Δᾶ-Μᾶ

Ξέχασα να αναφέρω αυτό το ταβερνάκι, που είναι πάνω στον κεντρικό που περνά μέσα απ' το χωριό της Δαμάστας.

Λιγοστά εξωτερικά τραπέζια (στον δρόμο), που όμως βγάζουν μία όρεξη για ράθυμο συν-τρώγειν.

Μέσα σαφώς πιο οργανωμένη η κατάσταση, με πέτρα παντού και αισθητική κατεύθυνση στη λογική της κρεατοταβέρνας. Όπως μας είπε η ιδιοκτήτρια, «τον χειμώνα είναι καλύτερα», αλλά εγώ θα πω πως εκεί έξω, με τη σκιά του βουνού από πάνω, ήταν μούρλια.

Τσιμπήσαμε ελαφριά, μια πανσέτα, σουζουκάκια, μια σαλάτα, μια γαβάθα μακαρόνια διά δύο. Σπιτική φροντίδα. Μας άρεσε.