La Cantina dei 100 Gusti

Please bear with me...
Τελευταία καταχώρηση από μένα περιγράφοντας τα φαγητά που δοκίμασα στην Ιταλία 2 χρόνια πριν. Και άφησα το καλύτερο για το τέλος...

Όταν κανονίσαμε να πάμε με το φιλαράκι στην Ιταλία, θυμάμαι που του είπα "το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα πιούμε κακό espresso και δεν θα φάμε κακή πίτσα στην Ιταλία". Καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς...

Τελευταίες μέρες στην Ιταλία και η διαδρομή μας έχει φέρει βράδυ στο Reggio Calabria. Πεινάμε και κάνουμε βόλτα με το αμάξι για να βρούμε κάποιο μαγαζί. Είχαμε πλέον βαρεθεί τις πίτσες και τις μακαρονάδες και ψάχναμε κάτι διαφορετικό. Και το μόνο που βρίσκαμε ήταν πίτσα και μακαρόνια!

Η κοιλιά μας άρχισε να κάνει περίεργους ήχους, οι οποίοι μετά από λίγο συντονίστηκαν και άρχισε να ακούγεται κάτι σαν "πάρτε το απόφαση..."

Το πήραμε απόφαση κι εμείς και είδαμε ένα όμορφο μαγαζάκι πάνω στον πεζόδρομο με τα σκαλιά που είχε κάποιους (προφανώς) τουρίστες. La cantina dei 100 gusti, σε ελεύθερη μετάφραση το μαγαζί των 100 γεύσεων. Καμία υποψία εμείς.

Ο κατάλογος πραγματικά τεράστιος. Άπειρες επιλογές σε πίτσα + πολλά άλλα πράγματα που δεν θυμάμαι. Αποφασίσαμε να φάμε μια τελευταία πίτσα.

Κάτι άρχισα να ψιλιάζομαι, αλλά είπα να δοκιμάσω την τύχη μου σε κάτι πέρα από αυτά που είχαμε δοκιμάσει και κατέληξα σε μια 4 εποχές.
Ντομάτα, μοτσαρέλα. προσούτο, ελιές, μανιτάρια και αγκινάρα (την αγκινάρα δεν την αντιλήφθηκα στην μετάφραση).
Το φιλαράκι παραγγέλνει μία πίτσα "Las Vegas".
Ντομάτα, μοτσαρέλα, πανσέτα, λουκάνικο και πατάτες τηγανητές!
Τον κοιτάζω και του λέω, "αλήθεια"; Χαμόγελο...

Γεύση: Την δικιά μου στην Ελλάδα θα την δικαιολογούσες για φτηνή και φοιτητική, για κανένα λόγο δεν θα την ξαναέπαιρνες. Στην Ιταλία είμαι σίγουρος θα την πετούσαν στα σκουπίδια.
Του φίλου μου, απλά ήταν χειρότερη από αυτό που περιμένεις. Το λουκάνκο και τις πατάτες, αν τα πετούσες σε σκυλί που είχε να φάει 20 μέρες, θα σου γαύγιζε με παράπονο και θα είχε ένα δίκιο κιόλας...
Καμιά 30αριά Ιταλοί θα αυτοκτονούσαν μόνο διαβάζοντας την περιγραφή. Που να την έβλεπαν κιόλας.
Όλα τα υπόλοιπα συστατικά, μετριότητα μέχρι βλακείας.

2 χρόνια μετά ρωτάω ακόμα τον φίλο μου γιατί επέλεξε την συγκεκριμένη. Ακόμα μου σκάει χαμόγελο...