Εικόνες (12)
Εμφάνιση όλων των εικόνων
Ελασσονίτικο (συμπαθητικό, μέχρι εκεί)
Σαλάτα σουρεάλ και μισή τζατζίκι/μισή χτυπητή (σαλάτα τίποτα ιδιαίτερο με προσθήκη σως με μαγιονέζα, αλοιφές εμπορίου)
Εξωτερικά (κουτούκι όμορφο, από αυτά που σπανίζουν πλέον)
Πατάτες ορίτζιναλ (καλές)
Στα γρήγορα, φαγητό. Φοιτητοκατάσταση, σε γενικές γραμμές όχι τίποτα κακό αλλά όχι τίποτα ιδιαίτερο, αλλά δεν θα πας απ' ότι κατάλαβα γι' αυτό.
Γιατί θα πας;
Χώρος ζεστός παλιού κουτουκιού, ιδιαίτερα διακοσμημένου, έτος κατασκευής του οικοδομήματος όπως γράφει απ' έξω 1931.
Ιδιοκτησία και υπάλληλοι, χαλαροί, στο ύφος του concept, αλλά εξυπηρετικοί.
Απ' ότι κατάλαβα, είναι περισσότερο μουσικό ταβερνείο με live παρά ταβερνείο. Την ημέρα που πήγαμε λόγω επετείου από το δυστύχημα στα Τέμπη που αποφασίσανε να ακυρώσουνε το live, στα ηχεία έπαιζε από ρεμπέτικα, λαϊκά, Πουλικάκο, Τρύπες και ελληνική rock/punk που δεν είχα ξακανακούσει. Ενδιαφέρουσα επιλογή.
Εναλλακτικός κόσμος να περνάει, να κάθετε και να συναναστρέφεται με τους υπαλλήλους.
Πέρασα και μια βόλτα από τις τουαλέτες, οι οποίες ήταν πολύ ιδιαίτερες με μεγάλη δόση retro έμπνευσης και τις αγάπησα.
Εν κατακλείδι. Να πάω γαι φαϊ; Μπα, όχι.
Να πάω γαι τη φάση και για κανα ψαγμένο (πιστεύω) ρεμπετολάιβ; Με τα χίλια.
Ιδιαίτερο μαγαζί, θα ξαναδοκμάσω.