Αλέξανδρος

Στάση προς αναζήτηση χεράτης, πρωινής τροφής, Μάιος '23. Μεγάλη ποικιλία, σε αλμυρά και γλυκά, τόσο τυποποιημένες όσο και χειροποίητες παρασκευές. Δοκιμάστηκαν πίτσα (φανταστική, πλούσια, γεμάτη γεύση) και το πεϊνιρλί (καλό και πλούσιο σε υλικό, πράγμα συνήθως σπάνιο, και, αν και φαγώθηκε ώρες μετά, διατήρησε την ελαστικότητά του). Θα έπαιρνα ξανά και ξανά την πίτσα.

Ο Αλέξανδρος και ο Πάτροκλος είναι οι δύο μεγαλύτεροι και κεντρικότεροι φούρνοι της Ασπροβάλτας, που τους θυμάμαι από τα 80ς.

Θα επανέλθω για λεπτομέρειες και για τα δύο, αλλά σήμερα θα σταθώ στο γεγονός ότι την ώρα που περίμενα στην ουρά για τα σφολιατοειδή το ΣΚ που μας πέρασε, και είχα σταμπάρει 2 πρέτσελ που είχαν απομείνει στο βάθος που είναι τα ψωμιά κι ετοιμαζόμουν να τα τσιμπήσω, είδα την ιδιοκτήτρια να πιάνει τα κουλούρια με τα χέρια της όλα για να διαλέξει ένα και ξενέρωσα τη ζωή μου...

Μετά από αυτό το ειδεχθές έγκλημα, ήρθε μπροστά και την είπε στην κυρία που εξυπηρετούσε στις πίτες γιατί έβαζε πιτοειδή σε λάθος κουτί -κατά την αποψή της- ...