Προφίλ του χρήστη nazoraios

Μετά από χθεσινή επίσκεψη, έχω να πω τα εξής:
- 3 άτομα 45€ και δεν καταφέραμε να τελειώσουμε το φαΐ. Ομολογουμένως δεν ήπιαμε, αλλά VFM
- Το φαγητό δεν το αποζητάω, αλλά ήταν τουλάχιστον ΟΚ με εκλάμψεις καλού
- Μέσα είχε πάρτυ με δυνατή μουσική και όλοι χορεύανε. Καλή ηχομόνωση γιατί έξω δεν τους ακούγαμε
- Το σέρβις με ανησυχούσε λίγο, αλλά τα παιδιά ευγενικά κι εξυπηρετικά

Από πρόσφατη επίσκεψη έχω να πω:
Τοποθεσία 11/10: + στους προλαλήσαντες, συν εύκολη προσέγγιση και παρκάρισμα
Φαγητό απλώς ΟΚ. Δεν υπήρχαν αστοχίες, αλλά δε μου έχει μείνει τίποτα
Σέρβις βάση: τα παιδιά συμπαθέστατα, αλλά δίνανε μια εντύπωση ότι μας αγνοούσαν κατά διαστήματα, ενώ υπήρξαν πράγματα που ζητήσαμε και δεν έχουν φέρει.

Έχω τη διάθεση να ξαναπάω, αλλά πιστεύω πως υπάρχει μεγάλο περιθώριο βελτίωσης.

Δυστυχώς η εμπειρία μου δεν είναι η καλύτερη.

Φτάσαμε σχετικά καθυστερημένοι σε σχέση με την υπόλοιπη παρέα μας (13:20) και πέσαμε επάνω στην παύση που αναφέρει και η kmaria, αλλά ήταν μίας ώρας, 13:00-14:00 κατά τη δήλωσή τους. Μας κάνανε τη χάρη να μας σερβίρουν από το μενού του μπραντς εν τέλει, αλλά δεν ξέρω τι αντίκτυπο έχει κάτι τέτοιο στο φόρτο εργασίας του προσωπικού. Παύση αυτή την ώρα μου φαίνεται «αδικαιολόγητη», και είναι πρόβλημα οργάνωσης και σύλληψης.

Η μουσική θα έλεγα αισχρή, και συνδυάζεται με μια γενικότερη εντύπωση νυχτερινού μαγαζιού. Η μέρα ήταν «χαρά Θεού», αλλά το μαγαζί (βλέπει στο Βορά), είχε μια σκοτεινιά. Η όλη μου παραμονή ήταν πολύ άβολη.

Το φαγητό είναι υπερπαραγωγή. Τα πιάτα εξαιρετικά τεχνικά και με φοβερή διασφάλιση ποιότητας. Απλά δεν ξέρω αν είναι βιώσιμο για τις―χαμηλές σχετικά―τιμές του.

Ίσως ξαναπήγαινα λόγω παρέας, αλλά δεν είναι του γούστου μου.

Βρέθηκα πρόσφατα.

Άλλη μια επιχείρηση, μετά από 2-3 που δεν κατάφεραν να στεριώσουν, ύστερα από το κλείσιμο του παλιού Ομίλου.

Μενού με θαλασσινά μικρό και συνεκτικό, με μύδια σαγανάκι-τηγανητά (μη διαθέσιμα), θράψαλο τηγανητό (σχετικά καλό), μπακαλιάρο σκορδαλιά (κακό και κακή σκορδαλιά).

Πολίτικη/πικάντικη όχι στα στάνταρ μου, μπουγιουρντί μη-καυτερό και ξερό.

Ψωμί του τοστ.

Τιμές στο μέσο όρο, δεν πλήρωσα εγώ...

Συνολικά λυπάμαι για την κακή κριτική. Θα το ξαναεπισκεφτώ για τον ωραίο εξωτερικό χώρο και λόγω του ότι είναι στέκι δεκαετιών για εμάς, αλλά δε μπορώ να έχω προσδοκίες.

Μετά τη δεύτερη επίσκεψή μου χθες, μπορώ να κάνω κάποια σχόλια.

Ο χώρος είναι ευχάριστος, χωράει να εξυπηρετήσει αρκετό κόσμο και άνετα.

Δύο βαρέλια με κρητική μπύρα (ξανθιά-μαύρη), και η τσικουδιά του συνήθως καλή: μας έχει τύχει κακή, την οποία μας την άλλαξαν χωρίς πρόβλημα.

Το αντικριστό τους είναι πολύ καλό, το τσιγαριαστό επίσης. Λουκάνικα ξυδάτα έτσι κι έτσι, αν ήταν πιο λεπτά θα μου άρεζαν καλύτερα.
Μαραθοπιτάκια καλά, σταμναγκάθι οκ αλλά λίγο. Ο ντάκος είχε ένα πολύ γευστικό τυρί (μυζήθρα;), αλλά επίσης μικρή μερίδα και πολύ το παξιμάδι.

Γενικά το φαΐ σχετικά βαρύ, θα περίμενα περισσότερες επιλογές από λαχανικά και όσπρια σε κρητικό.

Παράπονο που δεν έχει επιλογή για λίγες ελιές, κάτι να τσιμπάς με τη ρακή.

Τιμή στα €25 το άτομο, πολύ λογική. Βολική επιλογή για όποιον μένει στην περιοχή.

Κλείνοντας 9 μήνες στη Μπολόνια, έχω να πω ότι είναι το αγαπημένο μου στέκι.

Ιδανικό μέρος για να παραγγείλετε tagliere con salumi e formaggi, δηλαδή πιατέλα με τυριά και αλλαντικά.
Θα φέρει μαζί ζεστά ψωμιά, tigelle (ένα πιτάκι που φτιάχνουν εδώ), crescentine (άλλο πιτάκι, τηγανητό που φουσκώνει).
Να ζητήσετε και crostini, ψωμάκια ψημένα με διάφορα αποπάνω (τυριά, παντσέτες)· ο εστιάτορας είναι περήφανος για τους συνδυασμούς του, και έχουν όντως ενδιαφέρον.

Από primo θα πρότεινα τη gramigna con salciccia e zafferano. Είναι ένα χοντρό μακαρονάκι που κάνει ωραίο αλντέντε, με φρέσκο λουκάνικο και σαφράν.
Θα βρείτε τα περισσότερα τυπικά μπολονέζικα πιάτα (λαζάνια, ταλιατέλλες με ραγού, τορτελίνια), όλα σε πολύ υψηλό στάνταρ.

Η τιραμισού του είναι εξαιρετική, μην τη χάσετε εφόσον υπάρχει (του Broccaindosso λίγο καλύτερη).

Από κρασιά, δοκιμάστε το Lambrusco (€18 τη φιάλη).
Πιο οικονομικό και αρκετά καλό είναι και το χύμα του, κόκκινο Sangiovese.

€30/άτομο με κρασί, τυπικές τιμές για οστερία.
Χύμα ατμόσφαιρα, μπορεί να πέσετε σε φωνακλάδικες παρέες.

Καλό θα ήταν να κλείσετε τραπέζι, γεμίζει γρήγορα.

Έχοντας μετακομίσει πρόσφατα στη Μπολόνια, κι επειδή βλέπω ότι πολλοί έλληνες πηγαινοέρχονται (και πολλοί από την κοινότητα του Ταβερνοχώρου), γράφω λίγες κουβέντες για τα εδώ μαγαζιά.

Το Broccaindosso είναι από τις τυπικές Οστερίες της Μπολόνια.
Η Οστερία είναι ό,τι πιο κοντά στην ελληνική Ταβέρνα, με χαλαρό κλίμα, παρέες που πίνουν και κάνουν φασαρία και μπουκάλια κρασί ν’ ανοίγουν το ένα μετά το άλλο.

Το προτείνω ανεπιφύλακτα για μια εισαγωγή στη μπολονέζικη κουζίνα. Θα βρείτε όλα τα τυπικά πιάτα σε καλές εκτελέσεις.
Θα ήθελα να μην αναζητείτε το «τέλειο»: δεν υπάρχει η τέλεια ραγού, ούτε τα τέλεια λαζάνια. Εδώ, όσο και στις άλλες οστερίες, θα τα βρείτε σε υψηλό στάνταρ.

Προτείνω το assaggio με primi (τουλάχιστον για 2 άτομα), που σου επιτρέπει να κάνεις ντεκγουστασιόν (15€/άτομο για 2 πιάτα, 18 για 3), με επιλογή από τις στάνταρ μπολονέζικες πάστες.

Κοτολέτα αλα μπολονιέζε και καρπάτσιο με carne salata είναι δύο ακόμα πιάτα που μπορώ να προτείνω, καθότι τα δοκίμασα πρόσφατα.
Όλα είναι υψηλού στάνταρ*, γι’ αυτό να πάρετε ό,τι τραβάει η όρεξή σας.

Το τυπικό κρασί της περιοχής είναι το Lambrusco (€16 η φιάλη), ένα κόκκινο ΚΑΙ αφρώδες που πίνεται κρύο. Ταιριάζει γενικά με τα πιάτα, αλλά και οι ντόπιοι δεν είναι σπαστικοί με το ταίριασμα.
Δροσιστικό και το δικό τους (della casa) αφρώδες λευκό με €12.

Να ρωτήσετε για τιραμισού. Δεν την έχουν στον κατάλογο, αλλά συχνά υπάρχει διαθέσιμη προς €6 τη μερίδα. Είναι η καλύτερη που έχω φάει (μετά από αυτή της Κάτε).

Μαγαζί πολύ στην κουλτούρα του ταβερνοχώρου
Με 30€ το άτομο θα ευχαριστηθείτε φαΐ και κρασί.
Η κράτηση σχεδόν επιβάλλεται, αλλά Κυριακή βρήκα το ίδιο απόγευμα καλώντας κατά τις 6μισή.

*Σε αντίθεση με την ελληνική νοοτροπία των μεγάλων μενού, εδώ Μπολόνια (και στην Ιταλία γενικότερα) θα βρείτε πολύ μικρά (συχνά εκνευριστικά μικρά) μενού, αλλά όλα πολύ φροντισμένα.

**Δεν υπάρχει «Ιταλικό» φαγητό στην Ιταλία. Όλα τα καλά εστιατόρια θα έχουν το τοπικό φαγητό κάποιας περιοχής. Δε θα βρείτε καρμπονάρα π.χ. σε μπολονέζικη οστερία. Εδώ μια μικρή εξαίρεση, η συγκεκριμένη οστερία κάνει spaghetti alla chitarra με crema di pecorino e guanciale, δηλαδή τη ρωμαϊκή gricia, χωρίς να την κατονομάζει έτσι.

Πήγαμε πρόσφατα. Παρ’όλο το φιλικό σέρβις και συμπαθητικό περιβάλλον, το φαγητό έχει περιθώρια βελτίωσης, όπως λέει και ο δοκιμαστής.

Η χωριάτικη, οι τηγανητές πατάτες κι η ψητή μελιτζάνα είναι αχίλλειος πτέρνα.

Μπιφτέκια, μύδια αχνιστά και μύδια τηγανητά ήταν πιο ΟΚ επιλογές.

Χάιλάιτ για ’μένα ο μαρινάτος γαύρος, με δάφνη και μπούκοβο, πολύ ιδιαίτερος.

Μείναμε στο ξενοδοχείο. Φάγαμε το πρώτο βράδυ. Ξαναφάγαμε το τρίτο (και τελευταίο).

Το φαγητό ήταν ΟΚ, αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο. Φρέσκο και καλοψημένο ψάρι, χωριάτικη μέτρια, πατάτες τηγανητές καλές, σαλάτα με σολωμό οκ, όχι του γούστου μου. Κορμός και παγωτό στο τέλος, μοσχοβολούσε πραλίνα (και τις δυο μέρες).

Η τήρηση των μέτρων σε καλό σχετικά επίπεδο.

Αν πάτε να χαϊδέψετε και την Ίρμα, τη μαύρη σκυλίτσα που κάνει βουτιές και είναι πολύ φιλική.

Σε σχέση με το διπλανό μαγαζί, τον Αρίστο, που γράφει στην πινακίδα «Τηρούμε "ασφαλείς" αποστάσεις», πιο λογική επιλογή νομίζω.

Διαβάζοντας τα σχόλια, και δεδομένης της επίσκεψης στην περιοχή, το επισκεφτήκαμε.

Πολύ θετική εντύπωση η τήρηση των μέτρων: ίσως ο Ανδροκλής είναι ο πιο πρόθυμος, με τα πάντα στην εντέλεια!

Για το περιβάλλον ό,τι και να πεις είναι λίγο: το πιο ωραίο φυσικό μπαλκόνι.

Ο Ανδροκλής έχει έναν πολιτισμό και μια ξήγα στο πως λειτουργεί το μαγαζί: καφέ σερβίρει από τις 11:00 ως τις 13:00. Σου λέει μετά έρχεται κόσμος να φάει, και το μαγαζί έχει όλο-όλο 6 τραπέζια.

Το φαγητό του σίγουρα δεν είναι σπουδαίο, αλλά διαχειρίζεται σωστά τις προσδοκίες του πελάτη: μερίδα πανσέτα και μερίδα σουβλάκια αποδεκτά. Πατάτες προκάτ, αλοιφές επίσης (αλλά καλές), κρέας νόστιμο αλλά όχι ΑΑ (απλώς Α ή και Β είναι αποδεκτό για καντίνα από ’μένα). Η χωριάτική του ωραία· η ντομάτα μ’ενθουσίασε και τον ρώτησα από που τις παίρνει. Πολύ τίμια μου λέει ότι μια του βγαίνουν καλές, μια όχι.

Η συνολική εμπειρία παίρνει άριστα.

Επίσκεψη μέσα Ιουλίου, 2020 (ο μέλλων αναγνώστης φτύνει τον κόρφο του).

Όμορφο δρομάκι, έξω από τα τουριστάδικα της περατζάδας τόσο-όσο. Λίγα τραπεζάκια έξω. Μένει λίγο πιο αργά από αντίστοιχα άλλα εστιατόρια, που κλείνουν 10.30-11.00.

Πήραμε ορεκτικά, τηγανητή αγκινάρα εβραϊκή (carcioffo all a guidia). Με το λαδάκι της, χωρίς να είναι πολύ βαριά. Καθαρισμένη, με λίγα φαγώσιμα φύλλα τραγανιστά, φαγώθηκε ολόκληρη. Τηγανητός κολοκυθοανθός με μοτσαρέλα, λίγο αλευρωμένους, ζουμερός κι αρωματικός.

Σπαγγέτι αλλά βόνγκολε, με όστρακα, υπέροχο. Αλ ντέντε με το σκόρδο και το μαϊντανό όπως πρέπει. Μέτσε αλλά γκρίτσια (κοντά ριγκατόνι με guanciale και πεκκορίνο, σαν καρμπονάρα χωρίς αυγό) ωραία αλμυρά, λιπαρά αλλά ελαφριά.

Λευκό κρασί δικό τους, αρωματικό αλλά όχι πολύ γευστικό. Gelato pistaccio στο τέλος, πολύ καλό. Πληρώσαμε 2 άτομα €40 περίπου, ένα απ’τα καλύτερα γεύματα που έκανα και θα το μνημονεύω.