στο κατάστημα Mare e Monti
Εστιατόριο, Ελευθερίου Βενιζέλου 13, Πανόραμα, Ν. Θεσσαλονίκης
Πήγαμε τον προηγούμενο μήνα μια Κυριακή μεσημέρι με κράτηση. Παρ´οτι που, έν γνώσει μου φτάσαμε μισή ώρα αργότερα, έχοντας όμως ειδοποιήσει πιο πριν, καταλήξαμε να τρώμε μια ώρα αργότερα από την ώρα άφιξης μας.
Η αρχική μας σκέψη ήταν να παραγγείλουμε αστακομακαρονάδα, όπου στο site αλλά και στον κατάλογο τελικώς δεν αναγραφόταν πουθενά ότι θέλει προπαραγγελία. Αποδείχθηκε εν τέλει, επειδή ξέραμε πολύ καλά τι θέλαμε να φάμε στο συγκεκριμένο μαγαζί, πως δυο από τα πιάτα που θέλαμε διακαώς να γευτούμε δεν υπήρχαν.
Αν δεν επιθυμείς να φας tiramisu σε ένα ιταλικό, δεν υπάρχει λόγος και να πας. Κατανοώ ότι λόγω Κυριακής και αρκετού κόσμου, γιατί τελείως γεμάτο δεν ήταν, ότι κάτι μπορεί να τελειώσει. Σε ένα τέτοιο μαγαζί όμως, το καλύτερο και ακριβότερο ιταλικό στη Θεσσαλονίκη και με μεγάλη επισκεψιμότητα, η λογική λέει πως είναι προτιμότερο να ικανοποιήσεις τον πελάτη και να πετάξεις πέντε κομμάτια, παρά το αντίθετο. Γενικά τα πιάτα που επιλέξαμε ήταν γευστικότατα και σίγουρα θα ήθελα να τα ξαναφάω. Όμως το μαγαζί δείχνει να έχει ένα μεγάλο χάσμα μεταξύ κουζίνας και service. Είναι κρίμα όταν μπορείς να προσφέρεις τόσο σωστά παρασκευασμένα πιάτα, οι σερβιτόροι που τα σερβίρουν να μην μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να φαίνεται σα να τους δανείστηκε το κατάστημα από ένα συνοικιακό τσιπουράδικο. Στην αρχική μας παραγγελία, ο σερβιτόρος καθόταν με τα χέρια στην πλάτη χωρίς να σημειώνει, με αποτέλεσμα να έρθει ξανά μετά από δέκα λεπτά για να επαναλάβουμε την παραγγελία αφού είχε ξεχάσει τα μισά. Ταυτόχρονα, η κοπέλα που μάζευε τα τραπέζια όσων είχαν φύγει, αγκομαχούσε και το έδειχνε ξεκάθαρα. Ως άνθρωπος με εμπειρία στο χώρο της εστίασης, γνωρίζω πολύ καλά ότι το service πρέπει να συνάδει με το ύφος και τον τρόπο λειτουργίας του μαγαζιού. Το service χρειάζεται την κατάλληλη εκπαίδευση ώστε, φεύγοντας από το μαγαζί και έχοντας ευχαριστηθεί αυτά που έχεις φάει, να μη σου μένει η κακή αυτή εικόνα.
στο κατάστημα Mikel
Λοιπά, Χαριλάου Τρικούπη 18, Ιωάννινα, Ν. Ιωαννίνων
Ως Θεσσαλονικιός πελάτης των Mikel, συνειδητοποίησα πως πρέπει να πληρώνω τον καφέ των 16oz, που πλήρωνα 1,50€ στη Θεσσαλονίκη, στα 2€. Δεν ισχύει η πολιτική του franchise στα όμορφα κατά τα άλλα Ιωάννινα?
Η αρχική μας σκέψη ήταν να παραγγείλουμε αστακομακαρονάδα, όπου στο site αλλά και στον κατάλογο τελικώς δεν αναγραφόταν πουθενά ότι θέλει προπαραγγελία. Αποδείχθηκε εν τέλει, επειδή ξέραμε πολύ καλά τι θέλαμε να φάμε στο συγκεκριμένο μαγαζί, πως δυο από τα πιάτα που θέλαμε διακαώς να γευτούμε δεν υπήρχαν.
Αν δεν επιθυμείς να φας tiramisu σε ένα ιταλικό, δεν υπάρχει λόγος και να πας. Κατανοώ ότι λόγω Κυριακής και αρκετού κόσμου, γιατί τελείως γεμάτο δεν ήταν, ότι κάτι μπορεί να τελειώσει. Σε ένα τέτοιο μαγαζί όμως, το καλύτερο και ακριβότερο ιταλικό στη Θεσσαλονίκη και με μεγάλη επισκεψιμότητα, η λογική λέει πως είναι προτιμότερο να ικανοποιήσεις τον πελάτη και να πετάξεις πέντε κομμάτια, παρά το αντίθετο. Γενικά τα πιάτα που επιλέξαμε ήταν γευστικότατα και σίγουρα θα ήθελα να τα ξαναφάω. Όμως το μαγαζί δείχνει να έχει ένα μεγάλο χάσμα μεταξύ κουζίνας και service. Είναι κρίμα όταν μπορείς να προσφέρεις τόσο σωστά παρασκευασμένα πιάτα, οι σερβιτόροι που τα σερβίρουν να μην μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να φαίνεται σα να τους δανείστηκε το κατάστημα από ένα συνοικιακό τσιπουράδικο. Στην αρχική μας παραγγελία, ο σερβιτόρος καθόταν με τα χέρια στην πλάτη χωρίς να σημειώνει, με αποτέλεσμα να έρθει ξανά μετά από δέκα λεπτά για να επαναλάβουμε την παραγγελία αφού είχε ξεχάσει τα μισά. Ταυτόχρονα, η κοπέλα που μάζευε τα τραπέζια όσων είχαν φύγει, αγκομαχούσε και το έδειχνε ξεκάθαρα. Ως άνθρωπος με εμπειρία στο χώρο της εστίασης, γνωρίζω πολύ καλά ότι το service πρέπει να συνάδει με το ύφος και τον τρόπο λειτουργίας του μαγαζιού. Το service χρειάζεται την κατάλληλη εκπαίδευση ώστε, φεύγοντας από το μαγαζί και έχοντας ευχαριστηθεί αυτά που έχεις φάει, να μη σου μένει η κακή αυτή εικόνα.