Άκρα

Μοναχική επίσκεψη στα καλά καθούμενα μιας και βρέθηκα στη γειτονιά με άδειο στομάχι και κάποιο χρόνο να ξοδέψω.

Το μαγαζί φίσκα και τα άδεια τραπέζια κρατημένα ήδη (Σάββατο μεσημέρι). Με τα πολλά βρέθηκε ένα τραπεζάκι διαθέσιμο για 50 λεπτά να με βολέψει.

Περιμετρικά του χώρου γίνονται όλες οι παρασκευές, πράγμα που σημαίνει πως συνεχώς περνάνε από δίπλα σου άνθρωποι που κουβαλάνε από καυτά ταψιά μέχρι βαριά καφάσια. Υποθέτω πως αυτό είναι γοητευτικό για τις hip φατσούλες του Παγκρατίου, αλλά εγώ το βρήκα λίγο στρεσαριστικό. Λόγω έλλειψης χώρου τα τραπεζάκια είναι κολλητά μεταξύ τους με αποτέλεσμα να μην υπάρχει καθόλου ιδιωτικότητα. Και άντε, εγώ ήμουν μόνος (κάτι μπήκε στο μάτι μου, δεν κλαίω), άκουσα όμως πεντακάθαρα όλη τη συζήτηση του διπλανού ζευγαριού. Τουλάχιστον είχα entertainment.

Στα του φαγητού, δοκίμασα ντομάτα pomodoria στη φωτιά, πιάτο που βρήκα εξαιρετικό, και μακαρόνια με κατσικάκι και τυρί το οποίο ήταν όπως ακούγεται. Μακαρόνια με τυρί και ένα κομμάτι κατσίκι από πάνω. Νόστιμο εννοείται, αλλά πως να πάει στραβά ο συνδυασμός;
Η σερβιτόρα ήθελε να με αποτρέψει από τα μακαρόνια, μιας και "η μερίδα είναι πολύ μεγάλη, είναι για δύο άτομα". Ήθελα να την πω, ξέρεις σε ποιον μιλάς κορίτσι μου; Μια χαρά ήταν για ένα άτομο, ακριβώς όσο θα έφτιαχνα για μένα στο σπίτι.

Το γλυκό για το σβήσιμο δεν με ενθουσίασε, μπισκότο με άσπρη σοκολάτα και μαρμελάδα. Πολύ ουδέτερο σε γεύση και υφές και όχι κάτι που δεν έχουμε ξαναφάει.

Τιμές τσιμπημένες αρκετά, στα 50 ευρώ δύο πιάτα, ένα γλυκό και ένα ποτήρι κρασί (75ml).

Μου άρεσε και θα ξαναπήγαινα.

ΥΓ. η παθογένεια με τα τεράστια σκεύη μεταφέρθηκε και εδώ. Σε κάποια φάση έπεσα μέσα στην κατσαρόλα με τα μακαρόνια, με τραβούσαν δύο σερβιτόροι από τα πόδια για να με βγάλουν έξω ενώ προσπαθούσα να μαζέψω το τελευταίο κομματάκι από το κατσίκι.

Πρώτη επίσκεψη, τέλη Μαΐου '25. Κράτηση σίγουρα απαραίτητη.

Ο χώρος συμπαθητικός, καθώς γύρω σου εξελίσσεται όλη η χορευτική κινησιολογία της κουζίνας, χωρίς να γίνεται περίεργο. Βέβαια, με την ύπαρξη των εκατέρωθεν πάγκων προετοιμασίας, θυσιάζεται πολύτιμο εμβαδόν, που ελαφρώς ξεπερνά την αισθητική τάση για σμίκρυνση του διαθέσιμου χώρου, με αποτέλεσμα τα τραπέζια (τουλάχιστον αυτά των δύο ατόμων) να έρχονται κάπως άβολα κοντά μεταξύ τους.

Στα του φαγητού, παρά τις όποιες δεύτερες σκέψεις δημιούργησαν σημειακά κάποια πιάτα, κι εδώ ισχύει ο κανόνας: Στα μαγαζιά του Λουκάκη χαίρεσαι να τρως.
Βρήκαμε να συστήνεται ένα τραπέζι που θα το απολαύσεις, ως αποτέλεσμα γεύσεων, αναμνήσεων, δοκιμών, απλότητας και φροντίδας (μία αίσθηση που απορρέει κυρίως απ' τις επισκέψεις στην Μούργα).
Γλυκό, που δε γινόταν να μη δοκιμαστεί μετά τα εκθειαστικά σχόλια εδώ, καραμελωμένο τσουρέκι, πραλίνα φυστικιού, παγωτό_σαν_κρέμα_από_γάλα, ήταν πάρα πολύ καλό.

Τιμές αναμενόμενα νοτίως τσιμπημένες σε σχέση με τις βόρειες καταβολές των Άκρων (στα 60€/άτομο, χωρίς να ξεφεύγουμε).
Το προσωπικό φιλικό, ευγενικό, πολυπληθές.
Θα επέστρεφα με χαρά για δοκιμή περισσότερων πιάτων, σε τραπέζι 4 ατόμων.

Πρώτη φορά δοκιμή στο μενού του πρωινού ,
Αυγά με καπνιστό πελτέ κ λαδενια (πολύ καλό
Κρουασάν τύπου Danish (δεν με κέρδισε έχω φάει καλύτερα )
Εκμέκ με σιροπιασμένο ψωμί μια χαρά και κρέμα μαχλέπι μια χαρά ….μου έλλειψε μια ωραία χειροποίητη πίτα παρόλα αυτά ωραία προσπάθεια ενδιαφέρουσες γεύσεις πολύ καλό σέρβις και νορμαλ τιμες το προτείνω

Δοκίμασα πρώτη φορά το πρωινό τους. Το πιάτο με τα αυγά - οκ , αλλά το croissant ( πιο πολύ θα το περιέγραφα σαν Kuign aman ) ήταν πολύ δυνατό.
Το δείπνο μας ήταν overall καλό αυτή την φορά.

Δεν θα μπορουσα να τα πω καλύτερα από την Γιατρανκα. Χθεσινή επίσκεψη - ήταν όλα ακριβώς όπως τα περιγράφει.

Μία επίσκεψη, στις αρχές του μαγαζιού μεν, αλλά συζητώντας με φίλους καταλαβαίνω ότι έχουν την ίδια/παρόμοια άποψη. Νομίζω ότι οι Θεσσαλονικείς δεν θα βρουν στον κύριο κατάλογο φαγητού κάτι που δεν έχουν ξαναδοκιμάσει, στις βασικές του γραμμές, είτε στη Moύργα είτε στην +τροφή. Πιο αναβαθμισμένη κουζίνα ναι (αφού παίζει άλλωστε στην αθηναϊκή αγορά, που απαιτεί μεταξωτά βρακιά - δεν το λέω υποτιμητικά), εντυπωσιακός εσωτερικός χώρος, αλλά η ιδέα παραμένει η ίδια. Π.χ. θα εκτιμήσω αλλά δεν θα εντυπωσιαστώ με το φρεσκότατο, τραγανότατο αγγούρι με έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, τα ψητά τσαούλια κ.λπ., αν και ίσως η γαστρονομική τάση επιβάλλει, όπως και να 'χει, τις πιο απλές, bio-organic, καθαρές προσεγγίσεις... Εκεί που πραγματικά όμως τα Άκρα έχουν ξεφύγει στη στρατόσφαιρα είναι η ζαχαροπλαστική του Πεδιαδιτάκη, sit in ή takeaway ποιήματα. Εν κατακλείδι, φυσικά και θα ξαναπήγαινα, αλλά καθότι από Θεσσαλονίκη ορμώμενη, θα εποφθαλμιούσα κυρίως τα γλυκά (αλλιώς θα προτιμούσα κάτι λιγότερο γνώριμο).

Έχοντας πάντα μεγάλη εκτίμηση στην μαγειρική τοι Γιάννη Λουκακη επισκέφθηκαμε και την νέα αθηναϊκή του προσπάθεια το Άκρα ατο Παγκράτι

Πραγματικά χάρηκα γιατί είδα μια νεότερη αναβαθμισμένη version της Moύργας και της +τροφής η οποία αναβάθμιση στηρίζεται στις βάσεις και στην προσπάθεια όλων των προηγούμενων ετών …η αναβάθμιση έρχεται με την συμμετοχή στην ομάδα (και μετοχικά ) του κορυφαίου έλληνα ζαχαροπλάστη για το 2023 Σπύρου Πεδιαδιτακη (το ψωμι και το γλυκο στα άκρα είναι next level) επίσης φιλικό και επαγγελματικό είναι το service ,ο χώρος ειναι πολύ όμορφος με ανοιχτές φωτιές και ανοικτή κουζίνα παντού …Τα φαγητά ήταν επισης εξαιρετικά (πήραμε σχεδον όλο τον κατάλογο όμορφα εκτελεσμένο ,πρώτες ύλες κλασικά οργανικές
Ένα μπράβο στην ομάδα για την πολύ ωραία άφιξη στην Αθήνα
Για μένα είναι ήδη στα αγαπημένα και το προτείνω