Με το Γιουκάλι (λίγο παραδίπλα) να είναι γεμάτο και την πείνα έντονη, καθίσαμε στο Αλιφώνι, βράδυ καθημερινής τον Αύγουστο του 2025. Όμορφος χώρος, πάνω στη θάλασσα, με θέα τον όρμο των Καταπόλων, σε ένα σημείο που θυμίζει περισσότερο νησί του Ιονίου (χωρίς την αντίστοιχη βλάστηση, φυσικά) παρά την Αμοργό. Το σέρβις ήταν διεκπεραιωτικό, χωρίς πολλά-πολλά.
Το φαγητό κινήθηκε σε μέτριο επίπεδο, όχι κακό, αλλά κάτω από τον μέσο όρο του νησιού θα έλεγα. Το μόνο που διασώθηκε ήταν οι πρώτες ύλες (λαχανικά, πατάτες, κόκορας). Επίσης, το χύμα ροζέ κρασί ήταν αδύναμο, σχεδόν σαν νερωμένο. Δεν υπήρξε κάτι που να με κάνει να το προτείνω.
Το φαγητό κινήθηκε σε μέτριο επίπεδο, όχι κακό, αλλά κάτω από τον μέσο όρο του νησιού θα έλεγα. Το μόνο που διασώθηκε ήταν οι πρώτες ύλες (λαχανικά, πατάτες, κόκορας). Επίσης, το χύμα ροζέ κρασί ήταν αδύναμο, σχεδόν σαν νερωμένο. Δεν υπήρξε κάτι που να με κάνει να το προτείνω.