Εικόνες (1915)
Εμφάνιση όλων των εικόνων
Το ζαχαροπλαστείο γύρω στο 1950
Μπουκατίνι αλλ' αματριτσάνα
Πιάτο ημέρας: Ταλιατέλες φρέσκες με σως με ρικότα και γκουαντσάλε και τριμμένο πεκορίνο
Συνοδευτικές πατάτες για το κότσι
Χοιρινό σνίτσελ & συνοδευτικά
Martinigansl ("Χήνα του Αγίου Μαρτίνου", παραδοσιακό πιάτο που σερβίρεται την περίοδο της γιορτής του Αγίου Μαρτίνου στις 11/11)
Kalbsrahmbeuschel (ραγού από μοσχαρίσια εντόσθια και λαχανικά σε κρεμώδη σάλτσα)
Ψωμάκια, αρωματικό βούτυρο & αγουρέλαιο
Maronireis (γλυκό με κάστανο και κρέμα σαντιγί, σερβίρεται παραδοσιακά ως επιδόρπιο τις ημέρες γύρω από τη γιορτή του Αγίου Μαρτίνου)
Σνίτσελ κοτόπουλο a la creme (αξιοπρεπές το κρέας, η σως έτσι κι έτσι, τα συνοδευτικά capelleti συμπαθητικά)
Κοτόπουλο Americain burger (στην περιγραφή στον κατάλογο περιελάμβανε και sauce hollandaise, μάλλον όμως την ξέχασαν ή την έκρυψαν πολύ καλά, γιατί το σύνολο ήταν στεγνό. Φρέσκιες και οκ οι πατατούλες)
Σαλάτα "Δροσερή"-μισή μερίδα (μια χαρά ποσότητα για δύο άτομα. Το iceberg στη βάση πιάτου σερβίρεται ολόκληρο και ο πελάτης το τεμαχίζει με κοφτερό μαχαίρι)
Ουγγαρέζικη Dobos torta (με καραμέλα) & Αυστριακή Makova torta (με παπαρουνόσπορο)
Προτομή του Βασιλιά του Βαλς, Γιόχαν Στράους του Νεότερου, μπροστά από το καφέ
Είναι το τρίτο μαγαζί που ανοίγει το ζεύγος Γιώργης & Σόφη, μετά τα "
Μεγάλη ποκιλία σε σως/ αλοιφές. Συμπαθητικά κρέατα. Νορμάλ τιμές.
https:
(Συνεχίζω με πεζό λόγο): Μέσα διαθέτουν και καναπέδες, έξω υπάρχουν αρκετά εξωτερικά τραπέζια 2 έως 8 ατόμων. Χαμηλός φωτισμός, χωρίς μουσική. Το προσωπικό νεαρό, ευγενικό και το σέρβις χωρίς επιτήδευση. Ο κατάλογος έχει αρκετές επιλογές σε antipasti, salate, risotti, paste, pizze & secondi με κρέας και ψάρι.
Στήθηκα στην ουρά με υπομονή και πήρα μια 12άδα με μέλι-καρύδι-κανέλα στα 6 ευρώ. Ήταν καλοί, αλλά όχι σπουδαίοι.
Μια χαρά ήταν τα παϊδάκια του και επιτέλους ένα σωστό τζατζίκι (σπιτικό) και όπως πρέπει και η χωριάτικη. Το ψωμάκι ψημένο στα κάρβουνα. Χαλαρό σέρβις παλιάς ταβέρνας. Συνολικά δώσαμε 70 ευρώ για 3 άτομα.
Προτείνεται σε θιασώτες αυθεντικών ταβερνείων και σε νοσταλγούς παιδικών αναμνήσεων άνω των 50 Μαΐων.
Διαθέτει και βαρελίσια μπύρα ΜΑΜΟΣ.
Δεν το αναφέρει αλλά πρόκειται για τα McDonald'
Τα ορεκτικά ήταν νόστιμα, μα σε μικρές μερίδες, οι σαλάτες ούτε κρύο, ούτε ζέστη, φρυγαδέλι που θέλαμε δεν είχε, από τα κρεατικά περισσότερο άξιζαν το μπιφτεκάκια προβατίνας, τα άλλα χωρίς συγκινήσεις. Το ημίξηρο ροζέ Blender Κτήμα Ακριώτου ήταν ευκολόπιοτο και χωρίς παρενέργειες.
Σε μεγάλη κεντρική πλατεία, με τραπέζια μέσα κι έξω, και παρέες όλων των ηλικιών.
Για να αποφύγετε τη βάσανο του παρκαρίσματος το μετρό είναι "
Υγ: δεν ξέρω (σχεδόν) κανένα μαγαζί που να επιτρέπει/ανέχεται το κάπνισμα εντός, μολονότι θα ερχόταν κουτί στη γυναίκα μου που είναι καπνίστρια.
https:
https:
https:
https:
Η ερώτηση (με το καλημέρα)
Το φαγητό ήταν οκ, όχι κάτι σούπερ αλλά ούτε και κακό και το σέρβις μια χαρά από νεαρά πρόθυμα παιδιά. Τιμές κέντρου Αθήνας(τσιμπημένες).
δεν ήθελα να κάνω κράτει,
πήγα και πήρα ένα ταψάκι,
σπεσιαλιτέ Γαλυφιανάκη!
Γαλακτομπούρεκο με γεύση,
ευλόγως μ' έχει σαγηνεύσει,
με την απίθανη την κρέμα,
μ' αρέσει και δεν είναι ψέμα!
https:
Γνώριζα τον ιδιοκτήτη και τη σύζυγο του (η οποία τραυματίστηκε στο τροχαίο): τα θερμά μου συλλυπητήρια σε όλη την οικογένειά του. Κι επειδή εμείς οι Κρητικοί και στη χαρά και στη λύπη πίνουμε και τραγουδούμε βάζω στη μνήμη του ετούτο δω:
https:
Τετραμελής η παρέα, καθίσαμε ένα βραδάκι καθημερινής, μετά από δική μου πρόταση (και τηλεφωνική κράτηση, που αποδείχτηκε σώφρων επιλογή). Το ένα ζευγάρι προτίμησε τα "
https:
https:
Δοκιμάσαμε κλαμπ σάντουιτς, αλμυρά και γλυκά pancakes και ήταν συμπαθητικά. Ο φραπές ήταν πολύ καλός, φτιαγμένος με Nescafe Classic (ο μοναδικός καφές που αρέσει πραγματικά στη γυναίκα μου). Τιμές λογικές.
Άσχετο μάλλον με τη φίρμα του μαγαζιού, αλλά ο Adolphe Eugène Tavernier ήταν Γάλλος ξιφομάχος που συνέγραψε το "
https:
γοητεύτηκα και από την ρετρό ατμόσφαιρα του μαγαζιού και πήρα διπλό ελληνικό στη χόβολη και σφακιανή πίτα με μέλι. Ήταν συμπαθητικά. Τιμές χαμηλότερες από αντίστοιχα κεντρικά μαγαζιά Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Το ευγενέστατο προσωπικό σε πληροφορούσε διακριτικά ότι τα τραπέζια μετά τη μία το μεσημέρι προορίζονταν για φαγητό.
Καλά όλα αυτά θα πείτε, αλλά πώς ήταν το φαγητό; Ε, λοιπόν ήταν αξιοπρεπές, χωρίς να διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας: μεγάλα,
Το ελασσονίτικο είναι οκ, μέχρι να σε μπουκώσει το -αναμενόμενα- υπερβάλλον λίπος.
https:
Η γυναίκα μου, που έχει απώτερη καταγωγή από την Ήπειρο, μου επιβεβαίωσε το ότι το κλωστάρι είναι παραδοσιακό γλυκό.
https:
Σε πιθανή επόμενη επίσκεψη θα δοκιμάσω και τα θαλασσινά.
Υγ1: οι κολοκυθοκεφτέδες είναι πάντα μικροσκοπικοί και μισοκαμένοι.
Υγ2: έχω περιμένει κι εγώ κανένα μισάωρο για μερίδα γύρο, όταν έπεσαν πολλές παραγγελίες μαζεμένες από την πελατεία.
Κι έτσι, σε αυτή την ταβέρνα του Τραστέβερε, γεννήθηκε η πιο επιτυχημένη συνεργασία στην ιστορία του κινηματογράφου ανάμεσα στον σκηνοθέτη Σέρτζο Λεόνε και τον μουσικοσυνθέτη Έννιο Μορρικόνε με δημιουργήματά τους μερικά από τα εμβληματικότερα "