Πληροφορίες
Εμφάνιση όλων των εικόνων
Μέλος από 29/07/2021
Περισσότερα στοιχεία προσεχώς :-)
Εικόνες (647)
Εμφάνιση όλων των εικόνων
Φαγκρί
Κριθαράκι γαρίδες
Φέτα
Καλαμάρι ψητό
Σαλάτα βραστά
Ταρτάρ γαρίδας
Ντολμαδάκια
Σαλάτα βαλεριάνα
Καρπάτσιο λαυράκι
Πάβλοβα
Μπακαλιάρος μπλανκέτ
Καραβίδες
Πατατοσαλάτα
Πατάτες οφτές
Σχόλια (157)
Εμφάνιση όλων των εικόνων
... πλάκα κάνω ... δεν με χωράει το σμόκιν μου .... αλλά το ξαναβλέπουμε όταν βγεις στην σύνταξη ;)
To Παρίσι είναι φοβερό να περάσετε τέλεια.
Nα πάτε Gallery Vivienne και γενικά στα Passages όπου έχει πολύ ωραία εστιατόρια.
Μερικές προτάσεις,
Passage Vivienne
https:
Κανα 2-3 χιλιόμετρα ! Απίστευτη αρχιτεκτονική, μαγαζάκια.
Για κρασιά έχει το http:
που είναι μάλλον το καλύτερο μαγαζί κρασιών στον … πλανήτη. Έχει και by the glass.
www.
http:
Vagenende
Εξαιρετικό, πας με παιδιά άνετα, το τυπικό Παρισινό πολυτελές Brasserie.
Είναι μεγάλο και είναι πολύ επαγγελματίες.
Μετά βόλτα γύρω γύρω στις στοές με τα παιδιά, έχει ωραία βόλτα στο Saint Germain.
http:
Le Train Bleu
Μέσα στον σταθμό των τρένων της Gare de Lyon. Από το 1800.
Φοβερό περιβάλλον, χρυσά μαχαιροπίρουνα, πολύ φιλικό προσωπικό, ιδανικό για παιδιά.
http:
Γνωστό και από την ταινία με τον Mr Bean.
Le Georges (Centre Georges Pompidou)
Πολύ καλό για θέα και Lunch.
Ταιριάζει με βόλτα στο μουσείο Pombidou, είναι δίπλα στην Παναγία των Παρισίων.
Χαλαρό πολύ καλό για παιδιά.
http:
Le Coq Rico
Το Βασίλειο της κότας. Πολύ καλό, και για παιδιά.
Στην Μονμάρτη ψηλά.
http:
Bistro Astier
Από τα αγαπημένα μου μαγαζιά. Το original Γαλλικό Βistrot
Το προτείνω ως γνήσια Παριζιάνικη εμπειρία. Πάπια και φυσικά φουά γκρα πατέ όχι φρέσκο.
www.
Τip
Στον πύργο του Eifell πας απόγευμα 19:
Ανεβαίνεις μέχρι 2ο όροφο.
https:
Πάει και το εστιατόριο Dome.
Εϊχε executive chef τον Σταμίδη Στέφανο, πολύ καλός.
LOL
Άντε να βάλω και σμόκιν.
Τελετή ... στο ημίχρονο ΠΑΟΚ - ΑΡΗΣ θα ήταν cult.
Σκούφοι και Ξεσκούφωτοι
Λείπουν πλέον τα απλά ή λαϊκά εστιατόρια από τους σκούφους.
Παλιά είχαμε και Κοντοσώρο, Ναουμίδη, Θωμά, Γαστοδρόμιο, Μπουκαδούρα, Χαρούπι, Γράδα, Μαύρη Θάλασσα, Μαρίνα, Clochard, κλπ. και πιο απλά.
Τα μόνα που φαινόταν απλά είναι το Ches στην Ίο .... σεφ Τσιοτίνης.... false alarm και το Grandma'
Αντιγράψαν τα Michelin .... και δώσαν και κανένα ακόμα.
Και πολύ Sani, μα τόσο πολύ Sani πια ... ούτε σανό να τρώγαμε.
Βραβείο ***κοινού*** Βeefbar Μύκονος !
Το οποίο είναι αλυσίδα στο εξωτερικό.
Το αντίστοιχο στον Αστέρα είναι μαγαζάρα με φοβερή διακόσμηση και κρέας.... απλά.
Αλλά βραβείο κοινού, τστστσ ποιο Μονακό.....
No more comments .... μετά αρχίζουν τα Γαλλικά.
Πολλοί καλοί πλέον ξεσκούφωτοι.
Μήπως να κάνουμε δικά μας βραβεία Tavernohoros ;
Να δώσουμε τα βραβεία μας διαδικτυακά και να τα στείλουμε στα εστιατόρια.
Επιτροπή , VTP, ΘΟΥ-ΒΟΥ, Tsimp, Δοκιμαστής, Thanassis, Γιατράνκα, Piroski, ΑG ψήφος εξωτερικού, πρόεδρος ο ταβερνοαλάνι φυσικά.
.... πλάκα κάνω ... αλλά μήπως .... ;
Να δώσουμε ο καθένας 10 επιλογές σε 4-5 κατηγορίες και το αποτέλεσμα να είναι τα ετήσια βραβεία μας.
Προτείνεται κράτηση.
Είναι ένα παλιό εστιατόριο για ψάρι στην Ποτίδαια.
Είχα καιρό να πάω, έχει κάνει ανακαίνιση με την διακόσμηση να είναι στο ίδιο μοτίβο μιας μεγάλης σάλας με ανοιχτά χρώματα σε αποχρώσεις του λευκού και του δρύινου ξύλου.
Όμορφη διακόσμηση, καλό art de la table, πολυπληθές, καλό και ευγενικό service.
Πολύ καλή λίστα κρασιών με πραγματικά πολλές επιλογές ειδικά σε λευκά.
Γίνεται πολύ κουβέντα και προβολή στα social media, για τα πιο καλά εστιατόρια για ψάρι, νομίζω ότι ξεχνάμε την Μαρίνα.
Ότι φάγαμε ήταν πολύ καλό έως εξαιρετικό-άριστο.
Καρπάτσιο λαυράκι, ταρτάρ γαρίδας με κρέμα αβοκάντο, ντολμαδάκια, ταραμάς, κολοκυθάκια ζουλιέν, σαλάτες, πατάτες, κριθαράκι με γαρίδες, ένα μεγάλο φαγκρί τέλεια ψημένο όλα άψογα.
Μόνο οι τηγανητές πατάτες ήθελαν λίγο ακόμα στο τηγάνι.
Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η ταχύτητα της κουζίνας και του σέρβις, καλορυθμισμένο ρολόι.
Τιμές ακριβές.
Προτείνεται ανεπιφύλακτα.
Νομίζω είναι η κορυφαία επιλογή για την περιοχή.
Το ρεπορτάζ ….
Ωραία διακόσμηση Ratatouille από την ομώνυμη ταινία που αγάπησαν μικροί και μεγάλοι και λίγο Harry Potter.
Ρομαντικό, ωραία μουσική αντίστοιχα θεματική, προτείνεται για μικρούς και μεγάλους. Μια μικρή Disneyland φτιαγμένη με μεράκι.
Το καφέ το τρέχουν (η σύζυγος) Νατάσα και τα παιδιά της. Ο ένας γιος υπεύθυνος για τα γλυκά φτιάχνει πραγματικά εντυπωσιακές τούρτες και γλυκά.
Φωτό συνημμένα.
Διαλέξαμε ψαρικά λόγω σαρακοστής. Αρκετές επιλογές.
Δοκιμάστηκαν αρκετά πιάτα και σχεδόν όλα ήταν μέτρια. Μόνο οι πατάτες οι οφτές ξεχώριζαν και λίγο η πατατοσαλάτα.
Δεν ήταν άσχημα ούτε στην εμφάνιση ούτε στην εκτέλεση απλά για μένα μέτρια.
Οι καραβίδες παραβρασμένες και ο ζωμός πολύ όξινος – δυσάρεστος στην γεύση.
Τα ακριβά πιάτα καραβίδες οκ είχε αρκετές αλλά το γιουβέτσι γαρίδες και ο μπακαλιάρος μπλάνκο η ποσότητα ήταν μεσαία.
Πρώτη φορά δοκίμασα και Δάκρυ του πεύκου… και δεν … ρετσίνα ίσον σαββατιανό για μένα.
Πάβλοβα πολύ εντυπωσιακή πολύ νόστιμη, αλλά μύριζε αυγουλίλα …. ήθελε περισσότερο χτύπημα/αερισμό στην μαρέγκα, λίγο τριμμένο τζίντζερ ή πιο φρέσκα αυγά.
Λίστα κρασιών μέτρια προς καλή. Στα λευκά θέλει μερικές ακόμα επιλογές.
Σέρβις ευγενικό και καλό.
Ίσως η μέρα, ίσως εμένα δεν μου ταιριάζουν οι γεύσεις τους. Κόστος περί τα 150 ευρώ. Χαμηλές πτήσεις.
Pulao Rice, Garlic Naan (αν τρως σκόρδο ή απλό), Tikka Masala κοτόπουλο, Butter Chicken, Korma, Mandras.
Αν σας αρέσει το καυτερό πάρε λίγο καυτερό. Το πολύ είναι πάρα πολύ.
Έχω φάει ινδικό σε πολύ γνωστά εστιατόρια στο Λονδίνο, στο Μπέρμιγχαμ, στην Σαγκάη κλπ.
Οι γεύσεις του είναι εξαιρετικές και με εντυπωσιάζει το γεγονός ότι σχεδόν όλα είναι βαθιά νόστιμα.
Περπατώντας στην Μελενίκου το είδα μπροστά μου και εξεπλάγην.
Μέγεθος μια σταλιά, ανοιχτή πρόσοψη, δεν έχει τραπέζια εντός, μόνο μερικά έξω στο πεζοδρόμιο, 3 νέοι μάλλον ινδικής καταγωγής στην κουζίνα.
Το μέγεθος του είναι μικρότερο από τα περισσότερα μπουγατστζίδικα της πόλης (20-30 τετραγωνικά) και όμως ο κατάλογος που υποστηρίζει απαριθμεί δεκάδες πιάτα.
Προτείνεται σφόδρα.
Πάρτε και μόνο για την εμπειρία.
Για να καταλάβετε διαφορά κουλτούρας στην μαγειρική το Pilau rice που αναφέρουμε είναι και τρίχρωμο και ξεκινά το μαγείρεμα με σπετσέρικο (μιξ μπαχαρικών).
Δείτε,
https:
Ανοικτό μόνο απογευματινές ώρες. Προτείνεται κράτηση καθότι μικρό.
Μικρό 8-10 τραπέζια με απλή ταπεινή παραδοσιακή Ιταλική διακόσμηση, νομίζω είδα την κιτρινο κόκκινη σημαία της Σικελίας στον τοίχο (με κεφαλή γοργόνας και τρία πόδια), με λίγα τραπέζια και μερικά στο μπαλκονάκι των καπνιστών.
Κεφάτο και ευγενικό service, καλό φαγητό 6-8/10, καλή μικρή λίστα Ιταλικών κρασιών με επιλογές σε ποτήρι.
Ξεχωρίζουν οι μπρουσκέτες που ήταν σούπερ.
Η ιδιοκτησία είναι δύο παλικάρια ο ένας στο σέρβις, ο άλλος στην κουζίνα - ερωτικοί μετανάστες από Ιταλία όπως λένε που τους έφυγε ο έρωτας και τους έμεινε η Osteria.
Απευθύνονται κυρίως σε φοιτητικό κοινό, οι μακαρονάδες είναι περίπου μισό κιλό οπότε δύσκολα παίρνεις 2η ακόμα και 4 άτομα.
Σε όλες τις παραινέσεις μου να μας κάνει 3-4 ατομικές να δοκιμάσουμε ήταν ανένδοτος, μάλλον γιατί και η κουζίνα δεν προλαβαίνει.
Φάτε σκάστε μακαρόνια all dente τα οποία ήταν οκ η αματριτσιάνα που πήραμε.
Είδα ζευγαράκια που δεν μπορούσαν να τα φάνε όλα.
Οικονομικό με φθηνά κρασιά, αν και έχει και 2-3 κρασιά 40-50 ευρώ το μπουκάλι.
Προτείνεται.
Το see and to be seen in Athens at night.
Κυριακή έχει ζωντανή Ελληνική μουσική.
Sushi και Λαϊκά & σύσσωμο το My style Rocks στο απέναντι τραπέζι.
Υπόγειο, με έντονη κόκκινη διακόσμηση σε μοντέρνο «καντονέζικο» στυλ. Εστιατόριο και μεγάλο κεντρικό μπαρ.
Χαβαλές πολύ καλός.
Το σέρβις είναι πολυπληθές … σύντομα μου μιλούσαν στον ενικό.
Το sushi και τα υπόλοιπα πιάτα μέτρια, και με αρκετά κακά πιάτα.
Αναμενόμενο.
Λίστα κρασιών ποτών, μπουκαλιών και φαγητού με τιμές Mayfair Λονδίνου και βάλε.
Απλά στο Mayfair το φαγητό είναι τοπ.
Αξίζει πραγματικά για τον πολύ καλό χαβαλέ και το κέφι.
Ο πύργος Απόλλων είναι το δεύτερο πιο ψηλό κτήριο στην Ελλάδα 80μ.
Στον 25ο όροφο μπαρ και εστιατόριο και στον 26ο όροφο roof top bar.
Deos μάλλον από το Δέος.
Μοντέρνο, αδιάφορη διακόσμηση με πλαστικά φυτά να κρέμονται και κάτι σαν κουρτινάκια στην οροφή να δημιουργούν κυματισμούς.
Το roof top λόγω του ύψους είναι ανεμοδαρμένα ύψη μάλλον 24/7.
Το δε εστιατόριο στον 25ο μου έκαναν εντύπωση τα κουφώματα ότι δεν είναι υαλοπετάσματα ούτε τρίπλεξ και μάλιστα ανοίγουν …. δίπλα σε καναπέδες !
Ανοικτό από νωρίς για brunch είναι τεράστιο και δημοφιλές.
Το σέρβις πολυπληθές και απλά διεκπειραιωτικό.
Το φαγητό μέτριο προς καλό 7/10, χωρίς κανένα πιάτο να ξεχωρίζει. Τα γλυκά οκ.
Καλή λίστα κρασιών, συνολικά μέτριες προς υψηλές τιμές.
Προτείνεται για την εμπειρία και για οικογένειες με παιδάκια (είχε πολλά).
Στον λόφο του Φιλοπάππου το Zonar’s είναι ένα πολυτελές εστιατόριο με μεγάλους εξωτερικούς και εσωτερικούς χώρους.
Η τοποθεσία είναι πολύ προνομιακή απέναντι από την Ακρόπολη και έχει και μεγάλο πάρκινγκ.
Συχνά η κυβέρνηση παραθέτει γεύματα σε επίσημους σε αυτό.
Το σέρβις είναι πολυπληθές και υψηλού επιπέδου.
Είναι ένα πολυτελές εστιατόριο με μεγάλες τζαμαρίες που κυριαρχεί το ξύλο και οι αποχρώσεις του λευκού. Ωραία έπιπλα, πολυτελές art de la table.
Το φαγητό καλό 7/10, χωρίς όμως κανένα πιάτο να ξεχωρίζει. Τα γλυκά του μέτρια.
Καλή λίστα κρασιών με προκλητικά υψηλές τιμές αλλά και συνολικά είναι ακριβό.
Αξίζει και προτείνεται για επαγγελματικά γεύματα και για την θέα.
Το Κολωνάκι είναι δίπλα και το Feedel είναι σε πολύ προνομιακό σημείο.
Πολύ κεντρικό λοιπόν σε μια μικροσκοπική πλατεία με νεραντζιές, μια μικρή εκκλησία, τραπέζια έξω και μέσα.
Ωραία διακόσμηση, όμορφα έπιπλα, μεγάλο bar, ωραίο art de la table.
Ο σεφ Γλωσσίδης Χρήστος, γνωστός από την τηλεοπτική του παρουσία στο Master chef είναι ταλαντούχος και ανέλαβε τα Feedel στην μετά Κουτσόπουλο εποχή. Ανακοίνωσε Ιανουάριο του 2024 ότι σταματά από τα Feedel.
Ο Κουτσόπουλος συνεχίζει πλέον στο δικό του μαγαζί εστίασης, το Samano Restaurant στην Αντίπαρο.
Tα Feedel ανήκουν στην Momentum group που έχει πολλά εστιατόρια, ξενοδοχεία, club μπουζούκια κλπ.
Ο νέος σεφ βγήκε κάποια στιγμή από την υπόγεια κουζίνα και χαιρέτησε τον κόσμο. Απλός, ευγενικός, σε κερδίζει με το χαμόγελο του.
Το φαγητό καλό, κάποια πιάτα οκ 6-7/10 κάποια πολύ καλά 8-9/10.
Ψάρι πολύ καλό, κάρυ πολύ καλό, dumplings super, arancini απλά οκ, ταρτάρ ψάρι καλό,
μακαρόνια οκ, σαλάτα καλή, πατάτες τηγανητές καλές, γλυκά μέτρια.
Δικό τους ψωμί, μικρή καλή λίστα κρασιών, cocktail pairing με το φαγητό για τους τολμηρούς.
Τιμές καλές περίπου 220 e με ένα μπουκάλι κρασί και 2 κοκτέιλ, για 4 άτομα στο σύνολο.
Σέρβις καλό.
Επισημαίνω την πολύ καλή ξένη μουσική που έπαιζε.
Αξίζει και προτείνεται.
Προτείνεται κράτηση καθώς είναι ιδιαίτερα δημοφιλές το Σαββατοκύριακο.
Απλό μαγαζί με λίγα τραπέζια εντός και μερικά εξωτερικά.
Ο εξωτερικός χώρος έχει άσχημη εικόνα λόγω των παρακείμενων εγκαταλελειμμένων μαγαζιών και λόγω οσμών από γάτες. Έχει πολλές αδέσποτες γάτες.
Πρέπει να κάνουν μια γενικευμένη καθαριότητα με πολύ χλωρίνη.
Το μενού περιλαμβάνει ψαρικά και μόνο. Πρώτη ύλη υψηλής κατηγορίας από το παρακείμενο ψαροπωλείο της ίδιας ιδιοκτησίας.
Όλα πολύ καλά έως άριστα.
Η λίστα κρασιών μικρή, καλή.
Σέρβις καλό και ευγενικό. Τιμές τσιμπημένες.
Είναι μια από τις καλύτερες επιλογές στο κέντρο για ψάρι.
Προτείνεται.
Ψαρικά με εστιατορική εκτέλεση και παρουσίαση. Όλα καλά έως άριστα.
Λίστα κρασιών πολύ καλή.
Αυτό που έκλεψε την παράσταση ήταν το φλαμπέ γλυκό στο τέλος.
Μες την ευδαιμονία της παρέας, τα χωρατά και τα τσουγκρίσματα των ποτηριών βλέπω έναν ασημένιο δίσκο φαγητού με καπάκι ορθωμένο ψηλά από έναν σερβιτόρο να κατευθύνεται στο διπλανό τραπέζι.
Ο ιπτάμενος δίσκος προσγειώθηκε στο κέντρο του τραπεζιού το καπάκι ανασηκώθηκε και πυρ έλουσε το περιεχόμενο !
Δεν κατάλαβα τι ακριβώς ήταν καθότι υπήρχαν αρκετά κορμιά μπροστά μου αλλά οι φωνές επιδοκιμασίας με έκαναν να πω στον σερβιτόρο άλλο ένα από αυτό ότι και να ήταν.
Λίγο αργότερα ήρθε ένα εντυπωσιακό τεράστιο Baba au Rum που πυρπολήθηκε μπροστά μας.
Το Grand Marnier έσβησε και οι συνδαιτημόνες μεσήλικες μαντράχαλοι το εξαφάνισαν εν ριπή οφθαλμού.
Παρουσίαση 10/10, γεύση καλή, μας φάνηκε σαν θεϊκή αλλά ποιος ενδιαφέρετε …. ήταν το κατάλληλο μαγικό υλικό σε μια όμορφη βραδιά.
Αυτή η περιοχή έχει εξελιχθεί σε αγαπημένη μου. Οι επιλογές είναι πάρα πολλές και υψηλού επιπέδου.
Πρόσφατη επίσκεψη, λιτή διακόσμηση προς το industrial, ζεστή σάλα με λίγα τραπέζια.
Η γειτονιά του είναι πολύ δημοφιλής, με αρκετά ενδιαφέροντα όπως το Μουσείο Σύγχρονης τέχνης, εστιατόρια όπως Φάμπρικα του Ευφρόσυνου, Galina, bar όπως Bobo, Babushka, KINONO, κλπ.
Το μενού περιλαμβάνει τυριά, και λίγα πιάτα που αλλάζουν ανάλογα με την εποχή.
Φαγητό καλό, τα δε κρασιά εξαιρετικά και πολλές επιλογές για ποτήρι (Coravin).
Σέρβις καλό και ευγενικό. Τιμές προς το υψηλό.
Προτείνεται.
Φωτογραφίες πλατφόρμας δελεαστικές !
Λες θα φάμε καλά … φευ....
Πατάτες τηγανητές με τσένταρ και μπέικον …. οι πατάτες μαλακές λες και τις πέρασαν από φούρνο μικροκυμάτων, τσένταρ πηχτή σάλτσα έντονα πορτοκαλί προκάτ, μπέικον … βραστό μάλλον μια και δεν είχε ούτε χρώμα ούτε γεύση. 0/10
Tacos κοτόπουλο, δεν ήταν καλά ψημένο, μπουκιά και φτύσιμο. 0/10
Μπουρίτο κοτόπουλο, με buttermilk τηγανητό κοτόπουλο … κοτομπουκιές, ένα ρύζι απροσδιόριστο, γκουακαμόλε προκάτ, φασόλια, μπέικον, λίγη πρασινάδα… γεύση μια μπουκιά και φτύσιμο.
-10/10
Τορτίγια κοτόπουλο με buttermilk τηγανητό κοτόπουλο … τύπου κοτομπουκιές… 3/10
Σαλάτα Mεξικάνα, δηλαδή coleslaw, 3-4/10
Συνολικά 30 ευρώ κοροϊδία.
Πετάχτηκαν όλα πλην σαλάτας.
Που μάλλον σημαίνει ότι άνοιξε στην εκτός Schengen περιοχή ...
Ούτε στο Βενιζέλος το είδα.
Έχει δυνατό BLT.
Πρόβειο παϊδάκι - 5/10 ποσότητα μισού κιλού σίγουρα λιγότερη.
Πρόβειο σουβλάκι - 4/10
Μπιφτεκάκι - 7/10 πολύ μικρό σαν δάχτυλο πλατύ, τα 2 τεμάχια 3.
Για να χορτάσουν 2 άτομα θέλουν 20-30 τεμάχια .... μάλλον πρέπει να ξαναδούν την τιμή.
Πατάτες - 8/10
Αλοιφές - 7/10
Ψημένο χωμί, πίτες Ok
Χαμηλές πτήσεις.
Όταν πήγα περί τις 21:
Γερνάω και γίνομαι περίεργος μάλλον.
Βέβαια πίτσες έχει και πολλά είδη ... λεπτή, χοντρή, Chicago, ξυλόφουρνου κλπ.
Γενικά προτιμώ Dominos peperoni αλλά ψάχνω και κάτι άλλο ... σαν την παλιά την Ισπανική στην Σοφούλη.
Πρόσφατη δοκιμή από Girasole.
Mόνος στο σπίτι λέω θα κάνω γουρουνιά.
Δύο πίτσες μια με πεπερόνι, μια με μανιτάρια.
Γευστικά 5-6/10
Παρουσίαση -10/10
Και οι δύο ήταν κομμένες σε τρίγωνα και ήρθαν ένας αχταρμάς διαλυμένες σαν μια άμορφη μάζα.
Να πω έτυχε ;
Να πω ότι ο ντελιβαράς ήταν οδηγός F1 και στις στροφές ανέβασε πολλά G....
To κουτί ήταν από λεπτό χαρτόνι, η πίτσα λεπτή, μαλακιά και με πολύ υγρασία... ας μην την έκοβαν τελείως. Η μισή είχε κολήσει στο κουτί....
Γενικά όχι από εμένα τουλάχιστον για delivery.
Shawarma κοτόπουλο super !
Σαλάτα αβοκάντο, ρεβύδια και ρόκα, οκ καλή αλλά μικρή ποσότητα θα πω.
Πολύ καλό συνολικά προτείνεται και θα δοκιμαστούν όλα αν καιρώ λέω μόλις έφαγα.
Πάω το βράδυ να δοκιμάσω τα υπόλοιπα... 22:
Μικρό ωράριο ... για Σάββατο περιέργο.
Πολύ καλό, προσεγμένα.
Πολύ καλή συσκευασία επίσης.
Από όσο γνωρίζω δεν είχαν ούτε έχουν εμπειρία σε αγορές τροφίμων ούτε στην εστίαση.
Η κύρια ενασχόληση του ομίλου είναι η ένδυση.
Το δε management προέρχεται από τον τραπεζικό χώρο.
Η έλλειψη ενημέρωσης από μέσα της πόλης αλλά και της Αθήνας δείχνει ότι δεν υπάρχει τίποτα να ειπωθεί.
Στην κατηφόρα μένει μόνο να ακουστεί το μπαμ.
Θα περάσω σε λίγο να δω τι γίνεται.
Wikipedia ! Respect.
Μεγάλωσα με τους κ Τάκη και Νίκο.
Κάθε Πέμπτη ο μπαμπάς μου πήγαινε στα αδέλφια με τους φίλους του.
Σουτζουκάκια, χωριάτικη, καυτερή (Αγία Τριάς), ρετσίνα και χαλβά εμπορίου.
Έκλεισε τον κύκλο του και έκλεισε και σαν κατάστημα.
Η εταιρεία ΤΡΑΤΑ είναι ναυαρχίδα της Βορείου Ελλάδος. Έχει εμπορικό σήμα το FLOCOΣ για όσους θυμούνται τις φοβερές τηλεοπτικές διαφημίσεις.
https:
Φλοοοκοςςςς, σσσρλλλουπ. Έχει χαραχθεί στην μνήμη μου.
Η προσπάθεια τους ήταν στα πλαίσια εταιρικής προβολής, για ενίσχυση του branding.
Τις συνταγές τις επιμελήθηκε ο κ. Παπουτσάκης από τα Χαρούπι, 10 τραπέζια, Φαραώ, κλπ.
Δεν μπορώ να πω ότι ήταν πολύ πετυχημένες.
Σε κάθε περίπτωση έκλεισε τον κύκλο του.
Σίγουρα το κόστος ήταν σημαντικό και αφορούσε προβολή.
Θα σημειώσω όμως ότι πολλοί ακόμα έχουν την ίδια στρατηγική στην Μοδιάνο, πχ εμφιαλωμένα νερά έχουν κατάστημα, παραγωγός αυγών έχει κατάστημα κλπ.
Πολλοί την Μοδιάνο την αντιμετώπισαν σαν περίπτερο σε έκθεση.
Η ΤΡΑΤΑ ήταν το πιο σημαντικό όνομα.
Εύχομαι στην Μοδιάνο να κάνουν πετυχημένη επανεκκίνηση.
Η εναλλακτική είναι νέος ιδιοκτήτης σχετικός με το αντικείμενο.
Η τωρινή ιδιοκτησία, απέτυχε όπως είναι προφανές εκ του αποτελέσματος.
Τα αδέρφια Τσάμη παλιά (80-90) δούλευαν σερβιτόροι στο Λιόπεσι.
Μετά άνοιξαν απέναντι στην πλατεία τα Αδέρφια.
Πολλοί παλιοί θαμώνες από το Λιόπεσι τους ακολούθησαν.
Τώρα ποια εστιατόρια έχουν ;
Αν έχουν.
Ευχαριστώ.
Τοποθεσία στην Κρήνη σε προνομιακό σημείο στην Ριβιέρα της Θεσσαλονίκης. Η περιοχή δυστυχώς είναι σε συνεχιζόμενη παρακμή με πολλά άδεια καταστήματα και εικόνα εγκατάλειψης.
Όμορφο διακριτικά πολυτελές περιβάλλον με εξωτερικό ημιυπαίθριο χώρο που επιτρέπεται το τσιγάρο.
Ωραίο art de la table.
Το μενού περιλαμβάνει πιάτα με βάση τα θαλασσινά και όλα πλην ενός φρικασέ είναι απλά πιάτα χωρίς τεχνικές.
Βασίζονται σε φρέσκια υψηλού επιπέδου πρώτη ύλη και με λιτή διαχείριση και παρουσίαση προσφέρουν πιάτα που είναι όλα άνω του μετρίου.
Από ότι φάγαμε συνοπτικά το καρπάτσιο λαβράκι ήταν εξαιρετικό, το ταρτάρ καραβίδας επίσης καλό, οι φιλεταρισμένες κουτσομούρες αδιάφορες (είναι πολύ μικρό ψάρι για να φιλεταριστεί και στο ψήσιμο στέγνωσε και 130 ευρώ το κιλό !), οι αποφλοιωμένες αχνιστές γαρίδες αδιάφορες 89 ευρώ το κιλό, αχνιστή γλώσσα πολύ καλή 83 ευρώ το κιλό, ταραμοσαλάτα οκ, μπακλαβάς αποδομημένος νόστιμος αλλά προκλητικά ακριβός στα 20 ευρώ.
Κατ’ εμέ έπρεπε το κόστος σέρβις για την θεατρική παρουσίαση του μια και το συνθέτουν στο τραπέζι να λογιστεί ως έμμεσο κόστος ώστε να μην ξεχωρίζει προκλητικά και να είναι μέρος της εμπειρίας στο εστιατόριο.
Σημειώνω ότι ειδικά για την ταραμοσαλάτα είχα μεγαλύτερες προσδοκίες βέβαια δεν είναι και από τα αγαπημένα μου (λόγω του χρώματος πρέπει να βάζουν και ένα λάδι μαϊντανού ή κάτι συναφές).
Η λίστα κρασιών μεγάλη με μεγάλα γράμματα ότι πρέπει για ανθρώπους με πρεσβυωπία.
Το μενού φαγητού διαφορετικό με μικρά γράμματα αντίθεση που ξενίζει. Μια και προσέχουν την λεπτομέρεια πρέπει να το κοιτάξουν.
Σέρβις καλό και ευγενικό αλλά θέλει δουλειά, σερβίραμε κρασί μόνοι μεταξύ μας.
Τιμές υπερβολικά υψηλές που δεν δικαιολογούνται ούτε από την πρώτη ύλη, ούτε από το σέρβις περίπου 130 ευρώ το άτομο.
Εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι επειδή το εστιατόριο ήταν γεμάτο, έχουν πολυπληθές κοινό που δεν προβληματίζεται από το αντίστοιχο κόστος.
Καταλήγοντας, φάγαμε στην Ριβιέρα της Θεσσαλονίκης σε επώνυμο εστιατόριο με κόστος επώνυμου εστιατορίου της Cote d’ Azur.
Δεν δικαιολογείται το κόστος και γι’ αυτό δεν προτείνεται από εμένα.
ΥΓ. Δεν μου αρέσει να γράφω αρνητικές κριτικές. Σπάνια αναφέρω τιμές και σήμερα το έκανα. Έχουν δημιουργήσει προσδοκίες που για εμένα δεν δικαιολογούνται ακόμα. Έλπιζα να δω μαγειρικές τεχνικές, πιο εστιατορικά στησίματα με αντίστοιχα υλικά σε αυτό το κόστος.
Πολύ ωραία διακόσμηση με εντυπωσιακό μεγάλο bar, θερμός φωτισμός, πολύ πετυχημένο σύνολο.
Το μενού περιλαμβάνει τυριά, αλλαντικά και κρέατα από το διπλανό ομώνυμο Delicatessen.
Ειδικά η ποικιλία τυριών ήταν εξαιρετική, τα πιάτα με τα κρέατα όμως, για τα οποία φημίζεται ήταν μέτρια έως κακά.
Όλα είχαν έντονες οσμές από άλλα κρέατα, νομίζω ότι δεν κάνουν σωστή διαχείριση στις σχάρες. Μπερδευόταν οσμή και γεύση από χοιρινό στο μοσχάρι.
Τα δε μπιφτέκια πολύ συμπαγή (περασμένα 2 φορές στην μηχανή) και αδιάφορα.
To πιο καλό κρέας ήταν τα λουκάνικα.
Η λίστα κρασιών καλή. Σέρβις καλό και ευγενικό. Τιμές αναμενόμενα υψηλές στις κοπές.
Προτείνεται με αστερίσκους.
At your service
@toy "
Είναι Virtual Queue σκανάρεις ένα Barcode ... καινούργια κόλπα....
Αλλιώς, σαν γνήσιος Έλληνας .... ζητάς τον Giacommo - ιδιοκτήτης ή την Μαργαρίτα την γυναίκα του.... του λες ότι είσαι Έλληνας και .... σκέψου κάτι ))
Πχ το έταξες στην γυναίκα σου να την πας στο καλύτερο μπαρ του κόσμου και εχθές την πήγες στο Sips που είναι για το 2023 το καλύτερο και ήταν τόσο χάλια που σου είπε ότι θα σε χωρίσει.
Οπότε για σώσεις τον γάμο σου την πήγες στο Ν1 το 2022 και 2021, 2020.... που είσαι σίγουρος ότι θα είναι παράδεισος.
Markets: Boqueria (ειδικά στο ElQuim δοκίμασε καλαμαράκια με τηγανητά αυγά)
Εστιατόρια: Calpep, Gresca, El National, Canate, Gaio, Els Tres Porquets
Show: Gatsby
Bar : Paradiso, Slow
Ζαχαροπλαστείο: Bubo
Michelin: Cocina Hermanos Torres 3*, Alkimia 1*, Hoffman 1*
Καλό ταξίδι !
Οι λόγοι προφανείς – άμα είναι αρνητική και στο εξωτερικό δε, δεν θα πάει κανένας, είπα να αλλάξω για λίγο.
Οκτώβριος 2023, Παρασκευή βράδυ.
Michelin Guide recommended
“This lively, dynamic restaurant is in a converted building that once housed a cinema and later belonged to the railways. Top quality ingredients take pride of place here, while the pleasant outdoor area overlooking a small park is an added attraction.
Δείτε τις συνημμένες φωτογραφίες των πιάτων και αυτές στο,
https:
Είναι από τις φορές που ανακαλύπτεις ότι και σε τέτοιους καταλόγους εκθειάζονται μετριότητες.
Μεγάλο εστιατόριο, ένα παραδοσιακό αυτόνομο κτήριο, με ωραίο κήπο μέσα σε ένα μεγάλο καινούργιο πάρκο στο βόρειο Μιλάνο στην περιοχή Porta Nuova.
Επισκέπτομαι το Μιλάνο συχνά τουλάχιστον ετησίως αλλά πρώτη φορά έμεινα στην Porta Nouva, την καινούργια περιοχή με τους ουρανοξύστες.
Σαν περιοχή είναι αποκάλυψη, πολύ καλά ξενοδοχεία πολύ οικονομικά, σύγχρονη πόλη 5-10 λεπτά από το κέντρο.
Το Ratana, ωραίο, όμορφη διακόσμηση, πολύ καλά κρασιά από όλη την Ιταλία αλλά το σέρβις και το φαγητό κάτω από την βάση.
Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, κράτηση για τις 20:
Η σερβιτόρα που μας σέρβιρε ήταν μάλλον φοιτήτρια που έκανε part time εργασία, παντελώς άσχετη με το σέρβις. Το φαγητό προτάσεις από όλη την Ιταλία, μικρό μενού.
Το ένα δεν το έχουμε το άλλο δεν το έχουμε καταλήξαμε 3 από τους 4 να πάρουμε το ίδιο.
Οσομπούκο και πάπια οι επιλογές …. ούτε τα γλυκά το έσωναν.
Είδα και εγώ τις φωτογραφίες στο Michelin λέω θα φάμε καλά, αμ δε.
Για καφέ και κρασί ναι, για φαγητό it’s a No by me.
Επαγγελματικό και ευγενικό service.
Καλή λίστα κρασιών που σηκώνει όμως βελτίωση.
Όλα τα πιάτα που δοκιμάστηκαν ήταν άνω του μετρίου πλην των γλυκών που παραμένουν πολύ μέτρια.
Τα bar είναι πολύ πλούσιο με πολλές επιλογές.
Προτείνεται.
Όλα είναι από καλά έως πολύ καλά.
Οι μερίδες τους είναι για δύο άτομα.
Μόνη ένσταση ότι πολλές φορές η ποσότητα διαφέρει στο ίδιο πιάτο κατά 1/4 προς 2/5.
Προτείνεται.
Ήρθαν 1 ώρα μετά, η margarita ήταν μέτρια, η δε Diabolo μάλλον κακή.
Τιμή 25 ευρώ, περίμενα περισσότερα.
Speachless ... ο νεαρός ονειρεύεται Milos ... δεν ήξερα ότι έψαχνε επενδυτή.
PR ψάχνει από ότι φαίνεται.
@All
Επιτέλους Pret A Manger και ξεκινά από Θεσσαλονίκη.
https:
Ήρθε η ανάπτυξη !!!
Respect.
Ενημερωμένος βλέπω και στα κουτσομπολιά !
Η Cherchez la femme είναι 10 χρόνια μεγαλύτερη του και πολύ εντυπωσιακή.
Η κεφαλαιοποίηση του είναι κληρονομιά από τον παππού του ο ίδιος δηλώνει πέραν των ναυτιλιακών - restaurateur με 2 εστιατόρια. Το πρώτο μάλιστα ταβέρνα παλιά και ιστορική.
Το δεύτερο make look & be pompous.
Όπως πολύ σωστά λες το να τον βάλουν και Ν1 σεφ είναι το λιγότερο άκομψο.
Μεταξύ μας, ο προσφιλής εστιάτορας δεν κατάλαβε ποιος είναι και τι κάνει ο συνοδός της ξανθιάς. Δεν του πέρασε από το μυαλό καθόλου δε ότι μπορεί να πήγε να φάει γιατί θέλει να τον αγοράσει μελλοντικά.
Πήγαν να φάνε μόνοι τους...
Κάπως έτσι δεν πήρε το πρώτο του εστιατόριο ;
Μην του το χαλάσεις, άστον με την ανάμνηση της ξανθιάς.
Ma que bella που θα έλεγε και αυτός .... Γαλλικά δεν ξέρει.
Καλή χρονιά με υγεία !
Τα media Αθηνόραμα, FNL, είναι επιχειρήσεις και έχουν έσοδα από διαφημίσεις, σπόνσορες, EOT, εταιρείες ΗΟRECA και ποτών, κλπ.
Έμεσα ή άμεσα είναι εκ του αποτελέσματος προφανές ότι υπάρχει υποκειμενική- κατευθυνόμενη πιο σωστά προβολή συγκεκριμένων εστιατορίων.
Άποψη μου είναι ότι Μούργα, 10 τραπέζια, κλπ. που αναφέρθηκαν έχουν προκλητικά προνομιακή προβολή.
Αν δεν το είδατε, δείτε το,
https:
Ο σεφ ενός από τα παραπάνω ψηφίστηκε 16ος καλύτερος σεφ στην Ελλάδα και ο Pronzato 18ος, ο Ευαγγέλου 17ος … άνευ άλλου σχολίου.
Ο Σωκράτης ο Μπεληγιάννης του Mαιτρ & Μαργαρίτα δεν χωρούσε στους 100.
Ο Αντώνης Μουστάκης του Extravaganza δεν χωρούσε στους 100.
Ο Στέργιος ο Σούσουρας λέτε να είναι συνωνυμία ;
Iδιοκτήτης στο Τριζόνι είναι ο 96ος καλύτερος σεφ και μάλιστα new entry ! No comment.
Πότε πήγε κάποιος στο Τριζόνι και τον είδε να μαγειρεύει ; Και δεν κρίνω ότι δεν ξέρει μπορεί και να ξέρει που προσωπικά αμφιβάλλω.
Πέραν της πλάκας καλό κάνουν που υπάρχουν αυτοί οι θεσμοί, θετικό το πρόσημο αλλά μερικές φορές έλεος.
ΥΓ.
Από ότι ξέρω τρώνε τζάμπα … και αυτό αμοιβή είναι.
Ανέκδοτο των εορτών.
Στην Αθήνα άνοιξε ένα καινούργιο εστιατόριο που έχει διαφημιστεί πολύ. Το είχα στην bucket list (το έβγαλα μετά από υπόδειξη φίλου που πήγε). Έχει πρόσφατη κριτική και εδώ.
Πάει ένα ζευγάρι για φαγητό σε γνωστό εστιατόριο της Θεσσαλονίκης παραγγέλλουν εκλεκτά εδέσματα και καλό κρασί, ο εστιάτορας έχει εντυπωσιαστεί από την ξανθιά κυρία που είναι πανέμορφη. Αναρωτιέται που την ξέρω, που την ξέρω….
Τον φωνάζει ο εν λόγο κύριος ξέρεις εγώ ποιος είμαι τον ρωτάει, δεν ξέρω του λέει …. γοητευμένος ο προσφιλής εστιάτορας με την ξανθιά την κοιτάει στα … μάτια. Βρε πια είναι βρε πια είναι.
Η Μενεγάκη δεν είναι, πως την λένε την άλλη…. η Σκορδά δεν είναι…. να μιλάει ο κύριος έχω ένα φοβερό καινούργιο μαγαζί με κρασάρες, με μενού από σεφ με Michelin, να έρθεις Αθήνα σε περιμένω κλπ.
Μπίρι μπίρι τζάμπα το τραπέζι ήθελε και έταζε PR.
Εξαιρετικό γούστο στην ξανθιά βέβαια.
Ρωτάω και εγώ δεν κέρασες τίποτα βρε αποτυχημένε Δον Ζουάν …
Κέρασε ένα κρασί από την καρδιά του και μια φλογερή ματιά από ότι μου είπανε άλλοι.
Προτείνεται σφόδρα και ανεπιφύλακτα.
Το στήσιμο του μαγαζιού είναι ωραίο, με ωραία διακόσμηση, κάτι σαν μοντέρνα χωριάτικη με ανοιχτή κουζίνα και ψησταριές.
Είναι μια αυλή στην οποία έχει εγκατασταθεί μια τέντα/σκηνή με μια οπή στην μέση ψηλά, και ισχυρός κλιματισμός. Ουσιαστικά είναι ημιυπαίθριο μεν κλειστό δε.
Το στήσιμο, το μενού, το στυλ του σέρβις, η δυνατή Ελληνική μουσική, μοιάζουν πολύ με έτερο εστιατόριο του κέντρου της πόλης.
Ότι φάγαμε ήταν καλό και άνω του μετρίου χωρίς όμως να είναι κάτι ιδιαίτερο.
Σε ένα πιάτο υπήρχε μια σημαντική αστοχία.
Στην Bavette που ήταν η πιο ακριβή επιλογή υπήρχε έντονη οσμή η οποία είχε προκληθεί επειδή μάλλον ψήθηκε σε σχάρα που είχε ψηθεί πιο πριν συκώτι ή άλλο κρέας. Τρεις στους τέσσερις της παρέας δεν το έφαγαν.
Άλλη παρασπονδία ήταν το γεγονός ότι όλα μα σχεδόν όλα ήρθαν στο τραπέζι αμέσως.
Πήγα κοντά στην κουζίνα να την δω και άκουσα την αναγγελία της παραγγελίας μας η οποία ήταν όλα τα πιάτα χωρίς διαχωρισμό σε πρώτα και κυρίως και χωρίς χρονικό διαχωρισμό.
Αποτέλεσμα ήταν να μην χωράει το τραπέζι το οποίο ήταν πολύ μεγάλο. Αν ήταν καινούργιο εστιατόριο θα έλεγα ότι είναι λάθος πρώτων ημερών, αυτό που έγινε ήταν απλά αντιμετώπιση ταβέρνας, 1-2-3-4-5 …. 10 στο 15 όλα τώρα.
Η λίστα κρασιών καλή. Σέρβις βασικό υπέρ το δέον φιλικό.
Το μεγάλο φάουλ όμως το οποίο είναι απαράδεκτο ήταν το γεγονός ότι αρκετοί κάπνιζαν.
Τουλάχιστον 3-4 κάπνιζαν πούρα και αρκετοί ηλεκτρονικά και απλά τσιγάρα.
Θα μπορούσα να πω ότι επειδή είναι μεγάλο εστιατόριο και με τρύπα στην μέση στην οροφή (περίπου 1 μέτρο) ήταν ενοχλητικό 6/10 όχι 10/10, αλλά θα πω όχι από εμένα.
Έκαναν μεγάλη επένδυση, κάνουν και βίντεο στο ΤΙΚΤΟΚ με κέφι και μπρίο αλλά αφήνουν τους θεριακλήδες να κάνουν το τσιγαράκι τους και το πουράκι τους.
Δεν προτείνεται.
Μπουζουκλερί Ιφιγένεια στο κέντρο.
Καλεσμένος Κυριακή βράδυ.
Αδιανόητη υποκουλτούρα λόγω θαμώνων όχι λόγω μουσικής ή θεάματος.
Πρέπει οι 5/10 να κάπνιζαν.
Άντεξα τον καπνό μια ώρα από υποχρέωση.
Αυτό που δεν μπορούσα να αντέξω ούτε δευτερόλεπτο ήταν να βλέπεις το κάθε αυθάδες τσογλάνι να καπνίζει χωρίς να το ενδιαφέρει ότι απαγορεύεται ή ότι κάποιοι δεν καπνίζουν.
Με τασάκια κλπ όλα σαν τα 80-90s, ντροπή.
Θύμωσα.
ΥΓ.
Πρώην καπνιστής με 3 πακέτα στα ντουζένια μου ημερησίως.
Γουίβερ με λάχανο και διπλό με ότι θες.
Πήρα και ένα μονό με την πράσινη καυτερή σως, πολύ καλή αλλά όντως αρκετά καυτερή.
Μια χαρά.
Καλή μουσική, πολύ καλό Bar ambience, η ανακαίνιση που έκαναν βοηθάει.
Επιχειρηματική σύμπραξη αρκετών γνωστών στην εστίαση (Canteen, Cevicheria, Apalou).
Το παλιό ήταν ένα μαγαζί που έλειπε από την πόλη το καινούργιο έρχεται με αστερίσκους.
Η δε Μοδιάνο που ήταν το παλιό έχει πάρει την φόρα κατηφόρα.
Η κουζίνα δεν είναι όπως η παλιά και οι γεύσεις πλέον να το πω ευγενικά … εξ απλουστευμένες.
Όλα μέτρια, φωτό συνημμένα.
Μόνο το Ceviche ήταν καλό όλα τα άλλα μέτρια.
Οι ποσότητες στα Tacos και στα σουβλάκια (robata) παιδικές, τα Sushi μέτρια.
Λίστα κρασιών καλή. Ποτά, έχουν λίστα με cocktail, ένα ήπια, είπα φέρτε μου το καλύτερο cocktail και ήταν 4/10.
Σέρβις καλό.
Τιμές προς υψηλές.
Ευχαριστώ για την διευκρίνηση. Τους ρώτησα δε να μου το εξηγήσουν κιόλας.....
Είναι από αυτές τις λέξεις/έννοιες που τις ακούς λες τις ξέρεις και τελικά τις ξέρεις λάθος.
Αντελήφθην το ανάποδο λοιπόν.
Παλιά υπήρχαν στην Θεσσαλονίκη, ο Κρικέλας, το Όλυμπος Νάουσα, ο Στρατής, το Μιάμι, κλπ.
Τα περισσότερα δεν υπάρχουν πια.
Στα δε περίχωρα της πόλης ελάχιστα εστιατόρια είχαν όνομα με αντίστοιχο ειδικό βάρος τα οποία ελάχιστα επέζησαν.
Από παλιά λοιπόν στην Μηχανιώνα για την Παναγιά, για λουκουμάδες με παγωτό και ψάρι στον Ρετσέλη.
Εστιατόριο από το 1962.
Εστιατόριο παλιό που πέρασε όπως λέμε όλη η Ελλάδα και έφαγε ψάρι.
Οι τοίχοι γεμάτοι φωτογραφίες με επώνυμους, πολιτικούς, ηθοποιούς, αθλητές, ιερωμένους, επιχειρηματίες, κλπ.
Ο κ Γάκης παρέδωσε στην δεύτερη γενιά στο γιο του κ Κωστή Ρετσέλης που λειτουργεί το εστιατόριο με την σύζυγο του.
Ότι φάγαμε ήταν πολύ καλό.
Μόνο το ταρτάρ μπαρμπούνι ήταν οπτικά ωραίο αλλά γευστικά αδιάφορο.
Εξαιρετικές τηγανητές πατάτες χεράτες.
Το δυνατό χαρτί του εστιατορίου είναι το φρέσκο ψάρι το οποίο το ξέρουν και το χειρίζονται άψογα.
Όμορφος χώρος, ευγενικό σέρβις, οικονομικό, προτείνεται ανεπιφύλακτα.
Κατάλληλο για οικογένειες με μικρά παιδιά για τα οποία μπροστά υπάρχει παιδική χαρά και παραλία.
Εστιατόριο κεντρικό κοντά στο σταθμό τρένων Milano Centrale, σε μια περιοχή που έχουν γίνει και γίνονται μεγάλες επενδύσεις. Porta Nuova, Porta Garibaldi, γεμάτο καινούργια κτήρια, ουρανοξύστες, εμπορικά κέντρα, ξενοδοχεία, πάρκα.
Μια περιοχή βόρια του κέντρου που αξίζει και να μείνεις αλλά και να την επισκεφτείς.
Πιο καινούργια ξενοδοχεία πιο μοντέρνα πόλη.
Osteria Angelino λοιπόν, επαγγελματικό γεύμα μεσημεριανό, με πήγαν Ιταλοί που τρώνε συχνά εκεί.
Η διαφορά μεταξύ τρατορίας και οστερίας είναι ότι οι τρατορίες είναι πιο απλά μέρη όπου συνήθως δεν έχουν μενού και έχουν 2-3 πιάτα ημέρας.
Η οστερία είναι πιο επίσημο εστιατόριο. Αυτά μάλλον τα παλιά τα χρόνια…
Κουζίνα περιοχής Λάτσιο, με όλες τις παραδοσιακές συνταγές, Cacio e Pepe, Carbonara, Suppli, Carciofi (αγγινάρες), κλπ.
Καλή μικρή λίστα κρασιών, απλά πιάτα πολύ νόστιμα. Με μια λέξη ορίτζιναλ.
Σέρβις ευγενικό, κατάλογοι και στα αγγλικά.
Αν βρεθείτε στα μέρη του δοκιμάστε το.
Οικονομικό, κατάλληλο και για οικογένειες με μικρά παιδιά.
Ναι έτσι είναι, καταρρέει.
Πιστεύω ότι αν την πρότειναν θα ενδιαφερόταν. Έχει δυνατότητες κτιριακής επέκτασης.
Αν και το ιδανικό σημείο για τέτοιο έργο είναι το λιμάνι, έχει και parking, έρχονται και τα κρουαζιερόπλοια.
Τάπας ταβέρνα που αυτοαποκαλείται … Σαμπανερία.
Πολλά Ελληνικά οινοποιεία έχουν πλέον Αφρώδη από σταφύλια όπως Ξινόμαυρο, Αγιωργήτικο, Μοσχοφίλερο, μέχρι και Βιδιανό.
Άλλοι με Μethod Τraditionelle (ζύμωση και σε δεξαμενή και στο μπουκάλι) όπως ο Καρανίκας και ο Τσέλεπος, οι περισσότεροι με μέθοδο Charmat (ζύμωση μόνο σε ανοξ. δεξαμενή πχ Procecco) παράγουν αξιόλογους αφρώδεις οίνους.
Προσωπικά πιστεύω ότι για το Domaine Καρανίκα, το Cuvee Speciale Brut, είναι ανώτερο πολλών Γαλλικών επώνυμων Champagne. Η ετικέτα του δε έχει ζωγραφισμένο με κάρβουνο έναν … Δον Κιχώτη σε επέλαση. Αν τα όνειρα ήταν ανεμόμυλοι …
H ιστορία στην Ελλάδα με τα αφρώδη είναι παλιά από την Arcadia, Champagne d’ Orient του 1835 των Αδελφών Παπανικολάου, μέχρι τον Καραμανλή που σέρβιρε Ελληνικά αφρώδη (Αμαλία) στα επίσημα γεύματα προκαλώντας έκπληξη στους επίσημους προσκεκλημένους.
Η δε σύγχρονη Αμαλία του Τσέλεπου έχει το όνομα της συζύγου του.
Στο Can Paixano λοιπόν οι Ισπανοί φτιάχνουν, πουλάνε αφρώδες και δεν έχουν πρόβλημα να το λένε και Xampanyeria παρόλο που «απαγορεύεται» μιας και εκτός Kαμπανίας.
Τάπας bar με πολλά και διαφορετικά εδέσματα και αφρώδη Demi Sec, Brut και Ροζέ.
Μόνιμα γεμάτο εστιατόριο, χωρίς κρατήσεις, οικονομικό όπου τα αφρώδη τα απολαμβάνουν με ότι μπορεί να φανταστεί κανείς εκτός από όστρακα (που θα περίμενε κανείς…).
Φοβερά λουκάνικα, φοβερά σάντουιτς με Iberico, μέχρι και αντσούγιες με ελιές μας έφεραν.
Τα δε ποτήρια αυτά τα παλιά ρηχά ποτήρια των 60s.
Πάμφθηνο, πουλούσαν το κουτί με τις 6 σαμπάνιες 28 ευρώ.
Όλοι ξέρουμε τις πίτσες και τα μακαρόνια της Ιταλίας, η συγκεκριμένη Trattoria είναι μια μικρή αλυσίδα με 3 καταστήματα που έχει όλα τα προαναφερθέντα αλλά και Gnocco Fritto.
Gnocco Fritto τηγανιτή ζύμη χαρακτηριστικό έδεσμα της Λομβαρδίας.
Σερβίρεται με σαλάμια, τυριά και με … νουτέλα για γλυκό τελείωμα.
Ενδείκνυται για οικογένειες, τα πάντα είναι πεντανόστιμα.
Απλό, παραδοσιακό, όμορφο και οικονομικό εστιατόριο.
Πολύ καλά κρασιά.
Έχουν και υποκατάστημα στην καρδιά της επιχειρηματικής περιοχής της μόδας του Μιλάνου (Via Savona), όπου γίνεται παρέλαση ειδικά το μεσημέρι.
Το επισκέπτομαι συχνά και κάθε φορά είναι τέλειο.
www.
We started with Time Out Market Lisbon in 2014, and since then we’ve opened in New York, Boston, Montreal, Chicago and Dubai (with Porto, Prague, Abu Dhabi, Osaka and some other very cool cities in the pipeline). And now Time Out Market has landed right here in Cape Town…
Έδρα το Λονδίνο από το 1968. Το 95-96 στο Λονδίνο είχαν ένα περιοδικό που έβλεπες τα club, τα events, σε εποχές χωρίς Internet. Ήταν η απόλυτη πηγή ενημέρωσης για διασκέδαση.
Πλέον ψηφιακό. Είναι καλή πηγή ενημέρωσης.
Αναρωτιέμαι αν τους πρότειναν την Μοδιάνο.
Πολυτελή βαριά διακόσμηση που δείχνει την ηλικία της.
Ακριβά σερβίτσια και ποτήρια μια πολυτελής εικόνα που έχει στηθεί να λειτουργεί ως βιομηχανία.
Στην Βενετία με τους εκατομμύρια τουρίστες το εστιατόριο αυτό είναι μια καλορυθμισμένη μηχανή.
Προτείνεται από τον κατάλογο Michelin.
Έχει σεφ που έχει θητεύσει στο διάστερο Petrus του Gordon Ramsey στο Λονδίνο, και Sommelier με πολλά βραβεία.
Η λίστα κρασιών υπερπαραγωγή, τόμος της Papyrus Larousse Britannica.
Είναι κάτι στιγμές που και να ξέρεις κάτι λίγα από κρασιά απλά τα χάνεις.
Ο Sommelier έτοιμος να βοηθήσει αλλά τι βοήθεια να ζητήσεις όταν στο τέρας που κρατάς στα χέρια σου έχει κρασιά από 30 ευρώ έως μερικές χιλιάδες.
Ζητάς λίγο χρόνο, προσπαθείς να καταλάβεις πως είναι δομημένη, ανά περιοχή, ανά ποικιλία, ανά χρονιά, λευκά πρώτα ή κόκκινα.
Δεν γράφει σταφύλια αλλά παραγωγούς και ονόματα κρασιών….
Αμηχανία, να σε κοιτά και η παρέα ….
Καλό είναι πριν πας σε ένα εστιατόριο που έχεις κλείσει να ρίξεις μια ματιά στο μενού και στην λίστα κρασιών. Δεν το είχα κάνει οπότε ίδρωσα … λίγο.
Το εστιατόριο όμως είχε στις πρώτες 3 σελίδες επιλογές δικές τους που προσφέρουν και by the glass που ήταν πολύ καλές.
Ήπιαμε πολύ καλά Veneto λευκά κρασιά και φάγαμε πολύ καλά πιάτα σε τιμές ελαφρά τσιμπημένες. Τέσσερα άτομα με 2 μπουκάλια κρασί περίπου 350 ευρώ.
Σέρβις εξαιρετικό.
Προτείνεται.
ΥΓ.
Η πιο καλή εποχή για να επισκεφθείς την Βενετία είναι Οκτώβριο, Νοέμβριο. Έχει μεν βροχές αλλά είναι ανθρώπινη στο να βρεις εστιατόρια, να επισκεφθείς μουσεία κλπ.
Σπανακοτυρόπιτα, αποκάλυψη, εξαιρετική.
Ξαναπήρα και ήταν πάλι πολύ καλή αλλά λίγο παραπάνω ψήσιμο το ήθελε.
Προτείνεται για τις πίτες.
Είδα και χειροποίητα γλυκά.
Χωρίς να έχω πάει λοιπόν, εντυπωσιάστηκα από τις επιλογές κρασιών που είδα στον κατάλογο και τις τιμές τους.
Faustino Rioja 32e στην κάβα είναι 33, Le Volte dell'
Tα παραπάνω και αρκετά άλλα που έχει είναι βαριά ονόματα και κρασάρες.
Η λίστα είναι καλού μεγέθους και είναι πολύ δυνατή.
Έχει 3 Μαυροτράγανα ... του Σιγάλα 56e με 53 κάβα ... αναρωτιέμαι ποιος την έκανε.
Τα κρασιά που αναφέρω είναι σχήμα λόγου ... τζάμπα.
Προτείνεται και χωρίς να έχω πάει.
Είχα διαβάσει κριτική από τον Andy Hayler, γνωστό κριτικό εστιατορίων τον οποίο παρακολουθώ.
Εξαιρετικό Tapas Bar Restaurant.
Αυτό που στην κοσμοπολίτικη Βαρκελώνη αποκαλούν κουτούκι. Παλιό εστιατόριο, με μεγάλη μπάρα και μάγειρες από μέσα, και μια μικρή σάλα με 6-7 τραπέζια.
Δεν δέχεται κρατήσεις, δεν έχει μενού κάθεσαι σε ρωτάνε παίρνουν μια μικρή συνέντευξη και φέρνουν.
Κάτι σαν Βολιώτικο….
Ωράρια 13:
Σούπερ γεύσεις, τεράστια ποικιλία, μόλις φας τα πρώτα σε ρωτάνε σε καθοδηγούνε και φέρνουν πολύ γευστικά πιάτα.
Λίστα κρασιών πολύ δυνατή. Ήπιαμε ένα εξαιρετικό μπουκάλι Rioja.
Τιμές καλές 40-50 ευρώ το άτομο, σέρβις γρήγορο, επαγγελματικό και θεατρικό.
Ο σερβιτόρος μας ένας πολύ ευγενικός κύριος (φωτό συνημμένα) που δεν μιλούσε ούτε πολλά ούτε καλά Αγγλικά έδωσε κυριολεκτικά παράσταση. Έπαιζε με τα ποτήρια, σέρβιρε το κρασί με μπρίο, γελούσε απ’ την καρδία του και μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις.
Τα εστιατόρια είναι οι άνθρωποι τους … όπως είναι της μόδας να λένε για τους σεφ άμα το φαγητό είναι μαγειρεμένο με αγάπη είναι νόστιμο …. ισχύει και επαυξάνω και για τους σερβιτόρους.
Χορηγός θετικής ενέργειας να είναι καλά ο άνθρωπος.
Προτείνεται σφόδρα.
ΥΓ.
Ίσως δεν είναι κατάλληλο για οικογένειες με μικρά παιδιά λόγω της μη ύπαρξης μενού.
Σχεδόν δίπλα στον καθεδρικό της Βαρκελώνης.
Κουζίνα λέει Γιαπωνέζικη Fusion, ο κατάλογος ήταν κυρίως Καταλανική κουζίνα και … σούσι.
Ότι πήραμε εξαιρετικό, περιβάλλον σούπερ.
Ότι είδα στα διπλανά τραπέζια ήταν εντυπωσιακό.
Καταπληκτικό μπαλκόνι, μοντέρνο και μέσα και έξω.
Πολύ καλή λίστα κρασιών.
Τιμές καλές, σέρβις εξαιρετικό.
Προτείνεται.
Catalan, Galician κουζίνα, fusion επιρροές, βάση τα ψαρικά.
Μικρή λίστα κρασιών δοκιμάστηκε ένα Albarino που ήταν καλό.
Καλά τα ορεκτικά και τα κυρίως χωρίς να ξεχωρίζει κάτι ως εξαιρετικό.
Tιμές καλές.
Αυτά που ήταν κατώτερα κάθε προσδοκίας ήταν τα γλυκά.
Όταν με έκπληξη μας ρώτησαν γιατί δεν τα φάγαμε, πρότεινα στον σεφ να τα δοκιμάσει.
Άχρωμο, άοσμο, δεν θα ξαναπήγαινα.
Ίδιο και απαράλλακτο με τα άλλα.
Και τσουβάλια με πατάτες από την περιοχή.
Οι πατάτες ΠΟΠ από τοπικούς Ισπανούς παραγωγούς. Μάλλον το έχει σαν αρχή να αγοράζει πατάτες από την τοπική αγορά.
@tavernoalani
Τα πρόσφατα σχόλια είναι 100, επειδή πολλές φορές κάνω και 15 μέρες να μπω πιστεύω ότι χάνω αρκετά. Θα μπορούσε να αυξηθεί ή υπάρχει άλλος τρόπος προβολής που δεν έχω βρει.
Ευχαριστώ.
Στον όμιλο των Goody'
Πηγή Wikipedia
Five Guys ιδρύθηκε το 1986 από τον Jerry Murrell στο Arlington της Virginia, πλέον αριθμεί 1700 καταστήματα σε όλο τον κόσμο…..
Παραμένει οικογενειακή επιχείρηση.
Μέτρησα 5 καταστήματα στο Μιλάνο, 6 στην Βαρκελώνη, 37 Λονδίνο…..
Στην Ελλάδα δεν έχει έρθει ακόμα.
Αντίστοιχα Burger King 15 στο Μιλάνο, 34 στην Βαρκελώνη, 28 Λονδίνο …
Goodys στο εξωτερικό, πλέον μηδέν.
Αναφέρω τα παραπάνω για να σχολιάσω ότι το Five Guys το είχα ακούσει αλλά δεν είχα φάει .... και σημειολογικά σχετικά με βίους παράλληλους.
Έφαγα και το burger είναι πολύ καλό. Διαλέγεις όσα extra θες να βάλεις.
Spicy τιμή αλλά καλό.
Πατάτες τέλειες. Μακράν οι καλύτερες πατάτες.
Παίρνουν πατάτες ΠΟΠ, βλέπεις τα σακιά στα μαγαζιά, και τις τηγανίζουν νομίζω 3 φορές.
Απλά φοβερές.
Ποιότητα super σε όλα.
Στα αναψυκτικά έχει free refill όσες φορές θέλεις με αντίστοιχο αντίτιμο.
Πολύ ανώτερο του Burger King, ασύγκριτα καλύτερο από MacDonalds.
Τιμές πιο ακριβό από όλα.
Cheeseburger 13,
Little Fries 5.
Έρχεται σαν καταιγίδα και θα υπερισχύσει.
Ιστορικό κάτι σαν τα δικά μας, Όλυμπος Νάουσα, Στρατής.
Αρχικά λεγόταν <
Το 7 Portes ιδρύθηκε το 1836, είναι μάλλον το παλιότερο εστιατόριο στη Βαρκελώνη.
Φημίζεται για τα παραδοσιακά πιάτα Καταλανικής κουζίνας.
Το έχουν επισκεφθεί πολλοί διάσημοι από καλλιτέχνες μέχρι παγκόσμιους ηγέτες.
Γούντι Άλεν, Πικάσο, Τσε Γκεβάρα, ο βασιλιάς της Ισπανίας, Τζον Γουέιν, Άβα Γκάρντνερ, ο Πελέ (δείτε συνημμένη φωτό), ο Μιρό και πάρα πολλοί άλλοι που έχουν αφήσει αφιερώσεις στους τοίχους.
Ως έφηβος ο Πικάσο ζούσε στο ίδιο κτίριο και ο Μίρο σπούδασε στη σχολή τέχνης που στεγαζόταν ακριβώς απέναντι.
Το επισκέφθηκα πρόσφατα με 3 συνεργάτες για επαγγελματικό δείπνο.
Οι σερβιτόροι και σερβιτόρες φορούν κοντά λευκά σακάκια, παπιγιόν και δημιουργούν μια ήπια επίσημη, θα έλεγα μάλλον ρομαντική ατμόσφαιρα. Το σέρβις είναι απλό και επαγγελματικό.
Ο χώρος αν και παλιός αποπνέει παλιά αστική πολυτέλεια, είναι αυτό που στο εξωτερικό το λένε old world.
Το δε κτήριο που στεγάζεται είναι ένα πανέμορφο παλιό κτήριο Γαλλικής νεοκλασικής αρχιτεκτονικής με τοξωτή πρόσοψη.
Το φαγητό, παέγια με ρύζι, κοτόπουλο, τσορίθο και θαλασσινά πολύ καλή, χταπόδι με πουρέ απλά καλό, Iberico, ΤBone με πιπεράκια καλό αλλά δεν ήταν TBone.
Όπως φαίνεται και στις φωτό λείπει το Τ… είναι Γ.
Ουσιαστικά δεν υπάρχει το φιλέτο και υπάρχει μόνο το κόντρα (Sirloin ή New York Strip).
Προφανώς το φιλέτο το πουλάνε ξεχωριστά.
Θύμωσα λοιπόν με την κοροϊδία αυτή και τους το είπα …. έκαναν πως δεν κατάλαβαν.
Αυτό που βλέπεται στις φωτό το χρέωσαν 70 ευρώ.
Λίστα κρασιών καλή με αρκετές επιλογές για όλα τα βαλάντια.
Με ένα πολύ καλό κρασί Rioja συνολικά ο λογαριασμός ήταν 300 ευρώ για 4 άτομα.
Το φαγητό είναι άνω του μέσου όρου, προτείνεται για οικογένειες, επαγγελματικά δείπνα.
Αλυσίδα με εστιατόρια και ξενοδοχεία ανά τον πλανήτη. Πάνω από 10 ξενοδοχεία και εστιατόρια και Bar σε Νέα Υόρκη, Miami, Monte Carlo, Milan, κλπ.
Νέα Υόρκη και Λονδίνο τα πιο διάσημα.
Όλα ξεκίνησαν από την Βενετία to 1931 και το διάσημο Harry’s Bar
www.
Ιδιοκτήτης ο Giuseppe Cipriani που ήταν μπάρμαν, μάγειρας, επιχειρηματίας και ψυχαναλυτής πλουσίων και διάσημων.
Εκείνο το μικρό bar restaurant είχε επισκέπτες όπως τους, Barbara Hutton, Katherine Hepburn, Gary Cooper, Giancarlo Menotti, Peggy Guggenheim, Orson Welles, Frank Lloyd Wright, Joe di Maggio, Truman Capote και Ernest Hemingway.
Εκεί φτιάχτηκε το Bellini ένα διάδημο κοκταίηλ με βάση χυμό ροδάκινο και prosecco.
To ονόμασαν προς τιμή του διάσημου Βενετού αναγεννησιακού ζωγράφου Giovanni Bellini και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Η οποία έχει αρκετά κεφάλαια. Ένα ολόκληρο κεφάλαιο είναι το Carpaccio, που ποιος μπορεί να φανταστεί ότι και αυτό είναι όνομα διάσημου Βενετού ζωγράφου.
Η ιστορία ή μύθος πίσω από αυτό είναι ιδιαίτερη, μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα στο
https:
Είχα διαβάσει για την ιστορία των Cipriani και πως έγιναν μια αυτοκρατορία ξεκινώντας από ένα μικρό bar, και παρόλο που Bellini δεν μου αρέσει καρπάτσιο τρώμε συχνά.
Δεν μπόρεσα να μπω στο Harry’s Bar στην Βενετία πρόσφατα, Οκτ 23 λόγω τεράστιας ουράς.
Σε ταξίδι στο Μιλάνο επισκέφτηκα για δείπνο το Casa Cipriani που είναι ένα πεντάστερο ξενοδοχείο με δύο εστιατόρια. Στο εξωτερικό πολλά καλά εστιατόρια είναι μέρος ενός ξενοδοχείου.
Το ένα από αυτά το Club μπορούν να το επισκεφτούν θαμώνες του ξενοδοχείου και επισκέπτες τους. Έχει και ένα καθεστώς ιδιωτικής λέσχης με προνόμια που λειτουργεί με μέλη τα οποία μπορούν να καλέσουν έως 4 επισκέπτες έκαστος. Η ετήσια συνδρομή είναι 4 χιλ. δολάρια.
Η είσοδος είναι από την κεντρική είσοδο αλλά από ξεχωριστό ασανσέρ.
Χωρίς να έχω κάτσει από ότι είδα και το άλλο εστιατόριο είχε την ίδια κουζίνα και παρόμοια διακόσμηση και μου άρεσε περισσότερο γιατί είχε και πολύ ωραίο και μεγάλο Bar.
Φάγαμε Harry'
Ήπιαμε ένα Pinot Noir που ήταν αδιάφορο και ένα Super Tuscan Tiganello, Antinori που ήταν καταπληκτικό.
Τα ποτήρια του κρασιού #@@#$!
Το φαγητό ήταν καλό χωρίς κάποιο πιάτο να ξεχωρίζει.
Το περιβάλλον ήταν ωραίο αλλά δεν είχε καθόλου μουσική, και η οχλαγωγία ήταν ενοχλητική.
Τιμές ακριβές περί τα 150 ευρώ το άτομο. Το ένα κρασί ήταν πολύ ακριβό.
Σέρβις εξαιρετικό σε όλα.
Maître de Salle δύο πολύ κομψές νεαρές (αν γράψω αιθέριες παρουσίες θα θεωρηθώ σεξιστής…) που φρόντιζαν το seating και μιλούσαν 3-4 γλώσσες η καθεμιά.
Είναι από τα μέρη που ήθελα να πάω, … οπότε έχω πάει.
Προτείνεται για ιδιαίτερες στιγμές ή επίσημα επαγγελματικά γεύματα.
ΥΓ.
Με τον λογαριασμό δεν φέρνουν και υπογλώσσιο.
@AG
Συμφωνώ απόλυτα ... μέχρι σημείου στίξης.
Point taken για τα bar.
Μαθαίνω πολύτιμες πληροφορίες από χρήστες που παρακολουθώ.
Προσωπικά πιστεύω ότι χρήστες όπως ο AG και ο VaretikaTP θα μπορούσαν να συνεισφέρουν πολύτιμη γνώση και προφανώς όχι για καφετέριες ή απλά μαγαζιά που δεν υπάρχει λόγος σχολιασμού.
Για παράδειγμα για το Sips η κριτική μου θα ήταν αρνητική και είναι το Ν1 bar στον κόσμο.
Σχετικά με τα Private μαγαζιά... ήμουν έτοιμος να γράψω για το Casa Cipriani στο Μιλάνο. Μπορείς να μπεις αν μένεις στο ξενοδοχείο ή εάν σε έχουν προσκαλέσει. Κανονικά δεν επιτρέπονται ούτε φωτογραφίες αλλά έχω βγάλει μερικές. Είναι πολύ exclusive με αντίστοιχα στην Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο κλπ. Μπορεί να μην είναι για τον καθένα αλλά δεν αξίζει να δουν και να ακούσουν για μια τέτοια εμπειρία οι χρήστες του tavernohorou ;
Ρητορική η ερώτηση μου, αν συμφωνείς άνοιξε μια καρτέλα. Αν όχι όποιος θέλει πληροφορίες στο Κους Κους
@VTPrologo
Όντως προβοκατόρικο ))
Δεν έχω και χρόνο....
Έχω καμιά για 10-15 μαγαζιά κριτικές και δεν προλαβαίνω.
@All
Σχετικά με το seating.
Στην εποχή μας και δη στο εξωτερικό αλλά και στην Ελλάδα υπάρχουν εφαρμογές όπως το Fork που επιτρέπουν να κλείσεις μέχρι και εστιατόριο με Michelin μέσω εφαρμογής ή internet.
Για να μπορεί να γίνει αυτό πρέπει να γίνει δέσμευση χώρου και χρόνου.
Με αυτό τον τρόπο γλυτώνεις και το "
Με την εφαρμογή βλέπεις και κλείνεις όταν έχει.
Βέβαια είμαστε σε μια χώρα που πας να πάρεις ταξί ... οι εφαρμογές δεν δουλεύουν... κάτι σαν τον Aντίχριστο αφορισμένες από τους ταξιτζήδες. Πχ. Free now.
Το ίδιο θα γίνει και με τα εστιατόρια, αν και στην Αθήνα κάτι κουνιέται.
Στο εξωτερικό λοιπόν για το dinner έχουν συνήθως 2 seatings, 7-9 και 9-11 όπου συνήθως κλείνει η κουζίνα. Πότε να το βάλει ενδιάμεσα ; Προφανώς κρατάνε λίγα τραπέζια και για walk in.
Στην Ελλάδα το προσωπικό μπορεί να δουλεύει μέχρι να αποφασίσει να τελειώσει την ρετσίνα του κάθε Μήτσος (εμού συμπεριλαμβανομένου), και θεωρούμε όλοι ότι με τον παρά μας μπορούμε και απαιτούμε να έχουμε τα πάντα. Κάπου στην μέση είναι η αλήθεια.
Υπάρχουν μαγαζιά που είναι πολύ μικρά να χωρέσουν την ζήτηση ΠΣΚ και είναι άδεια τις υπόλοιπες μέρες. Λογικό και αναμενόμενο όπως έχετε σχολιάσει, αυτά λοιπόν προσπαθούν να μεγιστοποιήσουν την απολαβή αυτές τις μέρες.
Επίσης το θέμα αφορά κυρίως τα "
Επιπλέον στο εξωτερικό σε κρατήσεις προτείνουν χρέωση πιστωτικής για την μην παρουσία. Θέλεις να κλείσεις τραπέζι για 4 Σάββατο βράδυ και δεν εμφανίζεσαι δεν πρέπει το εστιατόριο να έχει ένα μέσο πίεσης ή μια ελάχιστη χρέωση ;
Αναρωτιέμαι αν όλα αυτά ξεκίνησαν από κάτι βίντεο στο TIΚ TOK από έναν μουσάτο νεαρό.
Καινά δαιμόνια !
@All
Άν θέλετε και παρακολουθείτε instagram ακολουθήστε ένα κύριο ονόματι Keith McNally.
Μορφή όπως ο αείμνηστος A. Bourdain. Αυτός μας άφησε το site Roads&
θα δείτε πολλά σχετικά με την λειτουργία ενός δημοφιλούς εστιατορίου και πως το χειρίζονται.
Είναι η επιτομή του επιτυχημένου επιχειρηματία που δεν σπούδασε, που είναι βαθιά μορφωμένος διαβάζοντας και κάνοντας παρέες με ανθρώπους του πνεύματος.
Θα δείτε πως λειτουργεί την «βιομηχανία» του … Baltazar, Minetta Tavern στην Νέα Υόρκη σαν οικογένεια.
Του στέλνουν σημειώματα για την καθημερινή λειτουργία … λένε πολλά και για τους πελάτες αλλά και για την επιχείρηση.
@VTPrologo
και σε είπα δεν έχω χρόνο .... back to reality
Μασσαλία, Χαρούπι
... από το τέλος.
Bar - Respect
Paradiso όταν όλα είναι κλειστά στην Βαρκελώνη μετά τις 11-12 τα Βar συνεχίζουν μέχρι τις 2.
Πολλά δε ανοίγουν στις 10 μια και ο κόσμος πηγαίνει κυρίως σε εστιατόρια και Tapas Bars.
Όταν ακούς για το καλύτερο Bar στον κόσμο το 2022 και Ν4 το 2023 δημιουργείς προσδοκίες, φαντάζεσαι ότι θα πας σε κάτι σαν σε τριάστερο Michelin.... και βάλε.
Έχοντας επισκεφθεί το Ν1 για το 2023 προ 2 ημερών είχα απογοητευτεί σε βαθμό που διακωμωδούσα τον θεσμό Best Bars in the World. Δεν είχε μπάρα....
Φευ
Από έξω ένα σαντουιτσάδικο Pastrami ... φτιάχνει τα φαγητά του Bar.
@Tavernoalani #politicaly correct
... ανοίγει μια πόρτα ψυγείου και μπαίνεις σε ένα μικρό Bar με μεγάλη μπάρα και μερικά τραπέζια και σταντ.
Φοβεροί Barmen, φοβερά ποτά, απίστευτη παρουσίαση και αλχημίες.
Τι θέλετε κύριε, ποιες γεύσεις σας αρέσουν, να σας προσφέρουμε από το μενού κάποιο κοκτέιλ ή να σας φτιάξουμε το ποτό της αρεσκείας σας.
Jasmin white negroni ζήτησα, μου πρότειναν white negroni περγαμόντο, ήταν φοβερό.
Σερβίρουν ένα ποτό που το λένε Tesla πάνω σε μια βάση που έχει ένα μικρό πηνίο Tesla που σπινθηρίζει και όταν πιάνεις το ποτήρι αυτό ανάβει και κάνει φωτεινές γραμμές. Όταν το σηκώνεις σταματά.
Και αναρωτιέσαι τι φυσική είναι αυτή πως το κάνουν.... και μετά από έρευνα βρίσκεις ότι το πηνίο δεν έχει σχέση με το ποτήρι το οποίο είναι plasma ball και έχει άλλο πηνίο από κάτω από την βάση.
Ειδικές κατασκευές, ποτά που ανάβουν με laser και εκρήγνυνται με καπνό, υγρά που έρχονται σε επαφή με την ατμόσφαιρα και φτιάχνουν mini παγόβουνα σε δευτερόλεπτα μέσα στα ποτήρια, πολλά ταχυδακτυλουργικά από μοναδικούς επαγγελματίες που "
Χαμόγελα από όλους και ατμόσφαιρα party.
Τιμές 10-15 ευρώ το πιο ακριβό ποτό.
Δεν δέχονται κρατήσεις.
45' seating time per drink .... σε 45 λεπτά πίνω 2-3.
Για να μπείτε .... πείτε ότι είστε Έλληνες .... ζητήστε τον Giacomo ...
Δεν θυμάμαι τι μουσική έπαιζε.
Θα ξαναπήγαινα ... κάθε μέρα .... κάθε παρασκευή ... όχι ευλαβικά αλλά συχνά.
Απλά Paradiso.
Κατάλληλο για προπατορικά αμαρτήματα.
https:
http:
και έχουμε Αθήνα Baba au Rum, Clumsies, Line ...
Προφανώς και γύρω από φυστίκια είναι το μενού....
Θα ήταν καλή προσθήκη γενικότερα.
Είναι ένα είδος που στην Ελλάδα είμαστε πολύ δυνατοί.
Πέρα από μάγειρες και σεφ υπάρχουν και ... αλχημιστές !
Thanks πολύ αποκαλυπτικό.
Michelin Guide in Greece update
Συμφωνώ σε όλα.
Σε συνέχεια συζητήσεων για το θέμα είδα ότι με όλους όσους μίλησα είχαν παντελή άγνοια.
Έμαθα όμως ότι βόλευε και βολεύει η ελλιπής κάλυψη του οδηγού ώστε να είναι σημαντικές άλλες βραβεύσεις από εγχώρια μέσα.
Παλαιότερα το Αθηνόραμα, πλέον FNL, Χρυσοί Σκούφοι, κλπ.
Με την ευκαιρία,
@tavernoalani
Πειράζει να γράψω κριτικές για Bar ; Δεν είναι εστιατόρια.
Υπάρχει και ο θεσμός των Best bars in the world, έχουμε 3 στην Αθήνα και έχω επισκεφθεί το Ν1 και 4 πρόσφατα.
@All
Σχετικά με την Μόνικα.
Κουτσομπόληδεεεςςς.
Έμαθα ότι γνωστός εστιάτορας δεν έχει πλύνει ακόμα τα χέρια του μετά την χειραψία με την κα Μπελούτσι.
Μια χειραψία που τον συγκλόνισε όπως ο ίδιος δήλωσε.
Δυστυχώς ισχύει και είναι οικονομικό το θέμα το επιβεβαίωσα.
Ο οδηγός ζήτησε ένα αστρονομικό νούμερο για το σύνολο της χώρας και συμβιβάστηκαν με την Αττική.
Αυτά προ πολλών ετών και παραδοσιακά συνεχίζεται η παλιά συμφωνία.
Οι δικοί μας άρχοντες αγρόν αγοράζουν....
Ενδιαφέρον άρθρο.
https:
Δηλαδή δεν περιλαμβάνεται καθόλου στην αξιολόγηση γιατί δεν πληρώνονται το πάγιο ποσό που θέλουν ;
Και δεν βρέθηκε ένας δήμαρχος ή περιφερειάρχης να "
Εκπλήσσομαι σφόδρα αρνητικά.
Είστε σίγουρος ;
Αν ισχύει αυτό πρέπει να επικοινωνηθεί.
Έπρεπε να έχουμε αστέρια σε νησιά και μάλιστα πολλά !
Και γιατί να πληρώνουν για την Αθήνα και όχι για όλη την χώρα ;
Αυτό δεν είναι απλά θέμα προβολής.
bib gourmand και recomendation έχουμε έως και 10+ εστιατόρια. Marea, Μαύρη Θάλασσα, Γράδα, Μαιτρ & Μαργαρίτα, Παλιά Αθήνα, Ηλιόπετρα, Γλυκάνισος, Μακ. Παλλάς, Hyatt, Clochard, κλπ.
Αν δεν έχεις δυνατότητα να μπεις σε τέτοιους καταλόγους δεν υπάρχει εξωστρέφεια.
Στο Thea live o Joe Lynn Turner ... 2014 από ότι είδα.
Κρίμα δεν το πήρα χαμπάρι.
Αναρωτιόμουν για την σύνδεση του εν λόγω καλλιτέχνη με το κτήμα Λαζαρίδη.
https:
Φοβερό μπουκάλι - ετικέτα. Ίσως το πιο όμορφο που έχω δει ποτέ.
Ανάγλυφη με σφραγίδα βουλοκέρι .... και δυνατό κρασί !
Πήρε το όνομα μάλλον από το ομώνυμο τραγούδι.
https:
Μικρός κόσμος.
+1
Μπράβο τους.
Μόνη ένσταση όταν κάνεις όρεξη να φας Ινδικό και τίποτα άλλο … πας στην εφαρμογή και βλέπεις … προσωρινά κλειστό….. πας στην άλλη πλατφόρμα μπας και το ξεχάσανε…. τα ίδια.
Δηλαδή άμα έχω όρεξη τι κάνουμε ;
Και άντε αυτό …. να είναι ανοικτό και μην έχει Tikka Masala.
Θυμώνω … πολύ.
Επίσης κάτι σάλτσες που είχε δυόσμο γιαούρτι, μαρμελάδα βερίκοκο, μαρμελάδα mango με τσίλι, δεν τις βάζουν πλέον και δεν έχει επιλογή να τις αγοράσεις.
Θυμώνω…. πάλι.
Εχθές ήταν ανοικτό και τα είχε όλα.
Super.
Προτείνεται.
Είναι ένα εστιατόριο της Θεσσαλονίκης με ειδίκευση στην ψαροφαγία.
Έχει ιστορία μεγάλη, το πρώτο μαγαζί στην Ουρανούπολη με εμβληματική συνταγή τον Αγιορείτικο ροφό, μετά στο Πανόραμα και εδώ και μερικά χρόνια και στην παραλία.
Σε προνομιακό κεντρικό σημείο στην παραλία της Θεσσαλονίκης, απλή διακόσμηση, καλό art de la table, καλό και ευγενικό service.
Σε γενικές γραμμές ότι φάγαμε σε πρώτο πιάτο ήταν γευστικό και καλά εκτελεσμένο πλην των κυρίως.
Ταρτάρ τόνου, λακέρδα, αντσούγιες, σαλάτα με ντομάτα χωρίς φλούδα, στρείδια, χτένια, καρπάτσιο χταπόδι, όλα καλά.
Ένσταση σε δύο πιάτα που ήταν εύγευστα μεν για τους περισσότερους της παρέας αλλά όχι για μένα.
Υπήρχε υπερβολική χρήση βουτύρου στην γαριδο-μακαρονάδα και στις γλώσσες με πατάτες στο ταβά.
Δεν μου αρέσει να αναφέρω τεχνικές λεπτομέρειες εκτέλεσης συνταγών αλλά αυτός είναι και ο σκοπός των κριτικών.
Με εξέπληξε αρνητικά η υπερβολική αυτή γεύση του βούτυρου.
Το βούτυρο αν είναι Clarifie ή Noisette και πάντα με μέτρο - δίνει επίπεδα βάθους στην γεύση αλλά όταν έχει όλα τα γαλακτώματα ο συνδυασμός με ψάρια έχει σαν τελικό αποτέλεσμα ένα μάλλον ατυχές πιάτο.
Τα γλυκά μέτρια, θέλουν δουλειά.
Λίστα κρασιών καλή.
Είχα πιο υψηλές προσδοκίες. Ξανά σε μικρό διάστημα τα μαχαιροπίρουνα μπλεγμένα σαν δόρυ στο πιάτο στην μέση, όχι ότι το κατάλαβε και πάλι κανένας …
Τιμές ακριβές.
Θα το ξαναδοκιμάσω αλλά όχι σύντομα.
ΥΓ. Εις μνήμη του αείμνηστου Μοναχού Επιφάνιου,
https:
Μικρό εστιατόριο με παραδοσιακή Ιταλική διακόσμηση, με λίγα τραπέζια και μερικά στο πεζοδρόμιο.
Καλό και ευγενικό service, καλό φαγητό 6,
Ξεχωρίζει η pizza.
Η ιδιοκτησία είναι κοινή με το bar Apallou.
Προτείνεται.
Στην Θεσσαλονίκη στην Παλιά Αθήνα έχει καλό κρέας, καλό κρασί …. τα έχουμε πει πολλάκις.
Φωτό συνημμένα.
Πάνω που λέω τα έχω πιει όλα, ειδικά τα Ελληνικά, ο Μανώλης (ιδιοκτήτης) σου βγάζει ένα καινούργιο κρασί που με κάνει να ξεχάσω παλιές αγάπες και να ονειρεύομαι καινούργιες.
Erporao Reserva 2013 εκ Πορτογαλίας, Aragonez, Trincadeira, Syrah, Touriga Franca, Cabernet Sauvignon και Alicante Bouschet.
Έξι ποικιλίες άψογα συνδυασμένες.
Το μόνο παράπονο είναι ότι δεν έχει ανθρακούχο Ελληνικό νερό σε μεγάλο μπουκάλι.
Έχει Pelegrino …. που δεν είναι Ξινό νερό.
Προστασία, κυκλώματα, πολεοδομίες νησιών, φήμες ....
Μια η ουσία, ότι αλήτες ελέω και της ανυπαρξίας της αστυνομίας - το μαγαζί καμένο.
Συνημμένα φωτό.
Είναι πολύ ψυχρό.
Ελπίζω να ξανανοίξουν σύντομα.
Θα προτείνεται και τότε σφόδρα.
Επίσκεψη στο Θωμά λοιπόν με την βοήθεια του GPS.
Απέναντι από εργατικές κατοικίες σε λαϊκή περιοχή στο Κουκάκι, βγάζω την γραβάτα και μπαίνω.
Κλάμα-δέος-κλάμα δις και τρις, το απόλυτο κεμπάπ !!!
Δεν δοκίμασα τίποτα άλλο, έφαγα 3 και ήθελα να φάω άλλα 10.
Να μην έχει ένα τέτοιο μαγαζί στην Θεσσαλονίκη…
Πολύ ευγενικός ο Θωμάς, μπράβο του.
Κεμπάπ 11/10
Μέτρια προς μάλλον κακή εμπειρία.
Οι πίτες καλές, τα σουβλάκια κοτόπουλο καλά και τίποτα άλλο.
Ρωσική υδαρή απροσδιόριστη γεύση, σουβλάκια χοιρινά καμένα, μπιφτεκάκια καμένα, κεμπάπ μέτρια, σαλάτα χωριάτικη 2 κομματάκια ντομάτα και 80% πιπεριές, πατάτες τηγανητές πολύ μαλακές.
Σούβλες δεν είχε.
Δεν νομίζω να ξαναπάρω σύντομα.
Ενδιαφέρον που έχει κάρτα νερού αλλά αν πάει για Michelin πρέπει οπωσδήποτε να προσθέσει μια γραμμή Tap water free για το politically correct του θέματος.
Γενικά το ph κάνει νόημα όταν είναι χαμηλό για την οξύτητα.
Στα still water δεν επηρεάζει την γεύση όταν είναι κοντά στο 7.
Το ph5 με το 6 είναι χονδροειδώς 10 φορές πιο όξινο. Το 4 με το 5 είναι 100 φορές.
Ενδιαφέρον το Makris θα το επισκεφθώ σε πρώτη ευκαιρία.
Καλό σέρβις, μέτριο φέτος το φαγητό.
Ηχορύπανση με λαϊκά άσματα και εμμονή στον Ρέμο.
Τιμές λες και είσαι στην cote d'
Για μπουζουκλερί προτείνεται.
Θα μου πεις γιατί πήγες … θα το πω λαϊκά όπως το τραγουδούσε ο Β. Τσιτσάνης - Σερσέ λα φαμ …
Οι Έλληνες έχουν τον Ποσειδώνα (όχι Μηχανιώνας, τον θεό), οι Σκανδιναβοί έχουν τον Aegir, οι πιτσιρικάδες τον Aquaman και οι Θεσσαλονικείς την Mazu ή Μάτσου στα Ελληνικά που είναι μια Κινέζικη θεά της Θάλασσας.
Ένα ιστορικό κτήριο στην παραλία το κτήριο Μουζάκη.
Δεν προσφερόταν προς εκμετάλλευση για 15 χρόνια μετά τον θάνατο του ιδιοκτήτη.
Όπως επιθυμούσε ο κος Μουζάκης (Πεταλούδα ΑΕΒΕ) και δέσμευσε με την διαθήκη του τους κληρονόμους του παρέμενε αδρανές από το 2006 που απεβίωσε.
«Αν θέλετε να αποκτήσετε τις μετοχές και την περιουσία μου, για τα επόμενα 15 χρόνια, μέχρι τον Δεκέμβριο του 2021, είστε υποχρεωμένοι να μην πουλήσετε την εταιρεία, τις μετοχές και τα ακίνητά της. Ο,
….
Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και πλέον έχουμε το Mazu στο ισόγειο του κτηρίου – σχεδόν ένα οικοδομικό τετράγωνο.
Στο κέντρο της παραλίας, όμορφη διακόσμηση με επιρροές από Λονδίνο (Amazonico), όμορφα και ταιριαστά έπιπλα, ορατή κουζίνα, καλό art de la table Γαλλικής σχολής, επαγγελματικό και ευγενικό service.
Καλή λίστα κρασιών.
Όλα τα πιάτα που δοκιμάστηκαν όπως bavette, flap stake, ήταν άνω του μετρίου πλην των γλυκών που θέλουν διόρθωση.
Ωραίο μεγάλο bar με πολλές επιλογές σε κοκτέιλ.
Προτείνεται.
Είναι ένα ιστορικό εστιατόριο της Θεσσαλονίκης με βάση κυρίως την γαλλική κουζίνα.
Παλιά είχε αρκετές επιλογές σε ελληνική κουζίνα όπως λαχανοντολμάδες, αρνάκι τις οποίες δεν έχει πλέον.
Σε κεντρικό σημείο στην πόλη, όμορφη διακόσμηση, καλό art de la table και καλό ευγενικό service.
Εξαιρετική, μεγάλη λίστα κρασιών με πραγματικά πολλές επιλογές και σε αφρώδη και κρασιά.
Ψωμί λευκό και μαύρο με βούτυρο αδιάφορα.
Ελληνική σαλάτα απλή, ντολμαδάκια μέτρια, σεβίτσε μέτριο, τσιπς και πατάτες τηγανητές καλές.
Στα του φαγητού υψηλό επίπεδο σε παρουσίαση και κάποια πιάτα ήταν πολύ καλά όπως το chateaubriant και το κριθαράκι με αστακό κα’ ομολογία των συνδαιτυμόνων μου.
Η πάπια που παράγγειλα ήταν ένα κακό πιάτο.
Φιλέτο πάπιας Rougie, κρέμα κολοκύθας, ψητό κουνουπίδι, edamame, τζελ μανταρίνι, φυστίκι, σάλτσα crue de cacao.
Το φιλέτο πάπιας κομμένο σε λεπτές φέτες, άστοχη επιλογή του chef δεν είναι πάπια Πεκίνου, καλοψημένο ενώ έπρεπε να είναι μέτριο, σάλτσα που πίκριζε. Λάθος εκτέλεση, λάθος συνδυασμοί.
Σπάνια εισέρχομαι σε τεχνικές λεπτομέρειες εκτέλεσης πιάτων, είχα υψηλές προσδοκίες και με εξέπληξε αρνητικά.
Είχα καιρό να τοποθετήσω τα μαχαιροπίρουνα μπλεγμένα σαν δόρυ στο πιάτο στην μέση, όχι ότι το κατάλαβε και κανένας ….
Γλυκά Crepes Suzette καλή με θεατρική παρουσίαση η πυρπόληση, ήθελε λίγο ακόμα για να εξατμιστεί το έντονο αλκοόλ.
Μπακλαβάς μια μπουκιά καλός.
Τιμές ακριβές.
Υψηλές προσδοκίες, χαμηλή πτήση.
Θα το ξαναδοκιμάσω για ψάρι αλλά όχι σύντομα.
ΥΓ. Παράπονο …. δεν υπάρχει εστιατόριο να φας πάπια al orange στην Θεσσαλονίκη.
για το σχόλιο
<
Υποβάλω και εγώ τα σέβη μου για τον παλαιό μου συμμαθητή Θανάση Πέτρου.
Το κομικ Γρα Γρου τιμά ένα μνημείο. Γνώση και αναμνήσεις για παλιούς και νέους.
Προτείνονται ως αναγνώσματα τα 1923 και Το πτώμα.
ΥΓ. Όποιος θέλει να γνωρίσει του δημιουργούς ας επισκεφθεί την Comicon.
Θυμάμαι την στροφή και το κατάστημα. Περνούσα συχνά το 90-94. Χιόνιζε Ιούνιο μήνα.
Ανηφοριά μεγάλη, στροφή, η μηχανή να αγκομαχάει (είχα ένα παλιό Citroen Pallas τότε).
Όλοι σταματούσαν πιο ψηλά στην Ζωοδόχο πηγή για σουβλάκια, μόνο όσοι ήξεραν σταματούσαν σε αυτό κυρίως επαγγελματίες.
Πόσα μέρη αλλάζουν και πόσα περνούν στην λήθη όταν αλλάζει ένας δρόμος.
Respect !
Εξαιρετικά κεμπαμπάκια, σαλάτα φασολάκια, κοντοσούβλια.
Μόνιμα γεμάτο με πολυπληθές σέρβις που εξυπηρετεί άμεσα.
Προτείνεται.
Χόρτασα μουσακά.
Μου έλειψε μόνο το σπιτικό παγωτό καραμέλα που έφτιαχνε παλιά ο συνιδιοκτήτης κ. Παύλος.
Το συστήνω ανεπιφύλακτα.
Μάλλον κάτι σαν να λέγεσαι Θεσσαλονικιός και να μην έχεις ανέβει ποτέ στον Λευκό Πύργο.
Κλασσική old school ταβέρνα με όλα τα καλά και μάλιστα όλα άνω του μέσου όρου.
Σουτζουκάκια καλά, παϊδάκια καλά, μοσχαρίσια καλή, σαλάτες, ρετσίνα Καρύστου μέτρια, συμβιβαστήκαμε με Μαλαματίνα.
Μόνη ένσταση ότι δεν είχε χαλβά εμπορίου, αυτόν τον με κανέλα και το στυμμένο λεμόνι.
Αν το είχε και αυτό θα ήμουν πανευτυχής.
Αυτό όμως που κάνει αυτήν την ταβέρνα να ξεχωρίζει είναι η διακόσμηση της.
Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η ιστορική συλλογή παιχνιδιών και παλιών αντικειμένων όπως φακοί, ρόπτρα, μηχανές προβολής 8mm, ποδήλατα, επιγραφές και γενικά αντικείμενα παλιά πέραν των 40-50 ετών.
Έχει μια πολύ παλιά λατέρνα που λειτουργεί.
Μάλιστα έχει και κινηματικά μοντέλα παιχνιδιών.
Περιμένεις να δεις τέτοια παρουσίαση/διακόσμηση σε κάποιο Bistrot στο Παρίσι σε κάποιο Passage, στην Θεσσαλονίκη ήταν για μένα ευχάριστα αναπάντεχο.
Ο ιδιοκτήτης πρέπει να έχει πολύ μεράκι και μάλιστα το γεγονός ότι τα επισκευάζει και τα παρουσιάζει στους πελάτες του σε προθήκες καθιστούν τον χώρο ένα πολύ ενδιαφέρον μικρό μουσείο.
Αντίστοιχο πιστεύω είναι μόνο το Μουσείο Παιχνιδιών Μπενάκη.
Μια μαριονέτα Divas τραγουδίστριας, τραγουδάει και λικνίζεται μηχανικά με το Fly me to the Moon.
Εκτελεσμένο από την Joo Won, Κορεάτισσα τραγουδίστρια !
Όποιος είδε το Squid Game θα είδε την μαριονέτα που τραγουδάει το ίδιο τραγούδι με την φωνή της Joo Won.
https:
Δείτε συνημμένη φωτογραφία.
In plain sight !
In other words nice !
In other words, respect !
Θα ήθελα να ξαναδώ το Λιόπεσι στην πλατεία Ναυαρίνου, να πάω με τον μπαμπά μου.
Κεφτεδάκια μυθικά, πάπρικα, ρετσίνα μαλαματίνα και χαλβάς εμπορίου με κανέλα και λεμόνι.
Όλα στην ζωή κλείνουν τον κύκλο τους.
Πάμε για άλλα.
Αλλάζει θεματική διακόσμηση 2-3 φορές το χρόνο όπως Σταχτοπούτα, Game of Thrones, Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων.
Το προσωπικό φοράει αντίστοιχες φορεσιές.
Οι διακοσμήσεις είναι σκηνογραφικές, οι ιδιοκτήτες ασχολούνται με την οργάνωση εκδηλώσεων όπως γάμοι, βαπτίσεις.
Πήραμε και Japanese Chickern, κακό και πάπια κονφί απλά καλή.
Έχει πολλές επιλογές και κάποιες εκτελέσεις δεν πηγαίνουν καλά.
Προτιμώ επίσης μπακαλιάρο όταν έχει.
Κανονικά θα έπρεπε να αναφέρω και Μοδιάνο στην Θεσσαλονίκη … ίσως σε μερικά χρόνια.
Φτάνω Λισσαβόνα, απίστευτη ζέστη για μέσα Ιουνίου, νοικιάζω αυτοκίνητο, πάω κατευθείαν εκεί, και κάθομαι στο bar, εκνευρίζομαι γιατί ο σερβιτόρος εξηγεί όλο τον κατάλογο σε ένα υπερήλικο ζευγάρι που τελικά μετά από πέντε λεπτά συζητήσεων έφυγε κιόλας….. και παραγγέλνω το signature dish ceviche Puro του σεφ Kiko.
H συνταγή για τους επίδοξους σεφ,
https:
Και η απάντηση με κλονίζει, δεν είμαστε η Cevicheria έχει φύγει από εδώ πριν 3 χρόνια, το κεντρικό είναι στην περιοχή Principe Real.
Ωιμέ τι γκαντεμιά !
Οπότε κάτσαμε από σπόντα στο O Frade, καλό φαγητό αλλά είχα κάνει όρεξη για άλλο.
To Time Out Market, μια πολύ ωραία αγορά, με κοινό food court, με πολλά εστιατόρια κάθε είδους, κάβες, bar, μέχρι και ανθοπωλεία, club στον πάνω όροφο και ότι θα ήθελα να έχουμε και στην Θεσσαλονίκη.
Gin & Tonic το κυρίως θέμα με μέτριο προς καλό φαγητό αλλά όχι κάτι ιδιαίτερο.
To ιδιαίτερο είναι ότι φτιάχνουν το δικό τους Gin το οποίο πουλιέται στο αεροδρόμιο στα Duty free και σε κάβες στην Λισαβόνα.
Ωραίο κεραμικό μπουκάλι, σήμα το κίτρινο τραμ της πόλης, γοτθική γραμματοσειρά που είναι και trendy λόγω Harry Potter.
Είδα πολύ κόσμο στο αεροδρόμιο να το αγοράζει.
Τα δικά μας bar στην Ελλάδα, δεν έχουν τέτοιες δημιουργικές ανησυχίες ούτε τάσεις εξωστρέφειας.
Ωραία ατμόσφαιρα, σούπερ σέρβις, καλό φαγητό, καλές τιμές και τέλεια GIN !
Ωραία διακόσμηση με χαρακτηριστικό ότι έχει πολλές διαφορετικές καρέκλες, έργα mixed media στους τοίχους και καδράκια που γράφουν το όνομα σου εάν έχεις κράτηση και τα βάζουν πάνω στο τραπέζι.
Μέριλιν Μονρόε, Μοχάμετ Άλι, Έλβις, Νικ Κείβ…. είναι ένα πρωτότυπο καλωσόρισμα.
‘Εχει πολύ καλή λίστα κρασιών αλλά όποτε πάω παραγγέλνω μόνο Gin and Tonic.
Οι Πορτογάλοι σαν και τους Ισπανούς άρχισαν να παράγουν δικά τους Gin και μάλιστα πολύ καλά. Ειδικά ένα που το λένε Adamus αν το βρείτε πιείτε το.
Φτιάχνεται από σταφύλι Baga. H γεύση του όμως είναι πολύπλοκη και πέρα από floral είναι και γήινη.
Σπάνια ένα Gin φτιάχνεται από σταφύλι, το Γαλλικό G Vive είναι παρόμοια περίπτωση από Ugni blanc για τους Γάλλους και το χρησιμοποιούν για να φτιάχνουν κονιάκ /Trebbiano στην Ιταλία μόνο για κρασί και grappa.
Στην Ταβέρνα Μοντέρνα έχουν πάνω από 80 διαφορετικά Gin.
Αν βρεθείτε στα μέρη του αφήστε να σας διαλέξουν ένα Gin λέγοντας τους τι σας αρέσει.
Δοκιμάστε κάτι καινούργιο.
Προτείνεται σφόδρα.
Σημαίνει στα Γαλλικά, δεν ξέρω τι, αλλά χρησιμοποιείται για να περιγράψει δεν ξέρω τι είναι αυτό που έχει αλλά είναι μοναδικό.
Πολυτελές, στην πιο ακριβή περιοχή της Λισαβόνας δίπλα στο Luis Vuitton, στο Yves saint Laurent, στο Gucci, και στο κτήριο του κομουνιστικού κόμματος της Πορτογαλίας.
Αν δεν με πιστεύετε θα ανεβάσω φωτογραφία.
Ακριβό μαγαζί, αρκετοί τουρίστες θαμώνες, εξαιρετικό Γαλλικό φαγητό, λίστα κρασιών άλλου επιπέδου από τα συνήθη στην Ελλάδα.
Περιλαμβάνει και bar με Deli που είναι πολύ ωραίο και παρεΐστικο.
Επίσης έχει αδερφό κατάστημα λίγο πιο κάτω με θέμα την Ασιατική κουζίνα.
Κόστος περίπου 250 ευρώ για σαλάτα, ένα πρώτο, 2 κυρίως, 1 μπουκάλι ροζέ Whispering Angel, 1 ποτήρι κόκκινο κρασί.
Όπως θα δείτε και στις φωτογραφίες, μια φορά την εβδομάδα την Παρασκευή ανοίγουν ένα μεγάλο κρασί 9lt το οποίο προσφέρουν σε ποτήρι (125ml) ή καράφα 0.
To ποτήρι το δίνουν προς 29 ευρώ.
To κρασί αυτό τους κοστίζει 1150 ευρώ όπως με ενημέρωσε ο υπεύθυνος Σομελιέ.
Με γρήγορα μαθηματικά 9000/125=72 ποτήρια x 29 ευρώ = 2088 ευρώ αν πουλήσει και την τελευταία σταγόνα.
Το κέρδος μικρό αν αναλογιστή κανείς τον κόπο του Σομελιέ να γυρνάει όλο το βράδυ από τραπέζι σε τραπέζι 9lt το κρασί συν το βάρος του μπουκαλιού...
Όμως η εμπειρία που προσφέρει στους πελάτες τους - που στο εξωτερικό δεν παραγγέλλουν εύκολα μπουκάλι κρασί αλλά περισσότερο ποτήρι - η θεατρικότητα του να σερβίρουν ένα 9lt Salmanazar, να το υπογράφεις, να συμμετέχεις σαν ηθοποιός σε μια παράσταση γευσιγνωσίας και διασκέδασης είναι μοναδική.
Μπράβο τους.
Το κρασί - ένα καλό φρέσκο 2019 Chateauneuf-du-pape περί τα 50 ευρώ στην κάβα σε 750ml.
Προτείνεται ανεπιφύλακτα ειδικά για τις Παρασκευές εξού και TGIF.
Δεν θα μιλήσω για το φαγητό πέραν ότι πλέον για τα σουτζουκάκια μαλώνουμε …. βάλε 4 …. πολλά είναι βάζω 2 …. έχει πολύ δουλειά δεν προλαβαίνω…. πάλι νηστικοί θα μείνουμε ….. 4 και δεν ακούω τίποτα…..
Στην Θεσσαλονίκη στην Παλιά Αθήνα έχει καλό κρέας, καλές παρέες και καλό κρασί.
Περί οίνου λοιπόν το ανάγνωσμα,
Ο Εντμόν Αμπού, ένας μάλλον μισέλληνας (υπάρχουν και τέτοιοι) το 1857 έγραψε το «Βασιλέα των ορέων» ή Γαλλιστί το Le Roi de Montagne.
Πηγή wikipedia
Συνοπτικά,
Ο Χατζησταύρος και ο μικρός στρατός που διατηρεί στην Αττική απάγουν πλούσια Αγγλίδα και την κόρη της, καθώς και πτωχό Γερμανό βοτανολόγο για να ζητήσουν λύτρα για την απελευθέρωσή τους. Αυτή είναι η δουλειά τους, και η δουλειά τους πάει καλά. Ο Χατζησταύρος, ο οποίος έχει κερδίσει επαξίως τον τίτλο του «Βασιλιά των ορέων», έχει συγκεντρώσει σημαντικά κεφάλαια στην Αγγλία, στον οίκο συγγενούς της κυρίας Σίμσονς την οποία έχει απαγάγει. Πρώτης τάξεως υλικό για κωμωδία παρεξηγήσεων.
Πρώτης τάξεως υλικό για τη σαρκαστική πένα του Εντμόντ Αμπού ο οποίος μέσα από την αφήγηση της αιχμαλωσίας τους και της απελευθέρωσής τους φτιάχνει την προσωπογραφία της Ελλάδας. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της; Είναι μια χώρα η οποία υποτίθεται έχει εξαφανίσει τη ληστεία από την επικράτειά της, όπου όμως η χωροφυλακή συνεργάζεται με τους ληστές οι οποίοι υποτίθεται δεν υπάρχουν. Είναι μια χώρα όπου οι ληστές είναι λαοφιλείς. Είναι μια χώρα όπου ο αρχιληστής όχι μόνον αποδεικνύεται επιτυχημένος επιχειρηματίας, αλλά στο τέλος καταφέρνει να γίνει και διεκδικητής της θέσης του υπουργού Δικαιοσύνης.
…. επίκαιρο σε σχέση με τα πολιτικά δρώμενα της χώρας μας την τελευταία δεκαετία.
Στα χρόνια μας το κτήμα Παπαργυρίου στο Κιάτο εμφιαλώνει το Le Roi de Montagne Cuvee.
Η οικογένεια Παπαργυρίου, οινοποιοί 2ης πλέον γενιάς με μεταπτυχιακές σπουδές στο Ινστιτούτο Αμπέλου Geisenheim της Γερμανίας.
Τους απήγαγε η σύγχρονη Ελλάδα και μας χαρίζουν το Le Roi de Montagne, Cabernet Sauvignon, Touriga National και Μαυροδάφνη.
Το καλύτερο Ελληνικό κρασί που ήπια μέχρι σήμερα.
Μάλιστα αναπάντεχα, και δεν περίμενα να πιώ κρασί τέτοιου επιπέδου στην Ελλάδα.
… και με ιστορία από πίσω του.
Ευχαριστούμε τον Le Roi des Vin στην Παλιά Αθήνα που μας δίνει την ευκαιρία να πίνουμε τέτοια κρασιά.
Παράκληση : Παραγγείλτε και ρετσίνα, κάθε χρόνο τα βαρέλια είναι λιγότερα.
Γερμανικό μοντέρνο εστιατόριο με super μπύρες, ωραία κρασιά wurst και schnitzel !
Δίπλα στο Albert Hall και στο Imperial College.
Εξαιρετικά schnitzel και συνοδευτικά.
Έχει πολύ ωραίο μπαλκόνι με θέα το πάρκο Princess Gardens.
Τιμές καλές περίπου 100 λίρες για 2 άτομα με μια σαλάτα 2 schnitzel, και ένα ποτήρι μπύρα έκαστος.
Προτείνεται.
Πιο διάσημο το Seven Dials στο Covent Garden, πιο WOW στο Canary Wharf πάνω στο νερό.
Το θέμα είναι κρέας και λίγα συνοδευτικά. Πολύ καλά όλα με καλά κρασιά και full bar service.
Αποτελεί εγγύηση για καλό κρέας. Τιμές τσιμπημένες προς τα πάνω περίπου 150 λίρες για 2 άτομα με μια σαλάτα ένα steak, και ένα ποτήρι κρασί έκαστος.
Προτείνεται.
Ιδανικό και για οικογένειες.