Ζοβόρι

Καθίσαμε, Οκτώβρη '25.
Την ώρα που φτάσαμε (γύρω στις 5μμ) άνοιγε σιγά-σιγά για απόγευμα, με αποτέλεσμα να υπάρχουν οι αναμενόμενες αναμονές (κάρβουνα, προσωπικό), χωρίς όμως σημαντικές καθυστερήσεις.

Ό,τι πήραμε ήταν σε καλό επίπεδο:
Αγγουροντομάτα, μια χαρά
Γαλοτύρι ωραίο
Αλοιφές (τζατζίκι, τυροκαυτερή) οκ, μάλλον εμπορίου
Πατάτες τηγανιτές, χοντροκομμένες, εξαιρετικές, τιμούν τη φήμη τους
Κεφτεδάκια, με δυόσμο, αφράτα και γευστικά
Λουκάνικο, απλώς διεκπεραιωτικό, το μόνο αδιάφορο
Σουβλάκια (χοιρινά και κοτόπουλα), ψημένα ωραία, καλά και ζουμερά
Ομελέτα, με τριμμένη φέτα και σχετικά απλή, η οποία ήρθε στο τέλος και, αν και ήδη σκάγαμε, κόντεψε να κλέψει τις εντυπώσεις, πολύ καλή

Δυστυχώς, παϊδάκια δεν βρήκαμε και μείναμε με τη λαχτάρα.

Η ιδιοκτήτρια (Έντα) και ο-μάλλον-γιος-της πρόθυμοι και ευγενικοί άνθρωποι.

Το μαγαζί όσο περνούσε η ώρα γέμιζε, είτε για φαγητό είτε για καφέ. Άρεσε.

Από έμπιστη πηγή μου μεταφέρθηκε ότι πρόκειται για πολύ αξιόλογη περίπτωση με λακταριστό αρνίσιο παϊδάκι και τηγανητή πατάτα που όμοια της δεν υπάρχει. Θα επιδιώξω δοκιμή μόλις τα καταφέρω.