Casa Cipriani

Casa Cipriani

Αλυσίδα με εστιατόρια και ξενοδοχεία ανά τον πλανήτη. Πάνω από 10 ξενοδοχεία και εστιατόρια και Bar σε Νέα Υόρκη, Miami, Monte Carlo, Milan, κλπ.

Νέα Υόρκη και Λονδίνο τα πιο διάσημα.

Όλα ξεκίνησαν από την Βενετία to 1931 και το διάσημο Harry’s Bar
www.cipriani.com/us/harrys-bar

Ιδιοκτήτης ο Giuseppe Cipriani που ήταν μπάρμαν, μάγειρας, επιχειρηματίας και ψυχαναλυτής πλουσίων και διάσημων.

Εκείνο το μικρό bar restaurant είχε επισκέπτες όπως τους, Barbara Hutton, Katherine Hepburn, Gary Cooper, Giancarlo Menotti, Peggy Guggenheim, Orson Welles, Frank Lloyd Wright, Joe di Maggio, Truman Capote και Ernest Hemingway.

Εκεί φτιάχτηκε το Bellini ένα διάδημο κοκταίηλ με βάση χυμό ροδάκινο και prosecco.
To ονόμασαν προς τιμή του διάσημου Βενετού αναγεννησιακού ζωγράφου Giovanni Bellini και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Η οποία έχει αρκετά κεφάλαια. Ένα ολόκληρο κεφάλαιο είναι το Carpaccio, που ποιος μπορεί να φανταστεί ότι και αυτό είναι όνομα διάσημου Βενετού ζωγράφου.

Η ιστορία ή μύθος πίσω από αυτό είναι ιδιαίτερη, μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα στο
https://caruso.gr/carpaccio-harrys-bar/

Είχα διαβάσει για την ιστορία των Cipriani και πως έγιναν μια αυτοκρατορία ξεκινώντας από ένα μικρό bar, και παρόλο που Bellini δεν μου αρέσει καρπάτσιο τρώμε συχνά.

Δεν μπόρεσα να μπω στο Harry’s Bar στην Βενετία πρόσφατα, Οκτ 23 λόγω τεράστιας ουράς.

Σε ταξίδι στο Μιλάνο επισκέφτηκα για δείπνο το Casa Cipriani που είναι ένα πεντάστερο ξενοδοχείο με δύο εστιατόρια. Στο εξωτερικό πολλά καλά εστιατόρια είναι μέρος ενός ξενοδοχείου.

Το ένα από αυτά το Club μπορούν να το επισκεφτούν θαμώνες του ξενοδοχείου και επισκέπτες τους. Έχει και ένα καθεστώς ιδιωτικής λέσχης με προνόμια που λειτουργεί με μέλη τα οποία μπορούν να καλέσουν έως 4 επισκέπτες έκαστος. Η ετήσια συνδρομή είναι 4 χιλ. δολάρια.

Η είσοδος είναι από την κεντρική είσοδο αλλά από ξεχωριστό ασανσέρ.

Χωρίς να έχω κάτσει από ότι είδα και το άλλο εστιατόριο είχε την ίδια κουζίνα και παρόμοια διακόσμηση και μου άρεσε περισσότερο γιατί είχε και πολύ ωραίο και μεγάλο Bar.

Φάγαμε Harry's Carpaccio, τηγανητές αγκινάρες και σπαράγγια, φριτάτα με αυγά με κολοκύθι, ραβιόλια γεμιστά με ρικότα και φασκόμηλο, rib eye, κοτολέτα αλά μιλανέζε, και γλυκά.

Ήπιαμε ένα Pinot Noir που ήταν αδιάφορο και ένα Super Tuscan Tiganello, Antinori που ήταν καταπληκτικό.

Τα ποτήρια του κρασιού #@@#$!#~&! … χαμηλά σαν νερού. Νέα τάση ευγενική χορηγία του κου Riedel …. δεν αξίζει καν σχολιασμού. Μερικά πράγματα άστα όπως είναι.

Το φαγητό ήταν καλό χωρίς κάποιο πιάτο να ξεχωρίζει.

Το περιβάλλον ήταν ωραίο αλλά δεν είχε καθόλου μουσική, και η οχλαγωγία ήταν ενοχλητική.

Τιμές ακριβές περί τα 150 ευρώ το άτομο. Το ένα κρασί ήταν πολύ ακριβό.

Σέρβις εξαιρετικό σε όλα.

Maître de Salle δύο πολύ κομψές νεαρές (αν γράψω αιθέριες παρουσίες θα θεωρηθώ σεξιστής…) που φρόντιζαν το seating και μιλούσαν 3-4 γλώσσες η καθεμιά.

Είναι από τα μέρη που ήθελα να πάω, … οπότε έχω πάει.

Προτείνεται για ιδιαίτερες στιγμές ή επίσημα επαγγελματικά γεύματα.


ΥΓ.
Με τον λογαριασμό δεν φέρνουν και υπογλώσσιο.