Το μαγαζί έχει μια ιδιαίτερη σχέση με το διπλανό παλαιών αρχών μιας και μοιράζονται το ίδιο τηλέφωνο, έχουν τα ίδια φαγητά, τους ίδιους σερβιτόρους και λογικά ανήκουν στην ίδια ιδιοκτησία, παρόλο που διατηρούν τα διαφορετικά ονόματά τους. Τον Ιούνιο 2013 άλλαξε διεύθυνση και διαχωρίστηκαν.
Στη θέση του άνοιξε το Plateia (από την ίδια ιδιοκτησία).
Σxόλια (3)
Εμφάνιση όλων των εικόνων
Προσοχή! Τα σχόλια που ακολουθούν αφορούν ένα κατάστημα που έχει κλείσει.
Επίσκεψη βράδυ Τρίτης, 10/7, με μεγάλη παρέα.
Τιμές δεν ξέρω καθώς το τραπέζι ήταν κερασμένο.
Σουβλάκι ύποπτο, σαν υφή κρέατος όχι από τα χειρότερα που έχω φάει, αλλά η γεύση του σε κάθε μπουκιά έδινε να καταλάβεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Απαράδεκτο χωριάτικο λουκάνικο.
Σε κάπως καλύτερη μοίρα η τηγανιά, οι πανσέτες και τα μπιφτέκια-σουτζουκάκια, αλλά και πάλι εμφανώς δεύτερης ποιότητας.
Από ορεκτικά, τυπικό τζατζίκι, τυπική χωριάτικη, καλούτσικο σαγανάκι, ενώ κάποια από τις πολλές πατάτες είχαν μια ιδέα ψαρίλας (!).
Συνοδεία χύμα λευκό κρασί, μάλλον νερωμένο, χωρίς ιδιαίτερες παρενέργειες.
Συνοπτικά, η γνωστή φοιτητοκατάσταση Μπιτ Παζάρ, που άπαξ και αποφοιτήσεις από το πανεπιστήμιο, την ακούς και φτύνεις τον κόρφο σου. Για οποιονδήποτε πέρα από αυτή την ηλικία και φάση, μακριά κι αγαπημένοι.
Maro
Όπου και να φάτε στο μπιτ μπαζάρ, να είστε προετοιμασμένοι για πολύ κακή ποιότητα. Ιδικά τα τελευταία χρόνια. Ούτε που θέλω να ξέρω από που προμηθεύονται τα κρέατα τους. Συνήθως είναι λύσσα (μάλλον για λόγους συντήρησης). Άσε το χύμα κρασί...Μόνο για φοιτητοκατάσταση και για αυτούς που προτιμούν το φθηνό λιπαρό φαγητό και δε τους νοιάζει η ποιότητα.
Τιμές δεν ξέρω καθώς το τραπέζι ήταν κερασμένο.
Σουβλάκι ύποπτο, σαν υφή κρέατος όχι από τα χειρότερα που έχω φάει, αλλά η γεύση του σε κάθε μπουκιά έδινε να καταλάβεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Απαράδεκτο χωριάτικο λουκάνικο.
Σε κάπως καλύτερη μοίρα η τηγανιά, οι πανσέτες και τα μπιφτέκια-σουτζουκάκια, αλλά και πάλι εμφανώς δεύτερης ποιότητας.
Από ορεκτικά, τυπικό τζατζίκι, τυπική χωριάτικη, καλούτσικο σαγανάκι, ενώ κάποια από τις πολλές πατάτες είχαν μια ιδέα ψαρίλας (!).
Συνοδεία χύμα λευκό κρασί, μάλλον νερωμένο, χωρίς ιδιαίτερες παρενέργειες.
Συνοπτικά, η γνωστή φοιτητοκατάσταση Μπιτ Παζάρ, που άπαξ και αποφοιτήσεις από το πανεπιστήμιο, την ακούς και φτύνεις τον κόρφο σου. Για οποιονδήποτε πέρα από αυτή την ηλικία και φάση, μακριά κι αγαπημένοι.