Προ Αλατορίγανης, χωρίς να είναι μάλλον η αμέσως προηγούμενη ονομασία, αρχές των 00'ς λειτουργούσε ως Αραφάτ, πρέπει να είχε αντέξει 2-3 χρόνια αν θυμάμαι καλά. Αμφιβόλου ποιότητος και καθαριότητος, το κλίμα στην γειτονιά ήταν αρνητικό για το εν λόγω κατάστημα.
Ήταν καλοκαίρι, παιδάκι εγώ πάω να πάρω ένα ψωμάκι με σουβλάκι που αγαπούσα τότε. Ο μάστορας/ψήστης/τα πάντα όλα, ένας γεμάτος τύπος με μουστάκι, ήταν εκτός και έπλενε τα μάρμαρα με το λάστιχο. Υπήρχε και ένα από αυτά τα μηχανήματα/παιχνίδια με τον γάντζο, ο τύπος ρίχνει με το λάστιχο κάτω από το μηχάνημα, τότε πετάγεται τρομαγμένος αρουραίος και πάει καρφί μέσα και χώνεται κάτω από τους πάγκους/ψυγεία. Ο μάστορας ατάραχος, σκουπίζει το χέρι του στην ποδιά, αναφωνεί "ρε το γ@μημένο..." και σε 2 δευτερόλεπτα με ρωτάει "τι ήθελες πιτσιρίκο;". Πήρα από αμηχανία το σαντουϊτσι και έφυγα, το πέταξα στον επόμενο κάδο.
Ήταν καλοκαίρι, παιδάκι εγώ πάω να πάρω ένα ψωμάκι με σουβλάκι που αγαπούσα τότε. Ο μάστορας/ψήστης/τα πάντα όλα, ένας γεμάτος τύπος με μουστάκι, ήταν εκτός και έπλενε τα μάρμαρα με το λάστιχο. Υπήρχε και ένα από αυτά τα μηχανήματα/παιχνίδια με τον γάντζο, ο τύπος ρίχνει με το λάστιχο κάτω από το μηχάνημα, τότε πετάγεται τρομαγμένος αρουραίος και πάει καρφί μέσα και χώνεται κάτω από τους πάγκους/ψυγεία. Ο μάστορας ατάραχος, σκουπίζει το χέρι του στην ποδιά, αναφωνεί "