρισμό και η φιλοσοφία της αρπαχτής. Από κει και πέρα κατά την γνώμη μου 2 λόγοι για το φαινόμενο αναφέρθηκαν. 1) Πολύ μικρότερο land mass από Ρόδο και Κρήτη. 2) Βορειότερα, άρα μικρότερη season. Το τρίτο και βασικότερο είναι το κεφάλαιο. Η Χαλκιδική, παρ'όλο που βουλιάζει από τουρισμό αριθμητικά, σε μεγάλο βαθμό έχει τοπικό τουρισμό, καθώς και από τα Βαλκάνια και δεν ελκύει το μεγάλο κεφάλαιο στο βαθμό που συμβαίνει στα νησιά του Νότιου Αιγαίου. Κατά τη γνώμη μου αυτό είναι καλό. Ήδη έχει γίνει πολύ ακριβή για την τοπική οικονομία. Σε αντίθετη περίπτωση θα βιώσουμε ακόμα και στα ημερίσια μπάνια μας φαινόμενα gentrification και σε μερικά χρόνια θα πηγαίνουμε Κατερίνη ή Ασπροβάλτα για καμιά βουτιά. Μιλάω φυσικά για όσους από εμάς βρισκόμαστε πάνω κάτω στη μεσαία τάξη.

@Nic Ευχαριστώ πολύ!

Αλανι, ty.

Παιδιά ευχαριστώ πολύ για τις προτάσεις. Να ξεκαθαρίσω οτι δεν ρωτάω για τουρισμό. Διορίστηκα μόνιμος εκπαιδευτικός και θα πηγαινοέρχομαι καθημερινά για 2 χρόνια στην πόλη του Κιλκίς και στην Τούμπα Γουμένισσας όπου είναι τα σχολεία. Επομένως δεν με ενδιαφέρει η γραφικότητα ή να είναι επιπέδου Μισελέν κτλ. Απλά αξιοπρεπρεπή κρέατα/πιτόγυρα για να τσιμπάω.

Καλησπέρα. Γνωρίζουμε καλά ψητοπωλεία/γυράδικα/κρεατοφαγικές ταβέρνες στο Κιλκίς (κυρίως στην πόλη αλλά και γενικότερα)

Εξακολουθεί να είναι σίγουρα μέσα στο τοπ 3 για μπουγάτσα στην ανατολική Θεσσαλονίκη, αλλά το έχει ξεφτιλίσει το θέμα με τις τιμές. Πλέον 3 ευρώ η μερίδα μπουγάτσα. Ισχυρίζεται 175 γραμμάρια, αλλά είναι η κλασική μερίδα που δίνουν όλοι.

Το επισκέφτηκα 3 φορές μέσα στο καλοκαίρι το 2024, μετά από ταλαιπωρημένες μεσοαστικές λούμπεν εξορμήσεις για μπάνιο σε περιόδους αφραγκίας. Πρόκειται για μια οικογενειακή επιχείρηση από συμπαθέστατους και πολύ εξυπηρετικούς ανθρώπους Αλβανικής καταγωγής. Έχουν τα κλασικά κρεατικά, που είναι στο μέσο όρο, καθώς και διάφορα πιο σπέσιαλ πιάτα αν τα πετύχεις (πρόβατο στη γάστρα κτλ.) τα οποία είναι συμπαθητικά. Την πρώτη φορά που πήγα ακόμα ο πατέρας έφτιαχνε τον ξυλόφουρνο ολομόναχος με τα χέρια του. Τις υπόλοιπες τον είχε τελειώσει και δοκιμάστηκαν και οι πίτσες που ψήνονται εκεί (ανάμεσα σε άλλα), που είναι συμπαθέστατες. Έχει και ωραίες καυτερές πιπεριές από τον κήπο του. Μεγάλο αρνητικό οι ολόκληρες στρατιές από μύγες, μέλισσες και σφήκες λόγω του κήπου. Γενικά μου άρεσε πολύ το κλίμα, οι συμπαθέστατοι άνθρωποι και η γενικότερη προσπάθεια μόνοι τους να κάνουν το κάτι παραπάνω και το προτείνω. Απλά μην περιμένετε φαγητό που θα σας αλλάξει τη ζωή, αλλά σίγουρα αξίζει αν είσαι στην περιοχή.

Στα περίπου 20 χρόνια που το επισκέπτομαι η άποψή μου παραμένει η ίδια. Τα κρέατα είναι ελαφρώς πάνω από το μέσο όρο, ενώ τα συνοδευτικά εμφανώς πάνω από τον μέσο όρο ψητοπωλείων. Σαφώς από τις καλύτερες επιλογές στο κέντρο, χωρίς όμως να φύγουν δάκρυα συγκίνησης.

Από τα ελάχιστα μέρη στην ευρύτερη περιοχή του πρώτου ποδιού Χαλκιδικής που μπορείς να πας για αξιοπρεπή κρεατοφαγία χωρίς να σε γδάρουν. Τα ορεκτικά επίσης χωρίς να ναι κάτι ιδιαίτερο είναι προσεγμένα. Από κρέατα δοκιμάστηκαν σουβλάκια, πανσέτες, μπιφτέκι και μοσχαρίσια μπριζόλα, όλα καλά. Η μοσχαρίσια είχε κάποια κομμάτια ζόρικα στο μάσιμα αλλά ήταν ανέλπιστα καλή, με αρκετό λιπάκι. Δεν δοκιμάστηκε το λουκάνικο Κρήνης, αλλά φαντάζομαι ότι είναι το ίδιο που πουλάει το κρεοπωλείο δίπλα, από το οποίο έχω φάει πολλές φορές και είναι εξαιρετικό.

Έχω πάει αρκετές φορές μέσα στα χρόνια, με τελευταία φορά Ιούνιο του 2024 για λόγους που δεν περνούσαν από το χέρι μου. Παρά την αισθητή βελτίωση τα τελευταία χρόνια, τα πάντα εξακολουθούν να κινούνται από μάπα έως μέτρια. Είναι όμως πολύ οικονομική ταβέρνα για την εποχή, με φιλικό και πολύ γρήγορο σέρβις. Προτείνεται μόνο για ημιαναγκαστικά τραπέζια με συναδέλφους ή ξεχασμένους "φίλους", όπου στην πραγματικότητα θα προτιμούσες να κάτσεις σπίτι και να δεις φιλικό Τανζανία - Ακτή Ελεφαντοστού σε επανάληψη αλλά "πρέπει" να πας. Θα παρκάρετε δίπλα αμέσως, θα χορτάσετε γρήγορα και φτηνά και θα πάτε σπίτια σας.

Ιούλιος 2024. Δοκίμασα μέσω παραγγελίας μισό κιλό πρόβεια παϊδάκια και πατάτες τηγανιτές με κεφαλοτύρι. Κλασικό πεδινό σταβλισμένο πρόβατο γαλακτοπαραγωγής, και κλασικά μόνο ένα κανονικό παϊδάκι, ενώ τα υπόλοιπα υποδιέστερες κοπές. Το λίπος άγευστο και το ψαχνό με κακή μυρωδιά. Πολύ κακά. Το μόνο θετικό η ποσότητα που όντως φαινόταν να είναι μισό κιλό. Πατάτες φρέσκες, αλλά μέτριες, κακής ποιότητας κεφαλοτύρι.

Κακές εντυπώσεις αλλά θα ξαναδοκιμάσω τα υπόλοιπα κρεατικά λόγο της καλής φήμης του μεζεδοπωλείου που έχει η ίδια ιδιοκτησία. Το πρόβειο ούτως ή άλλως δεν είναι για να βγάζεις συμπεράσματα, καθώς στο 90% των περιπτώσεων είναι άθλιο.

Συμπληρωματικά, τραγική μουσική μπιτσόμπαρου. Γενικά φαίνεται να θέλουν να προωθήσουν ένα κλίμα instagramικού κυριλο casual για wanna be γιάπηδες.

Πολύ χαμηλές πτήσεις για τις τιμές και την κατηγορία που θέλει να παίξει.

-Ντοματοσαλάτα συμπαθητική αλλά σε καμία περίπτωση για 15 ευρώ.
-Κοτολέτα μελιτζάνας, ενώ φαινόταν εντυπωσιακή την βρήκα αδιάφορη. Μια καλή μελιτζανοσαλάτα με την καψαλισμένη μελιτζάνα στο κάρβουνο και σκόρδο έχει πιο έντονη/ιδιαίτερη γεύση.
-Burger καλό. Θεωρώ πως για την ποσότητα/ποιότητα τα αξιζε τα 15 ευρώ. Σίγουρα πολύ περισσότερο από την ντοματοσαλάτα.
-Μοσχαρίσια ταλιάτα η χειρότερη κοπή που έχω φάει σε θεωρητικά εξειδικευμένο εστιατόριο. Μάλλον ελληνικό μοσχάρι χωρίς καθόλου ενδομυϊκό λίπος, παραψημένο ενώ ζητήθηκε rare, με γεύση και υφή σαν μοσχάρι κατσαρόλας της γιαγιάς. Ενώ εκτιμώ ότι ψήνουν σε κάρβουνο, κάτι που σχεδόν κανείς δεν το κάνει στις κοπές, θέλει έξτρα τέχνη/εμπειρία για να πετύχει.

Ενδεχομένως να αξίζει για πίτσες και burgers. Προσωπικά δεν θα ξαναπάω.

Εισαγωγή: Είχα καιρό την επιθυμία να το επισκευθώ λόγω μιας ανάρτησης στην ομάδα ψητής προβατίνας που έλεγε πως έχει Καλαρρύτικο πρόβατο (το wagyu των προβάτων).

Θεωρητικό μέρος/σχεδιασμός έρευνας: Καθώς η ομάδα ψητής προβατίνας δεν είναι και το πιο έμπιστο μέρος, προσπάθησα να το επιβεβαιώσω με έμμεσο τρόπο. Ο ιδιοκτήτης δεν ανέφερε τίποτα, αλλά είπε πως προμηθεύεται τα κρέατα από το κρεοπωλείο Δεσκάτη στην Περαία. Σύμφωνα με αυτό το παλαιότερο δημοσίευμα το μόνο κρεοπωλείο στην Θεσσαλονίκη που έχει Καλαρρύτικο πρόβατο είναι όντως αυτό (κρεοπωλείο Δρούγκας Αριστείδης, Βέμπο Σοφίας 11Α Περαία Θεσ/νίκης - Κρέατα Δεσκάτης). Everything Checks out.

Πρακτικό μέρος: Θα ξεκινήσω με τα αρνητικά. Δυστυχώς δεν έχει κάρβουνο αλλά 2 μικρές ταλαπωρημένες ψησταριές αερίου. Επίσης είναι πάνω στο δρόμο και όχι κοντά στη Θάλλασα. Τέλος υπάρχει μια δυσάρεστη μυρωδιά από την αποχέτευση, που φυσικά είναι πρόβλημα της περιοχής και δεν έχει καμία ευθύνη ο μαγαζάτορας. Στα θετικά, το πρόβατο, αν και αμφιβάλω αν ήταν όντως καλαρρύτικο (δεν μου θύμιζε τόσο την γεύση και την υφή από αυτό που έτρωγα στoυς actual Καλαρρύτες) ήταν πολύ καλό. Δυστυχώς δεν είχε παϊδάκια την συγκεκριμένη μέρα, αλλά μπριζολάκι. Το μπριζολάκι γίνεται από μπούτι, το οποίο γενικά είναι το πιο άνοστο και άλιπο μέρος του ζώου, αλλά τηρουμένων των αναλογιών (συνυπολογίζοντας και ψήσιμο σε αέριο), ήταν πολύ καλό. Κατά τα άλλα ήταν ένα τυπικό μεζεδοπωλείο με σχετικά καλές γεύσεις και ποιότητα χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια διαφοροποίσης (λεπτομέριες στις photos). Από μουσική έπαιζε χαριτωμένα late 80s/90s ελληνικά trash (Μπίγαλης, Τουρνάς, Δάκης, Αλέξια κτλ.), που κανονικά θα με ενοχλούσαν, αλλά στην συγκεκριμένη φάση (αργό καλοκαιρινό μεσημέρι καθημερινής), αναδύθηκε ο inner cultας μου και γούσταρα. Οι τιμές φυσιολογικές. Το πρόβατο λίγο τσιμπημένο στα 34Ε το κιλό, αλλά νομίζω σε μια εποχή που ο γύρος του Πρασσά χρεώνεται στα 30+ ευρώ το κιλό, τα αξίζει.

Εξαγωγή Συμπερασμάτων: Μου άρεσε πολύ λόγο της παρουσίας αξιόλογου προβάτου. Σίγουρα θα το ξανα επισκευθώ για να δοκιμάσω παϊδάκια. Υπάρχει η πιθανότητα να μεροληπτώ λόγο της αδυναμίας μου στο συγκεκριμένο κρέας, αλλά την δεδομένη στιγμή το προτείνω και ελπίζω να πάει καλά.

Τα κρέατα του ήταν ΟΚ προς το καλό. Σίγουρα το καλύτερο σαντουιτσάδικο στα Λαδάδικα, ειδικά στην πανσέτα και στο μπιφτέκι (τα σουβλάκια ανέκαθεν στεγνά και άνοστα). Όσο αφορά όμως την ιδιοκτησία (πατέρας και γιος), πέρα από την αγένεια κτλ., καθώς γνωρίζω πολύ κόσμο που δούλευε στην περιοχή, έχουν υπάρξει ακόμα και άλλα σκηνικά. Όχι απλά δεν ξαναέφαγα, αλλά περνάω από το απέναντι πεζοδρόμιο.

Ιούνιος 2024. Τα κρέατα παραμένουν (πολύ) καλά. Το σέρβις/περιβάλλον παραμένει (πάρα) πολύ κακό. Οι τιμές στα ίδια επίπεδα τα τελευταία 2 χρόνια. Αυτό που τότε φαινόταν παρανοϊκά ακριβό, σήμερα φαίνεται φυσιολογικό (κάτι που είναι από μόνο του πολύ κακό).

Πλέον το έχω επισκεφθεί πολλές φορές, καθώς σε αντίθεση με τα περισσότερα μαγαζιά που με αφήνουν γενικά αδιάφορο (ακόμα και αν μου αρέσουν), αυτό μου έχει τραβήξει τρομερά το ενδιαφέρον.

Γενικά η κατάσταση είναι ολίγον τι hit or miss.. Πχ. Έχω πετύχει την ψητή γραβιέρα να είναι καταπληκτική, αλλά και απλά ΟΚ. Τα παϊδάκια άλλες φορές λιώνουν, άλλες φορές είναι μόνο νεφραμιές και ειναι μέτρια κτλ. Μεγάλο μείον ότι ψήνουν στην πλάκα και όχι στο κάρβουνο.

Παρ' όλα αυτά, όταν είναι καλό, είναι πολύ καλό. Από τα καλύτερα μαγαζιά ανατολικά για εξειδικευμένη κρεατοφαγία καλής ποιότητας, ειδικά σε αρνί - ζυγούρι. Τα γλυκάδια του , αν και παίζει μπόλικο κρασί στο τηγάνι, είναι εξαιρετικά χωρίς καθόλου στυφάδα/πικρίλα. Το αρνίσιο σουβλάκι ένα μικρό, λιπαρό αριστούργημα (καμία σχέση με τα ξενέρωτα από μπούτι που μας ταΐζουν συνήθως). Τα παϊδάκια ζυγούρι στην σωστή μέρα από τα καλύτερα της πόλης. Μοσχαρίσιο σουβλάκι πολύ καλό και όχι τίγκα στις ίνες όπως τα περισσότερα none premium μοσχάρια της πόλης. Το lolipop βαρύ και ιδιαίτερο. Τις πατάτες τις παίρνει από έναν κλασικό πλανόδιο της Τούμπας που έχει πραγματικά καταπληκτική (και πανάκριβη) πατάτα. Το περιβάλλον λαϊκό στα όρια του λούμπεν.

Γενικά πρόκειται για ένα ιδιαίτερο μαγαζί, με διακύμανση στο φαγητό, αλλά αν θες να φας καλό και ιδιαίτερο κρεατάκι αξίζει φουλ.

Έχοντας δοκιμάσει μέσω ντιλίβερι σχεδόν τα πάντα που υπάρχουν ανατολικά ατελείωτες φορές είπα να δοκιμάσω και αυτό. Πήρα κοντοσούβλι (στεγνό, μέτρια γεύση. Στα κάτω όρια του φάσματος του μέσου όρου) και χωριάτικο λουκάνικο (προκάτ κακό). Πέρα από την καλή ποσότητα στο σάντουιτς, nothing to see here.

Ευχάριστο περιβάλλον με πελάτες όλων των ηλικιών, αλλά με πολύ άβολες καρέκλες και αρκετή βαβούρα. Κρεατικά αδιάφορα. Θαλασσινά αξιοπρεπέστατα για την τιμή τους (θεωρώ τις τιμές χαμηλές για την εποχή - Μάιος 2024), χωρίς όμως να ενθουσιάζουν. Προσωπικά δύσκολα θα ξαναπάω αλλά αξίζει μια δοκιμή.

Δεν μπορώ να καταλάβω, όχι απλά πως μπορεί το συγκεκριμένο μαγαζί να συγκριθεί με τη Βλάστη, αλλά πως μπαίνει καν στην ίδια πρόταση. 3 φορές δοκιμή από 2 πίτες, 3 φορές καούρες στο στομάχι. Από γεύση μέτρια πράγματα, πολύ μπουκωτική η γέμιση. Το φύλλο χωρίς σχολιασμό.

Έχω κάτσει δεκάδες φορές, ακόμα και από όταν ήμουν μωρό στο καρότσι. Έχουν αλλάξει κάποια πράγματα (παλαιότερα καθόσουν και σε ένα υπόγειο που δεν νομίζω να το δουλεύουν πλέον), αλλά γενικά το κλίμα έχει διατηρηθεί, σε αυτό που ονομάζουμε κουτούκι. Λαϊκό, απλο φαγητό με συνοδεία ρεμπέτικου. Παλαιότερα σχεδόν πάντα παίζανε οι θαμώνες με τα όργανά τους. Φαγητό απλό και καλό, χωρίς να σου αλλάζει τη ζωή. Πάρκινγκ πολύ δύσκολο πλέον. Αξίζει.

Ευχαριστώ @nick.

Ευχαριστώ @Θου-Βου.

Καλησπέρα. Υπάρχουν προτάσεις για Λήμνο, τόσο για γυράδικα/street food (που λέγαν και στο χωριό μου) όσο και για κανένα ταβερνάκι με καλές τιμές? (Για οικογένεια με παιδιά, όχι για μένα)

Δοκιμάστηκε στα πεταχτά Απρίλιο του 2024. Πολύ ωραίος γύρος, αρκετά μπαχαρωμένος και αποπνέει μια έξτρα χωριατίλα. Σε καμία περίπτωση δεν είναι ανώτερος του Express.

Το γυράδικο ονομάζεται Ντόναλντ. Έχω φάει πολλές φορές από τις αρχές της δεκαετίας του 90 μέχρι και τώρα καθώς είναι το χωριό της μάνας μου. Νόστιμος, αλμυρός, χωριάτικος γύρος. Τα κρέατα τα προμηθεύεται από το φημισμένο, αλλά υπερεκτιμημένο κρεοπωλείο του Μπουντά, λίγο παραπάνω.

Τι ΜΑΓΑΖΑΡΑ είναι τούτη ρε παιδιά? Φανταστικά τοστ. Κρίμα που δεν μένω στην περιοχή για να το τιμάω συχνότερα.

Επίσης έχει κάτι το οποίο χαρακτηρίζει πανσέτα, σε παρένθεση γύρο και τελικά είναι σουβλάκι. Όταν η μαγεία της φύσης συναντά την ψυχολογία της ύλης. Γερμανικός εξπρεσιονισμός κτλ. Μετά από συμπληρωματικές δοκιμές από μένα είναι όχι. Πολύ υψηλές τιμές χωρίς ούτε η γεύση ούτε η ποιότητα να ανταποκρίνεται.

Δοκιμάστηκε Απρίλη του '24. Πήρα σουβλάκι, μοσχαρίσιο φιλετάκι και κεμπάπ. Πολύ πρόλογος που με προδιαθέτησε αρνητικά. Παρ' όλα αυτά οι εντυπώσεις:

-Πρώτες ύλες: Καλές. Σαφώς πάνω από τον μέσο όρο.

-Τιμές: Καλές για την εποχή, την περιοχή και για αυτό που προσφέρει.

-Υλοποίηση: Κακή. Το σουβλάκι ενώ είχε το απαραίτητο λιπάκι και φαινόταν να είναι από λαιμό (the best kind), κατέληξε στεγνό, λόγω του ψησίματος στο αέριο + ότι ήταν προψημένο/ζεσταμένο. Το μοσχάρι, καθώς είναι κλασικό ελληνικό μοσχάρι που κανονικά προορίζεται για γαλακτοπαραγωγή, ήταν έντονα μαριναρισμένο για να πάρει γεύση και να μαλακώσει και κάπου τους ξέφυγε το αλάτι, με αποτέλεσμα να είναι λύσσα. Πάντως ήταν σίγουρα πάνω από το μέσο όρο generic μοσχαριού σε ψητοπωλεία/ταβέρνες της πόλης, που είναι τίγκα στις ίνες. Το κεμπάπ ζουμερό και καλά ψημένο, αλλά ήταν κακό και σαν πρώτη ύλη. Οι πατάτες παπαριασμένες. Η πίτα, αν και νόστιμη, πολύ στεγνή και ένιωθες το ζυμάρι. Η τυροκαύτερη καλή, έβγαζε μια ευχάριστη προβατίλα (if its your thing). Το γιαούρτι με μουστάρδα κακό, πάρα πολύ υγρό.

Συνολικά, αν το κρίνεις σαν μέσο σουβλατζίδικο είναι καλό. Αν το κρίνεις σαν εξεζητημένο ψητοπωλείο είναι απλά ΟΚ. Θα ξαναπάρω αλλα μέσω ντιλίβερι. Αν είμαι στην περιοχή θα προτιμήσω να κάνω μερικά βήματα και να πάω στις βέργες ώστε να φάω κάτι πολύ καλύτερο.

Δεν είμαι γενικά μεγάλος φαν του ψωμιού. Έχει τύχει όμως να φάω ζυμωτό ψωμί σε Ζαγοροχώρια και Πήλιο που ήταν μικρά αριστουργήματα. Δοκίμασα αυτό το περίφημο ψωμί sourdough, κανονικό και ολικής. Ήταν γενικά λαστιχωτό, με κόρα μέτριας τραγανότητας και τρύπες παντού. Δοκίμασα να κάνω και πρωινό με βιολογικό βούτυρο και βιολογική μαρμελάδα, που κατέληγαν στο πιάτο. Η γεύση του ίδιου του ψωμιού κάπως πιο γεμάτη από το ψωμί του συνοικιακού φούρνου αλλά όχι κάτι το τρελό. Δεν βλέπω κανένα λόγο να κοστίζει το συγκεκριμένο ψωμί πάνω από 6 ευρώ το κιλό και κατ' επέκταση δεν βρίσκω λόγο να ξαναπάρω. Για να συμφωνούν οι υπόλοιποι πως είναι εξαιρετικό, μάλλον θα είναι. Εγώ απλά αδυνατώ να το δω.

Δοκίμασα πλέον τα περισσότερα πιάτα. Παρατηρήσεις:

- Όλες οι συνταγές μοιάζουν μεταξύ τους και γευστικά πάνε προς το γλυκοπικάντικο. Οι πίτες τους, σαν βάση είναι αδιάφορες αλλά αποκτούν ενδιαφέρον αν τις πάρεις ενισχυμένες. Εμένα λίγο περισσότερο από όλα μου άρεσε το Korma με αρνί, και από πίτες το naan με αρνίσιο κιμά. Πάντως όλα τα πιάτα είναι νόστιμα αν σου άρεσει αυτό το γλυκοπικάντικο. You can't go wrong.

- Το ινδικο τυρί paneer είναι εντελώς άγευστο και αδιάφορο. Έκαστος στο είδος του. Στα τυριά αν μη τι άλλο στην Ελλάδα είμαστε κορυφαίοι.

- Μου έκανε εντύπωση η προσφορά μοσχαρίσιου κρέατος, που από όσο ξέρω στην Ινδία δεν το τρώνε επειδή θεωρούν την αγελάδα ιερό ζώο. Μπορεί κάτι να χάνω.

- Τιμές ακριβές καθώς τα περισσότερα πιάτα έχουν ελάχιστο κρέας (~100 γραμμάρια), και κανέναν υδατάνθρακα να τα συνοδεύει. Γευστικά και μόνο θα ήθελα την επιλογή να βάλω έξτρα κρέας με έξτρα χρέωση.

Συνολικά έχει νόστιμα πιάτα και το προτείνω.

Δοκιμάστηκε 2 φορές το 2024. Rant για τα... κρέατα Ελασσόνας. Δεν μπορώ να καταλάβω πως κρέατα από τη συγκεκριμένη περιοχή προσπαθούν να προωθηθούν σαν κάτι θετικό. Γνωρίζω πχ. πως μετά το 2010 μετά την τελευταία ανακαίνιση των μαγαζιών Prassas - Γυράδικο (που είναι ουσιαστικά από την ίδια ιδιοκτησία), άλλαξαν προμηθευτή και παίρναν κρέατα από μεγάλη κτηνοτροφική μονάδα της Ελασσόνας. Επειδή γνώρισα και τον ιδιοκτήτη, μου είχε πει πως για τον Prassa κρατούσαν τις καλύτερες και πιο ποιοτικές τους κοπές. Τις λίγο υποδεέστερες για τοπικά ψητοπωλεία και ταβέρνες. Τις χειρότερες για κρεοπωλεία λιανικής. Είδατε καμία φοβερή ποιότητα στα κρέατα των συγκεκριμένων μαγαζιών? (Όλα αυτά δεν γνωρίζω αν συνεχίζουν να ισχύουν το 2024.

Στα του μαγαζιού: Τα χοιρινά ήταν καλά. Άνω του μέσου όρου αλλά χωρις τρελες συγκινήσεις. Μοσχάρι και πρόβατο στον μέσο όρο ψητοπωλείων της πόλης. Δηλαδή προς το κακό. Θα ξαναπάρω γιατί νομίζω πως υπάρχει διάθεση.

Σήμερα πέρασα απ' έξω και ήταν ανοιχτό κανονικά.

Rat Pack, ωραία ιδέα. Είχα κάνει κάτι παρόμοιο με τα TIERs την πρωτοχρονιά. Όσο για το Dome. Ο Τέλης Μυστακίδης πέρα από αυτό, είχε προσπαθήσει να αγοράσει το λιμάνι. Είχε προσπαθήσει να αγοράσει τον ΠΑΟΚ. Γενικά προσπαθεί να αυξήσει την επιρροή του (ή όποιον εξυπηρετεί αν πιστέψουμε τις φήμες, πάντα with a grain of salt βέβαια) στην περιοχή.

Έχω φάει αρκετές φορές. Οι παλαιότερες μέτριες εντυπώσεις κινούνταν μόνιμα και με σταθερή πορεία προς τα έγκατα της Μόρντορ και το Μπαράντ Ντουρ.

Απρίλης '24, μετά από βόλτα Περαία καθίσαμε 2 ενήλικες και 2 παιδιά. Πήραμε 1 πατάτες (θηριώδης ποσότητα), 1 τηγανιτά κολοκυθάκια (θηριώδης ποσότητα), 1 ποικιλία αλοιφών (μελιτζανοσαλάτα, τζατζίκι, τυροκαυτερή, ρώσικη - θυριώδης ποσότητα), 2 μερίδες μπιφτεκάκια (τα λένε σουτζουκάκια Ανέστης), 1μιση μερίδα αρνί σχάρας (μισό κιλό), μία μερίδα πανσέτες και 2 κόκα κόλες. Ο σερβιτόρος λέει είναι πάρα πολλά. Σιγά, το 'χουμε απαντάω.

Τα ορεκτικά μέτρια αλλά τρώγονταν. Τα κρέατα χάλι. Για όλα 80 ευρώ. Super Value for money. Μετά τις πρώτες μπουκιές των κρεάτων σε κανέναν δεν άρεσε τίποτα. Αρχίζει να με λούζει κρύος ιδρώτας και να αντηχούν τα λόγια του σερβιτόρου (πολλά πήρατε). Λέω την γα****με, θα μας πουν τίποτα φλώρους. Αναλαμβάνω δράση και τρώω όλο το αρνί (και το μισό κιλό), τα 7 από τα 10 μπιφτέκια και τις 2 από τις 4 πανσέτες (+τη μερίδα του λέοντος των ορεκτικών), και δεν μπορώ να αναπνέυσω από το σκάσιμο. Όχι όμως το ηδονικό σκάσιμο που είσαι μετά "i am not even sorry". Το σκάσιμο που σε κάνει να αναλογίζεσαι που πάει αυτός ο κόσμος. Αν ο Μαρξισμός είναι τελικά ουτοπία. Να ζει κανείς ή να μη ζει κτλ.

Ποτέ ξανά.

Δοκιμάστηκε Απρίλη του '24 μετά τα θετικά σχόλια. Δεν έχω την παραμικρή ιδέα από Ινδική κουζίνα πέρα απο διάφορα Tikka Masala που έχω δοκιμάσει δεξιά και αριστερά.

Πήρα ένα Butter Chicken και ένα Paneer Cheese Chilli Naan. Το κοτόπουλο καλό και τρυφερό χωρίς χόνδρους, η συνταγή μου άρεσε αρκετά, αν και γλύκιζε λίγο παραπάνω για τα γούστα μου. Η πίτα αδιάφορη. Ζητήθηκε πολύ καυτερό, καθώς και μου αρέσουν και τα αντέχω, και λίγο φοβήθηκα καθώς έχω ακούσει διάφορες "ιστορίες τρόμου" για τα καυτερά των Ινδών. Μπα. Το κάψιμο δεν ήταν ούτε στο 50% από τα σάντουιτς του Μαύρου. Και μιλάω για τα normal σάντουιτς. Όχι τα δυνατά όταν έκανες το λάθος να του πεις: "Μαύρε, δεν καίγομαι τελευταία".

Συνολικά θετικό πρόσημο. Θα γίνουν επαναλήψεις για τα υπόλοιπα πιάτα.

Δοκιμάστηκε Μάρτιο του '24. Πήραμε μισό κιλό παϊδάκια και ένα Stak Burger. Αρχικά στα παϊδάκια μόνο ένα κομμάτι ήταν actual παϊδάκι, και τα υπόλοιπα νεφραμιές (σε αναλογία με το μοσχάρι, οι σπαλομπριζόλες και οι tomahawk είναι τα σημεία που θεωρούνται τα παϊδάκια στο πρόβατο, ενώ το μέρος της t bone είναι οι νεφραμιές, που θεωρούνται, και είναι, κατώτερη κοπή, αλλά είναι κοινώς αποδεκτό να πωλείται επίσης σαν παϊδάκι). Ήταν από κλασικό μεγάλο ζώο με διατροφή από τροφές και οχι pure grass fed, με λίγο λίπος, το οποίο αντί να έχει την σωστή spicy γεύση, ήταν άνοστο και σόλα. Ακόμα και έτσι για δεδομένα Θεσσαλονίκης ήταν αποδεκτό. Το μισό κιλό στα 13.5 ευρώ μαζί με πατάτες, πίτα (κακή), σαλάτα και 2 σοσάκια, θεωρώ πως είναι πολύ καλά με τα τωρινά δεδομένα.

Το stak burger, με μπιφτέκι 50-50 μοσχάρι πρόβατο ήταν αρκετά νόστιμο, χωρίς όμως να ενθουσιάσει, και θεωρώ πως στα 7μιση ευρώ χωρίς πατάτες και σε αρκετά μικρό μέγεθος, ήταν αρκετά ακριβό.

Συμπερασματικά, ΣΟΒΑΡΟ πρόβατο δεν θα φας, αλλά λόγω σπανιότητας του συγκεκριμένου εδέσματος στην Θεσσαλονίκη το καθιστά αξιόλογο για μια επίσκεψη. Θα ξαναπάω

Το γεγονός ότι το συγκεκριμένο μαγαζί έχει πάρει βραβείο γκουρμέ (ότι και αν είναι αυτό) για τον γύρο του, δείχνει πως είτε οι βραβεύσεις αυτές γίνονται με άλλα κριτήρια, είτε πως αυτοί που τα δίνουν δεν έχουν ιδέα από κρέας. Το ίδιο ισχύει και για το μαγαζί της καλαμαριάς.

Επίσης σπαμοσχόλιο.

Στον Μίμη έφαγα αμέτρητες φορές την περίοδο 2005-2010 καθώς σαν φοιτητές συχνάζαμε στην περιοχή. Ακόμα και με τα τότε γούστα μου φαινόταν μετριότατο, αλλά εδώ που τα λέμε για καλύτερο γύρο έπρεπε να πας μέχρι το Φίνο στην Εγνατία ή το Κατσαμάκα στην Άθωνος. Παρ' όλη την μετριότητα θεωρώ τον Μίμη μία αυθεντική μορφή της πόλης, απομεινάρι μιας άλλης Θεσσαλονίκης, οπότε περίπου μια φορά τον χρόνο αν βρεθω στην περιοχή παίρνω ένα γυράκι τιμής ένεκεν.

Αυτή η αλυσίδα, όπως και η "καντίνα ντερλικατέσεν" (που βαρέθηκα να γράψω κριτική), είναι δημιουργήματα της παλιάς αλυσίδας "ντερλικατέσεν", που αντί να πεθάνει, όταν την σκοτώνεις δημιουργεί σαν την Λερναία Ύδρα αχρείαστα spin offs.

Είχα δοκιμάσει πριν κάτι χρόνια στο μαγαζί του κέντρου και δεν μου αρέσε. Μάρτιο του '24 μου έβγαλε η πλατφόρμα τυχερή πεινιάτα σε αυτό το μαγαζί και λέω why not? Τα ίδια συμπεράσματα. Στεγνό μέτριο σουβλάκι, που όμως είναι το καλύτερο κρεατικό τους. Πανσέτες χωρίς λίπος με μυρωδιά κακής γουρουνίλας και κακό ψήσιμο που έδινε την αίσθηση βραστού. Μπιφτέκι, κρεάτινο μεν, με κακη μυρωδιά ΚΑΚΗΣ μοσχαρίλας δε (see a pattern here?). Κεφτεδάκι αδιάφορο. Μόνο το σουβλάκι χαλούμι έλεγε κάτι. Προφανώς δεν θα ξαναπάρω.

Μέχρι τώρα είχα μία εμπειρία με τον Κωνσταντινίδη. Είχα ακούσει ότι έχει εκπληκτικό προφιτερόλ, και είχα πάει και είχα πάρει μια γλυτσερή καφέ μάζα έναντι ενός αμύθητου ποσού (που δεν θυμάμαι) και δεν ξαναπάτησα.

25η Μαρτίου 2024, ο Ελενίδης απέναντι ξέμεινε από τρίγωνα, οπότε είπαμε να δώσουμε μια ευκαιρία στον Κωνσταντινίδη. Μπαίνω μέσα και υπάρχει ένας κακομοίρης (πολύ καλός) στο πιάνο να παίζει ελαφρολαϊκά, δημιουργώντας μια αισθητική επαρχιακής μπουάτ που μαζεύει χουντοθείους. Η διακόσμηση και οι υπάληλλοι με τους δίκους στο χέρι παρέπεμπαν σε μια έκδοση των Βερσαλιών του θεσσαλικού κάμπου. Ήδη είχα τάση για εμετό, αλλά είπα να πάρω τα τρίγωνα που μας καρφώθηκε να φάμε.

Δεν έχω λόγια. Ελάχιστες στρώσεις από μεγάλα κομμάτια φύλλου που παρέπεμπαν σε κουρού τριτοτέταρτου μπουγατσατζίδικου, χωρίς καν να είναι επαρκώς σιροπιασμένα. Το απόγειο όμως ήταν η κρέμα πατισερί. Μιλάμε για μια μάζα που θύμισε ένα υβρίδιο μεταξύ βουτυρόκρεμας, μαρέγγας και σαντιγύ. ΑΠΑΙΣΙΟ. Όλα αυτά στα 24.8 το κιλό (2.5 ευρώ πάνω από τον Ελενίδη). Μετά τις πρώτες μπουκιές έφυγαν ευθεία στον κάδο, and i was not even sorry. Εκνευρίστηκα.

Σημείωση: Στη φωτογραφία που χαρακτηρίζω την σάλτσα τρούφας ως κακή και λέω πως την άλλαξε, μάλλον είναι σάλτσα ταρταρ που μου έβαλε κατά λάθος. Γενικά η περίπτωση να πετύχει την παραγγελία στο σάντουιτς όπως ακριβώς τη ζήτησες είναι γύρω στο 50%.

Έχω φάει αμέτρητες φορές τα τελευταία 30 χρόνια με τελευταία φορά Μάρτιο του 2024. Παρ' όλες τις υψηλές τιμές το θεωρούσα το κορυφαίο κοτόπουλο της πόλης και τα έδινα με χαρά. Τελευταία δεν με ενθουσιάζει. Δεν ξέρω αν φταίει το μαγαζί, ή τα μεταβαλλόμενα γούστα μου, που πλέον τοποθετώ το κοτόπουλο στον πάτο της τροφικής αλυσίδας από πλάσματα που πλέον δεν ζουν και ψήνονται με σκοπό την βρώση, αλλά δεν με βλέπω να ξαναπαίρνω σύντομα.

@Stefos έχω φάει αμέτρητες φορές από τον Φυλλαδορο. Παλαιότερα με ενθουσίαζε. Πλέον μου φαίνεται πολύ στεγνό το φύλλο του και κάπως ανευρη η γέμιση. Δεν ξέρω αν άλλαξε η μπουγάτσα του ή τα γούστα μου. Πάντως σίγουρα είναι πολύ ελαφριά μπουγάτσα.

Γενικά τρώω πολύ μπουγάτσα. Ειδικά τον τελευταίο μήνα με έπιασε ένα τεράστιο μπουγάτσα frenzy, και πήρα σβάρνα πολλά γνωστά και άγνωστα μπουγατσατζίδικα παντός τύπου, ανατολικά κυρίως. Το πόρισμα συνολικά είναι ένα. Ο Δήμος είναι απλά το καλύτερο μπουγατσατζίδικο από το κέντρο και ανατολικά, καθώς και από πολλά φημισμένα δυτικά (δεν γνωρίζω τι άλλα διαμάντια μπορεί να κρύβουν τα έγκατα των δυτικών συνοικιών).

- Το φύλλο του είναι χειροποίητο, ζυμώνεται καθημερινά, τόσο τραγανό όσο πρέπει, με μπόλικο βούτυρο.
- Η μπουγάτσα με τυρί είναι η μοναδική του, που για μένα δεν είναι η κορυφαία. Χρησιμοποιούν καλής ποιότητας φέτα ΜΕΒΓΑΛ, αλλά την αναμιγνύουν με τελεμέ (ένα πιο μαλακό τυρί που μοιάζει με φέτα), για πιο ρευστή υφή. Προσωπικά προτιμώ την ατόφια φέτα.
- Η μπουγάτσα με κιμά είναι ανάμεικτη χοιρινό - μοσχάρι, κάτι που κάνει τη διαφορά καθώς ο 100% μοσχαρίσιος generic κιμάς είναι άνοστος και είναι καλύτερος για burger. Για μένα αδιαπραγμάτευτα η καλύτερη της πόλης (από όπου έχω δοκιμάσει).
- Η μπουγάτσα σοκολάτας τους γίνεται με την ανάμειξη της κρέμας που μπαίνει στην μπουγάτσα κρέμα, μαζί με σοκολάτα ζαχαροπλαστικής, και είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ. Οπουδήποτε αλλού δοκίμασα κάτι τέτοιο δεν μου άρεσε καθόλου.
- Η μπουγάτσα κρέμα του, ιδιαίτερα όταν είναι ζεστή, για μένα είναι ασυναγώνιστη. Έχει τρομερή "δεμένη" υφή, και είναι τόσο - όσο γλυκιά.
- Ακόμα και μετά από 4 μερίδες λειτουργώ κανονικά. Σε άλλες περιπτώσεις, αν η ποιότητα είναι κακή, πέφτω σε κώμα.
- Τιμές εξαιρετικές για την εποχή και την ποιότητα. Μερίδες 160 γρ. Η μπουγάτσα κιμάς 2.5Ε, όλες οι υπόλοιπες 2.2. Έχει και άψητες ολόκληρες στα 10 ευρώ για να τις κάνεις σπίτι (δεν πετυχαίνουν τόσο βέβαια).

Τα μόνα αρνητικά για μένα είναι, πρώτον ότι γίνεται λαϊκό προσκύνημα, με αποτέλεσμα να περιμένεις μεγάλες ουρές, και τις πιο σπάνιες μπουγάτσες, όπως σοκολάτα ή σπανάκι να μην τις βρεις καν (ΣΚ ιδιαίτερα). Δεύτερον, έχει βάλει και ντιλίβερι μέσω efood, αλλά οι τιμές εκεί είναι εξωφρενικές (μερίδες στα 200γρ. 3.5Ε ο κιμάς. 3.2Ε η σοκολάτα. 3Ε όλες οι υπόλοιπες + το κόστος του delivery). Φαίνεται πως δεν έχουν διάθεση να χαρίσουν ούτε ένα cent στο efood που παίρνει κάπου στο 15% (εδώ που τα λέμε, με τόση κίνηση που έχουν, λογικό είναι).

Koutzaman, αν σου αρέσει το πρόβειο το ψητοπωλείο Γκιζερίσματα, όπως και ένα καφενείο στο χωριό Ασπροκλησιά έχουν (η τουλάχιστον είχαν μέχρι πριν 3 χρόνια) τα καλύτερα παϊδάκια του νομού, και έχω φάει παντού.

Δοκιμάστηκε Μάρτη 2024. Πολύ ωραία γραβιέρα σαγανάκι, ενδιαφέροντες κιμάδες (90ς ανάμεικτο μπιφτέκι και σουτζουκάκι με αρνί μοσχάρι) αλλά ανέλπιστα καλό παϊδάκι ζυγούρι. Δυστυχώς δεν ψήνει σε κάρβουνο αλλά ήταν πραγματικά αρκετά καλό, με μπόλικο βούτυρο στο ψήσιμο που του έδινε μια ευχάριστη γλυκάδα και λιπαρότητα. Μας είπε πως το αρνί-ζυγούρι και το μοσχάρι το προμηθεύεται από Πομάκο στην Ξάνθη. Προτείνεται ανεπιφύλακτα.

Πήρα πάλι μετά από μήνες και αυτή τη φορά νομίζω πως θα πω και εγώ ότι μάλλον πλέον δεν αξίζει. Ναι έχει φύλλο πρώτης ποιότητας (αν και εγώ δεν το προτιμώ τόσο χοντρό), ναι στην μπουγάτσα τυρί έχει κομμάτια κανονικής φέτας χωρίς μυζήθρα και υποπροϊόντα, αλλά αυτή τη φορά είχα παράπονα. Στην μπουγάτσα τυρί το φύλλο ήταν σαν τηγανιτό και η κρέμα σβωλιασμένη και όλα αυτά ενώ έχεις την ακριβότερη μπουγάτσα σε όλη την ανατολική Θεσσαλονίκη, και για άλλη μία φορά υπήρχε ταμπέλα "το POS δεν λειτουργεί". Όταν λίγο πιο πάνω ο Δήμος σε κερδίζει κατά κράτος σε γεύση με μπουγάτσα στα 2.2, ή ο Δημήτρης δίπλα είναι στο 90% στα 2 ευρώ δεν υπάρχει λόγος να τον ξαναπροτιμήσω. Άλλωστε για αυτό 9 το πρωί Κυριακή δεν είχε δώσει ούτε μία μερίδα, ενώ τέτοια ώρα ο Δήμος εχει δώσει καμιά δεκαριά πλάκες.

Σοκολατάκια αισθητά, αλλά όχι πολύ, καλύτερα από τα κλασικά που βρίσκεις στο σούπερ μάρκετ. Ίσα ίσα, σε κάποια, η υπερβολική ζάχαρη, με την έντονη βουτυρίλα και γαλατίλα καταλήγει το αποτέλεσμα να θυμίζει λάκτα. Συμπερασματικά it gets the job done σαν μια καλή σοκολάτα, αλλά βιομηχανική, που σε καμία περίπτωση δεν θυμίζει μια πραγματικά καλή χειροποίητη. Οι πραλίνες τους σε μορφή αλείμματος επίσης πολύ γλυκιές και βιομηχανικές. Δεν είναι για 40+ ευρώ το κιλό.

Είχα φάει άπειρες φορές κάπου στο 2007-2008 που δούλευα σε μια μουσική σχολή κοντά και ενώ μου άρεσε για κάποιο ανεξήγητο λόγο σταμάτησα. Ξαναδοκίμασα Φλεβάρη του 24. Πανσετούλες αλά μαμά Τερέζα. Πολύ λεπτές, πολύ λιπαρές, πολύ αλμυρές και γενικά κολασμένες (για σάντουιτς). Κοντοσούβλι ανώτερο από τα εξειδικευμένα σουβλάδικα που έχουμε ανατολικά. Σουτζουκάκια υπερπρόστυχα με έναν σκασμό σκόρδο και μπαχαρικά (όπως μου αρέσουν). Μπιφτέκι κρεάτινο, αλλά plain χωρίς πολλά πολλά. Δεν το προτιμώ έτσι αλλά θεωρώ πως είναι καλή εναλλακτική για όποιον θέλει κάτι σε κιμά χωρίς πολλά μπαχάρια.

Θα γίνουν επαναλήψεις, αλλά as it is μου φάνηκε σαν μια εξαιρετική και αρκούντως ποιοτική επιλογή για delivery σε σάντουιτς.