Το κάτι άλλο

Γυρίζοντας στην από 'δω πλευρά της πόλης ώρα απογευματινή Μάρτιο '25, πετύχαμε τον μάστορα να ανοίγει, το γύρο να γυρίζει και εμάς να καταλαμβάνουμε το ένα (και μοναδικό) τραπεζάκι που έβγαλε έξω. Ο εσωτερικός χώρος παλιακός και ημι-αδιάφορος, νοτισμένος από τις μυρωδιές και τα πάθη του παρελθόντος.

Παρόλο που στην εξωτερική πινακίδα του καταστήματος αναφέρονται ρητώς κοντοσούβλι και κοκορέτσι, όπως μας ενημέρωσε "αυτά δεν μπαίνουν πλέον ούτε στις καλές εποχές". Οπότε μείναμε με την όρεξη.

Απ' αυτά που πήραμε:
Γύρος δικός του, καλός, λεπτοκομμένος και λιπαρός
Μπιφτέκι (μισό χοιρινό, μισό μοσχάρι), οκ
Πρόβεια παϊδάκια (8€/200 γρ.) του νησιού, συμπαθητικά
Πατάτα προκάτ, πίτα δυστυχώς όχι καλή

Οι αλοιφές -πλην τυροκαυτερής- diy, εντελώς πειραγμένες. Δηλαδή η πάπρικα δεν είναι η κλασσική πάπρικα αλλά μίγμα κέτσαπ, κίτρινου τυριού και σκόνης, η ουγγαρέζα δεν είναι ουγγαρέζα αλλά μαγιονέζα με ζαμπόν και κασέρι κοκ.

Περατζάδα καθημερινής και στάση για πακέτο κυρίως, με 2-3 τραπέζια να γεμίζουν, όσο ήμασταν εκεί.