Steki

Για τις σούβλες στο Στέκι μάθαμε όλως τυχαίως από διπλανό τραπέζι καφενείου, όπου συζητείτο σχεδιαζόμενη κοκορετσοκατάνυξη από παρέα συνταξιούχων. Η ειρωνεία είναι ότι εκείνη τη στιγμή, η δική μας παρέα γευμάτιζε σε διπλανό κατάστημα (γυράδικο), που δεν άφηνε ιδιαίτερα καλές εντυπώσεις. Χώρος βέβαια δεν υπήρχε, η κούραση μαζί με τα γεμάτα στομάχια μάς κατέβαλλε εκθετικά και, έτσι, ανανεώσαμε το ραντεβού για μία εβδομάδα μετά. (Οκτώβριος '23)

Καταρχάς η πρώτη εντύπωση που αφήνει - προσωπικά πάντα μιλώντας - είναι αποτρεπτική. Κίτρινο σε fast-foodάδικο είναι μέγα Χ, ενώ ο συνδυασμός γύρου, σούβλας, πίτσας και μαγειρευτών σε προδιαθέτει για κάτι αρκετά πρόχειρο και μη-προσεγμένο. Παρόλα αυτά, έχοντας δει το μεγαλύτερο-απότι-στη-φωτογραφία κοντοσούβλι να γυρνά μελωμένο και την άγνωστη για σαντουϊτσάδικο λέξη "παντόφλα" στον κατάλογο, καθίσαμε πιστεύοντας πως είτε θα απογοητευθούμε είτε θα ενθουσιαστούμε.

Η παντόφλα (βλ. φωτογραφία) είναι ψωμάκι μεστό, όχι αφρός, αρκετά μεγάλο, το οποίο ψήνεται και στα κάρβουνα. Γεμίζει με διάφορα, εμείς του βάλαμε γύρο. Είναι νόστιμα καρυκευμένος, στεγνωμένος και ψιλός (που δεν είναι στα γούστα μου απολύτως, μα κερδίζει πολλούς πόντους στη γεύση). Η ποσότητα είναι υπέρ-ικανοποιητική, δηλαδή όταν στην Θεσσαλονίκη θες 2 για να χορτάσεις, εδώ το 1 είναι ό,τι πρέπει. Φυσικά, δοκιμάστηκε και το κοντοσούβλι. Κρέας χωρίς πολλά λίπη, ήταν σε σημεία στεγνό, αλλά σε κέρδιζε με τη νοστιμιά του. Οι πατάτες χειροποίητες ΠΟΛΥ καλές.

Στη θετική εντύπωση προστέθηκε και που αρκετοί ντόπιοι, σχολώντας από τις δουλειές τους, περνούσαν και τσιμπούσαν ένα τυλιχτό. Τόσο συγκρητικά όσο και γενικά, θα το πρότεινα για γύρο στη Χίο.

Και για να κλείσει αυτό το post όπως άρχισε - μία ωδή στην τυχαιότητα - πηγαίνοντας διαβήκαμε το Οβελιστήριο ο Αλέκος με χειροποίητο σουτζουκάκι όπως ενημέρωνε η παλιακή του μορφή, που ήδη έχει μπει στα υπόψη της επόμενης επίσκεψης στη Χίο.