Η Μαρία

Η παρακμή συνεχίζεται…

Λουκάνικο, πατάτα, καυτερή, μια γραπα, μια Μαλαματίνα κ μια κόλα στα 18€. Το λουκάνικο τιπ ζητήστε το «του θείου Άρη». Είναι ο παραγωγός.

Παλιακό περιβάλλον, με την καφενειακότητα να είναι στα κόκκινα.

Δουλεύει μόνο τηγάνι, στο οποίο βρήκαμε μόνο ψάρι. Δεν παραγγείλαμε, μας ετοίμαζε ό,τι είχε.
Σημειακά υπήρξαν θετικές εντυπώσεις (κυρίως τα ψάρια, όπως και η τυροκαυτερή που ετοιμάζει εκείνη τη στιγμή), αλλά σε γενικές γραμμές κινείται πάνω σε μία ασταθή κόψη.
Το τσίπουρο άνευ ήταν μια χαρά, χωρίς παρενέργειες.

Οι ιδιοκτήτες ενδιαφέροντες άνθρωποι, της κουβέντας. Οι τιμές οκ, αλλά όχι χαμηλές. Ανοίγει από τις 8 το πρωί και πάει μέχρι να φύγουν και οι τελευταίοι.
All in all, δύσκολη πίστα, και ταυτόχρονα ένας μάλλον must τόπος για τους λάτρεις των οριακών καταστάσεων.

Η πιο ωραία διαδοχή σχολίων που έχω δει στον τίμιο αυτό ιστότοπο! Νίκο σε καταλαβαίνω απόλυτα.

Μάλλον όσο μεγαλώνουμε μας τραβάει η παρακμή των φοιτητικών ετών μας. Πιο γραφικό βρωμικο κ παρακμιακό καφενείο πεθαίνεις. Αξίζει.

Από τα μεγάλα Χ στην περιοχή. Πρώτη και τελευταία δοκιμή. Όλα χάλια και βρώμα μέχρι και στο ταβάνι.

Να τα αναλύσω:

-Γαύρος μαρινάτος χάλια, με τα άντερα μέσα
-Φέτα λαδορίγανη που ήταν λευκό τυρί χάλια
-Μαρούλι που ούτε στις κότες δε θα το έδινες, παπαριασμένο και χάλια
-Αλκοόλ χάλια με παρενέργειες
-Ψωμιά χάλια 5 ημερών με λάδι κτλ για να το κρύψει

Μόνο τα ψαρακια το σώσανε επειδή ήταν φρέσκα.