Orbital

Πέρασμα δυο άτομα απογευματινή ώρα.
Το μαγαζί ήταν άδειο οπότε είχαμε επιλογές. Τα εξωτερικά καηκανε με το που είδαμε τα τραπέζια και τα σκαμπό και έτσι κάτσαμε μέσα.

Το σέρβις ήθελε λίγο ψάξιμο γιατί όλοι όλο κάτι κάνανε στο άδειο μαγαζί.

Μπριος με αλειμμα σκουμπρί, ωραίο.
Λουκάνικα με αυγά μάτια, μια χαρά.
Τουλουμοτυρι, πιπερακια μπακάλικα, πίτα - πολύ καλό
Caccio e pepe, πολύ καλό (μικρή μερίδα για σχεδόν 13 ευρώ).
Paris brest, πολύ καλό.
Μηλόπιτα - μια μηλόπιτα.

Ωραίο φαγητό, άνοιξε την όρεξη για περαιτέρω εξερεύνηση.

Με ελάχιστο αλκοόλ (100 ml ρακί) στα 55 ευρώ, τιμή που θεωρώ τσιμπημενη.

ΥΓ ο εξαερισμός θέλει δουλειά, μετά την επίσκεψη τα ρούχα ήταν για τελετουργικό κάψιμο.

Γύρω στις 9μμ που πήγαμε μόνο τα έξω τραπέζια ήταν διαθέσιμα, και, παρά τα προφανή όχι του σώματος, μισοστρογγυλοκαθίσαμε.

Βρήκαμε "νέο" μενού - rotation εποχικότητας από τον coach.

Κιμαδόπιτα αρκετά καλή (αν και η τηγανιτή μελιτζάνα βρέθηκε κάποια τσακ πιο ωμή απότι ευχάριστη)
Cacio e pepe εξαιρετική (δύο στα δύο οι επισκέψεις για τα ζυμαρικά, αλλά τα 12,8 είναι πολλά)
Burger πετεινού (εδώ είχαμε επιστροφή σε πιάτο, ωραίο)
Panisse ρεβυθιού (μια ακατανόητη γευστικά απόδοση aka 'τί είναι αυτό που τρώω;', αχρείαστο)
Πατζάρι οφτό απλώς οκ
Λεμονόπιτα αδιάφορη δυστυχώς
Σου με παγωτό ευχάριστο (το σου σαν σου κατά βάση)

Ευχάριστη επίσκεψη.
Υπό αυτό το μοντέλο εναλλαγών, γεύσης, και πειραματισμού δείχνει πως θα ’χει ενδιαφέρον και συνέχεια.

"όλο το έθνος προσκυνάει, σώβρακα και φανέλες.." κατά το γνωστό άσμα. Όταν θα πρέπει να καθήσεις σε μια οριζόντια και κάθετη ξύλινη επιφάνεια με τον διπλανό σου να είναι πιο κοντά απο τον απέναντι σου για τη φάση, οταν στο μπριζολάκι λαιμού με πολιτικη και σος μουστάρδα, η μουστάρδα είναι το πιο ενδιαφέρον στοιχείο, τα στικς απο ρεβίθια totally flat κτλ.. κτλ.. τότε ας περπατήσω λίγο ακόμα πριν καθίσω για φαγητό.

Πήραμε αρκετα γλύκα και αλμυρα απο τη βιτρίνα, όλα πολύ νόστιμα, κάτσαμε και για μεσημεριανό (φωτο), εχω να πώ μόνο τα καλύτερα!
Και φιλικο περιβάλλον και φιλικες τιμές.

Πολύ μέτριες εντυπώσεις στην τελευταία επίσκεψη.
Brioche με άλειμμα σκουμπρί ΟΚ.
Παντζάρι οφτό: το παντζάρι μια χαρά τα υπόλοιπα δεν έδεναν.
Panisse ρεβιθιού: ανούσιο τηγανητα στικς από ρεβίθι με τη συνοδευτική μαγιονέζα να μην σώζει την κατάσταση.
Μοσχαρίσιο λουκάνικο με αυγά μάτια: μου φάνηκαν λουκάνικα χωρίς ίχνος μπαχαρικού πέρα από αλάτι, αδιάφορα.
Προζυμένια πίτα με παστουρμά: πολύ καλή όπως και την προηγούμενη φορά.
Λαχανοντολμάδες αυγολέμονο: μέτριοι οι λανοντολμάδες, τίποτα το ιδιαίτερο αλλά το αυγολέμονο αέρινο και νόστιμο.
Από γλυκά δοκίμασα σου με παγωτό που ήταν μια χαρά.

Δύσκολα να ξαναπάω για βραδινή έξοδο, ίσως πέρασμα για πρωινό από τη βιτρίνα.

Σφολιάτα με κρεμμύδι και κατσικίσιο τυρί στο χέρι πολύ καλή

Επίσκεψη 24/09 αργά το βράδυ για ποτό με μεζέ για τσιμπολόγημα. Μοντέρνο μαγαζί που εμπλέκεται ο Λουκάκης και μου θύμισε το λόγο για τον οποίο έχω να πάω χρόνια στα μαγαζιά του. Δοκιμάστηκαν μόνο κιμαδόπιτα με τηγανιτή μελιτζάνα και μανιταρόπιτα με κρέμα αρσενικού Νάξου και τηγανιτό μελάτο αυγό. Αυτά δεν ήταν πίτα. Ήταν ένα ζυμάρι μεταξύ ζύμης για πίτσα, όχι όμως αέρινης και πίτας για σουβλάκι, ψημένης σε φούρνο πίτσας, η οποία ήταν σκληρή όταν κρύωνε και δεν κοβόταν. Τα μανιτάρια υπερβολικά χοντροκομμένα και πολύ τραγανά, πιστεύω ήθελαν επιπλέον σωτάρισμα. Ο μαϊντανός στην κιμαδόπιτα κομμένος σε μορφή κλαδιού. Τα κρασιά Ασπρούδι και Grenache rouge πραγματικά κακά, τανικά, άγρια με επιθετικές οξύτητες στην επίγευση και το fìno sherry, ίσως λίγο καλύτερο. Ο σερβιτόρος δε γνωρίζει καθόλου από κρασιά, πχ porto και ενισχυμένα, αυτά νομίζει ότι όλα είναι γλυκά επιδορπίου. Η μουσική χωρίς καμία κατεύθυνση με αισθητική , στη διαπασών με αλλοιώσεις στον ήχο, θα μπορούσες να πεις βέβαια ότι ταιριάζει η ψυχεδέλεια των Doors με την Ελένη Βιτάλη...Ευτυχώς στο κλείσιμο πήραμε την τάρτα saint honore, η οποία περιέχει καραμελωμένα φουντούκια και είναι ο μοναδικός λόγος να περάσω και να την πάρω στο χέρι, αφού προσφέρεται η δυνατότητα. Η τάρτα ήταν καταπληκτική. Συνολικά δε θα ξαναπήγαινα για φαγητό, μόνο για τα γλυκά.

Χθεσινή επίσκεψη, λίγο μετά το άνοιγμα (7μμ, κρατήσεις δε γίνονται, τουλάχιστον για τώρα).
Καθίσαμε μέσα, γιατί το έξω είναι τουλάχιστον αστείο. Εσωτερικά μικρός ο χώρος, έχει έξι-μέτρησα τραπέζια των 4 ατόμων (ή των 6 αν δεν τρώγατε το φαγητό σας μικροί), στο οποίο εφόσον είστε δύο θα το μοιραστείτε με έτερο ζευγάρι σαν έρθει. Κάπως η ίδια άβολη συνθήκη των Άκρων και εδώ, με τον ελάχιστο δυνατό προσωπικό χώρο. Κλείνοντας με τα από γύρω, να πω πως η παραγγελία λήφθηκε κανονικά απ' το τραπέζι (και από,τι μάθαμε μάλλον έτσι θα συνεχίσει να είναι).

Στο main course της επίσκεψης, αρκετά θετικές οι εντυπώσεις, με το φαγητό να έχει εκτόπισμα.
Προσωπικά highlights: Το burger με σνίτσελ πετεινό, και τα μακαρόνια σε μοσχαρόζουμο (αν και κάπως υπερβολικά τα 11,8€...).
Δεν ήταν όλα τέλεια (π.χ. τρομερά αδιάφορος πουρές πατάτας), αλλά αυτός είναι ο Λουκάκης που μάθαμε να αγαπάμε, δημιουργεί ένα σύνολο που ως τέτοιο σε αγκαλιάζει.

Ο κατάλογος που βρήκαμε ελαφρώς πειραγμένος σε σχέση με τον ανηρτημένο. Μικρός ως προς τα ποτά του, αλλά οι τιμές των φιαλών το διευκολύναν αρκετά. Νερό απ' την γάργαρη βρύση, χωρίς ερώτηση.

Οι τιμές ήταν οκ σε σχέση με το πού θα μπορούσε να είναι. Αν αυτό είναι το τίμημα για το σκληροπλαστικά πιάτα, για την ώρα θα πω «ας είναι».

Οπως είπε και ο από κάτω το καινούριο μαγαζί του Λουκάκη.
Να διορθώσω οτι το μαγαζί δεν είναι self service, απλά για κάποιο λόγο δίνεις την παραγγελία εκεί που έχουν τον υπολογιστή με το πρόγραμμα παραγγελιοληψίας. Άκυρη φάση ή φασαίικη;
Πλέον έχουν βάλει και σκαμπό έξω οπότε αν βολεύεσαι, μπορείς να αράξεις και έξω.
Στα του φαγητού, όπως το περίμενα είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο.
Δοκίμασα φοβερή παστουρμαδόπιτα με πρόβειο παστουρμά και πάρα πολύ καλές αντζούγιες.
Εξαιρετικό brioche με άλειμμα από σκουμπρί και νόστιμα κεφτεδάκια με γιαούρτι.
Η πικάνια αν και ήταν νόστιμη ήρθε κρύα.
Μόνη αστοχία για τα γούστα μου ο παστός κολιός που ήταν αδιάφορος αλλά το πεπόνι ήταν μέλι.

Δεν δοκίμασα γλυκά οπότε δεν εχω πλήρη εικόνα για το μαγαζί γιατί θεωρώ οτι ενα μεγάλο του κομμάτι θα βασιστεί εκεί.
Τέλος, αρνητική εντύπωση οτι δεν εχει τσίπουρο, παρά μόνο μια ρακή, ενώ το μενού ταιριάζει αρκετά με αποστάγματα.
Σίγουρα αξίζει επίσκεψης.

Ένα από τα μαγαζιά της σχολής Λουκάκη άνοιξε ακριβως απέναντι από τον ιστορικό Πεζοδρόμο για όσους το θυμούνται που συχνάζαμε 13 χρόνια πριν …από τότε πολλά άλλαξαν η αγοραστική δύναμη του Έλληνα από ένα μέσο όρο 82% της ευρωζώνης το 2010 είναι στο 66% σήμερα πιο κάτω είναι μόνο η Βουλγαρία με 63%
Το μαγαζί είναι στημένο όπως τα περισσότερα μαγαζιά του σεφ σε άκυρο σημείο κέντρο απόκεντρο θεωρώ με φτηνό ενοίκιο για να μην έχει υψηλά λειτουργικά κλπ
Είναι self service, θα έχει κάποια πιάτα πρωινού (όχι ακόμα) και αρκετούς μεζέδες έμπνευσης του σεφ πάντα με πολύ καλά υλικά κλπ. Συνεταιρικά, όπως κ στα Άκρα, είναι και ο σπουδαίος ζαχαροπλάστης και αρτοποιός Σ. Πεδιαδιτάκης οπότε το επίπεδο σε γλυκά και ζυμάρια είναι όντως εξαιρετικό
Θα υπάρχουνε σίγουρα αυτοί που θα κράξουν για τιμές και μερίδες και θα τα συγκρίνουν με τα πιτόγυρα και θα υπάρχουν και αυτοί που θα το αποθεώσουν λόγω hype κλπ
Το μαγαζί πάντως ήρθε για να μείνει ..
Θα έχει και φαγητό -γλυκό στο χέρι
Ακόμα δεν έχει εξωτερικά τραπέζια θα έχουν λίγα από ότι φαντάζομαι
Μέσα είναι καμία 25-30 καθίσματα
Προς το παρόν ανοίγουν στις 18:00