Το Μαυρομιχαλαίικο

Το μαγαζί διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά μιας καλής τουριστοπαγίδας: κράχτη, κιτς τσολιαδάκια, μετριοκακό φαγητό και πληθωρικό ιδιοκτήτη με βροντερή φωνή, που επισκέπτεται τα τραπέζια και λέει καλαμπούρια από την προσωπική του ζωή. Ο κράχτης τσίμπησε τη μισή παρέα κι ακολουθήσαμε αναγκαστικά κι οι υπόλοιποι, αν και προσωπικά μου έκαναν περισσότερο κλικ ο απέναντι "Μπαρμπα-Πέτρος" κι η "Σπάκα" (με αναζήτηση για μανιάτικη κουζίνα στο google maps).

Στα του φαγητού:

• Σαλάτα "μαυρομιχαλαίικη": ασύνδετη και κακή, κρύες βραστές πατάτες, πορτοκάλι, τυροκαυτερή και χοντροκομμένα κρεμμύδια.
• Λαχανοντολμάδες με κιμά: κάπως καλύτεροι, με καροτάκι στη γέμιση
• Σύγκλινο και λουκάνικο μανιάτικο με πορτοκάλι: τίποτα το αξιομνημόνευτο, ΟΚ για μεζέ
• Σταμνάτο μοσχάρι (χτένι) με μπριάμ και λιωμένο τυρί: πολύ κακό, το μπριάμ ήταν σχεδόν σκέτη μελιτζάνα, το κρέας ΟΚ, ψήθηκε καλά, αλλά το παχύ στρώμα λιώμενου Gouda από πάνω μου θύμισε φοιτητομεζεδοπωλείο
• Γουρνοπούλα στη γάστρα με χυλοπίτες: καλό το γουρουνάκι, με πέτσα, αδιάφορες οι χυλοπίτες (είχαν μαγειρευτεί ξεχωριστά)
• Τσουχτή μακαρονάδα, δεν ξετρελάθηκα
• Sparta Lager μπύρα: ΟΚ για μια δοκιμή, αλλά μέτρια για craft μπύρα.

Τιμές λογικές, όχι τόσο τουριστικές.
Την επόμενη φορά θα δοκίμαζα κάπου αλλού.