Το Χαγιάτι

Κάτι που δεν αναφέρθηκε, έχει ειδική κουζίνα gluten free για άτομα με κοιλιοκάκη. Από τα ελάχιστά μαγαζιά. Όχι απλά δυσανεξία, για άτομα με σοβαρό πρόβλημα με απόλυτη τήρηση των κανόνων. Με άλλο χώρο παρασκευής, ψησίματος κτλ. Απ ότι μας είπε ένας από τους ιδιοκτήτες έχει παρόμοιο θέμα και προσφέρει gluten free επιλογές και στους πελάτες.

Σε επίσκεψη πρόσφατη ήταν όλα αλλιώς. Το σέρβις στα χαμένα, σε σημείο να αναρωτιόμαστε αν η σερβιτόρα είναι καλά.

Σφήκες παντού σε άρρωστο, τρελά άρρωστο βαθμό. Παντού μα παντού όμως. Δεν κάτσαμε ούτε λεπτό χωρίς να μας ενοχλούν.

Μερίδες τραγελαφικά μικρές. Φαίνονται μεγάλες στις εικόνες, αλλά τα πιάτα που τα φέρνουν είναι τα μικρά. Παιδικές θα τις έλεγες.

Επίσης στον χώρο δεν έχει περίφραξη από τη μια μεριά που έχει ρέμα και είναι τα γήπεδα με ότι συνεπάγεται αν έχεις παιδί. Έπεσε μια μπάλα και τρέχαμε σαν τρελοί μην πέσουν μέσα για να την πάρουν.

Επίσης πάρα πολλά λάθη στο λογαριασμό, 64€ επιπλέον έβαλαν που δεν πήραμε. Είναι δύσκολη μέρα αλλά τέτοιο νούμερο δεν κάνεις λάθος! Τρελό Χ σε όλα. Μόνο ο χώρος αξίζει αλλά και πάλι αν είναι να μαλώνω σαν το χαζό με τις σφήκες και να πρέπει να κοιτάω μην πέσει το παιδί στο ρέμα παράλληλα νομίζω δεν έχει νόημα.

Επίσκεψη και πάλι Ιούνιο 2025. Καταπληκτικό περιβάλλον, πλατανόδασος, γκαζόν, πηγή με τρεχούμενο νερό, δροσιά, αηδόνια που γλυκολαλούν. Δοκιμάσαμε τζατζίκι, μελιτζανοσαλάτα, μπουγιουρντί, πατάτες τηγανητές φρέσκιες, ντοματοσαλάτα, σουτζουκάκια, λουκάνικο, χοιρινή, μοσχαρίσια μπριζόλα, μπιφτέκι και τα κλασσικά «σουβλάκια Αγ. Προδρόμου» (βλ. φωτο).

Στο τέλος μας κέρασαν γλυκάκια (ρεβανί και πανακότα). Σέρβις ευγενικό και σβέλτο. Τιμές φυσιολογικές (βλ. κατάλογο), περίπου 22 € το άτομο με συγκρατημένη κατανάλωση σε μπύρες και αναψυκτικά, συν ψωμάκι, νεράκι κλπ. Συνιστάται.

ΥΓ. Τα περιβόητα σουβλάκια «Αγίου Προδρόμου» δεν είναι τίποτε το εξαιρετικό και το εξωπλανητικό! Όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα αντίστοιχα σουβλάκια στη Λειβαδιά, στη Νέα Χαλκηδόνα, στους Μύλους Αργολίδας, στις Σέρρες, στη Ζωοδόχο Πηγή Καστανιάς (το πάλαι ποτέ...), στους Μύλους Λιτοχώρου, στον Ισθμό της Κορίνθου, στον Εικοσιδυό κ.ο.κ. η φήμη τους οφείλεται πρωτίστως στην μαζική κατανάλωση (είτε από Έλληνες τουρίστες, είτε από Έλληνες επιβάτες των υπεραστικών λεωφορείων) και δευτερευόντως στην υψηλή τους ποιότητα. Από κει και πέρα υπάρχουν μικροδιαφορές από τόπο σε τόπο. Π.χ. στην Χαλκηδόνα το σουβλάκι είναι κατά κανόνα 80 γραμμ., το κρέας περνιέται στο ξυλάκι με το χέρι και έχει συνήθως λιπάκι στο τελευταίο κομμάτι. Στα Σέρρας το σουβλάκι είναι ως επί το πλείστον πεπλατυσμένο 100 γραμμ. και έχει πάντα δύο κομματάκια λίπους (ένα στη μέση και ένα κάτω κάτω) και γι' αυτό είναι και πιο ζουμερό και πιο νόστιμο, συν το ότι μόλις βγουν από την φωτιά τα λούζουν με μπόλικο χοντρό αλάτι, φρέσκια μυρωδάτη ρίγανη και άφθονο βιομηχανικό χυμό λεμονιού. Στον Άγιο Πρόδρομο το σουβλάκι γίνεται αποκλειστικά στα τοπικά κρεοπωλεία του Αγ. Προδρόμου και της Γαλάτιστας, κόβεται πάντα στην μηχανή - κύβο των 100 τεμαχίων (10 Χ 10) και ζυγίζει πάντα 60 γραμμ. ωμό. Παλαιότερα, πριν 30-40 χρόνια συχνάζαμε είτε στον Μπίλλη, είτε στον Μιλτιάδη. Κι εκεί 60 γραμμ. και στεγνό. Στον Μιλτιάδη βέβαια όχι τόσο για το εξωγήινο σουβλάκι του, όσο κυρίως για να χαζεύουμε με γουρλωμένα μάτια και ανοιχτό το στόμα τις νεαρές - τότε - και πανέμορφες θυγατέρες του που εκτελούσαν χρέη σερβιτόρας... Ωστόσο, δεν έχουν διαφορά τα σουβλάκια τους από εκείνα που σερβίρει το Χαγιάτι. Η διαφορά έγκειται στο πανέμορφο φυσικό περιβάλλον. Οπουδήποτε και να καθήσεις στον Άγ. Πρόδρομο, θα σου φέρουν σουβλάκι σχετικά στεγνό, κυρίως από μπούτι. Τα κομματάκια με το λιπάκι είναι πάρα πολύ σπάνια. Πέραν όλων αυτών, το ψήσιμο είναι τέχνη. Δεν την κατέχει ο καθένας. Το μυστικό είναι το κρέας να έχει κοπεί αυθημερόν και όχι να στέκεται πάνω στο καλαμάκι μέσα στο ψυγείο 3 και 4 και 5 μέρες, να χρησιμοποιήσεις (με τις σωστές αναλογίες) λαιμό, σπάλα, σβέρκο, λάπα, πανσέτα και ει δυνατόν καθόλου μπούτι, να έχεις δυνατή φωτιά (και όχι ξεψυχισμένη για λόγους οικονομίας στο... κάρβουνο), να έχεις το κρέας στην σωστή απόσταση από τη φωτιά (ούτε πολύ κοντά διότι θα αρπάξει, ούτε πολύ μακριά διότι θα αργήσει και θα χάσει τα ζουμιά του), να τα γυρίζεις συνεχώς πάνω κάτω και αριστερά δεξιά για να μην αρπάξουν και να μην αλατοπιπερώνεις ποτέ εάν πρώτα δεν βγάλεις το κρέας από τη φωτιά. Εν ολίγοις, να ψηθεί γρήγορα μεν, αλλά να μην γίνει και κάρβουνο. Να το βγάλεις ζουμερό, να του ρίξεις λεμονάκι και αλατορίγανη και να το φας αμέσως ζεματιστό, όχι όταν παγώσει.

Πολύ δροσερή και όμορφη τοποθεσία στα μέσα Αυγούστου.
Λίγες επιλογές αλλά τίμιες.
Σουβλάκια και σουτζουκάκια στον μέσο όρο, το μπιφτέκι αρκετά καλό , σπιτικές πατάτες.
VFM , υπολογίστε με ρετσίνα , μπύρα και σχεδόν δύο αναψυκτικά ανά άτομο , 15-20€

Ο χώρος για παιδιά είναι ιδανικός αν και δεν έχει κούνιες κλπ. Έχει πολύ γκαζόν και μπορούν να τρέξουν - παίξουν ποδόσφαιρο.
Στα του φαγητού :
Σουβλάκι χοιρινό μια χαρά νόστιμο, το ίδιο και το κοτόπουλο.
Πατάτες τηγανίτες πολύ καλές, φρέσκες, λεπτές και νόστιμες.
Καλή μελιτζανοσαλάτα δικιά τους.
Φλωρίνης γεμιστές οκ όπως και τα υπόλοιπα ορεκτικά , σαλάτες.
Από κρέατα τα υπόλοιπα που δοκίμασα δεν μου άρεσαν. Δηλαδή μπιφτέκι μοσχάρι, λαστιχωτο.
Σουτζουκακι μέτριο.
Μοσχαρίσια μπριζόλα σόλα.
Για την τοποθεσία πάντως αξίζει μια χαρά, ειδικά αν προοριστείς σε σουβλάκια , τρως καλά.
Θα ξανά πήγαινα για την τοποθεσία.
6 μεγάλοι και 6 παιδιά μας βγηκε 130€, μια χαρά.
Από 6,5-8ε η μερίδα μοσχαρίσια 12, αν θυμάμαι καλά.

Βρίσκεται περίπου 1 χλμ. μετά την έξοδο του Αγ. Προδρόμου, στο δρόμο προς Αρναία, μέσα σε ένα ειδυλλιακό πλατανόδασος. Άφθονο γκαζόν παντού (βλ. φωτο), λουλούδια γύρω γύρω, πηγή με τρεχούμενο νερό ακριβώς δίπλα. Από τέλη Μαΐου έως τέλη Ιουνίου ακούγονται καμιά φορά και αηδόνια. Στην ψησταριά ο Γιάννης, στην κουζίνα η σύζυγος Σοφία. Αμφότεροι ευγενικοί και χαμογελαστοί. Σέρβις γρήγορο και αποτελεσματικό. Μενού με λίγα και καλά. Σουβλάκι κλασικό «Αγ. Προδρόμου», δηλαδή 60 γραμμαρίων (βλ. φωτο), σουτζουκάκια, μπιφτέκι, χωριάτικο λουκάνικο, μπριζόλες, σαλάτες, φρέσκες τηγανητές πατάτες, σαγανάκι κλπ. Τιμές πάρα πολύ λογικές. Προτείνεται με κλειστά τα μάτια και φυσικά προτιμάται από εμάς εδώ και δεκαετίες έναντι όλων των άλλων μαγαζιών μέσα στο χωριό, στα οποία σερβίρονται τα ίδια ακριβώς πιάτα, ωστόσο το γύρω περιβάλλον τους δεν λέει τίποτα απολύτως.